Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Bij gelegenheid van de ploegvoorstelling voor de Tour de France van Vacansoleil-DCM, stelde fietsensponsor Ridley gisteren de geheel nieuwe Noah voor. Een bike die een grote indruk maakt.
De F-Brake: een volledig geïntegreerde rem. (foto ridley)
Met op de achtergrond het geluid van razende motoren, onthulde Joachim Aerts, CEO van Ridley, op Circuit Zolder de nieuwste telg van de Ridley-familie, de Noah FAST. De locatie was met opzet gekozen om het gevoel van snelheid te benadrukken dat deze superaerodynamische fiets teweeg moet brengen.
Cycling.be staat niet meer zo vaak met open mond naar een fiets te kijken (een mens wordt alles gewoon), maar bij de Noah FAST krijg je niet alleen visueel gezien vochtige mondhoeken, maar ook wat 'naakte' techniek betreft is het kwijlen geblazen.
De Future Aero Speed Technology (FAST) rust op drie peilers. De F-Splitfork is de eerste. Voor- en achtervork hebben een gleuf over de volle lengte. Al eerder gezien op Ridley's tijdritbike Dean, maar nu verder doorontwikkeld. Turbulentie van de spaken wordt beter afgevoerd, wat resulteert in 10% minder luchtweerstand, aldus Ridley.
Punt 2 is de F-Surface. Bij een golfbal blijft de lucht 'aanliggen' door de vele putjes die erin zijn gemaakt. De luchtstroom op een fiets echter laat al vrij snel op het frame los, wat turbulentie creëert, en daarmee weerstand. Ridley gebruikte al strips met een ruw oppervlak op zijn aerofietsen, maar ging voor dit FAST project nog veel verder. Tien maanden lang werkte een promovendus uitsluitend aan het zoeken naar de optimale vorm en afmeting van een turbulentiestrip: een doorzichtige sticker die opzettelijk turbulentie creëert, maar wel met het gunstige effect dat de wind daarná aan het frame blijft aanliggen. De resultante is 4% winst in luchtweerstand.
Last but not least is er de gepatenteerde F-Brake, een nog niet vertoonde integratie van de remhoeven, die Ridley in één klap bij de meest innovatieve fietsenmerken ter wereld plaatst.
De remhoeven zijn niet weggeborgen zoals bij tijdritframes al twee jaar te zien was (Specialized, Museeuw), maar echt geïntegreerd in het frame. De remmen genereren minder turbulentie vooraan (er zit geen remhoef meer voor de balhoofdbuis), het opengewerkte profiel is ook gunstig voor de luchtweerstand, en bovendien is het ook nog een esthetisch schitterende oplossing.
Cycling.be reed tussen de regenbuien door al een uurtje met de Noah FAST, en de bike hoort inderdaad op een circuit thuis. Licht, stijf, comfortabel en reactief zoals een topbike moet zijn. Dat is niet nieuw, het remvermogen is dat wel. Gedoseerd remmen wordt gemakkelijker. De winst door aërodynamica konden we niet meten, maar als het gevoel niet bedriegt, dan is de FAST echt wel bijzonder fast.
300 fietsliefhebbers, vrienden en familieleden van de overleden jonge wielrenners Wouter Weylandt, Frederiek Nolf en Dimitri De Fauw hebben een herdenkingsmonument onthuld langs de Schelde in Zwijnaarde.
De groep fietste uit eerbetoon vanuit het Gentse Sint-Pietersplein naar Zwijnaarde, waar ter hoogte van café De Meersbloem langs de Schelde een herdenkingsmonument werd opgericht. Op deze plaats trok Wouter Weylandt vaak nog een laatste sprintje op training en ook het Scheldepeloton verzamelt er dagelijks voor een trainingstocht langs de rivier.
Op de gedenksteen prijkt een foto van de drie renners met daaronder de tekst 'eeuwige kracht der vriendschap is verbonden in het oneindige'. Initiatiefnemer Patrick Cosyn toonde zich achteraf zeer tevreden met de opkomst.
Woensdagavond onthulden driehonderd (amateur)wielrenners, vrienden en familieleden van de overleden jonge wielrenners Wouter Weylandt, Frederiek Nolf en Dimitri De Fauw een herdenkingsmonument langs de Schelde in Zwijnaarde. De groep fietste uit eerbetoon tien kilometer heen en terug vanop het Gentse Sint-Pietersplein.
