Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Lap dat begint al goed na 1km te hebben gelopen op
maandag een spierscheurtje in de kuit nog een beetje geprobeerd om verder te
lopen maar dat ging voor geen meter meer door de pijn, even dook het spookbeeld
op van de lokale spoeddienst maar dank zij de meegebrachte huisapotheek konden
we ons goed behelpen
Van sporten was nu even geen sprake meer jammer dus
dinsdag werd een shopping dag en vrouwtje lief heeft haar best gedaan: een duur
grapje deze blessure
Op woensdag werd de kuit goed ingepakt en kon er terug
een kilometer of 5 gejogd worden en dit aan een zeer rustig ritme de pijn viel
reuze mee en dit was al een pak mijn hart
De nacht van woensdag op donderdag werden we getrakteerd
op een deftig Spaans onweder de regen viel met bakken uit de hemel maar onze
tent hield zich staande en vooral droog geen druppel nattigheid viel in de tent:
dik in orde
Donderdag viel de regen nog steeds met liters naar
beneden en we vreesden voor een verzopen dag te staan: maar niets bleek minder
waar
Rond de middag stopte de regen en uit het niets was de
zon daar van het ene moment op het andere en de zonnekloppers trokken terug
massaal richting strand en ook wij konden niet achter blijven
We hebben de indruk dat we geen vast weer zullen hebben
deze vakantie het is iets te wisselvallig maar we laten het niet aan ons hart
komen 28graden is meer dan genoeg
Vrijdag eindelijk terug fietsdag: na het ontbijt waren we
de baan op richting Lloret voor een stevig tochtje
Even voorbij Blanes konden we kiezen Lloret of de heuvels
in we kozen voor de heuvels: aan het kabouterland verlieten we N2 om
onmiddellijk op het kleine verzet te schakelen want uit het niets lag daar
300meters aan 20% de hartslag en ademhaling schoten pijlsnel de hoogte in van
een opwarmertje gesproken
Nu waren we in een andere wereld beland en die wereld
noemt st-Christina wat een poep chique buurt was is dat
Zwembaden tot in de woonkamer, zwembaden met verdiepingen
de ene al groter dan de andere en ook de villas waren om ter grootst er waren
er zelf die in de rotsen bebouwd waren en bijna allemaal met cameras bewaakt
van een andere wereld gesproken
Maar we waren gekomen om te fietsen: en ondanks al dat
pracht en praal is het er heerlijk fietsen in deze heuvels jammer dat het er
geen meter vlak is
Wat op gaat moet ook terug naar omlaag gaan en we hebben
het geweten hier geen slingerende weg naar beneden maar recht aan recht toe en
door de vele zij straten werd bijna steeds met remmen dicht geknepen gedaald
worden en tot overmaat van ramp werden de straten steegjes waar amper plaats
was voor twee fietsers naast elkaar
Plots zaten we in het oude gedeelte van Blanes en werd
het toch nog even spannend want het ging nog steeds stijl naar beneden maar de
straten werden nu wel echt heel smal amper een voetpad breedte
En plots stonden we midden in Blanes van een rare wereld
gesproken: op ons vast terras in deze stad konden we terug even bijkomen van de
geleverde inspanningen voor we de laatste 15km langs de kustlijn aanvatten
Voor de zaterdag kozen we opnieuw richting Cebria de la Vallata
om er terug de prachtige klim van bijna 10km aan te snijden: maar het liep van
geen kanten deze met zon overgoten ochtend
De wind zat de eerste kilometers al dik tegen en de benen
draaiden vierkant dit zou een lastige dag worden
Deze anders zo mooi klim werd nu een Calvarie tocht
puffend en sleurend gingen de kilometers tergend traag voorbij we zouden niet
veel meer klimmen deze dag want eens boven werd beslist om er een punt achter
te zetten en aan de afdaling te beginnen richting kustlijn
Ook een stop in Sant pol konden we vergeten wat een dooi
stad/dorp is dit hier is echt niets te beleven enkel maar smalle éénrichtings
steegjes die allemaal stijl de hoogte ingaan om het dorp te verlaten en het
liep al van geen meter
Dan maar een terras opgezocht in Calella wat hier geen
probleem is want er zijn er meer dan genoeg: kozen we toch wel het verkeerde
terras 1garcon voor een toch wel groot terras dus de koffie liet even op zich
wachten gelukkig was hij wel goeden bijna het lange wachten waard
Zondag is hier echt fietsdag dan komen de Spanjaarden
massaal tevoorschijn met hun racefietsen dus wij ook
Na een mindere dag kozen we vandaan om de kustlijn te
volgen en de heuvels even te vergeten maar de kustlijn is hier niet zoals in België:
zo vlak als een biljart
Maar meer zoals de Zwalmstreek licht hellend met vlakke
tussen stukken en natuurlijk de wind die kon ook niet achter blijven
We volgden de N2 tot bijna voorbij Mataró met dik tegen
wind maar aangezien dat we dezelfde kustlijn terug namen bleek de terugtocht
eindelijk eens mee te vallen: de wind zat eindelijk mee
Het was een tijdje geleden dat we nog eens het buitenblad
konden nemen en eens lekker snel vlammen en het deed deugd
Jammer dat we vandaag niet verder dan Mataró konden fietsen
want opnieuw begon de hemel terug dicht te trekken met regen wolken en hier
