Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Voor de zaterdag werd de VTT
Walter Godefroot gekozen: en de vaste kern was present
De rustige VTT er kozen voor
de korte afstand en daar hebben ze reden voor: het moet niet altijd vliegen
zijn om zich te vermaken en hier is iedereen welkom
De lange aftand rijders (verdoemme)
kozen al snel het hazenpad even achterom kijken en we waren nog met vier: al is
iedereen hier ook welkom
Opwarmen (voor wat is dit
goed) niets van onmiddellijk het gas open met terug alle gevolgen vandien:170
van hartslag dit zou terug te afzien worden
Snelle flik had er terug zin
in en ook banana man had zijn voorzorgen genomen (2bananen 2koekjes en een
geleke) om niet in de problemen te komen maar stoomtreintje zat vandaag zeer
goed te fietsen: jawadde
De rit zat leuk in elkaar en
was een afwisseling van veld en weg met in de streek van Gavere enig klimwerk
Hier en daar kregen we toch
een stukje echte modder te verwerken met de nodige valpartijen als gevolg: want
we zijn dit niet meer gewoon
Hij kan snel rijden maar hij
kan ook goed vallen (Luc) misschien moet hij eens proberen om zij wieltjes te
laten plaatsen
Een snelle bevoorrading en
hop terug de baan op want het mooiste moest nog komen: de bossen rond de Pinte
En hier kreeg ik het zwaar te
verduren: slippen in de mulle grond een beetje opgehouden en dan terug moeten
aanpikken zodat de kilometers begonnen te wegen
Maar met nog maar 10 km voor
de boeg kregen we terug een beetje moed en het zwaarste was toch achter de rug:
dus nog even doorbijten
Nog even spelen en de rit zat
er op: en dan begon de miserie
Afspuiten: als je veel geduld
had
Douche: moet je geluk hebben
dat er water uit de sproeier kwam
De sporthall: als je dit een
sporthall kunt noemen
Na deze miserie kregen we
toch elk 2 versnapering maar dit maakte niet veel goed
Nog goed dat de leuke bende er
de grap er kon van inzien en we konden er nog duchtig om lachen ook
Maar nog één groot minpunt
moet me van het hart: parking
Er is er geen en met een
grote opkomst is dit een kleine ramp want de bewoners rond de start zone zijn de
dupe en dat is voor niemand leuk
Zondag stond Maldegem op de
kalender en terug waren we met een goede groep aanwezig: dit zou een leuk ritje
worden
Geen koers vandaag maar
gewoon leuk biken door de polders en het veld wegels
Al was de start voor sommige
iets te snel en was het even zoeken naar de tweede adem
De wind maakte het toch nog
iets zwaarder dan normaal en voor de licht gewichten is dit nooit goed
Maar samen uit samen thuis
het moet voor iedereen leuk blijven want het is een zondags ritje
Een goede bevoorrading
ontbrak ook niet en even gaan plassen in de stallingen of was het een wc moet
kunnen
Zelfs een aquarius ontbrak
niet als extra tussen stop dit kon niet beter
Nog even wat veld werk nog
even spelen en de 25 pardon de 30 km zaten er op :nu nog even een douche nemen en dan nagenieten bij een gratis
Augustijn
Oude kennissen(boer) maakten
deze zondagse rit compleet en we konden terug spreken van een geslaagd weekend
Oude en nieuwe leden vervoeg
ons maar want met hoe meer hoe meer leute en dat is toch het enige wat dat telt
en niet de afstand of de snelheid
Op de dag van een wedstrijd volgt elke renner zo zijn eigen rituelen. Zeker voor een veldrijder is het cruciaal om in de perfecte mood aan de start te komen. Cyclo Sprint volgde Bart Wellens op weg naar die start.
Bart Wellens met vader Lucien voor de wedstrijd. (foto luc claessen)
Bart Wellens was vroeger een hyperbijgelovige, maar zijn ervaring nam met de jaren de bovenhand. Rituelen zijn aan hem niet meer besteed. Toch verloopt een wedstrijddag min of meer volgens een vast stramien. We volgden de Kempenaar van start tot finish op de Kermiscross in Ardooie.