Langs de Schelde, aan de Zonneputtragel in Zwijnaarde werd ter hoogte van café De Meersbloem een herdenkingsmonument gebouwd ter nagedachtenis van Wouter Weylandt, maar ook voor de in 2009 op jonge leeftijd overleden wielrenners Dimitri De Fauw en Frederiek Nolf.
Op de gedenksteen, vlakbij de plek waar Weylandt tijdens trainingen een laatste sprintje startte, prijkt een foto van elke wielrenner met daaronder de tekst 'eeuwige kracht der vriendschap is verbonden in het oneindige'. De plaats is symbolisch gekozen, omdat het zogenaamde 'Scheldepeloton' er dagelijks verzamelde voor een trainingstocht langs de rivier.
Aan het monument sprak de Gentse sportschepen Christophe Peeters de aanwezigen toe, enkelen legden bloemen neer. Onder de aanwezigen waren familieleden van de overleden renners, waaronder hun ouders, maar ook veel amateurwielrenners en enkele competitierenners zoals de Gentse Amerikaan Tyler Farrar. Initiatiefnemer fotograaf Patrick Cosyn toonde zich achteraf zeer tevreden met de opkomst.
De 26-jarige Wouter Weylandt overleed op 9 mei van dit jaar na een val tijdens de derde Giro-rit. Op 21-jarige leeftijd overleed Frederik Nolf in zijn slaap tijdens de ronde van Qatar in 2009. Dat jaar in november stapte de 28-jarige Dimitri De Fauw uit het leven.
Tijdens de Tour zal onder andere Tom Boonen de nieuwe BBB Select aan een laatste test onderwerpen. Eind dit jaar moet deze sportbril, die je naar eigen smaak kunt samenstellen, in de winkel liggen.
Je kan de BBB Select naar eigen smaak samenstellen. (foto bbb)
BBB wordt in de Ronde van Frankrijk voor het eerst vertegenwoordigd door drie ploegen. Twee van hen, Quick Step en Vacansoleil-DCM, zullen niet alleen met de BBB Falcon helm maar ook met de nieuwe BBB Select sportbril rijden.
Met de feedback gegeven door onder andere Tom Boonen, Sylvain Chavanel en Johnny Hoogerland, zal de BBB Select het laatste gedeelte van het ontwikkelingstraject ingaan. Tegen het einde van het jaar zou hij dan in de winkel moeten liggen.
Het bijzondere aan de BBB Select is dat je als gebruiker zelf kunt kiezen hoe je bril eruit komt te zien. Je begint met een complete basis Select sportbril in een standaard kleur frame (wit, zwart of fluor geel) voorzien van een smoke MLC of PH lens en brilpootrubbers.
Met los verkrijgbare brilpootrubbers en lenzen in verschillende kleuren kun je daarna zelf je bril samenstellen. Zo kun je een wit frame voorzien van groene rubbers en een rode MLC lens of het een zwart frame met witte rubbers en een blauwe MLC lens. Aan jou de keuze!
Een complete basis Select gaat waarschijnlijk 79,95 euro kosten, losse lenzen ongeveer 25 euro en brilpootrubbers rond de 5 euro.
Dat Pippa Middleton kan lopen, wisten we al. Dat de schoonzus van Prins William ook haar mannetje kan staan op de fiets bewees ze nu ook op de Highland Cross Challenge. Bekijk de fotospecial!
Pippa Middleton liet zich niet afschrikken door het slechte weer. (foto zimbio)
De Highland Cross Challenge is een duatlonwedstrijd in het Schotse Highlands waarin de deelnemers zo snel mogelijk van kust tot kust moeten fietsen (48 km) en lopen (32 km).
Pippa Middleton nam met een paar vrienden deel in een team dat luisterde naar de naam 'Affric Brats'. Dat het weer niet echt meezat, kon de 27-jarige zus van Kate duidelijk niet deren.
Na de wedstrijd was Pippa naar eigen zeggen doodop. "Ik denk dat dit één van de zwaarste dingen is die ik ooit heb gedaan", pufte ze. Een privéhelikopter had haar nochtans netjes aan de start afgezet...
