Ik was beter niet opgestaan zaterdag. Een mistige ijshageldag. Niet buiten maar vooral binnen dan. Je hebt zo van die dagen. Hoe je ook probeert, de dag komt niet op gang, het wil gewoon niet lukken. Afgelopen zaterdag was zo'n rotdag. Ik ga jullie niet vervelen met de beschrijving die dag. Misschien alleen dit.
 
In een poging om de dag nog een ietsiepietsie te redden, besloot ik rond half tien 's avonds om een warm bad te nemen. Eventjes alle stress van je af laten vloeien.
De sleutel tot onvoorwaardelijk genieten, staat of valt maar al te vaak met een minutieuze voorbereiding.
Mijn eerste werk is altijd mijn grootste handdoek draperen over de tegelvloer (nat is spekglad, ten zeerste te vermijden !), mijn pijama hang ik over de radiator, straks is die lekker warm.
Naast mij op de wasmachine staat een aangebroken fles Zuid-Afrikaanse Pinot noire klaar (restje van vrijdag), met daarnaast een versgekochte pocketversie van Flaubert's Parrot door Julian Barnes.
De radio staat op, tegen mijn gewoonte in, op Klara, vandaag mocht klassiek. Moest klassiek!
Ik ga voor een stoombad, met van die oranje korrels erin (ik lees dit hier af : Thermaal badzout, spierontspannend, jeneverbesextract. En dan nog eens hetzelfde in het Frans. (Als ik zeg, ik lees dit af, bedoel ik niet dat mijn PC in de badkamer staat natuurlijk, maar wel dat ik de bokaal naar mijn bureau heb versleurd. (Over twee weken zal ik dan weer niet meer weten hoe die pot daar geraakt is.)) Weet iemand van jullie hoe je een zin afsluit waarin je al drie keer iets tussen haakjes gezet hebt ? Ik geraak er hier helemaal niet meer aan uit.) Soit.

Ik draai de kranen open, het bad loopt vol en begint lekker te stomen. De oranje korrels zorgen voor een gelige olieschijn in het water. Mmmmm. Even met de dikke teen testen op warmte. Ok. Daarna met de hele voet. Ok. Daarna gaan zitten. Oesje, toch wel wat heet. Maar hèhè, het doet zo'n deugd. Alleen is de zender van de radio een half streepje verschoven en zit ik nu te luisteren naar een distorted viooltje, Paganini vs betonmixer, heel irritant, maar ik zit nu eenmaal, aan die radio ga ik echt niet meer klooien. Ik heb geen zin in een klootfranswa'tje.
Waar ik wel zin in heb is in een frisse witte wijn, parelend in het glas. Ik grijp naar de fles en wil mijn glas volschenken. Hoe ontgoochelend! Uit de fles piest een armoedig straaltje : vijf centiliter. Op zijn hoogst. Tommetoch. Nou ja. Ik zet de fles terug maar haper aan de handdoek, die tergend langzaam in het badwater glijdt. Ik zie het gebeuren, maar kan niet ingrijpen (beide handen vol : glas en fles). Grrrr.
Ok, het is niet erg. Het is echt niet erg. Ik vis hem eruit en mik hem naast de wastafel. Kletterend dweilt hij naar de grond. Het wil dus echt niet lukken. Rustig blijven, vooral rustig blijven nu. Ik leun achterover in bad en sluit mijn ogen. Zalig, ware het niet van... van die nijdige tocht langs mijn borstkas. De badkamerdeur is opengegaan. Ze was dus niet in het slot gevallen en piept nu open. Haaaaaa. Ik moet dus toch uit bad, want in die tocht ga ik echt niet zitten. Ik sta recht en brand mij aan die o-zo romantische T-lichtjes. Rotkrengen. Ik maak een ongecontroleerde beweging en daardoor sla ik tegen mijn wijnglas. Het valt niet, maar in mijn onhandigheid om het glas te redden valt Flaubert zijn papegaai, neen niet in het water, maar op de natte handdoek, naast de wastafel.

