Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
MYRIAM & DIRK......................... Mail : dirk.haes@pandora.be The BLACK SPINNERS
01-01-2012
NIEUWJAARSWENSEN
gelukkig nieuwjaar
Gelukkig nieuwjaar weer zijn er 365 dagen voorbij. en nog is niet iedereen even blij. Mensen maken te veel ruzie, mensen doen elkaar zoveel pijn. Dat is een leven dat niemand wild en dat is ook niet fijn. Als het leven nu eens wat makkelijker werd en alle mensen er een beetje meer moeite voor doet. Dan is er niemand die voor een slecht jaar boet. Dit jaar gaat het gebeuren een jaar met meer vrede op aarde. Dat is het nu wel waard dat maakt de mens meerder waardig. Alle mensen een gelukkig nieuwjaar en een jaar met meer vrede toegewenst meer zon minder regen.
Op de dag van een wedstrijd volgt elke renner zo zijn eigen rituelen. Zeker voor een veldrijder is het cruciaal om in de perfecte mood aan de start te komen. Cyclo Sprint volgde Bart Wellens op weg naar die start.
Bart Wellens met vader Lucien voor de wedstrijd. (foto luc claessen)
Bart Wellens was vroeger een hyperbijgelovige, maar zijn ervaring nam met de jaren de bovenhand. Rituelen zijn aan hem niet meer besteed. Toch verloopt een wedstrijddag min of meer volgens een vast stramien. We volgden de Kempenaar van start tot finish op de Kermiscross in Ardooie.
Voor Bart Wellens begint een wedstrijd eigenlijk de dag ervoor. "Die dag verloopt heel rustig", steekt hij van wal. "Na het avondeten fiets ik een klein halfuurtje op de rollen. Dat doe ik bijna elke dag, maar zeker de dag voor de koers. Terwijl ik dan losrijd, herbekijk ik de koers die me de dag erna te wachten staat. Ik heb alle grote crossen op dvd staan. Als ik die dan opnieuw bekijk, krijg ik weer het gevoel hoe de ronde eruitziet, en hoe mijn concurrenten het daar aanpakten."
Op koersdagen gaat ten huize Wellens om acht uur de wekker af. Het eerste wat hij dan doet, is op zijn fiets springen en wat op de losse rollen rijden. Rustig, met een hartslag van maximum 120 en op een klein verzet. "Dat is traditie geworden. Mijn trainer is nochtans geen voorstander, omdat het volgens hem geen meerwaarde geeft aan mijn wedstrijd. Maar het zit er nu eenmaal ingebakken: zolang ik al koers, doe ik het."
Een renner verbrandt heel wat energie op een wedstrijddag. Zeker in de koude wintermaanden moet de tank goed gevuld zijn. Een stevig ontbijt staat dus te wachten, en een vast patroon heeft Wellens daarin niet. Hij probeert zoveel mogelijk af te wisselen om van zijn eerste maaltijd van de dag geen sleur te maken. "Soms eet ik muesli, soms eieren, soms brood of pistolets. Ik varieer ook in mijn beleg: zelfs speculaaspasta of choco belanden op de boterham."
Choco? Dat vraagt om een woordje uitleg. "Niels Albert eet elke ochtend choco", lacht Wellens de tanden bloot. "Er zit wel wat vet in, maar dat is op zich geen ramp. Op wedstrijddagen moet je er immers voor zorgen dat je genoeg calorieën naar binnen krijgt. Mijn filosofie is dat je moet eten waar je je goed bij voelt, en niet omdat je het móét eten. Want dat hou je toch niet vol. Nu, ik overdrijf niet als ik choco smeer: maximum één of twee boterhammen."
Na Tessa van Nieuwpoort vorige maand strikte Cyclo Sprint opnieuw een knappe Nederlandse verschijning uit het veldrijden: de achttienjarige Sabrina Stultiens. Bekijk de foto's!
photopress.be
De koersmicrobe kreeg Sabrina via haar familie. Haar vader haalde zijn fiets enkel ter ontspanning van stal, maar toen haar broer begon te koersen, was het hek helemaal van de dam.
"Toen ik zeven was en nog gewoon in de volleybalclub zat, ging ik mee kijken naar de wedstrijden van mijn broer. Dat wou ik ook! Ik ben beginnen fietsen op mijn zevende, en op mijn achtste reed ik al mijn eerste koers. Ik werd dat jaar meteen Nederlands kampioene op de weg. Het veldrijden kwam er even later ook bij, en daar werd ik eveneens meteen kampioen. Tot nu toe mocht ik de Nederlandse driekleur al zes keer aantrekken in het veldrijden en één keer op de weg. Mijn belangrijkste kampioenschapszege was vorig jaar, toen ik in het veld kampioen werd bij de juniores."
