Enkele maanden geleden tijdens Dwars door Hasselt kon ik me samen met collega Piet Crommen plaatsen voor de halve marathon van Osaka via onze werkgever Nitto Belgium. Ik keek er enorm naar uit om daar een goede wedstrijd te lopen want tijdens de jaarwisseling liep het zeer goed. Maar 3 weken voor de wedstrijd kreeg ik plots last aan de knie en moest ik serieus terugschroeven. Het ging van kwaad naar erger en de laatste week moest ik m'n doel bijstellen, uitlopen zou al een succes zijn.
Jammer maar ik probeerde het niet teveel aan m'n hart te laten komen en probeerde toch zoveel mogelijk te genieten van deze schitterende week vakantie met o.a. bezoeken aan Osaka, Kyoto en ons moederbedrijf Nitto. Op zondagmorgen begaven we ons naar Osaka Castle, waar een 10.000 tal atleten hun klaar maakten voor de halve marathon. Ikzelf liet nog snel m'n knie intapen met nitto-tape, samen met een pijnstiller hoopte ik toch om minstens halfweg te geraken. De weersomstandigheden waren perfect, jammer dat ik niet 100% fit was. Bij de start weinig bekende gezichten, of toch... stond daar vlak voor ons toch geen Japanner met een t-shirt van de Maasrun zeker Ik startte in het midden van het pak en begon aan zowat 5'/km. De eerste 5 km ging het tempo naar 4'30" en de pijn bleef gelukkig achterwege. Zo schoof ik beetje bij beetje op en eens halfweg werd ik steeds optimistischer over een goede afloop. Na zowat 15 km steeg het tempo zelfs tot 3'40"/km en zo liep ik al bij al nog in een behoorlijke 1u33' over de finish. Achteraf was ik dan ook zeer tevreden dat ik deze wedstrijd heb kunnen meemaken, ook al was het geen toptijd. Ik heb wel eens zoveel kunnen genieten van de ambiance, ook de aankomst op de atletiekpiste in het groto Nagai-stadium was een mooie ervaring.
Nu, 2 weken later, ben ik de km's terug wat aan't opvoeren maar het blijft nog steeds opletten met die knie. M'n volgende doel was de marathon van Hamburg, maar deze volledig uitlopen zal moeilijk worden door een te grote achterstand. Hopelijk kan ik nog een 25-30 km mee om Manuela te hazen maar dan zal ik vanaf volgende week toch terug voluit moeten kunnen gaan. Een volgende marathon zal misschien voor het najaar zijn maar zo ver ga ik nog niet vooruit kijken, nu eerst terug herstellen en hard trainen.
De laatste weken gaat de conditie nog steeds in stijgende lijn, alleen kleine ongemakken remmen me soms nog wat af. Met gisterenavond de Kerstcorrida in Meeuwen stond er het laatste doel van het jaar op het programma. Vorig jaar liep ik er m'n PR op de 10 km en met de huidige conditie moest een verbetering haalbaar zijn ware het niet dat ik de laatste week met een verkoudheid kamp.
Het parcours was nog maar eens veranderd, dit jaar moesten er 1 kleine en 4 grote rondes afgelegd worden. Hierdoor was wel de afstand een 200-tal meter meer en daardoor dit keer wel 10 km. (9,98 km volgens organisatie) De omstandigheden voor een mooie chrono waren goed: bijna geen wind, vlak parcours en veel en sterke tegenstand. Enige minpunten waren de kou (2 °C) en het vele dubbelen vanaf halverwege de wedstrijd.
