Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Recuperatieloop 13 kilometer, 12 uur na de wedstrijd gekozen voor een recuperatieloop. De benen voelden nog zwaar aan, er was regen en wind, ge moet maar goesting hebben. Gezien de oplopende (te hoge) hartslag, is er niet ten volle actief gerecupereerd, bieper vergeten opzetten. Morgen lange trage duurloop van 34 kilometer, met als doel 4:30/km te halen.
Vrijdagavond 19:45, Hallaar aan de start van de Averegtenjogging. Schoon volk aan de start, Stefan van den broeck, Jan Daems, Peter de Vocht, Geert Heylen, Davy Sluyts, en vele andere plaatselijke vedetten. Na een snelle start raak ik bij een trio, allen deelnemers aan de 10.240 meter. De zwaardere stukken in het parkoer loop ik op kop van het groepje. Na 10 kilometer raak ik alleen, voor mij alleen gedubbelde atleten, achter mij geen tegenstand, ik schakel over op de automatische piloot, iets meer dan 15 km/uur. De conditie gaat met rasse schreden vooruit, maar alleen kan ik de 16 km/uur niet houden. Toch goed 2 minuten onder de verwachte tijd gebleven, en de zeven atleten voor mij hebben al wedstrijden gewonnen, dus ben ik op mijn aktuele waarde gefinsht.
Deze avond starte gans de familie in de Averegtenjogging van Hallaar. Kenney liep de jeugdloop over 800 meter en legde beslag op de 3de plaats. Jorgi liep de jogging over 5.270 meter, hij liep een schitterende besttijd 0:22:07. Mijn vrouw Carine liep de 10.270 meter en was best tevreden over haar eindtijd van 0:49:38. Ikzelf liep de 15.210 meter in een goede tijd van 0:56:14, een gemiddelde snelheid van 16.229. Een goede wedstrijd, onder extreem goede omstandigheden, droog weer en een ideale temperatuur van 15°, een vlak en goed beloopbaar parkoer.
Trage duurloop 13 kilometer, het liep niet echt vlot. Ik moest mijn rechter onderbeen weer meeslepen. Maar ik wil niet klagen, ik maak vorderingen, zeer traag. We hopen morger toch wat fitter voor de dag te komen. Liefst een tijd onder de 58:00, het zal een harde strijd worden.
Intervaltraining 16.25 km, dat was lang geleden, zo'n kwalitatieve training. De training bestond in 10 minuten normaal, 5 minuten snel lopen. Het is ook de ideale training om te voelen hoe het nu gesteld is met de conditie en de kwetsuren, in de twee gevallen is nog een hoop werk. Ik mag wel geen van de opbouw fases overslagen, stilletjes opbouwen. De pijngrens niet overschrijden, bij een interval niet gemakkelijk. Morgen een rustige training en vrijdag wedstrijd in Hallaar.
Trage duurloop 20 kilometer, de wind zat mee en tegen. Het was zwaar, maar het doet deugd nog eens door te kunnen trainen. Ik verzorg het scheenbeen nog met een volta-patch pleister. Als ik traag loop , loop ik met een steunkous om het rechter onderbeen. Spijtig genoeg ben ik nog niet van de tandpijn verlost, nog een paar weken geduld.
Trage duurloop 12 kilometer, Met wind en regen dat was lang geleden. Het tempo lag me iets te hoog, nog zware benen van het week-end. De boven-benen branden, maar er zat genoeg zuurstof in lucht. Dus toch het tempo gehouden en op het einde wat versneld. Vrijdag als alles goed verloopt, ben ik dan van de partij in Hallaar. Stilletjes aan tempo beginnen trainen, dus veel wedstrijden lopen. Hopende zo rap de goede conditie weer te vinden.
Deze morgend opgestaan zonder pijn, dat moet al een paar maanden geleden zijn. Zal ik eindelijk mogen dromen van een opbouwend shema, een marathon onder de 2:40:00. De basis en uithouding heb ik in elk geval, en het is vol wedstrijdperiode, goed om wat snelheid te kweken. Ik hoor jullie al denken, joggerke loopt weer te hard van stapel, maar dromen mag toch. Visé loop ik in elk geval niet mee, daarvoor mis ik teveel weerstand, en dat word juist moeilijk in te plannen. Drie rustige dagen, een lange duurloop en een wedstrijd plus een interval en ik zit al aan zes dagen in de week. Maar we zullen week per week zien hoe het evolueert, en hopen op een blessurevrije periode.
Trage lange duurloop van 31.3 kilometer, dit de dag na een wedstrijd. Gelopen zonder te forceren, sportdrank en druivesuikers mee. De benen waren zwaar, maar geen ontstekingspijn meer te voelen. Zo geraak ik deze week toch aan de 100 km, het zal nodig zijn voor de marathons van Torhout en Brugge, waar ik hoop, goed te presteren. Nu vrijdag naar Hallaar voor een 15.2 km aan 16 km/uur, tenminste dat hoop ik.
Tot km 7 kon ik een redelijk tempo aanhouden, daarna zakt het tempo redelijk snel, hoewel de hartslag hoog blijft, toch iets beter dan in tongeren. Als ik nu een twee weken mijn trainingsprogramma af kan werken, Kan ik rap mijn beste niveau, weer bereiken, gisteren was het vier dagen na Tongeren al iets meer weerstand te bespeuren. De spieren waren nog maar amper hersteld, en het parkoer was pittig.
