Chocolate Moose
Foto

Ga ook eens kijken bij
  • Chocolate Moose : Foto's
  • Chocolate Moose : Muziek
  • Chocolate Moose : Boeken

  • Laatste commentaren
  • shahrahan (shahrahan)
        op Residentieel wonen in het groen
  • isfahanvisit (isfahanvisit)
        op Residentieel wonen in het groen
  • sepahanfoolad (sepahanfoolad)
        op Residentieel wonen in het groen
  • sarmad (sarmad)
        op Residentieel wonen in het groen
  • echoob (echoob)
        op Residentieel wonen in het groen
  • sheykhbahaeihotel (sheykhbahaeihotel)
        op Residentieel wonen in het groen
  • sheykhbahaeihotel (sheykhbahaeihotel)
        op Residentieel wonen in het groen
  • partchoob (partchoob2)
        op Residentieel wonen in het groen
  • ehdasgostar (ehdasgostar)
        op Residentieel wonen in het groen
  • marjanhadad (marjanhadad)
        op Residentieel wonen in het groen
  • poonehmedia (poonehmedia)
        op Residentieel wonen in het groen
  • sepahanfoolad (sepahanfoolad)
        op Residentieel wonen in het groen
  • atashmahar (atashmahar)
        op Residentieel wonen in het groen
  • kolahdoozancarpet (kolahdoozancarpet)
        op Residentieel wonen in het groen
  • isfahanvisit (isfahanvisit)
        op Residentieel wonen in het groen

  • Zoeken in blog


    Inhoud blog
  • Sex blijft een goede drijfveer
  • Pragmatisch vogelen
  • Soepzus en snoepzus
  • De poes piest
  • De kat kwaakt
  • Publiek bezit
  • Diep geloof in het broeikaseffect
  • Het blogcomplot
  • Wandelen op de Mier
  • Kloten koken
  • De nieuwe generatie
  • Staat er haar op?
  • Communicatie ad absurdum
  • Wuhu-huh! Huhuh! Huhu-huh! Wraaaaaaaaaah!
  • Het mysterie van de bijziende jodin
  • Speakin on ze feun
  • Muggenziften
  • Wachten op kleinkinderen
  • Pompen of verzuipen
  • Spitse vondst van 't gepoeste
  • Winston en de vettige bende van Van Slembrouck
  • In ruggenspraak met het vakbondsfront
  • Caroline Gennez in The Crazy Horse
  • Boys & Grills
  • Diep in het rood II
  • Diep in het rood
  • Keuzes maken
  • Obama in Duitsland
  • Huiveren in Sarlat-la-Canéda
  • Shakespeare iz ded
  • Ciao bella!
  • Residentieel wonen in het groen
  • Het koppig model
  • Het bewijs
  • Bedrijfswagen gevraagd

    If the future isn't bright, at least it will be colourful
    13-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dali op de vouwtandem
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Da's nu al twintig jaar dat ik zelf mijn dassen knoop. De afgelopen twee weken heb ik dagelijks meerdere keren per dag mijn das geknoopt. En vanmorgen wist ik niet meer hoe het moest. Ik vond de startpositie niet en wist de eerste omslag niet meer. Beetje paniekerig probeerde ik allerlei nieuwe dasknooptechnieken en het resultaat was een scheve knoop in alle richtingen. Hopelijk weet ik het morgen wel weer.
    Toen het me eindelijk gelukt was om die das in een knoop te wringen, richtte ik al mijn aandacht op mijn schoenen. Het zijn nieuwe en ze klemmen nog een beetje. Gisteren had ik die voor de eerste keer aangedaan. Niet zo'n briljant idee om bij 35°C een goede vier kilometer te lopen in nieuwe schoenen. Het gevolg laat zich raden : twee blaren op nogal strategische plekken.
    Dus heel voorzichtigjes stapte ik mijn schoenen. Ik had ze allebei aan en wou de veters strikken toen ik merkte dat ik mijn broek nog moest aantrekken.

    Toen ik wachtte op de tram, gingen de tramlichtjes (die de wachttijd weergeven : nog 5 minuten, nog 4, nog 3,...) achteruit in plaats van vooruit. De tijd klom op.
    En tussen de tramhalte en mijn werk ben ik aangereden door een rode, opvouwbare!, tandem!!, minifiets!!!

    Het moet echt niet veel gekker worden. Die warmte mag nu ophouden !

    13-06-2006, 20:41 geschreven door Hill


    12-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Aaallez ! Loeioeioeioei ! Jaaaaahhh !
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Je zit op een podium, tachtig mensen kijken naar je op (letterlijk). De sfeer is serieus. En jij probeert je slappe lach in te houden. Behoorlijk genant is dat.
    Het gebeurt me jaarlijks en iedere keer is dezelfde dame van middelbare leeftijd verantwoordelijk voor die situatie.

    Afgelopen zondag luisterde onze harmonie, naar jaarlijkse gewoonte, de mis op in het "Kleen Kerktje" in Wervik. Er is ook nog "De Grote Kerke", en daar spelen we soms ook, maar tijdens de wijkfeesten is het te doen in het "Kleen Kerktje".
    De wijkfeesten omvatten o.a. een kermis met drie kramen (eendjes, schietkot en carroussel). Er is ook een hotdogkraam, een wielerwedstrijd en een tombola (je kon dit jaar o.a. een emmertje Provençaalse saus winnen !). Kortom Vlaanderen op zijn authentiekst met Will Tura en Frans Bauer door de luidsprekers "Jouw ogen stralen als de zon, jij bent mijn zomer, tulurelutuut".
    En er is ook de jaarlijkse hoogmis, die wij dan mogen opleuken.

    De harmonie wordt meestal strategisch geplaatst in de kerk, links van het podium (rechts voor de priester). Aan de andere kant staat het kerkorgel (een synthesizer eigenlijk, maar kom, het klinkt als een kerkorgel. Heel soms.).  Daarnaast dan weer het koor. En dat zijn twee sympathieke dames die niet kunnen zingen.

    Bij de intrede, de communie, de offerande en het heengaan doen wij dan ons ding. En tijdens de liederen (nou ja), het Lam Gods en het Onze Vader, kwelen de dames, begeleid door de orgelstoten van het keyboard. Nu wil het feit dat op de eerste stoel op de eerste rij van onze harmonie ondergetekende zit. Da's niet omdat ik zo goed ben, maar wel omdat de anderen veel te bedeesd zijn. Als ik op de eerste rij zit, kunnen zij zich verbergen achter mijn rug. Plus de dirigent kan mij gemakkelijker een oorvijg geven als ik weer met het verkeerde stuk ben begonnen.
    Ik zit dus in het volle zicht van iedereen. Ik speel mijn noten, ik kijk heel ernstig als de priester begint, ik slaag erin om mijn geeuwen te verbergen als die mens weer begint uit te wijden, ik gedraag me voorbeeldig. En dan begint het koor te zingen. Kommer en kwel !

