De tragische lyriek van het Adagio for Strings van Barber of de melancholie naar verloren liefdes en dus tijdperken uit de Suite nr3 in D (Air) van Bach.
De mystiek van Hildegarde von Bingen of de gelatenheid, religieus maar intens, van de Benedictijner monniken van het Monasterio de Santo Domingo de Silos. 
De cellulaire minimalistische composities van Wim Mertens of Philip Glass of de gelaagde klankentapijten van Boris Blank.
De symphonische jazz van an American in Paris of de frenetieke energiesplinterbommen van de be-bop uit The Beat Generation.
De perfectie van een trompet in Kind of Blue of de trilling van een lip, als was het een vlindervleugel, op Ascenseur pour l'Echafaud.
De klankvervreemding van Karl-Heinz Stockhausen of de stemacrobatiek van Yma Sumac. De warme deken van Astor Piazzolla en Lhasa de Sela of de alle levendodende vrieskou van Biosphere's Substrata
Tekstflarden Brel of Brassens, een weemoedige Lieven Tavernier of de poëzie van seriewoordenaar Solaar.
Het is er allemaal, open en bloot, vrij beschikbaar, op CD of MP3 te vinden in de korvenkast in de living, een hand weg van de afstandsbediening van de TV. Zomaar.

 

---

Jaarlijks wordt in Zapdorp een festivalletje georganiseerd. Een familiefestival is het, met een rockpodiumpje, een stand-up comedie tent, twee of drie vetkraampjes, d'er is zelfs een schlagerpodium. En het is gratis.

Dus wij daar naartoe. Met de hele kroost erbij. Niet dat we veel van die kroost zien: Puberzap verdwijnt heel snel met een aantal vriendinnen om allerlei stoere dingen te doen die niet mogen, maar wel keivet zijn als je veertien bent. De kleinsten vinden ook heel snel een viertal vriendinnetjes van school en hangen rond in de speeltuin op het terrein en de zoon die... tsja waar zat die eigenlijk?

Dat zal wel ergens bij dat rockpodium rondhangen, hij is verstandig genoeg om zijn plan te trekken. En hij vertoont nog niet echt puberstreken dus zorgen moeten we ons daar niet over maken.

Het werd een prettige namiddag en tegen een uur of negen trokken we naar het hoofdpodium, want daar trad de hoofdact op.
Van Zoonzap nog steeds geen spoor.

En dan zien we dit:

 

 

 

 

  

Alles is er, van Abba tot Zappa.
En hij kiest er net de schuif uit met de pretpunk. 

- Hij komt naar hier, hij komt naar hier, kijk, kijk, kijk, het staat in de gazet!

- ...?

- Hier, kijkt dan toch, hij komt naar hier, naar Berlijn, den Obama komt naar Berlijn.

- Ja, en?

- We gaan kijken, man.

- Naar een Amerikaanse neger?

- Komaan doe niet onnozel, dat wordt de volgende president van Amerika! Dit is geschiedenis! Ich bin ein Berliner, weet je nog, van Zjei-ef-kei. Daar klappen ze nu nog van. Dien Obama dat is Kennedy en Luther King tope tegare. Dat is... we moesten al weg zijn. Wat zitten wij hier nu nog te doen.

- Zijt eens wat rustiger, dien Obama loopt echt niet weg hoor. Wanneer komt hij?

- Binnen twee uur, waaah, binnen twee uur al! We kunnen met de tram gaan, 't is hier vlak in de buurt. Waar is mijn hemd?

- ...

- Mijn hemd ja, mijn Amerikaans hemd. Dat ik altijd aandoe tijdens de Oktoberfesten.

- A neen, dat doe je niet aan! Als je dat aandoet dan kom ik niet mee.

- Maar jawel, Amerikanen zijn enthousiaste mensen, 't is feest, dat geeft niet, komaan, ik doe dat hemd aan en jij een petje met 'USA forever' erop.

- Zot!

- En we hebben ook nog een boodschap nodig voor Obama. Op zo'n bord. D.A.F. of zo. Deutsch-Amerikanische Freundschaft.

- Da's het merk van een vergeten popgroep uit de jaren tachtig!

- Is dat zo? Ja, dan is die inderdaad vergeten...

- Als je persé een boodschap wilt, laat het dan tenminste iets intelligents zijn...

- Zoals: We have a german dream!

- Euh...

- Ich bin wie du! Ubique Media Daemon! Black is Beautiful! Obamassive!!

- Okee, laat maar. Zou je niet gewoon Lang Leve Obama erop zetten. 't Zal al belachelijk genoeg zijn, in je Amerikaans hemdje.

- Dat hemdje is niet belachelijk. Maar misschien heb je wel gelijk. Lang leve Obama! Hier heb ik al een stuk karton, geef me die zwarte alcoholstift eens. Nee, niet die, die dikke daar. Ja, goed. 

- ...

- Verdomme, dat zal daar nooit opkunnen. Mijn bord is te kort.

- Pfffff, zet dan gewoon Obama.

- Ja? Allé ja! Voilà sè, 't staat er al op. En goed duidelijk geschreven dat iedereen het kan zien. Kom we zijn weg! 

- Doe eerst dat hemd uit, en trek iets anders aan. Dat is belachelijk.

- Dat is NIET belachelijk. Dat is een ode aan Amerika. 

- Oh oh oh.

- Zij toch niet altijd zo bang om je belachelijk te maken. Niemand is belachelijk.

-...

- Hij is er. Komaan, helpt eens mee dat bord omhoog te steken.

- Je gaat je belachelijk maken! 

- Zwijgt en helpt mee. Jij altijd met je idées fixes!

- En toch, je gaat je...

- Stomp!  Lang leve Obama!!!