Ondertussen zijn we alweer enkele dagen terug van vakantie. Onze rondreis door Canada was één fantastische ervaring, vooral de Niagara watervallen waren schitterend. Maar ook Toronto, Montreal, Ottawa, Kingston en Quebec hadden elk een apart karakter. Toronto, met de CN-tower, is een beetje te vergelijken met New York, Quebec met een oud Zuid-Frans stadje. Ottawa was een stad gebouwd in de natuur, gewoonweg prachtig met honderden lopers als decoratie. Montreal was eigenlijk een mix van Toronto en Quebec, het Olympisch dorp met de Biodome en F1- circuit waren enkele blikvangers. Kingston was een kleinere stad met de 1000-islands als bekendste toeristische cruise. Voor de rest bezochten we verschillende musea, winery's, een pretpark (Wonderland), de Scenic Caves (grotten) en gingen we een weekend kamperen in de bossen van Brighton, vlak aan het strand van het immens grote Lake Ontario (3x België). In Quebec konden we een openluchtvoorstelling van Cirque du Soleil bewonderen, niet normaal wat die allemaal lieten zien. Voorts gingen we nog naar een baseball-game kijken van de Toronto Blue Jays, bezochten we het Air Canada Centre waar de Maple-leafs (ijshockey) en de Raptors (basket) hun thuishaven hebben. Bruine beren, walvissen of elanden hebben we helaas niet gespot, daarvoor moesten we te diep het binnenland in en daar hadden we de tijd niet meer voor. Zo, genoeg over Canada nu. Van het lopen is er niet veel in huis gekomen, op die 3 weken ben ik slechts 2 keer kunnen gaan. Ik weet dus wat me nu te doen staat, trainen en rustig aan terug opbouwen. De voet kraakt nog steeds maar de pijn is te verdragen dus we doen rustig aan verder. Hieronder nog enkele foto's van onze vakantie.
Vandaag heb ik nog eens 20 km kunnen lopen zonder last en zonder zooltjes. Ik merk toch wel lichte verbetering zonder die zolen maar anderzijds speelt nu soms de knie weer op. En laat die knie nu net de reden geweest zijn voor het aanmeten van die zolen. Het blijft balanceren op een dunne koord en zo gaat dat dus al 5 jaar door, het zal er wel alemaal bijhoren zeker? Binnenkort vertrek ik voor 3 weken op vakantie (rondreis Canada) en zal het lopen op een laag pitje staan en kan die voet z'n genezing verder zetten. Hopelijk kan ik na m'n vakantie dan terug wat snelheid toevoegen om dan hopelijk nog een mooi najaar te lopen met de Maasrun en Dwars door Hasselt.
Het is alweer ff geleden dat ik nog iets van me liet horen. De loopstop heb ik 3 weken volgehouden, daarna ben ik rustig aan beginnen opbouwen. Nu zit ik aan gemiddeld 40 km per week in een rustig tempo. De 'zeurende' pijn aan de voet is zo goed als volledig weg, maar het krakend geluid is er nog steeds. Het gebruik van m'n inlegzooltjes ben ik geleidelijk aan't afbouwen. De buikspieren (links) lijken wel volledig terug hersteld, da's toch al iets. De rugpijn valt mee, maar toch zit daar nog steeds ergens een zenuw gekneld. De psoas is volledig verstijfd (verkort), dagelijks meerdere malen rekken met veel pijn als gevolg en zelfs voelbaar is via de quadriceps tot aan de rechterknie. Qua planning voor de rest van het jaar kan ik kort zijn, geen voornemens en hopen op een zo spoedig mogelijk herstel. Man man, miserie miserie!
Het lichaam doet nog steeds niet wat ik wil, om gek van te worden. Vooral die voet en de zeurende pubis (aanhechting buikspieren) blijven protesteren. Ik weet niet wat ik nog meer kan doen, alleen volledige (loop)rust heb ik nog niet geprobeerd. Hoelang ik ga rusten? Ik weet het zelf niet, één week, één maand of een half jaar, wie zal het zeggen, maar op deze manier kan het echt niet verder, die voet kraakt nog steeds bij elke pas die ik zet. Voorlopig zal ik de conditie en m'n gewicht al fietsend of zwemmend onderhouden. Ook de stabilisatie en andere versterkende oefeningen zal ik blijven uitvoeren.
