Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
MYRIAM & DIRK......................... Mail : dirk.haes@pandora.be The BLACK SPINNERS
07-07-2011
GOED AAN HET GENIETEN
GOED AAN HET GENIETEN
Na een paar zalige rustdagen en een beetje jogging zaten we vandaag terug op de fiets:zalig Fietsen en daarna zon zee en strand MEER moet dat hier niet zijn Groetjes Myriam & Dirk
Al vele jaren is dit onze
laatste rit voor de vakantie en ook dit jaar was het niet anders
Na 4 weken van antibiotica en
pijnstillers kon ik deze rit pijn vrij rijden en dit was een hele verademing en
terug een plezier van fietsen
Rond de klok van 8uur waren we
op de baan en dit in het zog van wtc Zomergem die met een groot peloton op baan
waren
Deze rit had terug geen geheimen
voor ons en uit voor gaan de jaren wisten we dat we het eerste deel moesten doseren
en ons goed wegsteken: andere hadden dit niet zo begrepen en stormden ons
voorbij
Bellem, Lotenhule, Meigem
waar de groep een beetje stilviel zodat we in Deinze al een voorsmaakje kregen voor
wat nog komen zou
Langs het kanaal in Deinze
begon de wind de verkeerde kant te blazen en moest er een tandje extra
bijgestoken worden voor we na 31 km de controle plaats bereikten
Hier geen Café of taverne
maar een feest tent met de nodige koekjes en drank
Na even te hebben gesnoept
van al dat lekkers konden we aan de volgende 29 km beginnen
Wontergem, Aarsele en dan
Kanegem waar we het centrum links lieten liggen om richting Ruislede te rijden
Het snelle eerste deel begon
voor sommige zijn tol te eisen want de wind en het open terrein maakte deze
vlakke rit plots een flink stuk lastiger
In Kruiskerke draaiden we
kanaal van Aalter op en werd het plots even naar lucht happen
Met ons beiden konden we ons
ritme goed aanhouden ondank de felle tegen wind: gelukkig hadden we het eerste
deel rustig aangevat
Van Aalter tot in Knesselare
was het zwaarste van deze rit hier had de wind echt geen genade en was het nog
stevig door trappen om de snelheid niet te veel te laten zakken
Maar ook aan deze laatste rit
voor het verlof kwam een eind en ja het was een pittig ritje en dit dank zij
onze zo vertrouwde maar gehate wind
Een col beklimmen is een vak apart, maar ook afdalen vraagt de nodige behendigheid. Een goede zonnebril is daarbij geen overbodige luxe. Beide topics komen aan bod in Cyclo Sprint.
(foto belga)
DE WEG NAAR BENEDEN
Veel fietsers trekken in de zomermaanden de bergen in. Het klimmen is vooral een kwestie van kracht, maar dalen vergt voornamelijk techniek en durf.
Durf, daar valt niet zo veel rond te adviseren. Durf kan alleen maar groeien door iets veel te doen en de techniek bij te schaven, zodat je je veiliger en zekerder voelt. Op technisch vlak kunnen we wél meehelpen.
Lees deze tips grondig door en pas ze toe, eerst in korte afdalingen dicht bij huis, en later in het hooggebergte. Alle tips die je hier leest, test je sowieso beter eerst uit tegen lagere snelheden voordat je topsnelheden gaat opzoeken. En bovenal: denk tijdens het dalen niet te veel na over deze richtlijnen, maar zorg ervoor dat je ze zo snel mogelijk als natuurlijk aanvoelt.
Uiteraard moet je materiaal in orde zijn om veilig te kunnen dalen. Check voor de afdaling je banden of tubes op onregelmatigheden, onder andere steentjes die in het bandenprofiel zitten. Rij je met tubes, zorg er dan voor dat ze zeer zorgvuldig aan je velg zijn gelijmd. Je remkabels heb je natuurlijk al vóór je vakantie nagekeken of vervangen, en ook je remblokjes zijn zeker nog niet aan vervanging toe. Hoe rechter je wiel loopt, hoe minder bewegingen je remmen moeten opvangen en hoe effectiever je remblokken dus vastgrijpen op de velg.
