Na de finale van het WK veldrijden gevolgd te hebben, op de radio, met het obligate taartje en de vele potten koffie, voelde ik het kriebelen om nog wat rond te dwalen in de stad. De zon stond lekker laag, wat een mooie schijn gaf aan de rode daken. Uit de zon was het bijtend koud, maar langs de zonbeschenen kant van de straten was het heerlijk toeven. Ik was nog maar net buiten toen ik mijn zus aan de overkant van de straat bemerkte. Toen ze binnen kusafstand kwam, zag ik dat het niet mijn zus was maar Ilse Beyers, van Dag Allemaal. Dus zus, tegen de zon in, lijk jij sprekend op de hoofdredactrice van de Dag Allemaal. Dat was me eigenlijk nog nooit opgevallen.  

Goed, ik had weer mijn BV van de dag gescoord. Deze week heb ik al veel punten behaald met BV-spotting. Maandag stond Kris Debruyne te shoppen in de Match en Koen Crucke wandelde donderdag langs de leien. Hadden we nu nog het spelletje lopen –spot je favoriete BV- dan was deze week zeker voor mij geweest.

Een tijdje terug speelde ik dit spelletje met een vriend van mij. Hij woonde toen in Leuven en ik al in Antwerpen. Meestal zagen we elkaar op vrijdagavond ergens in de Westhoek en dan vergeleken we onze ontmoetingen. Die, die de meeste punten gescoord had, won, de andere betaalde de eerste pint. Kinderachtig spelletje misschien, maar we hebben er heroïsche discussies over gehouden. Voornamelijk over de waarde van de BV. Sam Gooris of Cary Goossens dat was maar één punt, geen discussie mogelijk. Iemand als Kris Debruyne of Bram Vermeulen was toch al gauw twee punten waard.

Ook de plaats waar je iemand ontmoette kon zijn puntenaantal doen stijgen. Robbe De Hert op zijn fiets in short was maar één punt, met Robbe De Hert in de frituur was twee punten waard. Andrea Croonenberghs was er twee waard, Andrea Croonenberghs met snotneusje twee en een half. Omdat je nu eenmaal zelden een presentatrice ziet met een snotneus.

De grootste discussies vielen echter bij het quoteren van BVs die niet zo heel erg BV waren, maar toch veel respect verdienden. Ik zeg maar iets, hoeveel punten scoort een gesprek aan de toog met de accordeonist van Bram Vermeulen ? Ook over Walter Van Beirendonck was ooit veel discussie. Dat was vroeger mijn buurman, dus met die kon ik vlotjes scoren. Toen ik op een avond mijn –ik geef het toe- compleet not done trainingspak aangetrokken had om te gaan joggen in het Stadspark (ik ben diep in mijn binnenste, weinigen geloven dit, echt wel sportief), kwam ik hem tegen. Hij bekeek mij van top tot teen, en staarde mij wel een minuut lang na. In zijn volgende collectie stond het felle, kleurrijke trainingspak-achtige kostuum centraal. Volgens mij was dit een vijf waard (game-set-match), maar we zijn het er nooit over eens geworden.

Ondertussen zijn we met het spelletje opgehouden. Ik zie die vriend niet zo vaak meer en hij is ondertussen verhuisd naar een dorpje ergens tegen de Waalse grens. Als daar al iemand met BV gehalte rondloopt is het een verkeerd gereden tapijtboer die komt dineren in één of ander restaurantje in de buurt. En die scoren heel laag.

Trouwens, ik heb die vriend ooit eens volledig knock-out gespeeld, toen Wouter Deprez doorbrak op televisie. Die heeft nog in mijn klas gezeten en samen met nog twee anderen hebben we jarenlang het volledige ledenbestand uitgemaakt van de Grote Hamerspelclub.

Die vriend is dat nooit te boven gekomen.

29-01-2006, 18:38 geschreven door Hill

Metershoge metalen palen, zover het oog reiken kan.

