If the future isn't bright, at least it will be colourful
06-08-2006
Blind date (II)
Het was een lange kerel, precies mijn lengte maar dan veel dunner, slungelachtig zelfs. Hij probeerde zich de bohémien-look aan te meten, met ongekamd haar en een ongeschoren vierdagenbaard. Zijn vieze voeten staken in afgetrapte teensleffers, maar hij droeg wel een nauwaansluitend oranjerood t-shirt van Bikkembergs, het prototype van de rijkeluiszwerver dus. 'Kleren kunnen mij niet schelen, ik heb de vrijheid lief, ik maal niet om mode en wil niet in het strakke maatschappijcorset gedwongen worden. Maar sukkelaars, ik weet wel hoe het moet want ik draag Bikkembergs'. Ik hou er niet zo van, van die types. Vooral niet, als ze meteen uit de hoogte doen. Hij monsterde mij van kop tot teen, ostentatief. Welk vlees heb ik hier in de kuip ? en toen besloot ik om er mee te spelen. Laat ik nu eens precies het tegenovergestelde uitstralen van hij doet. Hij wil supercool, zwervervrij zijn, laat ik dan de clochard spelen, die staat op regeltjes, en niets moet weten van mensen. Dat gemengd met een gezonde dosis shizofrenie. Hieraan zou ik plezier beleven.
Ik moest er nog niet eens veel toneel voor spelen : ik was doorregend, dus zag er sowieso armzalig uit in mijn plakkerige beige broek en verzopen bergschoenen. Omdat ik binnenkort op verlof ga, zaten mijn mooiste truien al ingepakt in mijn valies en ik droeg dus een trui waarvan mijn vriendinnen altijd zeggen : neen, die kan nu echt niet meer. En dat zeggen ze al jaren. Een trui om bomen in om te zagen. En ik had mijn visserhoedje mee, hahaha. Regenvast, maar het ziet er niet uit. Dat had ik precies meegenomen om, indien nodig, de hilariteit te verhogen.
Hij keurde mij onmiddellijk af en sprak, we zullen er maar aan beginnen. Mmmm'kay, zei ik, extreem wel, extreem wel. Ik hield mijn hoofd neergebogen alsof ik mijn schoenen bestudeerde en hief plots mijn hoofd, zonder mijn nek te bewegen omhoog, als een bultenaar, of iemand zonder nek. Jij hebt het geld toch mee, mmm'kay ? Ja ja rustig maar, je krijgt je geld wel. Mmm'kay, mmm'kay, extreem wel, extreem wel.
Onzin verkopen is altijd spannend, gaat de andere er in trappen of niet ?, vooral als je voor de waanzin gaat. Ik probeerde het niet te overdrijven, later kon ik misschien helemaal loos gaan. Uit zijn mails had ik wel gemerkt dat hij niet zo bijster intelligent was, maar het wel dacht van zichzelf.
Ik logde op de site aan en stopte voor het paswoord. Hier, als je me het geld geeft, dan krijg je het paswoord, m'kay ? Ik geef het je straks wel. NEE NU, mmm'kay ! Hij schrok danig. Hier kreeg hij het heen en weer van, hij begon zelfs te schelden ! Man, zeg, freak zeg, betrouw de mensen toch eens ? Terwijl ik nog voorgesteld had om het te regelen via overschrijving, maar hij vertrouwde dat niet, toen, haha. Hij haalde twee briefjes van vijftig uit zijn portefeuille en schoof ze naar mij toe. Het was toch 105, mmmm'kay ? De laatse vijf krijg je als ik het paswoord heb gekregen ! Hij riep het bijna uit. Ik had hem waar ik wou. Nu de onzin opdrijven.
Extreem wel, extreem wel. Ik gaf hem het paswoord en hij wijzigde het onmiddellijk. Voor mij was de kous af, maar nu begon hij zijn beklag te doen dat ik een geldwolf was. Dat ik geld probeerde te slaan uit iets wat ik gratis had verkregen. Ik zette mijn visserhoedje op en bleef met mijn hoofd wiegen als een schildpad vanonder haar schild. Extreem wel, extreem wel, mompelde ik. En nog een paar mmm'kays tegen mezelf. Ik moet er stapelgek uitgezien hebben. De andere voelde zich nu mijlenver boven mij. Het leuke daarvan is dat je tegenspeler je dan ongelooflijk onderschat en jij hem eigenlijk belachelijk kunt maken. En als je het subtiel doet merkt hij het niet eens.
