De voorbije 2 weken had ik weer prima kunnen trainen met vele km's en 2 stevige intervaltrainingen. Als m'n lichaam de komende 3 maanden niet gaat protesteren, zit er weer een mooie zomer aan te komen. Vandaag tijdens de Aterstoase jogging een ideale test om eens te kijken of ik effectief vooruitgang maak. Ik wist wel dat daar het parcours niet supersnel en onverhard was maar vooral door m'n plaats t.o.v. m'n wekelijkse concurrenten kon ik mijn eigen prestatie wel goed inschatten.
Omstreeks 16u werden we op gang geschoten voor de 4de manche van de Victors Cup, mijn 2de deelname. De weergoden waren ons deze keer goed gezind want vlak voor aanvang nam de bewolking het over van de zon waardoor de temperatuur zakte tot een prima 20 graden. M'n plan was zowat hetzelfde als de Willer-Run, niet te snel starten en geleidelijk aan opschuiven. Deze keer durfde ik wel al een 5-tal seconden sneller te starten waardoor Luc Nassen (ook een trage starter) en ikzelf al vrij snel bij Chris Wouters liepen. Hier zat ik, in vergelijking met de Willer-Run, wel in het groepje waar ik hoorde te zitten. Chris deed tot km 3 voornamelijk het kopwerk en we naderden op Niels Adang. Toen Luc even later het gat dicht liep naar Adang moest Chris passen, ik klampte aan en zette Chris op een veilige afstand. Diesel Luc was nu helemaal op toeren en ook ik moest wat later passen maar Luc had me wel op een 20-tal meter van Adang gebracht. Bij het ingaan van de laatste km sloot ik aan ik bij Adang, op goed 400m van de finish plaatste ik nog een versnelling waar Adang geen antwoord meer op had. Ik finishte in een goede tijd van 17'52'' (3'26"/km) als 6de algemeen en net als in Waltwilder 1ste M35+.
Test geslaagd en het vertrouwen weer wat opgekrikt. Volgende test, volgende vrijdag m'n eerste pistewedstrijd (2 Mijl Alken).
Eindelijk... eindelijk mochten afgelopen woensdag de tempo's op training omhoog, eindelijk terug het kortere werk. Eindelijk stond ik voor het eerst aan de start van m'n thuiswedstrijd, de Willer-Run. Eindelijk waren de weersomstandigheden redelijk normaal te noemen. Dus tijd om eindelijk m'n eerste degelijke wedstrijd van het jaar te lopen want ik zit sinds de Kerstcorrida in Meeuwen redelijk op m'n honger.
Zoals de meesten wel weten, moest ik vanwege slechte inspanningstesten verschillende maanden onder m'n niveau trainen met de eerste weken 1000den aan 4'10" en later geleidelijk aan 1000den tot 3'40" maar steeds rond die 2 mmol. Op wedstrijd ging het meestal nog goed tot 3'40"/km maar wanneer het sneller moest, protesteerden de benen vrijwel meteen. Ook alle duurlopen en herstelloopjes moesten een stuk trager tot wel 25"/km. De komende 12 tot 15 weken zal nu moeten blijken of het allemaal z'n nut gehad heeft maar ik heb er veel vertrouwen in. Na deze piekperiode zullen er nieuwe inspanningstesten volgen en zullen er waarschijnlijk enkele weken terug langere en tragere tempo's gelopen moeten worden om de VO2 max. weer wat omhoog te halen.
De wedstrijd zelf dan. Zeer veel bekende gezichten aan de start van de 5 km en een behoorlijk sterk deelnemersveld. Sinds enkele jaren maakt de Willer-Run deel uit van de Victors-Cup waardoor er ieder jaar meer en betere lopers afzakken naar het glooiende maar mooie parcours in de velden van Waltwilder. Qua parcourskennis was er natuurlijk geen probleem voor mij. De eerste 150m bergop en na 3,5 km opnieuw zo een helling gevolgd door een lang (800m) recht stuk vals plat met de wind pal op kop. M'n plan was om niet te snel te starten en het beste te houden voor die laatste 2 km. Met wat vertraging werd de start om 14u10 gegeven en meteen zag ik dat er vrij stevig gestart werd. Ik liet begaan en bovenaan de eerste helling liep ik zowat in 15de positie. Eerste km klokte ik in 3'25", perfect volgens plan. Tijdens de 2de en 3de km kon ik reeds enkele atleten bijhalen en schoof ik geleidelijk aan op naar een 10de plaats. Ik kon het tempo van zowat 3'30"/km vrij goed aanhouden maar ik voelde wel dat er nog veel werk aan de winkel is, afzien was mijn deel. Doordat ik tijdens de 4de zware km niet echt verzwakte rukte ik vrij snel op naar een 6de plaats en op 500m van de aankomst was het gat groot genoeg om deze 6de plaats (1ste plaats M35+) vast te houden. Ik finishte in 17'05" over 4,9 km, toch wel een opsteker op dit parcours maar het moet zeker nog beter. De honger is nog niet gestild ;-) De beste prestaties van de dag waren natuurlijk van Renz en Lize. (zie beneden)
Na een afwezigheid van 6 jaar stond er in Bilzen eindelijk terug ''de halve marathon" op het programma. Uit principe liep ik, net zoals vele andere Bilzenaren, de voorgaande 5 edities de nieuwe afstand (15 km) nooit.
