 |
|
|
| If the future isn't bright, at least it will be colourful |
|
|
| 07-05-2006 |
 Moe |
Hij stapte tegelijk met mij op de trein, een jonge kerel, zestien, met een stekelkopje. Hij gooide een donkerblauwe sporttas op de bank voor hem en maakte het zich gemakkelijk, languit onderuit gezakt, zijn benen gestrekt op zijn tas.
Hij probeerde zich te concentreren op een cursus, maar hij moest zijn meerdere erkennen in Klaas Vaak. Bij de kaartjescontrole vernam ik dat hij naar Leopoldsburg moest. Een kadet in het leger dus.
Zijn kopje zakte opnieuw scheef en hij liet zijn cursus vallen. Hij sliep de slaap der rechtvaardigen. Een driekwartier later schoot hij wakker. Hij tuurde in de donkerte naar buiten en probeerde de naam van het stationnetje af te lezen waar we stilstonden. Het lukte hem niet. Excuseer, meneer (hij zei meneer tegen me !) waar zijn we, vroeg hij in lichte paniek. Een beetje verrast door zijn vraag (de treinbegeleider had het zopas omgeroepen) mompelde ik in eerste instantie 'Sinterklaas'. Sorry, Sint-Niklaas liever, verbeterde ik mezelf. O, bedankt. Geen dertig seconden daarna dommelde hij weer in.
Toen we Berchem binnenreden bewoog hij niet. Zou ik ? Ik twijfelde even, als iemand mij onverwachts wakker maakt riskeert hij een serieus pak slaag, en dit hier was een militair in spe. Hoe zou hij reageren ? Hij zal toch niet ergens een bowiemes of een minimi verborgen hebben zitten. Dat zou pas een belachelijk einde zijn. Ik zie de koppen al in het Nieuwsblad : "Hill McGraw, de ongetwijfeld geniale samensteller van Da Chocolate Moose, tevens erevoorzitter van de Berkesclub en stichtend lid van vogelpikclub "De Losse Handjes" neergeschoten door slaapdronken milicien in Berchem. Zijn laatste woorden waren : Koekoe ! We zijn in Berchem !"
Maar kom, zo'n vaart zou het wel niet lopen.
Ik schudde hem dus wakker, en waarschuwde hem af te stappen. Hij bedankte me en ik zag hem op het perron op een bankje opnieuw in elkaar zakken. Maar mijn goede daad van de week zat er weer op.
Wat zou het Belgisch leger toch zijn zonder mij...
07-05-2006, 23:16 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 06-05-2006 |
| Opwippende paardenstaartjes |
Het zonnetje lokte me vrijdagmiddag naar buiten. Uit ervaring weet ik dat dit niet zonder gevaar is. Je gaat je krantje lezen in het park, of op een bank op een pleintje, je eet je boterhammetjes op. Je geniet van de warmte op je gezicht en daarna heb je allerminst nog zin om terug naar kantoor te gaan.
Ik overwoog alle argumenten voor en tegen en anderhalve seconde later stond ik buiten. Ik vond een rustig plaatsje in het stadspark op een bankje half in de schaduw, half in de zon. Zo heb ik het het liefst.
Het broodje was vlug op en ik sloot de ogen. Door de koptelefoon zong Bob Marley van "Is this Love ?", de zon prikkelde mijn neus, ik niesde even. Het leven was mooi.
Toen rook ik iets heel aangenaams : een zoetige geur. Iets als van bloemetjes, maar toch met een zurig toetsje (appeltjes ? ). Ik opende de ogen en het paradijs trok aan me voorbij. Twintig jonge meiden, misschien zeventien jaar oud, jogden voorbij. Stuk voor stuk gekleed in nauwsluitende trainingsbroeken (jazzdans-pantalons zou dat vroeger geheten hebben), met daarboven een wit wijd (maar dan ook weer niet té wijd) T-shirt. De laatstejaars hadden turnles : lopen in het park. Ik wist niet waar kijken. Hun benen, hun borsten, maar het spannendst waren nog hun rode gezichten, met het haar in paardenstaarten gebonden, opwippend tegen hun rug. Daarenboven liepen ze allemaal niet even snel, dus hun passage duurde wel een aantal minuten. Soms is de werkelijkheid mooier dan een droom. En zelfs zo'n dromen overkomen mij niet zo vaak.
Dit was duidelijk geen slaapbeeld, want een kwartiertje daarna kwamen ze weer langs. Eerst de appeltjesgeur van meisjesparfum, met een vleugje zoel zoet zweet, en onmiddellijk daarna de meiden. Met voorhoofdjes die nog iets meer glimden dan daarstraks en met natte frou-frous. De staartjes (en de rest) wipten al iets trager. Moslimterroristen moeten eerst en masse soortgenoten omleggen vooraleer ze zeventig maagden mogen aanschouwen en bij mij lopen ze hier gewoon voorbij !
