Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
23-09-2014
Onweer
Gisteren vertelde we dat het , sinds zeer lang, nog eens geregend had.
Regen..altijd welkom natuurlijk zeker wanneer het al maanden droog is.
Het was een beetje..maar natuurlijk veel te weinig.
Rond 8 uur 's morgens zag ons terras er nat uit. De bladeren van de bomen ..groen...Al het stof en zand eraf..
Rond 11 uur scheen de zon alweer vollen bak en was het allemaal terug droog.
Toen de avondshift rond 10 uur 's avonds gedaan was, hebben we zoals altijd de honden buiten gelaten en zijn we nog een hele toer gaan wandelen. Het was een echt spectakel in de lucht. Horizontale bliksemschichten, en veel weerlicht. Gedonder en gebulder...En door de bergen rondom ons klinkt dat natuurlijk heel fel. De honden waren eigenlijk wel echt op hun gemak..maar wij iets minder. We liepen een heel stuk over een open vlakte en keken almaar naar de hemel. Zolang er geen vertikale schichten waren, kon het geen kwaad. Ook hebben we voor het eerst een fleez aangetrokken. Er stak een koude wind op en daar we de hoge temperaturen gewoon zijn, werd het voor ons toch wat te fris. 22 graden.
Wij hebben geluk gehad
In Murcia daarentegen was het gisteren wat anders. Felle regen en in de volgende foto's te zien...overstroming.
Zelfs hagel...
De bovenstaande foto's heb ik zelf niet genomen. Ze zijn respectievelijk van Clauke, Roosje en Guido, die deze op hun facebookpagina gezet hebben..
Maar deze is wel van mij... Tijdens alle donders en bliksems show ik mijn nieuwe outfit....
Vroeger leerden we in de school over de seizoenen en dat elk seizoen op de 21ste begon. Dus 21 september...Herfst.
Ook hier is de herfst begonnen...De temperaturen schommelen zo wat rond de 30 graden in de zon. Soms wat meer, soms iets minder. Het is later licht 's morgens en 's avonds al wat vroeger donker. Voor ons zijn dit heerlijke temperaturen. De UV factor van de zon staat nog altijd op 6, dus toch nog oppassen dat je niet verbrandt. Hoewel, wij met onze , al bruine huid, verbranden niet zo snel.
Op zondag is het gebruikelijk dat we samen naar de Puerto gaan. Er zijn , zoals tijdens de week, niet echt veel winkels open, en daar we toch een avondshift hebben, gaan we ..markten...
Met zijn allen, dus op het gemak en ook nog tijd maken om eens langs het water te wandelen... De eerste klanten komen rond 7 uur , dus er is nog tijd genoeg...
Rond 11 uur, onder een stralende herfstzon en nog een slordige 32 graden, hebben de kids het naar hun zin met het skaten op de boulevard.
In tegenstelling tot een maand geleden is het aan de kust een heel stuk kalmer. De toeristen uit het buitenland zijn allemaal weg, de Spaanse mensen uit het binnenland zijn niet meer talrijk aanwezig. Het is ook wel een overgangsperiode. De overwinteraars komen met mondjesmaat naar Mazarron. Tegen half oktober, dan is het weer vollen bak.
Gelukkig is de temperatuur van het zeewater nog boven de 25 graden is wordt er toch nog heerlijk gezwommen.
Onze 2 meiden...Jongess jonges toch, wat worden ze groot en...Spaans..
En wij , wij zijn al groot...maar soms ook wel eens terug klein.
In Spanje zijn er veel palmbomen..vele maten, vele soorten
In Spamje is er ook een kever...ne rooie...en die legt eieren in de palmboom. Die eieren worden larven en die larven vreten de hele boom op.
Gevolg...Eerst vallen de palmbladeren af, de boom is binnenin volledig verpulverd en .....
Gevolg, bij een beetje wind, valt de boom om. Niets aan te doen.
Er bestaat wel een gif om de larven te bestrijden, maar dat gif is zo giftig volgens de beschrijving, dat ze het gif niet durven te gebruiken op plaatsen waar veel mensen komen. En dan nog, als de larven al in de boom zitten is het al te laat. Er zijn er ook die de boom bestrijken met een blauw goedje. Het helpt voor de kever die langd de stam wil kruipen, maar niet voor de kever die via de palmbladeren in de boom kruipt.
Bij ons aan de finca hebben we al 2 palmbomen die naar de haaien zijn. Helaas , maar je kan er echt niets aan doen.
Na de inspanning van het skaten, effe ontspanning.
En dan vandaag....
Eindelijk zware regenwolken en regen..Ik kan het me niet juist herinneren, maar ik geloof dat het van Kerstmis 2013 geleden is.
Nu veel was het niet, maar toch genoeg om de volgende 2 dagen de planten niet te hoeven besproeien.
Het is snel gekomen, maar was ook weel snel weg
We hebben rond 3 uur toch alweer lekker gezwommen...watertemperatuur..25 graden.
Elke dag zon...toch hadden ze regen voorspeld. Op de site van Spaansnieuws.com, voorspelde ze zelfs 25 liter per vierkante meter in Murcia. Wij natuurlijk blij. Het is zo droog, dat het echt wel eens mag regenen. De droogte merken we ook aan onze olijfbomen. Er hangen momenteel heel weinig olijven aan . Het zal dus olie kopen zijn het volgend jaar. De sinaasappels zijn kleiner dan vorig jaar en de vijgen...dat is voorbij, die hebben we niet echt veel gehad.
Maar goed, je kan er over blijven zeuren...Voor de landbouwers is het verschrikkelijk, voor ons ..tja .. van de olijfoogst moeten we niet leven, maar het was toch mooi mochten we een graantje , op een litertje olie van ons eigen kunnen meepikken.
Na onze reis naar Belgie heb ik toch nog wel een bedenking en..vooral..een vaststelling.
Toen we naar Spanje kwamen, kwamen we hier met een zakje geld. Dat zakje hadden we verdiend door hard te werken, en door onze zaak en eigendom te verkopen. We leefden enkele maanden zonder te werken en vonden al snel dat Spanje op vele vlakken een stuk goedkoper was en is als Belgie. Ik maakte me toen de bedenking . Hier zijn vele overwinteraars, van september/oktober , tot april/mei. Meestal mensen met een welverdiend pensien. Met een normaal pensien kunnen die mensen hier fijn leven.
Dus, met ons zakje geld, konden we toch effe door. Na 3 maanden hadden we dan onze eigen stek gevonden. Er moest fel geinvesteerd worden, Van een , meer dan 150 jaar oude , bijna vervallen finca , hebben we de Buen Gusto gemaakt. Gevolg...Het zakje geld dat we meebrachten, was al vlug een heel klein zakje .
Na bijna 3 jaar leven en werken in Spanje , zijn we echt al helemaal mee in het economische en financiele dagdagelijkse systeem. Het inkomen en de uitgaven zijn voor ons, zoals voor iedere Spanjaard.
Nu dat we in Belgie waren, is het ons dan eens te meer opgevallen hoe duur het daar voor ons wel is. Winkelen, uitgaan, kleding...allemaal veel duurder dan hier.
Maar...1 ding maakt het grote verschil...Zon, glimlach en geen gehaastheid.....
In de Finca loopt alles weer normaal. De meeste toeristen zijn weg en de overwinteraars komen stilletjes terug. In het verleden heb ik wat geschreven over Frans en Ingrid...Wel Fran en Ingrid hunne zoon Jarl zijn vanuit de Filipijnen voor een hele tijd met vakantie. Niet alleen Jarl, maar ook zijn vrouw Alipio en hun dochtertje Maya.
Schatten van mensen ... Al enkele keren hebben ze ons bezocht. Echt leuke mensen, en vooral in Jarl zit een pak humor..Humor , zo langs uw neus weg, heel subtiel, maar altijs raak...en daar houd ik van.
De meisjes zijn natuurlijk ook altijd blij als er kinderen zijn. Maar nu met Maya is het weer wat anders, Ze lopen, spelen en ravotten dat het een lieve lust is en...ze moeten Rngels praten en dat is natuurlijk goed voor die van ons.
Trouwens, nog dit...Dat Yanneke een talenknobbel had of heeft , dat wisten we al. Maar ons Yetteke moet je eens horen. Daar was ik toch effe van verschoten, Spaans...gelijk ne platte zeggen we..snel, letters inslikken en soms plat dialect...nen echte.. Engels, ..waar ze het heeft gehaald....???? Ja, in de school ...maar al zo vlot..!! en nu krijgt ze ook Frans ...en dat rolt er ook al heel simpel uit... Wat ze vroeger nooit deed, doet ze nu al een hele tijd...Frans leren via een cd rom op hare pc...