Gigantische naalden zijn het, in symmetrische vormen opgesteld, nu eens in rijen twee aan twee, dan weer in konsentrische sirkels. Ze staan er roerloos bij, alleen hun ogen draaien langzaam mee, beloeren, bespieden het Oppervlak. Hun buizenkonstrukties stevig verankerd in beton of asfalt, met gele en witte strepen beschilderd, de asfalt wordt hier bedoeld. Met gele en witte strepen beschilderd, als betrof het hier een wirwar van autostrades, meer nog het is een wirwar van autostrades, een ongezien kluwen van snelwegen, snelwegen als knooppunt. Zenuwknoop van teer beschaafd vlak.

De volgebitumeerde Opper-vlakte ligt beplast met benzine en andere oliederivaten, vloeiend lopend uit wrakken van autoos, kapotgereden blik, [gekrasjte machinaties].

Onophoudelijk scheuren wagens aan en af, duizelingwekkende snelheden halend. Tot ze met schril metaalschrapen op tegenliggers knallen, een paal raken. Kilometers ver worden blikstukken weggekatapulteerd, onderweg anderen rakend, een kettingproses op gang brengend : multiplikatief krasjen. (Verkeerd ! Exponensieel krasjen, maar geen mens kan het schelen.) Eens tot stilstand worden ze obstakel, zijn ze tot wrak gedoemd. Mogen ze roesten in vrede. De wrakkenkarkassen worden niet weggetakeld, neen, het is zelfmoord je in dat verkeer te willen begeven ! Zelfs pantservoertuigen hebben geen schijn van kans, integendeel, zij vergroten de chaos, de ongevallen want onaangepaste snelheid !

De ogen van de staalpalen echter registreren. Bij het bemerken van enige onregelmatigheid in de vloei keren de kameraas, want dat zijn het tenslotte gesofistikeerde kameraas met de allergeavanseerdste snufjes, zich naar het ongeval. Auw-tostrades - de humor is te snijden. Maar het doet geen zeer, zeer zeker niet. De wagens zijn onbevrouwd zijn onbemand. Het is veel te gevaarlijk je nog in dat angstpunt te willen begeven. Daarom, robotten besturen de wagens. Krasjtestdommepoppen. Metalen stootkussens als kilometervreters. Met een lage stoombootstoot toeten de palen (het zijn zog. Sprekende Kameraas) het gevaar de weg uit.

Dit is het land van de Rijders.   

28-01-2006, 19:47 geschreven door Hill

Technologie is een schoon ding. Maar niet elke technologie staat al op punt. Over de microchipologie en het wiel geen kwaad woord, maar aan vertaalmachines schort toch nog één en ander.

Zoals jullie wellicht gemerkt hebben, heb ik gisteren een brief gepubliceerd met hier en daar wat Zweedse uitdrukkingen. Nu is mijn Zweeds niet meer zo vloeiend als het ooit geweest is. (Jaren geleden was ik vast van plan om een Volvo te kopen. Om de gebruiksaanwijzing te kunnen snappen wou ik Zweeds kennen. Zovele jaren later heb ik ontdekt dat die handleidingen ook in het Nederlands verkrijgbaar zijn en rijd ik met de fiets. Mijn kennis van de Scandinavische taal is sindsdien enorm achteruit gegaan.)
Omdat ik mijn vertaalcapaciteiten niet meer vertrouwde, ben ik dus op zoek gegaan naar een vertaalmachine op het internet. Gewoon die paar zinnetjes intikken in het Engels en die tool zet ze om in het Zweeds. Dat ging wonderwel zeer vlot, maar ergens vond ik dat gegenereerde Zweeds wel verdacht. Ik besloot de proef op de som te nemen en de vertaling naar het Nederlands te vragen. Gewoon op het prentje klikken om te zien wat dat prulprogramma ervan gemaakt heeft.

