Den bompa was op dreef. Hij had zopas zijn zesde koffiekoek achter de kiezen en glom een beetje. Maar vandaag mocht dat want het was zijn verjaardag, zijn zevenenzestigste al. De hele familie was er, zijn twee dochters, hun kinderen en dan ook nog de twee andersbloedigen, de mannen van: een Hollander en een West-Vlaming. Bompa schonk zich een koffie in. Zijn koontjes gloeiden van plezier. Hij likte aan zijn snor en nam toen nog een stukje cake : 'anders droogt dat uit'.
De tafel werd afgeruimd en de blikken werden, ongewild maar dwingend, getrokken naar de televisie die de kinderen opgezet hadden. Het programma heette Xtreme Sports en we zagen een halfnaakte Fransman met paardenstaart ergens tegen een onmogelijk gladde rotswand opklimmen. Het zag er allemaal zeer indrukwekkend uit. En vooral gevaarlijk. We hielden onze adem in.
Alleen bompa vond het maar niks. Wat die kerel uitvrat léék alleen maar gevaarlijk. Bompa was ook nog alpinist geweest. In de Pyreneeën. Vroeger was dat, toen hij nog elastisch van heup was. Dus hij kon het weten. Niks aan.
De man op TV tastte heel voorzichtig met gehavende vingertippen naar een houvast. Fluitje van een cent, volgens bompa. Kijk maar, hij zal zich vasthaken achter die gekartelde hoek daar. Makkelijk zat. De gebronsde trok zich aan één hand op. Pfoe, blies bompa. Dat heeft niets met klimtechniek te maken. Daarvoor heb je alleen sterke armspieren nodig.
Maar die man is niet gezekerd!, riep een zapje. Ik was ook nooit gezekerd, viel bompa in. Ik was altijd de voorklimmer. Die zijn nooit gezekerd. De voorklimmer, da's degene die eerst naar boven gaat en die maakt de musketons vast. En ik was altijd die voorklimmer. Wow, dan was jij echt goed, bewonderen we ongelovig. Tsjaja, ik was toch niet slecht. Zijn pretoogjes lichten op. Stilletjes, achter haar hand fluistert bomma een zijdelings commentaartje. Hij was toen twintig jaar jonger dan zijn medeklimmers. Hij klom met een groepje gepensioneerden en hij was toen pas veertig. Bompa doet alsof hij niet gehoord heeft en gaat verder.
Kijk daar, hoe hij zijn voeten klemt in die spleet. Nikske moeilijk aan, hij loopt precies een trap op. 't Is zelfs een roltrap, schampert een schoonzoon droogweg. Iedereen lacht. Maar bompa doet doofstom. Waaaw, kijk nu, hij gaat overnachten op de wand! Och, heb ik ook nog gedaan, in Frankrijk, op een richel, je moest je gewoon vastbinden dat je er niet afviel 's nachts. Hilariteit alom, bompa bakt het wel erg bruin vandaag. Hij negeert ons gelach en gaat door: Kijk nu daar, het regent, de wand is nu spekglad, hij zal nu met zijn pikhouweeltje extra gaten moeten hakken als steunpunt, ik had daar ook een goed houweel voor. In Frankrijk regende het ook die keer en toen...
Was het toen dat je in je oor hakte? vraagt een dochter poeslief. Euh... neen. Dát was in Italië...
23-04-2008, 22:09 geschreven door Hill
|