Bij Cyling.be wisten we het al een tijdje, maar tot vandaag moesten we erover zwijgen: Shimano brengt zijn elektronische schakelgroep Di2 vanaf september ook in een Ultegra-versie op de markt.
foto shimano
Bij profrenners zie je elektronisch schakelen al enkele jaren, maar voor gewone consumenten was (en is) Shimano Dura Ace Di2 een zeer kostbare investering. Binnenkort komt daar verandering in, nu Shimano ? naar goede gewoonte overigens ? zijn toptechniek laat doorsijpelen 'naar beneden toe', naar de lager geprijsde onderdelencategorieën.
Na Dura Ace Di2 volgt nu dus Ultegra Di2 (Digital Integrated Intelligence). De prijs ervan zal volgens onze info liggen rond het niveau van een standaard Dura Ace groep, wat elektronisch schakelen ineens voor een veel breder publiek bereikbaar maakt.
Wie eens met Di2 geschakeld heeft, wil niet meer anders, is onze ondervinding. Schakelen gaat sneller, kost minder moeite en is preciezer. Vooral van het kleine naar het grote voorblad schakelen gaat aanmerkelijk gemakkelijker, maar ook achteraan is de tiptoetswerking van de shifter een groot voordeel. Zeker in bergachtig terrein waar schakelen vaak nodig is, komt het voordeel van Di2 naar voren. Waar je met een mechanisch systeem nog maar even tot de top doorduwt op het te grote verzet, raak je bij Di2 de knop aan en fiets je het laatste stukje efficiënter.
Een automatische bijstelling van de voorderailleur zorgt bij alle verzetten voor de optimale kettinglijn. Een schurende ketting behoort dus tot het verleden.
Di2 is uitvoerig getest onder alle terrein- en weersomstandigheden en overal houdt het stand. De batterij gaat volgens Shimano zeker 1500 km mee, afhankelijk natuurlijk van je schakelpatroon, maar wij deden er veel langer mee.
Shimano Ultegra 6770 (Di2) bestaat uit Dual Control shifters, elektronische derailleurs, een batterij en elektrische kabels. De overige onderdelen zijn van het betrouwbare niveau van de Ultegra 6700 groep. Shimano verbeterde deze nieuwe versie zelfs door een 2-aderige kabel (ipv 4-aderig bij Dura Ace Di2) toe te passen en ook de connectoren werden kleiner uitgevoerd, voor gemakkelijker monteren.
De shifters wegen 313 gram/paar, de achterderailleur 270 gram, voorderailleur 162 gram en de batterij 71 gram.
Ook deze rit was een label
dus de stempelformulieren werden nog eens boven gehaald
Gelukkig stonden we voor de
gele kaartjes man want deze had terug een pakje kaartjes bij: tja
Donkere regenwolken maakten
deze triestige zondag nog een beetje donkerder en ook de wind verschuilde zich
niet
Even voor achten waren we al
de baan op voor 65 echte kilometers maar het ging voorruit en het was vlak dat
scheelde toch een pak krachten
De stopplaats was in Belzele
in café de Oude Zwaan tot zover het eerste deel want meer was er echt niet te
beleven langs deze platgereden wegen: geen meter hadden ze aangepast
Na een deugd doende cola
konden we terug op de baan gaan: en het was gedaan met de pret
Samen met nog twee dames van wtc
de Ledecrossers waren we vertrokken voor 31 km stoempen en zweten door dit
vlakke landschap
Tussen Elversele en Hamme
lagen toch wel de lastigste kilometers en moesten we noodgedwongen het tempo
laten zakken
De dames bleven mooi op hun
plaats zitten en van overnemen hadden ze duidelijk ook nog niet gehoord: en
gelijk hadden ze
In Berlare kregen we samen
met mtb rijders onze bevoorrading en konden de suikers worden bijgevuld voor
nog 12 zware kilometers
Want eens de Scheldedijk op
had de wind vrijspel en konden we opnieuw beginnen met werken
Maar ook deze rit hadden we
tot een goed einde gebracht en de boterham na deze rit ging er vlot in en
smaakte nog zo goed
Met een niet zo goede
weersverwachting ging het deze morgen richting Herzele
In een autogarage starten is
ook geen dagelijkse kost maar deze ochtend dus wel en het is eens wat anders:
maar het blijft raar
Dat het geen gemakkelijke rit
