Dit weekend stond helemaal in het teken van de atletiek, maar eerst wil ik het hebben over afgelopen trainingsweek.
Na de toch wel rampzalige wedstrijd vorige week in Wellen, waren de kuiten en knieholte maandag nog te pijnlijk om te lopen. Dan maar een uurtje losgefietst en dat deed deugd. Dinsdag kon ik gelukkig een herstelloop inlassen. Woensdag was het zelfs mogelijk om op de club te trainen (5x 1000m) en alles leek terug hersteld te zijn met het oog op nu zondag waar ik de club moest vertegenwoordigen op de 5K interclub (Beker van Vlaanderen Masters) met als toetje de 4x 400m aflossing. Donderdag liep ik opnieuw een herstelloop en hier voelde ik terug stekende pijn aan die hiel. De blessure waarvoor ik enkele maanden geleden nog 2 weken aan de kant stond. Vrijdagmorgen op't werk was het stappen terug zeer moeilijk, als dat maar goed kwam voor zondag. Een vervanger voor me zoeken was niet aangewezen omdat de ploeg nu al met veel geblesseerden zat en al enkele atleten dubbele nummers moesten lopen. Vrijdagavond naar de huisdokter gegaan en hij zei me dat het niet de aanhechting van de achillespees was maar dat het vetkussen onder de hiel ontstoken was waardoor dat brandende gevoel ontstond. Toch wel een opluchting, lopen op zondag zou wel lukken maar wel met een pijnstiller en ontstekingsremmers. Ook de hielcaps die ik af en toe in m'n schoenen legde, moet ik zolang de pijn aanhoudt, blijven gebruiken. Zaterdagmorgen moest ik enkele km's gaan loslopen maar dat was haast onmogelijk. Ik liep ze toch, met pijn al mankend op 1,5 been.
Zaterdagnamiddag ging ik m'n dorpsgenoten een hart onder de riem steken op de allereerste Willerrun, waar zowel de organisatie als de opkomst dik in orde waren. Zaterdagavond ging ik samen met m'n Atla-trainingsmaten naar een meeting in Kessel-Lo, waar zowel Crommen op de 5K (16'31") als Max op de 800m (2'01") een nieuw PR liepen. Ook de prestaties van Heemskerk (15'38") en Muutjens (1'58") waren meer dan degelijk te noemen.
Zondagmorgen ging het verbazend goed met de hiel, de ontstekingsremmers deden hun werk maar nu was de linkerkuit toch zeker helemaal verstijfd doordat ik op 1,5 been gelopen had de dag voordien. Tjonge jonge, ik kan mezelf beter bij het huisvuil zetten. Maar goed, kop op, lopen godver.....!!! Na een lading reflex-spray, een goede warming-up, ontstekingsremmer en pijnstiller stond ik plots klaar voor m'n eerste 5K wedstrijd op een piste. Het systeem werkt zo dat je punten kan verdienen naargelang je rangschikking in de race. Op het einde van de dag worden alle punten van alle nummers samengeteld en krijg je de ploegenrangschikking. Onze club bevindt zich in 2de landelijke afdeling, de bedoeling was om ons te handhaven, de 2 laatsten zouden een afdeling zakken, de 2 eerste promoveerden. De concurrentie was van een heel ander niveau dan bij stratenlopen. Waar ik daar regelmatig top-10 loop was het vandaag lopen om niet laatste te worden. Met 12 atleten stonden we aan de start, na goed 2 rondes was het al duidelijk dat ik gedubbeld ging worden. Na zowat 4 rondes liep ik in 10de positie samen met een loper die welgeteld 200m kop deed. Het gat voor ons was te groot om dicht te lopen. Ik moest gewoon zorgen dat ik die 10de plaats vasthield en me in de laatste ronde niet liet verrassen. Tijdens de laatste ronde gooide ik alles toe waardoor hij wel moest overnemen, bij het ingaan van de laatste bocht ging ik erop en erover en was ik toch goed voor 3 puntjes voor de ploeg. Met een eindtijd van 17'54" ben ik zeker niet tevreden maar had ik 30" sneller gelopen had ik maar evenzeer 3 punten gehaald. Over de wedstrijd zelf en de indeling was ik wel tevreden en het voornaamste dat de kuit en hiel vrij goed standhielden. Als laatste nummer moest ik als 3de loper aan de slag in de 4x 400m aflossing. Een fijne ervaring waar ik ondanks dat ik maar een half uur rust had gekregen, toch nog rond de 64" liep. Onze ploeg eindigde uiteindelijk op een verdienstelijke 6de plaats van de 12 ploegen.
