- Zeg mama? Ben jij... Sinterklaas?
- Waarom denk je dat, schat?
- O? Niks. Zomaar...
Maar... jij bent Sinterklaas hé?
- Wat denk je zelf?
Ze trok haar gezicht in een vraagteken en zweeg. De eerste twijfel was binnengeslopen. Zou die vriendelijke baard nu echt bestaan of zit iedereen mee in het komplot? Dan zou MetalZap of toch zeker Krulzap dat allang verklapt hebben? Maar toch? Stel dat...
Haar gezichtje klaarde op. Och wat doet het er ook toe? Er wachten belangrijker zaken. Zoals nu: snoepensnoepensnoepen, van de chocolademannetjes, de Mariaatjes en de mandarijntjes. En spelen met de schminkpop!
Dat was verleden jaar. De mythe had op het nippertje stand gehouden.
Bij het zien van de uitgestrooide lekkernijen dit jaar, rent ze naar mama, ploft haar koppetje in de buik en plet haarzelf in een omhelzing. Dankjewel mamaaa!
En dan kijkt ze vlug naar omhoog, om te zien hoe moeder reageert. Moeder doet alsof haar neus bloedt.
Dankjewel mama? Ze probeert het nogmaals, al met meer aarzeling in haar stem.
Mama zoent de laatste snipper twijfel weg.
Het grootste verhaal is niet meer.
Ze vindt het vast minder erg dan ik.
07-12-2008, 18:05 geschreven door Hill
|