Werelburgers...
Donderdag 18 september is een heugelijke dag geweest.
Jean en Eva...je kent ze ondertussen al wel.. Tatou en Tataa voor de kids...zijn definitief naar hier verhuisd.
Alleez, er moet nog wat over en weer gereden worden want alles is nog niet helemaal geregeld in Belgie, maar toch... Als ze terug vertrekken zeggen ze , we gaan naar Belgie en als ze daar vertrekken zeggen ze...we gaan naar huis.
Ondanks dat het toch maar een dikke week geleden was dat we ze ontmoet hadden in Belgie, was het weerzien toch weer leuk. Het is alsof een stuk familie er is.. Je weet dat ze er zijn, je ziet ze wel niet iedere dag, maar toch. Dat gevoel hebben we ook bij Frans en Ingried...ik heb het nog ooit geschreven... Als ze weg zijn, uit Spanje,, is er een gemis, als ze terug zijn, ben je gerust. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar toch is het zo.
Voor ons mannen natuurlijk heerlijk om met de grote Tatou te knuffelen..
En ons Tataa , die wordt graag door de kids geknuffeld.
Nu Kim , Rob , Doro-lita , Liesbeth en de rest nog en de familie is compleet....
Goed en wel terug in Spanje ...8 september ..en.. de eerste schooldag voor Yetteke.
Niets speciaal zou je denken, doch Yetteke gaat naareen andere school. Waarom...
Wel, Yanneke gaat naar het humaniora in Mazarron. Dat is zo een 7 minuten met de auto van ons . Naast die school is er nog een lagere school. Voordien gingen de 2 meiden beiden in de Puerto. Dat was enkel 20 km rijden. Dus we moesten iedere dag 80 km rijden om de kids naar en van de school te brengen. 200 euro per maand enkel aan diesel...
Met een fris mooi zomerkleedje was ons Yetteke er helemaal klaar voor. Toch wel een beetje zenuwachtig , maar ze is al een grote meid, en het zal wel lukken.
Nieuwe rugzak...boekentas... en dan op weg naar het 5de leerjaar al...pff. het gaat toch allemaal snel. Ze is hier in het 2de leerjaar terrecht gekomen, en nu al naar het 5de.
De kinderen staan al te wachten,..Allemaal nieuwe gezichten voor ons Yetteke...En bijzonder...Ze is het enige Vlaams, Belgisch en Buitenlands kindje , daar op de school
Maar als je die hoort Spaans spreken...!!
We maakten kennis met de juf Gloria...
Ondertussen zijn we al een week en half verder. Yetteke is op schoolgaan heel wat veranderd. Ze is heel gelukkig, is met de lessen bezig, ook thuis, ze ratelt er op los over wat ze allemaal leert en ze vindt de juf ...Geweldig...
Zo hebben wij het ook graag..
Een week later . dinsdag 16 september, gisteren dus, is de school va Yanneke begonnen.
Ook voor haar heel nieuw. Nieuwe school. nieuwe kinderen en leerkrachten...en waarschijnlijk als enige die van de vorige school naar Filippe II gaat.
Om half 9 kwamen we toe.
Oei, de school begint pas om 10 uur...enkel vandaag. Dus , dan maar wat rondwandelen en verkennen.
Door de gangen van het college...Jaja , we kregen de toelating van de concierge..
Speelplaats...een groot deel overdekt ..tegen dat het nog eens regent zeker....
En dan werd het vlug 10 uur. En jawel..opeens verscheen er toch nog een meisje dat samen met Yanneke in de vorige school zat.
Oef,,,dan is ze momenteel toch niet alleen..Mama tevreden en gerust.
En over regen gesproken, 7 druppels meer dan de laatste keer vandaag...
Nadat we al voor een heel stuk bijgepraat waren en de nodige cava's door onze strot gegoten hadden, was het tijd om te eten.
Op voorhand hadden we gezegd dat we de gastvrijheid van Tom en Annick zo waardeerden dat we zouden trakteren op het avondeten. Eerst nog gedacht aan BBQ , maar volgens de weersvoorspellingen zou het gaan regenen, en daar Tom en Annick nog maar net waren overgehuisd van Indonesie naar Koersel, zouden het dan frieten worden. Frieten met vanalles en nog
Keken we er naar uit? Natuurlijk, maar na die lekkere kebab van s'middags , had ik niet zoveel honger...
Dus wij naar de frituur.
Thuis aangekomen, alleez, bij Tom en Annick toch, maar voor ons op dat moment een beetje thuis, zijn we alles beginnen te verdelen en na 3 jaar terug de smaak van...frieten van de frituur...
Veel te veel voor mij en..had het gesmaakt..? Eerlijk gezegd..ja..maar eigenlijk heb ik het niet gemist. Na 3 jaar leer je hier in Spanje ook wel al de producten te gebruiken en je leert de smaken gewoon worden. Neem nu bijvoorbeeld een hamburger. Sommigen noemen het een curryworst of ne lange of een frikadellenworst. Hier in de supermarkt hebben ze een soort worst die, als je deze frituurd, hetzelfde smaakt dan zo een frikadellenworst. Dus , daar hebben we al een alternatief. Of een servela.. In de Lidl verkopen ze een soort servela die nagenoeg hetzelfde smaakt.
Maar dan zijn er natuurlijk die 10 tallen soorten snacks , die in de frituur te verkrijgen zijn.. Ragouzi...Mexicano en nog enkele...die zijn hier niet te krijgen. Maar missen we die...Och neen... In Belgie bleef het ook altijd maar met een servela special of een curryworst.
En wat de frieten betreft, die hebben we hier ook. We maken ze zelf . De Spaanse aardappelen zijn er niet zo geschikt voor, maar de boer waar ik de aardappelen haal, laat ze uit Frankrijk invoeren . Die zijn dan weer wel geschikt. Specialsaus, ajuin hebben ze , mayonaise en ketchup en een alternatief voor pili-pili....even lekker' En een bami, dat maak ik zelf.....
Maar al bij al , het was een geslaagd frietmoment.
Tom en Annick hebben bij aankomst in Belgie , bij Boer Willy , in de B&B gelogeerd. Reden ? Hun huis moest helemaal opgeverfd worden. De meubels gezet , en nog zoveel meer. Annick wist ons te vertellen dat ze met boer Willy afgesproken had, dat wij daar 1 nacht zouden doorbrengen. Dus wij naar boer Willy.
Wie is boer Willy?
De plaatselijke schapenherder. Hij heeft ook nog een een ijsjeszaak en dus de B&B.
Hij maakt van de schapenmelk heel lekkere ijs. Alle soorten , kleuren en geuren. Boer Willy ken ik trouwens , hij heeft bij mij nog op de judo gezeten. Fijne kerel, harde werker maar helaas hebben we hem niet gezien.
De B&B was eigenlijk een heus appartement. badkamer,3 slaapkamers keuken, living en eetkamer. Zeer net. Een idee voor ,mochten we ooit nog eens naar Belgie gaan...Ooit.
Emelie is die avond met ons meegegaan. Ze kende de plaats op haar duimpje. 't zal wel, ze hebben er bijna 3 weken gewoond dacht ik. Ze is blijven slapen ook , daar Yetteke bij Febe bleef slapen. Al de kinderen op hun beurt weer terug samen met hun vroegere beste vriendinnen.
Op zondag morgen was het mistig, en dan ligt de boerderij er evenzeer mooi bij. Mist is weer iets wat we hier zeer zelden hebben. In het voorjaar kan het al eens gebeuren, maar ik denk , op 3 jaar , 2x...
De schone groet elke morgen de dieren...(durf niet beesten schrijven ) ze maakt een praatje over koetjes en kalfjes of schaapjes en lammetjes en....
Ze , nieuwgierig als ze is, vraagt de dieren helemaal uit over de capriolen en streken , die Tom en Annick , op de boerderij hebben uitgehaald.
En voor het vertrek ....een kusje.... Ik zeg altijd...lemmekeetooiikeetem......vrij vertaald...het lemmeke eet hooi ik eet hem....