    Kijk, het is NIET erg als je niet kunt zingen. Het is ook NIET erg als je niet kunt zingen en je zit toch in een koor. Het is zelfs NIET erg als je niet kunt zingen en je zit in een koor en je wil tegen alle logica in toch lawaai maken. Het is zelfs te vergeven als je niet kunt zingen, toch in een koor zit, je persé je keelgat wil openzetten en je zingt mee met de groep. Maar ! Het is VRESELIJK, als die groep maar uit twee bestaat en jij wil zo luid zingen dat de dakpannen eraf waaien. En dat doet die ene dame dan. Elk jaar. Ammehoela. Doe je ogen dicht. Stel je de slechtst denkbare zangeres voor. Voeg daar op iedere lettergreep nog een tremolo aan toe. Zet de volumeknop op tien and there you have : de helft van het koor van 'tkleenkerktje. En gekleed in een wapperende bloemetjesjurk. Ai ai ai.

    Bij het inzetten van de eerste gil begint onze dirigent al smoelen te trekken. Maar hij staat met zijn rug naar het publiek natuurlijk, niemand ziet hem. De eerste fluit schuintegenover mij begint spontaan te huilen van het lachen. Maar ja, die is ook niet zichtbaar, de dirigent staat ervoor. En daar zit ik dan. Grimassen trekkend. De lach verbijtend. Heel geconcentreerd mijn veters knopen, mijn klarinet zogezegd nakijken, mijn partituren herschikken. Denken aan overreden konijntjes, aan de moeder van Bambi. Het helpt geen fluit. Het is een hel. Alle andere muzikanten zien mij natuurlijk ook worstelen met mijn lach, de klarinettiste naast mij doet het zowaar in haar broek, de hoorniste heeft haar brilletje al afgezet en bet haar tranen met een grote witte zakdoek, de dirigent blijft smoelen trekken. En ik, tsja ik doe de grootste inspanning van mijn leven om serieus te blijven. Het is een nachtmerrie. Je denkt dat je het einde bijna gehaald hebt en dan begint die schrootsopraan met de tweede strofe. Jeuk jeuk jeuk !

    Ieder jaar opnieuw moet ik door diezelfde hel. Het wordt ieder jaar ook erger natuurlijk, want je weet dat ze opnieuw een aria uit haar keelkrochten zal rochelen. De meesten beginnen al te gniffelen als we het podium nog maar aan het opslaan zijn. En ikke, ik mag altijd op de eerste rij gaan zitten.

    Gelukkig, gelukkig nog, is er één gedachte die me overeind houdt : de troostende gedachte aan het emmertje Provençaalse saus dat ik straks mogelijks zal winnen in de tombola.

    12-06-2006, 21:38 geschreven door Hill


    11-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geluk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ook geluk zit soms in een klein hoekje en komt onverwachts piepen.

    Doorstoofd en met rode kop, val je afgepeigerd een cafeetje binnen. Omdat je niet onmiddellijk Tuborg ziet staan op de kaart bestel je een gewoon pintje.
    De dienster, een gezellig mollige rosse, maakt echter een foutje in de bestelling en in plaats van een pintje serveert ze... een Tuborg.

    Soms moet het echt niet meer zijn.
    En als ik er dan nog bij vertel dat haar ogen net zo helder groen waren als de letters op het flesje, wel, u begrijpt, ik was een tevreden burger.
    .
    (ik verwacht nu eigenlijk wel min of meer dat Carlsberg Breweries mij een bakje of twee opstuurt. Takk Takk.)

    11-06-2006, 22:00 geschreven door Hill


    10-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kleinverbruiker
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik heb gisterenavond de frigo uitgekuist. Het was weer eens hoog tijd : de zalmfilet schoot kuit in de preisoep en de tomaten waren vloeibaar. Ik heb ook nog iets groenbruins gevonden met haar op, dat leek te leven en de mosterd was blauw.
    Restjes, hoe gaat dat allemaal. Je hebt zin in kriekenconfituur, je koopt een potje, de volgende morgen smeer je je boterhammetjes ermee, hmmm dat smaakt. De volgende dag is er geen brood en dat stukje kaas moest zowieszo dringend op. De dag daar dan weer na, heb je geen tijd om te ontbijten want je moet op een onchristelijk uur vergaderen in de hoofdstad en op dag vier ben je vergeten dat je in je ijskast nog een potje konfituur staan hebt. Tot je het terugvindt achter een bussel prei, vier weken daarna. Bij het opendraaien ontploft het potje in je gezicht. Weer een nieuwsoortig gistschimmel ontdekt. Ik heb al meer gedaan voor de fauna in flora in dit land dan Greenpeace en het WWF tesamen.

    Het stoort mij eigenlijk wel. Toen ik klein was is me ingestampt dat ik altijd mijn bordje moest leeg eten. En ik kan er nog steeds niet goed tegen van eten weg te gooien. Maar als -laat ik eens een 5 eurowoord gebruiken- single (vreselijk woord, het doet me altijd denken aan van die bekraste 45-toeren plaatjes met daarop stevast een hit van Nana Mouskouri, gratis bijgekregen bij een volle tank benzine : Ce disque a été offert par ES-SO) heb je gewoon veel afval.
    Een vlootje braadboter, 500 gram, maar daar zie je nooit de bodem van. Vijfhonderd gram bakboter krijg ik nooit op, ik bak dan nog voornamelijk met olijfolie. Maar je kunt moeilijk béchamelsaus maken op basis van eerste persing. Ik heb het nog geprobeerd hoor, maar overtuigend was het toch niet.
    Als je de einddatum van die boter ziet naderen, en je ziet al een ranzig randje probeer je nog vlug een aantal goed vettige taarten te bakken, met lekker veel boter in. Maar daarvoor heb je eieren nodig en dan ligt er gegarandeerd weer een ei te blinken in de ijskast. En zo blijf je bezig natuurlijk. Het is vechten tegen de bierkaai.

    Ik was er eigenlijk toe gekomen om mijn ijskast schoon te maken omdat het zo onzeggelijk warm is de laatste dagen. Ik dacht terwijl ik dat doe, overleef ik misschien de avond toch nog.
    En het kwam ook een beetje doordat ik opnieuw mijn hooikoortsmedicijnen opgedolven heb : Expiration Date 11/2003. Ik ben als single zelfs niet genoeg ziek om goed te zijn.

