Vanuit het raam op de eerste verdieping sla ik hen gade : Poes, met grijze vacht en bruine strepen slentert kwasi nonchalant naar het midden van het gazon, met in haar bek een bruinzwart veldmuisje. Ze laat het los, springt opnieuw op het vluchtend wezentje, bijt het, zachtjes, en laat weer los. De muis blijft doodstil liggen. Poes doet ongeïnteresseerd en kijkt resoluut de andere kant op. Whoppy, onze rosse geknipte, komt het schouwspel ook gadeslaan, en gaat liggen op een meter van het kat-en-muis-spelletje. Man kijkt kater kijkt kat kijkt muis.
Plots duiken achter mij twee Zapjes en een buurmeisje op. Ze komen uit de badkamer, waar ze gezamelijk besloten hadden zich te wassen. Waar kijk je naar ? Ik wijs hun het brood-en-spelen tafereeltje. Diep verontwaardigd, zoals alleen tienjarige meisjes kunnen zijn, besluiten ze het onfortuinlijke muisje te redden.
Ze rennen de trap af, de tuin in, het gras op. MiniZap probeert op blote voetjes zowel Poes als Whoppy op afstand te houden, het buurmeisje loopt er armwapperend tussen in fuchsia badjas en Krulzapje, in roze T-shirt en onderbroekje pakt het muisje op, streelt het en spreekt er troostende woordjes tegen. De muis wordt aan de andere kant van het gazon opnieuw vrijgelaten, hij kijkt nog één keer achterom en sprint dan de lage struiken in. De katten kijken van op een afstandje verveeld toe.
Als helden, drie musketiers in badkostuum, stappen, ja schrijden de meisjes de tuin door, de trap op, de badkamer in.
Ik herbeleef een stukje van mijn kindertijd dat geen enkel fotoalbum haalde.
17-05-2007, 21:24 geschreven door Hill
|