Een fietsbril is een modeartikel bij uitstek. Renners willen er zo 'cool' mogelijk uitzien. Maar wat belangrijker is: een bril beschermt je ogen tegen zon, wind en stof. En insecten. Maar waar moet je nu op letten bij aanschaf? Cyclo Sprint zet het op een rij.
Een fietsbril is voor velen een basisonderdeel van de uitrusting. Profs lijken zelfs niet meer zonder te kunnen. Probeer op tv maar eens een renner zonder bril te ontdekken. Om dat nu te imiteren, dat gaat ons te ver: op zeker moment kún je dan zelfs niet meer zonder donkere bril.
Je ogen kunnen heus wel tegen een beetje zon, hebben daar zelfs baat bij, maar je moet ze wel de kans geven om eraan te wennen. Door de schuld van het befaamde gat in de ozonlaag is de roep om bescherming tegen uv-straling natuurlijk luider geworden. Brillen moeten daarbij helpen. Alle testbrillen hebben een CE-logo, wat erop wijst dat ze licht met een golflengte tot 400 nm blokkeren (UV-A, UV-B en UV-C). Met die bescherming zit het dus wel goed.
Vlak voor de Tour de France stelde Selle Italia in thuisbasis Asolo hun nieuwste vinding aan de pers voor. Monolink is een nieuw zadelconcept dat wrijvingsloos fietsen mogelijk moet maken, en dus prestatieverbetering.
foto selle italia
Selle Italia vindt al sinds 1984 manieren om zadels beter te maken en de constante drang om innovatief voorop te staan leverde al heel wat sprongen voorwaarts op, als je de historie van het bedrijf bekijkt. Het maakt van Selle Italia ook wereldmarktleider op het gebied van high-end zadels, een positie die men graag wil behouden in Asolo.
De introductie van het Monolink systeem vond vorig jaar op Eurobike al plaats, maar tot gisteren bleef het verder eigenlijk vrij stil rond het nieuwe supersmalle zadel dat bevestigd moet worden op een zadelpen met een speciale monorail. Reden: professor Luca Bartoli had meer tijd en onderzoek nodig om het concept beter te onderbouwen.
Een twintigtal journalisten kreeg een uitvoerige uitleg over het hoe en wat van friction free (wrijvingsloos) fietsen met Monolink, en kon aansluitend natuurlijk zelf ervaren of en hoe de theorie in de praktijk tot uiting kwam. Ook Cycling.be maakte het ritje mee, in de heuvelzone parallel aan de uitlopers van de Alpen/Dolomieten, waar het klimaat fantastisch is en de omgeving paradijselijk.
Het Monolink zadel ? nu nog enkel in een SLR-versie met carbon rail en zadelpen ? zal in meerdere modellen op de markt komen en ook in aluminium uitvoering, zodat het voor een breed publiek betaalbaar wordt. Selle Italia wil dan ook vooral het concept van wrijvingsloos fietsen promoten. Dat concept is gebaseerd op een zeer smalle voorste zadelhelft waardoor de binnenkant van de dijen geen (of nauwelijks nog) contact meer maakt tijdens de trapbeweging. Omdat de gebruikelijke, traditionele rails van een race- of mountainbikezadel die vrije trapbeweging alsnog zouden hinderen, ontwikkelden de ingenieurs uit Asolo een monorail-systeem, zodat er niets meer onder het zadel uitsteekt.
Bijkomende voordelen van de monorail zijn een grotere voor/achter-instelbaarheid (respectievelijk 10 en 25 mm) en een supereenvoudige en snelle montage. Selle Italia wil middels Monolink zijn voortrekkersrol als zadelfabrikant verder uitbouwen en liet weten ook al verder te denken richting het systeem zadel-fietszeem, want een goed zadel met een slechte broek (of vice versa) geeft alsnog een slecht resultaat. Er valt dus nog het een en ander te ontwikkelen, zo bleek in Asolo. We houden het voor u allemaal in de gaten en komen terug op Monolink in Cyclo Sprint.