zou worden wisten we al van de voorbije jaren maar zo zwaar hadden we het nu
ook niet verwacht
Want het begon al van de
eerste meters en het zou pas eindigen als we terug aan de eindmeet zouden zijn:
wind
Terwijl andere nog stonden te
twijfelen wat ze zouden Inscannen en wat ze zouden rijden waren wij al lang op
pad
Herzele-Hillegem beuken en
klimmen Leeuwergem-Oombergen beuken en klimmen wat een start maar gelukkig
bleef het droog en dit maakte al veel goed
Rust werd ons nauwelijks
gehund en de streek rond Scheldewindeke en Baaigem is ook al niet van de
vlakste maar het ging toch nog verbazend goed vooruit
Het zou vandaag terug geen
massa toerisme worden want op onze 80km lange tocht was het toch iets te rustig
en dat vonden we toch spijtig
Deze prima uitgepijlde tocht
bracht ons na 33 zware kilometers in EKE meer bepaald in café de Edemolen en
hier zijn wielertoeristen altijd welkom
Na een paar schlagers vonden
we het tijd om terug op pad te gaan en we zouden de wind nu wel mee hebben
dachten we :ja nougat ballen
Niks van wind mee toch niet
de eerste kilometers: het zou wel beteren hoopten we
En zie Zingem hadden we prijs
en was het feest vliegen deden we of toch bijna: zalig
Maar het geluk was van korte
duur want na de heuvelzone van Munkzwalm-Velzeke waar we nog eens stevig konden
klimmen hadden we in Strijpen terug pech
De wind had ons volledig in
zijn greep en mijn lichtgewichte eega had het bij momenten moeilijk om de fiets
onder controle te houden
Ook een flinke regen bui kon
er ook wel bij maar in de tweede bevoorrading konden we alles nog een goed
voltanken voor we aan de laatste 12 km
zouden beginnen
En het ging vlot na deze stop
6km meewind wat een luxe dit deed ons alle voorgaande vergeten
Toen we dachten dat we het zwaarste
achter de rug hadden mochten we na een grote bocht terug de spieren opspannen
Van Aaigem tot in Herzele en
met de kortemunt er boven op ging het bijna niet meer vooruit maar het einde
was in zicht
En eens voorbij Ressegem zat
deze taaie klant er op en konden we fier onze 9de stempel laten
plaatsen want deze hadden we verdiend
Het leuke aan een lang
weekend is dat we een dagje meer kunnen fietsen
En op deze derde dag van het lange
pinksterweekend stond de Vlaamse Pijl in Zwalm op het menu
Deze terug Vlaamse labelrit
doet ons afstempelformulier al aardig vollopen en we kunnen zo stilaan beginnen
aftellen
Op deze niet zomerse dag
kozen we voor de 55km toertocht en met drie zouden we deze klus klaren
De tocht bracht ons naar de Scheldebrug
aan de Nederzwalmsesteenweg waar we aansloten bij de groep uit Kalken
Samen met deze mannen zouden
we het eerste deel afwerken en ondanks de stevige tegen wind zat de vaart er
goed in
Zingem, Asper en dan een hele
toer Nazareth waar het niet altijd even vlak was maar echt klimmen was er niet
bij
Enkel de laatste kilometers
van het eerste deel deed de hartslag een flink stuk de hoogte ingaan wan de
bevoorrading was in Huise gelegen
Café de Vaderlander was na 28
km de stopplaats en kon er even bijgetankt worden
Eens opnieuw in het zadel kon
er eerste een stukje gedaald worden voor we terug konden beginnen beuken tegen
de wind die hier vrijspel had en dit in combinatie met een stevige klim deed de
zweetdruppels naar boven komen
Van Huise naar Mullem en dan
naar Welden wat terug een gemakkelijk stukje was maar eens richting Horebeke
hadden we terug prijs
De mannen uit Kalken ook al
waren het geen berggeiten die lieten het tempo geen seconde zakken en soms was
het harken om bij te blijven
Eens we het juiste het
klimritme hadden gevonden konden we terug prima volgen en zelfs het kopwerk
overnemen
46km stond er op de meter en
daar was de bevoorrading in de Ommegangstraat in Horebeke
Hier was merkelijk meer volk
aanwezig en deze dank zij de mtb ers op deze stopplaats was alles voorhanden om
terug op krachten te komen
Nog 8km te gaan en we kregen
