De dokter reikte me het plastic bekertje aan en wees waar ik mijn ding mocht doen : de dubbele deuren door en dan rechts aan het einde van de gang, daar dus.
Drie minuten later sta je daar dan, in een donker toilet met zo'n flikkerende TL-buis boven je kop, met een tupperwarepotje en met de opdracht je blaasinhoud over te hevelen naar dat bekertje.

 

Het moet van 1986 geleden zijn dat ik nog eens in een potje mocht plassen, tijdens het medisch onderzoek op school was dat. Al wat ik me daarvan herinner was dat dit toen uit de kluiten gewassen, emmergrote pispotten waren, en dat het geen sinecure was om die zonder lekken te vullen.

Als je die op het toiletdeksel zette was de rand te hoog, en moest je er in een boogje in plassen. Maar als je hem op de grond zette, was het een hele toer om erin te mikken plus dan hoorde je het kletteren tot in de wachtzaal ernaast. En daar zaten de meisjes! Oeoeoe, de meisjes, die verre onbekende diersoort die daar op kousevoetjes stond in hun onderlijveke. Alleen dikke Siska en de knappe Tanya droegen al een BH. De gedachte aan een halfnaakte Tanya maakte dat ik voor het boogje moest gaan. 

 

Maar dit hier is 2007 en mijn potje heeft niet meer dan 6 cm diameter. Ondertussen is mijn trefzekerheid wel zienderogen verbeterd, dus ik maakte me niet echt zorgen. Tot ik plots bedacht dat ik zopas, net voor ik de wachtzaal binnenstapte, nog een negertje geboetseerd had en daarbij ook alle overtollige ballast had geloosd. O nee, ik zal toch nog wel kunnen pissen zeker ?

 

Het bleek loos alarm, alles ging opperbest. Ik perste er me daar een straal uit jong! Ik ben ooit eens in een bootje tot tegen de Niagara-waterval gevaren, wel die Niagara is een sissy vergeleken bij wat ik uit mijn Loveboat wist te persen. Zo makkelijk ging het dat het een paar tellen later weer loos-alarm was. Mijn potteke werd te klein! Gelukkig ben ik een pro, en met enige kunstgrepen wist ik de schade binnen de perken te houden zonder spetterij. Dekseltje erop en klaar. 

 

Met kwieke tred en de neus in de lucht liep ik opnieuw de gang door, passeerde de dubbele deur en poneerde mijn potteke op het dienblad waar nog een tiental potjes stonden. Mijn potje was veruit het meest vol.Ik voelde me op en top man.  

 

Ja, ik ben een macho in het diepste van mijn nieren.

En een zeiker.