Opnieuw classic weekend en
die was gelegen in West-Vlaanderen meer specifiek in Hooglede Gits waar de
grote jongens de zondag zouden strijden voor de Belgische driekleur
Maar vandaag was het de beurt
aan de veel mindere goden: de startplaats hadden we ons ook anders voorgesteld
voor een rit met deze naam
Voor zij die jaarlijks in
hooglede fietsen met startplaats aan de vis vijver wel onze startplaats lag er
vlak naast
We kozen wijselijk maar voor
de 80 km lange tocht in plaats van de 120 km en daar zat het weer er voorveen
zeer groot stuk tussen
Eens ingescand in het kleine
donkere startlokaal waren we rond 8 uur op pad
De regen vest konden we goed
gebruiken want het giete pijpenstelen en dit bijna 80km lang: van een verzopen
rit gesproken
Handzame, Staden en West
Rozebeke schoven rustig voorbij in dit terug niet vlakke landschap
Zonnebeke met zijn vele
draaien en keren om dan Beselare te doorkruisen en dit samen met de regen en
natuurlijk de wind als kersje op de taart
In Slyps (geen
schrijffout)kregen we de eerste bevoorrading en ja het was in orde en geen
moment te vroeg want we waren door en door nat
Lang konden we niet blijven
want we koelden te vlug af en op deze dag zou dit geen goed doen
Van Moorslede ging het
richting Roeselare en hier was het toch een stuk leuker fietsen de wind zat
eindelijk mee en het was gestopt met regenen
Na een toertje Hooglede waren
we terug in Gits beland en kregen we tevens onze 2de controle
Eens goed volgetankt konden
we eindelijk op het Belgische kampioenschap parcours fietsen: en het is niet
van de poes
Draaien en keren langs soms
kleien smalle straten: boven op de klim in Hooglede is het slechtste
Ook het stukje, dat zij 18
maal oprijden is niet van het gemakkelijkste
Maar als het tot een sprint
moest komen: super één rechte lange baan echt enkele sprinters baan
En ook wij konden eens
proeven om over het eind meet te rijden
77km en we waren binnen:
bijna verzopen en bijna weggewaaid maar toch genoten van deze toch wel lastige
klus
We zijn de 29er mountainbike nog niet helemaal gewoon of daar is de volgende stap in de ontwikkeling al: de 29er met achtervering!
foto niner
Het merk Niner brengt met de JET 9 RDO is de eerste dubbelgeveerde mountainbike met 29 inch wielen op de markt. Het gepatenteerde veersysteem heet Niner CVA (Constantly Varying Arc).
De fiets is helemaal van koolstofcomposiet, met 100 mm veerweg voor en achter. De balhoofdbuis is conisch en de (versnellings)kabels lopen binnendoor. De nieuwe Fox Float RP23 demper met Kashima coating doet de vering soepeler aanspreken.
De JET 9 RDO komt in twee uitvoeringen (XT en SLX). Het is nog niet bekend hoeveel dit nieuwe speeltje gaat kosten.
België en Nederland mochten in 2009 en 2010 het liefst elf Giro-, Tour en Vuelta-etappes verwelkomen. Het Fietsrouteboek Voor De Wielertoerist heeft deze officiële ritten uitgewerkt in routes van ongeveer 70 km.
Het Fietsrouteboek Voor De Wielertoerist heeft dus de Belgische en Nederlandse etappes van de drie grootste wielerevenementen ter wereld op praktische wijze in kaart gebracht voor de recreatieve fietser. Profs en ex-profs als Eddy Merckx, Tom Boonen en Erik Breukink voorzien de ritten van commentaar en de foto's van Cor Vos zorgen voor een extra dimensie.
Naast de routes vind je in het boek ook een grafische weergave van de hellingen in de Ardennen en Nederlands-Limburg. Bovendien kun je gratis alle beschreven etappes downloaden en in je GPS laden om ze zelf te fietsen.
Het Fietsrouteboek Voor De Wielertoerist is geschreven door wielertoerist en liefhebber Peter Tetteroo. Eerder maakte hij De fiets scheurkalender 2010 en 2011, het jubileumboek 100 jaar Pedaalridders en het Tour de France Quizboek.
Bij gelegenheid van de ploegvoorstelling voor de Tour de France van Vacansoleil-DCM, stelde fietsensponsor Ridley gisteren de geheel nieuwe Noah voor. Een bike die een grote indruk maakt.
De F-Brake: een volledig geïntegreerde rem. (foto ridley)
Met op de achtergrond het geluid van razende motoren, onthulde Joachim Aerts, CEO van Ridley, op Circuit Zolder de nieuwste telg van de Ridley-familie, de Noah FAST. De locatie was met opzet gekozen om het gevoel van snelheid te benadrukken dat deze superaerodynamische fiets teweeg moet brengen.
