Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een lange trage duurloop van 21.030 meter gelopen in 1:42:08, hsm 120. De benen waren wel vermoeid na de eerste looptraining (gisteren) in negen dagen, wat logisch is. Toch koos ik voor een lange trage duurloop, om de kans om in Lier onder de drie uur te finishen te verhogen. Ja, ik denk dat ik in de marathon van Lier mijn wedstrijdseizoen ga hervatten, als alles goed blijft verlopen wel te verstaan. Zo blijf ik op schema voor de marathon en ultracup, wat mijn grootste ambitie is voor het seizoen 2012, een topvijf plaats in de M-U-Cup. Ik hoef daarvoor niet echt toptijden te lopen, wel acht marathons en vier ultra's op een goed niveau. De training van vandaag leerde me dat er nog veel werk aan de winkel is, zowel uithouding als tempo staan nog niet op punt+. Het is wel zo dat zondag een test over ruim meer als de halve marathon word gelopen aan de hartslag waarop ik de marathon loop. En volgende week woensdag een tempoloop van een uur, om te weten welk niveau ik mag verwachten in Lier. Morgen staat er een recuperatieloop van dertien kilometer op het programma, even gas terugnemen.
Ik kreeg goed nieuws van de orthopedist, de elleboog is niet gebroken maar zwaar gekneust. De elleboog ziet nog zo blauw als een smurf, en zit goed vast, het gewricht is al zo hard beschadigd. Na die tien dagen plaaster is de mobiliteit van de linkerarm weer flink afgenomen en die was al niet groot. Met de duim ging het dus nog niet veel beter en die word nu veertien dagen gespalkt, om het gewricht te laten rusten. Onder tussen moet ik met de linkerarm oefenen de pezen en spieren op lengte krijgen en de draaibeweging van de hand. De eerste veertien dagen zonder gewicht, dus echt alleen het plooien strekken en draaien, daarna de kracht. Gelukkig kreeg ik het licht op groen om weer te beginnen joggen, dus daar gingen we niet te lang met wachten. Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:02:31, hsm 123, direkt een respektabele afstand. De hartslag was zo'n acht slagen hoger dan normaal aan dit tempo, toch was ik heel tevreden met de training. Na acht dagen zonder lopen, en gezien het zeer aangename lenteweer, dus iets te warm aangezien het lichaam nog niet aangepast is. Met de benen ging het redelijk goed alleen de laatste drie kilometer voelde ik wat vermoeidheid opkomen. Toch had ik al een halve marathon aan dit tempo kunnen lopen, maar een beetje voorzichtigheid inbouwen kan geen kwaad. Als het zo blijft gaan neem ik mijn trainingsprogramma weer op, dan zullen de dagen weer goed gevuld zijn. Zondag volgt er dan een testloop over een langere afstand, daarna zal ik weten of ik mijn wedstrijdprogramma weer opneem. Morgen staat er een trage duurloop van vijftien kilometer op het programma, het kan zijn dat ik de laatste vijf kilometer sneller loop.
Reeds acht dagen zonder te lopen, en met dit prachtige loopweer, het is niet altijd gemakkelijk, de benen kriebelen. Maar zolang de arm in de plaaster zit en de breuk van de radiuskop van de linker elleboog moet herstellen, mag het niet. Ik hoop dus op een klein mirakel, en op de zegen van de arts, maar de kans is zeer miniem, zoniet onbestaande. Dus het grootste deel van de dag, hang ik de lamzak uit, een film of twee per dag, wat muziek beluisteren enzvoort. Een drie kwartier gaan wandelen met de honden, en de spieren wat op peil houden met een paar sessies met de Compex sport. Vooral de verwaarloosde spiergroepen, de rug en buikspieren, en een beetje meer rek op de beenspieren krijgen. Ook een uurtje souplesse op de hometrainer met een zweetvestje aan om toch zo weinig mogelijk kilo's bij te komen. Een regime starten nu ik ganse dagen thuis zit is ook niet je dat, af en toe wat eten breekt de dagelijkse sleur. Met de voetpezen gaat het ondertussen uitstekend, ook de achillespees ie aan de beterhand, alleen de heup blijft lastig doen. De kneuzing aan de rechterduim is ook nog altijd pijnlijk, soms denk ik dat er een klein scheurtje in de pees zit. Thuis in het huishouden ben ik van weinig nut, dus kan ik mijn vrouw Carine, in de twee zonen alleen maar bedanken voor de steun. Morgen kan ik weer wat meer vertellen over de breuk en hoe het verder moet, tot morgen dus.