Omstreeks 20u10 werd een 500-tal atleten door voormalig Olympiër en marathonloper Karel Lismont op gang geschoten. Ik was meteen goed weg en zat al snel waar ik hoorde te zitten. Eerste km in 3'17" en bij de bekende mannen Vanmarcke, Fillée en Chris Wouters. Na zowat 2 km liep Vanmarcke een 100-tal meter bij ons weg, het gat werd nooit echt groter maar ook nooit kleiner. Zo ging het al voor de 3de wedstrijd van de laatste vier tussen Fillée, Wouters en mij. Enkele andere atleten liepen nog bij of voor ons maar moesten later de rol lossen. Na kwart wedstrijd vertraagde Fillée plots zeer bruusk en dacht ik even dat hij uitgestapt was. Wouters en ikzelf moesten nu alleen het tempo hoog houden want we liepen nog steeds km's onder de 3'30". Bij het ingaan van de voorlaatste ronde kreeg ik plots last van zeer verstijfde achillespezen (nieuwe schoenen), maar ik zette door ook al belemmerde het me behoorlijk. Chris nam gelukkig over en ik deed er alles aan om niet te lossen. Bij het ingaan van de laatste ronde dook plots Fillée terug op uit de achtergrond, hij trok flink door en we hadden alle moeite van de wereld om aan te pikken. De adrenaline nam het nu over en het ging terug wat beter met de pijn. Fillée bleef vol doorgaan en Wouters moest op 500m van de finish passen. Ik klampte aan maar op 200m van de streep moest ik er ook aan geloven. Fillée liep een zeer sterke laatste ronde en won verdiend het duel tussen ons 3.
Ikzelf finishte als 12de algemeen met een nieuw PR in 34'32" oftewel 3'27"/km. Achteraf dik teveden, zeker als je weet dat ik enkel door m'n mond zuurstof binnen kreeg. Met de achillespezen gaat het gelukkig terug beter, volgende doel Osaka half-marathon.
Het geslaagde loopjaar heb ik met een positieve noot afgesloten, hoplelijk trek ik deze lijn nog een tijdje door en blijf ik nog wat gespaard van blessures. In april zal ik opnieuw deelnemen aan de marathon van Hamburg.
Voor jullie wens ik allemaal al een gelukkig nieuwjaar en dat we allemaal gezond mogen blijven!!!
Met de Bestorming van Alden Biesen stond er afgelopen zondag één van de zwaarste wedstrijden van het jaar op het programma. Er moesten net als vorig jaar 6 hellingen van bijna één kilometer bestormd worden. De start en aankomst lagen dit jaar in het domein zelf waardoor de afstand nu wel exact 16,1 km was. Opnieuw onder het uur lopen was het doel waardoor ik nu wel 300m meer moest afleggen.
De weersomstandigheden waren nagenoeg perfect, zeer weinig wind, droog en niet te koud. Qua concurrentie herkende ik enkel ploegmaat Max en AVT'er Bert Wouters. Vorig jaar liep ik bijna de ganse wedstrijd alleen, dit jaar vreesde ik opnieuw hetzelfde scenario. Zolang mogelijk meegaan met deze sterkere mannen was een optie maar mijn parcourskennis in m'n achtertuin deed me besluiten om m'n eigen wedstrijd verstandig in te delen.
Tot aan de voet van de eerste en zwaarste beklimming liep ik samen in de kopgroep met een 6-tal atleten, vanaf daar liet ik Max en Wouters begaan. Ik kwam boven als 4de met nog 2 atleten die ik wat later kon afschudden. Zo lagen na een 4-tal km de plaatsen al vast. Ik liep de rest van de wedstrijd op een 200-tal meter van een podiumplaats maar kwam nooit echt dichter. Even werd ik nog opgeschrikt door een hond maar met een hordesprong kon ik hem net nog ontwijken.
Uiteindelijk finishte ik als 4de algemeen in een mooie tijd onder het uur (59'42"), ongeveer een minuut beter dan vorig jaar. Met Meeuwen en Osaka als volgende doelen lig ik prima op schema. De wedstrijd werd gewonnen door Wouters voor Ruben Max.
Op de 10 km zagen we opnieuw een sterke Crommen op de 2de plaats, slechts op 7'' van Wouter Simons.
Ik startte in het midden van het pak en begon aan zowat 5'/km. De eerste 5 km ging het tempo naar 4'30" en de pijn bleef gelukkig achterwege. Zo schoof ik beetje bij beetje op en eens halfweg werd ik steeds optimistischer over een goede afloop. Na zowat 15 km steeg het tempo zelfs tot 3'40"/km en zo liep ik al bij al nog in een behoorlijke 1u33' over de finish. Achteraf was ik dan ook zeer tevreden dat ik deze wedstrijd heb kunnen meemaken, ook al was het geen toptijd. Ik heb wel eens zoveel kunnen genieten van de ambiance, ook de aankomst op de atletiekpiste in het groto Nagai-stadium was een mooie ervaring.
