 |
|
|
| If the future isn't bright, at least it will be colourful |
|
|
| 15-10-2007 |
 Nooit meer dokter |
Het was nog mistig, een beetje treurig weer zelfs, maar toch kon je merken dat het tegen de middag heerlijk zou worden. Een kleuterzonnetje peuterde al voorzichtig aan de dauwgordijnen en het was slechts een kwestie van kwartieren voor de nevelslierten zouden plaatsmaken voor een kraakfris hemeltje.
Ik trok mijn kraag hoger en stapte blijgemutst door de stad, mijn pendelstad, mijn tijdsverdrijf tussen twee slechtaansluitende treinverbindingen in. Mijn tijdsverblijf.
Een ochtendgeur woei me tegemoet : koffie met beboterd (échte boter) brood en sparrennaalden. Mensen haastten zich alle kanten uit, maar merkelijk trager toch dan tijdens de week. Een obligaat wielerpeletonnetje fietste de koffieslierten uit elkaar en verving die door die merkwaardige mélange van kamferolie en Duvel.
Zo is de zondag.
Ik keek op de klok aan het belfort. Nog meer dan twintig minuten. Bij een haast verborgen kiosk kocht ik de krant. Een zondagskrant, eentje met vele kleurenfoto's erin van vallende voetballers en over de meet flitsende fietsers. Foto's over totaal onbelangrijke spelletjes, maar met zoveel emotie en karakter erin. Om die ene close-up van die tuimelende voetballer, het gezicht vertrokken van verrokken pijn, daarom koop je die krant.
Ik rekende af, vroeg en kreeg een zakje en la madame du tabac stopte er nog een gratis boek bij ook. Hier, voor u, zei ze. Ik bedankte, haastte me naar de trein en hobbelde vredig de zondagzon tegemoet.
Het boek was ik al helemaal vergeten toen het de volgende dag weer opdook bij het opruimen van het rugzakje.
Het was een blauw boek, lijvig, met harde kaft. Medische familie encyclopedie stond er op. Ik bladerde naar achter : 512 bladzijden! Ik wist niet eens dat er zoveel ziekten bestonden!
Ik toonde het de vriendin, kijk, nooit meer een dokter hoeven te betalen, alles staat hierin!
Mijn vriendin, vooral praktisch als het niet nodig is, neemt het bewuste boek ter hand, bekijkt slinks de cover en witst droger dan een zeemvel in de Sahara : Hopelijk krijg je dan aambeien, dit is alleen deel 1, van aa tot arm...
15-10-2007, 21:40 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 05-10-2007 |
| Als een konijn in een cabrio |
Weer al eens vrijdag, wat vliegen die weken.
Vrouw leest de Humo, man leest de krant. Vrouw droomt weg en schiet dan in de lach.
- Wat ben jij grappig!
- Huh ?
- Gisteren, bij jouw opmerking tijdens de toneelvoorstelling, toen ik de slappe lach kreeg. Toen was jij grappig zeg.
- Nou, zoooo grappig was ik toch niet ?
- Jawel, jawel, je was grappiger dan grappig.
- Maar jij was nog veel grappiger.
- Neen neen, jij bent zo grappig als die mop van dat konijn in een cabrio.
- Maar jij bent nog veel grappigerderder, jij bent zo grappig als die struisvogel in tutu die het zwanenmeer danste.
- Okee, okee, je hebt gewonnen. Ik ben de grappigste. Rijd jij dan...
- How how, ik rijd helemaal nergens heen, we zijn op dieet, remember?
- Oeps, da's waar. Weet je, eigenlijk was je ook helemaal niet zo grappig.
05-10-2007, 19:17 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 04-10-2007 |
| Als een long |
Donderdagavond, de kroost is op tweewekeljkse vakantie naar hun papa.
Man zit in de zetel. Vrouw komt er zich tegenaan schurken. Gezellig.
- Zeg...
- Hmmm?
- Ik zie je graag.
- Ik zie je ook graag.
- Maar ik zie je toch grager. Ik zie je zo graag dat ik wel helemaal in je zou kunnen kruipen.
- En ik zie je zo graag dat ik je zou kunnen opeten, zonder ketchup of mayonnaise of zo, zo graag zie ik je..
- Jaja, kan wel zijn, maar ik zie je zo graag als... als... als een long zuurstof graag ziet! Dat is pas graag zien, niet ?
- Okee okee, dat is inderdaad graag zien, als een long zuurs... Huh ?
- Tsja, het is niet gemakkelijk om te zeggen hoe graag ik je graag zie.
- Laat mij eens proberen : ik zie jou zo graag als... een stuk chocolat!
