De weegschaal staat bij ons strategisch opgesteld, in de badkamer tussen de wastafel en het toilet. Je kunt er niet naast kijken. Het is een witte, een electronische en ze is al jaren stuk.

 

---

 

Gisterenavond stonden er spruitjes op het menu. Ten huize Zapnmoose veroorzaakt dat gelukkig geen veldslag, alleen Krulzapje doet hysterisch bij de 'gruwelijke' aanblik van een bord miniatuur kooltjes. Maar voor haar hadden we nog een restje wortelpuree van gisteren. Wortelpuree heet hier in het plaatselijke dialect 'peekesstoemp'. In mijn dialect zou 'peekesstoemp' eerder zoiets zijn als hoogbejaarde bompa's in elkaar slaan, maar dat laatste tussen "()".

 

Maar we waren bij onze spruiten, onze spruitjeslucht verspreidende spruiten. Onze spruitjeslucht verspreidend nageslacht.

 

Want spruitjes zijn een feessie voor onze darmflora. Gaan ze lekker van gisten, die Zapmooziaanse darmen van ons. Rieken wij nog maar spruiten, we voelen ze al ritmisch borrelen: Ce-le-ry good times, Come on, let's Celery. Van Kool in de Gang. Zelden had een band zo'n toepasselijke groepsnaam. Vier maten en ik mag meteen naar het toilet op de gang stormen. Diaretisch grooven.

 

Van een overdosis spruiten krijg je dus krampen, althans ons gezinnetje krijgt dan krampen. En het zijn geen gewone krampen. Als je ze voelt opkomen, dan moet je heel snel naar buiten lopen en eventjes achter het hoekje gaan staan. Lucht happen, lucht laten ontsnappen, terug naar binnen sprinten en pas dan opnieuw ademen. En na negentig seconden nog eens opnieuw naar buiten. Spruitjes zijn zeer gezond. Je houdt er je conditie mee op peil.
Alleen verlang je na een avondje spruitjeslucht ontlopen wel eens naar een frisse neus. Een snuifje yperiet kan wonderen doen. Schat, reik me de bonbonne mosterdgas nog eens aan ? Waar staat dat Zyklon B als je het nodig hebt ?

Zo had ik gisterenavond dus plots last van voetballende egeltjes in mijn darmen. Ik schoot naar het kleinste kamertje, dat net zoals bij iedereen weggemoffeld staat in de verste uithoek van het huis, daar waar de centrale verwarming net niet aan kan. Godver. 't Was dan nog bezet door een borrelende minizap ook. Ik blijf me verbazen hoeveel lawaai uit zo'n klein lijfje kan komen.
Naar boven dan maar, anderhalve kilometer verder (wij hebben een nogal lange living) en een trap hoger, naar de badkamer, daar staat nog zo'n marmeren reetpot. Met een vliegende vaart binnen schieten, aaaaaah, sorry sorry sorry, naar buiten terug. Wachten tot puberzap trommeldetrommel met de vingers op de deurstijl- het pand denkt te verlaten en dan nog meerder vliegende vaart dan daarstraks en Zwiep! 

 

---