Vandaag stond de tweede dag platte rust na elkaar, het lichaam verder laten herstellen. Het is nodig ik val dikwijls gewoon in slaap, de vermoeidheid zit er dus nog goed in. Toch begin ik het lopen al te missen, de inspanning, het goevoel er na boven al. Gisteren naar de huisdokter geweest om de papieren voor vezekering en de rest in te vullen. Volgens de huisdokter is er een duidelijke breuk van de radiuskop van de linkerelleboog. Ik vrees dus dat er langer gips rond de arm moet zitten, vier tot zes weken schat ik. Het worden nog lange weken en dan weer vanaf nul beginnen, hoe sneller, hoe liever.
Voor vandaag en morgen staat er zoveel als mogelijk, platte rust op het menu. Dat noemen ze van de nood een deugt maken, een s volledig herstellen van de inspanningen. Iets wat normaal niet op mijn programma staat, het is ook wat herstellen van de klap. Het ongeval van verleden donderdag heb ik zwaar onderschat, ik zat met de geest al in de flow voor Stein. Een ander gegeven is dat ik mentaal redelijk goed overweg kan met pijn en lichamelijke ongemakken. Iets wat zich ook uitdrukt in de vele overbelastingsblessures, dus tijd om het lichaam wat te laten herstellen. Dat het lichaam snel hersteld heb ik al kunnen ervaren als ik de trap afga, geen spatje pijn meer in de bovenbenen. Maar morgen gun ik het gestel nog een volledige dag rust, daarna begint een voorzichtige opbouw. Natuurlijk kan er van lopen nog geen sprake zijn, zolang de arm in het gips zit, ik zal beginnen met wandelen met de honden. Ook wat verstevigende oefeningen voor de onder en bovenbenen, en stretchen en verzorgen van de overbelaste pezen. Aangezien de kilo's er snel bij komen als ik niet loop, moet ik vanaf volgende week maandag een strak regime uitzoeken. Maar eerst nog wat genieten van lekker eten en een trappist of twee per dag, proberen een paar dagen atleet af te zijn. Op de tijd die de revalidatie van de elleboog gaat vergen is het nog koffiedik kijken, het is een oude breuk, maar geen verplaatsing. Ik hoop dat twee weken plaaster gaan volstaan en ik dan aan de revalidatie en heropbouw van de conditie kan beginnen. Het blijft nog acht dagen bang afwachten, dan worden er nieuwe platen gepakt en worde deze vergeleken met de oudere opnames. Voorlopig valt er dus nog niet veel te plannen, het herstel primeert en eens alles genezen zien we wel wat nog mogelijk is. Een laatste verwijzing naar mijn zes uur, nu ik alles in een juist perspectief kan plaatsen, ik mag best heel fier zijn op mijn prestatie.
Vandaag een trage duurloop van 12.130 meter gelopen in 0:59:47, hsm 114. Ik voelde me vandaag al heel wat beter, de bovenbenen deden nog pijn, maar het was te doen. Alleen de linkerelleboog en rechterduim bleven me last bezorgen, ook tijdens de werkdag. Om zeker te zijn besloot ik naar de huisarts te gaan, die stuurde me door naar spoedgevallen. Na lang wachten mocht ik naar de RX voor foto's van de duim, ik vreesde voor een barstje. Ik had er bij verteld dat ik drukpijn in de elleboog voelde, die ellendige elleboog waar ik al zoveel last van had. Dus werd er maar beslist om ook daar een RX van te laten nemen, na de foto's terug naar de dokter op spoed. Het verdict was een gekneust duimgewricht, de linkerelleboog was er erger aan toe, gebroken op dezelfde plaats als in 2007. Een kwartier later hing er een plaaster rond, die blijft er tot volgende donderdag rond en dan nemen ze nog een RX. Ik vrees dat ik een paar weken buiten strijd zal zijn, want lopen met een plaaster is mij ten strengste verboden. De halve marathon in Olen valt dus al zeker weg en ook de marathon van Lier mag ik uit het hoofd zetten. Zeker als de plaaster langer rond de arm moet, een lelijke streep door de rekening, maar het kon erger.