Cycling.be staat niet meer zo vaak met open mond naar een fiets te kijken (een mens wordt alles gewoon), maar bij de Noah FAST krijg je niet alleen visueel gezien vochtige mondhoeken, maar ook wat 'naakte' techniek betreft is het kwijlen geblazen.
De Future Aero Speed Technology (FAST) rust op drie peilers. De F-Splitfork is de eerste. Voor- en achtervork hebben een gleuf over de volle lengte. Al eerder gezien op Ridley's tijdritbike Dean, maar nu verder doorontwikkeld. Turbulentie van de spaken wordt beter afgevoerd, wat resulteert in 10% minder luchtweerstand, aldus Ridley.
Punt 2 is de F-Surface. Bij een golfbal blijft de lucht 'aanliggen' door de vele putjes die erin zijn gemaakt. De luchtstroom op een fiets echter laat al vrij snel op het frame los, wat turbulentie creëert, en daarmee weerstand. Ridley gebruikte al strips met een ruw oppervlak op zijn aerofietsen, maar ging voor dit FAST project nog veel verder. Tien maanden lang werkte een promovendus uitsluitend aan het zoeken naar de optimale vorm en afmeting van een turbulentiestrip: een doorzichtige sticker die opzettelijk turbulentie creëert, maar wel met het gunstige effect dat de wind daarná aan het frame blijft aanliggen. De resultante is 4% winst in luchtweerstand.
Last but not least is er de gepatenteerde F-Brake, een nog niet vertoonde integratie van de remhoeven, die Ridley in één klap bij de meest innovatieve fietsenmerken ter wereld plaatst.
De remhoeven zijn niet weggeborgen zoals bij tijdritframes al twee jaar te zien was (Specialized, Museeuw), maar echt geïntegreerd in het frame. De remmen genereren minder turbulentie vooraan (er zit geen remhoef meer voor de balhoofdbuis), het opengewerkte profiel is ook gunstig voor de luchtweerstand, en bovendien is het ook nog een esthetisch schitterende oplossing.
Cycling.be reed tussen de regenbuien door al een uurtje met de Noah FAST, en de bike hoort inderdaad op een circuit thuis. Licht, stijf, comfortabel en reactief zoals een topbike moet zijn. Dat is niet nieuw, het remvermogen is dat wel. Gedoseerd remmen wordt gemakkelijker. De winst door aërodynamica konden we niet meten, maar als het gevoel niet bedriegt, dan is de FAST echt wel bijzonder fast.
300 fietsliefhebbers, vrienden en familieleden van de overleden jonge wielrenners Wouter Weylandt, Frederiek Nolf en Dimitri De Fauw hebben een herdenkingsmonument onthuld langs de Schelde in Zwijnaarde.
De groep fietste uit eerbetoon vanuit het Gentse Sint-Pietersplein naar Zwijnaarde, waar ter hoogte van café De Meersbloem langs de Schelde een herdenkingsmonument werd opgericht. Op deze plaats trok Wouter Weylandt vaak nog een laatste sprintje op training en ook het Scheldepeloton verzamelt er dagelijks voor een trainingstocht langs de rivier.
Op de gedenksteen prijkt een foto van de drie renners met daaronder de tekst 'eeuwige kracht der vriendschap is verbonden in het oneindige'. Initiatiefnemer Patrick Cosyn toonde zich achteraf zeer tevreden met de opkomst.
Woensdagavond onthulden driehonderd (amateur)wielrenners, vrienden en familieleden van de overleden jonge wielrenners Wouter Weylandt, Frederiek Nolf en Dimitri De Fauw een herdenkingsmonument langs de Schelde in Zwijnaarde. De groep fietste uit eerbetoon tien kilometer heen en terug vanop het Gentse Sint-Pietersplein.
Langs de Schelde, aan de Zonneputtragel in Zwijnaarde werd ter hoogte van café De Meersbloem een herdenkingsmonument gebouwd ter nagedachtenis van Wouter Weylandt, maar ook voor de in 2009 op jonge leeftijd overleden wielrenners Dimitri De Fauw en Frederiek Nolf.
