Als een verzopen hond stond ik in de lift. Koude druppels lekten langs mijn haar naar mijn regenjasje en vormden er beekjes die verdronken in het nu bijna zwarte van mijn verzadigde jeans. Je kon precies zien tot waar mijn regenjasje kwam. Tot tien centimeter onder de gordel, daar was het nog droog. De rest moerassig nat.
Zo stond ik in de lift, de schade schattend, toen opeens zij binnenkwamen. Zij, twee opgedirkte juffertjes in gestreept broekpak. Op hoge hakjes, tiktakkend tegen de tegels. Met een helmboswuivend permanent, vermoedelijk in de plooi gegoten met betonlijm, zo strak zat het. Met een overvloed ook aan zilveren ringen, oorbellen, kettingen. Geef me een metertje touw en ik klik ze zo vast, door de ringetjes, via de kettinkjes, over de oorringen, aan de metalen leuning van de lift. Dacht ik nog. SM op het werk. Dat zal ook wel hun bedoeling niet geweest zijn.
En ik stond daar maar te druppen, vijvers scheppend rondom mij. Mij het pleuris te kouwkleumen. Ik had er al een godgloeiende hekel aan en nu begonnen de madammekes nog te praten ook. En ja hoor, op zo'n geaffecteerd toontje, op zo'n seuterig zeurtoontje. De dellen.
Dat dat toch wel iets is, zo'n slecht weer. Zo waaien zeg. En dan die regen! Poepoepoe. (Poepoepoe zeiden ze wel niet, maar ze hadden het kúnnen zeggen). Ze keken tersluiks (maar dan weer niet zo tersluiks dat ik het niet zou merken) naar mij. Dat dat toch geen weer was om een hond door te jagen. Zo regenen. En zo waaien. Ze konden nogal een stukje gemeenplaatsen bij mekaar mekkeren die twee geiten.
Zo'n regen, zo'n wind. Geen spatje nat waren ze. Niets, geen meter hadden ze door de regen gehoeven, de droge diva's. Van de ene weet ik zeker dat ze haar auto tot in de ondergrondse parkeergarage gereden had (Ik moest nog opzijspringen toen ze de oprit binnensjeezde) en de ander, wel dat weet ik niet, maar nat was ze zeker niet geweest. Geen van beiden had zelfs maar een paraplu bij.
Geen weer om een hond door te jagen, humpft. En toen werd het beest in mij wakker. Ik besloot om mijn Sint-Bernard expressie ten berde te brengen : ik maakte me goed breed en schudde met mijn lijf zoveel mogelijk natheid uit me los. Spatten en spetteren.
Geen weer om een hond door te jagen... Woef!
18-01-2007, 20:58 geschreven door Hill
|