Vandaag een herstelduurloop van 11.040 meter gelopen in 0:58:13, hsm 106. Met benen hard als gewapend beton en dito souplesse begeef ik me op de baan voor een herstelloop. Een mooi zicht moeten die eerste twee kilometers niet geweest zijn, ik die al niet veel loopstijl heb. Zowat alles deed nog zeer, maar de beste remedie is aktieve recuperatie, zo herstel ik het snelst. Het was geen goed idee om zes uur te gaan lopen, een paar dagen na die serieuze smak met de scooter. Maar we hebben het overleeft en uiteindelijk maar een kleine vijf minuten niet gelopen, door de schoenwissel. Vandaag ging het dus nog moeizamer als gisteren na drie uur wedstrijd, de verzuring was kompleet. De rug, de nek, de heupen, de voetpezen, de quadriceps, de kuiten, de linkerarm allemaal deed het pijn. Omdat ik tegen volgende zondag redelijk wil zijn, moet er gewerkt en hersteld worden, een moeilijke oefening. Wanneer is het genoeg en wanneer is het teveel, de signalen dat het lichaam uitzend is stoppen nu!!! Deze namiddag volgt er platte rust, herstellen van de geleverde inspanning en morgen beginne we de vroege shift. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma, niets forceren maar verder actief recupereren.
Vandaag was het een belangrijke test wat betreft de mogelijkheden die ik nog bezit op de ultraloop. Het grootste probleem daarbij is de rechterheup die na een bepaalde tijd vastloop en dan begint het uit te stralen naar de hamstring. Een probleem is dat ik niet exact weet wanneer de blokkage gaat optreden, het kan na een uur zijn, maar meestal na twee uur dertig. De val die ik donderdag maakte met de scooter maakt het er allemaal niet beter op, het vertrouwen op een goede afloop is klein. Nog zo iets vertrouwen en een plan, zes uur lopen doe je niet zomaar, de vorbereiding was ook al miniem, top ben ik nog niet. De wedstrijd start met bijna al de favorieten, alleen Pieter Vermeersch die gekwetst is, is niet van de partij, dus is Bram van Rijswijck favoriet. Er zijn op het laatste ook nog een vijftal witrussen aan de deelnemers lijst toegevoegd, Al de kandidaten voor een plaatsje bij de belgen zijn er ook. Zoals het een topwedstrijd betaamd word de start op de juiste tijd gegeven stipt 11:00 uur, het is aangenaam weer 12° en weinig wind. Bij de start start stuiven er twee atleten vandoor als of ze voor het wereldrecord gaan, daarna volgt er Rus en daarachter Bram van Rijswijck.. Een vijftal belgische atleten, Gino Casiers, Yves van Hoeck, Johan Whatty, Marc Papanikitas en de nederlander Ralph Preibisch. De snelheid ligt de eerste ronden ruim tegen 14.5/km, mijn hartslag gemiddeld 134, normaal moet ik dit een drietal uren volhouden. In ons groepje wisselen de positie's gestaag, iets achter ons lopen er nog een paar snelle mannen, zoals Marc vanderlinden en Gert mertens. Nog iets verder maar binnen de vijfhonderd meter, Nid Rumphakwaen en nog een paar goede lopers, het word een ongenadige wedstrijd. Er zitten er 20 km op (1:22:40), ondertussen komen we er achter dat de twee met een kanonstart maar twee uur willen volmaken. Zo loop ik virtueel op een bepaalt moment vierde en eerste Belg, dat zal ik volhouden tot kilometer dertig (2:05:20) mooie tussenafstand. De eerste tekenen van verval beginnen stilletjes aan te bekennen, de rechterheup gaat voelbaar achteruit, de linkerkant word stijf. Ik probeer de zinnen te verzetten, aan iets leuk denken, ondertussen gaan de atleten van de Belgische ploeg er op en er over. Ze lijken allemaal in supervorm en knallen er lustig