Voor Bart Wellens begint een wedstrijd eigenlijk de dag ervoor. "Die dag verloopt heel rustig", steekt hij van wal. "Na het avondeten fiets ik een klein halfuurtje op de rollen. Dat doe ik bijna elke dag, maar zeker de dag voor de koers. Terwijl ik dan losrijd, herbekijk ik de koers die me de dag erna te wachten staat. Ik heb alle grote crossen op dvd staan. Als ik die dan opnieuw bekijk, krijg ik weer het gevoel hoe de ronde eruitziet, en hoe mijn concurrenten het daar aanpakten."
Op koersdagen gaat ten huize Wellens om acht uur de wekker af. Het eerste wat hij dan doet, is op zijn fiets springen en wat op de losse rollen rijden. Rustig, met een hartslag van maximum 120 en op een klein verzet. "Dat is traditie geworden. Mijn trainer is nochtans geen voorstander, omdat het volgens hem geen meerwaarde geeft aan mijn wedstrijd. Maar het zit er nu eenmaal ingebakken: zolang ik al koers, doe ik het."
Een renner verbrandt heel wat energie op een wedstrijddag. Zeker in de koude wintermaanden moet de tank goed gevuld zijn. Een stevig ontbijt staat dus te wachten, en een vast patroon heeft Wellens daarin niet. Hij probeert zoveel mogelijk af te wisselen om van zijn eerste maaltijd van de dag geen sleur te maken. "Soms eet ik muesli, soms eieren, soms brood of pistolets. Ik varieer ook in mijn beleg: zelfs speculaaspasta of choco belanden op de boterham."
Choco? Dat vraagt om een woordje uitleg. "Niels Albert eet elke ochtend choco", lacht Wellens de tanden bloot. "Er zit wel wat vet in, maar dat is op zich geen ramp. Op wedstrijddagen moet je er immers voor zorgen dat je genoeg calorieën naar binnen krijgt. Mijn filosofie is dat je moet eten waar je je goed bij voelt, en niet omdat je het móét eten. Want dat hou je toch niet vol. Nu, ik overdrijf niet als ik choco smeer: maximum één of twee boterhammen."
Tessa Van Nieuwpoort mag dan maar negentien jaar oud zijn, toch sloop ze al de top tien binnen in de cross van Kalmthout en werd ze negentiende in Ruddervoorde. Bekijk de foto's van deze jonge modderduivel!
foto photopress.be
Terwijl haar landgenoot Lars Boom kiest voor de weg, blijft Tessa Van Nieuwpoort bij haar grote liefde: het veldrijden. Als je haar ziet, zou je nochtans niet onmiddellijk vermoeden dat er een modderduivel voor je staat.
"Net als de meeste crossers, fiets ik ook op de weg, maar de focus ligt op het crossen. Ik ben nochtans pas later begonnen met veldrijden. Toen ik begon te fietsen op mijn achtste, en op mijn dertiende mijn eerste wedstrijden reed in categorie vijf, was dat op de weg."
"Pas na die eerste wegwedstrijden ben ik gaan veldrijden. Ik was op zomervakantie en had geen zin om te fietsen. Dat vonden mijn ouders zo?n zonde, want zij genoten ervan dat ik graag fietste. We kwamen te weten dat de Nederlandse wielerbond KNWU een veldritkamp organiseerde, we hebben hier in de buurt een crossfiets gekocht en ik ben gaan veldrijden."
"Daar bleek dat ik het beter deed dan meisjes met meer ervaring en zo is de liefde ontstaan. Bij de nieuwelingen ben ik er dan meer voor gaan trainen en zo werd ik tweemaal Nederlands kampioene bij de juniores, in 2008 en 2009. Eigenlijk is dit mijn tweede echte seizoen bij de elite dames, maar officieel ben ik al derdejaars. Ik ben nochtans maar negentien, maar doordat ik jarig ben op 30 december, kwam ik al heel snel bij de elite terecht."
"Ik was al heel tevreden met mijn 24ste plaats in Pilsen, want de wedstrijd ging zeer goed. Vorig jaar eindigde ik in de Wereldbekers meestal rond een 30ste plaats. Mijn doel was nu dus een top 25-notering, en dat doel heb ik gehaald. In Ruddervoorde was ik gevallen en had ik een scheurtje in mijn pink opgelopen. Daar had ik flink last van. De pink was ingetapet maar tijdens de cross heb ik de tape eraf gehaald omdat hij me hinderde bij het schakelen." Om maar te tonen dat mooi zijn niet automatisch synoniem is van kleinzerig.