Op de gedenksteen, vlakbij de plek waar Weylandt tijdens trainingen een laatste sprintje startte, prijkt een foto van elke wielrenner met daaronder de tekst 'eeuwige kracht der vriendschap is verbonden in het oneindige'. De plaats is symbolisch gekozen, omdat het zogenaamde 'Scheldepeloton' er dagelijks verzamelde voor een trainingstocht langs de rivier.
Aan het monument sprak de Gentse sportschepen Christophe Peeters de aanwezigen toe, enkelen legden bloemen neer. Onder de aanwezigen waren familieleden van de overleden renners, waaronder hun ouders, maar ook veel amateurwielrenners en enkele competitierenners zoals de Gentse Amerikaan Tyler Farrar. Initiatiefnemer fotograaf Patrick Cosyn toonde zich achteraf zeer tevreden met de opkomst.
De 26-jarige Wouter Weylandt overleed op 9 mei van dit jaar na een val tijdens de derde Giro-rit. Op 21-jarige leeftijd overleed Frederik Nolf in zijn slaap tijdens de ronde van Qatar in 2009. Dat jaar in november stapte de 28-jarige Dimitri De Fauw uit het leven.
Tijdens de Tour zal onder andere Tom Boonen de nieuwe BBB Select aan een laatste test onderwerpen. Eind dit jaar moet deze sportbril, die je naar eigen smaak kunt samenstellen, in de winkel liggen.
Je kan de BBB Select naar eigen smaak samenstellen. (foto bbb)
BBB wordt in de Ronde van Frankrijk voor het eerst vertegenwoordigd door drie ploegen. Twee van hen, Quick Step en Vacansoleil-DCM, zullen niet alleen met de BBB Falcon helm maar ook met de nieuwe BBB Select sportbril rijden.
Met de feedback gegeven door onder andere Tom Boonen, Sylvain Chavanel en Johnny Hoogerland, zal de BBB Select het laatste gedeelte van het ontwikkelingstraject ingaan. Tegen het einde van het jaar zou hij dan in de winkel moeten liggen.
Het bijzondere aan de BBB Select is dat je als gebruiker zelf kunt kiezen hoe je bril eruit komt te zien. Je begint met een complete basis Select sportbril in een standaard kleur frame (wit, zwart of fluor geel) voorzien van een smoke MLC of PH lens en brilpootrubbers.
Met los verkrijgbare brilpootrubbers en lenzen in verschillende kleuren kun je daarna zelf je bril samenstellen. Zo kun je een wit frame voorzien van groene rubbers en een rode MLC lens of het een zwart frame met witte rubbers en een blauwe MLC lens. Aan jou de keuze!
Een complete basis Select gaat waarschijnlijk 79,95 euro kosten, losse lenzen ongeveer 25 euro en brilpootrubbers rond de 5 euro.
Dat Pippa Middleton kan lopen, wisten we al. Dat de schoonzus van Prins William ook haar mannetje kan staan op de fiets bewees ze nu ook op de Highland Cross Challenge. Bekijk de fotospecial!
Pippa Middleton liet zich niet afschrikken door het slechte weer. (foto zimbio)
De Highland Cross Challenge is een duatlonwedstrijd in het Schotse Highlands waarin de deelnemers zo snel mogelijk van kust tot kust moeten fietsen (48 km) en lopen (32 km).
Pippa Middleton nam met een paar vrienden deel in een team dat luisterde naar de naam 'Affric Brats'. Dat het weer niet echt meezat, kon de 27-jarige zus van Kate duidelijk niet deren.
Na de wedstrijd was Pippa naar eigen zeggen doodop. "Ik denk dat dit één van de zwaarste dingen is die ik ooit heb gedaan", pufte ze. Een privéhelikopter had haar nochtans netjes aan de start afgezet...
Bij Cyling.be wisten we het al een tijdje, maar tot vandaag moesten we erover zwijgen: Shimano brengt zijn elektronische schakelgroep Di2 vanaf september ook in een Ultegra-versie op de markt.
foto shimano
Bij profrenners zie je elektronisch schakelen al enkele jaren, maar voor gewone consumenten was (en is) Shimano Dura Ace Di2 een zeer kostbare investering. Binnenkort komt daar verandering in, nu Shimano ? naar goede gewoonte overigens ? zijn toptechniek laat doorsijpelen 'naar beneden toe', naar de lager geprijsde onderdelencategorieën.