op los, bij geen enkel kan ik aan pikken, zo snel gaat het er aan toe. Het volgende doel die ik me stel is de marathon onder de drie uur lopen, het word met de kilometer zwaarder, die verdomde heup. De gemiddelden de km gaan richting 4:30/km, dit had ik echt nog wel minimaal een uur willen uitstellen, maar nu moet ik er het beste van maken. Aan de aanmoedigingen en de prachtige bevoorrading, op zich genomen door mijn vrouwtje Carine, die nog al wat km's moet afleggen. Waar voor in elk geval een welgemeende dank-u, formidabel gedaan schat, het slalomen tussen de tragere deelnemers maakt het stressy. Ook deze atleten gaan voor een zo mooi mogelijke uitslag en nemen de binnenbochten, ook zij die aan het wandelen slagen. Het marathonpunt haal ik binnen de drie uur, 2:59:10, volgens mijn Polar, de organisatie heeft ook een officielle tussentijd, 2:59:44. Als dat klopt gaat de afstandsmeting van de Polar perfect gezien het slalomen, wat de laatste drie kilometer nog erger gaat worden. De loopwedstrijd telt meer en meer wandelaars, ook bij mij is het tempo danig gezakt maar ik loop nog en stel een volgend doel. Doorgaan tot kilometer vijftig en dan zien wat er nog op zit, ik moet het tempo nog wat laten zakken, alles doet pijn, het is afzien. Het gaat stelsigmatig naar beneden met de snelheid, bananen bestrooid met zout helpen me er niet bovenop, ook de lichte regen die valt, help niet. Elke ronde van ruim drie kilometer is er een voor de punten van de M-U-Cup, ondertussen stuift Bram van Rijswijk een ronde aan mijn broek. Het duurt twee ronden eer de anderen de belgische atleten me dubbelen, het word moeilijk Bram nog terug te halen hij ging nog soepel. Uiteindelijk bereik ik kilometer vijftig in 3:39:00 rond, tussentijd volgens de Polar gemeten, een tijd die me tevreden stelt, gezien de omstandigheden. De regen komt nu met bakken naar beneden en schaapt het parkoer tot een stromend beekje, er is een moodder strook van 100 meter. Naast het zwembad waar ze herstel en verfraaiings werken aan het uitvoeren zijn, nu is elke aanmoediging meer dan welgekomen. Ik zie het na vier uur lopen echt niet meer zitten, ik hoor dat de leden van de Belgische nationale ploeg, na vier uur of 56 km uit de wedstrijd zijn gestapt, het W.K. in het verschiet, de Nederlanders tonen zich een pak meer ultralopers met een hart en lopen de wedstrijd gewoon uit. Het is tenslotte een man,nensport voor echte atleten, en deze mooie Internationale Zes uur van Stein verdiende meer respect dan dat. De hoogste organen van de Belgische ultrawereld stond al niet hoog aangeschreven bij mij, maar is nu nog een schuif lager beland. Waarom organiseren ze dan zelf geen selectiewedstrijd over vijftig kilometer, Belgie kan er best een gebruiken, een snelle vijftig kilometer. Na 53 kilometer beslis ik er ook mee te stoppen, maar dan enkel om ander loopschoenen aan te trekken, de voetpezen en achillespees doen pijn. Zo verlies ik ongeveer 04:30, ik heb daarna nog ruim twee uur om weer wat in het ritme te komen, zonder me volledig stuk te lopen. Ondertussen gaan de hemelsluizen nog meer open, het is de zondvloed, ik krijg er zowaar koud van, langs de andere kant blijf je alert. Nu beginnen de bovenbenen ook te protesteren, deels door de afkoeling, maar hoofdzakelijk door de vermoeidheid, die je mentaal sloopt. Kilometer zestig kom ik door in 4:34:50, een ruime zeventiger zit er dus nog in, en daarop gaan we ons richten vanaf nu, blijven lopen. Een snelle berekening leert dat 72 km een gemiddelde heeft