waren we niet op voor zien met ons zomer pakje aan maar 50 km voor een
zondagmorgen is ook niet slecht: en van de regen is uiteindelijk niets van
gekomen
Na een vlotte doortocht door Frankrijk, ja zelfs het
anders zo drukke Parijs ging deze maal verbazend vlot we hebben het al anders
meegemaakt
En na een rustige rit bereikten we onze stopplaats in
Béziers al was het hotel vinden toch nog niet van het gemakkelijkste want ook
hier kennen ze wegenwerken met de nodige omleidingen tot gevolg
Maar eens het hotel bereikt was dit alles vlug vergeten
en konden we genieten van de Franse gastvrijheid maar vooral van de Franse
keuken die terug bijzonder in de smaak viel
Het bed was goed en de kamer was netjes en zo konden we
een deugddoende nacht tegemoet zien
Het ontbijt was terug heerlijk en vooral uitgebreid: eens
dit achter de rug lag nog een 300km op ons te wachten
Eens in Spanje kregen we terug wegenwerken te verduren en
nog geen klein beetje ook 60km lang waren ze aan de a7 aan het werken van een
beetje asfalt gesproken
Maar het einde was nabij en de laatste kilometers waren
we van alle werken verlost en lag plots de middellandse zee te weerspiegelen in
de zon
Camping Bell Sol in Pineda De Mar was bereikt zelfs onze
vaste stek was nog vrij zodat de tent opzetten kon beginnen: ook dit ging van
een vlot en snel zodat de vakantie echt kon beginnen
Na een eerste nacht onder de Spaanse sterren lag het
strand boulevard al op ons te wachten niet om te zonnen maar om de spieren een
beetje los te lopen(joggen)en eens de drie kilometers achter de rug dan was de
pas tijd om het strand en de zee op te zoeken
Op dag twee werd de afstand een beetje vergroot tot 5km
want het lopen viel toch een beetje tegen onder een loden zon ook al was het
nog vroeg in de morgen(10uur)
Om het fietsen niet af te leren werd voor donderdag een
klein ritje ingelast 30km een tochtje Blanes en terug en een terrasje kon of
mocht ook niet ontbreken
Voor vrijdag werd rust ingelast want er moeten ook nog
boodschappen en een markt gedaan worden: zalig eens niets doen maar van het
slenteren word je toch moe
De eerste echte rit op zaterdag want dan is er minder
verkeer (fietspaden kennen ze hier niet of nauwelijks) ging naar het kleine
maar zeer gezellige Tossa De Mar met zijn imposante burcht en met een wirwar
van kleine straatjes
Jammer dat we steeds door het zeer drukke Lloret De Mar
moeten voor we dit strand stadje konden bereiken
Maar goed dit wisten we op voorhand: in deze 60km lange
tocht zit er toch één stevige klim in 4km lang dus heen en terug 8km klim werk
Heerlijk, truitje open een licht briesje en een
schitterend landschap en in Tossa terug een terrasje en ja de brandende zon
nemen we er bij: na deze rit terug het strand op te zoeken
Zondag: goed uitgerust en goed uitgeslapen waren we toe
voor het stevigere werk amper 50km lang
Van Calella naar Sant Pol De Mar en dan het binnenland in
naar Sant Cebria De Vallata en hier begon het klim werk echt 7 a 8 % en dit
niet een paar kilometers maar 15 km aan één stuk gelukkig waren de meesten van
deze kilometers door een boslandschap zodat de warmte nog best meeviel
Het piepkleine Sant Cebria De Vallata lieten we achter
ons ondanks het uitnodigde terrasje want er lagen nog een pak kilometers op ons
te wachten
Eens uit het bos draaiden we de C61 op en toen was het
gedaan met de beschutting en het stijging percentage ging nog een procentje
meer de hoogte in 7km klim werk en 7km goed afzien dit kregen we te verwerken
Boven konden we even uitblazen en genieten van het
uitzicht en konden we ook kiezen verder fietsen of terug keren: we kozen voor
verder te fietsen met alle gevolgen van dien
De afdaling naar Vallgorguina is er eentje om te
onthouden 5km lang met alles er op en er aan, haardspeldbochten lange rechte
stukken en een slingerend parcours
Eens in het dorpje waar er verschillende fietsclubs
moeten zijn want elk terras had zijn eigen fietsers en werd er door de fietsers
een stevig ontbijtje genomen
Voor ons was het nu genoeg geweest en besloten om terug
te keren met alle gevolgen van dien wat een schitterende afdaling was nu een
stevige klim
5km sleuren en stoempen om boven te geraken met als
toemaatje gelovend of niet springt er ree uit de bossen op een paar meters van
onze wielen het dier schrikt en duikt de bossen terug in en laat twee
verschrikte toeristen achter (lijkbleek)
Boven werden de laatste druppels drank uit de drinkbussen
genepen om dan aan de lange afdaling te beginnen: tot in het kuststadje Arenys
De Mar waar we eindelijk van een weldoend terras konden genieten dit hadden we
dubbel en dik verdiend
Nog 10 km lagen na deze rust pauze op ons te wachten en
natuurlijk hadden we pech want eens we de kustbaan op draaiden kregen we af te
rekenen met een tegen wind om u tegen te zeggen en daar hadden we echt niet
meer op gerekend dit zouden nog zware kilometers worden
Eindelijk terug aan de tent waar we het truitje konden
uitwringen van het zweet want deze rit heeft ons een paar liters zweet gekost