Hij rommelde wat aan op die site en ik zag dat hij niet goed met een PC overweg kon. Wacht, zei ik, laat mij het doen, mmm'kay ? Ik nam van hem over en rammelde nagenoeg blind op het toetsenbord, opende schermpjes en venstertjes, tikte codes in. Hij opende grote ogen en ik zag hem denken van, hoe kan die zwerver dat allemaal ? Waar werk jij, moest hij weten ? In één gulp barstte ik los : Mijn vader is reserve-kolonel bij de Nederlandse marine en mijn moeder is Schotse (vandaar McGraw, ik heb haar naam overgenomen na de dood van mijn broer, slaat nergens op, maar hij knikte) en zij was hoboïste bij Het Belgisch Kombo, heb je nog gehoord van Het Belgisch Kombo, (hij knikte weer !) dat was een trio en ze waren toch met vier, hahaha. Ik ben geboren in New-Orleans, op Blueberry Hill, vandaar mijn voornaam en ik werk nu als adviserend consultant in een advokatenbureau, specialiteit virologie en internetpiraterij. Extreem nijg, niet, mmm'kay ? En jij verkoopt internetdomeinen, probeerde hij nog, zwakjes. Als bijhobby, als bijhobby, verdient niet extreem wel, maar redelijk wel. Bon, ik ben er vandoor. En je laatste vijf euro, nog ? Get yourself a clean shave, mmm'kay ? Hij bleef perplex achter.
In zijn vorige mailtjes had hij verteld dat hij werkte in de filmindustrie, 'decorbouw en filmen maken'. Hij heeft meteen een nieuw typetje, gratis en voor niets cadeau. Als binnenkort een tv-programma verschijnt waarin een debiele randfiguur ronddwaalt met een vissershoedje die te pas en te onpas extreem wel zegt, wel denk eraan : je zag het eerst hier. En dan kan ik er misschien nog munt uit slaan met auteursrechten.
Extreem wel, extreem wel.
(en beste mensen, bovenstaand verhaal is NIET verzonnen)
06-08-2006, 00:00 geschreven door Hill
04-08-2006
Kokkerellen op vrijdag : meat balls
De Zweedse kok verdiept zich in de gehaktbal :
04-08-2006, 18:36 geschreven door Hill
03-08-2006
Blind date (I)
Soms heb ik het gevoel dat mijn leventje teveel op en neer kabbelt zonder dat er veel gebeurt. De grootste avonturen beleef ik in boeken en in de muziek, af en toe op DVD. Als de kans zich dan voordoet om een stukje leven te acteren is dat altijd meegenomen, zo'n kansen grijp ik dan met beide handen. Neen, da' niet waar. Soms. Heel soms, grijp ik ze aan.
Maar vandaag had ik er zin in : ik had een blind date. Ze had een zeer aangename stem over de telefoon en toen ik haar vroeg hoe ze te herkennen antwoordde ze : aan mijn donkere bril en mijn witte stok...
Neen dat is onzin natuurlijk. Het ging eerder zo. Een maand of wat terug kreeg ik een mailtje in mijn bus, met de vraag wat ik van plan was met een internet-domeinnaam. Het eerste moment wist ik niet waar dat op sloeg, tot ik mij herinnerde dat ik, eind vorig jaar, bij de gratis actie van .be-domeinnamen, een aantal domeinnamen had laten blokkeren. Alleen maar om er gedurende een jaar grapjes mee uit te halen. www.naamvaneenvriend.be (fictief) laten doorverwijzen naar een foto van een garnaalkroket (inside joke) bvb, zo'n dingetjes. Allemaal puberaal gedoe eigenlijk. Maar wél leuk. Nu bleek iemand geïnteresseerd te zijn in één van de door mij gereserveerde domeinnamen. Of ik die wou afstaan. Natuurlijk wou ik dat, voor mij hadden ze toch alleen maar de waarde van die ene grap. Hoeveel had meneer in gedachten (meneer, want het was geen dame, natuurlijk. Weer niet, tommetoch) ? Hoeveel wou meneer ervoor betalen ? We kwamen een prijs overeen (voor de curieuzeneuzen : 105 EUR, ik had al gauw door dat het geen kapitaalkrachtige firma was die erachter zat). En 100 EUR kan iedereen betalen, het moet tenslotte ook leuk blijven. We spraken af om de overdracht te regelen in een internetcafé in de Wolstraat.
