Deze week stond in het teken van de recuperatie, de voorgaande weken had ik goed kunnen trainen maar ik voelde dat ik iets te vlug vooruitgang maakte, dus ff wat gas terugnemen. Goed uitgerust aan de start staan in Hasselt om dan zo, samen met collegaloper Piet, proberen onder het uur te geraken was ons doel vandaag. Net als de voorgaande jaren was er weer ontzettend veel volk en dat ondanks het regenweer, want regenen deed het de ganse wedstrijd lang. Maar liever zo, dan 2 weken terug in Lanaken waar het nog +25°C was. Tijdens onze opwarming voelde ik dat de benen goed waren, Piet had wat meer last van stijfheid, hij had vrijdag nog gevoetbald en dan is hij ook nog met zijn bouw bezig. Een goed kwartier voor het startschot konden we ons gelukkig vrij vooraan zetten, waar ik Raphael Van Den Broeck opmerkte. Hij ging voor een tijd van 59min, de ideale man met zeer veel ervaring, om zo lang mogelijk te volgen. En zo geschiedde, de eerste 5 km liepen perfect volgens schema, doorkomst in 19'30" en het liep super, hartslag heel laag en links en rechts zelfs een babbeltje slaan. Piet had ondertussen wel teken gedaan dat het net iets te snel ging voor hem, hij wou ook absoluut niks forceren vandaag. En zo liepen Raphael en ik verder naar km-paal 10, en nog steeds liep het perfect, harstslag nog steeds heel laag, benen supergoed en ademen was bijna niet nodig, dit had ik nog nooit meegemaakt. En toch liep ik sneller dan in Lanaken (40'24"), doorkomst hier was in 39'00", de perfecte tempoloper bij me dus, merci Raf. Na zowat 11 km begon ik het zelfs wat koud te krijgen, natte voeten en doorweekte kleren gaven me het teken om wat te versnellen. En ook deze versnelling kostte me nauwelijks moeite, de harstslag ging wel enkele slagen omhoog maar voor de rest was het genieten. Enig minpuntje, de voetblessure begon weer wat te zeuren maar de pijn was dragelijk. Elke volgende km liep ik steeds wat sneller, de laatste zelfs aan bijna 17 km/u, en nog steeds pruttelde de motor niet tegen. Zo liep ik de laatste 5 km nog in minder dan 18 minuten en liep ik over de finish in een onverhoopte 56'51". Piet haalde ook zijn doel en liep mooi binnen het uur binnen, hij was hier ook dik tevreden mee.
Deze morgen was ik er nog niet uit, zou ik meelopen in Lanaken. M'n linkerkuit was sinds donderdag behoorlijk verstijft, stappen ging nog net, masseren was bijna onmogelijk. De kuit was ietwat verbeterd vandaag en vermits ik toch niet voluit zou gaan lopen, waagde ik het erop. Vrij veel volk was er komen opdagen, de bussen die ons naar Oud-Rekem brachten, zaten dan ook goed vol. In zomerse omstandigheden, aangemoedigd door de plaatselijke fanfare, vertrokken we omstreeks 15u voor een tocht van 10 km naar Lanaken-centrum. Na een vlotte eerste km (3'40") was het tijd om me wat in te houden, want dit tempo zou ik momenteel nooit volhouden. Zo zette ik me in een groepje dat ongeveer 4'05" liep, dit tempo was ideaal voor me en nooit liep ik in't rood. Zo kon ik deze wedstrijd dan ook vrij goed uitlopen, zonder last aan voet, kuit of rug, in een degelijke 40'24". Hopelijk ben ik nu terug op goede weg en kan ik me beginnen focussen op volgend seizoen. Momenteel is er een probleem met bloggen.be om foto's of andere gegevens toe te voegen, mogelijk volgen deze later.