Voor mezelf komt het er nu op neer die hielpijn onder controle te krijgen en veel meer snelheid te trainen en meer kortere wedstrijden. Halve marathons en 10 Miles laat ik voorlopig achterwege totdat de snelheid opgekrikt is.
Een beetje reclame maken voor de 1ste Willer-run. Een loopevenement in eigen dorp (Waltwilder-Bilzen) waar ik helaas zelf niet aan kan deelnemen. Deze loop is georganiseerd ter vervanging van de vroegere Kristoffelloop in Munsterbilzen. Allen daarheen zou ik zeggen!!!
Vooraleer ik het over de wedstrijd van vandaag wil hebben, wil ik eerst nog eens terugkomen op Brussel en afgelopen trainingsweek.
In Brussel vorige week, liep ik een goede wedstrijd met een goed gevoel en goede benen. Wat ik vorige week niet in m'n verslag schreef, is dat ik daar 20 km op m'n voorvoet gelopen heb om m'n hiel (ontsteking) te ontlasten. Ik deed dat door 2 hielcaps in m'n schoenen te leggen waardoor je automatisch wat meer op de voorvoet landt. Als je al 2 jaar terug op je hakken landt en dan plots 20 km op je voorvoeten loopt, dan weet je het wel, volledig opgeblazen kuiten tot zelfs in de knieholtes.
Maandag, dinsdag, woensdag,..., ik trainde maar door maar die kuiten bleven natuurlijk vermoeid. Tot en met vrijdag ben ik al mankend gaan werken, tijdens de trainingen waren vooral de rustige tempo's een hel. Sinds zaterdag kon ik pas pijnloos stappen en besloot ik toch maar om vandaag deel te nemen in Wellen maar hoge verwachtingen had ik uiteraard niet.
De opwarming liep vrij soepel en het geloof in toch een goede wedstrijd nam toe. Er was veel volk naar Wellen afgezakt voor de eerste editie van de Bokkerijders Run (10 km). Het hele HC-leger was natuurlijk van de partij om deel uit te maken van deze zeer goed georganiseerde wedstrijd. De concurrentie was niet van de poes, maar ik ging me vandaag op niemand focussen en gewoon het gevoel volgen. Om 15u werden we, een 300-tal atleten, op gang geschoten om 2 rondes van 4,9 km af te leggen op een licht golvend parcours waar hier en daar de wind behoorlijk z'n best deed. De temperatuur was met zo'n 18 °C perfect en de zon was eindelijk nog eens van de partij.
Na een goede eerste km (3'32") was ik vrij snel weg, maar zeker niet te snel want alle andere lopers van ongeveer hetzelfde niveau liepen toen al 10-tallen meters voor me uit. Ik liep de eerste km's samen met Boghe en Valkeneers aan een redelijk tempo van 3'40" en haalde loper per loper bij. Na pakweg 4 km moesten we Boghe enkele meters geven en kwam Van Dingenen aansluiten. Hier voelde ik al dat de kuiten begonnen te sputteren. Ik kreeg het km per km moeilijker en toen ik na pakweg 6 km ook steken in de knieholte voelde, besloot ik om gas terug te nemen en de wedstrijd zonder forceren uit te lopen. De laatste km's waren boven de 4'/km en zo liep ik over de finish in 37'08" over 9,8 km.
Bij het uitlopen was het net niet manken maar het liep bijzonder stroef. Nu, enkele uren na de wedstrijd, moet ik zeggen dat het al bij al nog meevalt. Hopelijk is het morgenvroeg niet erger en geraak ik tijdig fit voor de interclub BVV masters volgende zondag waar ik de 5K zal lopen én de 4x 400m aflossing. Deze week zal vooral herstel aangewezen zijn.
Na vorige week de 2 Mijl op Atla ging ik vandaag voor het langere werk, de 20 km van Brussel. Vorig jaar liep ik deze wedstrijd ook al, maar toen gewoon als training midden in't pak. Vandaag had ik via ene kameraad wel een lage startnummer kunnen bemachtigen en kon ik gelukkig redelijk vooraan vertrekken. (merci Frank) Vermits ik zaternamiddag toch op een receptie in Leuven zat, besloot ik daarna direct door te rijden naar Brussel. Daar kon ik op 2 km van de start overnachten. Goed uitgeslapen begaf ik me rond 9u15 al warmlopend richting start. Het was koud (8°C) en er was heel veel wind, gelukkig bleef het de ganse wedstrijd droog. Om stipt 10u werd het startschot gegeven en kwam de menigte (37000 lopers) op gang. Ik startte behoudend en zocht direct m'n eigen tempo. Met een eindtijd was ik niet echt bezig, met alles onder 1u20' zou ik al tevreden zijn. Toen ik na 10 km passeerde in 36'34" wist ik dat het goed zat. Ik passeerde namelijk in een nieuw PR op de 10 km en dat zonder diep te gaan. Tot km 15 liep het alsof ik aan't trainen was, daarna kreeg ik het iets lastiger maar echt diep (op de laatste 200m na) ben ik nooit geweest. Zo finishte ik, op een toch wel glooiend parcours, in een behoorlijk sterke tijd van 1u16'08" als 233ste.