De goesting om terug aan het werk te gaan was zeeeeeeer klein, die vrijdagnamiddag.
06-05-2006, 21:18 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 04-05-2006 |
| Na het feestje |
Nacht. De gasten zijn naar huis. Lege glazen staan slordig door elkaar op het salontafeltje. Er staan zelfs twee nog halfvolle glazen met plakkerige cola. Daartussen liggen her en der chipssplinters verspreid. Paprika en zout is het geweest. Onder tafel liggen drie nootjes.
Je zit onderuit gezakt in je zetel, stilletjes nagenietend nog. De gasten zijn weg, maar in de hoekjes van de kamer hangen nog slingers sfeer. De echo's van hun klare, vrolijke stemmen zoemen nog door de kamer.
Je loopt naar het raam en zet het open. Gesteund op gekruiste armen, hang je met je kop naar buiten. De verkoelende wind doet deugd. De avond stroomt binnen. Met het oplossen van de sigaren- en sigarettenrook lossen ook de laatste restjes sfeer op.
Die afwas doe ik morgen wel.
04-05-2006, 18:30 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 03-05-2006 |
| Time management |
Ingevolge een misallocatie van resources (de kom voor kriekentaartbeslag dient ook gebruikt te worden als mengbak voor de Waldorf Salad) en een verkeerde inschatting van het productieproces (verdoemme, die kipfilets moeten nog gebraden worden ook, waaah de rijst wil niet zwellen !) is er druk komen te staan op het Just In Time Process van het avondmaal.
Gelukkigheidshalve kregen de gasten af te rekenen met een bereidwilligheidscrisis in hun tramvervoer, met een bonus van een extra kwartuur tot gevolg. Deze onverwachte meevaller hield rechtstreeks oorzakelijk verband met de toch tijdelijke levering van de Salade Niçoise.
Kortom de taart geurde tijdig, de rijst rees op tijd, de Salade Niçoise glom in zijn kom en de Waldorf Salad salueerde de gasten bij binnenkomen.
Maar tijd om een tekstje te schrijven was er niet meer. Het spijt me.
03-05-2006, 23:18 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 02-05-2006 |
| Eenden zijn ook maar mensen |
In mei legt iedere vogel een ei. Of dat zo is weet ik niet, maar de eenden in Antwerpen moeten er alleszins vroeger aan begonnen zijn. Als je nu door de parken met waterpartijen loopt, kun je her en der stuntelende eendenkuikentjes zien drijven. Geel-zwarte borstelkopjes. Ik moet altijd denken aan van die schuursponsjes voor de afwas. Ze zwemmen een beetje kriskras door mekaar vaagweg tussen vader en moeder door.
Vanmiddag heb ik zo'n gezinnetje in de gaten gehouden. Ze waren met zes : een fiere vadereend, met groenblauwe kop en grijze pitteleer aan, daarachter vier schuursponsjes, nu eens links uit de bocht gaand, dan weer terug peddelend, en de moeder, een doodserieuze bruine eend, sloot het rijtje.
De vader dwarste plechtstatig de vijver tot hij tussen de leliebladeren een oude cafévriend zag. Daar wou hij toch eens goedendag tegen zeggen. Hij veranderde van koers en zwom naar zijn collegapitteleer. Gerard en Roger, nog twee andere eenden zwommen er ook al naartoe.
Door de koerswijziging van papa, waren de kuikentjes een beetje het noorden kwijt. Papa konden ze niet volgen, en mama zwom achter hen. Ze dobberden kriskras door mekaar, tot moeder eend het voortouw nam en de kuikentjes haar konden volgen.
Ondertussen was vader bij zijn drinkebroers aanbeland en hij wou een geanimeerde conversatie opzetten. Moeder de vrouw wierp vader een donkerbruine blik toe en schoot uit haar zwemvliezen. Eén snater had ze nodig, één kwek maar. Met de kop een beetje gebogen en de staart op halfzeven slobberde vader terug naar zijn kroost.
Eenden, dat zijn precies mensen.
02-05-2006, 17:38 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 01-05-2006 |
| 't Is triestig |
Every day is like Sunday
Every day is silent and grey
(Morrissey)
Het miezert, het motneuzelt en dan moet je nog eens naar het dorpje met de meest triestige naam van Frankrijk...
(nvHill : Dit tekstje had vanmorgen moeten verschijnen, maar ja, het moet misgelopen zijn bij het opladen. 31 april werd dit jaar weer eens schaamteloos over het hoofd gezien).
01-05-2006, 22:04 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