Bilzen was m'n eerste echte doel dit jaar, een wedstrijd waar ik dus ook qua trainingsomvang voor afbouwde. De laatste 3 maanden had ik vrij goed kunnen trainen met een paar wedstrijdjes tussendoor, ik was er dus klaar voor. Enkele dagen eerder kreeg ik wel wat last van keelpijn en een loopneus maar niet in die mate dat het mij minuten zou kosten. De grootste tegenstander zou opnieuw het weer worden. Deze keer niet te koud of te warm (al was het in de volle zon toch ook wel tegen de 25°C aan) maar de felle en vooral continuë wind in combinatie met het zware parcours tijdens de eerste wedstrijdhelft maakte het een enorm zware opgave.
Ok, het was nu zo, voor alle andere atleten was het even zwaar. Ik wist vooraf dat de eindtijd weinig rol speelde in Bilzen. Ik wou vooral een goede plaats lopen en als het ff mogelijk was misschien nog een podiumplaats in m'n categorie.
Omsteeks 14u30 stonden we, samen met de atleten van de 10 km, aan de start. Na de eerste km vlak (3'35") liepen we al meteen de Kattenberg omhoog. M'n parcourskennis was in m'n voordeel en ik liep deze omhoog aan 4'/km. Daarna zocht ik m'n juiste tempo en sloot na zowat 3 km aan bij Maris. Ik wist dat Maris niet in topvorm zat en zag clubgenoot Max een 50-tal meter voor me uit lopen. Hier zat ik te twijfelen: gat toelopen tegen de wind zo vroeg in de wedstrijd of nog wat geduld hebben en bij Maris blijven lopen. Alleen de ganse wedstrijd beuken tegen de wind was geen optie. Na zowat 4 km kwam plots een andere clubgenoot Koen Neven (ex-winnaar, 3 zeges op rij) aansluiten. Hij nam meteen over en zette de aanval in richting Max. Deze kans mocht ik niet laten liggen. Ik schoof mee op en in geen tijd liepen we met een mooi groepje ADD-ers samen. Met deze 2 sterke atleten moest ik zeker tot Rosmeer, boven op de laatste zware beklimming zien te geraken. Dat lukte me, al was dat verdomd lastig, te lastig eigenlijk nog zo vroeg in de wedstrijd maar welke keuze had ik? Eens boven in Rosmeer liepen Max en Neven geleidelijk bij me weg. Ik kreeg op dat moment een tempo van zowat 3'40"/km niet meer gedraaid en koos vanaf daar m'n eigen tempo te zoeken tot aan de finish. Vanaf hier alleen vallen was minder erg omdat de wind en het parcours vanaf daar in ons voordeel lagen. In Mopertingen werd ik bijgehaald door Oeyen, ik probeerde nog even aan te pikken maar een km verder liep hij Max en Neven zelfs al voorbij. Weg podium en een 9de plaats algemeen leek mijn deel te worden. Maar vanaf Hoelbeek merkte ik dat ik terug korter kwam op Neven en Max. Ik kreeg opnieuw wat hoop en kon nog een tandje bijsteken. Neven liet Max achter en ik zag dat Max het nu heel lastig kreeg. Bij km 19 kwam ik bij hem en maande hem aan om proberen aan te klampen maar dat lukte hem niet meer. Ik schoof zo op naar een toch wel mooie 8ste plek en kon nog vrij sterk finishen met een snelle laatste km maar Neven inhalen lukte me niet meer.
Achteraf had ik een dubbel gevoel: tevreden met m'n 8ste plaats en 1ste Bilzenaar maar met een eindtijd van 1u22'05" zit ik toch ruim 5' boven m'n PR. Andere keuzes in de wedstrijd hadden misschien beter geweest maar dat zijn natuurlijk vijgen na Pasen. Vanaf nu zal de nadruk terug meer op het kortere werk liggen en mag ik eindelijk de gas terug opendraaien op training.