Na Dura Ace Di2 volgt nu dus Ultegra Di2 (Digital Integrated Intelligence). De prijs ervan zal volgens onze info liggen rond het niveau van een standaard Dura Ace groep, wat elektronisch schakelen ineens voor een veel breder publiek bereikbaar maakt.
Wie eens met Di2 geschakeld heeft, wil niet meer anders, is onze ondervinding. Schakelen gaat sneller, kost minder moeite en is preciezer. Vooral van het kleine naar het grote voorblad schakelen gaat aanmerkelijk gemakkelijker, maar ook achteraan is de tiptoetswerking van de shifter een groot voordeel. Zeker in bergachtig terrein waar schakelen vaak nodig is, komt het voordeel van Di2 naar voren. Waar je met een mechanisch systeem nog maar even tot de top doorduwt op het te grote verzet, raak je bij Di2 de knop aan en fiets je het laatste stukje efficiënter.
Een automatische bijstelling van de voorderailleur zorgt bij alle verzetten voor de optimale kettinglijn. Een schurende ketting behoort dus tot het verleden.
Di2 is uitvoerig getest onder alle terrein- en weersomstandigheden en overal houdt het stand. De batterij gaat volgens Shimano zeker 1500 km mee, afhankelijk natuurlijk van je schakelpatroon, maar wij deden er veel langer mee.
Shimano Ultegra 6770 (Di2) bestaat uit Dual Control shifters, elektronische derailleurs, een batterij en elektrische kabels. De overige onderdelen zijn van het betrouwbare niveau van de Ultegra 6700 groep. Shimano verbeterde deze nieuwe versie zelfs door een 2-aderige kabel (ipv 4-aderig bij Dura Ace Di2) toe te passen en ook de connectoren werden kleiner uitgevoerd, voor gemakkelijker monteren.
De shifters wegen 313 gram/paar, de achterderailleur 270 gram, voorderailleur 162 gram en de batterij 71 gram.
Ook deze rit was een label
dus de stempelformulieren werden nog eens boven gehaald
Gelukkig stonden we voor de
gele kaartjes man want deze had terug een pakje kaartjes bij: tja
Donkere regenwolken maakten
deze triestige zondag nog een beetje donkerder en ook de wind verschuilde zich
niet
Even voor achten waren we al
de baan op voor 65 echte kilometers maar het ging voorruit en het was vlak dat
scheelde toch een pak krachten
De stopplaats was in Belzele
in café de Oude Zwaan tot zover het eerste deel want meer was er echt niet te
beleven langs deze platgereden wegen: geen meter hadden ze aangepast
Na een deugd doende cola
konden we terug op de baan gaan: en het was gedaan met de pret
Samen met nog twee dames van wtc
de Ledecrossers waren we vertrokken voor 31 km stoempen en zweten door dit
vlakke landschap
Tussen Elversele en Hamme
lagen toch wel de lastigste kilometers en moesten we noodgedwongen het tempo
laten zakken
De dames bleven mooi op hun
plaats zitten en van overnemen hadden ze duidelijk ook nog niet gehoord: en
gelijk hadden ze
In Berlare kregen we samen
met mtb rijders onze bevoorrading en konden de suikers worden bijgevuld voor
nog 12 zware kilometers
Want eens de Scheldedijk op
had de wind vrijspel en konden we opnieuw beginnen met werken
Maar ook deze rit hadden we
tot een goed einde gebracht en de boterham na deze rit ging er vlot in en
smaakte nog zo goed
Met een niet zo goede
weersverwachting ging het deze morgen richting Herzele
In een autogarage starten is
ook geen dagelijkse kost maar deze ochtend dus wel en het is eens wat anders:
maar het blijft raar
Dat het geen gemakkelijke rit
zou worden wisten we al van de voorbije jaren maar zo zwaar hadden we het nu
ook niet verwacht
Want het begon al van de
eerste meters en het zou pas eindigen als we terug aan de eindmeet zouden zijn:
wind
Terwijl andere nog stonden te
twijfelen wat ze zouden Inscannen en wat ze zouden rijden waren wij al lang op
pad
Herzele-Hillegem beuken en
klimmen Leeuwergem-Oombergen beuken en klimmen wat een start maar gelukkig
bleef het droog en dit maakte al veel goed
Rust werd ons nauwelijks
gehund en de streek rond Scheldewindeke en Baaigem is ook al niet van de