Sinds 1 september geeft Annick terug les aan het 1ste leerjaar in Stal Koersel. Bij het verbeteren is Yanneke nieuwsgierig en geinteresseerd om de leerstof die ze daar krijgen. Moet je weten...Toen Yanneke en Emelie in het eerste leerjaar zaten...wie was toen de juf?...Annick.
Tegen 11 uur zijn we met zijn allen aan het middagmaal begonnen... Yetteke, mijne sous chef, samen met Emelie, paddestoelen snijden, We eten kip met puree, appelmoes en championnensaus
Appelmoes, niet uit een potteke, maar zelf gemaakt.
En dan alles bakken.
Ook Tom en Annick zijn het buitenleven bijna 3 jaar gewoon geweest. Dat merk je ook aan ons. Wij als gezin, houden het binnen geen uur uit. Altijd naar buiten.. Ook al is het dan niet zo warm...ons lijf heeft precies dat tikkeltje meer zuurstof nodig. En bij de familie Tom is dat idem... Lekker buiten eten...
N a de lekkere maaltijd, zijn we vertrokken naar Eindhoven. De reis zat er op en om half 5 hadden we onze vlucht. Tom moest voor een week naar Duitsland, en ze kwamen hem in Eindhoven oppikken. Dus dat kwam goed uit.
Na het afscheid was er nog wat tijd om te wachtten en dat resulteerde ook in bijna in slaap vallen.
Het was alweer voorbij. Het was heel leuk, fijn en intens.
Maar alle 4 waren we ook weer blij om naar onze finca terug te keren.
Morgen, maandag 8 september, moet Yetteke naar school...dus, ook de vakantie van bijna 3 maanden is voorbij.
En? Gaan we volgend jaar terug?
2 neens, 1 misschien en 1 ..wie zal het zeggen....
We zijn hier thuis..El Saladillo Mazarron..onze thuis.
Van Borgloon vertrekken we naar St Truiden om op Bram en Sabeth te wachten en om afscheid te nemen van Bompa en meme.. We zullen vandaag een hele dag doorbrengen samen met Bram en Sabeth en later op de dag gaan we dan naar Tom en Annick, waar we ook blijven slapen.
Zoals afgesproken waren Bram en Sabeth rond half 12 in St Truiden. Het was alweer geleden van eind juni dat we elkaar nog eens gezien hadden..In het echt..Op skype telt niet mee, das nie zo echt.
Als grote broer en zus elkaar zien, dan is het feest. Bram is trouwens ook nog de Peter van Yanneke..Het zijn echt 2 dezelfde. Dikwijls zitten we thuis aan tafel en dan zie ik dezelfde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en streken die zowel Bram deed toen hij die ouderdom van Yanneke had . En eten...man man man ....Bram had altijd honger ,of zeg goesting, en Yanneke ook. En om dat te bewijzen zal ik er seffes wat over schrijven.
Ons Yettek , dat is meer een madammeke...hare maat is Sabeth...Die twee zijn ook nooit weg te slaan als ze samen zijn...Maar ach...toch mooi zo een schone familie..
Na het afscheid nemen bij bompa en meme zijn we richting Koersel gereden. In de auto zei ik wel tegen iedereen dat we nog graag een hapje wilden eten. Ik niet zei Sabeth, we hebben laat ontbeten . Ik ook niet zei Bram..maar zeg maar wat je wil en dan breng ik je daar naartoe.
Kebab....Aahh... dan naar Jef in Koersel. Deze Jef is wel van Turkse origine , maar waarom ze diene mens Jef noemen , weet ik eigenlijk niet.
Bram had geen honger...Sabeth ook niet ...doch..Wij alle 4 een lekkere kebab, Bram ...idem...Sabeth niet...een meid van haar woord..
Dus dat bedoelen we...Bram heeft net zoals Yanneke ...altijd goesting in eten..
De linkse man met de bril....das Jef
En zijne kebab was overheerlijk...Lekker vlees, verse groenten...hmmm.
Van Koersel dorp naar Koersel kapelleke. Voor hen die niet van de streek zijn, Koersel kapelleke is een bedevaartsoord en recreatie centrum . Belangrijk is natuurlijk de kapel en de bron, waar ooit Maria verscheen , de uitkijktoren en de verschillende fietscafees en feestzalen.
De toren werd in september 1963 gebouwd , telt 154 trappen en is 26 meter hoog. Hij is trouwens ook gebouwd op het hoogste punt van Koersel. Vroeger moest je ervoor betalen. Nu is het gratis. Ik weet nog dat er vroeger een verrekijker opstond. Als je er 5 frank in stak , kon je mijlen ver kijken. Nu, bij helder weer zie je al de mijnterrils van Limburg.
En daar moesten de kids natuurlijk op .
In mijnen lagere schooltijd was de speeltuin een jaarlijks terugkerende traditie , om te voet van de school naar de speeltuin te wandelen. Vandaag , bijna 50 jaar later doen ze dat nog steeds. De speeltuin is door de jaren wel heel hard veranderd, maar ook voor onze kids blijft het natuurlijk een mooi oord van ontspanning en plezier maken.
Van Koersel kapelleke naar Stal.
Onze vroegere woonplaats en het is daar dat onze kinderen geboren zijn. We reden eerst langs ons vroegere huis...God...Toen wij er kwamen wonen was er voor , achter en langszij allemaal weide. Nu is alles volgebouwd. En ons mooi huis van vroeger,,,helemaal onderkomen en niet meer verzorgd...Dat deed effe pijn aan mijn hartje..Maar ja... we hebben het verkocht en we moeten er eigenlijk niet mee in zitten.
En dan naar de meter van Yette...Annick..en Tom , met de 3 kids. Zij zijn ook nog maar pas terug van een 3 jarig avontuur in Indonesie. Tom moest er naar toe voor zijn werk. We hebben in die tijd maar heel sporadisch contact gehad. Dus, dat weerzien was geweldig. Trouwens Tom en Annick hebben ook een blog geschreven. www.bloggen.be/tom_annick.
Emelie, het meisje dat ons Yanneke knuffeld, werd geboren op 4 oktober 2002 en ons Yanneke 2 dagen later. Ze zijn al van in het kleuterschooltje beste vriendjes. Dan na 3 jaar elkaar weer zien...geweldig. En...Annick wist wel dat we kwamen, maar Emelie niet.
Geschenken uitdelen aan de meter....Dat andere meisje naast Yetteke is Febe...ook een vriendje van Yetteke uit de kleuterklas. Ze zijn allemaal wel contact blijven houden en Febe is met de mama en de papa ook al eens hier bij ons geweest.
Emelie werd een tijd geleden genomineerd door Yanneke om een ijsemmer over het hoofd te gieten... Ze heeft gewacht...en nu dat Yanneke er was, moest het wel. Dus......
Die 2 meiden hebben die dag de tijd moeten inhalen. Spelen natuurlijk, maar vooral vertellen over de avonturen..
In Indonesie heeft Emelie trouwens perfect Engels leren praten en schrijven, Chinees en Bahais... Net zoals die van ons, is zo een trip naar andere oorden een verrijking in hun leven. Ze leren andere talen, culturen en vooral beseffen hoe rijk ze waren in Belgie.
En op het weerzien werd er getoast...
En morgen gaan we het over Belgische frieten...enzoo ..hebben
Vandaag is het zondag. Gisteren een mooie service gekend in de Finca, iedereen tevreden, dus vandaag mogen we wat uitrusten.
Na het ontb ijt , een marktje doen in de Puerto...wat rondwandelen...slaatje eten en thuis nog wat baantjes trekken in het zwembad. Daarna mosselen kuisen, want vandaag is het mosselen met pasta - pesto, en dan nu tijd om de blog te schrijven.
Deel 4 al , en het vervolg van onze trip.
(vrijdag 5 september...nog altijd ) Van de school reden we naar nonkel Daniel en Tante Anita. Nonkel Daniel, de enige broer van Claudia haar mama.
Nu moest het toch wel lukken zeker.. Tante Anita was de dag voordien , met een vriendin, vertrokken naar Alicante... Alicante zeg...zo een 120 km van bij ons... Die moet dan zeker langskomen.
We hebben haar trouwens enkele keren gebeld, maar zonder resultaat. Tja, als ze ons Spaans nummer zou zien op hare gsm , wat een vreemde nummer voor haar is, dan is het vanzelfsprekend dat ze niet opneemt.