Het is ermee geëindigd dat ik naar de kelder ben gegaan om daar mijn oude grammatica Zweeds en woordenboek weer op te graven. Lernout & Hauspie waren er nog niet helemaal. Of helemaal niet, zo je wil.

26-01-2006, 00:00 geschreven door Hill

Kära läsara,

Välkomna till Chokladälgen.

Bij het nakijken van de statistieken heb ik gemerkt dat ik één Zweedse fan tel. U surft via bredbandsbolaget.se en dat vind ik nu eens interessant. Ik heb er geen idee van hoe U op Chocolatemoose terecht bent gekomen. Voor de site is geen enkele reclame gemaakt, ze is nergens geregistreerd en voor zo ver ik weet zijn er zo goed als geen linken met andere sites te vinden. U moet al een hele krak zijn om er iets van terug te vinden via Google. Het idee van onbereikbaarheid schenkt toch een zekere geborgenheid aan dit uithoekje van het www.

Dat U, ondanks dit alles, vanuit het hoge Noorden toch op deze site bent aanbeland, wijst op een ijzeren vastberadenheid en betonnen volhardendheid. Daar houden wij wel van. Uit de miljoenen sites die opspringen bij het intikken van Chocolatemoose blijven doorklikken tot U op deze webstek terecht komt, dit verdient zonder meer een bloemetje.

Kom je gerust warmen in ons hoekje, ik gooi nog een blokje bij op het haardvuur en maak een extra kopje chocolademelk. Geneer je niet, trap je schoenen maar uit. Wees niet bevreesd omdat je enkel Zweeds spreekt en ons niet begrijpt. Velen in onze gezellige kamer spreken Westvlaams, die begrijpt ook niemand. Je zal er je onmiddellijk thuis bij voelen.

Alleen weten we niet hoe we je kunnen herkennen, schone Zweedse. Als U een Scandinavische blondine bent met gletsjerwater ogen, stuur gerust een mailtje om eens af te spreken. Bent U eerder van het donkere type met halflange krullen, stuur dan zeker een mailtje. U zal het zich niet beklagen.
 
Till senare !

Hill, din lille bjorn.

25-01-2006, 18:09 geschreven door Hill

Ze staat klaar. De blik op oneindig. Iedere spier gebald. Elke pees gespannen. Het vel trekt strak. Adrenaline bruist. Wachten. Het sein. Het moet gebeuren - Groen licht !

Zij spurt vooruit. Niemand kan volgen. Zij haalt het ? Nog dertig meter. Twintig. Tien.
Dan springt het licht weer op rood. Het stopmannetje.

Het is menselijk niet mogelijk om de Antwerpse leien te dwarsen in één keer.

(en het is een mooi excuus om hier nog een fotootje van Kim Gevaert te plaatsen)

24-01-2006, 18:34 geschreven door Hill

Hij snuffelde wat aan de vuilnisbak en hief toen zijn pootje. Toen bedacht hij zich en deed een kakje. Zijn bazinnetje zocht in haar veel te grote zwarte handtas naar een stukje keukenpapier en veegde daarmee poedels achterste proper. Ze diepte een plastic zakje van de Match uit de handtas en stopte het WC-papiertje daarin. Daarna boog ze uiterst moeizaam om het drolletje op te rapen met het zakje. Minutenlang leek het te duren. Na de opkuis, schuifelde het bejaarde dametje naar de vuilnisbak en deponeerde het zakje erin.

De Duitser herder, grijsbruin met hier en daar een kale plek, blafte agressief naar de poedel en probeerde zich los te rukken van zijn riem. Zijn baas, een jonge man halverwege twintig met een petje op, moest zich schrap zetten, maar riep de hond niets toe. Pas toen de poedel met het dametje om de hoek verdwenen was, kalmeerde de scheper. Hij snoof even aan dezelfde vuilnisbak. Ook hij ontlastte zich.

Het ligt er nog.

23-01-2006, 18:44 geschreven door Hill