Alles is weer bij het oude...

Elke dag zon...toch hadden ze regen voorspeld. Op de site van Spaansnieuws.com, voorspelde ze zelfs 25 liter per vierkante meter in Murcia. Wij natuurlijk blij. Het is zo droog, dat het echt wel eens mag regenen. De droogte merken we ook aan onze olijfbomen. Er hangen momenteel heel weinig olijven aan . Het zal dus olie kopen zijn het volgend jaar. De sinaasappels zijn kleiner dan vorig jaar en de vijgen...dat is voorbij, die hebben we niet echt veel gehad.

Maar goed, je kan er over blijven zeuren...Voor de landbouwers is het verschrikkelijk, voor ons ..tja .. van de olijfoogst moeten we niet leven, maar het was toch mooi mochten we een graantje , op een litertje olie van ons eigen kunnen meepikken.

Na onze reis naar Belgie  heb ik toch nog wel een bedenking en..vooral..een vaststelling.

Toen we naar Spanje kwamen, kwamen we hier met een zakje geld. Dat zakje hadden we verdiend door hard te werken, en door onze zaak en eigendom te verkopen. We leefden enkele maanden zonder te werken en vonden al snel dat Spanje op vele vlakken een stuk goedkoper was en is als Belgie. Ik maakte me toen de bedenking . Hier zijn vele overwinteraars, van september/oktober , tot april/mei. Meestal mensen met een welverdiend pensien. Met een normaal pensien kunnen die mensen hier fijn leven.

Dus, met ons zakje geld, konden we toch effe door. Na 3 maanden hadden we dan onze eigen stek gevonden. Er moest fel geinvesteerd worden, Van een , meer dan 150 jaar oude , bijna vervallen finca , hebben we de Buen Gusto gemaakt. Gevolg...Het zakje geld dat we meebrachten, was al vlug een heel klein zakje .

Na bijna 3 jaar leven en werken in Spanje , zijn we echt al helemaal mee in het economische en financiele dagdagelijkse systeem. Het inkomen en de uitgaven zijn voor ons, zoals voor iedere Spanjaard.

Nu dat we in Belgie waren, is het ons dan eens te meer opgevallen hoe duur het daar voor ons wel is. Winkelen, uitgaan, kleding...allemaal  veel duurder dan hier.

Maar...1 ding maakt het grote verschil...Zon, glimlach en geen gehaastheid.....

In de Finca loopt alles weer normaal. De meeste toeristen zijn weg en de overwinteraars komen stilletjes terug. In het verleden heb ik wat geschreven over Frans en Ingrid...Wel Fran en Ingrid hunne zoon Jarl zijn vanuit de Filipijnen voor een hele tijd met vakantie. Niet alleen Jarl, maar ook zijn vrouw Alipio en hun dochtertje Maya.

Schatten van mensen ... Al enkele keren hebben ze ons bezocht. Echt leuke mensen, en vooral in Jarl zit een pak humor..Humor , zo langs uw neus weg, heel subtiel, maar altijs raak...en daar houd ik van.

De meisjes zijn natuurlijk ook altijd blij als er kinderen zijn. Maar nu met Maya is het weer wat anders, Ze lopen, spelen en ravotten dat het een lieve lust is en...ze moeten Rngels praten en dat is natuurlijk goed voor die van ons.

Trouwens, nog dit...Dat Yanneke een talenknobbel had of heeft , dat wisten we al. Maar ons Yetteke moet je eens horen. Daar was ik toch effe van verschoten, Spaans...gelijk ne platte zeggen we..snel, letters inslikken en soms plat dialect...nen echte.. Engels, ..waar ze het heeft gehaald....???? Ja, in de school ...maar al zo vlot..!! en nu krijgt ze ook Frans ...en dat rolt er ook al heel simpel uit... Wat ze vroeger nooit deed, doet ze nu al een hele tijd...Frans leren via een cd rom op hare pc...

Werelburgers...

Donderdag 18 september is een heugelijke dag geweest.

Jean en Eva...je kent ze ondertussen al wel.. Tatou en Tataa voor de kids...zijn definitief naar hier verhuisd.

Alleez, er moet nog wat over en weer gereden worden want alles is nog niet helemaal geregeld in Belgie, maar toch... Als ze terug vertrekken zeggen ze , we gaan naar Belgie en als ze daar vertrekken zeggen ze...we gaan naar huis.

Ondanks dat het toch maar een dikke week geleden was dat we ze ontmoet hadden in Belgie, was het weerzien toch weer leuk. Het is alsof een stuk familie er is.. Je weet dat ze er zijn, je ziet ze wel niet iedere dag, maar toch. Dat gevoel hebben we ook bij Frans en Ingried...ik heb het nog ooit geschreven... Als ze weg zijn, uit Spanje,, is er een gemis, als ze terug zijn, ben je gerust. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar toch is het zo.

Voor ons mannen natuurlijk heerlijk om met de grote Tatou te knuffelen..

En ons Tataa , die wordt graag door de kids geknuffeld.

Nu Kim , Rob , Doro-lita , Liesbeth en de rest nog  en de familie is compleet....