Maar niet tegenstaande dat Daniel alleen thuis was, zijn we er hartelijk ontvangen. Hij had zelfs een lekkere appelvlaai in huis gehaald.. 2 Lekkere duvels gedronken en onzettend fijn bij gepraat.
En dan door naar Heusden dorp.
We moesten vandaag Lut nog zien en Nill. maar straks meer daarover.
In Heusden is en een bloemist waarvan de zaakvoerster en hare man ons dierbaar zijn. Zeer fijne mensen...Zijn trouwens al 2 x in onze B&B geweest. Ze wisten echt niet dat we gingen langskomen.
Bloemenatelier Bopha ...bij Greta en Raf......
Oei, dat was effe verschieten...langs 2 kanten...
Greta had niet verwacht dat wij daar zomaar zouden binnen vallen , en wij waren van het ...ferm lijntje ...van Greta verschoten.
In maart van dit jaar , zijn Greta en Raf ons komen opzoeken. Ze had geen speciale wensen qua menu, maar wist me te vertellen dat ze een dieet aan het volgen was.
Voor ons is dit geen bezwaar...In de Finca wordt namelijk gekookt naar de wensen van de klant..Volg je een dieet, dan koken we uw dieet, ben je alergisch voor iets, dan houden we er rekening mee. Eet je glutenvrij of vegetarisch, veganistisch of diabetic,,....dan doen we dat.
En Ja hoor..Greta heeft volgehouden en het resultaat was om...U...tegen te zeggen.
We kochtten nog snel een bloemstukje , want we moesten weer door naar de volgende....Bijna stress...weer een ervaring die we hier niet kennen.
Dan naar bompa...de bompa van Clauke. volgend jaar 90...woont nog alleen...leest zonder bril...stapt gelijk nen 20tiger...kortom....Sterke mens en grappenmaker.
Wat was bompa verschrokken om ons te zien.
We kwamen binnen en hij zat in de zetel naar tv. te kijken... OOH mein God....Ja , bompa is van Duitse afkomst...
Wat hebben we die man gelukkig gemaakt met ons bezoek.
Bompa hield maar niet op met vertellen. Tegen de kinderen had hij een wijze raad...Blijf vooral in Spanje wonen, want hier op de cite deugd het niet meer...en daar heb je de zon, de natuur...en blijf vooral altijd lachen...Dat doe ik ook . En dat hebben we geweten.
90 Jaar en nog zo een humor dat die man heeft...Dit was een van de fijnste bezoeken van de dag...Beste lezer, versta ons niet verkeerd, alles was super fijn, maar dit stak er toch boven uit.
Respect voor onze bompa...
Vroeger hadden we naast onze zaak een tapasbar en cafe en een duiveltje doe al... Chez Paco...Spaans bloed..
Toen we van bompa kwamen, was het nog te vroeg om naar Lut te gaan. Eerst zijn we , zoals gisteren geschreven nog langs Peter en Eske gereden, maar die waren niet thuis. Dus...naar Paco.
Ook dat was weer top...Hij doet het nog steeds voortreffelijk in zijn zaak . En ja , dat hoor ik graag.
Toen Yanneke nog in Berkenbos naar school ging had ze een zeer goede vriendin...Nill.. Ze zijn in die drie jaar ook altijd contact blijven houden via FB en sms.
Daar Nill vlak bij Lut woont, ziojn we er toch heel vlug langs gereden.
We moesten eigenlijk rond 6 uur bij Lut zijn.
Rond 8 uur zijn we bij Nill vertrokken. We werden daar onthaald, van het kan niet meer...lekkere koeken, wijn...het kon niet op..
En dan naar mijne ...soulmate....
Sinds onze kindertijd zijn we al bevriend met elkaar. We hebben een zeer groot deel van onze jeugd samen doorgebracht...Toneel, voordracht...poppenkast..volksdansen..speelpleinwerking...
Vreugde en verdriet gedeeld..Kortom..Wijn noemen elkaar broer en zus...en dat voelt ook zo.
Voila..nu weten jullie wie Lut is.
Claudia kende Lut niet echt en dat was wederzijds. Ze , Clauke, heeft het altijd een beetje vreemd gevonden dat wij 2 zo een contact hadden. Tot vorig jaar. Toen is lut hiet bij ons voor een 10tal dagen geweest.
Die 2 konden het ferm met elkaar vinden. Clauke zegt nu nog steeds,,,Nu versta ik je vriendschap met zo een ferm madam..en dat heb ik Lut ook al horen zeggen over Clauke.(schrijven toch)
Lut had ons uitgenodigd om te komen eten... De kinderen maakten er nog een grapje over in de auto...hopelijk gene spaghetti....
Kervelsoep...hmmm lekker
en daarna ....spa...lasagne... maar echt heel speciaal gemaakt en vooral ...heel lekker.
Voila se ...en hier de grote beer met zij ..grote zus...
Yanneke, dierenarts in spee...zegt ze nog altijd... heeft de hele avond met de hond gespeelt...
En dan was het weer afscheid nemen... Trouwens, we moesten nog een goed uurtje rijden en het was al bijna 11 uur.
Maar het was een heerlijke dag... Iedereen die we graag wilden zien, hebben we gezien. Helaas van Peter en Eske, maar wie weet...
Rond middernacht waren we terug in Borgloon.
Clauke en ik lagen nog wat na te praten in bed en weet je wat we eigenlijk bijna op hetzelfde moment tegen elkaar zeiden...." kunnen we nog niet terug naar de Finca...?"
Als we dit al tegen elkaar ,samen, zeggen..dan ben ik er zeker van dat we de goede keuze hebben gemaakt...
Na een goede nachtrust bij Jean en Eva was het tijd om aan de volgende dag te beginnen. Goede nachtrust is eigenlijk verkeerd uitgedrukt. Het bed was perfect, de matras ook...maar!!
Wij wonen in de campo en daar is het ...sssttt....stil. Jean woont naast een treinspoor ...de ijzeren Rijn... en ieder uur komt er zo eentje voorbij. Dag en nacht. En dat is nu iets wat we echt niet gewoon zijn. We hebben ieder uur van de nacht gezien.
Maar niet gelaten...Er wachtte 's morgens een heerlijk stevig ontbijt op ons. Jean had zijn best gedaan. Een omelet met veel groenten, wij noemen dat hier een frittada...en daarbij , zelfgemaakte platten hamburgers..Jaja , s' morgens. Maar al bij al, het heeft lekker gesmaakt.
Rond 11 uur zijn we dan vertrokken naar St Truiden. Naar de papa en meme. Jongens, druk op de autostrade...Camions ...Amaai , dat waren we echt niet meer gewoon ze....
Maar veilig en wel aangekomen.
Jean en Eva zijn gebleven tot na het eten......Spaghetti.... weer . Maar ook alweer lekker.
Clauke moest ook nog een beetje naaiwerk doen... En meme die heeft alles in huis ..
Het weerzien met de papa was heerlijk.. Er moest natuurlijk van beide kanten heel veel verteld worden. Bijna 3 jaar dat we elkaar niet meer zagen. Gelukkig waren zijn verhalen nog altijd even humoristisch als voorheen,
Het enige negatieve aan het bezoek was, dat bompa en meme altijd maar binnen zaten. Vermits wij meer buiten leven dan binnen , was het wel effe aanpassen. Nochtans was de zon van de patij. De kinderen konden we niet binnen houden. Verderop in de straat is er een kleine speeltuin, en daar hebben onze meiden vertoefd.
Na veel vijven en zessen , waren we zelf met geen stokken meer binnen te houden. Dan maar naar buiten. In het zonnetje.
We zouden overnachten in Borgloon. We kregen de auto mee van bompa.
Maar eerst nog een klein beetje inkopen doen voor de avond en de morgen. Beetje melk, wat brood en wat drank om de avond gezellig door te brengen..
Wij dus naar de Colruyt.
Toen we het karretje binnen duwden in de colruyt, bleven we aan de vleesafdeling staan.. Niet om vlees te kopen, maar om een vaststelling te doen.
Clauke zei het eerst wat haar opviel..."Kijk eens naar de mensen hun mondhoeken...die staan naar beneden!!" en inderdaad. Iedereen zo serieus...niet eens een glimlag...en zo gehaast ....
Vrijdag 5 september zijn we dan aan onze ronde begonnen.
Eerst terug naar bompa en meme in St Truiden. Daar hebben we nog wat nagepraat en rond 11 uur zijn we richting Paal getrokken. De mama van Claudia ligt daar begraven en we zijn even langs het graf geweest.