vlakste maar het ging toch nog verbazend goed vooruit
Het zou vandaag terug geen
massa toerisme worden want op onze 80km lange tocht was het toch iets te rustig
en dat vonden we toch spijtig
Deze prima uitgepijlde tocht
bracht ons na 33 zware kilometers in EKE meer bepaald in café de Edemolen en
hier zijn wielertoeristen altijd welkom
Na een paar schlagers vonden
we het tijd om terug op pad te gaan en we zouden de wind nu wel mee hebben
dachten we :ja nougat ballen
Niks van wind mee toch niet
de eerste kilometers: het zou wel beteren hoopten we
En zie Zingem hadden we prijs
en was het feest vliegen deden we of toch bijna: zalig
Maar het geluk was van korte
duur want na de heuvelzone van Munkzwalm-Velzeke waar we nog eens stevig konden
klimmen hadden we in Strijpen terug pech
De wind had ons volledig in
zijn greep en mijn lichtgewichte eega had het bij momenten moeilijk om de fiets
onder controle te houden
Ook een flinke regen bui kon
er ook wel bij maar in de tweede bevoorrading konden we alles nog een goed
voltanken voor we aan de laatste 12 km
zouden beginnen
En het ging vlot na deze stop
6km meewind wat een luxe dit deed ons alle voorgaande vergeten
Toen we dachten dat we het zwaarste
achter de rug hadden mochten we na een grote bocht terug de spieren opspannen
Van Aaigem tot in Herzele en
met de kortemunt er boven op ging het bijna niet meer vooruit maar het einde
was in zicht
En eens voorbij Ressegem zat
deze taaie klant er op en konden we fier onze 9de stempel laten
plaatsen want deze hadden we verdiend
Het leuke aan een lang
weekend is dat we een dagje meer kunnen fietsen
En op deze derde dag van het lange
pinksterweekend stond de Vlaamse Pijl in Zwalm op het menu
Deze terug Vlaamse labelrit
doet ons afstempelformulier al aardig vollopen en we kunnen zo stilaan beginnen
aftellen
Op deze niet zomerse dag
kozen we voor de 55km toertocht en met drie zouden we deze klus klaren
De tocht bracht ons naar de Scheldebrug
aan de Nederzwalmsesteenweg waar we aansloten bij de groep uit Kalken
Samen met deze mannen zouden
we het eerste deel afwerken en ondanks de stevige tegen wind zat de vaart er
goed in
Zingem, Asper en dan een hele
toer Nazareth waar het niet altijd even vlak was maar echt klimmen was er niet
bij
Enkel de laatste kilometers
van het eerste deel deed de hartslag een flink stuk de hoogte ingaan wan de
bevoorrading was in Huise gelegen
Café de Vaderlander was na 28
km de stopplaats en kon er even bijgetankt worden
Eens opnieuw in het zadel kon
er eerste een stukje gedaald worden voor we terug konden beginnen beuken tegen
de wind die hier vrijspel had en dit in combinatie met een stevige klim deed de
zweetdruppels naar boven komen
Van Huise naar Mullem en dan
naar Welden wat terug een gemakkelijk stukje was maar eens richting Horebeke
hadden we terug prijs
De mannen uit Kalken ook al
waren het geen berggeiten die lieten het tempo geen seconde zakken en soms was
het harken om bij te blijven
Eens we het juiste het
klimritme hadden gevonden konden we terug prima volgen en zelfs het kopwerk
overnemen
46km stond er op de meter en
daar was de bevoorrading in de Ommegangstraat in Horebeke
Hier was merkelijk meer volk
aanwezig en deze dank zij de mtb ers op deze stopplaats was alles voorhanden om
terug op krachten te komen
Nog 8km te gaan en we kregen
voor de verandering eerst een afdaling voorgeschoteld voor we koers naar Boekel
zetten om dan naar de kers op de taart te fietsen
Ook al stond de Molenberg
niet op het parcours blad we dit toch niet laten voorbij gaan: en het eens
deugt om dit kleine smeerlapje nog eens te bedwingen
Eens boven ging het snel
richting eindmeet waar een lekkere mattentaart op ons lag te wachten
Opnieuw stond er een classic op het programma: de Mesen classic
Mesen ligt in West-Vlaanderen en is het kleinste stadje van België amper 1900 inwoners dus dat beloofde
