Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
De van Petegem classic is voor ons een traditie geworden al van in de beginjaren staat deze op het programma
Om een goede plaats te vinden voor de wagen is vroeg op post zijn een must en om 7uur waren we dus terplaatsen en we waren hier niet alleen(6000 deelnemers)
Inscannen koffie drinken en wegwezen: richting Scheldedijk was de mist en de temperatuur(+1) toch een beetje de spelbreker maar niet getreurd de zon begon zich stilaan een weg door de nevel te bannen
Meilegem, Beerlegem en Sint-Maria-Latem waren de eerste gemeenten die we kruisten voor we richting Zwalm kozen
Makkegem en hier was de eerste helling van de dag niet te zwaar en net niet te lang dus een prima opwarmer
In Horebeke was de Pottenberg aan de beurt en deze was al een beetje lastiger en steviger en nu op naar de volgende maar eerst nog een paar bultjes zonder naam overwinnen
De Dorrebeekstraat erop en er over want deze is amper 300 lang maar de echte heuvel die nu kwam was al een ander paar mouwen de alom bekende Berendries diende overwonnen te worden
Samen met zon en honderden wielertoeristen werd deze klus geklaard maar het is en blijft een stevige brok
Veel rust werd ons niet gehund want de Elverenberg diende zich al aan en deze kon ook tellen voor we de eerste controle bereikten (38km)
De topbronnen parking al jaren de eerste stopplaats maar ditmaal zonder de gele limonade: jammer maar het bruiswater smaakte ook
En nu het echte werk:Toekapel mooi klimmetje: Fayte lang en lastig en eentje zonder naam maar weer verdomd lastig voor we het bos indoken voor de schitterende Petit Hameau
De schrik van velen was nu wel heel dicht bij maar nog even genieten van de mooie streek
Wat niet kon uitblijven kwam er nu aan Les Hauts: steil, lang en een pak kasseien meer moet dat niet zijn maar voor velen was het te veel met als resultaat te voet naar boven: wij verdomd niet
Boven konden we genieten van de tweede bevoorrading en het was nodig ook want de drinkbussen waren bijna leeg
Goed volgetankt ging het nu richting nummer 10: La Houppe of Pottelberg terug een dijk van een klim door het bos naar de top dit is toch één van de mooiste hellingen de wenkende terrasjes op de top lieten we links liggen
Nog drie te gaan en het ging nog steeds vlot: wat een beetje zon, goed gezelschap en een prachtige streek toch kan doen
Verdoemen de Steenbeekdries kwam plots uit het niet te voor schijn, een muur van een paar honderd meters diende overwonnen te worden: oef deze zat er ook op
De Varent als laatste lange klim begon na 90 km zijn tol te eisen maar werd toch samen opgefiets om op de foto te kunnen staan eens boven konden we terug genieten van een prima verzorgde stop inde brouwerij van roman
Nog 1helling te gaan: de Molenberg niet lang juist niet te steil maar hij ligt er toch zo slecht bij één slechte beweging en men staat te voet, ook hier waren de fotograven op post en dan kan je net iets meer
Nog 13 km voor de boeg, maar eerst nog eens spelen en gas geven op de Scheldedijk: het toch eens goed doen
111km op de meter en we waren terug: en zoals Eddy Wally zou zeggen GEWELDIG, FANTASTICH meer kunnen we niet zeggen
Zondag doet het peloton opnieuw de Zuid-Limburgse heuveltjes aan. Ook bij de wielertoeristen is de Amstel Gold Race enorm populair. Verken het parcours en rij de Cauberg omhoog met de plaatselijke postbode!
Politici moeten beslissen of de AGR-wegwijzers voor wielertoeristen teruggeplaatst worden. (foto miel vanstreels)
Wie de Amstel Gold Race zelf wil gaan verkennen, kan net als bij de Ronde van Vlaanderen de dag voor de profs de toerversie rijden. Wie nog niet ingeschreven heeft, is er echter aan voor de moeite. De 12.000 startbewijzen waren immers in een half uur tijd de deur uit.
Vorig jaar werd de 80 km lange finale volledig bewegwijzerd, zodat ook wielertoeristen 365 dagen per jaar hun eigen Amstel Gold Race konden rijden. De bordjes zijn ondertussen echter weer verwijderd omdat de vergunning ontbrak.
Politici moeten beslissen of de bewegwijzering nog terugkomt. De provincie Limburg is alvast voorstander. Tegenstanders zien het aantal toerfietsers in het Limburgse heuvelland echter niet graag toenemen. Het zijn nu de gemeenten die moeten beslissen over een definitieve vergunning.
31 KUITENBIJTERS
De Amstel Gold Race, dat is 257,8 km lang zenuwachtig gewriemel tussen de markt van Maastricht en de top van de Cauberg. Daartussen is het draaien, keren én afzien geblazen op de 31 korte maar krachtige Zuid-Limburgse hellingen.
De Cauberg is niet loodzwaar, maar hij is wel driemaal opgenomen in het parcours. (foto belga)
De Cauberg wordt driemaal aangedaan, de Sibbergrubbe, Wolfsberg, Loorberg en Gulperberg komen twee keer in het stuk voor. Van de overige korte maar steile klimmetjes zijn de Eyserbosweg en de Keutenberg, op respectievelijk 20 en 10 km van de meet, de bekendste.