van 12 km/uur, daar wil ik over gaan liefst 75 km zoals vooropgesteld. Het is een raar gevoel tot het uiterste gaan, alles aan je lichaam dat pijn doet, en een hartslag van maar rond de 120 halen, ongelofelijk. De verandering van loopschoenen heeft niet veel deugd gedaan, ze zijn kleddernat en de gelhakjes zijn aan het zwemmen. Ook dat kan er nog bij, Carine blijft elke ronde supporteren en vragen of ik nog iets nodig heb, ondanks de zware regenvlagen, chapeau. Kilometer zeventig (5:28:45) ik heb zowaar nog ruim een half uur en dus zit de 75 km er zeker nog in, de snelheid ligt nu rond 12 km/uur. Afzien kan leuk zijn met de eindmeet in het zicht, ik krijg er zowaar weer plezier in, een machochistisch trekje van de ultraloper? Carine stelt voor de voorlaatste ronde mee te lopen, ik vrees dat het iets te snel zal gaan voor haar, maar kan ik weigeren, nee toch. De voorlaatste ronde loopt Carine toch ruim 2500 meter mee dan moet ze me laten gaan, ik heb nog ruim de tijd voor een volledige ronde. Ik probeer er nog uit te halen wat er in zit, en ga zo hard mijn benen me nog kunnen voortstuwen, de ronde maak ik nog gemakkelijk rond. Een vijf minuten voor nog wat restmeters, blijven gaan tot het eindsignaal, de toeter gaat, ik stop als versteend, en ben toch fier, volhard te hebben, ondanks de vele zware momenten, het is superzwaar geweest, en dat maakt van een loper een ultraloper, blijven gaan tot het einde. Ik lees 76.420 meter op de polar, de laatste twee uur toch nog ruim 23km afgelegd, daar is Carine al met mijn regenjas, bedankt schat.
Binnen een uurtje vertrekken we richting Stein, voor de plaatselijke zes uur in het Steinerbos. De linkerflank voelde deze morgend iets minder stijf aan dan de voorbije dagen, er is dus hoop. Hoop dat de hinder minimaal zal zijn, hoewel eens vier uur gelopen doet voelt alles pijnlijk aan. Als sportdrank heb ik gekozen voor cola 3/4 en 1/4 water en een goede scheut zout er in. Om de maag niet teveel te belasten eet ik druivesuiker en banaan met zout er op, we verliezen veel zouten. Ik hoop in een mooi groepje te zitten om te schuilen, maar bovenal om het juiste tempo aan te houden. Een plaats of een tijd plakken op de prestatie die ik wil leveren is moeilijk, een plaats in de toptien, zou mooi zijn. De afstand tussen de 75 kilometer en de 81 kilometer, dat zal grotendeels afhangen van de vorm van de dag. Het verslag mag je deze avond of morgenvroeg al verwachten, het resultaat zal vanavond nog gepost worden.
Voorbeschouwing van zes uur van Stein, (bron www.ultraned.org).
Voorbeschouwing 6 uur van
Stein
Vrijdag 2 maart
2012
De 6 uur van Stein is op het gebied
van de 6-uurslopen al jaren toonaangevend. In 1996 nam Han Frenken het
initiatief om samen met Bert Hanckmann, Ton Smeets en Patrick Franken (jawel dé
Patrick van MudSweatTrails!) een 6 uur te organiseren. Die eerste 6 uur op 3
maart 1996 werd meteen al een daverend succes met sterke prestaties van de
Belgische lopers Marc Vanderlinden met 91,593 km en André Beneens met 89,973 km.
In die eerste editie liep Wim Epskamp de beste Nederlandse prestatie op de 6 uur
met zijn 87,212 km. Veron Lust kwam in 2001 22 meter tekort en strandde op
87,190 km. Op de Nederlandse allertijden ranglijst op de 6 uur (http://www.ultraned.org/n_item/f5495.php)
staan bij de mannen 32 prestaties boven de 80 km waarvan er 17 in Stein zijn
gelopen. Vorig jaar verraste Bram van Rijswijk met een afstand van 83,923 km,
waarmee hij de dertiende prestatie ooit liep en de Nederlandse nummer 6 werd.