In haar eerste jaar bij de elite vrouwen laat ze niet over zich heen lopen. "Ik ben vooral trots op mijn zevende plek op het EK in Lucca en op mijn derde plek in de Superprestige in Zonhoven. Dat waren mijn mooiste prestaties. In Zonhoven mocht ik voor het eerst mee op zo'n groot podium en ik was best zenuwachtig. Over die twee prestaties ben ik heel tevreden. En het gaat nog steeds beter!"
Elke maand gaat Cyclo Sprint dieper in op typische vragen van fietsers en wielrenners. Zowel voeding, training als materiaal komen aan bod. Deze keer bekijken we hoe je jezelf en je mountainbike best voorbereidt op de modder.
(foto belga)
In de winter zoeken veel fietsers de velden en bossen op. De wintertoertochten komen er aan. Mountainbikes worden van stal gehaald en blootgesteld aan niet al te propere weersomstandigheden. Modderparkoersen zijn meer regel dan uitzondering, en je kunt je daar maar best op instellen. Maar hoe maak je je fiets 'modderproof'?
Het begint al met een goede voorbereiding. Je bike moet voorzien zijn op de slechte condities. Smeer je ketting met kettingolie die langer weerstand biedt aan vuil en water. Een 'wet lube' zal je ketting langer gesmeerd houden dan een 'dry lube'. Deze laatste werd immers ontwikkeld voor droge omstandigheden en wordt snel weggespoeld zodat je een piepende, krakende en slecht schakelende ketting overhoudt. Controleer of je remmen nog in goede staat zijn, want die zien sowieso meer af en slijten heel snel tijdens een moddertocht.
De eeuwige zoektocht naar de perfecte band levert altijd meerdere antwoorden op, want niet iedereen is gebaat met dezelfde band. Een echte modderband is smal - smaller dan 1,9 inch - om door de bovenste modderlaag te snijden en rechtstreeks vast te grijpen op de hardere onderlaag. Sommigen opteren wel voor een bredere band vooraan, omdat je daarmee meer grip hebt in de bochten. Achteraan is dat minder noodzakelijk.
Een modderband heeft noppen die ruim genoeg uit elkaar staan, zodat ze de modder snel afgooien. Op die manier krijg je geen ophoping van modder op je band en blijf je grip hebben op de ondergrond. Als de modder aan je banden gaat blijven kleven, dan rijd je in feite met slicks en heb je geen enkele vorm van tractie meer. Ook een lagere bandenspanning is een vereiste.
Klikpedalen zijn handig, maar als je plots stilvalt in een slechte strook, wil je wel razendsnel eruit kunnen schieten. Stel ze dus relatief los in. Zo kun je er trouwens ook makkelijker weer inklikken, zelfs als er wat modder tussen je pedalen en schoenen blijft hangen.
Na een jaartje te hebben
moeten overslaan was het terug 2de kerst vtt en nu waren de weer omstandigheden
een stuk beter al was het maar een triestige dag
Na een beetje een rare start:
de cafetaria is boven en de startplaats is beneden zo dat het een beetje zoeken
was voor iedereen klaar was om het veld in te duiken
Met 4 trokken we de baan op
want de eerste kilometers waren op de baan te doen langs het kanaal
Eens deze achter de rug begon
het echte werk al was dit nog niks met wat komen zou maar we waren blij dat
eindelijk vtt was
Maar na een kilometertje was
deze opwarmer achter de rug en konden we terug een beetje op adem komen
Nu reden we richting Leie en
daar hadden we prijs want op het glibigere pad hadden we alle stuurkunst nodig
Stoempen beuken want de
ondergrond zuigde ons vast en steeds was het zoeken om het juiste spoor te
vinden
Meter na meter kropen we naar
het einde van dit pad en na een kilometer of lag dit achter ons: het zweet en
de modder dropen van het gezicht
En nu op naar Bachte Maria
Leerne voor de gevreesde 3 dreven maar niet vandaag want de dreven lagen er
goed bij; anders is het daar altijd ploeteren
Ook de kasseien aan het
kasteel van Ooidonk lagen er nog goed bij en daar konden we even goed
doortrekken voor we aan een st Sint Martens Latem begonnen
De lanen lagen er hier ook
goed bereidbaar bij en konden we steeds goed door fietsen tot aan de
bevoorrading
Even op adem komen en eens
goed bijtanken voor we aan deel 2 konden beginnen
Nog 14km lag te wachten op ons:
maar het was gedaan met de pret
Kilometer na kilometer kregen
we baan onder de wielen geschoven want op deze 14km kregen we amper een paar
honderd veld te verwerken dit deel was een ramp voor een vtt er
Oh ja de laatste paar honderd
meters konden we nog even proeven van veldwerk:dit was niet goed
Nog een geluk dat de afspuit
plaats en de douches top waren en ook over het rijsttaartje na de rit konden we
niet mopperen