In de plenzende regen reden we richting startplaats en dank zij de vele wegenwerken bleek dit nog een moeilijke onderneming te worden
Maar met Tom Tom als mede reiziger bereikten we toch nog vlotjes onze eindbestemming
Een parkeerplaats vinden ging ook verbazend vlot ondanks dat er ook een mtb rit was: dit zou geen massa toerisme worden
Inscannen en wegwezen want koffie was ook nog niet te verkrijgen wegens gebrek aan een waterkoker dan maar zonder bakje troost de baan op
Het regende niet dus dat viel ook al goed mee voor de eerste kilometers rond Mesen want we hebben de kerktoren langs alle kanten kunnen bezichtigen
De wind viel in dit vlakke landschap ook al dik mee en dit maakte deze uitstap dubbel zo mooi
Maar we waren in Belgen land dus na een 20 tal kilometers gingen de hemelsluizen open en nog niet een klein beetje ook en als of dit nog niet genoeg was waren we in het bekende Heuvelland terecht gekomen en van mooi was helemaal geen sprake meer
Op het voor ons onbekende parcours lagen er toch een paar verdomde verrassingen en met een paar bedoel ik 11 want zo veel hellingen kregen we voorgeschoteld op de 90 neen 108km lange rit :op de scanning was het 90km op het routeplan 108 en dar scheelt toch een helling of twee
Langs de ontelbare oorlogsgraven slingerde deze rit zich door de West-Vlaamse polders van kerk naar kerk van gehucht naar gehucht ze waren niet te tellen sommigen waren amper een paar huizen groot
Houtem, Hollebeke en terhand om er een paar te noemen
Na een kilometer of 40 bereikten we de controle plaats en deze was gelegen in een manege die door de inrichters nog niet bemand was zo dat de eigenares van de manege ons maar bediende met alles wat voor handen was al moest het eerst nog uit de verpakking gedaan worden
Lang konden we niet blijven keuvelen want er stonden nog een aantal stevige kilometers op ons te wachten
Gelukkig was de regen ook vertrokken en konden we ons door de schutigere zon ons een beetje laten drogen
Het tweede deel viel een stuk beter mee dan het vorige want met amper 2 heuvels er in was het zelfs een makkie
Dadizele, Bezelare, Zandvoorde en als laatste van het tweede deel Dikkebus om er terug maar een paar te noemen maar het venijn zat in de staart met als eerste de helling Zavelaar en daarna de zwaarste van allemaal de Scherpenberg
80km op het metertje en daar was de volgende controle deze was wel bemand en naar onze normen dik in orde zodat we de suikers terug konden aanvullende suikerwafels waren van een superklasse want bij ons krijgen we wafels uit den .. ik geen namen noemen maar hier waren ze dubbel zo groot en meer dan dubbel zo lekker voor deze allen zouden we terug keren
Even op het routeplan gekeken en we hadden nog maar 5hellingen achter de boeg: het voelde als of we er veel meer hadden gedaan want van vlakke wegen was al lang geen spraken meer
En als toemaatje had ik me misteld in de hellingen het waren er geen 11 maar 13 dit zou een zwaar derde deel worden
Via Dranouter doken we terug he befaamde Heuvelland in en waren we vertrokken voor 28 helse kilometers zonder één enkele rustpauze en met de wind als met gezel maar meer als tegenstander
De heuvels klinken hier in naam anders maar het blijven heuvels: Korte Mooiaard, Westhove, Busschmers, Kraaiberg en Mesenberg om terug een paar namen te noemen
De Mesenberg als voorlaatste was terug eentje die kon tellen hier kwam maar geen einde aan maar met vooruitzicht dat de eindmeet binnen bereik was werd er nog een tandje bij gestoken
Eens boven aan het oorlogskerkhof konden we de kerktoren van deze kleinste stad nogmaals goegbekijken want we waren terug vetrokken voor een rondje Mesen
Eind goed al goed we hadden het terug gehaald en eerlijk het is een mooie streek jammer van de hellingen en de wind: grapje he
Met 7 stempels op ons formulier kunnen we beginnen aftellen en het waren bijna allemaal mooie ritten en het is eens fietsen in een andere streek