Vandaar richting Beringen Mijn. Vroeger bezocht ik het graf van mijn grootouders heel geregeld . Nu was het al een hele tijd geleden, en daar we in de buurt waren..... Trouwens dat is ook zo voor de grootouders van Clauke. Ze liggen op het zelfde kerkhof begraven.
En dan richting Heusden. Maar zonder Anja te bezoeken, zouden we zeker nooit in Heusden geraken. Dus bij haar in de parfumerie ( oei reclam) effe binnenspringen en goeien dag zeggen...
Dat was verschieten, Anja had dees niet verwacht.... Kleine uitleg...Anja en hare man waren in 2013 bij ons te gast... Vandaar.
Het kerkhof van Berkenbos was dan aan de beurt. Clauke haar grootmoeder en mijn grootouders en een nonkel moesten we ook zeker gaan bezoeken.
Vandaar naar de vroegere school van de kinderen.
Daar Yanneke naar het humaniora gaat, waren al haar vroegere klasgenootjes weg, Maar dat was anders voor Yetteke. Op de speelplaats hoorden we vele kinderen roepen..." Kijk daar is Yetteke...Halo Yetteke...ken je ons nog...!!!"
We zijn naar de klas van juf Sonje gegaan...en ...die verschoot geen klein beetje..
Wat een fijn weerzien. Sonja was de eerste juf van Yetteke . 1ste leerjaar. Ze hebben iets gemeen waardoor Yetteke altijd aan haar blijft denken. Ze verjaren namelijk beiden op dezelfde dag.
Op de speelplaats was het dus een drukte, Iedereen wou rond onze kinderen staan..
Ook meester Marcel. Het was de laatste meester van Yanneke. 4de studiejaar...Enkel dan nog maar het eerste trimester.
Maar het was een blij weerzien...Natuurlijk waren de juf en de meester heel benieuwd naar de meisjes..Hoe vergaat het hen in Spanje, wat met de school...de taal..het leven...het weer...en dat vooral...het weer.
Ondertussen werden Clauke in ik heel hartelijk ontvangen in de leraarskamer. Het was immers nog altijd middagpauze. Lekkere tas koffie van de directrice...en natuurlijk oo een heen en weer gepraat tussen leerkrachten en wij. We hadden een goede beslissing genomen, om dtijdens onze reisplanning te beslissen om zeker de school te bezoeken.
Ze wisten het niet en daardoor was de verassing des te groter.
In het leraarslokaal zaten natuurlijk de meesters en de juffen die ooit les gaven aan onze kids.
Natuurlijk moesten die alles weten .
En dan Yettek bij haar laatste juf. 3de studiejaar...1ste trimester
Juf Jolien...ook een favoriet van Yetteke...
Knuffels en kussen.... hartelijk.
We maken een afspraak...de bel gaat en jij komt maar effe mee in de klas.
En ja hoor...Yetteke terug , voor even, op de Belgische schoolbanken.
Het was een zalig bezoek, maar we moesten weer verder. Tijd hebben we niet echt gepland, maar we wilden toch veel mensen zien.
We hebben niemand verteld dat we kwamen, we wilden iedereen verassen.
Zo zijn we ook gestopt bij Peter en Esmeralda, maar helaas , die waren niet thuis.We hadden algewcht tot na 5 uur omdat Eske anders naar school is, maar ja ...een andere keer ...
Morgen deel 4 ...ik moet aan de mise en place beginnen
Voila se ...de mise en place voor vanavond is gedaan....dus weer wat tijd om het vervolg van onze 5 daagse vakantie in Belgie . te noteren.
De planning was dus om rond 2 uur te vertrekken, doch het werd 3 uur.Stralende zon in Murcia. En wat zou het worden in Belgie?
Voor al de zekerheid hadden we een extra valies...zon...meegenomen. Kwestie van geen afkick verschijnselen te krijgen.
Stip om 3 uur begon de vogel met zijn vleugels te slaan en scheurden we door de lucht, richting Eindhoven.
We vlogen over Ibiza, Mallorca , de Pyreneen, waar we onze allereerste woonplaats in Le Fossat , zagen....grapje dus..
Yetteke en Clauke, die het niet zo voor vliegen hebben, zaten beurtelings aan het raam. Voor Clauke een hele geruststelling , dat ze alles kon volgen. Pracht weer om te vliegen. Geen turbulentie...kortom een perfecte vlucht.
De laatste keer dat we samen met Yetteke hadden gevlogen, was ze echt ziek...Eigenlijk een beetje haar eigen schuld. De avond voordien had ze teveel gesnoept en te veel ijsjes geeten. Deze keer was het allemaal ..peis en vree..in haar buikje.
De hele vlucht was ze vrolijk gezind en had van niets last.
Van bij het vertrek , tot bij de landing , heb ik naar een concert van Sting geluisterd. Live in Berlin... Wel al heel dikwijls gehoord, zelf live gezien in het sportpalijs, maar toch blijft het fantastische muziek.
De mensen voor , achter en naast mij zullen bij momenten gedacht hebben dat ik ze allemaal niet meer had... Bij de goeie muziek, kan ik niet stil zitten. Al maar goed dat het vliegtuig daarvan niet gaat wiebelen.
Van op een hoogte kan je bij helder weer toch veel zien. Ik weet nog vroeger als we over de Antwerpse ring reden, zag je borden met Haven en dokken nr ..... Maar vanuit de lucht merk je pas hoe groot de haven van Antwerpen wel is.
Rond kwart na 5 zijn we in Eindhoven geland. En jawel...het zonneke scheen..
Jean, je kent hem nog wel uit eerdere verhalen, dus Jean van Eva kwam ons ophalen. We zouden ook de eerste nacht bij hen overnachtten. Tijdens de rit hebben we veel gezien...Gras, groen...koeien..tja die zijn hier niet, daar er ook geen gras is. Huizen..veel en zeer kort bij elkaar..heel veel auto's ..en druk
In die 3 jaar dus nog niets veranderdt. Druk druk druk.
Terwijl we naar Balen reden wist Jean te vertellen dat we bij Kim en Rob zouden gaan eten. " Omdat er zo een 15 man komt, allemaal mensen die jullie willen zien, is het bij ons thuis te klein. "
15 man.... Amaai.. das al een heel feest.
Bij Jean aangekomen was het eerste wat ik kreen..nen jupiler.. Nu had ik gedacht dat dit bier toch wel veeel beter zou zijn dan het Spaanse bier. Doch ...na 3 jaar zijn we de producten zo gewoon, dat ik de jupiler zeker niet beter vond.
Jean , Eva, Rob en Kim hadden voor ons , en voor de rest natuurlijk , gekookt.
Spaghetti, Farfale en nog veel lekkers.
Kim had voor de soep gezorgd, Jean voor de pasta en Rob voor het dessert.
15 man...kinderen inbegrepen. Maar ik telde op dat moment maar 12... Wie waren dan die andere 3 nog.
Met 5 kinderen waren ze ..En, allemaal meisjes...Gegiechel , veel lawaai en gekres en vooral veel plezier. Dat was feest voor onze kids. Na bijna 3 maanden vakantie was het toch al wel een tijdje geleden dat ze met andere kids hadden gespeeld. Tja, we leven in de campo en het is wat afgelegen. Er zijn wel kinderen komen spelen en die van ons zijn ook wel ergens gaan spelen, maar dit was allezinds toch heel plezant.
Kim had de tafel voor 16 man gedekt. De echtgenoot van Liesbeth had zich geexcuseerd , dus 1 bord te veel. Maar toch...Ik telde nog steeds maar 12 mensen..Kids inbegrepen.
Wie waren dan de 3 andere? Raadsel
Wat een verassing.
Speciaal van Strombeek Bever naar Mol. Ze zijn bijna 2 uur onderweg geweest, speciaal om bij de plezante bende van in Spanje te zijn. Kristel, Steph en Tinne ,,,wat een verassing.
Het was een blij weerzien. We hadden dit mooi koppel leren kennen bij ons aan de Finca...heel per toeval. En het klikte van het eerste uur.
Vrienden....
Kim had dus voor de soep gezorgd. Ik zou durven denken dat het aspergesoep was, doch durfde het eigenlijk niet goed vragen. Ze zouden nog al denken dat de chef van de Finca er niets van weet. Maar gelukkig was ik niet alleen...We kregen het niet geraden, maar het was wel heeeel lekker.