    10-06-2006, 00:00 geschreven door Hill


    09-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spreekwoord van de week
    Klik op de afbeelding om de link te volgen het vrijdag, maar omdat ik vandaag in een goede bui ben krijgen jullie van me een spreekwoord cadeau.
    Je mag het zelf zoeken, maar de kernwoorden zijn : geschoten, vel, beer.

    http://www.metacafe.com/watch/51484/what_a_driver/

    09-06-2006, 00:00 geschreven door Hill


    08-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Speelgoedautootjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Vanop mijn nieuwe werkstek heb ik een schitterend zicht over Antwerpen. De kleine mannetjes in maatpak beneden, de dinky toys-wagentjes. Hoewel, dinky toys, voor zover ik me herinner waren dat de veelkleurige miniatuur-autootjes van grootva. Je had er heel erg groene, hemelsblauwe, hier en daar een citroengele, en rode. Rode die met de jaren vervelden tot een roziger tint. Honderden heb ik er versleten (MB, Majorette,..). Ik heb er mee rondgereden tot de plastieken bandjes tot op de velgen versleten waren, ik deed "broem" tot mijn mond scheefstond. Ik had veel rode en gele herinner ik me nog. Ook een paar van die hemelsblauwe (een geit met extra koffer achteraan, dat autootje heeft heel mijn jeugd dienst gedaan als bakker). Ik had maar twee grijze denk ik, en al helemaal geen donkerblauwe.
       
    Maar beneden zijn het voornamelijk limousines van een onbestemd grauwe kleur : grijze of donkerblauwe. Hier en daar een zwarte, maar vooral toch metallic gespoten wagens. Waar zijn alle kleuren gebleven ?
    Prachtige BMWs of chique Mercedessen of nog, op hoge poten staande Porsches Cayenne of Volvos XC-90. Allemaal geweldige auto's. Ze rijden als een drijvend salon, afgeboord met geurend leder, vers van de koe. Dat zijn toch auto's waarop de eigenaar trots is. Die hij graag toont aan iedereen. Maar dan kiezen ze voor saaigrijs of burgerlijk donkerblauw. Ga dan toch eens voor een fris kleurtje, denk ik dan. Toon aan de wereld dat je een vrolijke burger bent. Die limousines zijn heus even stijlvol in een lichtere lak. Da's tenslotte de eigenschap van een prachig design. Mooi in elke kleurentint. Niet dat je meteen moet gaan voor gifgroen, maar een beetje creativiteit moet toch kunnen.

    Maar dat kun je toch niet maken, zeggen ze dan, dat is niet stijlvol meer. Je verliest aan standing als je Mercedes niet in het zwart gespoten is. Het is maar wat je standing noemt natuurlijk, ik zou niet dagelijks in een lijkwagen naar het werk willen sjezen, al loopt die nog zo soepel.
    Maar metallic is zo gemakkelijk te onderhouden ! Je ziet het vuil er niet op. Nou, dat is onzin. Ten eerste, als je een wagen van +35000 EURO kan kopen, kun je je de carwash toch ook wel permitteren, zeker. Trouwens ik heb jaren gereden met een appelgroen hobbelbobbeltje. En dat werd nooit vuil, alleen de tint verdonkerde na een aantal maanden autostrade. Ik wil maar zeggen, een beetje kleur in je leven brengen kan toch echt geen kwaad.

    En vooraleer ik opmerkingen krijg over met welke auto ik dan wel rij. Wel, ik rijd met de fiets. Een grijze. Ze hadden maar één kleur. Maar ik heb wel een zeer flashy fietshelm !   

    08-06-2006, 21:24 geschreven door Hill


    07-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ervaringen met een dasspeld
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is wonderlijk hoeveel je bijleert door op een andere afdeling te werken. Vooral uit de alledaagse handelingen van de nieuwe collega's kun je veel opsteken.

    Zo heb ik het nut hervonden van de dasspeld. Jawel, al sedert een week of twee draag ik weer dassen. Ik heb daar nooit iets tegen gehad trouwens, meer nog in de winter is een das aangenaam warm rond de nek. Maar een das is nu eenmaal onverenigbaar met een "job in de computers". Een das vloekt daar. Een goede informaticus is per definitie sjofel gekleed. Een kapotte jeans is geen statement maar een levensstijl. En een hemd is voor snobs ; echte IT'ers doen het in T-shirts van Superman of van één of ander computermerk (met een stickertje op de mouwen : Intel inside). Eén keer heb ik een das gedragen op IT, één keer, en de tweede dag werd ik prompt bij de directeur geroepen. Waarom ik aan het solliciteren was, en of het bij ons misschien niet goed genoeg was voor meneer. Dat was meteen mijn laatste dasdag op IT.

    En nu mag het weer. De weinige keren dat ik nog een das droeg was tijdens optredens met onze harmonie. Af en toe toeter ik mee in een harmonietje en het uniform daar bestaat uit een donkerblauwe broek en jas, een hemd van onbestemde kleur, gebroken beige, en een das in iets wat het midden houdt tussen purper en bordeau. En die das pin ik dan zorgvuldig vast met een dasspeld (ik heb er eentje in de vorm van een klarinet. Gelukkig speel ik geen kerkorgel, het zou nogal belachelijk geweest zijn). En die dasspeld doet zijn werk om de das op zijn plaats te houden als het weer eens verschrikkelijk waait tijdens een taptoe.
    Dat die speld ook haar nut kon hebben binnenshuis was me helemaal ontschoten.

    Tot vrijdag dus. Ik was naar het toilet gegaan, waste mijn handen en keek nog vluchtig in de spiegel. Ow, wat een bakkes, was me dat even schrikken, en daar ! een grijs haar bovenop mijn kop. Kom nou, bovenop mijn kop, langs de zijkanten ok, maar nu al bovenop mijn kop ook. Ik buig me naar de spiegel toe en vind er op slag nog vier-vijf. Tsjongejonge. Waar zijn die plots vandaan gekomen ? Nu ik mijn smoel van dichtbij bekijk, vind ik ook nog een puistje naast mijn neus. Getverderrie. En pas dan merk ik dat mijn plastron in de wastafel hangt. Met de uiterste punt nipt hij nog net in het restschuim, achtergebleven na het handenwassen. Beige das met een boeket aan dwarse bruine en oranje strepen, met lichtblauwe hint. Uitlopend op schuimende natte punt. Het hàd erger gekund, hij had bijvoorbeeld ook in de soep kunnen hangen.
    En nu ik erover nadenk, misschien was dat ook wel zo, ik heb er alleszins geen acht op geslagen. Misschien liep ik al de hele namiddag rond met een stuk prei-sliert op mijn das. Ja, Pol inderdaad, dat is de mode nu hé, driedimensionale opdruk op de plastron, hmm hmm, ja dat lijkt alleen maar een pretstengel, jaja, maar dat is le grand chic in Parijs. Het is een echte Hugo Moss...  
     