Bram doet dit jaar weer mee en heeft zich de afgelopen periode in zijn
voorbereiding helemaal gericht op de 6 uur van Stein met als doel om dit jaar
verder te lopen dan vorig jaar. Doordat Pieter Vermeesch helaas met een blessure
moest afzeggen voor Stein geldt Bram nu als favoriet voor de overwinning. Maar
het deelnemersveld is sterk en 6 uur kan erg lang duren als het niet naar wens
loopt. Het zou overigens wel een primeur zijn voor Stein: Er won nog nooit een
Nederlandse loper!
De Belgen zijn er in Stein met hun complete selectie
voor de 100 km en 24 uur. Sterke 6-uurs lopers als Gino Casier (82,668 km), Mark
Vanderlinden (recent 82,028 km, PR 91.593 km), Johan Watthy (81,951 km), Gert
Mertens (81,791 km, winnaar DUV 6-uurs cup 2011), Yves Dedapper (79,486 km),
Frankie Leus (79,087 km), Nid Rumphakwaen (78,976 km) en Peter Palmans (78,695
km) kunnen allemaal op een afstand van boven de 80 km uitkomen. En dan doen er
de nodige andere goede Belgische lopers mee zoals Geert Stynen, Pat Leysen, Luc
de Jaeger en Marc Papanikitas (86,429 km) die echter aankondigde niet voor zijn
eigen kansen te lopen maar in dienst van de anderen.
Voor Nederlandse
lopers is de 6 uur van Stein de laatste selectiewedstrijd voor het WK 100 km in
Seregno. Voor de selectieprocedure voor dit WK zie Ultraplatform. Doordat Stein
een selectiewedstrijd voor het WK is staat er ook een sterk Nederlands
deelnemersveld aan de start, waaronder een aantal lopers die hun hun debuut
maken op de 6 uur. Wat te denken van Ralf Preibisch die de afgelopen jaren sterk
liep op de 50 km, waaronder 2 keer in de IAU finale 50 km in Galway en Assen.
Het PR op de 50 km van Ralf staat op 3.09.50. Als Ralf de snelheid van de 50 km
kan omzetten op de 6 uur kan er een hele mooie afstand uitrollen. Peter Res
heeft nog geen ervaring in het ultralopen (buiten de training dan), maar hij
neemt een scherpe marathontijd van 2.27.44 mee plus veel kennis over een goede
verzorging. Een goede verzorging kan op topniveau van beslissende invloed zijn.
Robert Boersma liep in 2009 in Stein zijn PR op de 6 uur met 80,067 km. Robert
heeft afgelopen jaar alleen de 120 van Texel gelopen, waarin hij na een eerste
sterke ronde in de tweede ronde veel tijd verloor maar de 120 wel op karakter
uitliep. Hij heeft een blessureperiode achter de rug en het zou mooi zijn als
hij met een goede prestatie in de 6 uur van Stein de draad weer kan oppakken. In
Assen liepen de broers Roelen verrassend goed. Bernard liep een 50 km van
3.21.38 en Alfred liep een 50 km van 3.22.58. Beiden hebben al ervaring opgedaan
in de 60 van Texel en kunnen op een goede dag voor een verrassing zorgen. Een
opvallende deelnemer is verder Jo Schoonbroodt die in zijn leeftijdsklasse tot
de absolute wereldtop hoort en dat alles mede dankzij het magische maggiblokje..
..
Bij de dames is het goed om te zien dat Lydia Doornbos weer meedoet.
Lydia heeft als training voor deze 6 uur een goede reeks marathons van DFW
gelopen, met recent een tijd van 3.29.47, net geen PR. In 2003 liep Lydia haar
PR op de 6 uur met 67,050 km. De organisatie van Stein verwacht net als ik wel
wat van Lydia, want ze staat bovenaan de startlijst bij de dames. Mieke Hekkers
heeft een PR van 68,052 km staan die ze in 2010 een maand na haar sterke halve
JKM liep. Als de vorm er is maakt Mieke zeker kans op een prestatie van boven de
70 km en de overwinning bij de dames in Stein. Jet Klomp verraste eind 2011 met
een sterke 6 uur op de baan in Epe met haar 65,842 km. Anita Joziasse heeft tot
nu toe haar talent vooral in trails laten zien, ze won vorig jaar de Trail des
Fantomes en werd derde in Olne-Spa-Olne. Gaat zij ons verrassen? Bij de
Belgische dames doen Dora Vandewaetere (64,666 km) en Heidi Janssens (64,669 km)
mee.
