Vandaag was het weer complimentjesdag.
Gelukkig heeft dat niets te maken met secretaressendag of andere valentijnen. Vreselijke uitvindingen vind ik dat. Verplicht vrolijk zijn met zijn allen, ik kan er niet goed tegen. Eén keer een verjaardag of een valentijn vergeten en je hebt een week beeld maar geen klank. En die misser sleep je dan jaren met je mee, dit kan daar toch de bedoeling niet van geweest zijn. (de bedoeling is commercie, ik weet dat ook wel, maar nu eventjes niet). Ik ken nogal wat mannen die al rond eind januari nerveus rondlopen omdat ze die onzalige 14 februari weer al eens in de fout vrezen te gaan. Om het te zeggen met Marlon Brando in Apocalypse now : The horror, the horror...
Dan liever complimentjesdag, een eigen uitvinding. Het is niet op een vaste dag, het is niet om de zoveel dagen, het is gewoon een dag lukraak gekozen, ergens om de drieëneenhalve week. Om de 25 dagen laat ik een pop-upje verschijnen in mijn agenda en dat is dan het sein voor een nieuwe complimentjesdag. Complimentjesdag, dat is een dag -het woord zegt het zelf- waarop ik complimentjes geef, niet meer, niet minder.
Voor mijn werk kom ik met veel verschillende mensen in aanraking, waarvan ik informatie nodig heb of die me links en rechts verder kunnen helpen. Doorgaans bedank je de mensen dan of je stuurt hun een mailtje ondertekend met het machinale met vriendelijke groeten. (ik weiger dat ook standaard boven mijn handtekening in te stellen, ik wil dat persé altijd zelf intikken, uit respect voor mijn bestemmeling. Niet dat dat ooit iemand ziet, maar kom, het is het gedacht dat telt). In het beste geval zeg je al eens merci. Terwijl het toch zo hartverwarmend is als iemand eens bij je stilstaat en je zegt, met volle overtuiging : Wel, Anja, dat heb je heel goed gedaan. Of Bram, jong, der moesten der meer zijn als jij, merci hé. Of nog : Zeg Sabine, wist je dat je een schatje zijt ?
Het is zo simpel, zo gemakkelijk om dat te doen. Maar meestal doe je het niet. Te druk te druk te druk bezig. Of het is maar hun werk dat ze doen. Op complimentjesdag probeer ik daar op te letten, door wat ik te vaak vergeet, ook gewoon te zeggen. Als Sabine of Anja dan eventjes bloost en zegt, merci, dan ben ik heel content. Als Bram dat zegt, heb ik dat wel minder...
08-02-2006, 18:50 geschreven door Hill
|