Het is hier al een tijdje stil op deze blog, veel valt er voorlopig ook niet te schrijven. Na Dwars door Hasselt heb ik de trainingsarbeid wat teruggeschroefd en ben ik de conditie zo goed mogelijk blijven onderhouden. Dit was ingecalculeerd omdat ik thuis met het 2de deel van m'n verbouwingswerken begonnen was. In november liep ik nog een behoorlijk goede cross in Tongeren maar daarna heb ik geen wedstrijd meer kunnen lopen wegens tijdsgebrek. Tot halverwege december was de conditie nog vrij goed en hoopte ik nog een cross in Brussel en een week later de kerstcorrida in Meeuwen te lopen. Maar een knieblessure, waarschijnlijk opgelopen in de bouw, dwarsboomde m'n plannen waardoor ik nu al 2 weken nog amper aan lopen toekom. De komende maanden zal er nog met de rem op getraind worden, in maart zal het grootste werk gedaan zijn en hoop ik terug wedstrijdfit te zijn op de halve marathon in Venlo (eind maart). Verder wens ik jullie allemaal het allerbeste en een goede gezondheid voor het nieuwe jaar.
Vandaag werd er in Tongeren op de Motten, het Limburgs Cross Criterium (LCC) op gang geschoten. Voor mezelf was dit pas de eerste cross ooit, mede door veel blessures was het er nooit van gekomen. Ik had er zin in, want m'n crossspikes stonden thuis al 3 jaar op me te wachten. De conditie is al enkele weken zeer goed alleen begint het lichaam weer op vele plaatsen te protesteren. De hamstrings speelt al op sinds DDH, de buikspieren volgden een week later en deze week is de liesstreek er nog bijgekomen. Enkele weken geleden ben ik thuis begonnen met verbouwingswerken, wat natuurlijk veel van deze ongemakken verklaart.
Aan de start van de juniors/masters wedstrijd maar liefst 65 atleten met natuurlijk een pak bekende gezichten, top 10 lopen in m'n 1ste cross zou al een mooie prestatie zijn. Onder een stralende zon werden we op gang geschoten en bij de eerste bocht gingen al enkele atleten tegen de vlakte. Ik kon net ontwijken en was vrij goed weg en zat meteen goed in mijn eigen tempo. De volledige wedstrijd liep ik samen met clubgenoot Drion, om beurt plaatsten we versnellingen maar geen van ons beiden moest de rol lossen. Pas tijdens de laatste 300m plaatste Drion een ultieme versnelling waar ik geen antwoord meer op had. Toch ben ik tevreden met mijn prestatie vandaag, zeker omdat ik naar het einde toe niet stilviel. Ik eindigde als 14de (9de MAS 35+) en liet toch enkele sterke atleten achter me.
Het voornaamste vandaag was hoe de voet de spikes zouden verdragen en momenteel voel ik nog totaal geen pijn. De lies hield ook stand, maar als er geen verbetering komt zal ik het enkele weken wat rustiger aan moeten doen. Het LCC is geen doel deze winter maar toch hoop ik nog op enkele crossen van de partij te zijn, hopelijk al over 14 dagen te Neerpelt.
Vanmiddag stond ik al voor de 8ste keer aan de start van Dwars door Hasselt. Drie keer liep ik er de 5 km en 15 km, één keer de 10 km. Dit jaar had ik me nog eens voor de langste afstand ingeschreven (15 km). Mijn beste prestatie op deze afstand liep ik zowaar in 2012 na een jaar vol blessures zonder noemenswaardige snelheidstraining (54'46"). Dit jaar moest en zou ik beter doen, een tijd onder de 53'30" had ik mezelf toch wel opgelegd omdat de conditie goed is en alle kwaaltjes van de baan zijn. De onderrug, voet en scheenbeen zijn voor 95% pijnvrij, dus knallen maar... De weergoden waren ons gelukkig al veel beter gezind: met een 18°C toch een stuk frisser dan 2 weken geleden tijdens de Maasrun. Aan de start natuurlijk veel bekende gezichten met als voornaamste concurrenten Moreau, Van Dingenen, Maris en een uit blessure terugkerende Van Marcke. Voor de overwinning ging het vooral tussen Hendrikx, Maes en Van Peborgh, deze laatste zou de overwinning op zijn naam schrijven. Omstreeks 15u30 waren we ermee weg en uit ervaring weet ik dat er in Hasselt (veel te) snel gestart wordt. Ik liep na 1 km in zowat 30ste positie samen met Van Dingenen, doorkomst in 3'18", en dan had ik me nog het meeste ingehouden van alle concurrenten. Plots begon m'n linkerhamstrings wat te sputteren, gelukkig vals alarm want enkele km's later was de pijn volledig weg. Samen met Van Dingenen liep ik de eerste 5 km in een mooi tempo van 3'29"/km. Het groepje met concurrenten liep hier een 100-tal meter voor ons uit, maar ze liepen niet van ons weg. Net op het moment dat Van Dingenen het lastiger kreeg om wat kopwerk te doen, werden we gelukkig vergezeld door de eerste vrouw (Vandenbussche). Deze kranige marathonloopster nam meteen over, dit was mijn moment om aan te klampen. Tussen km 6 en 8 bracht ze mij tot bij het groepje concurrenten waar ze ook meteen het kopwerk deed. Van Dingenen had ondertussen de rol moeten lossen. Tussen km 8 en 10 had ik wat tijd om te recupereren, terwijl die sterke vrouw er ondertussen alleen vandoor was. Na zowat 10 km (doorkomst 35'22") begon ik ook af en toe wat over te nemen. Maris moest lossen, Stox, Moreau, Van Marcke en ik bleven over op jacht naar de eerste vrouw die het nu toch ook lastiger kreeg. Bij het indraaien van het stadscentrum, waar het licht bergop gaat, schudde ik als eerste aan de boom. Van Marcke klampte nog goed aan, Stox en Moreau konden de opeenvolgende tempoprikken (zie grafiek) niet aan. Op goed 500m van de finish moest na een nieuwe versnelling ook Van Marcke de rol lossen en liep ik ook nog de snelste dame voorbij. Uiteindelijk klokte ik af op 52'39" (garmin 14,75 km) als 18de algemeen. Een nieuw dik PR over deze afstand, maar vooral m'n laatste 5 km stemden me tevreden omdat deze toch wel vrij zwaar te noemen zijn en ik precies kon blijven versnellen. Zo, de 'mindere' Maasrun is doorgespoeld. Van mij mag het winterseizoen beginnen, ik heb er zin in.
