Jawel. Jawel. Ik ben vanavond op de lappen geweest. Een cafétoertje mag wel de zaterdagavond vond ik. En zo ben ik terechtgekomen in de Café-au-Lait waar ik de lichtjes fantastische Dominique heb leren kennen. Dominique is afkomstig uit Rijsel (Frankrijk), heeft zwarte krulletjes en blauwe ogen en het klikte meteen. Na de Café-au-Lait zijn we samen een hapje gaan eten bij Da Giovanni op de Groenplaats en van het één kwam het ander en nu ben ik opnieuw van straat. Joepie !
Tenminste, dat was het plan.
Maar het spul is mislukt.
Deze namiddag twijfelde het weer tussen stortregen en motsneeuw en daar werd ik dan zo moedeloos van dat ik maar een DVDtje uit de kast gehaald heb. La Meglio Gioventù. Die had ik al een tijdje liggen, maar was er nog niet toe gekomen.
Ik heb de gordijnen dicht getrokken en me onder mijn donsdeken gewurmd met nog net binnen handbereik een goede pot koffie. Het plan was : een uurtje naar de film kijken en daarna, weer of geen weer, een stapje in de wereld zetten. En daar is het fout gelopen.
Nu moet je weten, die film bestaat uit twee delen en duurt alles samen een stevige zes uur. Het verhaal volgt vier broers en zussen met hun vrienden en partners in het Italië van de laatste veertig jaar (van 1966-2003). Je leert dus niet alleen het hedendaagse Rome kennen, maar je reist de hele laars door (Firenze, Palermo, Turijn, Toscane, De Noordkaap (okee, das Noorwegen)). Die achtergrond is dan de setting voor dat familie-epos. Ik ga de film hier niet samenvatten, maar ik wil je alleen meegeven dat hij magistraal mooi is, zowel de cadrage, opbouw, de waarachtige personages, hun emoties, twijfels en angsten. Ook heel mooi zijn de actrices (van de acteurs kan ik dat niet zo zeggen) in dat epos.
Ik hou echt wel van dat woordje epos. Je kunt er zoveel mee doen ook en telkens blijft het interessant. Poes, een leuk woordje, poes poes poes. Of als je het omdraait : soep. Met of zonder balletjes, groentenconsommé of bouillabaisse. Of nog : pose, wat die Italianen zo goed kunnen, de commedia dellarte die ook heel mooi in beeld gebracht wordt.
Pfoe, nooit gedacht dat ik met mijn epos, poes, soep-verhandeling nog een brugje naar de film zou vinden. De film was dus zo goed, dat ik de zes uur in één ruk heb uitgezeten.
Kortom, dat lief zal voor een andere keer zijn, maar als ik er eentje heb, dan gaan we samen die film bekijken. Daar ben ik zeker van !
En nu ga ik mijn neus nog eens buitensteken. Misschien, heel misschien...
18-12-2005, 00:03 geschreven door Hill
|