Het wordt een spannende wedstrijd komende zondag. Waar de een Stein
loopt als een eerste serieuze training voor het nieuwe wedstrijdseizoen, zal de
ander vol voor een goed resultaat gaan. Wij wensen als Ultraned iedereen een
goede wedstrijd toe en houden ons van harte aanbevolen voor wedstrijdverslagen.
Vandaag een recuperatieloop van 8.200 meter gelopen in 0:40:12, hsm 109. De klap is nochtans nog niet uit het lijf, toch heb ik een rustige los loop kunnen afwerken, binnen de limieten. Aan de linker kniepees en de beide heupen en de rechterachillespees heb ik lichte hinder, de rug zit ook wat vast. Geen al te beste gevoelens en sensatie's tijdens het lopen, maar de hartslag was binnen de perken en de benen niet vermoeid. Het word dus een dubbeltje op zijn kant en we kunnen alleen maar hopen dat het langs de goede kant valt. Wat zijn nu eigenlijk mijn verwachtingen op de zes uur van Stein, minimaal 75 km en we dromen van 80 km. Hoewel dat laatste word wel heel moeilijk, aangezien de conditie nog niet optimaal is en de vermoeidheid in het lijf blijft zitten. Ik ga morgen mijn strijdershart niet volgen, maar eens op de hartslag lopen, hoewel dat wat is tegengevallen is tijdens de ultratraining. Als ik zes uur aan een stuk blijf lopen dus zonder maar een wandelpauze, moet de 78 km er zeker inzitten. Dan zit ik al dicht tegen mijn record-afstand van 79.087, en dat breken zou al een prestatie op zich zijn, hopen op een superdag.
Vandaag een duurloop met versnellingen van in totaal 10.200 meter gelopen in 0:45:46, hsm 122. Eerst gaan we terug naar gisteren, ik reed met mijn scooter richting werk en ging in een bocht onderuit. Gelukkig stond ik bijna stil en bij het gas geven slipte mijn achter wiel weg, dus werd eerst de schade opgemeten. Een schaafwonde aan de linker knie, elleboog en heup en een kneuzing van de rechterduim, de rem hendel van de scooter was afgebroken. Terug naar huis en met de auto naar het werk, daar had ik veel last van de rechterduim, maar toch maar doorgewwerkt. Ook vandaag ga ik werken en wacht dan af tot maandag hoe het evolueert, deze morgen was de linkerkant van het lichaam stijf. Er stond een trage duurloop tot kilometer vijf en dan 200 meter snel en 200 meter gewoon, afwisselend tot het einde van de training. Ideale test of de looponderdelen niet teveel afgezien hebben van de klap die het gisteren te verduren kreeg. Alleen de linkerkniepees en in lichtere mate de linkerheup lieten zich gevoelen, de duim en elleboog berokken me nog meer last. Het is te hopen dat het tegen zondag wat beter gaat, zes uur lopen is op zich al zwaar genoeg, zonder pijn plekken. Morgen staat de rustigste training van de week op het programma een los loopje van acht kilometer.
Vandaag een recuperatieloop van 11.100 meter gelopen in 0:55:10, hsm 109. De derde recuperatieloop van de week zit er op, goed binnen de voor opgestelde limieten gebleven. Toch voeld het herstel niet aan zoals het hoort te zijn, ik ben zowaar gestresseerd, hartklopingen en bevende handen. Geen interne rust, ik voel me opgejaagt en vermoeid, het word zaak om die negatieve stress om te zetten in positieve stress. Daarvoor hebben we nog twee dagen de tijd, ook om dan eindelijk die frisse benen en die superdag te hebben in Stein. Ik weet echt niet wat ik er mag van verwachten en dus is het aangeraden om alleen op hartslag te lopen. Als er geen spectaculaire inzinking komt moet er een mooi resultaat inzitten, het word wachten tot zondag. Morgen staat er een veredelde trage duurloop van tien kilometer gekruid met een paar versnellingen op het peogramma.
