Zondag stond met de Overmuntheloop m'n eerste wedstrijd van het jaar op het programma. Normaal gezien liep ik vorige week de Annendaalloop al, maar een zeurende stijvige pijn aan beide hielen besliste er anders over. Die pijn was afgelopen weekend zo goed als weg. Ik had de laatste weken toch wat gas teruggenomen waardoor de verwachtingen niet al te hoog waren. Het doel was in de eerste plaats wat wedstrijdritme opdoen en vooral hopen dat de pijn achterwege bleef.
Met 4 mannen en 1 vrouw uit onze lopersgroep namen we deel aan deze wedstrijd over 10,4 km waar er 3 rondes gelopen moesten worden. Vanaf het startschot ontstonden meteen 2 groepjes, ikzelf zat in de 2de groep met oa. Soccol en Bertels. Het tempo zat er meteen goed in met allemaal km's tussen de 3'30" en 3'35". Er stond toch wel behoorlijk wat wind en elke ronde stond er een lange strook onverharde veldweg op het menu. Soccol en ikzelf deden het meeste kopwerk in een groep van een 6-tal atleten. Bij de 2de doorkomst op 7 km liep het nog vrij goed en hadden ondertussen 2 atleten moeten lossen. Maar op goed 2,5 km van de finish begon ook bij mij de motor te sputteren en liep ik plots nog km's van 3'50". Ik werd opgeraapt door die 2 atleten en vrijwel direct moest ik eraf, het liep plots voor gene meter meer. Waarschijnlijk zal de mindere trainingsarbeid van de laatste weken hiervan de oorzaak zijn. Alsof dit nog niet genoeg was ging ik bij de voorlaatste bocht ook nog vrij hard tegen het asfalt en finishte ik in een tijd van 37'29" als 4de master 35+. Die laatste 2,5 km verloor ik maar liefst 40" op Soccol die overtuigend won bij de dames in een nieuw parcoursrecord.
Bij de mannen werd Crommen knap 3de algemeen, achter Stitzinger en Smeets.
Waar ik vorige week in extremis nog paste voor de kerstrun in As wegens last aan de hiel stond ik gisteren wel aan de start van de kerstcorrida in Meeuwen. Deze avondjogging lokt ieder jaar veel volk en ook gisteren was er vanwege het zachte weer een grote opkomst.
Eerst moest er tijdens de speedrun gesupporterd worden voor clubgenoten Max en Crommen, die het beiden zeer goed deden en met een gemiddeld tempo van 3'04" een knap PR liepen over de 4,4 km.
Omstreeks 20u10 was het onze beurt. Samen met Bertels stond ik aan de start van de 10 km, andere clubgenoot Ena werd gehaasd door Crommen. Niet alleen de opkomst was groot, ook de bezetting was behoorlijk sterk te noemen. Bertels liep vorige week nog sterk in As (16'40" op 5 km), zolang mogelijk in zijn spoor blijven was de opdracht en zo geschiedde. Doorkomst na 5 km in 17'10" was sterk en een PR zat er aan te komen maar het strakke tempo begon z'n tol te eisen en ik begon lichte steken te krijgen. Na zowat 7 km moest ik Bertels geleidelijk aan laten gaan en liet ik m'n tempo enkele seconden zakken om de steken onder controle te krijgen. De juiste keuze zo bleek, de steken gingen weg en ik liep op slechts 20" na Bertels over de finish als 13de (4de Master) in een nieuw PR van 33'56" (9,85 km). Een verbetering van maar liefst een dikke halve minuut. Bertels en Ena liepen respectievelijk met 33'36" en 35'31", beiden een nieuw PR.
Opdracht volbracht en het jaar afgesloten met een positieve noot. Op naar het volgend doel: de 10 km in Schoorl (NL).
Afgelopen woensdag legde ik samen met enkele atleten van onze groep nieuwe inspanningstesten af. Voor mij was dit vanwege blessures al 2 jaar geleden, dus ik was wel benieuwd hoe m'n nieuwe duurlooptempo's zouden liggen. De testen verliepen vlot en zelfs bij de snellere tempo's moest ik niet echt diep gaan dus ik verwachtte wel een goede uitslag. De laatste maanden sinds m'n herstel liep ik steeds met de rem op dus ik hoopte nu toch wel op wat vlottere duurlopen. Maar de uitslag was toch wel ff slikken. Ik moet mijn trainingstempo's zowaar met 20"/km gaan terugschroeven. Waar ik de voorbije jaren bvb. mijn herstelloopjes aan 4'50"/km deed moeten deze nu in 5'12"/km.
In samenspraak met de coach en Olbrecht, die deze testen afnam, hebben we besloten om de tempo's terug te schroeven maar iets minder drastisch. Nu zal m'n hersteltempo rond de 4'58"/km liggen. Ik ben blijkbaar een complex geval want 2 jaar terug kwam ik ook al zo slecht uit die testen terwijl de andere atleten wel allemaal binnen de verwachtingen hadden getest. Wordt vervolgd...
Vandaag stond met de Bestorming van Alden Biesen een vreselijk zware wedstrijd op het programma. Een wedstrijd over 10 Miles waarvan meer dan 5 km moest geklommen worden met verschillende stroken onverharde wegen. Omdat ik weinig tot geen crossen loop was dit een ideale trainingswedstrijd om wat extra kracht op te doen. De strakke wind maakte het helemaal compleet, als je dan ook nog de hele wedstrijd alleen loopt is het woord 'afzien' hier op z'n plaats.