Elke maand gaat Cyclo Sprint dieper in op typische vragen van fietsers en wielrenners. Zowel voeding, training als materiaal komen aan bod. Deze keer bekijken we waar dat gekraak vandaan komt.
foto belga
Fietsen zou een symfonie moeten zijn van een zacht zoemende ketting en natuurgeluiden, maar soms durft een vervelend, onvindbaar gekraak wel eens voor een valse noot te zorgen. Niets kan meer roet in het eten van de fietsende medemens gooien dan een vehikel dat lawaai maakt dat het niet hoort te maken. Het opsporen van dat gekraak of getik kan echter nog zenuwslopender zijn, want er bestaan veel meer oorzaken dan soorten lawaai.
Hedendaagse frames met hun dikke buizen in carbon of aluminium werken als klankkasten die het geluid van onderaan of achteraan de fiets tot bovenaan en vooraan kunnen transporteren. Vaak lijkt het alsof het gekraak uit het bracket komt, maar meestal is de oorsprong van dat kabaal elders te zoeken.
USUAL SUSPECTS
Als invetten of vervangen van het bottom bracket geen oplossing biedt, dan kun je de oorzaak soms zoeken bij de zadelpen, die met (carbon) montagepasta gemonteerd en met de momentsleutel aangedraaid moet worden. Of bij het zadel, dat al eens losgemaakt moet worden van de zadelpen om de contactpunten te reinigen. Ook de bevestiging van het zadeldek aan de zadelrails kan voor gekraak zorgen. Een beetje kruipolie inspuiten kan helpen. Ofwel is het zadel versleten en moet het vervangen worden.
Ook een versleten pedaal of zand tussen de schroefdraad van het pedaal en die van de pedaalarm kan meer lawaai veroorzaken dan je zou vermoeden. Remedie: pedaal demonteren en alles keurig schoonmaken. Ook wat kruipolie op de pedaalplaatjes kan dat typische vervelende gepiep doen verdwijnen.
Slijtage aan de volgende onderdelen, of slechte montage ervan (zonder gebruik van het juiste vet of de correcte montagepasta) moet één voor één nagegaan worden: stuur, stuurpen, body van het achterwiel, cassette, balhoofdstel en crankstel.
Alle boutjes, zelfs die van bidonhouders en kettingbladen, moeten correct aangedraaid zijn, anders kunnen ze vervelende geluiden veroorzaken. Nooit zou je vermoeden dat de klem van je voorderailleur de boosdoener kan zijn, maar als deze te hard of te los is vastgedraaid, of als er vuil zit tussen de klem en het kader, dan kan zelfs dát de speld in de hooiberg zijn. Zelfs een ketting die versleten of vuil is, kan een duit in het zakje doen.
Ook de snelspanners van de wielen kunnen de boosdoeners zijn. Probeer die eens vaster of losser te draaien dan je normaal doet. Helpt dat niet, doe dan wat vet aan de patten - dat zijn de plaatsen in de voor- en achtervork waar het wiel op steunt.
Terwijl je toch op inspectie bent: bekijk ook grondig de staat van het kader. Let op barstjes en scheurtjes in de lak. Een minuscuul scheurtje in het kader kan heel wat gekraak veroorzaken en bovendien bestaat de kans dat dit scheurtje groter wordt...
Mecaniciens Fons Wouters en Jos Van Mellaert sinds jaar en dag aan de zijde van Sven Nys.
Fons en Jos, twee handen op één buik. (foto luc claessen)
"Een portret van de grote en de kleine dus", schatert de kleine, a.k.a. Fons Wouters, wanneer ik de bedoeling van het interview uitleg. Ondertussen geeft hij de grote, Jos Van Mellaert, een schouderklopje. De twee lachen hartelijk. Het moge duidelijk zijn: Fons en Jos zijn twee handen op één buik. Sinds jaar en dag staan ze in de winter elk weekend schouder aan schouder met slechts één doel: Sven Nys zonder materiaalpech naar de finish loodsen.
Fons Wouters doet dat al twintig jaar, Jos Van Mellaert is er intussen ook al vijftien jaar bij. Fons is de persoonlijke mecanicien van Sven: hij staat ook door de week altijd paraat voor de Kannibaal van Baal. Jos van zijn kant heeft op weekdagen nog zijn gewone werk, en steekt in de weekends een handje toe op de crossen. "Fons doet álles op het vlak van de fietsen: hij monteert Svens fietsen helemaal. Een echte crack in fietstechniek", zegt Jos vol bewondering over zijn collega. "En Jos staat altijd klaar voor Sven: als hij van de luchthaven afgehaald moet worden, als hij na de koers naar een persconferentie moet,... Sven kan altijd op Jos rekenen", zegt Fons.
