Gisteren kregen we een bericht via sms van Cathy van Villaquest. Dit is de mevrouw van het immo kantoor waar we nu een huis mee huren. Is het goed dat ik morgen om 10 uur langskom. Natuurlijk, maar wat zou er zijn? We moeten toch zeker niet dadelijk uit het huis?

Deze morgen, nadat de kinderen naar school waren is Cathy om 10 uur langs geweest.

Eric, jij kunt Engels, Duits, Frans en Nederlands praten, lezen en vertalen. Ja, dat kan ik. Wil je me helpen, want we hebben een Belgische klant, die een probleem heeft in Spanje met een Franse dame, die een immo - kantoor, illegaal heeft geopend. En wij kunnen ons in het Engels niet uitdrukken, daar de persoon geen Engels praat.

Dus eerst al de uitleg over de situatie in het Engels gekregen, Daarna e-mails in het Frans vertaald en dan een telefoongesprek in het Nederlands gevoerd. Daarna alles terug vertaald in het Engels.

Toch makkelijk als je wat talen kent hé. Nu het Spaans nog. Maar ook daar hebben Claudia en ik weer ondervonden, vandaag nog, dat het gewoon doen en durven is.

Cathy zei me dat ze, indien ik het wou, meer en meer gebruik wilde maken van de talenkennis. Hare baas had al gezegd om mij aan te werven in het bureau. Wie weet !! Ik ga er natuurlijk niet over dromen of fantaseren, maar wat komt, komt.

Daarna, gaat alles weer zijn gangetje. Winkelen, Spaans leren, kinderen van school halen, eten koken en brood bakken.

Iets buiten Mazarron zagen we vandaag een groot gebouw met als opschrift”Molinera” of molenaar. Daar hebben ze gist en bloem in overvloed. Dachten we. Wij binnen. Wat blijkt, het is een opslagplaats van water en wijn en tonnen en allerhande goederen, die je in het groot moet aankopen. Helaas, geen bloem. Nu bloem en gist zijn niet echt een probleem. Maar speciale bloem, zoals zonnepittenbloem en cereform of dergelijke vind je hier helaas niet echt.

Terwijl het eten wordt klaargemaakt, maakt Yetteke haar huiswerk. En soms gaat huiswerk maken gepaard met een traantje. Yetteke kan er niet tegen als ze domme fouten maakt. Doch, we zeggen dan altijd, dat je van domme fouten het beste moet leren. Yanneke niet, vandaag toch niet. Ze is moe en valt in slaap. Zoals ik al eerder schreef, is het leven hier iets anders dan in België. ‘s Morgens om half 8 eruit, ontbijten. Om 11 uur een koek en een drankje. Om 3 uur pas eten, vandaag waren het die dikke grote prinsessenboontjes, en dan ’s avonds terug wat eten. Tegen 8 uur, half 9. We proberen de kids toch ten laatste om 9 uur in bed te krijgen, maar ze praten nog wat, en ja dan is die siësta om 2 uur echt nodig hé.

Als het brood gekneed, gevormd en gebakken is, dan nog vlug een km of 10 lopen. Ik moet in vorm zijn hé. Bram komt vrijdagavond en hij wil zaterdag al gaan lopen. Papa is dan wel ouder, maar ik wil me toch nog niet laten afdrogen door m’n zoon.

Voila, de dag is weer om gevlogen. De kinderen liggen strike op de zetel, het brood is aan het afkoelen en Claudia is na het lopen aan het uitzweten en teksten aan het vertalen.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Zo blijven we maar bezig