voor de verandering eerst een afdaling voorgeschoteld voor we koers naar Boekel
zetten om dan naar de kers op de taart te fietsen
Ook al stond de Molenberg
niet op het parcours blad we dit toch niet laten voorbij gaan: en het eens
deugt om dit kleine smeerlapje nog eens te bedwingen
Eens boven ging het snel
richting eindmeet waar een lekkere mattentaart op ons lag te wachten
Opnieuw stond er een classic op het programma: de Mesen classic
Mesen ligt in West-Vlaanderen en is het kleinste stadje van België amper 1900 inwoners dus dat beloofde
In de plenzende regen reden we richting startplaats en dank zij de vele wegenwerken bleek dit nog een moeilijke onderneming te worden
Maar met Tom Tom als mede reiziger bereikten we toch nog vlotjes onze eindbestemming
Een parkeerplaats vinden ging ook verbazend vlot ondanks dat er ook een mtb rit was: dit zou geen massa toerisme worden
Inscannen en wegwezen want koffie was ook nog niet te verkrijgen wegens gebrek aan een waterkoker dan maar zonder bakje troost de baan op
Het regende niet dus dat viel ook al goed mee voor de eerste kilometers rond Mesen want we hebben de kerktoren langs alle kanten kunnen bezichtigen
De wind viel in dit vlakke landschap ook al dik mee en dit maakte deze uitstap dubbel zo mooi
Maar we waren in Belgen land dus na een 20 tal kilometers gingen de hemelsluizen open en nog niet een klein beetje ook en als of dit nog niet genoeg was waren we in het bekende Heuvelland terecht gekomen en van mooi was helemaal geen sprake meer
Op het voor ons onbekende parcours lagen er toch een paar verdomde verrassingen en met een paar bedoel ik 11 want zo veel hellingen kregen we voorgeschoteld op de 90 neen 108km lange rit :op de scanning was het 90km op het routeplan 108 en dar scheelt toch een helling of twee
Langs de ontelbare oorlogsgraven slingerde deze rit zich door de West-Vlaamse polders van kerk naar kerk van gehucht naar gehucht ze waren niet te tellen sommigen waren amper een paar huizen groot
Houtem, Hollebeke en terhand om er een paar te noemen
Na een kilometer of 40 bereikten we de controle plaats en deze was gelegen in een manege die door de inrichters nog niet bemand was zo dat de eigenares van de manege ons maar bediende met alles wat voor handen was al moest het eerst nog uit de verpakking gedaan worden
Lang konden we niet blijven keuvelen want er stonden nog een aantal stevige kilometers op ons te wachten
Gelukkig was de regen ook vertrokken en konden we ons door de schutigere zon ons een beetje laten drogen
Het tweede deel viel een stuk beter mee dan het vorige want met amper 2 heuvels er in was het zelfs een makkie
Dadizele, Bezelare, Zandvoorde en als laatste van het tweede deel Dikkebus om er terug maar een paar te noemen maar het venijn zat in de staart met als eerste de helling Zavelaar en daarna de zwaarste van allemaal de Scherpenberg
80km op het metertje en daar was de volgende controle deze was wel bemand en naar onze normen dik in orde zodat we de suikers terug konden aanvullende suikerwafels waren van een superklasse want bij ons krijgen we wafels uit den .. ik geen namen noemen maar hier waren ze dubbel zo groot en meer dan dubbel zo lekker voor deze allen zouden we terug keren
Even op het routeplan gekeken en we hadden nog maar 5hellingen achter de boeg: het voelde als of we er veel meer hadden gedaan want van vlakke wegen was al lang geen spraken meer
En als toemaatje had ik me misteld in de hellingen het waren er geen 11 maar 13 dit zou een zwaar derde deel worden
Via Dranouter doken we terug he befaamde Heuvelland in en waren we vertrokken voor 28 helse kilometers zonder één enkele rustpauze en met de wind als met gezel maar meer als tegenstander
De heuvels klinken hier in naam anders maar het blijven heuvels: Korte Mooiaard, Westhove, Busschmers, Kraaiberg en Mesenberg om terug een paar namen te noemen