Kim zei ons dat het camembertsoep was...Ja hoor...een soep voor in de winter bij ons in de Finca...
En dan hopen pasta ...veel te veel... maar wel lekker.
Liesbeth , inschepper van dienst, zorge ervoor dat we echt niets te kort kwamen...
En de grote chef zag dat het goed was.
Pasta met een lekkere tomatensaus....Farfale met kaassaus en hesp ...veel te veel dus , maar we mochten niets te kort komen.
Het was echt een heerlijke avond. Fijne verhalen..alweer , goed gelachen en gedronken en zeker goed geeten.
Bij het donker worden, werd het ook een beetje kouder.
We zijn onder een afdak gaan zitten en hebben nog heel lang nagepraat.
Rob , die had ook nog een verassing....Desserts
Chocomouse, rijspap, tiramissou...het kon niet op. Om vingers van af te likken...nietwaar Yanneke...
Ik denk dat het al bijna middernacht was. Steph en Kristel waren al vertrokken.. Ja, morgen werken ,,, en/of naar school...
Ook Kim moest er vroeg uit...Dus , wij van Mol terug naar Balen.
Nog een slaapmutsje en dan slapen...
Een goeie rustige vlucht en een heerlijke avond ..
Bedankt allemaal...voor dit alleen zouden we er over denken om nog eens terug te komen.
Maar ja, nu komen jullie maar eens .....Iets zekerder van het zonneke...
Een hele tijd geleden hadden we beslist om de eerste week van september naar Belgie te vertrekken . Het was al bijna 3 jaar geleden en Clauke wilde zo graag hare papa nog eens knuffelen. En dat is een gevoel dat ik zeker ook ken..Mijn schatten van dochters en ook onze Bram knuffelen mij ook altijd zo hartelijk.
Ok.....Tickets bestellen voor de vlieger en dan vertrekken. Van 3 tot zondag 7 september.Langer kan niet want de 8ste moet Yetteke naar school. We vergaderen in huis met ons gevieren, we stellen een schema op en.... we schrappen ook heel veel. Op die korte tijd kan je natuurlijk niet iedereen gaan bezoeken.
Maar voor het vertrek hadden we veel andere dingen te doen. In de Finca was het druk..restaurantje natuurlijk, plus zo een beetje de grote kuis na de vakantie.
Op een zeker moment zagen we via facebook dat we genomineerd waren voor de ALS ice bucket challenge. Peggy en Karel, 2 vrienden die met hun gezin met vakantie waren, hadden het op ons gemund. Maar niet gelaten...voor een goed doel, doen we alles. We hebben het weer mee , dus zo nen emmer ijswater...daar zullen we wel tegen kunnen. Zo gezegd zo gedaan... Wij nomineerden Kristel en Steph. Jean en Eva en Kim en Rob...
En dan was het zover...... Duikbrilleke op, zwemvliezen en de snorkelpijp..Het kan zo gek niet....
We hadden het zeker niet verwacht,..van de Steph toch niet...maar jawel, enkele uren later stonden deze 2 warme mooie mensen in de druilerige regen, 2000 km van de zon klaar om een ijskoude emmer water over hun te kieperen. Ik had zeker gedacht dat Steph 100 euro zou moeten stortten, maar nee, na enig protest en aanmoediging van het vrouwtje , kieperde hij de emmer over zich heen...geweldig.
En dan de familie Jean...Gigantisch. Alle 4 met dezelfde bikini aan... origineler kon het niet
Wat hebben we gelachen.. Maar voor dit fijne initiatief hebben we alles over..
Bedankt Peggy en Karel voor de nominatie.. We hebben dank zij jullie toch een goed doel kunnen steunen en door onze nominatie hebben we ook kunnen zorgen dat de ketting blijft lopen....
Voor het vertrek naar bompa en meme gingen onze kinderen aan het knutselen. Ze maakten een collage van foto's van ons gezin, met de hondjes.
Bompa is dol op geschenken en heeft graag foto's in huis. Dus Yanneke en Yetteke aan het werk.
Op donderdag 28 augustus , vroeg in de morgen, merkte ik dat mijn scheenbeen een enorme bult had...Wat is dat?
In de loop van de namiddag werd mijn rechtervoet zo blauw als ne lap en dik... De zwelling van het scheenbeen was naar onder gezakt. Ik weet wel, als je wat ouder wordt, begint alles wat te zakken, maar dit was toch abnormaal
Op zaterdag 30 augustus kwam Roosje over de vloer. Ze zei me dat ik toch maar beter naar de dokter zou gaan, want zo een dikke voet en dan de druk in het vliegtuig...? Oei....hij zal daar toch zeker niet ontploffen...?
Dus,,,maandag 1 september toch maar naar de dokter. De voet was nog steeds dik en blauw....." Ole ...was da..."zei den doktoor... geinfecteerd. Zalfje , pilleke , antibiotica... Dat pilleke was voor den eventuele diaree. Want ik en antibiotica....das gegarandeerd diaree. "Bij deze niet,,," en inderdaad , na 10 dagen is de voet terug dun, geen blauwe plekken meer, geen diaree gehad...maar wel nog een bult op mijn scheenbeen...
Belangrijk....Ik mocht gerust gaan vliegen van de dokter.. Al maar goed dat ik de wijze raad van Roosje heb opgevolgd...maar het is ook een goeike he.
3 September. Om 9 uur een flink ontbijt, want het kan een lange dag worden. Het vliegtuig vertrekt on 14 uur. Rond 12 uur moeten we aan de vlieghaven zijn, en naar San Javier is het een 50 minuten rijden. Dus on 11 uur vertrekken. Aan tafel worden er nog wat verhalen verteld over de vliegreizen die mama en papa samen hebben gemaakt en vooral de reizen door de wereld die Clauke in haar turnperiode deed.
11 uur .....Deurtjes toe...stekkers uitgetrokken, je weet maar nooit, en traliehekken toe .
Bagage inladen en de vuilzak mee nemen om seffes in de vuilcontainer te kieperen...en ook een zakje ..kaka van de honden. Iedere dag wordt dat opgekuist en weggegooid in een of andere vuilcontainer.
Afscheid nemen van de honden...Die zijn straks in goede handen. Er is toezicht en er wordt goed voor gezorgd. Dus, daar zijn we vrij gerust in.
En dan gaat de poort voor enkele dagen dicht.
Online hadden we een parking geboekt. 4 dagen de auto parkeren, met een busje naar de vlieghaven. Bij thuiskomst staat de wagen klaar aan de luchthaven...en gepoetst. 30 euro..Daar kan ne mens niet voor sukkelen.
Rond half 1 waren we er. De kinderen aten nog een boterhammetje en dan was het inchekken. Alles wat vloeibaar is in zakjes en dan voorbij de douane.. Dat liep allemaal vlekkeloos.
En nu maar wachten tot half 2 om in te stappen en dan om 2 uur de lucht in te gaan.
Ding Dong... de vlucht naar Eindhoven heeft 1 uur vertraging...
Lap... Daar Jean ons kwam halen in Eindhoven, hebben we snel een sms gedaan dat we een uur later zouden zijn..."Das normaal..ze hebben te weinig volk om de kaasbollen in te laden" ..kregen we terug via sms.. Wij weer lachen natuurlijk.
Maar goeg, rond kwart na 2 kwam dan de grote vogel uit de lucht op aarde..Daar is hij dan.. Alles terug in de rugzak en de valies en op weg naar het vliegtuig.
Iedereen toch wel een klein beetje nerveus. Niet alleen om de vlucht, maar ook om straks weer al de vrienden te zien.
Ik heb eeb oproep gedaan via facebook en de blog om het probleem van de foto,s op te lossen.
Heel wat reacties , waarvoor dank.
Aan de webmaster van bloggen.be deed ik hetzelfde verhaal...
Citaat........ Beste,
Al enige tijd heb ik het probleem dat al mijn foto's op mijn blog niet meer te zien zijn.
Dit is enkel op mijn pc. Als iemand de blog opent zien ze wel foto's , maar ikzelf als schrijver en beheerder van mijn eigen blog zie niets.
Wat zou de oorzaak kunnen zijn.
Alvast bedankt
Eric Philips...
De blog heeft ook een forum, en ook daar stelde ik de vraag, helaas zonder antwoord. Maar dit volgende was het antwoord van de webmaster Pepe
Beste,
Het is onnodig uw probleem op 2 verschillende plaatsen uit te leggen.