Afgelopen zondag stond ik voor de 2de keer aan de start van 'Genk Loopt'. Vorig jaar liep ik er als tempomaker voor een collega, dit jaar liep ik er ter voorbereiding van de Bilzen Run (21,1km). Na eerder Brunssum en Antwerpen waren de weergoden ons ook nu niet goed gezind. Met zo'n 25 °C was het iets minder warm als Antwerpen maar ideaal is toch een 10-tal graden minder. De conditie wordt wel met de weken beter en blessures blijven gelukkig achterwege, al had ik me 2 dagen voor deze wedstrijd verhoffen op het werk waardoor m'n rug zeer stijf aanvoelde. Gelukkig was deze wedstrijd geen echt doel en gaat het ondertussen al terug beter met de rug. Ook had ik sinds de laatste 3 weken slechts 1 rustdag genomen, dus echt fris waren de benen niet. Met 727 lopers werden we omstreeks 13u op gang geschoten. De eerste 200m ging ik met de kopgroep mee maar al snel liet ik begaan want ik wist dat er vrij snel een helling zat aan te komen. De eerste 4 km liep ik vrij verstandig en draaide het nog wel behoorlijk met km's van rond de 3'35". Daarna liep het plots een stuk moeilijker en gingen de km-tijden met zowat 10" omhoog. Kwam het door de rug, de warmte of door de vermoeide benen??? Nu, 2 dagen later, weet ik het nog steeds niet. Uiteindelijk finishte ik wel nog als 8ste algemeen in een tijd van 36'29" over 9,96 km (gps) waar ik achteraf gezien nog wel mee kon leven. Het ging toch al beter dan in Antwerpen al heb ik nu die laatste km's echt wel afgezien. Morgen nog één stevige training en dan afbouwen naar Bilzen met 'frisse' benen en hopelijk met 'normaal' weer.
Vorige zondag tijdens de Antwerp 10 Miles hield ik het na zowat 5 km voor bekeken. De warmte en een slecht gevoel lieten m'n gezonde verstand zegevieren. Ik besloot de wedstrijd rustig uit te lopen aan trainingstempo. Doordat ik daar slechts 5 km op wedstrijdniveau liep, was ik natuurlijk vrij snel hersteld. Hierdoor kon ik op woensdag al een doorgedreven snelheidstraining doen en 2 dagen later besloot ik in extremis nog een wedstrijdje mee te pikken om wat extra wedstrijdritme op te doen.
Samen met m'n osteopaat Tom Dereere trokken we naar het verre Betekom om er een wedstrijd over 5 km te lopen. De Meetshovenloop is een wedstrijd georganiseerd door de plaatselijke atletiekclub Roba, waardoor er toch wel een redelijk sterk deelnemersveld aan de start verscheen. Het parcours bleek niet echt simpel. Ongeveer de helft was er onverhard, stukken door het bos, steegjes, zware zandstroken, boomschors enz... Als 'trainings'wedstrijd met vermoeide benen kon dit wel tellen. Toch wou ik er eens testen of ik, na wat snelheidstrainingen van de jongste weken, een snelle start aankon zonder echt stil te vallen.
Omstreeks 19u15 werden we op gang geschoten. Ik liep de eerste 500m mee met de kopgroep (ook de atleten van de 10 km) aan een stevig tempo van 3'10"/km maar liet toen wijselijk een klein gaatje en klokte af in 3'16" na 1 km. Vanaf daar liepen we het bos in en zakte het tempo logischerwijs maar m'n gevoel was nog steeds goed en ik kon vrij goed tempo behouden. Km 2 liep ik aan 3'30", de zwaarste km 3 zowaar in 3'52" (al twijfel ik daar in het bos aan m'n gps signaal). Vanaf km 4 ging het tempo terug richting de 3'30" en ook de laatste km kon ik het tempo vrij goed hoog houden. Ik finishte uiteindelijk als 5de algemeen in een tijd van 17'23" (4,9 km gps)
Nog geen denderende chrono, maar gezien de omstandigheden was ik achteraf toch dik tevreden. Ik kreeg nooit het gevoel dat ik dreigde stil te vallen zoals dat onlangs in Brunssum, Venlo en Geel wel nog het geval was. Opnieuw een portie vertrouwen opgedaan richting Genk (10 km) en Bilzen (21,1 km), dus 'trainings'wedstrijd geslaagd. Ook Tom Dereere bracht het er voortreffelijk vanaf met een mooie chrono van 19'28" zonder noemenswaardige snelheidstrainingen.