De eerste km's bleef ik nog wat in het spoor van clubgenoot Max en Rousseau maar vanaf dan was het lopen op een eiland in open velden. Ik finishte uiteindelijk als 5de in een tijd van 59'24" waarmee ik gezien de omstandigheden wel mee kan leven. Ik merkte vooral dat ik in het bergop lopen nog wat teveel aan tempo verlies.
Max werd knap 2de (57'), Crommen won dan weer overtuigend de 10 km (33'). Clubgenote Peeters werd mooi 2de bij de dames over 10 km (39').
Normaal gezien had ik dit weekend geen wedstrijd gepland maar aangezien m'n wedstrijd van vorige week eindigde op een fiasco wou ik voor mezelf ff de puntjes op de i zetten. Samen met clubgenoten Crommen en Bertels trokken we naar het Nederlandse Ell, zeker geen grote wedstrijd, wel vrij bekend om zijn halve marathon.
Omstreeks 10u30 begonnen we eraan, Crommen liep meteen weg van bij de start. Bertels en ik liepen in het daaropvolgende grote groepje met toch wel enkele sterke Hollanders erbij (Rousseau, Wijnen en Heiligers) maar deze liepen bijna allemaal de langere afstanden (12,5 en 21,1 km). Bij de splitsing aan km 3, stonden Bertels en ik er plots alleen voor. Bertels kreeg het wat lastiger en liep zo'n 20-tal meter achter me maar in het langere stuk vals plat omlaag kon hij gelukkig terug aansluiten. Want met behoorlijk wat wind en bij slechts 2°C kon ik toch wel wat hulp gebruiken, niet zozeer de benen maar vooral de ademhaling ging moeizaam. Bij het ingaan van de laatste km liepen we voor de 3de plaats. Ik mocht het niet op een spurt laten uitdraaien tegen de 17 jaar jongere Bertels want dan weet je het wel. Ik maakte er één lange sprint van en liep m'n laatste km nog in 3'19" en finishte zo nog 13" voor Bertels als 3de algemeen in een tijd van 25'26" (7,3 km).
Opdracht volbracht en terug in de juiste flow van de laatste weken. Als ik deze chrono doorverreken naar de 10 km zou ik vandaag dicht tegen m'n PR aangeleund hebben. Vanaf nu ga ik weer richting weken van 80 km met als volgend doel de Kerstcorrida in Meeuwen. Tussendoor loop ik waarschijnlijk ook nog de bestorming van Alden Biesen, maar die wedstrijd zie ik meer als doorgedreven training. Met de blessures en pijntjes valt het goed mee, de vitamine D begint z'n werk te doen.
Vandaag stond er met de Zevenheuvelenloop in Nijmegen een absoluut topevenement op het programma. Een wedstrijd over 15 km met toch wel enkele pittige heuvels en met verschillende wereldtoppers aan de start. Samen met onze loopgroep schreef ik me enkele maanden geleden in met als doel m'n PR vandaag aan te vallen. Top-100 lopen in dit internationaal topveld zou ook al een mooie prestatie zijn.
Grootste spelbreker vandaag was echter de hevige wind en een PR lopen was bijna onmogelijk in deze omstandigheden. Samen met clubgenoot Bertels sprak ik af om km's rond de 3'35" te lopen en we zagen wel waar het schip strandde. Na zowat 500m liepen we aan tempo 3'40". Eigenlijk was mijn wedstrijd hier al over want m'n kuiten begonnen srieus op te spelen. Ik wist niet goed wat er scheelde want ik was zeker niet te snel gestart maar al gauw kwam ik erachter dat het aan m'n nieuwe compressiekousen lag. Deze spanden veel te hard rond de kuit waardoor de bloedtoevoer niet optimaal was. Toch zette ik door met de hoop dat de pijn misschien wegtrok maar integendeel, het werd steeds erger. Bij doorkomst na 5 km in 18'40" had het geen zin meer. Ik stopte om m'n kousen omlaag te trekken en probeerde opnieuw aan te zetten maar nu zat de knelling meer aan de onderkant richting achillespezen. Na zowat 7 km wandelde ik verder totdat andere clubgenoot Ena aansloot. Ik probeerde me nog nuttig te maken door hem een 2-tal km te hazen maar bij de eerstvolgende helling was het risico op een blessure te groot geworden. Ik wandelde en jogde verder, gelukkig heb ik de laatste 4 km nog een andere clubgenote kunnen helpen door haar tot aan de finish te hazen.
Een wedstrijd om snel te vergeten maar toch een leuke dag gehad met een heel toffe bende.
Om nog ff terug te komen op m'n stressfracturen. Afgelopen week kreeg ik de resultaten van m'n bloedtest. Nu blijkt dat ik een serieus tekort aan Vit D heb waardoor m'n botten te weinig calcium opnemen. Dezelfde dag ben ik nog begonnen met een D-kuur die ik gedurende 3 maanden moet nemen, daarna opnieuw een bloedtest. Hopelijk was dit de oorzaak van die fracturen en ben ik nu voorgoed verlost van die vervelende blessure.