- Okee, je hebt gewonnen. Jij ziet mij het graagst. Rij jij dan, lieve lieveling, naar de afhaalchinees in het dorp?
04-10-2007, 19:02 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 02-10-2007 |
| Als een tsjoepseltje |
Vrijdagavond, de voorbije werkweek eiste zijn slachtoffers.
Man komt thuis. Vrouw is er al, ze ligt in de zetel. Languit.
- Ik ben kapot.
- Ik ben ook kapot.
- Jaja, maar ik ben toch kapotter.
- Neen, toch niet, ík ben kappotter, ik ben zeker het kapotst.
- Maar ik ben kapotter dan kapot. Ik ben zo kapot dat ik bij het uit de auto stappen door mijn knieën ben gegaan.
- En ik ben zo kapot dat ik vanmorgen uit een vergadering ben opgestapt omdat ik van vermoeidheid begon te duizelen.
- Jaja, kan wel zijn, maar ik ben zo kapot als... als... als zo'n tsjoepseltje dat je bovenop het soepapke draait, je weet wel zo'n hoedje voor het ventiel. Wel ik ben zo kapot als een kapot tsjoepseltje. Nè, da's pas heeeeeeeeel erg kapot, niet?
- Okee okee, maar ik dan! Ik! Ik ben begot zo kapot dat je op mijn voorhoofd al kleine barstjes kunt zien, kijk maar!
- Maar ik ben zo kapot dat ik niet eens meer kapot kan zeggen. Hoor : kapppptt.
- Okee, je hebt gewonnen jij bent het kapotst. Dus jij rijdt naar de frituur ?
02-10-2007, 19:10 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 27-09-2007 |
| Zo dus |
Chapeau dat jij dat volhoudt! Zo van niets naar vier kinderen. Die drukte, ik zou er zot van worden. En je hebt geen minuut meer voor jezelf. Jij veel liever dan ik! Hoe doe jij dat in 's hemelsnaam, hoe hou jij dat vol ?
Krulzapje is op bosklas, Puberzap zit boven in haar kamer huiswerk te faken en Metalzap is naar de tandarts met Mamazap.
Ik kom thuis in een lege woonkamer. Toch lawaai ? Oei Minizap vergeten, die is er ook nog. Ze ligt heel vreemd opgekruld in de zetel, zoals alleen poezen dat kunnen. Ze kijkt video. Over een mevrouw die met katten kan praten.
Heb jij de film al gezien ? vraag ze met haar liefste snoetje. Neen? Kom je er dan niet bij zitten ? Ik kruip onder het dekentje, dicht tegen haar aan. Ze zucht eens heel diep door haar neus en nestelt haar hoofdje in mijn zij.
Die momenten dus, daarvoor. Zo hou ik dat vol.
27-09-2007, 13:03 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 18-09-2007 |
| Step step cha-cha-cha en sliiiiiide |
Volbloed heteroman doet bekentenis : Vorige week stond ik tussen een twintigtal zwetende mannen te dansen op "Let's get loud" van de stoeipoep J.Lo.
En er is nog meer. Alle mannen hadden onveranderlijk een brosgeschoren kletskop en een ringbaardje. Uitgenomen misschien één dan, die wel iets langer haar had, maar die was dan weer slechtziend dus dat telt niet. Hij was tenandere ook geen homo, in tegenstelling tot al die andere tondeuzesnoeiers in voetbalbroek en t-shirt. En ik stond daar dan tussen. Step step cha-cha-cha en sliiiiiide.
Step step cha-cha-cha en sliiiiiide. Het springkonijn vooraan deed er alles aan om de sfeer erin te houden : hij moedigde ons aan, danste zichzelf een hartaderbreuk, zette het gebeuk nog wat luider (Turn it up turn it up-aaah ) en ging ongelooflijk uit de bol in vier talen. Want zo ben ik wel, als ik dan toch verplicht word tot ritmisch beenplooien dan moet dat minstens in internationaal kader. Aldus stond ik daar te sjeken tussen wapperende Hollanders, zeer onhippe Fransen, een verloren gevlogen Zwitser (waar halen ze zo iemand vandaan ? (uit Zwitserland)) en bolbuikige Belgenmoppen.
Dance on your feet, get down to the beat. Feel it! Ik krijg spontaan opvliegers als ik er nog maar aan terugdenk.
En denk maar niet dat het een verfijnd schouwspel was, een ballet van gestileerde lichamen in een iriserend palet van kracht en soeplesse. Mijn oor. Het geheel had de elegantie van een driepotig nijlpaard op een trampoline. Meteen weer een mythe doorbroken : homo's kunnen dus helemaal niet dansen. En ik kan getuigen. Alleen dan die ene vanvoor met dat microfoontje aan zijn oor, die wel ja, maar al de rest? Het was huilen met de leren pet op. Die met de Freddy Mercury-snor is bij een slide zelfs los door het decor gegaan.