Kijk, soms is er niets, maar dan ook helemààl niets aan te doen.
Op sommige dagen blijf je beter in bed. 

02-04-2006, 18:39 geschreven door Hill

Een zondagnamiddag, in het Zeezotje in Oostende.

Ik moet plassen en loop de smalle trap op naar de toiletten. Ik ben al halverwege de trap, als ik een jeansbroek met haklaarzen op me af zie komen. De bezitster ervan is een te fel opgemaakte blonde stoot. Ik versnel mijn tempo om zo vlug mogelijk bij de eerste bocht van de wenteltrap te geraken, daar waar een plateautje is. Zo kunnen we elkaar gemakkelijk kruisen. De blondine heeft het zo niet begrepen en daalt de trap verder af, waardoor we ons langs elkaar door moeten wurmen. Bij het passeren sist ze tussen haar tanden : Gij zijt ook nogal een gentlemen gij ! En ik sta perplex.
Ik deed er toch alles aan om de situatie uit de weg te gaan. Wat kon ik meer doen ? Trouwens klimmend verkeer heeft toch altijd voorrang in de bergen, niet? Trut. Takketeef.

Voor de gemiddelde mens is hierbij de kous af, maar bij mij blijft dit altijd nog eventjes rondraaien in mijn kopje. Waarom was die nu agressief? Uit domheid waarschijnlijk, of uit arrogante gewoonte.Tang.
Maar wat mij nog meest intrigeert : waarom blijf ik hierover nadenken ? Waarom voel ik mij gekwetst ? Er is geen enkele reden toe en toch en toch, heeft ze een hele kleine wonde geslagen.

Ik hang aan elkaar met littekenweefsel.

01-04-2006, 19:03 geschreven door Hill

Het zomeruur, ach het zomeruur, ik hou er niet van.
Vooreerst moet je al een uur vroeger opstaan. Altijd vervelend. En dat is niet één keer, neen, tot ergens halfweg september moet je dagelijks een uur vroeger opstaan. Dat is toch je reinste marteling. En pas op, ik ben dan van nature nog een ochtendmens. Ik probeer het hard te verbergen, maar diep in mijn binnenste ben ik een ochtendmens. Ik ben jaren opgestaan om 5u30 om zo lang mogelijk in de file te kunnen staan op de Brusselse ring. Niet leuk, zo vroeg opstaan, maar veel problemen had ik er ook niet mee. Ik ken anderen.
Maar om gewoon, zomaar, zonder aanwijsbare reden, 6 maand per jaar een uur vroeger te moeten opstaan, neen, daar krijg ik de bubbels van.

Vroeger, toen ik deed alsof ik studeerde, was het nog veel erger. Dan had ik nog Paasexamens. Gruwel, o gruwel. Paasexamens. Was ik perfect voorbereid, lichaam en geest tot in de puntjes afgeregeld, deze jongen gaat scoren !, gaan ze een beetje lopen sleutelen aan het aantal uren in een dag. Bah. Maandenlange voorbereiding naar de knoppen. Verdorie toch. Ware het niet van dat duivelse zomeruur, ik was nu professor in de Accountancy aan de universiteiten van Oxford, Harvard, Cambridge en Rio de Janeiro. Maar kom, gelukkiger zou ik er niet van geworden zijn, vermoed ik. Ik hou namelijk absoluut niet van Accountancy. Maar da's een ander verhaal.