    Zo zie je maar, een mens leert enorm veel bij door eens van lucht te veranderen. Maar teveel de verkeerde dingen, naar mijn goesting.

    07-06-2006, 20:48 geschreven door Hill


    06-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Lachstaart
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Bij ons op het werk lopen een aantal fenomenen rond. Dat zijn van die mensen in heel het bedrijf gekend zijn, sommigen geliefd, anderen berucht.
    Zo hebben we 'de Fons', da's een hyperkineet, een ADHD'er eerste klas. Als die iets uitlegt moet hij rechtspringen en op tafel kloppen. Hij is dan ook getrouwd met een Italiaanse, alleen zo'n temperamentvolle mamma kon hem meester. Fons is ook de man die erin slaagt om in een vergadering bloedrood aan te lopen, met zijn vuist op tafel te slaan en te roepen , 'maar ik ben ekik niet kwaad!'. En dat nog menen ook. Iedere vergadering met die man is een avontuur. 

    Een andere BC (bekende collega) is Bob. Bobs bureau ligt één kast verder dan de mijne, dus ik kan hem dagelijks hardop horen lachen. Daarvoor moet ik eigenlijk niet veel moeite doen, want drie verdiepingen lager kun je hem ook nog horen. Hij lacht een beetje zoals Ernie van Sesamstraat, die met die banaan in zijn oor. Chi-chi-chi-chi !
    De grote hobby van Bob is alles bijhouden wat vliegt en toch geen eieren legt. Bob verzamelt dus alles : van foto's van helicopters, over plastieken vliegtuigjes uit de Kindersurprise tot vlaggen van Sabena. Alles heeft die man. Waar hij het allemaal stopt, ik zou het niet weten, maar een feit is dat hij vol opgaat in zijn hobby. Toen een collega ooit aan Bob vroeg of hij zijn vliegtuigjes (hij heeft er een drietal op zijn bureau staan) niet eens zou afstoffen kreeg die het bitse antwoord : dat zijn geen vliegtuigen !  Dat is een Fokker huppeldepup en een DC-3 ! Oppassen met Bob dus. Als het over zijn hobby gaat, kan hij vreemd uit de hoek komen.

    Deze namiddag waren we bezig over boekenkasten en boekenplanken en zo. En Bob maar uitleggen dat zijn werkkamer ondertussen tot de nok toe, barstens vol staat met memorabilia uit de vliegsector. Hij krabte even in zijn baard (goed teken !) en hij begon te vertellen over afgelopen w-e toen hij en zijn maten (hij praat altijd over 'zijn maten', wij lachen daar dan mee. Hoe is het met je 'maat', Bob ?) met zijn maten dus, een volledige hangar vliegtuigonderdelen heeft verkocht. Maar hij had toch één ding voor zich gehouden en zelf mee naar huis genomen : de staart van een vliegtuig. Eentje met reclame erop van de Gazet van Antwerpen. Een... staart... van een vliegtuig...Bob ? Ja, met de achterzetels naar beneden en zo'n rood-wit vierkant achteraan, lukt dat hoor.
    Het erge is dat Bob hier niet aan het zwanzen is, maar dat hij het echt meent. En is je vrouw daar dan content mee, vragen we ongelovig. Niet echt neen, maar wat kan ze doen, ik zet dat dan in de garage en daar stoort dat niet. De staart van een vliegtuig ! Hoe bestaat het.
    Sabine kijkt onze Bob met grote ogen aan en dan ontsnapt haar : wel, hoe meer ik van jullie mannen hoor, hoe gelukkiger ik word met de mijne. Ik heb het echt getroffen met die jongen. Hij heeft helemaal geen enkele hobby...
    En toen begon ze te schuddebuiken van het lachen. Ze is er net niet ingebleven. Er is schoudergeklop en een grote zakdoek aan te pas moeten komen om Sabine weer arbeidsklaar te krijgen.

    Het leukste is dat ik nu enkel maar 'hobby' of 'staart' moet zeggen en Sabine start opnieuw met een daverende lachsessie. En dan begint Bob ook weer : Chi-chi-chi-chi !           

    06-06-2006, 20:29 geschreven door Hill


    05-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het kriebelende zonnetje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Daar is de lente, daar is de zon !
    Na weken (eigenlijk hooguit tien dagen) regenachtig weer komt de zon erdoor. Eindelijk, verzucht de massa. Heerlijk heerlijk, al is het dan vooral omdat nu al die zagemensen eindelijk stoppen met emmeren over hoe slecht het weer wel is. D'er is weinig zo vervelend als dagelijks, op de tram, op het werk, op de radio zelfs mensen te moeten aanhoren die beweren depressief te zijn omdat er eens een vochtige wolk een week blijft hangen. Nu mogen ze stoppen met zagen. Alleen daarom al is de zon welkom.

    Deze middag heb ik het appartementje eens volledig verlucht. Alle ramen tegen elkaar opengezet zodat alle muizenissen goed konden wegwaaien. Het ruikt nu lekker fris bij mij en het huis zit vol lentebloesem.
    Waaraan ik natuurlijk allergisch moet zijn, zodat ik al de hele namiddag zit te snotteren, en te niezen. Met tranende ogen probeer ik een boek te lezen en vooral, vooral niet te denken aan die rothooikoorts. Ik heb het dit jaar al bij al nog lang volgehouden. Barstende koppijn krijg ik ervan, ik moet ook de neiging onderdrukken om uit pure frustratie met allerlei dingen te gaan gooien. Volgens mij moet dat dan ook gooikoorts heten. Bah.
    Ik zal morgen eens langslopen bij de apotheker, wat stijfsel bestellen om in mijn neus te gieten.
    Hooikoorts is toch ook het beste bewijs dat de mens voor 70 procent uit water bestaat. Ik ben verdorie zo lek als een visnet. Menslief wat heb ik een waterhoofd.

    De zomer, het is iets moois. Maar als het aan mij ligt mogen ze het jaar gerust fastforwarden naar eind september. En daar drie maanden de pauzetoets ingedrukt houden. 

