Eindelijk, na een goede maand afwezigheid wordt de Moose weer op gang getrokken. Heel eventjes verkeerde ik niet in de mogelijkheid om veel te schrijven, laat staan te posten. De vorige drie weken zat ik gestrand in een desolaat stationnetje ergens halverwege Charleroi-Zuid en Brussel-Zuid. Het kan gebeuren, de NMBS vond dat het zijn regeling moest omvergooien.
Maar neen, ik zal er niet over klagen.
Ik zal niet klagen over het feit dat mijn enige rechtstreekse trein nu drie kwartier vroeger vertrekt, en de wekker mij, en meteen mijn bedgenote erbij, wakker bingelt om half zes. Neen, ik klaag niet dat die trein er dan ook nog een minuut langer over doet. Ik klaag zeker niet dat die trein ook dagelijks acht minuten te laat is, ik klaag niet, want mijn vorige was ook altijd acht minuten te laat. Ik zal zeker niet klagen dat mijn trein huiswaarts nog vier minuten vroeger vertrekt, en dat dit plots ook geen rechtstreekse verbinding meer is. Ik klaag niet. Ook niet als blijkt dat ik maar vijf minuten heb om over te stappen en net omdat hij telkens acht minuten te laat is, ik die verbinding mis.
Wat kan mij dat schelen dat de eerstvolgende verbinding een kwartier later een boemeltreintje is, dat halt houdt in elk nietig -stationnetje schreef ik bijna, maar hij houdt ook halt waar geen stationnetjes staan - parkeerterrein langs het spoor, waar in het avondlijke maanlicht, want ja, de maan schijnt al als ik huiswaarts keer, een verlopen, ruftige straathond tegen het verroeste karkas plast van wat eens een bushokje was. Neen, ik klaag niet. Ik klaag niet dat die trein overvol is, en ik de eerste drieënvijftig kilometer moet rechtstaan. Dan had ik mijn zitplaats maar niet moeten afstaan aan die blinde, hij kon toch niet zien dat ik geen bejaard blauwspoelige was met twee plastieken heupen. Neen, ik klaag niet dat mijn abonnementsgeld een drietal maanden geleden astronomische hoogten heeft bereikt, voor de prijs van een jaarabonnement koop ik makkelijk een kleine bestelwagen. Maar ik klaag niet dat het nu zo druk is dat ik mijn krant niet meer kan lezen. Ik klaag niet.
Alleen die met haar rosse krullen en haar groene ogen, met haar lange benen en die lach, dat die niet meer op de trein zit, neen, daar kan ik niet goed tegen.
26-12-2007, 21:23 geschreven door Hill
|