De Mesenberg als voorlaatste was terug eentje die kon tellen hier kwam maar geen einde aan maar met vooruitzicht dat de eindmeet binnen bereik was werd er nog een tandje bij gestoken
Eens boven aan het oorlogskerkhof konden we de kerktoren van deze kleinste stad nogmaals goegbekijken want we waren terug vetrokken voor een rondje Mesen
Eind goed al goed we hadden het terug gehaald en eerlijk het is een mooie streek jammer van de hellingen en de wind: grapje he
Met 7 stempels op ons formulier kunnen we beginnen aftellen en het waren bijna allemaal mooie ritten en het is eens fietsen in een andere streek
Een beschieting in de Douvevallei, Mesen, juni 1917. [AWM H12264]
Halverwege 1917 verliep de oorlog niet zo goed voor de Geallieerden. Het grote Franse offensief in mei onder generaal Robert Nivelle had weinig opgebracht en opstanden in het Franse leger leidden tot de vervanging van Nivelle. Er heerste wanorde in Rusland; in maart werd de imperiale regering ten val gebracht en er ontplooiden zich gebeurtenissen die uiteindelijk in november tot de overname van de macht door Lenin en de Bolsjewieken en de terugtrekking uit de oorlog zouden leiden. April 1917 was de ergste maand van de oorlog geweest, toen Duitse onderzeeërs koopvaardijschepen deden zinken, die noodzakelijk oorlogsmateriaal naar Groot-Brittannië brachten. Het leek erop dat de onbeperkte Duitse oorlogvoering met onderzeeërs inderdaad werkte. (Dit Duitse beleid was er de oorzaak van dat de Verenigde Staten aan de Geallieerde kant aan de oorlog deel gingen nemen, maar het zou meer dan een jaar duren voordat het Amerikaanse leger met enige kracht in Frankrijk zou arriveren.)
In deze situatie namen de Britten het initiatief aan het Westelijk Front. Sir Douglas Haig, de bevelhebber van het Britse expeditieleger, waarin de Australische Imperiale Strijdkrachten dienden, plande een grote campagne in België die bekend stond als het Offensief van Vlaanderen. Het allesomvattende doel was om ten oosten van Ieper een doorbraak te maken en de Duitsers van de Belgische kust te verdrijven. Eén voordeel dat hierbij werd verkondigd, was dat Duiste onderzeeërs van hun basissen in België zouden worden beroofd. Bovendien zou succes, zoals in die tijd gedacht werd, het Duitse leger afmatten en hopelijk zou ontmoediging zich in Duitsland zelf verspreiden.
De eerste fase in het Offensief van Vlaanderen was de geplande inname van de heuvelrug van Mesen-Wytschaete ten zuiden van Ieper, waar zich een groot vijandelijke salient, of uitstulping, in de Geallieerde linies bevond. Als de linie hier niet rechtgetrokken werd, zou een latere aanval vanaf Ieper in oostelijke richting een steeds langer wordende Duitse linie naar het zuiden veroorzaken, vanwaar artillerie in de Britse flanken zou kunnen schieten. De Britten bereidden het meest gedetailleerde plan voor dat ooit voor een Brits offensief gemaakt werd voor wat later bekend stond als de Slag om Mesen. Doelwitten voor de artillerie werden zorgvuldig in kaart gebracht en er werd een enorm groot spervuur van geschut van de artillerie en van machinegeweren ontworpen om de infanterie vooraf te gaan. Er werden enorme schaalmodellen van het gebied gebouwd en door de troepen bestudeerd, voornamelijk door diegenen in de Derde Australische Divisie onder het bevel van generaal-majoor John Monash.
Twee jaar lang hadden Britse en Duitse tunnel compagnies in het gebied van Mesen een ondergrondse oorlog gemanoeuvreerd en gestreden. De Britten slaagden erin om van de Duitsers geheim te houden dat ze 19 tunnels tot diep onder de Duitse loopgraven aan de frontlinie hadden doorgestoken. Vanaf november 1916 waren de oudste mijnen die zich drie kilometer ten zuidoosten van Ieper bij Hill 60 bevonden de verantwoordelijkheid van de Eerste Australische Tunnel Compagnie. Hun werk omvatte felle gevechten, ontploffing en tegenontploffing in het netwerk van tunnels, om de vijand uit de buurt van de diepe mijnen te houden.