    05-06-2006, 21:20 geschreven door Hill


    04-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een avondje uit
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Haha, ik had er vanavond echt wel zin, eens lekker uiteten. Verleden week was ik langs een Gallicisch restaurantje gepasseerd dat me heel aangenaam leek en daar zou ik naartoe gaan. Een aperitiefje, stukje vlees en misschien wel een dessertje, frambozenbavarois of zo, ik zou wel zien. Het water kwam me in de mond. 

    Tegen negenen stapte ik mijn appartementje uit op weg naar een gezellig avondje. Naar aloude gewoonte (ik had ook niet anders verwacht) was de Spanjaard dicht. Geen berichtje waarom, gewoon dicht. Maar ik had nog meer pijlen op mijn boog (ik had eerst geschreven bogen op mijn pijl, haha), de straat lag vol eethuisjes allerhande.
    De Griek naast de Spanjaard sprak mij niet zo aan, teveel gordijnen en frutseltjes aan de muren, voor de Griek paste ik. De Italiaan een stukje verder liep ik ook voorbij omdat ik daar verleden week nog geweest was, neen vandaag wou ik iets nieuws proberen.
    Nog een Italiaan die dicht was en ook de Portugees ernaast was gesloten. Langs de overkant van de straat was nog een Braziliaan, maar daar was het zo druk, dat ik ook daar voorbij liep. De volgende Italiaan dan maar. Die zag er behoorlijk deftig uit, met obers in livrei, de gasten allemaal mooi opgetut, voor de deur een dikke BMW,... mwa hiervoor was ik misschien te sjofel gekleed. De volgende dan maar, en dat was 'em, een gezellig, heel gezellig Italiaantje, met houten tafeltjes en posters met de toren van Pisa aan de muur. Ik keek naar binnen, veel koppeltjes lekker intiem aan losstaande tafeltjes. Eigenlijk allemaal per twee, alleen achterin zaten er vier samen. Dit zou het worden ? Aleen weer die twijfel, wat moest ik daar alleen gaan doen ? Goedenavond, tafeltje voor twee, voor mij en mijn fles wijn...
    Hmmm, ik had het gevoel van een orde, een evenwicht te verstoren moest ik daar binnenstappen, alsof de gezelligheid zou verkruimelen als ik mijn hand op de klink zou leggen. Ik weet het, het klinkt gek allemaal, maar dat gevoel had ik. Ik moet eerlijk bekennen dat ik al geen zin meer had om 'gezellig' te gaan uiteten. De goesting was helemaal over.
    En zoals gewoonlijk eindigde ik weer in de frituur op het Falconplein, tussen een veel te dikke taxichauffeur en twee bouwvakkerstypes alledrie met grijze rijkswachterssnorren. Het gesprek ging over de verschillen tussen bestelwagens, de Ford Transit of de Mercedes Sprinter.
    Ik heb mijn frieten opgegeten op de bank naast de frituur, met schuin zicht op de rosse buurt. Het regende, haast onmerkbaar.

    She asks me - Why do you always end up in places like this ?
    Well, er, I don't know, the wind just kinda pushes me this way...
       

    04-06-2006, 23:13 geschreven door Hill


    03-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bloempje
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Als een schaduw kwam hij van uit een donkere hoek te voorschijn, vanachter de Sjömanskyrkan aan de Waaslandtunnel.
    Ik liep in gedachten verzonken en schrok op. Hij was zeker meer dan een meter negentig groot en nog een stuk breder dan ikzelf. Een maghrebijnse reus in  een lange lederen jas, het buitenwipper-type. Zijn hoofd hield hij een beetje schuin naar beneden. Toen ik hem voorbijliep zag ik dat hij aan een kleine witte bloem rook, met diepe halen, de ogen gesloten.
    Een onwezenlijk beeld.  

    03-06-2006, 22:36 geschreven door Hill


    01-06-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De eerste dag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Om halfnegen aangekomen, wat voor mijn doen een halfuur te vroeg is. Dit kan scherper. De komende dagen maak ik hier werk van. Ook hier moet ik de negen uur kunnen scheren.
    Een goede dag roepen tegen de grote chef. Dag Jan !
    PC'tje op gang trekken, e-mail checken, wat felicitaties in ontvangst nemen, dank u dank u. Om 10 uur de eerste vergadering en hopla, het karretje bolt al weer.
    Over de middag gaan eten met de collega's (allemaal dames, jawel. Het gesprek ging over de crêche, kinderzitjes op de fiets en over het gemak van babies op de buik te dragen, ik moet me dringend eens verdiepen in die materie).
    Daarna nog een vergaderinkje en beginnen aan een taak die de volgende dag om 10 uur 's ochtends af moet zijn. Terwijl het zeker meer dan tien uur werk is.
    De grote baas nog eens groeten, (dag Jan !) en nog eens middagmalen in het bedrijfsrestaurant, dit keer met de chef nu, om tijd en een vergadering uit te sparen. Hij neemt de hoofdschotel, ik een koffie. Ondertussen brainstormen we over nieuwe marketing mogelijkheden (tiens zit dat ook in ons takenpakket ? Ja, ik ben vanmorgen bij de CEO geroepen en ik heb die opdracht meegekregen, wat denk je van volgend voorstel... Ok, maar als je nu dit eens zou doen ? Daar zit inderdaad muziek in, ik zal daar eens over nadenken, denk je mee ? Ba ja waarom niet, ik zal van 't w-e eens rondsurfen op internet, tegen dinsdag heb je een uitgeschreven analysetje. Hoh, merci.) Het is toch aangenaam werken met enthousiaste mensen !
    Terug naar het bureautje en verder werken aan die taak, onderbroken door een vergadering nog, tegen half zes weer naar beneden en de taak nog afgewerkt krijgen ook. Goedendag gezegd tegen de kuisvrouw en de man van de security die de boel kwam afsluiten. Muziekje opgezet en in de avondzon naar huis gestapt. Stevige wandeling van 45 minuten.
    Tien uur gewerkt en tegen half tien toch nog vol energie thuiskomen.

    Dat dit zo kan blijven duren !  