Vandaag was het wedstrijddag voor heel het gezin in Oosterlo. Jorgi en Kenney liepen er de 3100 meter, de korste jogging. Met 34 atleten gingen ze van start, op een 2/3 natuuromloop. In het bos lag de alom gevreesde Calvarieberg, met mul zand. Na een schitterende wedstrijd van mijn jongens eindigden ze op, een tiende plaats voor Jorgi in een tijd van13:06 en onze jongste, Kenney 12de in 13:16, als eerste van hun geboortejaar. Daarna was het tijd voor de 6.235 meter en de 12.510 meter. Een omvangrijke groep werd op gang gefloten, waaronder ikzelf en mijn vrouw. Ik wou zo lang mogelijk met de kopgroep meegaan maar de benen wilden niet mee. De stekende pijn bleef een 300 meter aanhouden en ging dan stilletjes aan weg. Ik liep gans de wedstrijd alleen, maar had altijd iemand in het zicht, ideaal voor dit parkoer. Maar telkens ik probeerde te versnellen blokeerden de benen, ook een lichte rek in de hamstring. Het bergop lopen verliep moeizaam, de bovenbenen waren niet hersteld van de halve marathon in Tongeren. Mijn hartslag toonde wel aan dat ik altijd voluit gegaan ben, ondanks de oplopende km-tijden. Uiteindelijk werd ik 5de in een zeer bescheiden deelnemersveld, toch ben ik gematigd tevreden. Nu was het uitkijken waar mijn vrouw Carine ging stranden, ze zou als derde vrouw over de streep komen. Een gelaagde loopdag, voor het gezin en nu hopen dat het de volgende vrijdag in Hallaar nog iets beter gaat.
uitslag 3100 meter: 1:Schauwaers Kevin 1986 0:10:21 10:Leus Jorgi 1995 0:13:06 12:Leus Kenney 1997 0:13:16
uitslag 12.510 meter: 1:Alders Tom 1974 0:45:25 5:Leus Frankie 1962 0:48:23 34:Tilburgs Dominique 1964 0:58:40 eerste vrouw 49:Cautaerts Carine 1968 1:03:21 derde vrouw
Straks vertrekken we met gans het gezin naar de jogging in Oosterlo. Voor mijn twee zonen Jorgi en Kenney staan de 3.1 km op het menu. Ikzelf en mijn vrouw Carine lopen er de 12.51 km de langste afstand. Nog maar amper hersteld van de halve marathon van tongeren. Starten we zonder enige ambitie, we zien wel waar de wind ons brengt. Deze avond hopen we u ons westrijdverslag te brengen.
Trage duurloop 13 kilometer, de benen waren nog altijd zwaar. Maar met het vorderen van de kilometers kwamen die ook losser. Morgen staat er een wedstrijd op het programma, oosterlo 12,510 km. Ik maak me niet teveel begoochelingen, zondag had beter geweest. Die dag meer recuperatie, toch hoop ik onder de 47:00 minuten te lopen.
Na twee dagen van verkrampte benen, besloten Visé niet te lopen. Het valt me zwaar mijn tweede marathon op rij te moeten schrappen. Gelukkig komt er licht aan het eind van de tunnel, meer en meer word gedacht aan de ontsteking onder de tanden, als oorzaak van de diverse ontstekingen aan het been, de knie, de achillespees, de hamstring de dij, de hamstring en de kuit, en natuurlijk het scheenbeen en de onderrug. Sinds de twee tanden getrokken zijn gaat het al stukken beter met het scheenbeen. Die algemene vermoeidheid in de onderbenen na een halve marathon, en dit voor een zeer goed getraind atleet zou ook een nasleep kunnen zijn van dat ontstekingsproces. Hoop doet leven.
Trage duurloop 14.2 kilometer, met het gevoel dat ik gisteren een marathon ben gaan lopen. Zere benen, geen kracht, hoge hartslag, ik moet dringend wat meer heuveltraining doen. Het is wel zo dat ik in Tongeren maar een 5 km heb kunnen doorlopen, de rest was overleven. Ook de hartslag is langs de hoge kant, ik weet niet of ik in Visé ga starten. Misschien loop ik wat korter wedstrijden om de snelheid en de conditie te verbeteren?
Zeer zware wedstrijd, als je niet top bent, door de wind. en het heuvelachtig parcours. Na 1 km wist ik al hoe laat het was, de benen voelden zwaar aan en ik werd voorbij gelopen langs alle kanten. Ik kost ook niet aanpikken bij iemand, tussen de 5 en de 10 km liepen we tegen de wind. Tussen de 10 en de 15 km was het op en neer zonder ophouden, uitgelopen die 21 km meer valt er niet over te zeggen.
Maandagavond, terug van de tandarts, die juist een wijsheidstand en een boktand getrokken had, met daaronder een joekel van een kiste. Ik was aan het bloeden als een rund, en toch werd de kiste opgemerkt. Daarna gereinigd en ingespoten, die avond zelf kreeg ik krampen in het scheenbeen. Ik vroeg aan mijn vrouw om woensdag een afspraak te maken met de sportdokter. De pijn was niet te harden. De morgend daarop was alle pijn als met wonder verdwenen, dat wou ik testen. Daarmee de late beslissing om toch mee te lopen in Tongeren, mijn vrouw zou er toch starten. Alleen zonder vast voedsel, alleen een rijstpapje, zou te weinig koolhydraten zijn.