De voorbereidende artilleriebeschietingen bij Mesen begonnen op 31 mei 1917. De Duitsers reageerden met zware beschietingen, onder andere met granaten met mosterdgas die op gebieden werden afgevuurd waar aanvallende troepen op weg naar de startlinies misschien doorheen zouden moeten gaan. Gedurende de nacht van 6 juni werd Ploegsteert Bos, waardoor de bataljons van de Derde Australische Divisie hun startlinies benaderden, met gasgranaten platgebombardeerd waardoor tijdelijk 500 mannen uitgeschakeld werden.
Om 3u.10 op 7 juni werd de mate van het spervuur verhevigd en vernietigden 19 grote ontploffingen de Duitse loopgraven aan de frontlinie. De infanterie van negen divisies trok daarna over niemandsland. De mijnen vernietigden Duitse stellingen en schokten het Duitse moreel in het gebied nabij het front. De infanterie stuitte bij enkele verwoeste boerderijen op sterke weerstand en voor de eerste keer troffen Australiërs betonnen bunkers aan die later pillendozen genoemd werden. Tegen 5u.30 was Mesen echter door de Nieuw-Zeelandse Divisie ingenomen en waren de voornaamste heuvels langs het hele slagveld ingenomen. Terwijl troepen de nieuw overwonnen stellingen innamen om zich op de verwachte Duitse tegenaanvallen voor te bereiden, kwamen er meer troepen naar het front voor de aanval in de namiddag.
Mannen van de Vierde Australische Divisie verzamelden in een gebied dat die morgen door de Nieuw-Zeelandse Divisie was ingenomen. Ze werden aan de zuidkant ondersteund door de Derde Australische Divisie. Het plan kende een ernstig oonthoud toen de Britten die ten noorden van de Australiërs moesten oprukken te laat bij de startlinie aankwamen. Kapitein Arthur Maxwell die het bevel had over de Australische Compagnie aan de linkerflank, beval zijn mannen om het volledige Britse doelwit in de Oosttavernelinie, die de Duitsers gelukkig hadden opgegeven, te bezetten. De verlenging van de linkerflank van de Vierde Divisie opende een bres in het midden en de Oosttavernelinie werd pas later, na een strijd van vier dagen en nachten, volledig ingenomen.
De Slag om Mesen was een mooi succes. Deze verwijderde de Duitse salient ten zuiden van Ieper en plaveide de weg voor het grote offensief dat op 31 juli 1917 zou beginnen. De twee Australische Divisies leden echter bijna 6800 slachtoffers.
Mesen (Frans: Messines) is een stad en faciliteitengemeente in de Westhoek van de provincieWest-Vlaanderen. Mesen kreeg bij Wet van 19 juli 1985 opnieuw de stadstitel, die het in de napoleontische periode verloren was. De stad telt bijna 1000 inwoners en is daarmee de kleinste stad van België. Omdat Mesen een faciliteitengemeente is, fuseerde het niet met andere gemeenten.
Het stadje was op het hoogtepunt van zijn macht in de 11e-12e eeuw. Toen was het - met zijn jaarmarkt - een knooppunt in de lakenindustrie, samen met steden als Rijsel, Ieper en Brugge. Binnen de cyclus van de jaarmarkten was Mesen de laatste jaarmarkt voor de winter en het nabijgelegen Ieper de eerste. De stad Mesen was hierdoor een belangrijke overwinteringsplaats voor de handelaren. Voor de grote stadsbrand in de 15e eeuw telde Mesen 2.000 haarden. Dit kan overeenkomen met ca. 6.000 tot 8.000 inwoners. Een bijzonderheid in het statuut van de stad en zijn abdij was, dat bij de stichting van de abdij in 1057 haar territorium onder het bestuur van de abdis werd geplaatst en deze rechtstreekse verantwoording aan de Franse koning verschuldigd was en niet aan de graaf van Vlaanderen. Dit komt ook tot uiting in het gevoerde wapen en de vlag die een Franse lelie voorstellen. De stadsrechten werden dan ook door de abdis, vereerd voor haar wereldlijke macht als prinses, verleend. Hierdoor had Mesen een wat afwijkend rechtstelsel t.a.v. het omliggende. De abdis stond tevens aan het hoofd van het mannelijke seculiere kapittel.