Die man kende mij van haar noch pluimen en ik hem van vacht noch schub, mogelijks zal ik hem nooit meer ontmoeten, dus, er rees stilletjesaan een plan in mijn kokertje : waarom niet een rolletje spelen ? Ik kon mij bvb voordoen als een rijke stinker die handelde in domeinnamen, of als een internetwizzard, wereldvreemd, of als een subtiele mannenvriend. Of als, of als... Welk rolletje precies, ik besloot het ter plaatse te verzinnen, ik zou het open laten tot ik de man zelf zag. Was hij een toffe peer, dan wou ik er nog wel een pint mee gaan drinken, was hij vervelend, dan zou ik een rolletje spelen, haha.
Tegen halfacht stapte ik het internetcafé binnen. Er zaten drie klanten, twee Spaanssprekende studentes (woo-hey, met die wou ik gerust heelder nachten blind daten, en een blonde veertiger in débardeurke, zonder ringen en met een heel lijzige blik. Woont nog bij zijn moeder, zeker weten.) In geen enkele van de drie kon ik de stem gieten die ik aan de telefoon had gehoord. Ik bestelde een cola en wachtte. Na een tiental minuten, kwam een kerel in sportieve regenjas binnenwaaien. Zou dat die... neen, hij liep door tot achter de toonbank en begon een gesprek met de uitbater. Een ogenblik later kwam een nieuwe jongeman binnen. Hij liep onmiddellijk op mij af, goeiedag, U bent Hill ? Hij paste bij zijn stem. Een beetje vreemde kwiet vond ik, arrogant ook en uit de hoogte doend. Ik besloot een rolletje te spelen...
(vervolg zaterdagnacht)
03-08-2006, 20:53 geschreven door Hill
02-08-2006
Venster op de wereld
Antwerpen, een multiculturele stad, ik weet het, en toch blijft het me soms verbazen. Deze keer weer in de frituur.
Ik stond er aan te schuiven voor mijn bakje cholesterol in een bont gezelschap. Voor mij was een familie aan de beurt, een potige kerel, Marokkaans uiterlijk, met witlinnen T-shirt open tot halverwege de borst. Zijn vrouw was er ook bij, een tengere, heel donkere vrouw met een glinsterend lachje. En dan nog twee krullebollekleuters, een jongen en een meisje. De man was van het hartelijke type, zo iemand die je bij iedere mop wil doen meelachen, en dan met het puntje van zijn elleboog in je zij port, je kent dat type wel, uitbundig. Toen ik binnenkwam, vroeg hij net of de frieten nog steeds in plantaardige olie werden gebakken. De friturier (of hoe heet zo iemand) bevestigde. De man was gerustgesteld, zijn frietjes waren hallal. Daar net na, stond een zeer nerveuse jongeman, op en neer te wippen, in gescheurde jeans en afgetrapte sportschoenen. Hij had een weelderige haarbos vol krullen die werkelijk elke kant opgingen. Toen hij zijn bestelling deed was er geen ontkennen mogelijk : plat gèèènts. Daarna was ik aan de beurt, de West-vlaming en na mij kwam dan een man die leek op wijlen koning Boudewijn. Niet dat hij er fysiek op leek, hij was wel mager, maar zijn gezicht zag er helemaal anders uit. Hij had zeer fijn, blond haar, dat sterk aan het uitdunnen was, en hij droeg een beige regenjas. Een merkwaardige kruising tussen le roi triste en de cavaliere dalla Trista Figura. Zelden zo'n treurige mens gezien. Hij opende zijn mond om te bestellen : Pomme Fritz zei hij. Een Duitser. Toen ik met mijn pakketje het bakhuis wou verlaten stapten twee wel heel vrolijke meiden binnen. Een zakkie patat hoorde ik ze giechelen.
Mijn frituur, venster op de wereld.
02-08-2006, 20:16 geschreven door Hill
01-08-2006
Over pinten en trappisten
Het KMI maakte gisteren de officiële cijfers bekend : Juli 2006 is de warmste julimaand geweest, sinds de eerste steenlegging van de thermometerhut ; terwijl in een normale julimaand de gemiddelde temperatuur een stevige 17,1 is, was die dit jaar maar liefst 6 volle graden hoger.