Nu ja, veel recht van spreken heb ik ook niet, na goed een kwartier (als het al zoveel was) gaf ik de brui aan Maarten en ging bij mijn lief zitten op een bankje achter in de sportzaal. Zij was er ook ja, het was trouwens door haar dat ik hier verzeild raakte. Zij kon niet dansen (Knie kapot. Zegt ze.) en zat het hele zootje mij incluis uit te lachen vanuit de achtergrond.
Maar de Bruce Willissen gingen door tot het bittere eind van het cassetje een uurtje later.
En daarna met zijn allen douchen. Jeij. Ik zweette niet meer, dus voor mij was het niet nodig (Nee hoor, hoeft niet, neen neen, daarbij ik heb toch geen handdoeken bij, ja da's heel vriendelijk maar neen, bedankt ik ga thuis wel in bad, lukt wel, kijk kijk, o, mijn vriendin! Zoenzoenzoen! ).
Fris gewassen en hun broske geföhnd zaten ze daarna allemaal op een terrasje in de zon, met een kopje koffie en een stuk chocoladecake, grappend en grollend. Toffe peren, die gasten. Daarna vertrokken ze nog als degustiefje naar een nachtclub(*), maar daar hebben wij vriendelijk voor bedankt.
Een namiddag waaiemsi-ei'en in de bear-homosubscene was leuk en eens iets anders, maar een nacht hoefde daar niet direct bij. We konden trouwens niet. We moesten die avond nog naar een fuif in het plaatselijke oudemannekeshuis. Zo zijn wij.
Drie weken daarvoor :
Zeg, Moosje, Krulzapjes peter heeft zopas gebeld. Hij heeft zijn diploma lesgever aerobic-dance behaald en geeft samen met zijn vriend als verjaardagsfeestje een initiatiecursus. Daar doen we aan mee hé?! Ja hè ? Ja ? Ja!
(*) Ik had eerst getikt 'nichtclub'
18-09-2007, 20:51 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 17-09-2007 |
| Vertrouw geen Hollandse ridders |
Heb jij lef ? vroeg ridder Sterk aan Krulzapje. Ja! antwoordde ze haast verontwaardigd.
En hebben alle anderen ook zo veel lef? drong de ridder uit het Land van Ooit aan. Euh... ja zeker?, klonk het al heel wat minder overtuigend. (Minizap groef zich een holletje in mijn zij, onder de veilige arm).
Okee, dan heb ik iets voor jullie. Wat is het meest vieze dat jullie al gegeten hebben ? Slakken, mosselen ?
Spinuzze! riep er eentje, maar de blauwgekousebroekte verstond geen Noorderkemps en deed maar alsof hij Metalzap niet hoorde.
Dan durven jullie vast wel sprinkhanen te eten ?! Ja hoor, geen probleem, deden ze stoerder dan ze waren. Het is dan wel 175 voor de vijf sprinkhanen... Ridder Sterk peuterde wat onhandig met zijn zwaard in de mulle grond. Ja, sorry, ik vind het ook vervelend dat ik er geld voor moet vragen... Stiefpapa mocht dus zijn portefeuille trekken, 175 het was nu ook weer geen onoverkomelijke kost, nietwaar, hoewel ik niet zo onmiddellijk de laatste richtprijs voor een kilo kevers uit het blote hoofd kende.
We mochten de ridder volgen, naar het Oranjeboomrestaurant, een eetgelegenheid volledig opgetrokken uit zuurstokkleurtjes. Na nog een klein discussietoneeltje met de caissière (neenneen, hier kun je afrekenen ridder, maar de sprinkhanen zelf moet je bestellen in de keuken) verdween Sterk door de klapdeurtjes naar achter. En wij bleven verbaasd achter met een bonnetje goed voor zeven kwart euro springbeesten.
De ridder bleef weg. Dat hoorde bij het spel. Natuurlijk zouden we geen echte sprinkhanen krijgen, maar van die geelgroene marsepeinen bolletjes. Of misschien wel spekken in de vorm van insektjes, met voelsprieten van zwarte drop. Of nog, hij zou zo dadelijk terugkeren met de melding dat de sprinkhanen allemaal ontsnapt waren en dat we elk een suikerspin kregen.
Daar is-ie, daar is-ie, ik zie zijn blauwe kostuum door het glas van de klapdeurtjes! Kijk!
