Vorige week woensdag hadden loopcollega Piet Crommen en ik een afspraak geregeld via Frank Bollen, om daar eens met z'n coach rond de tafel te gaan zitten. We lopen al langer met het gedacht rond om onder een coach te gaan werken, met de hoop nog wat progressie te boeken. Het gesprek verliep positief en al snel werd er voorgesteld om eens met de groep mee te trainen. Woensdag begaven we ons richting Lanaken, waar atletiekclub ATLA zijn trainingen afwerkt. Nu moest het net lukken dat de piste ondergesneeuwd was. Door medewerkers van de club werd de binnenbaan zuiver gemaakt en konden we toch nog vrij stevig trainen. Nu de coach (Frank Schepers) gezien heeft wat onze mogelijkheden zijn, gaat hij onze conditie nog een maandje opkrikken om daarna schema's op maat te maken aan de hand van inspanningstesten. We stuurden ook onze voorgeschiedenis door en hij stelde vast dat onze aërobe training (basis) goed tot zeer goed was maar dat we al die jaren wat te veel in de comfortzone gelopen hebben. (ook vanwege allerhande blessures). Dus als het lichaam meewil, gaat het dit jaar misschien eindelijk eens lukken om een serieuze sprong voorwaarts te maken. Maar laat me nu niet op de feiten vooruitlopen en elke dag hard blijven trainen. Loopscholing, techniektraining, coördinatie en coretraining moeten me nu eindelijk maar eens blessurevrij gaan houden.
Allereerst wil ik iedereen een gelukkig en gezond nieuwjaar toewensen en dat de blessures achterwege mogen blijven voor de sportievelingen onder ons. Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog iets van me liet horen. Het winterseizoen verloopt momenteel niet gelijk ik zou willen. Een ontsteking aan de patellapees van de "linker"-knie gooide teveel roet in het eten. Niet dat ik niks gedaan heb, maar te weinig kilometers en te weinig bergop gelopen. Veldlopen heb ik voor de zoveelste keer geschrapt, ik heb de spikes 1 keer getest, de dag nadien had ik die ontsteking te pakken. Nu, een dikke maand later, is die pijn nog niet volledig weg maar ik kan gelukkig toch al pijnloos lopen. Om maar te zeggen, het minste dat ik buiten de lijntjes kleur, heb ik het zitten. En zo begin ik ieder seizoen met een conditionele achterstand, de halve marathon LPM heb ik al uit m'n hoofd gezet, hopelijk kan ik daar de kortere afstand meepikken.
Om het jaar en dit blogbericht toch met een goede noot af te sluiten, dit jaar mag ik al bij al nog niet klagen. De voetpees is veel verbeterd, ik heb terug meer wedstrijden kunnen lopen, betere tijden gelopen dan in 2011 en m'n jaartotaal heb ik verbeterd. En zo blijf ik, al is het maar met mondjesmaat, ieder jaar wat sterker worden. Ooit moet ik toch eens een jaar blessurevrij kunnen blijven hé???
Eindelijk, de meest vervelende periode van het jaar is voorbij, de jaarlijkse rustperiode. Ik had na Dwars door Hasselt nog enkele wedstrijden willen meepikken en m'n rustperiode in december willlen plannen. Maar door die lichte knieblessure had ik m'n planning wat gewijzigd.
Vandaag ben ik, na 2 weken alleen maar wat gezwommen en gefietst te hebben, terug een eerste keer rustig gaan lopen. Het liep redelijk goed, de knie hield goed stand maar de rechterenkel is nog steeds niet voor 100% hersteld. Deze eerste week ga ik niet te zot doen en rustig aan opbouwen, vanaf volgende week wil ik vooral het volume terug opkrikken.
M'n volgende doelen waar ik naartoe wil werken zijn de halve marathon (LPM) en de 10 Miles (Antwerpen). Niet dat ik eerder geen wedstrijden meer ga meelopen, maar die gebruik ik dan als doorgedreven trainingen die passen in m'n schema. Hopelijk, als m'n voetpees en enkel het toelaten, kan ik eindelijk eens een veldloop meepikken. De spikes staan hier al 2 jaar klaar in de kast, dus na 6 jaar hardlopen zonder veldloop, wordt het eens hoog tijd.