Afgelopen weekend zijn in de politiezone Riho (Roeselare - Izegem - Hooglede) de eerste controles op groepen wielertoeristen uitgevoerd. De actie kaderde in de campagne 'Fietstoerisme In Harmonie' van de provincie West-Vlaanderen.
Naast groepen fietsers werden ook automobilisten tegengehouden om ze te sensibiliseren. (foto belga)
De provincie wil met 'Fietstoerisme In Harmonie' dit seizoen de wielertoeristen sensibiliseren om de regels te volgen. Ze doen dat onder meer via filmpjes op de regionale zenders Focus en WTV en met informatieavonden in de lokalen van de wielertoeristen zelf.
Naast het preventieve luik worden er vanaf nu dus ook politiecontroles uitgevoerd. Deze waren al een tijdje geleden aangekondigd. De controles van de Riho-zone zijn een pilootproject, die bij een positieve evaluatie worden overgenomen door de politiezones in de rest van de provincie.
"Het is niet zo dat we een repressieve actie hebben gevoerd", aldus commissaris Rudy Cracco in Het Nieuwsblad. "We hebben groepen fietsers - en dat zijn niet alleen wielertoeristen - tegengehouden om hen te wijzen op de gevaren en hen nog wat extra info te geven bij de reglementering. Daarnaast mogen we ook de automobilisten niet vergeten, want die weten ook niet altijd hoe om te gaan met grote groepen fietsers."
Museeuw Bikes verzorgt sinds 1 juni zelf de distributie bij onze noorderburen. Het is ook van plan om het Nederlandse dealernetwerk nog verder uit te breiden.
Met de eigen distributie hoopt Museeuw Bikes het marktaandeel in Nederland te kunnen verhogen. (foto museeuw bikes)
Tot nu toe had Museeuw Bikes voor het Nederlandse dealernetwerk een samenwerking met Edco Engineering, maar dat bedrijf wil zich helemaal toeleggen op het eigen wielengamma.
"Nog te weinig dealers en consumenten in Nederland hebben kennisgemaakt met de voordelen die onze vlascarbon frames bieden en daar willen we in 2012 iets aan gaan doen", klinkt het bij Museeuw Bikes.
Bij ons heeft Museeuw Bikes het voorbije jaar de omzet behoorlijk kunnen verhogen. Een aantal testdagen bij de dealers speelden mee in dat succes. "Via eigen distributie kunnen we ook iets agressiever zijn om ons marktaandeel in Nederland te verhogen."
In 2011 werd het gamma van Museeuw uitgebreid met een mid-priced carbonframe MC-8 en een topframe de MF-XX. In 2012 brengt het voor het eerst een carbon frame voor dames (de MC-Donna) en een 29" mountainbike (de MC-29) op de markt.
De Britse student Anirudha Surabhi heeft een helm ontworpen die vier keer sterker en 100 gram lichter is dan de gemiddelde helm. Zijn geheim? Gegolfd karton...
Het ontwerp van Surabhi kreeg de naam Kranium. Heel wat helmfabrikanten hebben al interesse getoond in de licentie en het is dan ook te verwachten dat de eerste kartonnen helmen binnenkort op de markt zullen verschijnen.
Het is niet zo dat je zelf even met wat karton en een schaar aan de slag kan om je eigen helm te fabriceren. Het karton van de Kranium wordt immers behandeld met acryl om de helm zweet- en waterbestendig te maken.
"Ik heb geprobeerd om een helm te maken die een revolutie teweeg zal brengen in de fietsindustrie", aldus Surabhi. "Het gebruikte materiaal is niet alleen goedkoop en milieuvriendelijk, het laat ook toe om de veiligheid en het comfort van de gebruiker te verbeteren."
Door onze trip naar Megen is onze eerste prijs van 2011 binnen Op de Afstempel kaart van de interlandtrofee staan nu 3stempels wat ons recht heeft op een mooie bronze medaile
.svg){kind=small}