Wat ik dan wel weer heb de laatste dagen, dat zijn dromen over school en examens. Dat zomeruur katapulteert mij telkens onbewust terug naar mijn schooltijd.
Eergisteren nog droomde ik over een goede vriendin van vroeger, jaren niet meer gezien en jaren niet meer aan gedacht en eergisteren was d'er plots weer. Dag 'fietje ! Het was een heel leuk weerzien (*zucht*).
Gisteren moest ik dan weer examen sociologie afleggen. De prof was Jack "Heeeeere 's Johnny !" Nicholson. Heerlijk heerlijk. Hij deed heel excentriek, maar toch slaagde ik met vlag en wimpel. Ik heb altijd wel gehouden van gestoorde proffen.
Gelukkig viel de stressfactor tijdens mijn studententijd nog mee. Ik heb meer afgezien tijdens mijn humaniora, dan aan de univ. Vrienden van mij lijden er zwaarder onder. Ik ken er zelfs een paar die in mei en juni nog wekelijks wakker worden, druipend van het angstzweet, omdat ze in hun nachtmerrie net dat ene hoofdstuk over het sexleven van de knolselder overgeslagen hadden en daar nu wel een vraag over krijgen zeker ! Balen.

Dat het maar vlug weer september, oktober is. Winteruur. 
Maar die dromen over verloren gewaande vriendinnen mogen blijven.

30-03-2006, 19:23 geschreven door Hill

Als een grote raaf, vliegt hij over het zandpad, het stadspark door. Zijn zwarte hoed stevig op zijn kop gedrukt, zijn jaspanden fladderen synchroon met zijn pijpekrullen. Hij steekt nog een tandje bij en fietst het heuveltje op. Stof vliegt op. Twee kippen stuiven ervandoor (tiens, moesten die niet opgehokt zitten ?).
Langs een zijpaadje komt een andere zwaar Orthodoxe Jood voorbijgevlamd. Het kon zijn tweelingsbroer geweest zijn. Neen, toch niet, diens krullen zijn een tintje rosser nog. Ze rammen elkaar net niet, maar vervolgen hun weg, kromgebogen over hun fiets, driftig doorstampend.

In de buurt rond de Pelikaanstraat schieten de Chassidische Joden je dagelijks om de oren op hun damesfietsen. Die verbetenheid om hun mond, die volhardenheid ! Lang kan het echt niet meer duren vooraleer een Jood de Ronde wint. Het zal een geweldig zicht zijn : Moshe Hamidrash sprint op de Champs-Elysées Robbie McEwen uit het wiel, om zich met een banddikte voorsprong te verzekeren van de ritzege en de groene trui. Bij het uitbollen ritst hij nog zijn shirt open zodat de naam van de sponsor duidelijk in beeld komt : Knauff Kosher Shochet.
Zijn baard schuimt nog een beetje na.

29-03-2006, 21:36 geschreven door Hill

En de prijs voor de eerste blote navel van 2006 gaat naar Anja van de afdeling Productie Verzekeringspolissen Leven.
Daarmee gaat Anja nipt de winnares van vorig jaar, Dorien van het Service Center vooraf.

Proficiat Anja, je mag de wisselbeker "Sjokolatten Buikepitje 2006" en de drie kussen persoonlijk komen afhalen in de Moose Towers.

Opmerking : Om begrijpelijke redenen werd ook dit jaar de Willy van de Informaticadienst gedeclasseerd.

28-03-2006, 17:21 geschreven door Hill

Ze loopt de roltrap op als een godin, de blonde schoonheid. Kleine sproetjes om de neus en helderblauwe ogen onder hele lange zwarte wimpers. Ze stuurt me een briljanten glimlach. Ze is een toonbeeld van jeugd en vitaliteit, van frisheid en opperste gezondheid. Mijn heupen jeuken. 
Dan diept ze uit haar korte jeansjasje een pakje Marlboro op en ze zuigt routineus het vuur in haar sigaret.
Dit zou toch niet mogen, bedenk ik. Zo'n schoonheid in de kiem gesmoord. Een lelie met een rot blaadje eraan. Hoe is het in godsnaam mogelijk. Geschokt loop ik verder en steek een sigaar op. 

27-03-2006, 17:52 geschreven door Hill