Ondertussen ben ik al meer dan een maand terug van vakantie. Het gaat redelijk goed met me, ik heb al 2 'redelijke' intervaltrainingen en 1 tempoloop zonder al te veel hinder kunnen lopen. Ook ben ik het km-aantal aan't opvoeren. De pijn aan de voet is veel minder aanwezig dan enkele maanden terug, maar het blijft opletten geblazen. Om de voet toch wat extra te beschermen, heb ik online enkele zooltjes (foto) besteld met extra demping, vooral voor de voorvoet. Ik heb ze nu enkele keren getest, echt veel merk je niet, maar het gaat zeker geen kwaad kunnen. De orthopedische zooltjes die ik enkele jaren gedragen heb, draag ik alleen nog bij de langere duurlopen. Voor de rest probeer ik zoveel mogelijk neutraal en zonder al teveel steun te lopen. Nu het terug wat beter gaat, begint het natuurlijk weer te kriebelen om een wedstrijd te lopen. Zo schreef ik me deze week in via m'n werk, samen met collegaloper Piet, voor Dwars door Hasselt. We zullen er samen een vlotte duurloop van 15 km lopen, maar we gaan het zeker niet forceren. Volgende week is er de Maasrun in Lanaken, misschien ben ik daar ook al van de partij op de 10 km.
Ondertussen zijn we alweer enkele dagen terug van vakantie. Onze rondreis door Canada was één fantastische ervaring, vooral de Niagara watervallen waren schitterend. Maar ook Toronto, Montreal, Ottawa, Kingston en Quebec hadden elk een apart karakter. Toronto, met de CN-tower, is een beetje te vergelijken met New York, Quebec met een oud Zuid-Frans stadje. Ottawa was een stad gebouwd in de natuur, gewoonweg prachtig met honderden lopers als decoratie. Montreal was eigenlijk een mix van Toronto en Quebec, het Olympisch dorp met de Biodome en F1- circuit waren enkele blikvangers. Kingston was een kleinere stad met de 1000-islands als bekendste toeristische cruise. Voor de rest bezochten we verschillende musea, winery's, een pretpark (Wonderland), de Scenic Caves (grotten) en gingen we een weekend kamperen in de bossen van Brighton, vlak aan het strand van het immens grote Lake Ontario (3x België). In Quebec konden we een openluchtvoorstelling van Cirque du Soleil bewonderen, niet normaal wat die allemaal lieten zien. Voorts gingen we nog naar een baseball-game kijken van de Toronto Blue Jays, bezochten we het Air Canada Centre waar de Maple-leafs (ijshockey) en de Raptors (basket) hun thuishaven hebben. Bruine beren, walvissen of elanden hebben we helaas niet gespot, daarvoor moesten we te diep het binnenland in en daar hadden we de tijd niet meer voor. Zo, genoeg over Canada nu. Van het lopen is er niet veel in huis gekomen, op die 3 weken ben ik slechts 2 keer kunnen gaan. Ik weet dus wat me nu te doen staat, trainen en rustig aan terug opbouwen. De voet kraakt nog steeds maar de pijn is te verdragen dus we doen rustig aan verder. Hieronder nog enkele foto's van onze vakantie.
Vandaag heb ik nog eens 20 km kunnen lopen zonder last en zonder zooltjes. Ik merk toch wel lichte verbetering zonder die zolen maar anderzijds speelt nu soms de knie weer op. En laat die knie nu net de reden geweest zijn voor het aanmeten van die zolen. Het blijft balanceren op een dunne koord en zo gaat dat dus al 5 jaar door, het zal er wel alemaal bijhoren zeker? Binnenkort vertrek ik voor 3 weken op vakantie (rondreis Canada) en zal het lopen op een laag pitje staan en kan die voet z'n genezing verder zetten. Hopelijk kan ik na m'n vakantie dan terug wat snelheid toevoegen om dan hopelijk nog een mooi najaar te lopen met de Maasrun en Dwars door Hasselt.