Gezien jij alleen de afbeeldingen niet ziet, ligt de oorzaak zeker niet bij bloggen.be maar meer dan waarschijnlijk aan uw computer.
MVG Pépe
Tja , en dan weten we het zeker !!!!
Mijn eerste antwoord was dan vooral kort en bondig
Pepe,
Dit is nu echt is geen commercieel antwoord
In heel Spanje kan niemand nog de foto's zien van eender welke blog
Eric
In de volgende uren werd ik heel goed geholpen door Anja , Kim en Hilde waarvoor hartelijk dank. Helaas bracht het geen oplossing.
Tot Lieven me een bericht stuurde via Fb...
Hoi Eric, de enige logische verklaring zou zijn dat de afbeelding van een andere web server komen dan de rest van de inhoud en dat deze server vanuit Spanje niet bereikbaar is of geblokkeerd. Ik heb het eens getest en inderdaad, de blog staat op de server "http://www.bloggen.be/..." en de afbeeldingen komen van een andere server "http://blogimages.bloggen.be/...". En die laatste blijkt dus in Spanje geblokkeerd te zijn. Hoe dat kan weet ik ook niet. Ik zou eens contact opnemen met de technische ondersteuning van die site, als die al te vinden is. En anders eens informeren bij je eigen provider waarom die site onbereikbaar is.In de zomer had ik een gelijkaardig probleem. We moesten nog diensten cheques valideren, maar die site was onbestaande en onbereikbaar vanuit Spanje.
Ik heb dit doorgestuurd naar deze Pepe , vooral om deze piste misschien te onderzoeken...Helaas......geen antwoord.
En ja, om een blog te schrijven zonder dat er foto's bij zijn, is ook maar niets. Daarom....zolang het niet opgelost is , stopt het hier.
We zijn voor 4 dagen naar Belgie geweest. Een test voor ons na bijna 3 jaar Spanje. Het was ontzettend fijn en plezant. Blij dat we vele vrienden mochten terug zien...maar , na de derde dag waren we alle 4 al aan het zeggen...Yep...morgen terug
We hebben dus echt onze thuis gevonden ...en....aan iedereen ...Welkom bij ons ..thuis..
Al van 1 september kan ik geen foto's op de blog zetten.Enkel tekst. En het rare is, dat al de foto's niet meer te zie zijn. De foto's van het begin van de blog, tot nu.
Wij waren afgelopen 5 dagen in Belgie . We hebben fijne dagen gehad en veel foto's genomen. Wel, en dat zouden we graag willen delen met jullie.
Toen we in Belgie waren hebben we enkele bloglezers gezien, en die lieten me de blog zien, met foto's. Doc, hier in huis, zowel op de pc van Yanneke, Yetteke, Clauke en die van mij staan op de blog geen foto's meer.
Het spookt in Finca Buen Gusto....
Alleez zeg nu zelf, niet normaal he
Wie kan ons helpen...We hebben nog zoveel te vertellen.
Ik heb wat mails nagekeken en ben blij verrast dat er veel mensen gereageerd hebben op het gegeven dat het geleden is van 1 september dat er nog iets op de blog geschreven werd..... Maar dat heeft zo zijn reden. We waren op bezoek in Belgie en daar we nergens internet hadden ....geen blog. Maar vanaf morgen....een relaas van ons blitz..bezoek
De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (19181990), luidt "if theres any way they can do it wrong, they will" of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (vrij in het Nederlands vertaald: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis).
Hoewel de wet van Murphy in de volksmond nogal eens verward wordt met de wet van bedrog als iets mis kan gaan, dan gaat het mis op het slechtst denkbare moment heeft Murphy's zoon Robert Murphy aangegeven dat zijn vaders werkelijke adagium als volgt luidde: "if there's more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way". De wet van Murphy geeft echter de reden aan: al is de kans op een ernstige menselijke fout heel klein, als het risico maar vaak genoeg wordt gelopen, dan maakt er vroeg of laat iemand een fout.
Vanwege zijn bijzonder aansprekende formulering, is de wet van Murphy meer als een grap onder wetenschappers dan als een echte wet gaan leven, al blijft de ernstige ondertoon. Er zijn vele afgeleiden van, en commentaren op deze wet. Een greep uit het aanbod:[3]
Als er bij een experiment iets fout kan gaan, zal het ook daadwerkelijk fout gaan.
De fout gebeurt altijd op het onaangenaamste moment (soms ook de wet van bedrog of wet van Finagle genoemd).
Succes wordt door slechts weinig mensen gezien, terwijl falen altijd volop in de schijnwerpers staat.
De constante van Murphy: de schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan.
Edward A. Murphy heeft dus, zonder zich bewust te zijn van het gevolg, slechts een algemene uitspraak gedaan waaruit anderen zijn wet hebben afgeleid.
Hoewel luchtig bedoeld, zit er toch een ernstige kant aan de wetten van Murphy. Experimenteel werk kan het geduld van onderzoekers namelijk danig op de proef stellen. Iemand die daar niet bijvoorbeeld aan de hand van de wetten van Murphy het grappige van kan inzien, zal het als experimentator zelden lang volhouden. Wat dat betreft onderstreept de wet van Murphy eerder een psychologische wetmatigheid dan een natuurwetenschappelijke.
Geen traantjes dag maar wel kraantjesdag in Finca Buen Gusto.
Er zouden vandaag heel wat kranen vervangen worden . Dit in het kader van de toekomstige werken in de badkamer. De buitenkraan heeft zijn dienst bewezen en lekt een beetje. Dat wil zeggen....vervangen.
Na het vervangen is het natuurlijk testen of er geen lekken zijn.En ja hoor ...het water loopt uit het darmpje .
Aan de buitenmuur van de B&B hebben we een warmwater en een koudwater aansluiting. Vandaar gaan we water aftappen en een nieuwe kraan installeren voor het bad dat we gaan plaatsen in de badkamer.
Van die kraantjes die je kan aansluiten aan de hoofdkraan van het bad. Indien er iets zou zijn met een kraan..bv veel kalk, dan hoef je de hoofdkraan niet af te sluiten , maar zet je gewoon dit kraantje toe.
En dan nog een waterkraan..... Alles geplaatst en dan testen op lekken. Yanneke heeft de hoofdkraan toegedraaid. Papa kan op gemak de kranen vervangen en plaatsen. Alles klaar ...Yanneke!!!Zet de hoofdkraan maar open....
Niets. Geen drup water....
Heb je de hoofdkraan wel opgezet?? Ja papa.... Dus papa gaat eens controleren...niks..geen drup
Ik ben al eens aan de straatkant gaan kijken , daar waar de hoofdleiding binnenkomt. Niets abnormaals... Alleez wat kan dat toch zijn.
Tijden het eerste uur proberen we natuurlijk op verschillende manieren te achterhalen wat er aan de hand is. Via facebook naar mensen die hier wonen en natuurlijk ook bellen naar Aqualia
Enkele mensen zeggen via facebook dat er ergens een grote lek is, enkele zeggen dat er niets aan de hand is en dan Aqualia...Bureaucratie ten top... We geraken binnen. We vragen of er wat is met het water...en dan krijgen we 4 keer iemand anders aan de lijn. De laatste vraagt ons naar onze factuurgegevens. Als we die willen geven....leggen ze af. En dat tot 4 x toe.
Ons zwembad is ten top...Ph gehalte is goed, chloorgehalte is goed....we kunnen nog effe door met zuiver water dus...
Toeval of niet ....We zetten het water af, doen wat herstellingen en dan willen we het water weer opzetten...niets...de wet van Murphy
Rond half 6 ....het water loopt terug uit de kraan.....Oef....
Ergens rond begin juli kregen we een lijst van de scholen van Yanneke en Yetteke om schoolboeken aan te kopen.
De plaatselijke...fun...of drukker...of moderna....liet ons weten dat we die boeken rond half augustus konden ophalen.
En vandaag was het dan zover. De boeken van Yanneke...
Ze heeft er verschillende voor elk vak . Engels Frans en Spaans , en nog vanalles waar wij niet goed aan uit kunnen. En het zou Yanneke niet zijn...de boekenwurm.... of ze heeft de halve dag niets anders gedaan dan geneusd en gelezen in haar nieuwe boeken.
Ok yetteke heeft er wat..Niet zoveel want in het 5de leerjaar gaan ze echt heel veel les geven via de computer.
Engels, Frans en Spaans staat natuurlijk ook op haar programma.