    01-06-2006, 22:27 geschreven door Hill


    31-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De laatste dag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Binnenkomen, vlug vlug een vergadering binnen, een vergadering die een half uur uitloopt zodat ze onmiddellijk overloopt in een tweede vergadering. Tegen half één eventjes doorsteken naar de Panos, broodje bestellen, opeten aan de PC en ondertussen mailtjes checken. Om één uur opnieuw een opleiding. Nu eentje die ik zelf geef aan mijn opvolgers. Terug aan mijn bureau, nog twee probleempjes oplossen, de gebruikers bellen.
    Terwijl de collega's een stukje taart komen eten (de vruchten van twee avonden bakwerk) en me feliciteren met mijn nieuwe job, nog een achttal telefoons aannemen en verwerken. Intussen de laatste fardes in een kartonnen doos stoppen, bellen naar de verhuisdienst wanneer ze die kunnen oppikken. Dat doen ze niet meer, ik moet die zelf verhuizen naar de derde verdieping. Daar willen ze de dozen wel nog oppikken. Bij de secretaresse een rolwagentje gehaald, de dozen versleept, terug naar mijn bureau, nog een groepje feliciteerders te woord gestaan.
    Het is ondertussen vijf uur. Al vijf uur ! De intussen lege laden uitstoffen. De pluchen bever die naast mijn scherm stond, ben ik vergeten in te pakken, dus die stop ik maar in mijn jaszak.
    De projectleider wenst me een goede verdere toekomst voor hij vertrekt. Ik schrijf nog een laatste mail met richtlijnen over wanneer ik waar en voor welke problemen ik kan bereikt worden. In een haastje trek ik mijn jas aan, hol naar beneden en punt voor de laatste keer uit in dit gebouw. Ik ben al buiten als ik besef : dit was mijn laatste dag als informaticus. Het is hier af.  

    Als ik de Meir kruis, tast ik in mijn jaszak naar de bever. Ik haal hem eruit en kijk hem in zijn lachende snoet. Er valt een last van mijn schouders, waarvan ik niet eens het bestaan wist.
    Ik weet dat ik de goede keuze gemaakt heb. Hopelijk is het ook de juiste.

    31-05-2006, 20:36 geschreven door Hill


    30-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De rasp
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik hou van stemmen. Van babbelende mensen. Van fluisterende mensen, samenzweringen. Of gewoon lachende kinderen, spannende hese stemmen. Daarom hou ik ook zo van de radio, van die onbekende warme stem die je in je bed komt strelen. Die geheime stem waarbij je je geen gezicht kunt voorstellen, maar die je je wel thuis doet voelen, thuis in je eigen bed. Nog thuiser dan zonder die stem.

    Gisteren en vandaag had ik opleiding in Brussel. Iets over een computerprogramma om rapporten mee te maken. Altijd leuk, rapportjes maken, dus ik daar naar toe.
    De opleiding werd gegeven door een ranke blondine, laten we haar hier Nancy noemen. (Zo heette zo trouwens ook in het echt, Nancy). Nancy was ergens van de kanten rond Hasselt en het was eraan te horen : ze zong niet echt maar ze sprak met een vreselijk platte aaa, het was bijna de o van 'bos' èn met een schrapende huig-r. En als ik zeg schrapende huig-ir, dan bedoel ik schrapen zoals in 'met de vingernagels over het bord krijten'. Je houdt het niet voor mogelijk, ik kan ook nogal rollen met mijn ir, maar bij haar kwam bij iedere ir haar huig uit d'er mond uitgekropen en gaf een kras over het bord.  Als ze haar mond open deed krimpte ik gewoon ineen. Dit was echt niet vol te houden. Vanachter mijn computer bad ik dat ze haar stem mocht verliezen. Grrrrote God, aanvaarrrrd mijn gebed.
    En je gelooft het of niet, maar het gebeurde ! Het gebeurde zeg ik U! Blijkbaar had ze al een paar dagen last van haar keel, zei ze (last van haar keel, er zat verdorie twee kubieke meter gyproc in !), maar ze hoopte de les wel nog te kunnen afmaken. Het lukte haar nog ook, het was een doorzettertje, maar naar het einde toe begon ze hier en daar toch te piepen. Dat was dag één, gisteren dus.

    Vanmorgen treinde ik weer naar Brussel, met in mijn jas drie paar oordopjes. Ik nam geen enkel risico ; er is niet één rapportje dat mijn twee trommelvliezen waard is. Ze was er natuurlijk ook weer en ze verontschuldigde zich alvast voor haar keelontsteking. Het was verergerd gisterennacht en ze wist niet of ze het einde van de les zou halen. Maar hoe ze het zei. Waaw, mijn tenen krullen nog als ik het opschrijf. Uit haar strot kwam de meest hese, gebroken, zware ook en zooo sexy stem, zoiets had ik nog nooit gehoord. De metamorfose was totaal. In iedere zin die ze voor zich uitbromde, lag de verwachting van een zwoele nacht besloten. Bij ieder zinsdeel werd Nancy mooier en mooier. Een heerlijke blondine, met amandelen ogen en die haviksneus (ik val op haviksneuzen, altijd al geweest), met een vermoeden van sproet eromheen. Oeoeoeoe. En dan die rasp weer. De aaa piepte als een in jaren niet meer geoliede garagepoort en de r was ronduit seks De optie om de dataprrroviderrr bij openen te rrrefrrreshen staat onderrr file save as en daarrr dan dat vinkje aanklikken. Het was je reinste erotiek. Grrrrr. En ik maar klikken en refreshen, klikken en refreshen...

    Ik zal weer veel onthouden hebben van die les. O wee mijn eerste rapportje.

    30-05-2006, 22:14 geschreven door Hill


    29-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ingelegde krieken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Man, 31 jaar, doet vaststelling : Ik. Word. Oud. 

    Ik weet dat natuurlijk al langer (ik blijf er vast van overtuigd dat ik mijn hoogste piek bereikt heb op zeventien jaar en dat het vandaarafaan pijlsnel de dieperik is ingegaan). Maar deze avond werd ik toch wel bijzonder stevig met mijn neus op de feiten gedrukt : Ik kreeg de bokaal met ingelegde krieken niet open.
     
    Nu zijn er wel meer mensen die problemen hebben met bokalen allerhande, en dit is ook niet erg. Op het eerste moment had ik de crisis trouwens ook helemaal niet voelen aankomen ; ik krijg die pot niet open, ik zoek in mijn keukenlades naar het keukenwerktuig-zonder-naam, dat ding dat dient om meer greep op bokaaldekseltjes te zetten zodat je die toch opengewrongen krijgt, en ik kom tot de vaststelling dat ik zo'n stuk vernuftig gereedschap niet eens bezit. Nog eens kijken, neen, ik heb dat niet. Ik kan me trouwens ook niet herinneren dat ik het ooit gehad heb. En als ik dit nu pas opmerk, na acht jaar alleen te wonen (de kottijd trek ik er gemakshalve af, koken deed ik toen niet), dan wil dit zeggen... dat dit de eerste keer in acht jaar is dat ik een pot niet open krijg. Knal.