Een perfect geolied team heet dat dan. "Na zoveel jaren samenwerken kent ieder zijn taak perfect", zegt Jos. "Op die vijftien jaar denk ik niet dat we ooit ruzie gehad hebben. Zelfs geen discussie." "Hoe dat komt? Omdat we goed overeenkomen zeker?", vult Fons lachend aan.
Begin oktober is er in het zuiden van Frankrijk één ontmoeting waar elke mountainbiker naar uitkijkt: de Roc d'Azur. Dit festival aan de Côte d'Azur is de perfecte seizoensafsluiter.
Dit meerdaagse evenement lokt altijd wat topmountainbikers. Moritz Milatz van BMC won de hoofdwedstrijd, voor Christoph Sauser (Specialized). De derde podiumplaats ging naar een Belg. Met deze fantastische prestatie werd Sébastien Carabin van Versluys Evenza meteen ook de beste belofte. In Fréjus zijn niet enkel de toppers op de afspraak, maar ook gewone stervelingen.
David Lampaert (32) uit Kuurne reed de Roc d'Azur voor de eerste keer en hij vond het een aangename kennismaking: "Het was druk, en dat hadden we verwacht, maar we hadden niet verwacht dat het in de stad zelf even druk zou zijn. Heel de buurt ademde echt 'fiets'. Mijn vier kompanen en ik hadden gekozen voor een vakantie van twee weken, en de maandag na de Roc merkten we het verschil: er was daar echt niks meer te beleven. Alleen nog de gebruikelijke gepensioneerden. We hebben bovendien heel veel geluk gehad met het weer, want het was constant 25 à 30 graden. Niet slecht voor oktober."
Voor Geert De Bock (42) uit Wachtebeke was het al de derde keer, en hij kan David enkel bijtreden: "De sfeer blijft nog altijd dezelfde en dat maakt de Roc d'Azur zo speciaal. Er zijn veel Belgen, bergen en zon. De randanimatie is ook niet mis. Je vindt er alles wat met mountainbiken, BMX'en en freestylen te maken heeft. Dat maakt het zo uniek. En dan is er nog de locatie, met de massale start op een oud vliegveld, in blokken van 500 man. Die sfeer die gecreëerd wordt door de speakers, die vind je nergens. Neem één keer deel, en het wordt een verslaving. Volgend jaar keer ik dus ook weer terug. Het is elk jaar opnieuw een van mijn doelen om naartoe te leven. Zowel sportief als mentaal is het de afsluiter van het seizoen. Daarna is de zin in fietsen wat weg."
Shimano zag door door de kwakkelzomer de verkoop in Europa en Amerika stagneren. De Japanners werken daarom aan een groot aantal nieuwe producten om de verkoop nieuwe impulsen te geven.
De verkoop van de Deore XT loopt wereldwijd erg goed. (foto shimano)
Shimano maakte het nieuws bekend in het rapport over de financiële resultaten gedurende de eerste drie kwartalen van 2011. De totale omzet voor fietsonderdelen is wel 4,5% hoger dan in dezelfde periode in 2010, maar de marktgroei voor dit jaar ligt op hetzelfde niveau.
Shimano meldt dat de verkopen van de nieuwe groepen Deore XT en Tiagra, gelanceerd in het tweede kwartaal, wereldwijd nog steeds goed doorlopen. De onderdelenfabrikant is bovendien zeer tevreden met het aantal bestellingen van de nieuwe Ultegra Di-2 racegroep.
De Japanners profiteren in toenemende mate van de fors groeiende markt voor sportfietsen in China. Het bedrijf is wel ongerust over de slechte economische omstandigheden in de VS en de schuldencrisis in Europa. In deze moeilijke marktomstandigheden is Shimano vastberaden de uitdaging aan te gaan en de concurrentiepositie te verbeteren.
"Terwijl we de economische ontwikkelingen in Japan en daarbuiten nauwlettend in de gaten houden, richten we ons sterk op de ontwikkeling van een stroom van nieuwe, uitdagende producten. Bovendien werken we aan een verdere verbetering van de efficiëntie van onze productie en logistieke systemen om onze producten wereldwijd bij onze klanten af te leveren", luidt het in de mededeling.