Zes graden is zes graden, klaar, maar wat houdt dat nu eigenlijk in ? Laten we dat eens bevattelijker maken.
Stel, als we op een normale vrijdag uitgangsavond op café blijven plakken en we drinken een pint of acht aan vijf graden, dan dronken we deze zomer gemiddeld acht trippels van elf graden (5+6).
Niet verwonderlijk dus dat ik heel juli last had van oververmoeidheid en duizeligheid.
01-08-2006, 20:58 geschreven door Hill
31-07-2006
Oorwurm
Oorwurmen worden ze genoemd, popdeuntjes die zich na één beluistering in je hersenkronkels vasthaken. Om er nooit meer uit weg te willen.
Vanochtend had ik het weer : Goeie morgen morgen, goeiedag (goeiemorgen morgen). Blij dat ik je weer ontmoeten mag. De olijke tweeling Hugo en Nicole. "Blij dat ik je weer ontmoeten mag". Het is NIET wederzijds, mijn besten. Maar ja, ik heb niets te willen, voor de rest van de ochtend zullen die twee bootkruisers me achtervolgen. In de badkamer bij het tandenpoetsen : Goeieblubblubblub. Op de tram. O nee, idereen kijkt weer naar mij. Op het werk, de lift humt met me mee: Hmmm, hmmhmm hmm hmm hmm -Hmm hmm hmmmm. Achter de PC. Je bent vandaag zo vrolijk, Hill ? Ik ben helemaal niet vrolijk ! Vroeger heb ik nog pogingen gedaan om het te vermijden, de wekker instellen pal op het uur, maar dat was nog veel slechter : Het Zeven Uur journaal met Hugo Sigall ! In Israel zijn deze nacht honderachtenvijftig doden gevallen bij een zelfmoordaanslag. Hiermee breken we het record van '94. In Brussel is een UFO neergestort op het Flageygebouw. Er zijn vijf doden waarvan drie ernstig en opgave van Kim Clijsters op Roland Garros door een nijdige windpok. Maar nu eerst het weer met Nicole. De tropische temperaturen houden aan tot 2012... Ik moet zeggen, ik werd er niet echt vrolijker van. De wekker nog drie minuutjes vroeger laten aflopen om dan te ontwaken midden in de reclame, neen daar bedank ik ook voor. Dan nog liever de hele dag een oorwurm.
Oorwurmen, meestal zijn het vrolijke huppeldepupnummertjes, ingeschreeuwd door opgewekte meidenstemmen en met een refreintje dat bestaat uit lalala, nanana of wohooo. Eén keer horen op de radio en je zit er de hele dag aan vast. Tot je zenuwen ervan gaat knetteren. Vooral 's ochtend vroeg zijn ze op hun gevaarlijkst. Je bent nog niet helemaal wakker, je bent op je allerweekst, uiterst beïnvloedbaar en daar springt de radio aan : I'm a Barbie girl, in a Barbie wo-orld, feels like plastic, it's fantastic... Bokke Gerard, de volgende vier uur zit je eraan vast. Of nog, van ons australisch buurmeisje : Can't get you out of my head, lalala lalalala la lalala. Can't get you out of my head, de kleine pestkont zit er nog mee te lachen ook. Bah. En je krijgt het niet uit je kop wat je er ook aan doet. Het enige dat helpt is het liedje verdringen door een ander, een ander lalalaaa'tje gezongen door een ander koppel huppelkutjes. En dan prutsen die weer aan je zenuwstelsel. Een oplossing heb ik er jammer genoeg niet voor, wel misschien een tip die het leed kan verzachten. Of je het nu wil of niet, het liedje zit voor de rest van de dag in je kop, dan kan je maar beter zorgen dat de zanger(es) waar je aan vast hangt de moeite is. Een knappe nemen, je moet er de hele dag nog op kijken. Voor de dames zou dat Robbie Williams kunnen zijn : The road to Mandalay (pampampam-paampaampaampa-pam). En ikke zal hmmm, och waarom niet, ik ben in een jolige bui : Wie heb ik aan de lijn, hallo hallo... Voor die ferme rosse. En als ik die beu ben, heb ik er nog twee.