De tabel hieronder geeft als zelfgeklokte tijd 1u13' aan. Dat komt doordat de gps-ontvangst soms wegvalt in de tunnels waardoor de garmin autopauzeert.
Gisterenavond stond m'n allereerste pistewedstrijd ooit op het programma. De 2 Mijl (+/- 3,22 km) was de ideale afstand als opener. Als ik nog wat progressie op de langere afstand wil maken, zal ik in de toekomst nog meer van dit en zelfs nog korter werk moeten doen.
Met 16 atleten stonden we aan de start, voornamelijk van de plaatselijke club Atla. Tijdens de opwarming maakte ik kennis met Marc Gelders, hij ging voor een tempo 3'25"/km, ideaal voor mij. Met dit tempo als eindtijd zou ik tevreden zijn vandaag. Zeker omdat de conditie, na die peesblessure, en vooral de snelheid nog niet optimaal zijn.
Vanaf het startschot zocht ik meteen m'n tempo want ik wou me zeker niet laten vangen door de adrenaline bij zo een eerste wedstrijd. Ik had uitgerekend dat ik m'n 200-en in 41" seconden moest lopen, na 200m was m'n tijd 41". Gelders liep de eerste 2 ronden in m'n spoor en ik zag dat het tempo perfect bleef (km 1 in 3'25") alsof ik al jaren pistewerk deed. Tijdens de 3de ronde nam Gelders over en ook hij hield het tempo er perfect in (km 2 in 3'25"). Bij het ingaan van de laatste km liep hij meter per meter bij me weg, niet omdat ik stilviel maar omdat hij een tandje bijstak. M'n laatste km liep ik ook perfect in 3'25" (doorkomst 3 km in 10'15"), de laatste 220m liep ik nog aan 3'10"/km.
Marc Gelders finishte uiteindelijk 6 seconden voor me als 1ste master, ik werd dus 2de in 11'06" (5de algemeen) en Kurt Lantmeeters werd knap 3de (11'28"). De overwinning was voor de Nederlander Wijmenga (9'37"), voor Heemskerk (9'49"). Piet Crommen liep wederom zeer sterk en werd 3de in 10'20".
Na enkele weken gesukkeld te hebben met die achillespeesonsteking, ging het de laatste weken alweer veel beter. In rust voel ik soms nog een zeurende, sluimerende pijn maar tijdens het lopen blijft het volledig pijnloos. Nu was ik toch al een 3-tal weken terug aan't opbouwen, dus vandaag was het tijd voor nog eens een wedstrijd, eerder als test of de achillespees hier ook gunstig op zou reageren.
Samen met loopcollega Piet vertrokken we vanmorgen reeds om 7u45, want de start was al om 9u30. Eens aangekomen en na ons ingeschreven te hebben gingen we ons opwarmen. Het was fris, koud zeg maar en de wind deed de gevoelstemperatuur nog wat meer zakken. Aan de start behoorlijk veel volk, ik weet niet hoeveel maar ik schat toch een 1000-tal lopers, wel verdeeld over de 5 km en de 9,1 km. Bekende gezichten zag ik niet en vermits Piet volgen geen optie was, zocht ik zo snel mogelijk m'n eigen tempo op. M'n eerste km was misschien wat te snel, maar de start was dan ook wat bergaf. Voor de rest heb ik de wedstrijd vrij goed ingedeeld en aan een constant tempo van 3'45"/km kunnen uitlopen. Niemand is mij gepasseerd en zelf heb ik toch een 5-tal lopers ingehaald, dus goed ingedeeld en niet al te veel verval. Enige minpunt is dat ik bijna de volledige wedstrijd alleen gelopen heb en dikwijls de wind vol op kop kreeg, zeker langs het kanaal. Uiteindelijk de finish bereikt in 34' en aangekomen als 12de algemeen (3de master) Zo mag ik toch alweer een bronzen medaille bijhangen in de kast. Piet werd knap 3de algemeen. Tevreden over deze wedstrijd, niet zo zeer met de eindtijd maar vooral dat ik blessurevrij gebleven ben en hopelijk voor een nieuwe reeks wedstrijden terug vertrokken ben. Volgende week loop ik op Atla een open meeting, de 2 mijl. Eén week later de 20 km van Brussel.