Daarstraks zat ze in de zetel een boek van wiskunde in te piepen. Spontaan schoot ik wat in de lach. Je had haar gezicht moeten zien....zo van ...Wa is da allemaal!!!
Toen we de boeken gekocht hadden, was de meneer van de winkel zo vriendelijk om ons Clauke ook wat te geven... Een..... boodschappenlijstpapierinvuldingmeteenmagneet.....
Een boekje dus met een voorgedrukt lijstje om de nodige boodschappen op te schrijven. En voorzien van een magneet om aan de frigo te plakken.
Maar , zoals de kinderen al zeiden tegen die meneer....niets voor de mama, wel voor de papa....
Elena is jarig..hiep hiep hoera..Eigenlijk is ze nog niet jarig , maar het is haar naamfeest. Iedere mens verjaart in hetzelfde jaar...Mijn grootmoeder zei dit eens en ze meende het nog wel. Doch niet in Spanje. Daar verjaar je 2x per jaar. De dag dat je geboren bent wordt dus ieder jaar herdacht, en de dag van je naamfeest wordt ook gevierd zoals een verjaardag......Gelukzakken...of toch. Noem maar eens Yanneke! Wanneer zou de Heilige Yanneke zijn? Wachten dus tot een of ander paus , later. ons Yanneke Heilig verklaard. ....Als ze braaf is tenminste....Braaf!!!! Vele Heilige Pausen uit de middeleeuwen, die nu Heilig zijn, waren toen ook niet braaf...Alleez....wie weet ...Oooit nog eens de feestdag ...en nen dag verlof ...voor de Heilige Yanneke.
Elena geeft een feestje aan het strand van Mazarron. Badpakken en t-shirts meebrengen en handdoeken natuurlijk en...jawel...een cadeautje.
Er staat een beetje wind, maar dat is niet zo erg , voor de rest is het nog zo een 36 graden in de zon. De kids zullen in het water op een speciaal luchtkasteel hun kuren kunnen te boven halen. Een hapje en een drankje is er natuurlijk ook bij en enkele ouders die een oogje in het zeil houden. Ik ben er gerust in. Er is een reddingspost vlakbij en de kids ..Moeten...een zwemvest aandoen.
Maar eerst het cadeau.
Yanneke kocht op de markt een hele mooie handtas..Jaja..die meisjes worden al kleine madammekes. We zien dat ten huize van...al heel duidelijk.
In de verte zien we een toren op een rotshelling staan. Heel toepasselijk voor vandaag...De toren van Sinte Elena.
Daar we niet op het feestje blijven, maken we gebruik om de uitstap naar de toren te doen. Op naar La Azohia.
Het dorp La Azohia ligt ten oosten van Mazarron.Het is een aardig ritje met mooie baaien en zeezichten.De toren van St Elena is gebouwd in de laatste jaren van de 16de eeuw gedurende de regeringsperiode van PhilipsII...(Ja ja...mijne bedoveroverover...)om de lokale vissers te waarschuwen tegen piraten. Door de hoogte van 70 meter kon je de Piet piraat dus goed zien aankomen.
De toren is gerenoveerd in 1987 en is nu dus een trekpleister voor toeristen...en zoals wij...lokalen.
En wijle weg.
La Azohia...pittoresk vissersdorpje. Door het jaar heel aangenaam om er te wandelen, in de zomer iets drukker dan normaal... Eigenlijk een beetje het Knokke van Cartagena...
Boven het dorpje La Azohia is er een wandelpad aangelegd richting de toren.
Op de weg naar de toren kom je verschillende vervallen gebouwen en putten tegen. Mijn gedacht zijn het nog overblijfselen van de tijd dat de Romeinen het hier voor het zeggen hadden.
La Bahia de Mazarron...prachtig
En dit ook..... Doornroosje , ontwaakt en terug fit. Gevlucht uit haar toren waar ze 100 jaar heeft geslapen nadat ze haar had geprikt aan de naald van haar Bernina naaimachien.
Onder de toren zijn de overblijfselen te zien van een militaire installatie. Een zoeklicht dat gebouwd is na de Spaanse burgeroorlog van 1936 tot 1939.Het doel van het zoeklicht was om de schepen te verlichten die s'nachts de kanonnen van Cabo Tinoso wilden naderen.
Na de fikse en mooie wandeling is het tijd voor een pintje...En jaja... sin alcohol...we moeten de kids nog halen en nog effe rijden met den auto...
En die Kids, die vervelen hun geen moment.
Glijden, duiken en springen van een Luchtkasteel op het water... Een goed idee om hier te doen bij een verjaardag van een van de kids. Alleen, ze zullen misschien nooit in het water terrecht komen. Zwembad is iets te klein voor zo een groot kasteel.
Het koelt af. Bewolkt, veel wind uit het oosten, maar toch nog steeds 30 graden in de schaduw rond 4 uur. Het koelt af...zeggen ze.
Met dit weer kom je dan niet buiten.Dus binnen werken.
Nog een maand vakantie voor Yanneke.Tijd om kleding die niet meer passen uit de kast te halen en in zakken te steken
Clauke houdt een oogje in het zeil daar ze , bij het bekijken van de kleedjes en rokjes, ideen opdoet. Kleedjes die te kort zijn geworden worden op professionele manier vermaakt tot rokjes. Ik geloof zelfs dat ze er gisteren een stuk of 5 heeft gemaakt. Daar Yanneke volgens schooljaar naar het humaniora gaat, heeft ze, zoals voorbije 3 jaar , geen schooluniform. Het zal wat worden.
We hebben afgesproken dat de meisjes , s'avonds , hun kleding moeten klaarleggen. Zo wordt er s'morgens niet getreuzeld en is er ook geen discussie.
3 tot 4 zakken vol.
We hebben 2 mogelijkheden. Ofwel gooien we de zakken in een kledingcontainer, ofwel geven we het hier aan de plaatselijke organisatie Noa's Arc.
In beide gevallen wordt de kledij verkocht. Bij de kledingcontainer weet ik niet waar het geld naartoe gaat. Bij Noa's Arc wordt het geld gebruikt om voeding en dergelijke te kopen voor de arme mensen in Spanje en deels ook naar voeding en verzorging voor verwaarloosde dieren.
En terwijl het vrouwenwerk aan de gang is, is mijn werk....zorgen voor de innerlijke mens. Wat staat er op het menu...Pasta met pesto en....mosselen.
Het is wel niet een maand met een ...R..., maar hier zijn ze van bijzondere kwaliteit op het moment. Niet zoals in Belgie uit de Lidl of Aldi..hier vers van de boer. Dat wil dan wel weer zeggen dat je er wat meer werk aan hebt om ze te kuisen. Nu vraag ik me af wat de mosselen per kilo in Belgie geprijst staan ? 1,68 euro de kilo bij onze visboer.
Als de mosselkes gekuist zijn, dan moet er nog brood worden gebakken. Als het kan, laat ik bloem meebrengen van Belgie. Cereform althans. Witte bloem wordt hier gekocht, maar meergranen en de speciallekes zijn hier veel te duur. Ik kocht ooit , bij een bakker, 5 kilo meergranenbloem. 20 euro.
Jean en Eva brachten me laats nog een zak van 25 kg mee uit Belgie en Niels bracht eergisteren ook nog een 30 kg mee.We kunnen er weer een tijdje tegen he.
Voila se ...em mijn broodje is weer gebakken...of wat dacht je..
Vandaag hebben we hier in huis allemaal het zotteke in. Ligt zeker aan het minder goeie weer.
Schudden met die kastrol!!! roept ons Yetteke ...en gezichten trekken....
Selfie van ....me en mijne sous...
Voor er in het restaurant aan klanten iets geserveerd wordt, hebben we in huis 2 ongelooflijke strenge voorproevers. Zeer professioneel wordt er naar het bord gekeken, geoordeeld en geproefd... In dit geval kon het niet fout. Lekker en genoeg...dus...
En den deze zei niets.... en dat zegt al genoeg.
Als de avond is gevallen en de rust is weergekeerd, is het nog effe genieten en ontspannen .
Genieten doet onze Sting alvast,,, We dronken nog een glas wijn op het terras. Opeens is er een hond, welke weet ik niet, die een glas omstoot. Al de witte wijn op het tafeltje en op de grond. Gelukkig geen glasscherven.
En dan maar likken.....
Om nadien ..zo zat als nen hond....in slaap te vallen.