Gisteren stond er met de St.-Dimpnajogging terug een 10 km-wedstrijd op het programma. Doel van deze wedstrijd was om alweer een stapje voorwaarts te zetten en het wedstrijdritme nog wat op te krikken. Piet Crommen zou me net als in Venlo opnieuw hazen. We spraken af om voor een tempo tussen de 3'35" en 3'40"/km te lopen. Op dit vlakke parcours en met deze zachte temperatuur (20 °C) moest dit zeker mogelijk zijn, al stond er op sommige stukken wel behoorlijk wat wind. Omstreeks 11u15 begonnen we eraan. De wedstrijden over 5 en 10 km werden samen op gang geschoten. De eerste km's liepen we aan tempo 3'35". Twee atleten van de 5 km liepen er voor ons, Piet en ik liepen op dit ogenblik dus aan de leiding samen met Lode Raskin, na zowat 3 km nog mooi in ons groepje. Hier kreeg Lode het wel wat lastiger maar hij kon z'n 3de plaats op de 5 km wel mooi behouden. Ondertussen haalden we nog 1 atleet in. Bij doorkomst halfweg hadden we een gemiddeld tempo van 3'37"/km. Alles verliep vrij goed maar nu kreeg ik het toch wel lastiger. Vooral op de eindeloos lange rechte stukken met de wind op kop, moest Piet me regelmatig aanmanen om geen gat te laten. Ondertussen werden wijzelf nu ook bijgehaald door een atleet van de 10 km. Weg 1ste plaats maar dat was op dat moment het minste van m'n zorgen. De laatste 2 km moest ik echt overschakelen op karakter en weigerden de benen alle dienst. Gelukkig liep Piet nog bij me en kon ik zo de schade al bij al nog beperken waardoor het tempo nooit verder wegzakte dan 3'45"/km. Uiteindelijk liepen we als 2de en 3de over de finish in een eindtijd van 35'34" (9,8 km). Een gemiddelde snelheid van 3'39"/km volgens gps. Oftewel missie geslaagd, al hadden die laatste km's iets makkelijker gemogen. Volgende wedstrijd, de Antwerp 10 Miles... hopelijk weer een tikkeltje beter en vooral betere benen tijdens de laatste km's.
Na vorige week Brunssum, trok ik afgelopen zondag opnieuw de grens over om er de halve marathon van Venlo te lopen. Voor de winter één van m'n hoofddoelen maar wegens een te grote trainingsachterstand bekeek ik Venlo eerder als tussenstap naar de Antwerp 10 miles en Bilzen-Run. Spijtig, want de wedstrijdomstandigheden waren nagenoeg perfect om er een nieuw PR (1u17'02") te lopen. Samen met Piet Crommen, die tempo zou maken voor me, spraken we af om aan tempo 3'45"/km te starten. Zo zou ik uitkomen op 1u19', daarvoor moest ik wel even hard lopen dan vorige week tijdens de 10 km in Brunssum.
Omstreeks 14u werden we op gang geschoten. De eerste 2 km moesten we wat zigzaggen waardoor we de eerste 2 km aan tempo 3'35" liepen. Vanaf daar liep Piet constant tempo 3'45" en kon ik behoorlijk makkelijk volgen. Alleen had ik net als in Brunssum opnieuw last van steken maar dat probeerde ik te negeren. Doorkomst 5 km in 18'37", na 10 km in 37'13", dat was maar liefst 12" sneller dan m'n eindtijd in Brunssum. De steken waren ondertussen ook verdwenen en ik begon zelfs te geloven in een goede eindtijd van rond de 1u18'. Vanaf km 12 begonnen echter de benen te protesteren en zaten er regelmatig km's tussen van 3'50" of zelfs trager. Ik liet het niet aan m'n hart komen en kon dit meteen plaatsen waardoor ik gewoon bleef doorlopen zonder mentale crash. De laatste 5 km werd het steeds erger met de benen en was het ook qua techniek niet meer om aan te zien. We probeerden zoveel mogelijk de schade te beperken maar het verval werd steeds groter. Het voelde bijna alsof ik de laatste km's van een volledige marathon aan het lopen was.
Uiteindelijk finishten we in een eindtijd van 1u20'22". Al bij al kon ik hier nog wel mee leven. Vooral de eerste goede 12 km moet ik onthouden en gewoon hard blijven verder werken. Daarna volgen de goede resultaten wel vanzelf.