    Ik wist wel dat ik niet meer zo sportief ben als vroeger, maar dit, ik blijf het volhouden, is louter een kwestie van training, meneer ! Ik ben er nog steeds van overtuigd dat, moest ik blijven fietsen zijn, we Tom Boonen nu zouden kennen onder zijn bijnaam : "De Eeuwige Tweede". Jawel.
    En daar komen ze aangestormd, dames en heren, gaat Tom 'Boom Boom' Boonen het halen, Tom Boonen op één, Tom Boonen op één, maar in zijn wiel zit nog steeds Hill De Onklopbare ! En hij komt eruit, ja hij komt eruit en inderdaad "Hevige Hill" haalt het alweer met de vingers in de neusgaten, zijn twaalfde opeenvolgende ritoverwinning in de Tour al dit jaar. Zal hij zijn stunt van de vorige drie edities kunnen herhalen, toen hij iedere rit won ?
    Ok, misschien overdrijf ik wel een beetje. Natuurlijk zou ik Tom Boonen ook zijn ritje gunnen...

    Maar dit is anders. Dit is de eerste keer dat ik  vlakaf geconfronteerd wordt met mijn tanende machtsexplosiviteit. En dan nog op dat niveau. Bokaal ingelegde krieken vs Hill McGraw : 1-0. Bah bah bah.

    Ik heb de bokaal toch open gekregen hoor. Uit de les fysica wist ik dat metaal uitzet bij warmte, dus heb ik een minuutje of zo warm water laten lopen over het deksel. In een wip was het open.

    Oud, misschien wel ja, maar ook wijs. Na.

    29-05-2006, 22:17 geschreven door Hill


    28-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jazz-coryfee of jazzicoon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zaterdagavond trad het Brussels Jazz Orchestra op, samen met de dePhilharmonie (inderdaad twee keer 'de').
    Solisten waren o.a Bert Joris en Frank Vaganée. Bert op trompet en Frank op saxofoon. Ik zou hier kunnen beschrijven hoe zeer ik ervan genoten heb, hoe goed die wel zijn of hoe zuiver die wel spelen, hoe swingend en toch ontroerend, maar daar zijn jullie natuurlijk niet veel mee. Ga die mensen gewoon bekijken als ze in de buurt zijn. Ze zijn goed.

    De kaarten voor het concert had ik te pakken gekregen via het werk. Die sponsoren de dePhilharmonie en onder de werknemers worden dan tickets verloot. (Waarschijnlijk om het plebs ook eens kennis te laten maken met verheven kunst). Deze keer was ik bij de gelukkigen. Hoezee! Ter inleiding stond op onze intranetsite een korte beschrijving van wie Bert Joris wel is. Volgens hen is hij blijkbaar niets meer dan een houterige dennenboom. Of zouden ze woorden gebruikt hebben die ze zelf niet verstaan ?

    (Je kunt de printscreen vinden door te klikken op de afbeelding)


    28-05-2006, 19:31 geschreven door Hill


    27-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hak
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag mocht ik nog eens naar een huwelijksreceptie. Altijd leuk als je er oude kennissen terugziet.
    Deze keer was het te doen in de Abdij van Vorst. In het jaar des Heren elfhonderd en vijf kreeg de Afligemse abt een kerk cadeau van een bisschop (gekke tijden die Middeleeuwen) en daaruit is dan een kloostergemeenschap gegroeid voor adellijke en rijke nonnen. En daaruit dan die abdij. Die bisschop was blijkbaar een pientere jongen want de abdij ligt vlak naast het stationnetje van Vorst-Oost. Een makkie dus voor mij om er te geraken.

    Alleen nog, wat zou ik aantrekken ? Het was een huwelijksreceptie, dat wel, maar in Brussel. Wat zijn daar de geplogendheden ? In West-Vlaanderen is dat in driedelig pak, in de Kempen volstaat een proper T-shirt, maar in Brussel, daar wist ik het niet. Ik ging dan maar voor casual chic. Is altijd goed. Bruine schoenen, bruine broek, maar dan toch een hemelsblauw hemd met donkerblauw gestreepte das. Ja, dat was goed zo, ik zag er uit als om door een ringetje te halen (Wat wel de goede uitdrukking is bij een huwelijksfeest).

    Tussen twee regenbuien in sprintte ik naar het station en voorspoedig bolde ik richting Vorst. In Brussel-Zuid overstappen en daar -je weet maar nooit- de iPod verbergen in de jaszak tot ik weer op de trein zat, richting Nijvel. Vijf minuutjes voor tijd, tjoek ik het stationnetje binnen en ik stap de trein af. Struikel ik daar wel niet met mijn schoen over het trapje zeker. Krak, hak d'r af.
    Zucht, ik weer. De hak was er niet helemaal af, ze bengelde nog met één stukje leder aan de rest van mijn schoen. Bij iedere stap was het van flapperdeflap (precies een espadril in tweede versnelling). Zo ging dat dus echt niet. Ik probeerde die hak nog los te trekken maar ook dat lukte niet (stevig leder blijkbaar). Dan maar een plaatselijke neringdoender binnengestapt met de vraag of hij me kon losknippen van die klaphak. De gezette krantenman ging even naar achter en kwam toen gniffelend terug met een kniptangetje. Knip, hak definitief eraf. Dankuwel merci (altijd met twee woorden spreken in Brussel).

    Met een verschil van drie centimeter tussen links en rechts waggelde ik de receptie binnen. Mijn broek een beetje naar beneden getrokken om niet op te vallen. Ik denk niet dat iemand het gemerkt heeft. Alleen lachte Steven naar mij toen we de receptie verlieten : zo waggelen, je mag zoveel niet drinken.
    Gelukkig was het niet ver naar het stationnetje en anderhalf uur later zat ik al weer thuis, mijn scheenbeen te masseren. Blijkbaar moet ik daar door het scheef lopen toch twee spieren, op zij van mijn rechterscheenbeen verrokken hebben. (En ik wist niet eens dat ik daar spieren had !).

    Welja dus, ook dit derde millenium vindt Murphy het aangenaam toeven in mijn gezelschap.
    Wat kun je eraan doen ? Eens groen lachen en nieuwe schoenen kopen...

    27-05-2006, 23:25 geschreven door Hill


    26-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Optische illusie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het is vrijdag, het is vakantie, het regent...

    Om de lezers van Da Moose de dag toch nog aangenaam te laten doorbrengen, ter bezighouding deze optische illusie.