De Eyserbosweg (gemiddeld 8,1% over 1.100 meter) lijkt in de aanloop goed te doen, maar de steile stukken met pieken tot 17% zullen je toch van mening doen veranderen. De Keutenberg wordt niet voor niets ook wel de Kuitenberg genoemd, want al direct na het nemen van de binnenbocht na 100 meter lijken je kuiten immers te ontploffen op een stuk met een stijgingspercentage van meer dan 20%. Een halve kilometer lang is het hangen en wurgen, daarna is het ergste achter de rug.
Als toetje wordt dus de Cauberg voor de derde keer omhoog gereden. Het gemiddelde stijgingspercentage van 5,6% over 1,2 km en de niet zo steile beginmeters over een soepel wegdek geven een vertekend beeld. Het venijn zit hem in het middengedeelte van de klim. Na het steilste stuk van 11% en een flauwe bocht naar links lijkt het alsof je bijna boven bent, maar schijn bedriegt.
POSTBODE KLOPT BOOGERD
In de aanloop naar de Amstel God Race van vorig jaar ging de Nederlandse omroep NOS op zoek naar de snelste man op de Cauberg. Het bleek niet Michael Boogerd te zijn, maar wel ... de plaatselijke postbode. Bekijk het filmpje en rij de Cauberg zelf omhoog!
Colnago en Ferrari hebben de handen in elkaar geslagen. Ze ontwierpen de stijlvolle Di2. In oktober kwamen ze nog op de proppen met de CF7. Aan dit juweeltje hangt wel een serieus prijskaartje aan vast
De Di2 van Colnago. (foto Colnago)
De samenwerking tussen de fietsfabrikant en Ferrari loopt goed. Eind 2009 bouwden ze de Colnago CF 7 voor de racestal. Een prachtige fiets in de kleuren van de Italiaanse F1-ploeg uitgerust met een Campagnolo Super Record groep, Fulcrum Racing Speed en carbon in de stuurpen.
Van de CF7 waren slechts 99 exemplaren beschikbaar en het prijskaartje was ook niet min: 12.000 euro!
Nog geen halfjaar later brengen ze de Di2 op de markt. Van deze fiets zijn slechts vijftig exemplaren te koop en Alonso testte de machine al. Wie 12.500 euro op overschot heeft, kan deze fiets aanschaffen en krijgt daarvoor een geweldige fiets. Colnago koos voor een Colnago Omega carbon frame, EPS carbon C-HS1 vork met Colnago headset, Dura Ace Di2 electronische groep en Racing Speed XLR wielen met carbon naven. Alles bij elkaar weegt deze fiets slechts 6kg.
Of je met deze fiets Alonso en co in hun F1-wagen kan bijhouden, valt te betwijfelen, maar deze luxe-editie is een juweeltje voor elke fan.
De Vlaamse wegen zijn zwaar beschadigd door de strenge winter. Zondag eiste dat zijn tol: een fietser kwam zwaar ten val door een put in de weg. Zijn toestand is heel ernstig.
Straks bent ook u in staat Parijs-Roubaix te winnen! (foto belga)
Vele wielertoeristen klagen over de slechte staat van de weg. De putten worden niet opgevuld en zijn levensgevaarlijk. Dat ondervonden ook de Bosbeekse Trappers uit Merchtem.
Een 20-jarige man reed in de Stuivenbergvaart in Mechelen vol in een van de vele kraters. Hij geraakte slechts lichtgewond. Gelukkig, denk je, maar in zijn zog viel een 46-jarige fietsmaat op volle snelheid over hem heen. Hij kwam met zijn gezicht op het astfalt en schoof door. De gevolgen waren serieus: tanden kwijt, neus geraakt en een stuk van zijn tong gebeten. De man werd diezelfde dag nog geopereerd en volgens zijn broer is zijn toestand ernstig.
De Fietsersbond vindt dat het ongeval vermeden had kunnen worden. "In fietslanden als Nederland of Denemarken zijn de putten al hersteld of op zijn minst aangeduid met fluo. Je moet al blind zijn als je niet wil zien dat het onderhoud te wensen overlaat. Maar hoe langer ze wachten, hoe duurder het wordt om het te herstellen", reageert Wim Depondt van de Fietsersbond in Het Nieuwsblad. "Nu krijgen de wielertoeristen ook het gevoel dat ze Parijs-Roubaix rijden."
Hij wil dan ook dat iedereen met schade de kosten terugeist van de wegbeheerder. "Dat is in het verleden al herhaaldelijk gebeurd, en met succes", zegt Depondt. De Bond staat leden alvast gratis bij.
De gemeenten zitten verveeld met de zaak. Veel burgemeesters moeten nog een hele reeks putten vullen en daar is geen geld voor. In sommige gemeenten loopt de schade op tot in de miljoenen. Om die putten te vullen, moeten er andere plannen worden uitgesteld.
Een put herstellen kan ook niet zo maar. "Een gemeente kan niet naar een aannemer bellen, ze moeten met officiële aanbestedingen werken. En dan is de vraag of er in Vlaanderen genoeg wegenwerkers zijn om die werken uit te voeren", klinkt het.