De Ooiter kwam er inderdaad aan, zijn zwaard had hij in de keuken achtergelaten. In zijn nu vrije hand hield hij een schaaltje met warempel zes uit de kluiten gewassen sprinkhanen erop, gefrituurd en wel, echte dus, met ernaast een potje sojadipsaus.
Hier zijn ze, wie durft ? Ze smaken eerst naar niks en daarna naar kip, hebben ze mij verteld.
Gek hoe stoerheid en lef sneller kunnen wegsmelten dan een vergeten calippo op de achterbank van een in de zon geparkeerde monovolume.
Metalzap beet de spits af, of liever het achterlijf. Dat was hij verplicht aan zijn status van stoere broer. Mmmm lekker overdreef hij het gevalletje. Puberzap liet zich ook niet onbetuigd, ze moest wel, ze had een oogje op de knappe prins (telkens hij haar richting uitkeek, kleurde ze cabernetrood tot diep in haar décolleté). Mamazap, bekend staande als goedlachse omnivoor en ondergetekende Hill hier hadden er ook niet veel problemen mee (het smaakt inderdaad naar kip! Grrrcch, d'er blijft zo'n pootje in mijn keel plakken, ch ch chhhh, het wil er precies niet meer uit! Help!)
Zelfs Minizap beet weliswaar met lange tanden toch het achterlijfje van haar gefrituurde langpoot. Ze vond het maar vies, naar haar gezichtje te oordelen. En Krulzap ? Die bleek plots in geen velden noch wegen meer te bekennen. We vonden haar pas terug als de mannemenschen der Zapclan het laatste beestje achter de kiezen hadden.
En, smaakte het nu naar kip?, vroeg de prins poeslief, ik heb het zelf nog nooit durven eten...
Familiedag van de werkgever, in het Land van Ooit : Inkom, grime, snoep, eten, drinken alles was gratis.
Alleen dus die sprinkhanen niet. Ik zal die morgen eens voor de grap declareren als onkosten, ik ben benieuwd.
17-09-2007, 21:29 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
| 10-09-2007 |
| Mucho Macho |
De dokter reikte me het plastic bekertje aan en wees waar ik mijn ding mocht doen : de dubbele deuren door en dan rechts aan het einde van de gang, daar dus.
Drie minuten later sta je daar dan, in een donker toilet met zo'n flikkerende TL-buis boven je kop, met een tupperwarepotje en met de opdracht je blaasinhoud over te hevelen naar dat bekertje.
Het moet van 1986 geleden zijn dat ik nog eens in een potje mocht plassen, tijdens het medisch onderzoek op school was dat. Al wat ik me daarvan herinner was dat dit toen uit de kluiten gewassen, emmergrote pispotten waren, en dat het geen sinecure was om die zonder lekken te vullen.
Als je die op het toiletdeksel zette was de rand te hoog, en moest je er in een boogje in plassen. Maar als je hem op de grond zette, was het een hele toer om erin te mikken plus dan hoorde je het kletteren tot in de wachtzaal ernaast. En daar zaten de meisjes! Oeoeoe, de meisjes, die verre onbekende diersoort die daar op kousevoetjes stond in hun onderlijveke. Alleen dikke Siska en de knappe Tanya droegen al een BH. De gedachte aan een halfnaakte Tanya maakte dat ik voor het boogje moest gaan.
Maar dit hier is 2007 en mijn potje heeft niet meer dan 6 cm diameter. Ondertussen is mijn trefzekerheid wel zienderogen verbeterd, dus ik maakte me niet echt zorgen. Tot ik plots bedacht dat ik zopas, net voor ik de wachtzaal binnenstapte, nog een negertje geboetseerd had en daarbij ook alle overtollige ballast had geloosd. O nee, ik zal toch nog wel kunnen pissen zeker ?
Het bleek loos alarm, alles ging opperbest. Ik perste er me daar een straal uit jong! Ik ben ooit eens in een bootje tot tegen de Niagara-waterval gevaren, wel die Niagara is een sissy vergeleken bij wat ik uit mijn Loveboat wist te persen. Zo makkelijk ging het dat het een paar tellen later weer loos-alarm was. Mijn potteke werd te klein! Gelukkig ben ik een pro, en met enige kunstgrepen wist ik de schade binnen de perken te houden zonder spetterij. Dekseltje erop en klaar.
Met kwieke tred en de neus in de lucht liep ik opnieuw de gang door, passeerde de dubbele deur en poneerde mijn potteke op het dienblad waar nog een tiental potjes stonden. Mijn potje was veruit het meest vol.Ik voelde me op en top man.
Ja, ik ben een macho in het diepste van mijn nieren.
En een zeiker.
10-09-2007, 21:03 geschreven door Hill
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