    Je klikt op het prentje en daarna kijk je heel geconcentreerd gedurende een twintigtal seconden in de groene vlekken.
    Als je geconcentreerd blijft kijken, zul je na een tijdje een giraf kunnen ontwaren in de groene vlekken. Raar maar waar.  

    26-05-2006, 14:48 geschreven door Hill


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onwillige harddisks
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wegens onvoorziene omstandigheden te wijten aan een onwillige harddisk, uren gesukkel met daaruit volgende grote honger, die op zijn beurt (Pizza Napolitano) zorgde voor immense dorst, ten huize Moose geblust met misdadig drankgebruik (Absynth lest niet echt de dorst), waardoor de man met de hamer grijnzend van achter de hoek verscheen, is hier gisteren geen tekstje verschenen. Daarom krijgen jullie er vandaag twee. Het eerste ben je nu aan het lezen. Voilà.

    26-05-2006, 14:32 geschreven door Hill


    24-05-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Koffietoerisme
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Bij ons op kantoor worden ze al maandenlang geconfronteerd met een prangend probleem : het vraagstuk van het koffietoerisme.
    Eerlijk gezegd, ze hebben het zelf gezocht, vind ik. Ik leg het even uit.

    Ik werk voor een internationaal bedrijf dat voornamelijk actief is in de bank-en verzekeringswereld. De afdeling in Antwerpen herbergt alleen verzekeraars, in het gebouw in de hoofdstad kun je beiden vinden.
    Verdieping -3 t.e.m. 10 in Brussel is voorbehouden voor de bankmensen, uitgezonderd verdieping 4 waar de verzekeraars vrolijk computeren.
    Nu worden de verzekerings- en de bankproducten wel onder één label verkocht, maar toch zijn de firma's juridisch twee verschillende entiteiten. Het moet iets te maken hebben met CAOs, fiscale constructies, de hele reutemeteut, weet ik veel. Voel je het al komen ?
     
    Beide entiteiten hebben dus ook verschillende regels. De mensen van de bank bvb hoeven niet te badgen als ze aankomen of vertrekken. Wij daarentegen bij de verzekeringen moeten dat wel. Dus staan er alleen puntklokken op de vierde verdieping.
    Het kan nog dwazer ook hoor : onlangs was er een bank holiday (alle banken zijn dicht, net als jij eens tijd heb om je geldzaken op orde te brengen). Onlangs dus was er een bank holiday. De bank was dicht, de verzekeringen niet. Dus alleen de vierde verdieping in Brussel was open. Alleen op vier was er licht. Alleen de roltrappen van verdieping drie tot vier waren aangesloten.
    Behoorlijk kafkaïaans denk je ? Shhht shhhht, het kan nóg erger.
     
    Tijdens de koffiepauze bvb. Bij de verzekeringen hebben we recht op gratis koffie. Bij de bank kost dat vijftien eurocent per potje drab. De koffie automaten op de vierde verdieping geven dus gratis koffie en voor die op alle andere verdiepingen moet je je proton aanspreken. Het gevolg laat zich raden. Ware volksverhuizingen vinden plaats, van duizenden (wat zeg ik miljoenen !) bankemployees die de oversteek wagen naar verdieping vier om daar gratis koffie te halen.
    Dit druist natuurlijk lijnrecht in tegen alle conventies en regelgeving. Stel dat de bankafdeling in Groot-Bijgaarden dat te weten komt ! Dat die tegen tien uur allemaal in hun wagen springen en naar Brussel karren om daar over de laatste roddels te kallen bij een gratis kopje koffie. Dit mag niet !

    En daarom is er nu een werkgroep 'Koffietoerisme' in het leven geroepen. Om gestructureerd oplossingen te bedenken die het probleem zouden kunnen verhelpen. Onlangs zijn ze voor de derde keer samengekomen en is het probleem op de agenda gezet van het Comité ter Preventie van (weetiknietmeer), en ter Bescherming van de Werksfeer.

    Daar kunnen ze bij Dilbert nog een puntje aan zuigen.

    24-05-2006, 21:21 geschreven door Hill


    Archief per week
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/01-31/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 17/08-23/08 2009
  • 10/08-16/08 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 07/01-13/01 2008
  • 01/01-07/01 2007
  • 24/12-30/12 2007
  • 26/11-02/12 2007
  • 19/11-25/11 2007
  • 05/11-11/11 2007
  • 29/10-04/11 2007
  • 22/10-28/10 2007
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 24/09-30/09 2007
  • 17/09-23/09 2007
  • 10/09-16/09 2007
  • 03/09-09/09 2007
  • 27/08-02/09 2007
  • 20/08-26/08 2007
  • 13/08-19/08 2007
  • 06/08-12/08 2007
  • 30/07-05/08 2007
  • 23/07-29/07 2007
  • 16/07-22/07 2007
  • 09/07-15/07 2007
  • 25/06-01/07 2007
  • 18/06-24/06 2007
  • 11/06-17/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 30/04-06/05 2007
  • 16/04-22/04 2007
  • 09/04-15/04 2007
  • 26/03-01/04 2007
  • 19/03-25/03 2007
  • 05/03-11/03 2007
  • 19/02-25/02 2007
  • 12/02-18/02 2007
  • 05/02-11/02 2007
  • 29/01-04/02 2007
  • 22/01-28/01 2007
  • 15/01-21/01 2007
  • 08/01-14/01 2007
  • 01/01-07/01 2007
  • 25/12-31/12 2006
  • 18/12-24/12 2006
  • 11/12-17/12 2006
  • 04/12-10/12 2006
  • 27/11-03/12 2006
  • 20/11-26/11 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 06/11-12/11 2006
  • 30/10-05/11 2006
  • 23/10-29/10 2006
  • 16/10-22/10 2006
  • 09/10-15/10 2006
  • 02/10-08/10 2006
  • 25/09-01/10 2006
  • 18/09-24/09 2006
  • 11/09-17/09 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 31/07-06/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006
  • 05/06-11/06 2006
  • 29/05-04/06 2006
  • 22/05-28/05 2006
  • 15/05-21/05 2006
  • 08/05-14/05 2006
  • 01/05-07/05 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 17/04-23/04 2006
  • 10/04-16/04 2006
  • 03/04-09/04 2006
  • 27/03-02/04 2006
  • 20/03-26/03 2006
  • 13/03-19/03 2006
  • 06/03-12/03 2006
  • 27/02-05/03 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 06/02-12/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 23/01-29/01 2006
  • 16/01-22/01 2006
  • 09/01-15/01 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 26/12-01/01 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs