1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 51]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Mirjana, wat wil de Gezegende Moeder? Mirjana: Ze is hier om de hele wereld op te roepen om terug te keren naar God.
Janice: Wat vraagt onze Gezegende Moeder? Mirjana: Ze zegt: "Eerst en vooral vraag ik ieder van jullie hulp. Bid voor uzelf en de anderen. Vast voor uzelf en de anderen. Ik vraag niets anders. Enkel bidden en vasten."
Janice: Ze vraagt niets anders? Mirjana: Voor gelovigen is bidden een manier van leven. Zij die bidden zouden een levend voorbeeld moeten zijn van Gods liefde, Gods genade, Gods goedheid voor alle ongelovigen. Het is de vreugde, vrede en volkomenheid van de gelovige dat het bewijs is van Gods bestaan. Gelovigen moeten voorbeelden zijn. De Gezegende Moeder heeft verschillende keren vermeld dat alles mogelijk is door gebed, zelfs het vermijden van oorlog.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 245]
Preken
Waar gaat ge naartoe?
Mijn God, dat zijn dan Christenen die als engelen op aarde moeten leven ... En gij, mijn zuster, hoe staat het met u? Zijn uw gevoelens beter, nadat ge uw geest hebt gepijnigd met de vraag wat ge toch moet aantrekken om de wereld welgevalliger te zijn? Gaat ge met zulke gedachten naar de plaats van het gebed, waar ge niets anders hebt te doen dan uw zonden te betreuren? Vaak staat de priester al aan het altaar, terwijl gij nog heen en weer trippelt voor de spiegel. Mijn God, dat zijn dan Christenen die U tot voorbeeld genomen hebben. U, die in uw leven in verachting en tranen hebt doorgebracht!
Luister, meisje, wat Sint Ambrosius, de bisschop van Milaan u leert. Toen deze bij de kerkdeur eens een jeugdig vrouwspersoon ontmoette, die zich met alle zorg had opgesmukt, zei hij tot haar: "Vrouw, waar gaat ge naartoe?" "Naar de kerk," gaf zij de bisschop ten antwoord. "Naar de kerk?" vroeg Ambrosius verwonderd, "men zou eerder zeggen dat ge op weg zijt naar de danszaal of de schouwburg. Ga, zondares, ga in stilte uw zonden betreuren en kom niet meer in de kerk om een vernederde God met uw ijdel gepronk de beledigen!" Velen denken op weg naar de kerk alleen aan zichzelf en aan hun opschik. Zij betreden het Huis van God en zeggen in de grond van hun hart: "Kijk, hier ben ik!" Is het niet om te huilen, broeder?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [10/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 193]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het avontuur van het Jongerenconcilie
In augustus daaropvolgend, vijftien dagen voor de opening, verscheen er een uitgebreid kritisch artikel over Taizé en het Jongerenconcilie in een van de belangrijkste katholieke informatietijdschriften van toen. Het kwam van een jonge journalist, Jean-Claude Grenier, die in het Vormingscentrum voor Journalisten [CFJ] een eindschrift daarover had voorbereid. Dit eindschrift werd een boek, het eerste dat kritiek gaf op Taizé en haar stichter. Het zijn niet alleen de strekkingen en de posities van Taizé die in vraag worden gesteld, maar ook de handelswijzen en de persoonlijkheid zelf van Broeder Roger. Jean-Claude Grenier trachtte te bewijzen dat het Jongerenconcilie, na zoveel jaren voorbereiding, het eindresultaat was van een duidelijke organisatie: "De beweging is niet zo spontaan als wel lijkt, de geestdrift van de jongeren is in banen geleid, georiënteerd, alvast discreet maar met zekerheid." Broeder Roger, duidde hij door naar zijn dagboek te verwijzen, legt aan de jongeren zijn gedachten, zijn opvattingen en zijn woordenschat op, met de kunst hen te doen geloven dat ze niet draadloos bestuurd worden. Daarop stelde Jean-Claude Grenier zich vragen over de personaliteit van Broeder Roger: "In Taizé bekijkt iedereen dit broze schepsel met doorschijnende huid. Onder de diensten raakt de doffe, bijna onhoorbare stem van Broeder Roger het hart. Zijn blik heeft iets magnetisch. Hij kan de menigte galvaniseren. Ondanks dat, of juist daardoor wordt de personaliteit van de prior nogal in vraag gesteld. Sommigen verwijten hem zijn sektarisme, zijn uitgesproken drang naar gezag, zijn aanleg voor toneel, een gevoeligheid die naar overgevoeligheid overhelt."
Hubert Beuve-Méry, nochtans sinds lang een vriend van Taizé en die bij Broeder Roger een discrete vertrouweling had gevonden, maakte even later gewag van de kritiek die sommige journalisten en waarnemers uitten: "Met reden hebben ze min of meer indiscrete en provocerende vragen vermenigvuldigd rond de personaliteit van Broeder Roger, de herkomst en de motivatie van de deelnemers, de middelen en doelstellingen van het Jongerenconcilie. Zijn we, vroegen ze zich af, bij een moderne profeet, een apostel met charismatische invloed, een nieuwe Sint Franciscus, zanger van de natuur, vriend van kinderen en vogels, of simpelweg een zeker fascinerende personaliteit die te deskundig omgaat met symbolen, formules en alle gevoelige snaren..." Integendeel, tot Jean-Claude Grenier dacht Hubert Beuve-Méry dat de personaliteit van de prior van Taizé met haar diepgang en echtheid zijn enkele kleine grillen en gebreken die bij elke stichter voorkwamen, oversteeg. Hij oordeelde dat zijn werk en zijn traject waar hij de Kerk en de jongeren trachtte mee te trekken uitzonderlijk genoeg waren om niet onder menselijke onvolmaaktheden te sneuvelen.
Ondanks alles begon eindelijk het Jongerenconcilie op 30 augustus. De pers maakte er uitgebreid verslag over: een vijftigtal bijdragen verschenen. Meerdere dagbladen hadden speciale verslaggevers. Een onder hen beschreef de perfecte organisatie van de bijeenkomst, vanaf het begin: "Daar er minstens vijftig duizend man verwacht wordt en om de nodige rust voor gebed en een ware ontmoeting te bekomen [...] kan alleen te voet het jongerenconcilie vervoegd worden [...] houdt een onthaalploeg ons tegen. De ervaring van een gewoon maar broederlijk leven begint, de zone van het Concilie gaat open. We krijgen een beker siroop aangeboden, een brede glimlach, een boekje voor de bedenkingen, persoonlijk of in groep en tenslotte een plan van het grondgebied."
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 115]
Hadrianus
Loopbaan
Hadrianus doorliep de volgende loopbaan:
Decemvir stlitibus iudicandis
Sevir turmae equitum Romanorum
Praefectus urbi feriarum Latinarum
Tribunus militum legionis II Adiutricis Piae Fidelis [95, in Pannonia Inferior]
Tribunus militum legionis V Macedonicae [96, in Moesia Inferior]
Tribunus militum legionis XXII Primigeniae Piae Fidelis [96, in Germania Superior]
Quaestor [101]
Ab actis senatus
Tribunus plebis [105]
Praetor [106]
Legatus legionis I Minerviae Piae Fidelis [106, in Germania Inferior]
Legatus Augusti pro praetore Pannoniae Inferioris [107]
Consul suffectus [108]
Septemvir epulonum [vóór 112]
Sodalis Augustalis [vóór 112]
Archon Athenis [112/13]
Legatus Syriae [117].
Hadrianus vergezelde keizer Trajanus in de Dacische Oorlogen. Vervolgens werd hij gouverneur van Pannonië, dat toentertijd te lijden had van invallen van vijandelijke stammen. In 108 was hij consul. Toen Trajanus in 113/114 zijn veldtocht tegen de Parthen begon, ging Hadrianus mee. Na deze oorlog werd hij in 117 "Legatus Augusti pro praetore" van Syria. Toen overleed Trajanus.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Dienares van God Elisabetta Tasca Serena [1899-1978]
Moeder van twaalf kinderen
Voor haar reden tot zaligverklaring werden er meer dan honderdvierenveertig getuigenissen van de heiligheid van Elisabetta Tasca Serena gegeven. Geschreven door priesters, nonnen, en leken, geven ze allemaal enthousiaste voorbeelden van het geven van goede raad, verstrekken van hulp, geven van het goede voorbeeld, ontvangen troost, uitgevoerde bekeringen, geleerde lessen, en ontelbare voorbeelden van zij die terugkeerden naar het geloof, dankzij deze heilige moeder. Zij had een moeilijk leven, en voedde twaalf kinderen op in harde armoede. Zelfs haar leven voordat ze huwde was moeilijk.
Ze werd geboren als laatste van zeven kinderen, op 24 april 1899, in een oud huis op het platteland in San Zenone deggli Ezzelini nabij Treviso in Noord Italië. Kort bij dit kleine dorpje bevind zich het heiligdom van O.L.V. van de Gezondheid, ook gekend als O.L.V. van de Berg.
Haar ouders waren Angelo en Luigia Tasca. Toen Elisabetta acht jaar oud was, overleed haar achttienjarige zus, Luigia. De schok van haar dood was zo traumatisch voor de moeder, dat ze een onmiddellijke en permanente verlamming van de mond kreeg. Daarom werd Elisabetta's vroege vorming gegeven door haar vader, die heel vroom, eerlijk en "vol wijsheid" was.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 133]
Fragment van een brief aan haar vader, Francois Soubirous
Nevers, november 1870
Men zegt dat de vijand Nevers nadert. Ik zou niet graag oog in oog met de Pruisen komen te staan, maar ik vrees hen niet: God is overal, zelfs onder de Pruisen. Ik herinner me, toen ik een klein meisje was, na een preek van meneer Pastoor, dat ik mensen hoorde zeggen: "Ach, hij doet zijn werk." Ik geloof dat de Pruisen ook hun werk doen ...
Op 28 januari 1871 trekken de Pruisische legers triomfantelijk door Parijs. [...]
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 30: Picus Inter Escas [Een specht tussen het eten]
Nicolaas IV [1288-1292]
Echte naam: Girolamo Masi d'Ascoli [Lisciano, 30 september 1227 - Rome, 4 april 1292]
Paus Nicolaas was op jeugdige leeftijd Fransciscaan geworden en werd in 1272 naar Constantinopel gestuurd om de Grieken uit te nodigen deel te nemen aan het Twee Concilie van Lyon. Twee jaar later volgde hij Sint Bonaventura op als generaal van zijn orde. Hij werd tot kardinaal benoemd in 1278 en Martinus IV stelde hem aan tot kardinaal-bisschop van Palestrina bij zijn pausverkiezing.
Masi was de eerste Franciscaan die tot paus verkozen werd. Tijdens zijn pontificaat stond hij sterk onder de invloed van de familie Collonna. Na de dood van Honorius IV op 3 april 1287 was het conclaaf hopeloos verdeeld over de keuze van een opvolger. Pas een jaar later, op 15 februari 1288, kozen de kardinalen eenstemmig Girolamo Masi.
Hij voerde oppositie tegen Rudolf van Habsburg in Hongarije. Tijdens zijn pontificaat werden missionarissen gestuurd naar Bulgarije, Ethiopië, China en bij de Tataren.
De verklaring van Malachias wijst op zijn afkomst. Hij kwam uit de Provincie Ascoli, dat nu Ascoli Piceno wordt genoemd.. De Piceni waren de eerste bewoners van deze streek, die door de Romeinen Picenum werd genoemd.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3343 van 10/07/2010
Lieve zonen en dochter, Ik lijd omwille van wat er u gaat overkomen. De wateren zullen rijzen in grote razernij en grote vernietiging veroorzaken. Het land van het Heilige Kruis [Brazilië] zal uit de bittere beker van het lijden drinken. Kniel neer in gebed. Wees trouw aan de Heer en getuig in alles dat u tot Christus behoort. Als u de zwaarte van het kruis voelt, aanroep dan Mijn Zoon Jezus. Hij is uw grote vriend en zal u steeds nabij zijn. Keer tot Hem terug die van u houdt en u roept. Blijf niet stilstaan. Wees verzoend met God door het sacrament van de biecht. Zoek Jezus in de Eucharistie en u zult groot zijn in het geloof. Laat de duivel u niet misleiden. U behoort tot de Heer en dient enkel Hem te gehoorzamen. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Missiewerk in Bretagne
Montfort sloot zich aan bij mijnheer Leuduger, een volkspredikant. Met twintig à dertig priesters trokken ze zo door de Bretoense dorpen om missies te preken en retraites te organiseren. Ook zijn geboortedorp deden ze aan. Broeder Mathurin werd naar mère Andrée gestuurd met de vraag of zij ter liefde Gods voor hemzelf en voor een arme priester voor een onderkomen kon zorgen. Het oudje antwoordde dat het de gewoonte niet was om voor vreemdelingen logement te verzorgen. Ook op andere plaatsen vingen ze bot. Pierre Belin, een zestiger, wilde met hen brood en stro delen en hij erkende de priester tijdens het avondmaal. Het nieuws geraakte vlug bekend. Maar bij zijn vertrek las hij hen de les: "Moeder, gij draagt zorg voor mij. Vergeet Montfort, maar denk aan Christus die in de armen schuilgaat."
In La Chèze trof hij een kapel aan die volledig vervallen was. Dankzij de gulheid en de hulp van de bevolking werd ze gerestaureerd en met pracht en praal ingehuldigd. In Montcontour viel de missie samen met de kermis. Montfort, overtuigd van het zondige van de dans, knielde tussen de dansende paren en schreeuwde: "Wie aan Gods kant staat, knielt naast mij neer." Hoongelach, gejoel, de muziek viel uit. Enkelen kwamen knielen terwijl anderen zich vloekend terugtrokken. Dit "rare" gedrag van Montfort ondermijnde de samenwerking met de andere missionarissen en de samenwerking werd opgezegd. Wat nu?
Op de kam van een heuvel lag een vervallen lazerij met een kluis en een vervallen kapel. Daar trok hij zich terug met twee broeders. Ze leefden er al kluizenaars, maar hun godsvrucht trok spoedig het volk aan. De herstelde kapel werd veel te klein zodat Montfort zijn predikatie hield onder de overdekte markt van zijn geboortedorp.
Toevallig was de bisschop er op bezoek. De buitenissigheden van de predikant vielen niet in de smaak van deze bisschop en hij verbood hem iedere activiteit in zijn bisdom. Maar de rector van Breal vroeg aan de bisschop of Montfort in zijn parochie mocht werken. Dit werd toegestaan en enige dagen later kende hij weer een enorm succes. "Hoe verklaar je toch deze enorme volkstoeloop?" vroeg de rector. Een antwoord kwam spontaan: "Ik ben meer dan tweeduizend mijl op bedevaart geweest om God de genade te vragen de zielen te mogen raken. Hij heeft me verhoord." Opnieuw werd zijn ijver aan banden gelegd. Het verbod van de bisschop om buiten de kerken te preken dwong Montfort om elders zijn heil te zoeken. Was hij dan een mislukkeling die overal tegenslag kende en altijd moest wijken?
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Opnieuw vroeg ik mijn toehoorders het hoofdstuk bij "Handelingen 2" te nemen. Ik hoorde hen bladeren en dat ging zo een tijdje door, omdat niemand het hoofdstuk "Handelingen 2" terugvond. Toen besloot ik om hen wegwijs te maken in de bijbel.
Ik vertelde hen eerst over de opdeling in het Oude en het Nieuwe Testament. Ik leerde hen daarna het onderscheid te maken tussen de verschillende boeken binnenin het Oude en het Nieuwe Testament. Toen liet ik hen uiteindelijk het boek "Handelingen" ontdekken.
Nadat ik de preek van Petrus in "Handelingen 2" had uitgelegd, vroeg ik hen te zoeken naar het boek Daniël, een onderdeel van het Oude Testament. Toen stond de pastoor op en sprak: "Sorry, maar het boek Daniël is verboden in mijn kerk."
Toen ik hem vroeg waarom, kreeg ik als antwoord: "Het is duidelijk dat je niet over een seminariegraduaat beschikt want indien je dat wel had dan zou je begrijpen dat het boek Daniël niet authentiek is. Het lijken profetieën, maar ze zijn echter geschreven lang na de gebeurtenissen die het beweert voorspeld te hebben."
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelia wordt de jongste stichtster in de geschiedenis van de Kerk
Tijdens de stichting van haar Gemeenschap werd Clelia in 1867 heel erg ziek. Ze kreeg tuberculose en na een medisch onderzoek stelde men vast dat ze een boeteketting met pinnen droeg, die drie keer rond haar lichaam was gewikkeld. Zo werd één van de boetedoeningen die ze deed bekend. Ze werd zo ziek dat haar familie een priester liet komen om haar de laatste Sacramenten te geven, en net toen hij op het punt stond dat te doen werd Clelia klaarwakker en zei tot haar familie en de omstanders: "Waarom wenen jullie? Wees niet bang; de Heer zal me deze keer nog niet wegnemen. Hij verwacht nog meer van me."
Het eerste religieuze huis werd geopend op 1 mei 1868. De meisjes leefden in gemeenschap, droegen een grijs kleed en sliepen op houten bedden met hooimatrassen. Hun dag bestond uit een afwisseling van gebed, geestelijke literatuur en werken [naaien, spinnen en weven].
Vertaling: Mario Lossie
06-10-2010
6 oktober 2010
6 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 50]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Mirjana, Marija vertelde me dat de Gezegende Moeder had gezegd dat als de katholieken volgens hun geloof zouden leven, de ganse wereld katholiek zou zijn. Mirjana: Ze heeft dat gezegd. Heden ten dage zijn vele mensen dat vergeten. Vele mensen kiezen dingen die van voorbijgaande aard zijn. Velen zijn zich niet bewust van de waarheid, ze zijn verknocht aan de plezante dingen van de wereld en verblind door het intellect en verlamd door egoïsme.
Janice: Hoe zit het met deze mensen? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt: "God maakt alles goed voor zij die op Hem vertrouwen." Het is daarom dat de Gezegende Moeder aan de gelovigen vraagt om te leven zoals Jezus leefde op aarde. Jezus toont ons het pad naar het paradijs. Zijn leven is het patroon dat de gelovigen moeten volgen. Als de gelovigen dat patroon volgen, dan zullen ze trouwe volgelingen worden van het evangelie. Hun leven zal een voorbeeld zijn dat er een God bestaat die van ons houdt en ons voedt en ons ondersteunt in allerlei soorten dingen. De Gezegende Moeder zegt dat het gebed en ons gewijzigd leven, ons vrij maakt. Ze vermeldt dikwijls dat het gebed, het vasten, de keuze om een leven te leiden zoals Jezus, zo krachtig is dat het niet alleen oorlogen kan stoppen maar ook natuurwetten kan veranderen.
Janice: Met een milieu dat in zo n staat van verval is, is dat belangrijk om weten. Mirjana: De boodschappen van Medjugorje zijn een pad naar de eeuwige vrede en volkomenheid.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Djaingo
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 244]
Preken
Waar gaat ge naar toe?
Zeg me eerlijk, broeders, is er wel iemand onder u die zich op de weg naar de kerk ooit de vraag stelt: waar ga ik naartoe? Naar de woning van een mens of naar het paleis van een koning, O nee, ik ga naar het Huis van mijn God, naar de woning van Hem, die meer van mij houdt dan van Zichzelf, want Hij is voor mij gestorven aan het kruis. Zijn barmhartige ogen volgen al mijn handelingen. Zijn oren beluisteren mijn gebed en altijd is Hij bereid om mij te verhoren en vergiffenis te schenken. Wie kan zich in deze mooie gedachten verdiepen zonder met koning David uit te roepen: "O, mijn ziel, verheug u, ik ga naar het Huis des Heren! Ik ga mijn opwachting maken bij God zelf, ik ga Hem mijn zorgen voorleggen en Ik ga naar Zijn goddelijke woorden luisteren en Hem om Zijn gunsten verzoeken. O, wat heb ik hem veel te vragen, voor hoeveel dingen moet ik Hem nog bedanken! Ik zal Hem spreken over al mijn moeilijkheden, Ik weet zeker dat Hij me zal troosten. Ik zal Hem praten over mijn gezin, ik weet zeker dat Hij het met alle mogelijke weldaden zal zegenen. Ja, mijn God, ik ga U aanbidden in Uw heilige tempel en ik zal gezegend huiswaarts keren."
Zeg me, broeders, zijn dat werkelijk de gedachten waarmee ge u bezighoudt, als uw plicht u naar de kerk roept? Zijn dat uw gedachten nadat ge de hele morgen over zaken hebt gepraat, of althans over volslagen nutteloze dingen? Ge rent inderdaad naar een snipmisje, dat dikwijls al half uit is. Sommigen, ja, ik durf het nauwelijks te zeggen, brengen eerst een bezoek aan de god van de dronkenschap en komen dan, met hun hoofd vol wijn, naar hun Schepper: tot aan de deur verkopen ze kletspraatjes!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 86]
Franciscos Heilige Dood
Die nacht nam ik afscheid van hem. "Vaarwel Francisco! Als u deze nacht naar de hemel gaat, vergeet mij dan niet als u er bent, verstaat u mij?" "Neen, ik zal het niet vergeten. Wees daar maar zeker van." Toen nam hij mijn rechterhand en hield het vast voor een lange tijd, terwijl hij mij met tranen in de ogen aankeek. "Wenst u nog iets?" vroeg ik hem, terwijl de tranen eveneens van mijn wangen rolden. "Neen!" antwoordde hij met een zwakke stem, eerder overwonnen.
Terwijl het tafereel te bewogen werd, vertelde mijn tante mij om de kamer te verlaten. "Tot ziens dan, Francisco! Tot we elkaar in de hemel ontmoeten, tot ziens!..." De Hemel kwam nabij. Hij nam de volgende dag, in de armen van zijn Hemelse Moeder, de vlucht naar de Hemel. Ik zal nooit kunnen beschreven hoezeer ik hem miste. De smart was zoals een doorn die mijn hart voor jaren zou doorboren. Het is een herinnering aan het verleden dat steeds in de eeuwigheid zal weerklinken.
Het was nacht en lag vredevol te dromen Dat op deze langeverwachte, feestelijke dag Van hemelse eenheid, de Engelen daarboven Met ons in alle heiligheid wedijverden! Welke gouden kroon, buiten elk omschrijven, Welk een krans van bloemen hier vergaard Kon de kroon evenaren die de Hemel aanbood? Engelse schoonheid, alle aardse verlangen gestopt. De vreugde, de glimlach, van onze liefdevolle Moeder In de Hemelse Koninkrijk, leeft hij in God Betoverd van de liefde en weergaloze vreugde, Deze jaren op aarde gingen zo vlug, en vlogen voorbij... Vaarwel!!
Einde van het tweede gedeelte
Vanaf 13 mei 2011 gaan we verder met het derde en grootste gedeelte: "The Calls [de Oproepen]"
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [9/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 192]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
In de lente van 1974 kreeg Broeder Roger voor het eerst een officiële erkenning: de prijs Templeton. In 1966 had hij het Erelegioen geweigerd: "Het is niet mogelijk vandaag dat kerkelijke mensen hun dienst van God aanvullen met eretitels. Ze kunnen niet meer aanvaarden dat een eer verbonden is aan hun pastoraat." Waarom acht jaar later een andere herkenning aanvaarden? Enerzijds was de prijs Templeton, een jaar eerder opgericht, aanzien als de Nobelprijs van de godsdienst. De twaalfledige jury die hem uitreikte was verscheiden: naast de voorzitter van het Internationaal Hof van Den Haag waren er twee anglicanen, een jood, een moslim, twee presbyterianen, een boeddhist en Eugen Carson Blake, oud-secretaris generaal van de COE. Dit religieus eclectisme stond de prior van Taizé wel aan.
Anderzijds was de eerste laureaat Moeder Teresa geweest in 1973. Broeder Roger kende haar nog niet, maar sommige Broeders van de Gemeenschap waren sinds enkele maanden in Calcutta om in de crepeerhokken te werken. Hij dacht dat, indien Moeder Teresa deze prijs had aanvaard, hij dat ook mocht.
Uiteindelijk, een meer fundamentele reden, was 1966 voor Broeder Roger een psychologisch moeilijke doorsteek geweest en hij had een nieuw elan nodig. In 1974 had hij het zelfvertrouwen herwonnen. Eerbetuigingen en herkenningen aanvaarden is een teken van zelfaanvaarding.
De Prijs die de prior bekroonde voor zijn werk onder de jongeren doorheen de wereld en voor zijn inzet naar vernieuwing en verzoening werd hem in Londen uitgereikt op 10 april 1974 door prins Filip van Edimburg op het stadhuis van Londen. De prior deelde de 34 000 pond sterling uit aan verschillende groepen jongeren die zich inzetten op de weg van de strijd en de contemplatie in Engeland, Noord Ierland en verschillende landen van het zuidelijk halfrond. In de korte toespraak die hij daar hield herhaalde hij zijn vertrouwen in de jonge generaties, [zijn] vertrouwen in de jongeren. Hij plaatste veel hoop in hen: "Ze trekken sporen, werpen barelen omver, openen doorgangen om het Godsvolk mee te trekken." Maar hij vergat de andere niet: "Sommige ouderen veroordelen onherroepelijk de jongeren. En ook jongeren verwerpen de oudere generaties. Maar de breuk tussen generaties staats haaks op de universele zin. Elk heeft er alles bij te verliezen: de jongeren omdat ze een menselijk en spiritueel experiment ontzegd wordt en de ouderen omdat ze in een positie verdrongen worden waar hen alleen nog rest op hun eigen dood te wachten."
Begin mei ging Broeder Roger naar Rome waar hij een audiëntie bij Paulus VI had verkregen. Onder de onderwerpen was er sprake van het nakende concilie en de paus aanvaarde er kardinaal Willebrands naartoe te sturen.
Vertaling: Broeder Joseph
7. Jezus' tijdgenoten [aflevering 114]
Hadrianus
Jeugdjaren
Hadrianus werd in 76 geboren als zoon van de senator en ex-pretor Hadrianus Afer. Waarschijnlijk werd hij in Rome geboren, of anders in Itálica, de Romeinse kolonie in Zuid-Spanje waar zijn familie vandaan kwam. Door de vroegtijdige dood van zijn vader werd Hadrianus reeds op 10-jarige leeftijd opgenomen in het kinderloze gezin van zijn achteroom, de latere keizer Trajanus. Hadrianus was een kleinzoon van de zuster van Trajanus' vader. Of er een officiële adoptie heeft plaatsgevonden, is niet zeker. Trajanus zorgde voor zijn opleiding in Rome.
Hadrianus waardeerde de Griekse cultuur zozeer dat hij de bijnaam "Graeculus" [Griekje] kreeg. Hadrianus maakte carrière in het Romeinse leger, en vocht als stafofficier tegen de Daciërs en Visigoten in Oost-Europa, en daarna tegen de Parthen in Klein-Azië. Toen keizer Nerva overleed, haastte Hadrianus zich vanuit Germanië naar Rome om dit Trajanus, de beoogde opvolger, persoonlijk mee te delen.
Pompeia Plotina, de vrouw van Trajanus, was bijzonder op Hadrianus gesteld. Spoedig nadat Trajanus keizer was geworden, arrangeerde zij Hadrianus' politieke huwelijk met Vibia Sabina, een achternicht van Trajanus, in het jaar 100, hetgeen de kansen voor een eventuele opvolging sterk verhoogde.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Al die tijd wist ze dat ze zou sterven. Ze zei eens tegen haar zus: "Als je eens wist hoe anders je tegen de dingen aankijkt tegen het uur van de dood. Hoe waardeloos sommige dingen zijn waaraan we in de wereld zoveel belang hechten."
Een week na de geboorte, op zaterdagochtend toen ze zou sterven, vroeg ze om naar huis gebracht te worden. De pijn die ze moet gevoeld hebben om haar geliefde kinderen te verlaten, haar lieve man, en de baby die de zorgen van de moeder nodig had, moet overweldigend geweest zijn. Ze is waarlijk een model van een heroïsche moeder die, voor het leven van haar ongeboren kind, haar eigen leven opofferde en haar principes en allen van wie ze in de wereld hield, opgaf uit liefde voor God. Haar dokter riep eens uit : "Ziedaar de katholieke moeder."
Slechts enkele uren na haar aankomst thuis stierf Gianna om acht uur s morgens , de zaterdag na Pasen. Het was 28 april 1962. Men kan zich het verdriet van Pietro indenken, wiens vrouw stierf na slechts zes en een half jaar huwelijk, en hem achterliet in een leven zonder haar vreugdevolle en heilige aanwezigheid. Twee jaar later leed Pietro opnieuw onder een tragedie, toen zijn oudste dochter Mariolina, overleed. Van de andere kinderen zou Pietro Luigi in de zakenwereld terecht komen, huwen en zelf een gezin stichten. Lauretta studeerde economie. Gianna Emanuela, die naar haar moeder was genoemd, werd dokter, net als haar moeder. Nu zorgt ze voor Alzheimerpatiënten. Ze woont bij haar vader in Magenta.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 132]
Bernadettes brief aan pater Ferdinand Gondrand van de Oblaten van de Onbevlekte Maagd Maria te Bétharram
Lourdes, 28 mei 1861
Verslag van de verschijning
Ik ging met nog twee meisjes naar de oever van de Gave om hout te sprokkelen.Terwijl zij het water overstaken, begonnen zij te huilen. Toen ik vroeg waarom zij huilden, antwoordden zij dat het water zo koud was. Ik vroeg hun mij te helpen door stenen in het water te gooien, zodat ik kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Zij zeiden dat ik hetzelfde moest doen als zij. Dus liep ik een stukje verder om te zien of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken. Dat kon niet. Daarom keerde ik terug naar de grot om mijn schoenen uit te trekken.
Net toen ik daarmee begon, hoorde ik een geluid. Ik draaide me in de richting van het veld. De bomen bewogen in het geheel niet. Ik ging door met mijn schoenen uit te trekken. Toen hoorde ik hetzelfde geluid. Ik tilde mijn hoofd op naar de grot. Ik zag een Dame in het wit gekleed: zij droeg een witte jurk met een blauwe ceintuur en ze had een gele roos op elke voet, de kleur van het snoer van haar rozenkrans. Toen ik dat zag, wreef ik mijn ogen uit; ik moest me vergissen. Ik stak mijn hand in mijn zak en vond er mijn rozenkrans. Ik wilde het kruisteken maken, maar kon mijn hand niet naar mijn voorhoofd brengen: hij viel steeds. De verschijning sloeg een kruis. Toen trilde mijn hand. Ik probeerde het nog eens, en het lukte. Ik heb de rozenkrans gebeden. De verschijning liet de kralen van de hare door haar vingers glijden, maar bewoog haar lippen niet. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween de verschijning plotsklaps. Ik heb de twee andere meisjes gevraagd of zij iets gezien hadden, maar ze zeiden van niet. Ze vroegen me wat het was, zodat ik het moest zeggen. Dus zei ik hun dat ik een in het wit geklede Dame gezien had, maar dat ik niet wist wat het was en dat zij het niet moesten vertellen. Toen zeiden ze dat ik er niet meer moest terugkeren, maar daar stemde ik niet mee in.
Zondag kwam ik er de tweede keer, omdat ik me vanbinnen gedwongen voelde. Mijn moeder had me verboden erheen te gaan. Na de hoogmis gingen de twee andere meisjes en ik het haar nog eens vragen. Ze wilde het niet, ze zei dat ze bang was dat ik in het water zou vallen. Ze was bang dat ik niet terugkwam om de vespers mee te maken. Ik beloofde haar van wel. Toen kreeg ik toestemming om te gaan. In de parochiekerk haalde ik een flesje wijwater om het naar de verschijning te gooien wanneer ik haar bij de grot zou zien.
Inderdaad zag ik haar. Toen ik het [water] naar haar gooide, glimlachte ze naar me en boog ze het hoofd. Toen ik mijn rozenkrans beëindigd had, verdween ze. Pas de derde keer sprak ze met mij. Ze vroeg me of ik hier twee weken lang wilde komen. Ik antwoordde ja. Ze zei dat ik de priesters moest zeggen om hier een kapel te laten bouwen en vervolgens zei ze dat ik van de bron moest drinken. Omdat ik geen bron zag, wilde ik aan de Gave gaan drinken. Ze zei me dat het daar niet was: ze gaf me een teken met haar vinger en en toonde me de bron. Ik ging erheen en zag alleen maar modderig water. Ik stak mijn hand erin. Ik kon het niet pakken en ik begon te graven. Toen kon ik erbij. Tot drie keer toe heb ik het weggegooid, de vierde keer kon ik ervan drinken.
Daarna verdween de verschijning, en trok ik me terug. Twee weken lang keerde ik er terug. De verschijning verscheen elke dag, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Zij herhaalde verschillende malen dat ik de priesters moest zeggen om hier een kapel te bouwen; en ook dat ik naar de bron moest gaan om me te wassen en dat ik moest bidden voor de bekering van zondaars. Verscheidene keren vroeg ik haar wie zij was. Zij glimlachte dan alleen. Haar armen naar beneden houdend sloeg ze haar ogen op naar de hemel toen ze mij vertelde dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. In het tijdsbestek van die twee weken heeft ze mij drie geheimen toevertrouwd; zij verbood me die aan iemand te vertellen. Daar heb ik mij tot op heden trouw aan gehouden.
Ziedaar, Mijnheer, het verslag van de verschijning: moge het u bevallen. Ik dank u voor het portret dat u mij toestuurde. Ik zal het zorgvuldig bewaren. Mijn lieve moeder is u ook bijzonder erkentelijk en vraagt u haar eerbiedige groeten te aanvaarden. Wij bevelen ons aan, Mijnheer, in uw dringende en heilige gebeden die ons verenigen in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Uw deemoedige en geheel toegewijde Bernadette Soubirous
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 29: Ex Rosa Leonina [Van de Roos met Leeuwen]
Hij studeerde aan de Universiteit van Paris en daarna werd hij kanunnik van de kathedraal van Châlons-sur-Marne. Later werd hij rector van de kerk van Berton, in het Bisdom Norwich, Engeland, een land dat hij trouwens nooit heeft bezocht.
Van 1261 tot 1264 werd hij tot kardinaal-deken van de Santa Maria in Comedin benoemd door Paus Urbanus IV, die hem ook benoemde tot Pauselijke prefect en kapitein van de pauselijke troepen. In 1274 begeleidde hij Paus Gregorius X naar de het Concilie Van Lyon. Hij stond gekend als een goed onderhandelaar.
Zijn keuze tot paus was een van de vlugste uit de geschiedenis. Drie dagen na de dood van paus Martinus IV kozen vijftien van de achttien kardinalen die toen het Heilig College vormden de paus, zonder conclaaf, dat door Gregorius X was voorgeschreven, maar door Johannes XXI buiten werking werd gesteld. Bij de eerste stemming werd Giacomo Savelli eenstemmig verkozen en hij noemde zich Honorius IV.
Malachias omschrijving doelt op het wapen van de paus. Twee leeuwen houden een roos vast.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3342 van 8/7/2010
Lieven zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u op te roepen tot bekering. Ik lijd omwille van er u gaat overkomen. Bid veel vóór het kruis en heb oprecht berouw over uw zonden. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Keer terug tot Jezus. Hij is uw enige ware Redder. Er is geen Verlossing zonder Hem. Heb de waarheid lief en verdedig deze. Vuur zal een grote vernietiging veroorzaken in het land van ijs. Uit de diepten zal er grote vernietiging komen over de mensen. Bid. Bid. Bid. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
12. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Op bedevaart naar Rome
Ietwat ontredderd omdat hij weer eens was doorgezonden, maar vertrouwend op Gods wijsheid, zocht hij naar een uitkomst. Het liefst van al was hij naar verre missielanden getrokken omdat hij in Frankrijk van alle kanten werd gedwarsboomd. Hij besloot om naar Rome te trekken om het advies van de Paus in te winnen. Hij schreef een afscheidsbrief aan de parochies van Poitiers en zorgde voor een onderkomen voor broeder Mathurin. Samen met een Spaanse student vertrok hij onder de maartse buien voor een tocht van 1600 km. Hun laatste stuivers hadden ze aan een bedelaar weggeschonken. Er restte hen alleen een bijbel, het brevier en de rozenkrans en in hun hart een onverwoestbaar vertrouwen in de Hemelse Vader.
Onderkomen vinden en voedsel voor onderweg was niet zo gemakkelijk. Door de heersende oorlogen waren de mensen niet erg gul en heel achterdochtig. Begin juni kwam de koepel van Sint-Pieters in zicht. Barrevoets legde Montfort de resterende mijlen af. Hij leek wel aangezogen door de eeuwige stad. Met een klein hartje trok hij op 6 juni 1706 op audiëntie bij paus Clemens XI. Welwillend luisterde de Heilige Vader naar de voorstellen van de Franse priester, die zijn plannen voor de verre missies ontvouwde. Doch de paus maande hem aan om in Frankrijk te blijven om "in volle onderdanigheid aan de Franse bisschoppen" vooral door volksmissies de mensen terug bij God te brengen. De Paus verleende aan het kruisbeeld van de pelgrim een volle aflaat, voor al wie het in stervensgevaar vroom zou vereren. Als blijk van steun gunde hij Montfort de titel van "Apostolisch Missionaris" waardoor hij voorrechten verkreeg bij het toedienen van de sacramenten.
De terugweg beloofde niet veel goeds. Terug in Frankrijk gaan werken "in volkomen onderdanigheid aan de bisschoppen" was geen lachertje, vermits hij reeds door verschillende bisschoppen was doorgestuurd. Stram en stroef, hinkend op zijn opengereten voeten, de schoenen in de ene hand, de paternoster in de andere, meldde hij zich einde augustus bij broeder Mathurin aan. Uitgemergeld, met een getaand en gerimpeld gezicht, was hij haast onherkenbaar.
Na zes maanden afwezigheid leek hij wel vijftien jaar verouderd. In het hospitaal van Poitiers, waar Marie-Louise Trichet zijn werk voortzette, celebreerde hij een dankmis. Maar de Vicaris-generaal had onraad geroken. De druk van Lodewijk XIV woog zwaarder dan de Apostolische Zegen van de Paus en Montfort kreeg de opdracht binnen de vierentwintig uur het bisdom te verlaten. Gelaten trok de zonderlinge priester richting Bretagne.
13. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Ik stapte het podium op, klopte de pastoor lichtjes op de schouder en zei zachtjes, "Ik ben bang dat er een grote vergissing in het spel is. Ge moet namelijk weten dat ik wel geloof in de bijbelprofetieën en Hal Lindsey heeft het dus wel bij het rechte eind. Zou ik het spreken dus niet beter opgeven en naar huis terugkeren?"
De priester dacht even na en zei: "Neen, begin er maar aan, maar hou het kort."
Met de handpalmen vol zweet en een droge mond, stond ik voor de microfoon en zei: "Neem uw Bijbel en ga naar Handelingen, Hoofdstuk 2." Ik was van plan hen te tonen hoe de eerste preek gebaseerd op het Evangelie, de preek van apostel Petrus met Pinksteren, van het begin tot het einde helemaal gewijd aan Messiaanse bijbelprofetieën die toen reeds vervuld waren door Jezus.
Toen ik de "Handelingen 2" wou beginnen voor te lezen, keek ik even op naar mijn toehoorders en zag tot mijn verbazing dat niemand een Bijbel bij zich had! Ik vroeg hen dan de aanwezige kerkbijbels te gebruiken. Iemand riep me toe, "We hebben hier geen bijbels."
Ik vroeg aan sommigen onder hen op zoek te gaan in de Bijbelklassen, en er een paar van daar mee te brengen. Intussen zongen we drie liedjes om de tijd op te vullen. Toen ze terugkwamen, zei een van hen: "We vinden nergens een Bijbel in deze kerk!"
Toen besloot de pastoor om enkele Bijbels te gaan halen uit zijn bureau. Hij kwam terug met 6 exemplaren en verdeelde ze onder de 200 aanwezigen.
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
14. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
Clelia wordt de jongste stichtster in de geschiedenis van de Kerk
Clelia had zichzelf volledig aan Jezus gegeven en weigerde minstens twee huwelijksaanzoeken. In het gebed vroeg ze God om een geestelijke vriend die haar zou vervoegen en waarmee ze broederlijk zou kunnen samenleven. Theodora Beraldi, die zes jaar ouder was dan Clelia, werd die speciale vriend, en geïnspireerd door haar uitzonderlijke deugdzaamheid en vroomheid, moedigde Clelia andere meisjes aan om hen te vervoegen. Tijdens deze tijd legde Clelia onder de begeleiding van haar parochiepriester en geestelijk begeleider, Vader Guidi, persoonlijke geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid af.
Clelia was pas twintig jaar oud toen ze deze kleine groep van jonge vrouwen met gelijkaardige godsdienstige ideeën inspireerde om haar te vervoegen in de uitvoering van liefdadigheid en goede werken. Ze kochten een klein huis nabij een kerk in LeBudrie [Italië], en begonnen een gemeenschapsleven, maar ze behielden hun wereldlijke status zolang Clelia leefde. Ze wijdden zich toe aan het onderrichten van de Christelijke Leer, naaiwerk, ziekenhulp en het verlenen van alle vormen van bijstand aan de behoeftigen. Eén van Clelias idealen voor haar gemeenschap, was dat er geen "bruidsschat" nodig was, zodat zelfs de armste aspiranten haar Gemeenschap konden vervoegen.
Vertaling: Mario Lossie
05-10-2010
5 oktober 2010
5 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 49]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Kiezen voor Jezus en Maria
Janice: Hoe kiezen we voor Jezus of Zijn moeder Maria, Mirjana? Weet u dat? Mirjana: Wel, de Gezegende Moeder zegt dat als je voor Jezus kiest, je op Hem moet gelijken.
Janice: Zoniet zullen we niet in staat zijn om Hem te vinden en voor Hem te kiezen, nietwaar? Mirjana: Vele mensen noemen zichzelf gelovigen. Zij spreken de juiste woorden, doen de juiste dingen maar zij leiden een heidens leven. Een echte christen is doordrongen van het gechristianiseerd leven.
Janice: Wat betekent dat? Mirjana: Een echte christen is zoals Jezus.
Janice: Weet u hoe Jezus is? Mirjana: Jezus is de weg, de waarheid en het licht van ons leven.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u dat geleerd? Mirjana: Ja. Zij zegt dat de weg is uitgestippeld in de Schriften. De waarheid is in de Heilige Schrift en in de kerk. Het licht komt van God voor degene die trouw en gelovig zijn. Ze vraagt de gelovigen altijd de Heilige Schrift te lezen zodat we over God leren.
Janice: Mirjana, hoe zit het met de mensen die nooit van Jezus of Maria gehoord hebben? Spreekt de Gezegende Moeder over deze mensen? Mirjana: Ja. Iedereen komt in de wereld met het verbond van Gods liefde in zijn hart. Elke persoon hoort God in de stilte van zijn hart. Sommigen horen beter dan anderen omdat ze beter luisteren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De terugweg
Er werd besloten om de terugweg in twee dagen te doen. Louis uit Edegem, die we daar ontmoet hadden, reed nog zuidelijker en beloofde ons nog hulp voor de kruisweg.
De afwisseling gaf de chauffeurs de kans om wat langer en sneller door te rijden. Het was aanvankelijk "moeilijk" door de hevige regen en een sneeuwstorm. Zwaar moe en overgelukkig thuis gekomen en rappekes naar dromenland.
Eerste gevolgen
Wanneer vier personen, met verschillende karakters, zonder problemen, dergelijke reis kunnen doorbrengen ... en ze bovendien hun afgesproken taken met de glimlach volbrachten ... dan kan men rustig spreken van een bovennatuurlijke bescherming van onze Lieve Vrouw. Daarvoor blijven wij onze dankgebeden opdragen aan haar.
Dat deze reis een onverwoestbare vriendschap tot gevolg heeft is te danken aan het optimisme van elke deelnemer.
En als jullie, lezers, denken dat we er tot vervelens toe over vertellen ... denk dan: "waar het hart van vol is, loopt de mond van over!"
Laatste bericht
We hadden een kruisweg beloofd! En gemaakt!. We mochten hem nog niet plaatsen omdat de grond, in aankoop, nog niet afbetaald was. Een voorzichtig seintje bereikte ons: half april komt het klaar! Dat nieuws begint al te jeuken in ons. Daar moeten wij iets gaan doen.
Einde
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 243]
Preken
Waar gaat ge naar toe?
Wanneer onze plicht ons roept naar het Huis van God, lijken we dan niet veeleer op misdadigers die in afwachting van hun doodvonnis voor de rechter geleid worden, dan op christenen die zich, gedreven door de liefde, naar de Vader begeven? Wij, blinden, sluiten ons Hart voor de goederen van de Hemel en laten ons liever meeslepen door de aardse dingen!
Ja, als het om tijdelijke zaken gaat of zelfs maar om gewone pleziertjes, worden we er geheel en al door in beslag genomen. Dagen van tevoren beginnen we er al aan te denken. Dagenlang denken we er nog aan terug ... Maar als het gaat om de dienst van God en om het heil van onze arme ziel, vervallen we meteen in een soort sleur. Stel u voor dat ge een van de groten in deze wereld moet spreken, dat ge hem een of andere gunst wilt vragen. Ge zijt er vol van. Ge raadpleegt mensen die beter onderlegd zijn, want ge wilt natuurlijk weten hoe ge u tegenover zon man behoort te gedragen. En dan verschijnt ge voor hem in een waas van dienstbaarheid en eerbied dat de tegenwoordigheid van dergelijke personen gewoonlijk oproept. Niets van dat alles echter is er te merken als ge u naar het Huis van de goede God begeeft. Ach, nee! Niemand die bedenkt wat hij er gaat doen! Niemand die weet wat hij God eigenlijk te vragen heeft!
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 85]
Francisco's liefde en ijver
Ik ging dus naar Jacinta toe en zij dacht een tijdje na, waarop ze antwoordde: "Wel, zeg hem dat, voordat Onze Lieve Vrouw aan ons verscheen, hij een muntstuk van ons vader heeft gestolen om een muziekdoos te kopen van Jose Marto of Vasa Velha, en wanneer de jongens uit Aljustrel stenen gooiden naar deze van Boleiros, wierp hij ook sommige stenen!" Toen ik hem deze boodschap van zijn zus overmaakte, antwoordde hij: "Ik heb deze reeds gebiecht, maar ik zal het opnieuw doen. Misschien is het omdat deze zonden heb begaan dat Onze Heer zo bedroefd is! Maar zelfs als ik niet zou sterven, zal ik ze nooit meer begaan. Ik heb over deze zonden van harte spijt." Met de handen tezamen zei hij het gebed: "O Jezus, vergeef ons, red ons van het vuur van de hel en leid alle zielen naar de hemel, vooral zij die er het meeste nood aan hebben."
Toen zei hij: "Luister nu, u moet ook aan Onze Heer vragen om mij mijn zonden te vergeven." "Ik zal dat vragen, geeft er niet om. Als Onze Heer ze niet reeds vergeven geeft, zoniet zou Onze Lieve Vrouw Jacinta de andere dag niet hebben verteld dat Zij u zou komen halen om u naar de Hemel op te nemen. Nu ga ik naar de Mis en daar zal ik tot de Verborgen Jezus bidden voor u." "Vraag Hem dan alstublief dat de parochiepriester mij de Heilige Communie komt brengen." "Dat zal ik zeker doen." Toen ik terugkwam uit de kerk, was Jacinta reeds op en zat zij op zijn bed. Van zodra Francisco mij zag vroeg hij mij: "Hebt u de Verborgen Jezus gevraagd dat de parochiepriester mij de Heilige Communie zou komen brengen." "Ja." "Dan zal ik in de Hemel voor u bidden." "Zult u dat doen? De andere keer zei u van niet!" "Dat ging over u en het spoedig naar de hemel gaan, maar als u wil dat ik daar voor bid, dan zal ik het doen, en laat Onze Lieve Vrouw dan doen zoals ze wenst." "Ja, doe dat. Bid." "Al goed, geef er niet te veel om. Ik zal ervoor bidden."
Toen ging ik heen voor mij dagelijkse lessen en werk. Toen ik s avond thuis kwam, vond ik hem stralend van vreugde. Hij had zijn biecht gemaakt en de parochiepriester had hem beloofd om hem de volgende dag de Heilige Communie te brengen. De volgende dag, nadat hij de Heilige Communie had ontvangen, zei hij tot zijn zus: "Ik ben gelukkiger dan u, omdat ik de Verborgen Jezus in mijn hart heb. Ik ga naar de hemel. Maar ik zal veel bidden tot Onze Heer en Onze Lieve Vrouw om jullie beiden spoedig naar hier te brengen." Jacinta en ik brachten bijna de hele dag aan zijn bed door. En daar hij amper nog kon bidden, vroeg hij aan ons om de Rozenkrans voor hem te bidden. Toen zei hij tot mij: "Ik ben zeker dat ik jullie verschrikkelijk zal missen in de hemel. Als Onze Lieve Vrouw jullie ook maar spoedig naar ginds zou willen brengen!" "U zult mij niet missen! Beeld u in! U daar met Onze Heer en Onze Lieve Vrouw! Zij zijn zo goed!" "Dat is waar! Misschien zal ik het mij niet meer herinneren!" Toen voegde ik eraan toe: "Misschien zult u het vergeten! Maar geef er niet om!"
Vertaling: Chris De Bodt
5. Film Jacob [8/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
6. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 191]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
Dit bezoek van Mgr. Hamer en de vergadering in Rome werden niet door de pers aangehaald en Taizé heeft er nooit over gesproken. Nochtans liet Mgr. Le Bourgeois een onuitgegeven verslag na over die ontmoeting. Deze vond plaats op 14 februari 1974 op de zetel van de Congregatie voor het Geloof. Buiten Mgr. Hamer en de bisschop van Autun namen er drie kardinalen aan deel: Seper, prefect van de Congregatie voor het Geloof, Garrone, prefect van de Congregatie voor de katholieke Opvoeding en Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor eenheid der christenen. De vertegenwoordiger in Rome van de prior van Taizé, Max Thurian, werd niet op die vergadering uitgenodigd.
Mgr. Le Bourgeois herinnerde aan de initiatieven die hij had ondernomen en zette de argumenten uiteen die zijn beslissingen ondersteunden. Het daaropvolgende debat begon over de kwestie van het dubbele toebehoren. Kardinaal Willebrands meende: Die kwestie dient uitgeklaard, en voegde eraan toe dat ze als voorlopige maar niet definitieve oplossing kan aanvaard worden. Mgr. Hamer van zijn kant drukte de wens uit dat Taizé zich eindelijk rekenschap moet geven van een soort misbruik bij de interpretatie van de openbare teksten over eucharistische gastvrijheid. Hij wenste dat deze praktijk ophield en dat de dingen naar het oorspronkelijke terugkeerden. Mgr. Le Bourgeois verzette zich daar kordaat tegen: Dat is tegenstrijdig met mijn geweten en ik zal niets in die zin ondernemen. Als een terugkeer naar het verleden gewenst is, neem daar dan zelf de verantwoordelijkheid voor en zeg het zelf aan de Gemeenschap.
Er kwam geen terugkeer naar het verleden. Een andere bijeenkomst in Taizé in april maakte een nieuwe gedachtewisselingen over dit onderwerp mogelijk en er werd overeengekomen dat een herhaling van de tuchtregel van de Kerken aangaande de eucharistische communie zou worden uitgehangen in verschillende talen bij de ingang van de kerk van de Verzoening om zo de wilde intercommunie bij verzamelingen te mijden.
Meerdere jaren later was Mgr. Le Bourgeois blij dat de prakrijk niet was verdwenen: "In Taizé zie ik jongeren onverschillig het heilig Avondmaal of de mis bijwonen en er communicere. Ik durf beweren dat hun handelen de Eenheid een dienst bewijst! Integendeel van wat beweerd wordt zijn ze ingelicht over de aard van de viering, meestal katholiek, soms protestants, we herinneren hen de houding van de Kerken en vragen hen te handelen volgens hun geweten. Deze spontane deelname van jongeren aan een viering van een andere Kerk dan de hunne kan een teken zijn dat de Geest de zaken doet vorderen. Ik zeg dat discreet om niet verkeerd begrepen te worden, en nederig want we staan voor het mysterie..."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 113]
Hadrianus
Publius Aelius Traianus Hadrianus [24 januari 76 - 10 juli 138, officiële titel als keizer Imperator Caesar Divi Traiani filius Traianus Hadrianus Augustus] was keizer van Rome van 117 tot 138 en de derde van de adoptiekeizers. Hij volgde Trajanus op als keizer van Rome.
Deze keizer gold als een erudiete persoonlijkheid, vertrouwd met de filosofische stromingen van zijn tijd. Hij dweepte met de toenmalige Griekse cultuur en droeg daarom de bijnaam Griekje [Latijn: Graeculus]. Het Pantheon in Rome, dat hij liet herbouwen, Villa Adriana in Tivoli en de Muur van Hadrianus in Engeland zijn voorbeelden van de grote werken die onder zijn leiding zijn uitgevoerd. Ook hervormde hij de rechtspraak, stelde hij een ambtenarenapparaat in en stichtte hij diverse steden. Antieke bronnen voor zijn biografie zijn de "Historia Augusta" en Cassius Dio's "Geschiedenis van Rome."
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Mariuccia Mainini zorgde voor de kinderen terwijl Gianna in het ziekenhuis verbleef. Zij herinnert zich de laatste maanden van de zwangerschap van Gianna. Zij was altijd kalm en in vrede. Mariuccia onthulde ook dat de toegewijde Gianna haar patiënten verzorgde tot op de dag dat ze voor de laatste keer naar het ziekenhuis moest.
Naar het einde van de zwangerschap toe scheen Gianna te voelen dat ze zou sterven. Wanneer ze haar broer sprak, zei ze: "Het grootste deel moet nog komen. Je begrijpt deze dingen niet. Wanneer de tijd komt, zal het of de baby zijn, of ikzelf." En tegen haar man zei ze met vaste stem : "Als je moet beslissen over mij en de baby, twijfel niet. Ik vraag je : kies voor het kind, niet voor mij. Red het kind."
Gianna ging naar het ziekenhuis op Goede Vrijdag 1962. De weeën werden in gang gezet, maar kwamen niet. Toen werd beslist om de baby te laten komen door middel van een keizersnede. Met een anesthesie met ether werd een gezond meisje geboren. Ze woog bijna tien pond en werd Gianna Emanuela genoemd. Enkele uren later ging Giannas toestand achteruit. Met symptomen als hoge koorts, een snelle maar zwakke polsslag, en uitputting. Dan, klaar wakker en zonder verdoving, trof haar een intense en overweldigende pijn, veroorzaakt door een infectie van de darmwanden. Tijdens dit enorme pijnlijke lijden weigerde Gianna elke verdovende medicatie, omdat ze aanvoelde dat deze medicatie haar niet zou toelaten om alert te blijven. Terwijl ze de gruwelijke pijn verdroeg, fluisterde ze af en toe: "Jezus, ik hou van U. Jezus, ik hou van U." Ze vroeg om de Heilige Communie te mogen ontvangen, maar als gevolg van de voortdurende misselijkheid was het voor haar onmogelijk om die te ontvangen, maar ze pleitte ervoor dat de Heilige Hostie toch op zijn minst op haar lippen gelegd zou worden.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 131]
Verslag van de verschijning op verzoek van pater Charles Bouin [bijgesloten in de brief van 22 augustus 1864]
De eerste keer dat ik bij de Grot was, ging ik hout sprokkelen met twee andere meisjes. Als we bij de molen kwamen waar het water zich met de Gave samenvoegt, zouden ze me waarschuwen. Wij volgden het kanaal en kwamen voor de Grot. Mijn vriendinnen staken het beekje over. Ik bleef alleen aan de andere kant. Ik vroeg hun enkele stenen in het water te gooien om mijn overtocht te vergemakkelijken. Zij antwoordden me hetzelfde te doen als zij. Daarom ging ik een stukje verder stroomafwaarts om te kijken of ik ergens kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken; dat kon niet. Ik was verplicht naar de Grot terug te gaan.
Daar aangekomen begon ik mijn schoenen uit te trekken. Nauwelijks was ik de eerste kous aan het uittrekken of ik hoorde een geluid, alsof het een windvlaag was. Ik draaide mijn hoofd naar de kant van het veld, ik zag dat de bomen zich niet bewogen en ging verder met mijn schoenen uit te trekken. Ik hoorde hetzelfde geluid, ik hief mijn hoofd op en keek naar de Grot: ik zag een Dame in het wit gekleed. Zij droeg een witte jurk, een witte sluier, een blauwe ceintuur en een gele roos op elke voet. Ik dacht dat ik me vergiste en wreef mijn ogen uit, ik keek nogmaals en zag dezelfde Dame. Toen stak ik mijn hand in mijn zak om mijn rozenkrans te pakken. Ik wilde het kruisteken maken, maar ik kon het niet, mijn hand viel. Toen overviel me een gevoel van angst; desondanks bleef ik waar ik was. De verschijning maakte het kruisteken. Nu probeerde ik het zelf ook te maken. Opeens kon ik het, en vanaf het moment dat ik het gedaan had, werd ik rustig. Ik bad mijn rozenkrans, terwijl ik deze Dame voortdurend voor ogen had. Met haar vinger gebaarde ze me dichterbij te komen, maar dat heb ik niet gedurfd.
Ik ben de hele tijd op dezelfde plek gebleven. Toen ik mijn rozenkrans gebeden had, vroeg ik de twee meisjes of zij iets gezien hadden. Zij antwoordden me van niet. Ik heb het hun nog eens gevraagd, ze zeiden me dat ze niets gezien hadden. Ik vroeg hun niemand iets te zeggen. Dus vroegen ze op hun beurt: 'En jij, heb jij iets gezien?' Ik wilde het hun niet zeggen; zij hebben zo aangedrongen dat ik besloten heb het hun te vertellen, op voorwaarde dat zij er met niemand over zouden spreken. Zij beloofden me het geheim te bewaren; maar zodra ze thuiskwamen, haastten ze zich te vertellen dat ik een in het wit geklede Dame gezien had.
Dat was de eerste keer, donderdag 11 februari 1858. De tweede keer was de zondag daarop. Ik keerde er terug met enkele personen; sommigen zeiden dat ik papier en inkt moest meenemen om die Dame te vragen, als ik haar nog eens zou zien en als ze mij iets te vertellen had, of ze het op schrift wilde stellen. Toen ik er aankwam, begon ik de rozenkrans te bidden. Na het eerste tientje zag ik dezelfde dame. Ik vroeg haar of ze zo goed wilde zijn, als ze me iets te vertellen had, dit voor mij op te schrijven. Wel, ze glimlachte en zei dat het niet nodig was op te schrijven wat zij me te vertellen had, maar alleen of ik zo vriendelijk wou zijn om gedurende twee weken hierheen te komen. Ik antwoordde haar dat ik dat wou. Ze voegde eraan toe dat ik aan de priesters moest zeggen dat zij hier een kapel moesten laten bouwen, dat ik van de bron moest drinken en me er wassen, en dat ik moest bidden voor de zondaars. Zij herhaalde dezelfde woorden verschillende keren voor mij. Ze zei ook dat ze mij niet in deze wereld beloofde gelukkig te maken, maar in de andere.
Meerdere malen heb ik haar gevraagd wie zij was, ze antwoordde slechts door te glimlachen. Ik heb haar twee weken lang achter elkaar gezien, met uitzondering van een maandag en een vrijdag. Na twee weken vertelde ze me dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was. Ze had blauwe ogen.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 29: Ex Rosa Leonina [Van de Roos met Leeuwen]
Honorius IV was paus van 2 april 1285 tot zijn overlijden in 1287. Hij had een nogal onopvallende loopbaan voor hij de pauselijke troon beklom. Ook was hij de laatste Paus die gehuwd was, alvorens zijn ambt te aanvaarden.
Savelli werd geboren in Rome, als telg uit de rijke en machtige Savelli familie. Hij was aanvankelijk gehuwd en had minstens twee zonen. Een van hen werd stadsbestuurder van Urbino en stierf voor 1279, een andere werd senator in Rome en stierf in 1306. Na de dood van zijn vrouw, trad hij in. Op 20 mei 1285 was er de Pauselijke kroning in de Sint Pietersbasiliek te Rome. Honorius IV had reeds een hoge leeftijd en leed heel ernstig onder het jicht, waardoor hij niet meer kon rechtop staan, noch wandelen. Bij het opzeggen van de Heilige Mis moest hij op zijn stoel blijven zitten en werden zijn handen met de Hostie mechanisch omhoog geheven.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3341 van 6/7/2010
Lieve zonen en dochters, moed. God is zeer dicht bij u. Wat er ook mag gebeuren, laat de vlam van het geloof in u niet uitgaan. Vul uzelf met hoop, want morgen zal het veel beter zijn voor de mannen de vrouwen van het geloof. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u te vertellen dat het nu de tijd van Genade is. Leef dicht bij Mij. Laat niet wat u morgen te doen hebt. Nu is het de tijd van de grote rampspoed. De mensheid heeft God verlaten. Mijn arme kinderen zijn zo blind dat ze de blinden volgen. Bid. Het gebed is de toevlucht die Ik u bied in deze moeilijke tijden. Uw overwinning is in de Heer. Kijk steeds naar Hem uit. Ontvang de Heilige Eucharistie en aanhoor Zijn Woord, omdat dit de enige weg is om het gewicht van de beproevingen, die reeds op hun weg zijn, te kunnen dragen. Laat uzelf leiden door de Heer en Hij zal u leiden op het veilige pad. Verlies het hart niet. Wanneer alles verloren zal lijken, zal er een grote overwinning komen. Iets schrikwekkends staat er te gebeuren in Spanje en Mijn arme kinderen zullen een zwaar kruis moeten dragen. Terreur zal zich verspreiden en de mensen zullen beven en sidderen. Nu is het de tijd voor uw terugkeer. Laat de armen niet hangen. Voorwaarts. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede. Amen.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Missie-ervaring in de armenwijken
Vermits Montfort geen kans kreeg in het hospitaal van Poitiers kwam hij terecht in een laaggelegen wijk van de stad, Montbernage. In deze wijk was armoede troef. In smalle, steile, vervuilde straatjes stonden de vochtige, groezelige huisjes van arme dagloners, de povere zaakjes van kleine neringdoeners en de obscure kroegjes waar het volk probeerde zijn ellende te vergeten.
De mensen vonden het vreemd hier een priester te ontmoeten. Toch aarzelde hij niet om een gesprek aan te knopen met de mensen. De kinderen waren al spoedig met hem vertrouwd. Een zacht woord, een klopje op de schouder, een kruisje op het voorhoofd en zij begonnen zich om hun nieuwe vriend te verzamelen. Hij kon immers zo mooi vertellen over Jezus en Maria. Stilaan kreeg hij ook contact met de arbeiders: hij ging naar hen toe, informeerde naar hun werk, hun gezondheid en hun gezin. Montfort kocht er een vervallen schuur aan, die door bereidwillige handen werd opgeknapt. Vaandels met evangelische taferelen bedekten er de kale muren. Kinderen werden ingeschakeld voor zangrepetities, een processie werd voorbereid. Dagelijks bad men er het rozenhoedje. Voor deze wijk sneed Montfort een houten Mariabeeld waar een houthakker gedurende 40 jaar het rozenhoedje zou voorbidden.
Dag in dag uit was Montfort bezig met godsdienstonderricht, preken, biechthoren en ziekenbezoek. Maar zijn voorkeur ging uit naar de uitgestotenen die hij thuis opzocht. Hij was voor hen een vriend, een verpleger, een voedstervader. Terwijl hij biecht hoorde in de Penitentienenkapel, ontdekte Louis-Marie een jonge man die devoot zijn paternoster bad. Het was een boerenzoon van achttien jaar. Montfort ging op hem af: "t Is niet toevallig dat ge hier binnenkomt ... ge zijt door de voorzienigheid gestuurd ... ik heb u nodig voor mijn werk." Deze jonge man, Mathurin Rangeard, ging op dit voorstel in. Hij werd de eerste broeder, de rechterhand van Montfort. Godsdienstige gezangen repeteren en inzetten, processies voorbereiden, paternosters maken, kindercatechese verzorgen, het rozenhoedje voorbidden, genoeg werk om een heel leven te vullen. Zo doorkruiste Montfort de stad Poitiers. Hij wilde het kwaad met wortel en al uitroeien. Dat hij hiermee vijanden maakte was onvermijdelijk. Het duurde dan ook niet lang meer of Montfort werd de toegang tot het bisdom Poitiers ontzegd.
14. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
De volgende namiddag belde de man me terug op en hij was zodanig enthousiast dat je hem kon horen zonder telefoontoestel. "Loof de Heer!" riep hij, "onze priester ging akkoord om u uit te nodigen zonder dat we er moesten over redetwisten. Ik kondigde uw onderwerp aan, en hij zei: Nodig hem uit!"
Wat de man niet wist, en wat wij we beiden later ontdekten was, dat op het moment van zijn akkoord om te mogen komen spreken, de priester aan zijn bureau een boek aan het lezen was met als titel: "De toekomst van de grote planeet aarde in onze dagen." Dit boek was een regelrechte aanval aan het adres van Hal Lindsey, en daarmee een ontkenning van bijbelprofetieën. De voorganger dacht dus dat ik over dit boek zou komen vertellen omdat de titel van mijn voordracht hetzelfde klonk als dat van het boek! God heeft een groot gevoel voor humor!
Toen het ogenblik van de voordracht daar was, duurde het niet lang eer ik door had dat ik een probleem had. De priester stelde mij voor als "ziehier een deskundige over de Bijbelse profetieën, die u zal duidelijk maken dat er niet zoiets bestaat als bijbelprofetieën, hij zal u uitleggen waarom Hal Lindsey een dwaas is."
Het is niet nodig om te zeggen, dat ik erg ontdaan was toen ik hem hoorde spreken, want in werkelijkheid was dit boek een heftige aanval op Hal Lindsey, en een ontkenning van de bijbelse profetieën.
De priester dacht op het ogenblik van mijn voordracht dat ik deze ontkenning zou toelichten en eveneens ondersteunen, want de titel van mijn voordracht was dezelfde als de titel van het bewuste boek. Alsof ik akkoord ging met wat de auteur beweerde, wat dus niet het geval was! Heeft God soms geen groot gevoel voor humor?
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15. Een stem uit de Hemel: De miraculeuze stem van de Heilige Clelia Barbieri [1847-1870]
De H. Clelia Barbieri is de jongste stichtster in de geschiedenis van de Katholieke Kerk wiens stem men heden op miraculeuze wijze nog hoort. Ze is de Patroonheilige van zij die belachelijk gemaakt worden omwille van hun geloof. Haar feestdag is 13 juli.
Clelia werd op 13 februari 1847 geboren in het dorpje LeBudrie van San Giovanni in Persiceto, in de achterbuurten van Bologna, Italië. Haar korte leven beroerde iedereen die met haar in contact kwam. Ze is de stichtster van de Congregatie van de "Miniemen van de Zorgvolle Moeder," die zich bezighoudt met de hulp in hospitalen en lagere scholen voor zieken, ouderen en eenzamen, en met het gebed voor de armen. Ze is ook de jongste stichtster van een godsdienstgemeenschap in de geschiedenis van de Katholieke Kerk.
Clelia werd geboren in een arm gezin van henneptelers. Haar vader Giuseppe stierf tijdens een cholera-epidemie die in 1855 door Italië raasde. Clelia was amper 8 jaar oud. Zonder hem stonden Clelias moeder, haar twee zussen en haar vijfenzeventigjarige grootvader voor een moeilijke toekomst. Maar Clelia was een grote troost voor haar moeder, en hielp haar door te leren werken met het weefgetouw en hennep te weven. Zelfs op deze leeftijd was Clelia heel godvruchtig en leerde ze van haar moeder en de parochiepriester zoveel mogelijk over het Katholieke geloof. Nadat ze leren lezen en schrijven had, werd Clelias catechismus haar favoriete boek, omdat het haar over God onderwees en haar aanmoedigde in haar deugdzaamheid.
Toen ze vijftien was, stichtte haar parochiepriester, Vader Gaetano Guidi, een groep gekend als "De Christelijke Doctrine Werkers" [of ook "Werkers van de Christelijke Catechismus"]. Het was een groep jonge leraren waar Clelia ook lid van was. Ze onderwees de catechismus aan kinderen en beheerde een kleine plattelandse lagere school waar de leerlingen slechts een paar jaar jonger waren dan zijzelf. Na verloop van tijd kwamen ook de mannen en vrouwen de lessen volgen, samen met hun kinderen.
Vertaling: Mario Lossie
04-10-2010
4 oktober 2010
Verschijning van Maria aan Mirjana van 2 oktober ll. is te bekijken in het tekstvak van 2 oktober. Theologen noemen de boodschap een der "moeilijkst te doorgronden" boodschappen tot op heden.
4 oktober 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 48]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's raad
Janice: Wie is dat "kind van God" dat de persoonlijke zegen en bescherming van de moeder van Jezus op verzoek kan bekomen? Mirjana: Iedereen op aarde.
Janice: Hoe weet u dat? Mirjana: De Gezegende Moeder vertelde me dat Jezus, haar Zoon, iedereen op aarde vrijkocht met Zijn passie en dood op het Kruis. Jezus gaf iedereen op aarde aan Zijn Moeder alvorens Hij stierf op de Kalvarieberg.
Janice: Hoe zit het met de mensen die Jezus niet kennen of hem wel kennen maar niet in Hem geloven of geen respect voor Hem hebben? Mirjana: Omdat Jezus deze mensen schonk aan de Gezegende Moeder, aanvaardt zij iedereen op aarde met liefde en respect. Zij vraagt ons hetzelfde te doen uit liefde tot God. Jezus gaf Maria aan iedereen op aarde als de Moeder van hun eeuwig leven, als ze voor haar kiezen. Zij, zoals Jezus, is te nederig, om haar aan iemand op te dringen. Zij nodigt uit. Wij kiezen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Mysterieuze kracht in de ruimte plaatst NASA voor een raadsel
Een kracht in de ruimte verhindert de voorzetting van de reis van een NASA ruimtetuig. Wetenschappers zijn verbijsterd over een mysterieus fenomeen in de ruimte dat het ruimtetuig verhindert om haar reis door de verre ruimte te kunnen vervolgen.
Het wordt omschreven als een kracht dat aan alle natuurwetten weerstaat en waardoor de optie bestaat dat dit uiteindelijk kan leiden tot een wijziging van alle wetten rond de zwaartekracht.
Deze vreemde kracht, die alle reeds gekende theorieën over de ruimte tart, houdt niet alleen goemoedelijk het ruimtetuig staande, maar doet het eveneens langzaam terugkeren. Dit werd vorig jaar opgemerkt, toen men zag dat het ruimtuig Pioneer 10 op zijn reis werd gestopt.
Onderzoekers van de NASA zeggen dat de kracht een totaal nieuw ongekend fenomeen kan zijn dat niet valt onder de normale theorieën rond de zwaartekracht en elektromagnetische kracht.
Pioneer 10, tekening met op de achtergrond een foto van de planeet Jupiter
Een concrete wetenschappelijke uitleg kan niet worden naar voor geschoven voor het feit dat Pioneer 10 het zonnestelsel verliet om aan haar reis buiten ons zonnestelsel te beginnen, waar er geen zonnestraling, noch planeten zijn die het voorwerp naar een bepaald doel kunnen aantrekken.
Het ruimtevaartuig, dat reisde tegen een snelheid van meer dan één miljoen kilometer per dag, begon te vertragen in een gebied, waarvan er wordt verondersteld dat er zich geen enkel obstakel zou bevinden.
Pioneer 10 was het eerste ruimtetuig dat fotos nam van dichtbij de planeet Jupiter in 1973 en de planeet Pluto, die bereikt werd in 1983. Het tuig, dat zich op dit ogenblik op zon 11 miljard kilometer van de aarde bevindt, haalt nu nog maar amper een snelheid van 25 centimeter per dag, maar dan in de tegengestelde richting, op haar terugweg.
De Pioneer 10 [ook wel Pioneer F genoemd] is een onbemande ruimtesonde van de NASA, die op 3 maart 1972 werd gelanceerd. Het doel van de missie was het verkennen van de buitenste delen van ons zonnestelsel en is onderdeel van het Pioneerprogramma.
Het was de eerste sonde naar de planeet Jupiter, die op 3 december 1973 het dichtst werd benaderd, en ging als eerste door de planetoïdengordel. Ook was de Pioneer 10 de eerste sonde die het zonnestelsel verliet op 13 juni 1983, toen hij eerst Neptunus en daarna Pluto voorbijraasde.
Tot 17 februari 1998 was de Pioneer 10 het verst verwijderde object door mensen gemaakt in de ruimte. Die dag echter werd de toen bereikte afstand van 69,419 AE door Voyager 1 geëvenaard. Sindsdien heeft Voyager ieder jaar zijn voorsprong uitgebouwd met ongeveer 1,016 AE per jaar. De Pioneer 10 reist normaal gezien richting de ster Aldebaran in het sterrenbeeld Stier [Taurus] waar hij over meer dan 2 miljoen jaar zal aankomen.
Het zusje van Pioneer 11 [ook wel Pioneer G genoemd] was haar opvolger, die op 6 april 1973 werd gelanceerd. Het doel van haar missie is het verkennen van de buitenste delen van ons zonnestelsel en is onderdeel van het Pioneerprogramma.
De Pioneer 11 was de eerste sonde naar de planeet Saturnus, die op 1 september 1979 tot op 21.000 km werd benaderd. Daarvoor vloog de sonde ook al langs Jupiter op 4 december 1974 en naderde de planeet tot 34.000 km.
Net als de Pioneer 10 heeft ook de Pioneer 11 een gouden plaat aan boord. Wanneer de sonde ooit nog eens wordt gevonden door een buitenaardse beschaving kan wellicht de herkomst worden herleid aan de hand van de pictogrammen.
Gouden plaat, bevestigd aan beide Pioneers
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De veertiende dag
Wij namen echt de tijd om het mooie Mariabeeld in de kerk te bewonderen. Dit beeld werd gemaakt op aanwijzing van de zieners in Medjugorje. Frans maakte nog een extra "dank U pudding" voor de zusters. Zij gaven ons een foto van het prachtige beeld.
Jos en de reisorganisator maakten goede afspraken voor "de blijde intrede" te Medjugorje: vanaf het oude postkantoor zouden de twee fietsers vóór de bus uitrijden tot aan het beeld, een triomftocht.
Eens uitgestapt konden de drie vrouwen hun mannen op een ontroerende en pakkende wijze begroeten.
Staf sprak een gebed van dankbaarheid uit, in ons aller naam. Pol en Staf legden hiervoor bloemen neer aan de voet van het beeld. Jos dankte de aanwezigen voor de 2.000 weesgegroetjes die ze hadden gebeden voor de 2.000 km. lange tocht. Nog wat fotos en dan naar het hotel ... opfrissen ... beneden komen ... bevraagd worden ... babbelen ... vertellen ... feliciteren. Tijdens de maaltijd, aan dezelfde tafel waar vorig jaar het plan groeide, duurde de uitvraging oneindig voort.
De vier volgende dagen namen we deel aan al de geplande gebedsmomenten van de bedevaart: de kers op de taart.
De motorhome kreeg een rustig plekje achter het hotel. Frans werd er nachtwaker.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 221]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Luister een ogenblik naar mij en ge zult zien dat dienst van God in alle ellende van dit leven alleen een bron van troost en geluk kan zijn. Daarvoor hoeft ge noch uw goederen, noch uw ouders, noch zelfs uw vrienden in de steek te laten, als zij u tenminste niet tot zonde verleiden. Ge hoeft uw dagen niet te slijten in de woestijn om er uw zonden te betreuren. Maar, al zou dat nodig zijn, dan nog zouden wij ons gelukkig moeten voelen, omdat we een middel gevonden hadden tegen onze kwalen. Het is echter zo dat een vader en een moeder God kunnen dienen, alleen door in goede verstandhouding samen te leven met hun kinderen en hen christelijk op te voeden. Een knecht kan gemakkelijk God dienen en toch zijn meester behulpzaam blijven. Er staat hem niets in de weg.
Neen, broeders, de manier waarop wij God dienen, hoeft niets te veranderen aan hetgeen wij doen. Integendeel, we zullen alles nog beter doen dan vroeger.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 84]
Francisco's liefde en ijver
De arme vrouw had beloofd om terug te komen om Onze Lieve Vrouw te bedanken voor de genaden die ze had bekomen. Zij kwam meerdere malen terug, niet allen met haar zoon, maar ook met haar echtgenoot, die nu was genezen. Ze kwamen van de parochie van de Sao Mamede en we noemden hen de Casaleiros.
Tijdens zijn ziekte bleef Francisco steeds vreugdevol en tevreden. Soms vroeg ik hem: "Lijdt u veel, Francisco?" "Heel wat, maar ik geef daar niet om! Ik lijd om de Heer te troosten en dan ga ik daarna, binnen een korte tijd, naar de Hemel!" "Eenmaal u daar bent, vergeet dan niet om aan Onze Lieve Vrouw te vragen om me daar ook zo spoedig mogelijk heen te leiden." "Dat ga ik niet vragen! U weet heel goed dat Zij u daar nog niet wil."
De dag voor hij stierf, zei hij tot mij: "Kijk, ik ben erg ziek, het zal nu niet lang meer duren alvorens ik naar de Hemel ga." "Luister dan hier naar. Als u daarheen gaat, vergeet dan niet om veel te bidden voor de zondaars, voor de Heilige Vader, voor mij en voor Jacinta." "Ja, dat zal ik doen, maar kijk, u zou dit beter aan Jacinta vragen in de plaats van aan mij, omdat ik vrees dat ik dit allemaal zal vergeten, wanneer ik Onze Heer zie. En dan zal ik meer dan om handen hebben dan iets anders, vooral door Hem willen troosten."
Op een dag, vroeg in de morgen, kwam zijn zus Teresa mij halen. "Kom vlug naar ons huis! Francisco is heel slecht en zegt dat hij u iets wenst te vertellen." Ik kleedde mij zo vlug mogelijk aan en ging er heen. Hij vroeg aan zijn moeder en broers en zussen om de kamer de verlaten omdat hij mij een geheim wou vragen. Zij gingen naar buiten en hij zei tot mij: "Ik ga biechten, zodat ik de Heilige Communie kan ontvangen, en dan zal ik sterven. Ik wens u te vragen of u mij kunt zeggen of u mij een zonde heeft zien begaan en vraag dit aan Jacinta ook." "U was een aantal keren uw moeder ongehoorzaam," antwoordde ik, "toen zij u vroeg om thuis te blijven en u kwam naar mij toesnelde of om u te verbergen." "Dat is waar. Dat herinner ik mij. Ga nu en vraag aan Jacinta of zij zich iets anders herinnert."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [7/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 190]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
De uitvaart van Amélie Schutz-Marsauche werd in de kerk van de Verzoening gevierd en ze werd begraven op het kleine kerkhof rond de oude Romaanse kerk, naast de oudste Broeders. Op haar zwart stenen graf, zonder kruis, liet haar zoon haar naam, haar levensdata en een waarlijk uit Taizé geïnspireerd opschrift graveren: Christus komt een feest aankondigen in het intiemste van de mens.
Tussen de talrijke brieven die de prior ontving kwam die van pater de Lubac die, aan zijn deelneming, enkele regels toevoegde om zijn onrust uit te drukken over het Jongerenconcilie in voorbereiding. Broeder Roger stelde zijn correspondent meteen gerust: "Ik weet niet waarom die onrust. Misschien de gepolitiseerde opmerkingen van een of ander jongere. Wees verzekerd dat we er zijn en waken. Nooit zoals tijdens deze winter, waar jongeren van Noord en Zuid nog toestromen, zijn we zo met het belangrijkste bezig geweest. En ze zijn veeleisend in hun herbronning en hun gebed."
Tijdens de voorbereiding van het Jongerenconcilie werd het statuut van de Gemeenschap van Taizé druk besproken in Rome. Na de initiatieven van Mgr. Le Bourgeois in september 1972 en maart 1973 had Mgr. Hamer, in functie bij het Secretariaat voor Eenheid der christenen, een driedaags officieus bezoek aan Taizé gebracht. Hij kon concreet enkele problemen rond de communie opmerken: de eucharistische gastvrijheid aan alle Broeders die er om vroegen verleend en een intercommunie die nogal breed werd toegepast tijdens de jongerenbijeenkomsten. Dominicaan en thomist [hij werd weldra secretaris van de Congregatie voor het geloof] wou hij niet dat de voorschriften door de "Instructie" van mei 1972 geregeld, aangaande de communie door niet katholieken, overschreden werden. Mgr. Le Bourgeois had daarover een bredere opvatting en vroeg dat die kwestie in Rome behandeld werd.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 112]
Jezus ben Gamaliël
Jezus ben Gamaliël was hogepriester in de Joodse tempel in Jeruzalem van 63 tot 64 na Chr. Hij was door zijn huwelijk verbonden met het huis van Boëthus, in die tijd een belangrijke familie binnen de Joodse aristocratie.
Het hogepriesterschap van Jezus ben Gamaliël begon met een hevig conflict, omdat zijn voorganger Jezus ben Damneüs de door Herodes Agrippa II gelaste ambtswisseling niet accepteerde. Jezus ben Gamaliël bleef echter Agrippa's steun houden en behield ondanks de protesten van zijn voorganger het hogepriesterschap. In de periode dat Jezus ben Gamaliël hogepriester was, werd de door Herodes de Grote ingezette herbouw en restauratie van de tempel voltooid.
Volgens de Talmoed maakte Jezus zich tijdens zijn hogepriesterschap sterk voor onderwijs aan kinderen vanuit de Thora. Ook zou hij de houten of stenen Urim en Tummim, waarmee de hogepriester het lot wierp, hebben vervangen door gouden exemplaren.
De politiek steeds onrustiger situatie in Jeruzalem en Judea leidde ertoe dat Jezus ben Gamaliël reeds na korte tijd werd vervangen. Hij werd opgevolgd door Matthias ben Theophilus II, de laatste hogepriester vóór het uitbreken van de Joodse Opstand [66-70].
Tijdens de Joodse Opstand ageerde Jezus samen met Ananus ben Ananus, die eerder hogepriester was geweest, tegen de benoeming door de Zeloten van Phannias ben Samuël als hogepriester. Hij steunde Ananus die met hulp van een legertje die de tempel wilde heroveren op de Zeloten. In de strijd die volgde, kregen de Zeloten echter steun van troepen uit Idumea, waardoor de hogepriesters het onderspit dolven. Ananus, Jezus en enkele andere oud-hogepriesters werden opgepakt en geëxecuteerd.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna herinnerde zich een lezing die ze bijwoonde over de plichten van de christelijk moeder en haar eigen adviezen aan jonge meisjes die deelnamen aan de Katholieke Actie. Dat advies was dat, als moeder en kind in gevaar zijn, het leven van het kind voorrang moet krijgen. Toen de mogelijkheden haar voorgesteld werden door haar dokters, koos ze onmiddellijk voor de heelkundige ingreep die het leven van de baby zou redden en het hare in gevaar zou brengen. Ze zei: "Met geloof en hoop vertrouw ik op de Heer, zelfs tegen de wrede uitspraak van de wetenschap in. Ik vertrouw op God, maar nu is het mijn plicht om mijn taak als moeder op te nemen. Ik hernieuw het offer van mijn leven aan de Heer. Ik ben bereid om alles te doen, opdat het leven van mijn kind gered zou zijn."
De dokters zeiden later dat ze gehoopt hadden dat de baarmoeder de foetus op een natuulijke manier zou aborteren, opdat het leven van de moeder gespaard zou zijn. Maar dit gebeurde niet. In plaats daarvan verliep de operatie goed, en toen de vijfde maand verlopen was, hoopte Gianna dat haar eigen leven en dat van de baby gered zouden zijn. Na een periode van herstel keerde Gianna terug naar huis naar haar kinderen en haar beroep als dokter.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 130]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 22 augustus 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
Ik vraag u mij te verontschuldigen voor de vertraging waarmee ik u schrijf: denk niet dat het uit onverschilligheid is. Zeker niet!, want ik dacht er elk moment aan; ik had er liever niet zo vaak aan gedacht, vooral omdat het toch niet kon. Ook op school heb ik al enige tijd niets kunnen doen: alles wat ik doe, is pelgrims ontvangen van 's morgens tot 's avonds. Daarom gebruik ik het moment dat ik nu heb, om enkele regels te schrijven.
O wat zou ik gelukkig zijn, Zeer Eerwaarde Heer, u hier in Lourdes te zien, vooral als u kon blijven. Ik zal bidden tot de goede God en de heilige Maagd om u te laten weten of u hun kluizenaar moet worden. Ik zou wel hetzelfde als u willen doen, want het put me uit zo veel mensen te moeten zien. Bid voor mij, vraag ik u, dat God mij spoedig opneemt te midden van zijn bruiden, want dat is mijn grote, zij het onwaardige verlangen. Ik weet niet hoe ik u voldoende bedanken kan voor al het goede dat u mij geeft, vooral dat u mij en mijn familie elke dag gedenkt bij het Offer van de Heilige Mis; ik ben u er zeer erkentelijk voor, Zeer Eerwaarde Heer. Van mijn kant vergeet ik u in mijn zwakke gebeden evenmin.
Ik heb mevrouw Forel niets gezegd over uw brieven, zijzelf heeft mij gevraagd of ik van u een brief ontvangen had. Ik heb het haar bevestigd, omdat ik dacht dat u misschien in uw brief aan haar erover gesproken had, want ze zei me dat ze het wist en dat zij zelf ook een brief ontvangen had. Maar overigens heb ik haar betreffende die brieven niets gezegd, niet één enkel woord.
U vraagt mij naar de namen van mijn familie: hier komen ze. Ik begin met mijn vader, dan de anderen: Francois, Louise, Marie, Jean-Marie, Augustin, Pierre, Jean. De achtste vermeld ik niet, veronderstellende dat u haar niet vergeten bent.
Ik was aangenaam verrast, Zeer Eerwaarde Heer, toen ik uw vereerde brief opende en uw geliefde portret aanschouwde. Ik weet me van vreugde geen raad. Ik heb het heel wat keren bekeken sinds ik het ontvangen heb, maar helaas moet ik me tevredenstellen met het te bekijken. Ik weet eigenlijk niet hoe ik u mijn erkentelijkheid kan betuigen en bedanken voor de toezending ervan. Ik zal doorgaan met bidden tot de persoon voor wie u mij vraagt te bidden; wees zo vriendelijk haar te vragen of ze de liefde kan opbrengen een deel van haar lijden aan de Heer op te dragen voor mij. Iemand heeft mij verzocht u te vragen of u zo barmhartig wilt zijn een collecte te houden voor een gezin dat volgens het verhaal van deze persoon in ongelukkige omstandigheden verkeert. Zij heeft mij verboden haar naam te noemen, maar ik weet dat u haar kent, omdat u verscheidene keren over haar gesproken hebt en u haar reeds geruime tijd kent naar haar eigen zeggen. Ook vroeg ze mij u te zeggen, als u het wilde doen en als u iets mocht ontvangen, de coupon naar mevrouw Forel te sturen. Misschien dat u het begrijpt, maar laat het niet blijken, vraag ik u, want dat heeft ze me op het hart gedrukt.
Heel mijn familie draagt me op u allerlei dingen te zeggen en sluit zich aan bij mijn verzoek aan u hen niet te vergeten in uw dringende gebeden. Ik beëindig mijn krabbels met u een goede gezondheid toe te wensen. Ik vraag u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 28: Ex Telonio Liliacei Martini [Uit het tolhuis van Martini van de Lelies]
Martinus IV [1281-1285]
Echte naam: Simon de Brion Montpensier, 1210, - Perugia, 28 maart 1285]
Het was een vrij algemeen verzet uit ongenoegen tegen de heerschappij van koning Karel van Anjou [zie onder Geschiedenis van Sicilië]. Deze had er met harde hand zijn gezag opgelegd en daarbij zowel de moslims [die er nog steeds een belangrijke plaats innamen] als de aanhangers van de door hem verdreven Hohenstaufen [Manfred en Konradijn], tegen zich in het harnas gejaagd. Hij had ze van hun land en privileges beroofd, hen verjaagd en vervangen door edelen en boeren uit de Franse Provence. Bovendien hief hij zware belastingen met het oog op zijn geplande oorlog tegen het Byzantijnse Rijk. Peter III van Aragón, die door zijn huwelijk met een dochter van Manfred aanspraak kon maken op de Siciliaanse troon, was volop in onderhandeling met de vijanden van Karel van Anjou, toen onverwachts de opstand uitbrak.
Aanleiding was de belediging door een Franse officier van een Siciliaanse vrouw. Deze was op weg naar de avonddienst [de vespers] in de kerk Santo Spirito te Palermo en werd door de officier gefouilleerd op verboden wapenbezit. Dit ontaardde tot een publiek schandaal. In de kerk werd de officier neergestoken, wat het sein gaf tot een algemene moordaanval op al wat Frans [Provençaals] was. Iedereen die het woord "cicero" niet correct kon uitspreken ging eraan. Er waren zeer veel slachtoffers. De troepen van Peter, die zich in 1283 tot koning van Sicilië liet kronen, slaagden er in de rust te herstellen.
Deze brachten koning Peter III van Aragón op de troon van Sicilië, waarop Paus Martinus IV Peter III excommuniceerde.
Sint Malachias doelt duidelijk op de positie van de paus als schatbewaarder van de kerk van Sint Martinus in Tours. Ook zijn Pausnaam is Martinus. De lelie is een bekend embleem van het Franse Koningshuis.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3340 van 3/7/2010
Lieve kinderen, leef naar het Paradijs toe dat enkel God heeft geschapen. Verlang naar dingen van de hemel omdat alles in dit leven voorbij gaat, maar de schatten van God in u zijn er voor eeuwig. Wees rechtschapen, omdat de Heer voor Zijn verkozenen heeft voorbehouden wat menselijke ogen nog nooit hebben waargenomen. Na alle rampspoed zal de Aarde een grote verandering hebben ondergaan. Al onze beschouwingen zullen anders zijn. De verkozenen van de Heer zullen zich verheugen over wat wij overwegen. U zult een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zien. God zal zijn beloften voor Zijn volk nakomen. Heb moed. Bid. Enkel in het gebed kunt u Gods doelstellingen voor uw leven begrijpen. Ik ben uw Moeder en Ik hou van u. Moedig elkaar aan omdat uw namen reeds geschreven staan in de Hemel. Voorwaarts op het pad dat ik u heb uitgetekend. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Eerste missie-ervaring in Nantes
De pas gewijde priester droomde van verre missielanden zoals India en Japan. Maar de overste vertrouwde de onstuimigheid van de neofiet niet. Op doortocht in Poitiers ging hij de kapel van het gasthuis binnen en vertoefde er vier uur geknield voor het Heilig Sacrament, tot verwondering van de bejaarden en de zieken. Montfort was zo armzalig gekleed en zijn toog was zodanig versleten dat de schooiers spontaan hun centen bijeenlegden om hem wat beters te gunnen. Zij schreven een brief aan de bisschop opdat die straatarme priester tot aalmoezenier zou benoemd worden in het gasthuis. Gasthuis? Een mooi woord om een berg menselijke ellende te verbergen. Een parastatale instelling waar ongeneeslijken, mismaakten, wezen dieven, landlopers en stakkers van alle slag werden opgeborgen. Was de zieke besmettelijk, dan werd de ziekte op straat gezet. Montfort trof zo een zieke op straat aan. Hij verborg hem in een verborgen hoekje, gaf hem zijn eigen deken, bracht voedsel en reinigde zijn etterende wonden niettegenstaande walgelijke geur.
De verpleegsters namen een andere houding aan en het bestuur hield zich meer bezig met de administratie dan met de patiënten. Montfort probeerde er iets aan te doen. Hij stelde een reglement op, maar wat hij ook probeerde, men maakte hem het leven zodanig lastig dat hij werd ontslagen. Hij trok zich terug bij de Jezuïeten waar hij in een achtdaagse retraite Gods wil probeerde te leren kennen. Na een week was de huismeester gestorven en weldra volgde ook de overste. Een besmetting hield lelijk huis in het hospitaal. Tientallen van zijn tegenstrevers heeft Montfort op de dood voorbereid en met God verzoend. De bevolking zag er duidelijk Gods straf in ... en niettegenstaande zijn eigengereidheid werd Montfort opnieuw tot aalmoezenier aangesteld.
14. De eindtijdprofetieën van de Profeet Daniël
Als ik denk aan het boek Daniël, moet ik altijd terug denken aan een opvallend voorval uit 1983, tijdens het derde jaar van de "Lamb & Lion Ministries," een instelling, opgericht in 1980, die de mensen naar Jezus leidt als Hun Heer en Redder, onafhankelijk van enige andere instelling.
Op een keer kreeg ik een telefoon van een bewoner uit de streek tussen Ft. Worth en Dallas, Texas, de mid-cities genaamd. Hij zei dat hij regelmatig luisterde naar het radioprogramma dat ik in die tijd maakte. Hij wou weten of ik naar de zondagavondviering in zijn kerk wou komen om over bijbelprofetieën te spreken. Ik antwoordde hem dat ik het met plezier wou doen als de priester het mij zou vragen.
Toen antwoordde hij me: "Dat is nu net het probleem." "Onze priester houdt niet zo van bijbelstudies op zondagavonden, hij geeft de voorkeur aan uitbundige vieringen met zangers en dansers. Het zal niet eenvoudig zijn hem ertoe aan te zetten om jou als gastspreker uit te nodigen en zo vraag ik u mij eens een uit het oog springend onderwerp te willen geven."
Ineens kwam een onderwerp in me op waar je niet neen zou kunnen tegen zeggen. Wat dacht u van: "De toekomst van de planeet aarde tijdens onze dagen?"
"Ha! Dat zal aanslaan," antwoordde hij me. "Nu nog veel bidden zodat ik onze voorganger kan overtuigen."
Bron: Dr. David R. Reagan
Vertaling: Riet Van De Sijpe
15. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 17 oktober [zie rubriek gebeden].
Henk
16. En we sluiten af met een mooi liedje
02-10-2010
2 oktober 2010
2 oktober 2010
1. Medjugorje: maandelijkse boodschap van Maria aan Mirjana Dragicevic voor hen die Gods liefde nog niet kennen
"Lieve kinderen, vandaag roep Ik u op, Mijn kinderen, tot een nederige, nederige toewijdig. Uw harten dienen rechtschapen te zijn. Laat uw kruisen uw middelen zijn in de strijd tegen de zonden van de huidige tijd. Laat uw wapen geduld en grenzeloze liefde zijn, een liefde die weet te wachten en die u kundig maakt om Gods tekenen te herkennen, zodat uw leven, door nederige liefde, aan al diegenen die zoeken in de duisternis van de leugens, de waarheid zou tonen. Mijn kinderen, Mijn apostelen, help Mij om de wegen naar Mijn Zoon te openen. Opnieuw vraag ik u om te bidden voor uw herders. Met hen aan Mijn zijde, zal Ik overwinnen. Dank u."
2. Verrezen Christus houdt al drie weken op met "wenen"
Sedert een drietal weken is de rechterknie van het bronzen beeld van de Verrezen Christus, dat zich achter de Heilige Jacobuskerk bevindt, opgehouden met "wenen." Dit feit is opmerkelijk, daar er mensen zijn die de vochtafscheiding relateren aan de waterstanden in de nabijheid. Nochtans heeft het de jongste weken in de omgeving veel geregend.
De afscheiding van water uit de rechterknie begon in 2002 en sindsdien is er geen "officiële verklaring" voor gegeven door de parochie. Vele mensen zijn er echter van overtuigd dat het hier over een bovennatuurlijk feit zou gaan. Het is niet de eerste keer dat het beeld ophoudt met "wenen," maar nog nooit voor zon lange periode.
Er zijn inderdaad vele vragen over hoe het mogelijk is dat er water vloeit, precies op de plaats van de rechterknie van onze Jezus en dit in alle weersomstandigheden, zelfs na maanden van droogte. Als er als teveel water in de ondergrond zou zitten tijdens bepaalde perioden, waarom komt het dan precies op deze heilige plek vrij?
Er zijn reeds verscheidene theorieën naar voor geschoven, maar geen enkele geeft een afdoende verklaring, vandaar de beweringen dat het gebeuren "bovennatuurlijk" zou zijn. Er zijn feiten gekend van mensen die getuigden dat het water bij hen reeds heeft geresulteerd in genezingen. Het vrijkomen van het water doet ons een beetje denken aan de andere verschijningsplaatsen zoals te Lourdes en Banneux, waar er zich ook bronwater bevindt. En alhoewel de natuurkundige uitleg hierover niet ongeloofwaardig is, zijn de verhalen over het de oorsprong ervan wel heel opmerkelijk: waarom precies tijdens de verschijningen, bijvoorbeeld? En de natuurlijke uitleg heeft nooit kunnen uitsluiten dat er inderdaad bewezen miraculeuze genezingen hebben plaatsgevonden. Er zijn dus wel degelijk goddelijke interventies geweest.
Gisteren kreeg ik van iemand een heel mooi reactie in de mailbox over de Verrezen Christus: "Ik neem altijd het andere been goed vast in mijn armen en zeg tegen Jezus hoeveel ik van hem houd, en dat is het belangrijkste."
Chris De Bodt
01-10-2010
1 oktober 2010
1 oktober 2010
1. Medjugorje: Beeld van de Verrezen Christus "weent" niet meer
Uit het bronzen beeld achter de Heilige Jacobuskerk komt er geen vochtafscheiding meer uit de knie. Zaterdag meer nieuws hierover, er is immers eveneens berichtgeving over de verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Mirjana Dragicevic, morgen zaterdag.
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 47]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's raad
Janice: Vele mensen geloven niet dat er een God bestaat. Zij geloven niet in het hiernamaals. Zij geloven niet in gebed en vasten als een manier om oorlogen te stoppen. Heeft u raad of boodschappen voor deze ongelovigen? Mirjana: Ik zal een boodschap zenden naar degenen die zeggen dat ze geloven. Vertel aan hen dat ze anderen niet mogen forceren om te geloven of zeggen hoe ze moeten leven. Zij moeten een voorbeeld vormen voor deze mensen. Hun leven zou een voorbeeld moeten zijn van Gods aanwezigheid en Gods liefde. Hun leven zou een voorbeeld moeten zijn voor elke ongelovige.
Janice: Wat zouden gelovigen moeten doen, Mirjana? Mirjana: Eerst en vooral zegt de Gezegende Moeder dat ze hen speciaal verzoekt om hevig, intensief en frequent te bidden voor degene die niet geloven. Ze smeekt haar trouwe kinderen die God kennen, die haar aanwezigheid hier in Medjugorje weten, te bidden. En ze zal met ons bidden voor alle ongelovigen op de planeet, speciaal voor onze geliefden.
Janice: Hoe ervaren we de gebeden van de Gezegende Moeder? Mirjana: Onze Gezegende Moeder is erg nederig. Ze zal nooit in ons leven tussenkomen. Ze is Gods gelovigste en trouwste schepsel. Ze zal nooit om het even welk schepsel van God dat haar aanroept, in de steek laten. Ze zal iedereen die op haar een beroep doet zegenen, beschermen en verdedigen. Zij zelf zal bidden met en voor elk kind van God dat haar uitnodigt.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De dertiende dag
De Heilige Mis werd opgedragen door de jonge pastoor van Trilj. Hij was sterk geïnteresseerd in onze bedevaart. Samen met de zuster nodigde hij ons uit voor de koffie en zelf gebakken koekjes. Er werd nog wel een half uur verteld en gesnoept van de koekjes en koffie. Dan werden er enkele fotos genomen en ... op weg.
Deze dag zouden wij de grens tussen Kroatië en Bosnië en Herzegovina overschrijden. We reden rustig aan tot Tihalina met verblijfsmogelijkheid, sanitaire voorziening, elektriciteitsaansluiting: alles gratis.
Het relaas van onze tocht wekte grote verbazing bij de zusters. Daardoor brachten zij ons vers geplukte vijgen, pruimen en druiven. Dat was een heerlijke aanvulling bij de mooi ogende pudding die Frans op tafel had getoverd.
De dagafsluiting, buiten aan tafel, infiltreerde ons weer in mooie en sterke gedachten. Frans had daarvoor gezorgd. Het gezellige nababbelen duurde nog wel een uur.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 242]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Neem een heilige Benedictus, die de rotsblokken in hun val wist te stuiten: ze bleven in de lucht hangen. Neem Jezus zelf, die het brood vermenigvuldigde, die water sloeg uit de rots, die stenen en boomstammen verplaatste als een strospiertje. Of neem Sint Franciscus: zelfs de vissen kwamen naar hem luisteren als hij het woord Gods verkondigde! Sint Jan beval de vogels om te zwijgen, en ze gehoorzaamden hem. Neem ook de missionarissen, die zonder enige menselijke hulp de wereldzeeën overstaken. En stel daar nu al die goddelozen tegenover, al de groten van de wereld met hun briljante geest en hun vernuftige wetenschap: waartoe zijn zij uiteindelijk in staat? Tot niets! En waarom? Omdat ze niet gehecht zijn aan de dienst van God. O, wat is de mens machtig, en gelukkig tegelijk, als hij zijn godsdienst kent en ten uitvoer brengt!
Maar diegenen die leeft volgens de grillen van zijn hartstochten en de dienst van God de rug toekeert, voelt zich helaas altijd ongelukkig, broeders, en hij is tot weinig of niets in staat. Zet een leger van 100.000 man bij een dode en laat hen al hun macht aanwenden om hem tot het leven terug te roepen. Neen, neen, broeders, grote kennis en grote rijkdom zijn geenszins noodzakelijk voor de dienst van God. Integendeel, dikwijls vormen zij juist een bijna onoverwinnelijke hindernis. Het doet er niet toe, broeders, of we rijk of arm zijn, dom of geleerd. Het doet er niet toe in wat voor positie we verkeren. Allemaal kunnen we God dienen en onze ziel redden ...
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 83]
Francisco's liefde en ijver
Op een dag stond ik bij zijn bed om hem gezelschap te houden en Jacinta, die voor een tijdje was opgestaan, was er ook. Plotseling kwam zijn zus Teresa ons waarschuwen dat er een groot aantal mensen de weg opkwam, blijkbaar op zoek naar ons. Van zodra ze de kamer uit was, zei ik tegen Francisco: "Goed! Blijf jullie twee op hen wachten hier. Ik ga mij verbergen." Jacinta kwam na mij buiten en beiden slaagden wij erin om onszelf te verstoppen in een ton die op haar zijde lag, net buiten de achterdeur die naar de tuin leidt. Niet lang daarna hoorden we het geroezemoes van mensen die het huis en de tuin doorzochten en zelfs naast de toon stonden, maar we werden gered omdat de opening van de ton aan de tegengestelde kant was. Toen we het gevoel hadden dat ze allen waren vertrokken, kwamen we uit de schuttingplaats en gingen opnieuw bij Francisco, die ons alles vertelde wat er was gebeurd: "Er waren zo vele mensen en zo wensten dat ik hen vertelde waar jullie waren, maar ik wist het zelf niet. Zij wensten ons te zien en heel wat vragen te stellen. Daarnaast was er een vrouw uit Alqueidao, die een genezing wou van een zieke persoon en een bekering van een zondaar. Ik zal voor die vrouw bidden en bid u voor de anderen: er zijn er zoveel." Kort na Franciscos dood kwam dezelfde vrouw ons bezoeken om ons te vragen om haar zijn graf te tonen. Zij wenste hem te bedanken voor de twee genaden waarvoor ze hem had gevraagd om te bidden.
Op een dag waren we juist buiten Aljustrel, op onze weg naar Cova da Iria, toen een groep mensen ons verraste, langs een bocht in de straat. Om ons beter te kunnen zien en horen, plaatsten ze Jacinta en mij boven een muur. Francisco weigerde zich daarop te laten plaatsen, omdat hij schrik had om eraf te vallen. Dan, beetje bij beetje, sloop hij voorzichtig weg en leunde tegen een vervallen muur aan de overkant. Een arme vrouw en haar zoon, die er niet in slaagden om ons persoonlijk te spreken, zoals ze verlangden, kwamen en knielden voor Francisco neer. Ze smeekten hem om bij Onze Lieve Vrouw de genade te bekomen dat de vader van de familie zou genezen en dat hij niet naar de oorlog zou moeten gaan. Francisco knielde ook neer, nam zijn muts af en vroeg of zij samen met hem de Rozenkrans wilden bidden. Ze gingen akkoord en begonnen te bidden. Heel spoedig stopten de mensen met het stellen van hun nieuwsgierige vragen en gingen ook geknield bidden. Daarna gingen ze met ons naar de Cova da Iria, terwijl onderweg de Rozenkrans werd gebeden. Eenmaal daar, baden we opnieuw een Rozenkrans en daarop gingen ze heel gelukkig weg.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [6/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 189]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een "pelgrimerende Kerk"
Een indrukwekkend spektakel bracht die uitsluitend mannelijke menigte van tweehonderd vijftigduizend pelgrims. Daarna trok de prior naar het middelpunt van het Poolse geloof en nagedachtenis: Czestochowa en Auschwitz. Hij ontmoette groepen jongeren in Krakau en Warschau. Aan dit eerste verblijf hield hij een grote liefde voor Polen over en kwam er later meermaals terug.
1973 eindigde met een triestige noot: de dierbare moeder van de stichter van Taizé stierf op vierennegentig jaar. Sinds vijftien jaar bij haar dochter Geneviève, betrok Amélie Schutz-Marsauche een bijzondere plaats in Taizé. Alle hoogstaande bezoekers van de Gemeenschap waren door Broeder Roger uitgenodigd om haar een bezoek te brengen.
De Manoir waar ze woonde was als een betoverde wereld herinnerde zich een huisvriend van toen, een stukje Zwitserland in Bourgondië. De grote schouw, de mooie XVIIe eeuwse meubels, de klavecimbel et de boeken schepten een atmosfeer buiten de tijd. Er werd gefluisterd, vredevol, wat anekdotes en herinneringen niet uitsloot. Onveranderd om 17 uur kwamen enkele Broeders vergezeld van andere weinige huisvrienden naar deze intimiteit om de thee te gebruiken. Liefdevol werd ze Grand-Maman genoemd. Broeder Roger kwam iedere avond, min of meer lang, hetgeen sommige Broeders verbaasde. Een Zuster van Grandchamp haalde de moeder van Broeder Roger zo aan: "[Ze was] altijd gastvrij. Haar goedheid tegenover iedereen was grenzeloos. Ze is vredevol heengegaan." Op 4 december schreef hij met schroom in zijn dagboek: "Al sinds enkele dagen baatte niets meer voor moeder, ze at niet meer. Deze morgen, om iedereen gerust te stellen, zei ze aan Ghislain: Het leven is mooi en voegde er aan toe: Laten we ons verheugen. Deze namiddag prevelde ze nogmaals: Het leven is mooi. Daarna, meermaals: Jezus, het is mooi. Dit waren haar laatste woorden. Om 20 uur, terwijl we in de kerk verbleven voor het gezamenlijk gebed, trad ze toe tot de eeuwigheid van Christus. Ze is zacht ingeslapen, haar adem is gewoon vertraagd."
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 111]
Gamaliël II
Hij hield van het bespreken van gedeelten uit de Bijbel en hun betekenis, samen met andere geleerden. Hij geloofde sterk in de woorden: "Als u mild bent, zal God eveneens mild zijn." Gamaliël stierf nog voor de nieuwe onrust in Palestina begon onder Keizer Marcus Ulpius Nerva Traianus. Voor zijn begrafenis had Gamaliël de onderrichtingen gegeven om zijn lichaam in de eenvoudigst mogelijke doek te wikkelen. Hierdoor wou hij het voorbeeld geven om de extravagantie, verbonden aan de regelingen rond de dood, te vereenvoudigen. Zijn doel werd bereikt, want zijn voorbeeld werd de regel. Gamaliëls zoon, Simon, erfde lang na zijn dood en na de vervolgingen onder Hadrianus, zijn titel.
De filosofie van Gamaliël was: "wie op aarde genade heeft voor de andere mensen, zal op de genade van de Hemel kunnen rekenen en wie geen genade heeft voor de andere mensen, zal ook niet op de genade van de Hemel kunnen rekenen."
Gamaliël was ook een controversieel leider. Hij sloeg zijn eigen zwager, Eliezer ben Hyrcanus, in de ban in een geschil over de kalender. Ook vernederde Gamaliël rabbijn Joshua Ben Hananiah, wat leidde tot een opstand van de rabbijnen tegen het gezag van Gamaliël, het hoofd van het Sanhedrin.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Omdat Gianna dokter was, begreep ze welk risico ze nam. De operatie van de baarmoeder kon irritatie teweeg brengen, zodat de zwangerschap in gevaar werd gebracht en spontaan tot een einde zou komen. Het bloedverlies kon moeilijk te controleren zijn in de baarmoeder met foetus, terwijl een dergelijke ingreep het gevaar met zich meebracht dat gedurende de rest van de zwangerschap de wonde opnieuw open kon gaan. Dit kon gevaarlijk zijn omwille van de hevige bloeding die hiervan het resultaat kon zijn. Door deze derde optie te aanvaarden, redde Gianna het leven van haar ongeboren kind, met het mogelijke en uiteindelijke verlies van haar eigen leven.
Tijdens de zwangerschap had Gianna, net als bij de vorige drie, last van misselijkheid en er waren complicaties en de voortdurende dreiging van een spontane miskraam. Gianna leed enorm gedurende haar zwangerschappen, maar ze klaagde niet. Deze laatste zwangerschap bracht echter moeilijkheden mee waar ze vroeger niets mee te maken had, omdat een levensbedreigende situatie zich kon voordoen indien de grotere wordende baarmoeder tegen de eierstok zou gaan duwen, wat de heelkundige incisie kon openen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 129]
Brief van Bernadette uit het hospitium te Lourdes aan haar ouders te Lourdes
Lourdes, 31 december 1860
Liefste ouders,
Sta toe dat uw kleine Bernadette u, op deze dag, een goed jaar toewenst. Zeker, lieve ouders, hoewel onwetend, begrijp ik hoeveel ik u schuldig ben. Uw goedheid voor mij is zo overweldigend, uw weldaden zijn zo talrijk, dat ik deze eerste dag van het jaar niet voorbij wil laten gaan zonder u mijn toewijding en mijn erkenning te tonen. Toch kan ik dat alleen maar onvolmaakt doen. God zal erin voorzien. Hij alleen weet hoe groot het goede is dat u doet. Hij alleen kan u dus naar waarde terugbeta-len. Daarom, mijn liefste ouders, bid ik dat hij uw dagen beschermt en dat hij u geluk schenkt in de andere [wereld]. Ik ben blij dat ik mij tegenover u vol geluk mag noemen,
Uw respect verschuldigde en toegenegen kind, Bernadette Soubirous
P.S. Verbaas u niet als deze brief slecht gesteld is, ik heb hem geschreven zonder de Soeur en ik had niet genoeg tijd. Ik wilde hem schrijven zonder dat zij het zou merken, omdat ik er anders geen enkele [zelfstandig] geschreven zou hebben dit jaar.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 28: Ex Telonio Liliacei Martini [Uit het tolhuis van Martini van de Lelies]
Martinus IV [1281-1285]
Echte naam: Simon de Brion Montpensier, 1210, - Perugia, 28 maart 1285]
Martinus IV was Paus van 22 februari 1281 tot aan zijn overlijden in 1285. Simon werd op het kasteel Montpensier in de oude Franse provincie Touraine geboren en werd kanunnik en schatbewaarder in de kerk van Sint Martinus in Tours. In 1260 werd hij kanselier van koning Lodewijk IX van Frankrijk en legaat van de paus in Frankrijk, waar hij de onderhandelingen voerde die leidden tot de overneming van Sicilië door Karel van Anjou. Zijn pausverkiezing gebeurde onder druk van Karel van Anjou. Zes maanden na de dood van paus Nicolaas III werd hij in 1281 eenstemmig tot paus gekozen. Wegens anti-Franse gevoelens in Rome, kon hij na zijn verkiezing niet naar het Vaticaan gaan.
Hij steunde de pogingen van Karel van Anjou om het Latijnse Keizerrijk van Constantinopel te herstellen en excommuniceerde de Byzantijnse keizer Michaël VIII Palaeologus. De politiek van Martinus om Karel van Anjou te steunen heeft er toe bijgedragen om de hereniging met Byzantium, die paus Gregorius X in 1274 tot stand had gebracht, te vernietigen. De paus werd getroffen door de Siciliaanse Vespers [1282], die door keizer Andronicus II van Byzantium ondersteund werden. De Siciliaanse Vespers [Italiaans: I Vespri Siciliani] is de populaire naam voor de volksopstand die op 31 maart 1282 te Palermo op Sicilië uitbrak en zich vandaar over het gehele eiland verbreidde.
Chris De Bodt
12. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3339 van 2/7/2010
Lieve kinderen, zij die in Washington verblijven zullen drinken uit de bittere beker van het lijden. Bid en God zal u redden. Uw overwinning is in de Heer. Kniel neer in gebed. De mensheid volgt het spoor naar een grote afgrond. Ik ben uw Moeder en Ik lijd voor wat er tot u komt. Open uw harten en keer tot Hem, die uw ware Redder is. De dood zal door Europa gaan en een groot spoor van vernieling achterlaten. Gelijkaardig lijden zal de inwoners van Vivara en Santa Cruz treffen. Heb moed. Zoek sterkte in het gebed en de Eucharistie. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
13. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Louis-Marie heeft nooit op kosten van zijn familie geleefd. Opvallend voor iemand die in afzondering leefde, is dat Montfort de nodige relaties wist aan te knopen om drie van zijn zussen, door toedoen van Mevr. de Montespan, een opleiding in het klooster te verzekeren. Montfort waagde het om catechese te geven aan bedelaars en aan de knechten en de loopjongens van het seminarie . Het was al een krachttoer om dit volkje te verzamelen. Door zijn originele aanpas en zijn overtuigend geloofsonderwijs wist hij hun hart te raken. Dit ongehoord succes kwam bij de seminaristen ongeloofwaardig over. Ze beslisten in het geniep de les bij te wonen om achteraf met hem te kunnen spotten. Wanneer zij echter Montfort bezig zagen werden ze ernstig. Hij sprak met zoveel zalving dat de religieuze stilte tot bidden dwong. Menig seminarist pinkte een traan weg. "Een goede catecheet is zeldzamer dan een gevierde kanselredenaar," placht hij later te zeggen.
De jaarlijkse traditie wou dat twee seminaristen op bedevaart trokken naar Onze-Lieve-Vrouw van Chartres. In 1699 was Montfort één van die twee, op tweedaagse te voet door de graanvelden van de Bauce met de paternoster in de hand. Wel en wee, hoop en verlangen van het seminarie werden aan de voeten van de Madonna neergelegd. Voor Montfort was dit echter een unieke gelegenheid om zijn verknochtheid aan de Moedermaagd te beleven. Van de vroege ochtend tot s middags zat de heilige roerloos geknield. Na een korte onderbreking voor het middagmaal zag men de vurige seminarist tot bij het sluiten van de kerk als in God verzonken geknield bidden.
Zonder vakantie of één onderbreking vertoefde Montfort vijf jaar in Saint-Sulpice. Als bibliothecaris had hij niet alleen boeken uitgedeeld en geschikt, maar praktisch alles gelezen wat er over Maria was gepubliceerd. Die kennis, gepaard aan een intense beleving, zou hij later neerpennen in zijn "Verhandeling over de ware godsvrucht tot Maria."
In de zomer van 1700 werd hij priester gewijd. Hij was toen 27 jaar.
30-09-2010
30 september 2010
30 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 46]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's dagelijkse leven
Janice: Heeft uw godsdienst er iets mee te maken dat u moeilijk een job vindt? Mirjana: Momenteel niet. Godsdienst heeft niets met deze jobs te maken. Verschillende mensen van Joegoeslavië verliezen momenteel hun werk.
Janice: De spanningen hier in Bosnië-Herzegovina zijn zeker een test voor de formule van de vrede van de Gezegende Moeder. Heeft u enig advies of boodschappen te versturen? Mirjana: Ja. Vraag aan iedereen op aarde te bidden en meer te vasten. Het gebed en het vasten zullen vrede brengen.
Janice: Beveelt u in het bijzonder een gebed aan? Mirjana: Ja. De rozenkrans zal iedereen, die met het hart bidt, beschermen. Voor degene die het kunnen zijn de mis en de eucharistieviering een pantser.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De twaalfde dag
Aan de rand van de stad, op een parking van een Lidl hebben we ontbijt gehouden. Er werd weer proviand aangeschaft, de fietsers uitgewuifd, en ook weer op weg.
Kroatië toonde nog veel zwaar beschoten huizen. De ellende van een waanzinnige oorlog was nog duidelijk zichtbaar. Koningin van de Vrede, bij U komen wij ... om voor hen te bidden.
Nog 80 km. tot Trilj. Staf en Jos kenden deze "klassieke stopplaats" van busreizen Verhoeven. We mochten voor de pastorij parkeren, kregen er stroomaansluiting en sanitairgebruik.
Een zuster-moederoverste van de pastorijomgeving groeide in sympathie en hulpvaardigheid. Zij had lange jaren in België gewoond en gewerkt in Bergen [Mons]. Ze had er de Belgische nationaliteit gekregen ... en dus genoot ze van een belgisch pensioen. In vergelijking met de pensioenen in haar land was zij superrijk.
Ze piloteerden ons nu naar de vroegmis en ze stak ons nog wat toe voor wij vertrokken. We beloofden haar om een mooie kaars mee te brengen uit Medjugorje.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 241]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Slot
Zij brachten op die manier wel alles tot zwijgen [zo velen hadden ook schuld aan het gebeurde], maar eigenlijk lukte het toch enkel maar, de grote, verstokte, verloren hoop van het volk te kalmeren. De goeden bekeerden zich nu stilzwijgend en deden dat luidop op het Pinksterfeest, of bekeerden zich later, in hun geboortestreek, dankzij de prediking van de apostelen. De opperpriesters werden van dag tot dag kleinmoediger. Het was immers zo, dat reeds ten tijde van het diaconaat van Stephanus heel Ophel en het oostelijk gedeelte van de Sionswijk niet langer volstonden om de menigte van de gemeente van Christus te herbergen, en de Christenen hun hutten en tenten bouwden van aan de stad door het Cedrondal tot tegen Bethanië.
Ik zag in deze dagen Annas als een bezetene. Men sloot hem op en hij kwam niet meer te voorschijn. Caïphas, van zijn kant, werd bijna gek van heimelijke woede. De donderdag na Pasen, zei zij: "Vandaag zag ik hoe Pilatus zijn vrouw liet zoeken en alle moeite van de zoekers vergeefs was."
Ik zag haar ondergedoken in het huis van Lazarus in Jeruzalem. Niemand vermoedt dat zij daar zit, want er zijn geen vrouwen in het huis en alleen Stephanus, de jongeling, die als discipel nog niet zo goed bekend is, gaat er soms in en uit. Hij brengt Claudia Procle voedsel en nieuws, en bereidt haar voor op het geloof. Stepdans is met Paulus verwant, hij is de zoon van de broer van Paulus vader.
Simon van Cyrene kwam na de Sabbat bij de apostelen en verlangde om opgenomen en gedoopt te worden.
Hiermee eindigt het verhaal van de passievisioenen, die duurden van 18 februari tot de zondag na Pasen [6 april], in 1823.
Einde
Vanaf 1 januari 2011: Het derde en laatste boekdeel van A.C. Emmerich over het openbare leven van Onze Heer Jezus Christus.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 241]
Preken
Als de mens zijn godsdienst kende
Geld noch goederen, eer noch ijdelheid kunnen de mens op deze wereld gelukkig maken, maar alleen zijn gehechtheid aan de dienst van God, wanneer hij althans het geluk heeft Hem te kennen en dit in de praktijk te brengen. De vrouw die door haar man wordt geminacht, is immers niet ongelukkig in haar staat, omdat zij minachting ondervindt, maar omdat zij haar godsdienst niet kent of omdat zij niet in praktijk brengt wat deze haar voorschrijft. Leer haar de godsdienst en zodra ze diens voorschriften opvolgt, zult ge zien dat ze haar klachten staakt en zich niet langer ongelukkig waant. O, wat zou de mens, zelfs hier op aarde, gelukkig zijn, als hij zijn godsdienst kende ...
Hoe machtig is de mens wanneer hij God bemint en Hem men een trouw hart dient. Mensen die door de wereld worden veracht en die nauwelijks waard schijnen met voeten getreden te worden, beschikken vaak over de wil en de macht van God zelf. Neem een Mozes, die er de Heer wist toe te brengen om 300.000 Joden vergiffenis te schenken. Neem een Josuë, die de zon beval om stil te staan, en zij blééf waar zij stond, iets wat nog nooit gebeurd was en misschien ook nooit meer zal gebeuren! Of neem de apostelen: alleen omdat zij de goede God liefhadden, sloegen de duivelen voor hen op de vlucht. Ja, kreupelen liepen, blinden zagen en de doden stonden op uit hun graf!
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 82]
Franciscos liefde en ijver
Daarom keer ik nu terug naar de ziekte van Francisco. Maar eerst wil ik u iets vertellen over zijn korte scholing. Op een dag kwam hij het huis uit en ontmoette mij met mijn zus Teresa, die reeds getrouwd was en in Lomba leefde. Een andere vrouw uit een gehucht uit de buurt had haar gevraagd om te komen voor haar zoon, die beschuldigd werd van een misdaad, die ik mij niet meer kan herinneren. Als hij zijn onschuld niet kon bewijzen zou hij worden veroordeeld, ofwel tot een verbanning, ofwel tot een aantal jaren cel. Tereasa vroeg mij onophoudelijk, in naam van de arme vrouw voor wie ze zon gunst wou doen, om voor zijn genade te pleiten bij Onze Lieve Vrouw. Toen ik de boodschap had ontvangen, ging ik naar school en op weg vertelde ik dit aan mijn neefje en nichtje. Toen we Fatima bereikten, zei Francisco tot mij: "Luister! Terwijl u naar school gaat, zal ik bij de Verborgen Jezus blijven en zal ik Hem voor deze genade vragen." Toen ik de school uitkwam, ging ik hem roepen en vroeg: "Hebt u tot Onze Heer gebeden om deze genade te bekomen?" "Ja, dat heb ik gedaan. Vertel uw Teresa dat hij binnen enkele dagen zal thuis zijn." En inderdaad, enekel dagen later keerde de arme jongen terug naar huis. Op de dertiende kwamen hem en zijn volledige familie Onze Lieve Vrouw bedanken voor de genade die ze hadden ontvangen.
Op een andere dag merkte ik, toen we het huis uitgingen, op dat Francisco heel traag stapte. "Wat scheelt er?" vroeg ik hem. "U lijkt niet te kunnen stappen!" "Ik heb zon vreselijke hoofdpijn en heb het gevoel alsof ik flauw zou vallen." "Ga dan niet mee en blijf thuis!" "Dat wil ik niet. Ik blijf liever in de kerk bij de Verborgen Jezus, terwijl u naar school gaat." Francisco was reeds ziek, maar slaagde er nog in om een beetje te stappen en zo ging ik op een dag met hem naar de grot op de Cabeco en naar Valinhos. Op onze terugweg, vonden we het huis vol van het volk. Een arme vrouw stond naast de tafel te veinzen alsof ze een onnoemelijk aantal vrome voorwerpen kon zegenen: Rozenkransen, medailles, kruisbeelden, en zo verder.
Jacinta en ik werden spoedig omgeven door een menigte van volk die ons wou ondervragen. Francisco was blijven hangen bij de "zogenaamde zegengeefster," die hem vroeg om haar te helpen. "Ik kan geen zegen geven," antwoordde hij heel ernstig, "en u ook niet! Enkel priesters doen dat."
De woorden van de kleine jongen gingen door het volk zoals een lichtflits, alsof ze door een luidspreker kwamen, en de arme vrouw moest zich vlug uit te voeten maken onder een hagel van beledigingen van het volk, die allen hun voorwerpen terugvroegen die ze zojuist hadden overhandigd. Ik heb in mijn verslag over Jacinta reeds verwezen hoe hij erin slaagde om op een dag naar de Cova da Iria te gaan, hoe hij het snoer droeg en het dan aan mij teruggaf of, hoe hij de eerste was om op een snikhete dag het offer van niet te drinken opdroeg en hoe hij somtijds zijn zus eraan herinnerde om te lijden voor de zondaars, en zo verder. Ik veronderstel dat het daarom niet nodig is om deze dingen hier te herhalen.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [5/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 188]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het "dubbel toebehoren"
In die tijd volgde bijna de ganse Gemeenschap haar stichter bij het nuttigen van de katholieke communie. Eens te meer werd het stilzwijgen bewaard en, zoals voor de communie van Broeder Roger, werd de pers er buiten gehouden. Mgr. Le Bourgeois aanvaardde om naar Taizé te komen in februari 1973 om te mis op te dragen en de katholieke communie uit te reiken aan de broeders die het zouden wensen. Maar op het laatste ogenblik kwam een telefoontje van kardinaal Willebrands, voorzitter van het Secretariaat voor Eenheid der christenen, om de viering niet te laten doorgaan. "Nochtans, zou hij zeggen, meer en meer overtuigd dat ik ongelijk had dit uit te stellen, draag ik in maart 1973 de mis op in Taizé en de meerderheid van de Gemeenschap communiceert." Dit tweede initiatief van de bisschop van Autun kwam in Rome over als een "soort misbruik van de interpretatie van de officiële teksten over eucharistische gastvrijheid." Hij moest zich in Rome gaan verantwoorden.
Broeder Roger kon voortaan de positie van Taizé beschrijven als deze van een dubbel toebehoren: "Als zonen van twee families zijn we erfgenamen van een vier eeuwen oude echtscheiding. We willen de familie van onze vaders, de Kerken van de Hervorming, met de familie van onze moeders, onze Moederkerk, de katholieke Kerk verzoenen [...] zelfs met een zicht op een universele communie, we kunnen niet breken met onze oorspronkelijke communie. [...] Zal de bisschop van Rome, in zijn ministerie van eenheid, durven een dubbel toebehoren aan te bevelen, zonder in te geven dat iemand het geloof van zijn voorvaderen moet verloochenen?"
De bijdrage ging niet onopgemerkt voorbij. Henri Fesquet in Le Monde sprak van een gedurfde ingeving. Maar de kritiek luwde niet.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 110]
Gamaliël II
Gamaliël zou aan een vrijwilliger gevraagd hebben om de zegening op te stellen [in feite een vervloeking], en Samuel de Kleine zou de vervloeking geformuleerd hebben die opriep tot een snelle uitroeiing van de Nazareërs en alle ketters, alsook het schrappen van hun namen in het "Boek des Levens." Deze formulering is bevestigd in de middeleeuwse versie van het gebed, ontdekt in de Genizah van Cairo.
Met de Nazareërs werden waarschijnlijk de Joodse Christenen bedoeld. Toch wordt gedacht dat de oudste formulering van deze zegening alleen de algemene benaming ketters bevatte. Dat zou betekenen dat de vaak ingeroepen veronderstelling, die stelt dat de invoering van de Birkhat ha-minim onder Gamaliel II in de jaren 90 na J.C. het signaal was voor de scheiding van Joden en Joodse Christenen, ongegrond is of op zijn minst betwistbaar.
Rabbijn Gamaliel II droeg Simeon Ha-Pakoli op om de Amidah [het centrale gebed van Joodse liturgie] uit te geven en maake het tot een plicht om het gebed drie maal dagelijks te bidden. Ook gaf hij aan Samuel Ha-Katan de opdracht om een andere paragraaf te herschrijven [Talmud Balvi, Megilah 17b, Berachos 28b].
Hij had vele vrienden onder de niet-Joden en was zo toegewijd aan zijn slaaf Tabi dat, toen deze laatstgenoemde kwam te sterven, hij rouwde over hem alsof hij een geliefd lid van zijn eigen familie was.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna en Pietro baden opdat hun gezin zou kunnen gezegend worden met nog een kind, maar de volgende twee zwangerschappen eindigden in spontane miskramen. In de herfst van 1961 merkte Gianna dat ze opnieuw zwanger was. Het geluk dat ze ondervond keerde al snel om in een ernstig, levensbedreigend probleem, toen er in de tweede maand van de zwangerschap ontdekt werd dat er een pijnlijke tumor in haar baarmoeder groeide. Hoewel het een goedaardig gezwel was, groeide het snel en dreigde het de foetus te verdrukken. Dat kon leiden tot een misvorming van de baby, zelfs tot het beëindigen van de zwangerschap. Verschillende complicaties konden ook ontstaan indien de tumor bleef zitten, waaronder voortijdige weeën en een verplaatsing van de baarmoeder. Daarbij kwam nog dat de tumor uiteindelijk groter zou worden dan de bloedtoevoer er naartoe, zodat hij zou degenereren. Dit zou veel pijn veroorzaken en ook het risico op infecties met zich meebrengen.
Toen Gianna geconfronteerd werd met de diagnose, kende ze, als dokter, de mogelijke opties. De eerste was de verwijdering van de baarmoeder, wat de dood van de foetus zou teweegbrengen en de mogelijkheid tot latere zwangerschappen zou uitsluiten. De tweede optie was om de tumor te laten verwijderen de foetus te aborteren, maar toch de mogelijkheid van latere zwangerschappen te behouden. Gianna kon geen van beide opties accepteren, omdat het de dood van de foetus tot gevolg zou hebben. De derde optie was om de tumor te laten verwijderen, de zwangerschap uit te dragen en de mogelijkheid tot latere zwangerschappen open te laten. Hoewel deze derde optie mogelijk nieuwe complicaties met zich mee kon brengen, was dit waar Gianna voor koos.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 128]
Brief van Bernadette aan paus Pius IX [eerdere versie]
Zeer Heilige Vader,
Ik had nooit de pen durven opnemen om Uwe Heiligheid te schrijven, ik, arme kleine Zuster, als Monseigneur de Ladoue, onze eerwaarde Bisschop, mij niet had aangemoedigd door me te zeggen dat de zekerste weg om een zegening van de Heilige Vader te ontvangen eruit bestond u een brief te schrijven waarover hij zich zo vriendelijk heeft ontfermd. De strijd tussen vrees en vertrouwen begon. Zou ik, arme onwetende, een ziek zustertje, de Heilige Vader durven schrijven, nooit.
Maar waarom zo bang zijn, als het om mijn Vader gaat, die immers de goede God op aarde vertegenwoordigt, de driemaal heilige God die ik zo dikwijls in mijn arme hart durf ontvangen; omdat ik zwak ben, durf ik de sterke God te ontvangen, en dezelfde reden geeft me moed, Heilige Vader, om mij op de knieen aan uw voeten te werpen om uw apostolische zegen te vragen die, daarvan ben ik overtuigd, mijn zo zwakke ziel nieuwe kracht zal schenken kan ik doen, zeer Heilige Vader, om u mijn grote erkentelijkheid te betuigen? Reeds lang ben ik zoeaaf, hoewel onwaardig, van Uwe Heiligheid. Mijn wapens zijn het gebed en het offer: die draag ik tot mijn laatste zucht. Dan pas zal het wapen van het offer vallen, maar dat van het gebed zal me vergezellen naar de hemel. Daar zal het veel krachtiger zijn dan hier op deze aarde van ballingschap. Het schijnt me toe, wanneer ik overeenkomstig de intenties van Uwe Heiligheid bid, dat de Heilige Maagd vanuit de hemel vaak haar moederlijke blik op u doet neerkomen, zeer Heilige Vader, omdat u haar Onbevlekt hebt geproclameerd en dat de goede Moeder, vier jaar later, op aarde is gekomen om te zeggen: 'Ik ben de Onbevlekte.'
Ik wist niet wat dit betekende, ik had dat woord nog nooit gehoord. Sedertdien, wanneer ik erover nadacht, zei ik vaak tegen mezelf dat de Heilige Maagd goed is; men zou zeggen dat zij gekomen is om de uitspraak van onze Heilige Vader te bevestigen.
11. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 27: Rosa Composita [Samengestelde Roos]
Nicolaas III [1277-1280]
Echte naam: Giovanni Gaetano Orsini [Rome, 12 december 1216, - Soriano, Viterbo, 22 augustus 1280]
Op 14 augustus 1279 vaardigde hij de bul "Exiit qui seminat" uit over de interpretatie van de kloosterregel van Franciscus van Assisi, waarmee hij het geschil beslechtte binnen de Franciscaner orde tussen de strenge en de rekkelijke stroming. Hij stelde dat armoede veeleer een gemeenschappelijke dan een individuele kwestie is.
Hij liet tegen enorme kosten het Lateraanse paleis en het Vaticaan repareren en liet bovendien een fraai buitenhuis bouwen in Soriano bij Viterbo. Hij stierf aan een hartaanval.
De Heilige Malachias verwijst naar het wapen van de Orsinis, de Roos, een composiet- of samengesteldbloemigen. Voor de vroege Christenen symboliseerde de roos de vijf wonden van Christus. Later werd de roos het symbool van het bloed der martelaren en werd zij een attribuut van Maria, de moeder van Jezus.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3338 van 29/06/2010
Lieve kinderen, heb de waarheid lief en verdedig ze. Aanvaard met vreugde en moed het Evangelie van Mijn Zoon Jezus om aldus te worden gered. Verlaat het pad niet dat ik u heb aangewezen. Ik wens u niet te verplichten, maar wat Ik zeg dient ernstig te worden genomen. Kniel neer in gebed voor de Kerk, ook al zult u grote beproevingen kennen. De Kerk van Mijn Jezus zal het gewicht van tegenspoed ervaren en de vuurproef moeten doorstaan. Er zal een grote vervolging van de Kerk geschieden. De dogmas worden veracht en de mannen en vrouwen van het geloof zullen worden vervolgd. Vele vromen zullen worden vervolgd en gedood, wetten zullen worden gemaakt en de Kerk zal hinder ondervinden om de waarheid te verkondigen. Ik treur om wat u te wachten staat. Wees sterk en standvastig in het geloof. Ik ben uw Moeder en zal Mij steeds naast u bevinden. Wat er ook gebeurt, laat de duivel niet overwinnen. Eer de Heer. In Hem ligt de toekomstige overwinning. Schandalen zullen de wereld dooreenschudden. Het masker van de duivel zal afvallen. Wat was aangekondigd als de waarheid is de vrucht van de leugen. De duivel wenst mijn plannen te vernietigen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Blijkbaar leefde die originele seminarist nog alleen van Gods woord. "Ik heb een Vader in de hemel, niets zal mij ontbreken; Hij heeft mij tot nu toe bewaard, ik reken op zijn barmhartige goedheid." Tot zijn vriend Blain zei hij: "Mijn uur is nog niet gekomen. Ik spartel er wel door." Wonder boven wonder, na enige dagen was hij hersteld en liep hij opnieuw college aan de Sorbonne. Van die mooie wereldstad heeft Montfort niet meer gezien dan de vele kerken en de talrijke heiligenbeeldjes langs straten en pleinen. Het leek of die man voortdurende in Gods nabijheid leefde. Zon nederigheid, zulk een dienstbaarheid, een dergelijke vurigheid in het gebed staafden bij zijn overste de overtuiging dat hij een "heilige" onder zijn seminaristen telde. Er werd dan ook angstvallig over zijn doen en laten gewaakt.
Als bedelstudent nam hij genoegen met de minste plaats. Een enge ruimte, vlak onder de dakpannen, zonder het minste comfort: een serre in de zomer, een koelkast in de winter. Studies van godgeleerdheid, een brede waaier van geestelijke lectuur afgewisseld met veelvuldig kerkbezoek zouden de godminnende Montfort klaarstomen voor het heilige ambt. Maar de vrome seminarist kwam spoedig in opspraak: de andere seminaristen verweten hem zijn zonderlinge godsverering en overdreven godsdienstijver. Nochtans hield Montfort zich angstvallig aan de gedragslijn van zijn geestelijke leider. Eens sprong hij, nog seminarist, met het kruisbeeld in de hand tussen twee vechtjassen, hen smekend hun zwaard op te bergen. Tot ontgoocheling van de toeschouwers koelde hun woede en dropen ze af.
29-09-2010
29 september 2010
29 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 45]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's dagelijkse leven
Janice: Mirjana, bent u gelukkig hier in Medjugorje met uw echtgenoot, uw dochters, uw moeder die naast u woont, uw kleine schattige hond, dit mooie huis, de kerk, de Kruisberg die u kunt zien vanuit uw voordeur en de Verschijningsberg aan uw achterdeur? Mirjana: Ja, zeer gelukkig.
Janice: Maar mist u Sarajevo niet? Mirjana: Mijn vader werkt daar in het hospitaal.
Janice: Wat doet hij daar? Mirjana: Hij is radioloog. Mijn broer gaat in Sarajevo naar school. We gaan dikwijls naar onze familie in Sarajevo en ik heb dus niet echt een reden om Sarajevo te missen.
Janice: Mirjana, bent u aan de universiteit afgestudeerd? Mirjana: Nog niet. Ik heb nog twee examens af te leggen.
Janice: En Marco? Mirjana: Hetzelfde. Hij moet ook nog twee examens afleggen.
Janice: Is het echt moeilijk om een job als economist te vinden? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De elfde dag
's Morgens: een kruiske, een waske, een potje koffie.en ... ja: men moet nog om brood en de rest. Frans had s avonds bij het aankomen op de camping een winkel gezien. Open om 8 uur. Dus daar naar toe. Geen tas bij en op zijn sloefen! De armen volgeladen met nuttige en lekkere dingen en daarna op zoek naar "onze" motorhome, want het stond daar vol van motorhomes.
Drie kwart uur rondlopen, vragen, zoeken en afzien aan de voeten [t zou twee dagen penitentie zijn]. Eindelijk werd de tafel gedekt en de aanval was des te gretiger!! Is honger de beste saus?
De dagrit schotelde weer lange hellingen onder de wielen. De kleine voormiddagstop die gepland was, werd niet gehaald! Wachten, wachten ... en uiteindelijk via GSM ontdekken dat de fietsers 18 km. verder stonden te wachten.
Na 150 km. kwamen wij te Knin. Johan uit Merksplas heeft hier een pleeggezin. Hij gaf ons het adres. Jos kende die mensen al van een vorige bedevaart. Wij wensten daar te komen, een nachtje te blijven, wat te steunen. Het zoekwerk verliep niet van een leien dakje. De straatnaam was ook de naam van een stadswijk 7 km. verder. Vooruit dus ... en terug. Het huisnummer 12 was onvindbaar. Na nr. 2 kwam nr.16. Daar tussen braakland op één woning in opbouw.
We vroegen de weg aan voorbijgangers: onbekend. We vroegen de weg aan de politie: naam, straat en nummer: onbekend. Gevraagd aan een juffertje dat toevallig passeerde en ja, die deed teken met een glimlach: "kom en volg mij." Het hoekske om, hooguit 50 meter en daar woonde Sonja, haar moeder, wiens naam op het briefje stond. t Is toch wel wonderbaar.
Het eerste contact was wat terughoudend, maar daarna kwamen herkenpunten boven. Via de oudste zoon bestelden we pizzas. Een spectaculaire maat en verduiveld lekker: 25 euro voor gans het gezin en voor ons. Ondanks haar eigen armoede gaf moeder Sonja ons elk twee haakwerkjes door haar gemaakt: "chique dingen."
Onze motorhome kreeg stroom tegenover hun huizeke en ... doderido, slaap zoetjes ... tot morgenvroeg als Sonja ons uitnodigde voor een tas koffie. Na een privé bezoekje aan de zieke gehandicapte vader, legden we een deftig stuk europapier onder de tas en gingen we naar onze motorhome.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 240]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Slot
Ik zag ook, ik meende de volgende zondag, hoe de Joden de tempel begonnen schoon te maken, af te wassen en te schuren. Zij strooiden kruiden en as van doodsbeenderen uit, brachten zoenoffers, ruimden op, sloegen de ingestorte gedeelten met planken en tapijten dicht, en haalden daarna datgene van het paasfeest in, wat zij de dag zelf niet ten einde hadden kunnen brengen.
Zij onderdrukten alle gepraat en gemor, verklaarden de storing van het feest en de beschadiging van de tempel als gevolgen van het beven van de aarde en de aanwezigheid van het onreine bij het offer, waarbij zij iets lieten horen [in welk verband weet ik niet meer] van een visioen dat Ezechiël had gehad over verrezen doden. Voor de rest dreigden zij met straffen en de banvloek.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 240]
Preken
Breng uw dood in overeenstemming met de dood van Christus
De Heilige Geest zegt ons: "Als ge een vriend hebt, bewijs hem uw vriendschap dan vóór uw dood." En kunnen we een betere vriend hebben, broeders, dan voor onze eigen ziel? Laten we alles voor haar doen wat in ons vermogen ligt, nu, want op het ogenblik dat we haar onze vriendschap willen bewijzen, zullen we het niet meer kunnen ... Het leven is kort. Stel uw bekering niet uit tot het uur van uw dood, dat is een teken van verblinding, want ge kent noch het ogenblik, noch de plaats waar ge, misschien zonder geestelijke hulp, te sterven komt. Wie weet, het kan nog zijn dat ge nog deze nacht, met zonden overladen, voor de rechterstoel van Jezus Christus moet verschijnen ...
Ja broeders, zo leven, zo dood! Reken niet op een wonder dat God slechts zelden doet. Leeft ge in zonde, dan wilt ge ook in zonde sterven ...
Als ge een goede dood tegemoet wilt gaan, moet ge beginnen met een christelijk leven te leiden. En het beste middel tot voorbereiding met een zalig afsterven is de navolging van Christus: breng uw dood in overeenstemming met de Zijne!
Kan het leven van een Christen iets anders zijn dan het leven van een mens die zich met Jezus Christus aan het kruis laat hechten?
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 83]
Franciscos liefde en ijver
Zoals ik reeds heb gezegd, verkocht mijn tante haar kudde, voor mijn moeder zich ontdeed van de onze. Van toen af aan liet hij s ochtend, vóór ik wegging, aan Jacinta en Francisco de plaats weten waar ik de schapen moest heenbrengen die dag. Van zodra ze weg konden, kwamen ze me achterna.
Op een dag waren ze op mij aan het opwachten. "O, hoe bent u hier zo vroeg geraakt?" "Ik kwam," antwoordde Francisco, "omdat ... ik weet niet waarom ... samen met u zijn kon me hiervoor niet zoveel schelen, en ik kwam enkel omwille van Jacinta, maar nu kan ik s ochtends niet meer slapen omdat ik zo bezorgd ben om bij u te zijn." Eenmaal de verschijningen op elke dertiende ophielden, zei hij op de vooravond van elke dertiende tot ons: "Kijk! Morgen heel vroeg ga ik langs de achtertuin ontsnappen naar de grot op de Cabeco. Kom bij mij van zodra u kan."
O Lieve Heer! Daar zat ik nu, dingen aan het schrijven over zijn ziekte en over zijn nabije dood, en nu zie ik dat ik ben teruggekeerd naar de gelukkige tijden op de Serra, met de fluitende vogels opgewekt rondom ons. Ik vraag om vergiffenis. In wat ik mij herinner ben ik zoals een krab die achteruit en vooruit wandelt zonder om de bestemming van de reis te geven. Ik laat mijn werk aan Dr. Galamba, voor het geval hij er iets kan uit gebruiken, alhoewel ik veronderstel dat hij weinig of niets zal vinden.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [4/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 187]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het "dubbel toebehoren"
Meer en meer inds 1970 leidde Broeder Roger grote bijeenkomsten in het buitenland of nam hij deel aan vergaderingen, door anderen bijeengeroepen. Op zondag 5 november 1972 in Firenze, op uitnodiging van de beweging Mani Tese [Gespreide handen], een Italiaanse organisatie ten voordele van de Derde Wereld, nam hij het woord voor vijftig duizend jongeren naast Dom Helder Camara en Raoul Follereau.
Dertien dagen later was hij onder de genodigden van de nationale Raad van Britse Kerken op initiatief van Dr. Ramsey, aartsbisschop van Canterbury en primaat van de anglicaanse Kerk. Broeder Roger aanzag hem als een dappere Kerkleider: "Ik heb begrepen dat ik voor een man stond die bekwaam was over de wallen van het paleis van Lambeth te springen, zijn luxegevangenis zoals Johannes XXIII zei over het Vaticaan." Op 18 november ontmoette Broeder Roger in de kathedraal van Sint-Paulus meerdere duizenden jonge Engelsen afkomstig uit heel Engeland. Wederkerig werd kort nadien aartsbisschop Ramsey in Taizé ontvangen.
Tijdens zijn jaarlijks bezoek in Rome ontmoette broeder Roger andermaal Paulus VI. Hij wou enkele karakteristieke strekkingen van het geweten van de huidige jonge generaties uitleggen. Mijn vraag: hoe deze strekkingen niet verwerpen maar meedragen?
In januari 1973, voor de "Week van de Eenheid," ging de prior naar Parijs in de kerk van Saint-Ignace waar drieduizend jongeren uit de hoofdstad en de provincie verzameld waren voor een nacht in gebed. Het was in Frankrijk de eerste bijeenkomst buiten Taizé door de Gemeenschap opgezet. In maart daarop werd Broeder Roger ontvangen op de permanente Raad van het Franse episcopaat om het aankomende Jongerenconcilie voor te stellen.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 110]
Gamaliël II
De positie van Gamaliël werd ook erkend door de Romeinse overheden. Tegen het einde van de regering van Titus Flavius Dominatius, rond het jaar 95, ging hij naar Rome en vormde er een samenwerking met de voornaamste leden van de school van Jabneh, en dit om het gevaar te voorkomen dat de Joden zouden worden bedreigd door de keizer. Er zijn vele interessante details bekend over deze reis van geleerde mensen naar Rome en hun tijdelijk verblijf aldaar.
Gamaliël en zijn metgezellen lieten een overweldigende indruk na op de leiders van Rome en zij weenden bij de gedachte van de vernietiging van Jeruzalem. Gamaliël moest zich in Rome vaak in polemieken verdedigen tegen de heidenen en de nieuwe Christenen.
Op een dag dat een heidens filosoof hem de opmerking maakte, weerlegde hij dat hij een badplaats bezocht en niet het standbeeld van een godin. Er werd ook gezegd dat hij naar Rome was geweest met andere rabbijnen. Volgens de Talmoed was het onder het voorzitterschap van Rabban Gamaliël dat de Birkhat ha-minim [de zegening, of beter de vervloeking, van de ketters] toegevoegd werd aan de dagelijks driemaal opgezegde achttien zegeningen die deel uitmaakten van de verplichte gebeden van het Jodendom.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Ondanks de moeilijkheden waren de geboortes de directe aanleiding tot en de momenten van dankbaarheid en vreugde. Kort na het doopsel van elk kind werden de kinderen onder de bescherming van O. L. Vrouw van Altijddurende Bijstand geplaatst. Van zodra Gianna hersteld was van de geboorte, ging ze door met haar medisch apostolaat in Mesero. Pietro schreef na haar dood: "Thuis was je altijd bezig. Ik kan me niet herinneren dat je ooit niets aan het doen was of zelfs maar rustte overdag, tenzij je ziek was. Zelfs met al het werk dat ons gezin je gaf, koos je ervoor om door te gaan met je missie als dokter in Mesero. Je intenties en je acties waren altijd volledig in overeenstemming met je geloof, met de apostolische, liefdadige geest die je beleefd had in je jeugd."
Pietros werk als ingenieur dwong hem soms om te reizen en enkele keren moest hij daarvoor naar de VS. Gedurende deze reizen hield Gianna hem per brief op de hoogte van de activiteiten van de kinderen, hun vorderingen en hun gebeden voor de spoedige terugkeer van hun vader. Als moeder had ze veel werk met de zorg voor de kinderen, en ondanks de hulp die ze kreeg in het huishouden, ook van Pietros moeder, was Gianna soms genoodzaakt om thuis te blijven van de dagelijkse eucharistie, tot haar spijt trouwens. Het jaar voor haar dood bezocht Gianna een vriendin, die later schreef: "Gianna genoot van haar kinderen, leefde voor hen en was heel fier over hen." Gedurende heel het bezoek bemerkte de vriendin dat Gianna de kinderen in stilte gadesloeg en nu en dan trok ze even hun kleren recht, streelde hun haar en volgde hen aandachtig. "Men kon zien dat ze tevreden en fier over hen was. Ze was zo gelukkig."
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
9. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 127]
Brief aan een onbekende heer
Lourdes, lente 1866 J.M.J.
Mijnheer [doorstreept: pater],
Graag gedenk ik u in mijn zwakke gebeden voor de verbetering van uw gezondheid of, liever nog, voor een gehele genezing. Dan hier ook de vragen die u mij in uw brief aan mijn dierbare Moeder stelt, die mij verzoekt u haar respect over te brengen en toestaat, zeer welwillend, dat ik de vragen zelf beantwoord, in het vermoeden dat u dat het liefste hebt:
De Heilige Maagd heeft tot mij in het patois [Pyrenees dialect] gesproken.
Zij bewoog haar lippen niet toen ze de kralen van haar rozenkrans door de vingers liet glijden.
Zij werd omgeven door een wit licht dat mij niet verblindde.
Deze barmhartige Koningin was bedroefd toen ze me opdroeg voor de zondaars te bidden.
Op de derde dag, toen de Heilige Maagd mij had opgedragen de priesters te zeggen dat zij daar voor haar een kapel moesten laten bouwen, heb ik mijnheer pastoor over de Verschijningen verteld. Veel mensen hadden dat al vernomen van de andere meisjes die bij mij waren en aan wie ik gevraagd heb of zij een witte Dame in de Grot gezien hadden.
In het boekje met de titel "Een bezoek aan de Grot en aan Bernadette," kloppen drie dingen niet [pagina 25]: behalve een maandag en een woensdag, dat moet zijn: behalve een maandag en een vrijdag [pagina 26]. Zij droeg me op voor de zondaars te bidden, terwijl ze haar handen vouwde en haar ogen opsloeg: zij had haar handen de hele tijd gevouwen; zij hief ze niet op tot voor haar borst en haar ogen sloeg ze pas ten hemel toen ze zei dat ze de Onbevlekte Ontvangenis was [pagina 19].
Hij [de schrijver van het boekje] zegt dat Bernadette in het hospitium verbleef waartoe de gemeente haar pension betaalde. Mijn verblijf op deze dierbare schuilplek heb ik uitsluitend aan de liefdadigheid van de goede Zusters van Nevers te danken. Wilt u, Mijnheer, mijn diepe respect aanvaarden,
Uw nederige dienares, B.S.
10. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 27: Rosa Composita [Samengestelde Roos]
Nicolaas III [1277-1280]
Echte naam: Giovanni Gaetano Orsini [Rome, 12 december 1216, - Soriano, Viterbo, 22 augustus 1280]
Hij was een Romeins edelman die gediend had onder acht pausen, benoemd door paus Innocentius IV tot kardinaal-deken van San Nicola in Carcere Tulliano, tot beschermheer van de Franciscanen door paus Alexander IV, in 1262 tot inquisiteur-generaal door paus Urbanus IV. Door zijn invloed werd Urbanus IV in 1261 tot paus verkozen. Hij speelde ook een belangrijke rol bij de verkiezing van Gregorius X en van Johannes XXI. Uiteindelijk volgde hij Johannes XXI op, grotendeels dankzij familieconnecties, na een vacature van acht maanden op de Heilige Stoel.
Zijn korte pontificaat werd gekenmerkt door een aantal belangrijke gebeurtenissen. Nicolaas was een politiek natuurtalent: hij versterkte de politieke positie van het Vaticaan in Italië aanzienlijk. Hij sloot in mei 1278 een concordaat met de Roomse koning Rudolf I van Habsburg [reg. 1273-91], waarbij de Romagna en het exarchaat van Ravenna aan de paus toevielen. In juli van hetzelfde jaar vaardigde hij een verbod met blijvende betekenis uit op het benoemen van buitenlanders in het burgerlijke bestuur van de stad Rome. Hij zond missionarissen naar Perzië en China.
Chris De Bodt
11. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3337 van 26/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw bedroefde Moeder en Ik lijd omwille van wat er over u komen gaat. Bid. Verlaat het gebed niet. Nu is het de tijd van de grote smart voor de mensheid. De dood zal door de Golfkust gaan en er grote vernietiging veroorzaken. Er zullen vele gelijkaardige vernielingen zijn in Brazilië. Heb moed, geloof en hoop. Ik ken ieder van u bij naam en zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Verlies uw hart niet. Loop niet weg. U hebt nog een lange en met doornen bezaaide weg te begaan. Zoek sterkte in Jezus. Aanvaard de getuigenis in het Evangelie van Mijn Jezus. De mensheid heeft uw moedige getuigenis nodig. Open uw harten en u zult worden gered. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
14. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Opleiding in het seminarie in Parijs en priesterwijding
Door het toedoen van Mademoiselle Montigny werd hij ingeschreven in het groot seminarie [voor rijke lui] Saint-Sulpice te Parijs. De 300 km. die Rennes van Parijs scheiden wou Montfort te voet afleggen. Hij weigerde het paard dat zijn vader hem ter beschikking stelde, "de apostelen gingen namelijk ook niet te paard." Met wat linnen, een zondagspak en tien muntstukken nam hij afscheid van zijn familie. De avond van de eerste dagmars had hij reeds alles weggeschonken en op de koop toe zijn eigen kleren geruild tegen het luizig plunje van een schooier. Dat gebeurde op de brug van Cesson. Nu kon de seminarist oprecht bidden: "Onze Vader, die in de hemelen zijt, alles heb ik in uw handen gelegd, op U alleen stel ik mijn vertrouwen." Hij at het bedelbrood en zocht bescherming voor de nacht in het stro bij de boeren.
Wanneer hij na tien dagen het hotel van zijn weldoenster bereikte, durfde deze dame hem niet aanbevelen bij de oversten van het seminarie. Zo belandde hij in een seminarie voor minderbegoeden. De winter van 1693 bracht hongersnood over Frankrijk. Automatisch viel de studiebeurs weg. Nu zat er niets anders meer op dan, met de bedelzak op de rug, zich aan te sluiten bij de lange rijen bedelaars. Hij greep de kans om nachtlijkbidder te worden. Tot vier nachten per week ging hij waken. Vier uur zat de seminarist geknield bij de dode. Na twee uur rust nam hij zijn cursus door.
Het akelige van een dergelijke broodwinning, de geur van de lijkhuizen zullen later zijn dondersermoenen illustreren: ijdelheid, vergankelijkheid, dood en eeuwigheid. Tot overmaat stierf plots zijn overste. Noodgedwongen verlieten de seminaristen de instelling. Zou Montfort toch op straat belanden? Een brave priester verleende hem onderkomen in zijn instelling. Er viel hier echter niets te eten, tenzij wat walgelijke etensresten die de jongelui zelf dienden te bereiden. Van de lucht kan men niet leven en zo kwam Montfort letterlijk in het Godshuis terecht. De armendokter had weldra door dat zijn patiënt in een slechte huid stak, tapte als naar gewoonte, teveel bloed af ... en Montfort zou een kind des doods worden.
28-09-2010
28 september 2010
28 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 44]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Oorlog in Medjugorje
Janice: Zij geloven dat deze burgerlijke onrust een manier is om de overgang van de regering te manipuleren. Mirjana: Hoe erg sommige dingen mogen lijken, gelovige mensen hier hebben geduld. Zij proberen een bezetting [door militaire kracht met legertanks] te voorkomen.
Janice: Weet u wat de uitkomst zal zijn? Mirjana: Ik ken de Gezegende Moeder. Zij is de Koningin van de Vrede. Ze zegt dat gebed, speciaal de eucharistieviering, de rozenkrans, en het vasten, speciaal enkel op water en brood, de oorlog kunnen stoppen, de natuurwetten kunnen veranderen, in het bijzonder als ze worden gedaan met veel vertrouwen, een groot geloof en grote liefde.
Janice: Mirjana, wat wil de Gezegende Moeder in het bijzonder hier in Medjugorje? Kennen de mensen hier Gods wil voor hen? Mirjana: Zij die met hun hart bidden weten dat.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Slovenië: Iska rivier verdwijnt op één nacht
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De tiende dag
In Podkoren! Voordat de fietswielen mochten draaien, keerden wij ons hart naar God. De eucharistieviering was zo voorbereid dat ieder actief deel had.
De grensovergang tussen Slovenië en Kroatië gebeurde probleemloos. Opmerkelijk is dat de Kroaten behulpzamer waren in de wegaanduidingen. Het gebeurde zelfs dat er een eindje mee gefietst werd om zeker de juiste weg te nemen. Vandaag was er een klim van 20 km. lang, en er viel over 40 km. geen huis te bespeuren
De pleegdochter van Jos kwam vanuit Zagreb naar Ogolin om ons te groeten. Het werd een babbel met handen en voeten en broebelengels! En toch verstaanbaar. Babbel zo eens over een oude auto, over een schoolbedrijf, over familienieuws en politiek... t Gaat vanzelf.
Na een kusje en een foto werd er afscheid genomen.
Kroatië gebruikt nog geen Euros. We moesten dus een bank gaan "verlichten." Onderweg zagen de fietsers een staartloze zwarte kat. Wat zou dat meebrengen? Een beetje verder zagen we een gevulde tak van een pruimelaar zomaar over de weg hangend. Staf was de rapste en voor Pol schoot er maar eentje over.
Onderweg werd halt gedicteerd. Frans had een watermeloen klaar gesneden en er werd gezabberd en gesnoept.
In het Nationaal Park in Plivica Jezera vonden wij een camping "Corana." Daar troffen wij landgenoten aan uit Minderhout. Natuurlijk deden we een babbeltje. Intussen werd onze wagen bijgetankt en rijkelijk van water voorzien.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 239]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Getuigenissen van de grafwachten
De opstanding van het dode lichamen uit het graf, na Jezus dood, geleek in het niets op de verrijzenis van de Heer. Jezus immers stond op met Zijn vernieuwd, verheerlijkt lichaam, wandelde levend in het volle daglicht over de aarde en steeg met dit glorieuze lichaam voor de ogen van zijn vrienden ten hemel, en dit lichaam was geen tweede maal aan de dood en het graf onderworpen, terwijl die andere, uit het graf opgerezen lichamen slechts wandelden en voor de rest bewegingloze lijken waren, de zielen gegeven tot een hulsel en door die zielen wederom neergelegd in de schoot van de aarde, waar zij, met ons allen, de verrijzenis op de jongste dage voorbereiden.
Ja, zij waren minder van de dood opgestaan zoals Lazarus, die werkelijk leefde en later een tweede keer stierf. Zij werden als een kleed van de ziel weer in hun graven gelegd, zoals ook Jezus lichaam eens ten grave werd gedragen.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 239]
Preken
Breng uw dood in overeenstemming met de dood van Christus
Als we tweemaal moesten sterven, broeders, zouden we het er één keer op kunnen wagen. Maar we sterven maar éénmaal en van onze dood hangt onze eeuwigheid af. Waar de boom valt, blijft hij liggen. Wanneer iemand zich in het uur van zijn dood aan de kant van de zonde bevindt, dan valt zijn arme ziel in de richting van de hel. Wanneer hij echter in een staat van genade verkeert, slaat zij de weg naar de hemel in. O, gelukzalige weg!
Gewoonlijk sterft men zoals men heeft geleefd. Dat is een van de grote waarheden die de Heilige Schrift en de Kerkvaders ons menigmaal voorhouden. Wanneer ge als goede christenen leeft, zult ge ongetwijfeld ook als goede christenen sterven. Maar wanneer ge slecht leeft, staat u vast en zeker een slechte dood te wachten. De profeet Isaias zegt: "Wee de goddeloze, de enkel denkt aan het kwaad, want hij zal behandeld worden zoals hij verdient. Bij zijn dood zal hij loon naar werk ontvangen." Zeker, het komt wel eens voor dat iemand slecht begint en goed eindigt, maar dat is bijna als een wonder te beschouwen en het gebeurt zo zelden, dat de Heilige Hiëronymus de dood in het algemeen de echo van het leven noemde. Meent ge zondaars, dat ge vandaag of morgen tot de goede God terug zult keren? Neen, ge zult in uw boosheid ten onder gaan.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 82]
Francisco en zijn gevederde vrienden
Ginds in de buurt leefde er een oude vrouw, Ti Maria Carreira, genaamd. Haar zonen lieten haar soms op de kudde geiten en schapen passen. De dieren waren eerder wild en zwierven dikwijls in alle richtingen rond. Als we Ti Maria tegenkwamen, was Francisco de eerste om naar haar toe te rennen om haar te helpen. En zo hielp hij haar om de kudde naar de weide te leiden en joeg achter de zwervertjes aan en verzamelde hen opnieuw. De arme, oude vrouw kon Francisco niet genoeg bedanken en noemde hem haar dierbare engelbewaarder. Toen hij zieke mensen tegenkwam was hij vol van medelijden en zei: "Ik kan dit moeilijk zien, omdat ik zon medelijden heb met hen! Vertel hen dat ik voor hen zal bidden!"
Op een dag wilden ze ons naar Montelo nemen, naar het huis van een man, Joaquim Chapeleta, genaamd. Francisco wou niet gaan. "Ik ga niet, omdat ik het moeilijk heb om mensen te zien die willen spreken en het niet kunnen [de moeder van de man was stom]." Toen Jacinta en ik bij het vallen van de avond naar huis terugkeerden, vroeg ik aan mijn tante waar Francisco was. "Hoe kan ik dat weten!? antwoordde ze: "ik zoek hem reeds de hele namiddag. Enkele dames zijn gekomen en wensten u te zien. Maar jullie twee waren niet daar. Hij verdween en ik zag hem niet meer terug. Gaan jullie hem nu maar zoeken!" We gingen een tijdje op een bank zitten in de keuken en zouden later naar de Loca de Cabeco gaan, omdat we zeker waren dat we hem daar zouden vinden. Maar mijn tante had het huis nog maar verlaten, toen we zijn stem hoorden vanop de zolder, door een gat in het plafond. Hij was naar boven geklommen omdat er sommige mensen op bezoek kwamen. Vanaf dit strategisch punt had hij alles gadegeslagen en vertelde daarna: "Er waren zovele mensen! De Hemel helpe mij, indien ze mij gevonden hadden! Wat zou ik hen allemaal moeten zeggen hebben?" Er was was een valdeur in de keuken, die gemakkelijk te bereiken was door een stoel op een tafel te zetten en waardoor men dus toegang had tot de zolderopening.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Film Jacob [3/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 186]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Katholieke communie en "dubbel toebehoren"
"1. Er bestaat tussen de Gemeenschap van Taizé en de katholieke Kerk een waar gezamenlijk geloof in de Eucharistie. We hadden er de formulering in de tekst van Dombes gemediteerd.
2. We dachten dat er een ware spirituele noodzaak [onderstreept in de tekst] bestond, want Broeder Roger en meerdere van zijn Broeders vinden in hun Kerken niet meer de volheid van de Eucharistie.
3. Dit gedrag werd ingegeven door de drang naar Eenheid waarvan de Eucharistie een middel is en vol respect voor het ministerie van Petrus zo dikwijls herhaald door de prior."
Op de vooravond werden de jaarlijks samengekomen dominees met katholieke theologen in Dombes voor het eerst uitgenodigd te communiceren tot de katholieke Eucharistie. Een getuige vertelde: Meteen stond één, dan een tweede, dan een derde protestant op om te zeggen dat ze niet naar voor konden treden vanwege de situatie in hun Kerk. Dan stond Max Thurian op: "We wachten al dertig jaar op de toelating, ik zal communiceren." Op 7 september, de gekozen datum om die open Eucharistie te vieren, communiceerden zestien op twintig dominees. "Na de mis op het kerkplein weenden allen en vielen elkaar in de armen."
Voor een voldongen feit gesteld, protesteerde Rome. De eucharistische gastvrijheid hield op en later, vanaf 1977, zal Mgr. Dupanloup, bisschop van Belley, de intercommunie toelaten, zijnde de communie van priesters en katholieke monniken aan het protestantse Avondmaal ["discrete wederkerigheid onder de verantwoordelijkheid van ieder volgens zijn geweten," duidde pater Etienne Goutagny].
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 109]
Gamaliël II
Gamaliel II of Rabban Gamaliël was de zoon van Simeon, zoon van Gamaliël, één van Jeruzalems belangrijkste mensen in de oorlog tegen de Romeinen. Hij was tevens de kleinzoon van Gamaliël I. Hij zat de Academie van Yavneh [Jamnia] voor tussen 90 en 110 na J.C. Om hem te onderscheiden van de andere Gamaliëls, werd zijn roepnaam Gamaliël van Yavneh. Ondanks zijn strenge interpretatie van de Thora was deze alleenheerser geen kwezel. In Akko aarzelde hij niet om een openbaar bad, aan Aphrodite gewijd, te bezoeken.
Na de val van de Tweede Tempel, werd Gamaliël II een tiental jaren later benoemd tot Nasi [voorzitter van het Sanhedrin]. Tijdens de belegering van Jeruzalem hadden de schrijvers van de School van Hillel de toestemming gekregen van Titus Flavius Vespanius [algemeen bekend als Vespasian] om hun toeluchtsoord te mogen hebben in Yavne. Daar werd een nieuw centrum voor het Judaïsme opgericht, onder de leiding van Johanan ben Zakkai.
De school stond echter onder het algemeen gezag van het Sanhedrin van Jeruzalem. Gamaliel II werd de opvolger van Johanan ben Zakkai, en versterkte de reïntegratie van het Judaïsme, dat van zijn vroegere leiders was beroofd door de vernietiging van de Tempel. Daardoor verloren ze de volledige politieke autonomie. Hij maakte een eind aan de afscheiding tussen de geestelijke leiders van Palestijnse Judaïsme en droeg er zorg voor om zijn eigen gezag als Voorzitter van de belangrijkste wettelijke vergadering van het Judaïsme met energie en vaak met strengheid af te dwingen. Hij deed dit, zoals hij zelf zei, niet voor zijn eigen eer noch voor dat van zijn familie, maar om de éénheid van Israël te bewaren.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Hier zien we twee fijne mensen die uitkijken naar een leven in het ideaal van de christelijke huwelijksbeloften, een perfect voorbeeld voor ieder koppel dat verloofd is.
Drie maanden na het huwelijk was Gianna zwanger en in antwoord op hun gebeden werd hun eerste kind, Pier Luigi, geboren. In 1957 werd Mariolina geboren en twee jaar later Lauretta.
Er waren ernstige complicaties gedurende elke zwangerschap. Bij alle drie de kinderen moest ze hevig overgeven, had ze verstopping, storing van de ingewanden en andere maagklachten. Dit alles zorgde voor veel pijn. De eerste zwangerschap ging 25 dagen voorbij de voorziene bevallingsdatum en de weeën duurden 36 uur. De tweede zwangerschap bracht gelijkaardige moeilijkheden met zich mee en ging tien dagen over de voorziene bevallingsdatum. Dit keer was het een lange en pijnlijke geboorte. Gedurende de derde zwangerschap moest ze in het ziekenhuis opgenomen worden met gelijkaardige symptomen als bij de twee vorige zwangerschappen. Ze moest overgeven er had acute spasmische contracties. Er dreigde een miskraam. Nadat de symptomen verbeterd waren, keerde ze terug naar huis en het kindje werd op tijd geboren. Volgens de aanwezige dokters had de geboorte van alle kinderen plaats zonder pijnstillers, helemaal volgens de wensen van de moeder.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 126]
Brief aan een onbekende dame
Lourdes, 20 november 1865
Mevrouw,
Ik vraag u mij te verontschuldigen dat ik u niet onmiddellijk geantwoord heb na de ontvangst van het pakje, dat u zo goed was om mij, via mejuffrouw Ida, te bezorgen. Dat was geen onverschilligheid van mijn kant, in het geheel niet. U weet dat ik niet heel erg gezond ben. Ik was enkele dagen onwel. Ziedaar de enige reden die mij ervan weerhield u te schrijven. De noveen begin ik op de in uw brief vastgestelde dag: om negen uur wordt de heilige mis gelezen.
Het verdriet mij, mevrouw, te vernemen dat uw vrome man ziek is. Ik bid elke dag voor u en blijf u de steun van mijn gebeden, hoe zwak ook, beloven, in de hoop dat de goede God ze zal verhoren.
De Heilige Maagd heeft het woord pas de derde keer tot mij gericht. Ze vroeg me of ik gedurende twee weken daarheen wilde komen, aan de priesters te zeggen daar een kapel te bouwen, bij de bron te gaan drinken en me te wassen, en te bidden voor de zondaars. Verschillende keren heeft zij deze zelfde woorden gesproken. Ten slotte, na twee weken, heeft ze me gezegd dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was, en dat ze niet kon beloven mij in deze wereld gelukkig te maken, maar in de andere.
Ontvang, mevrouw, de respectvolle groeten van uw toegewijde en erkentelijke dienares,
Bernadette Soubirous
De eerste keer ging ik hout sprokkelen met twee andere meisjes. Toen we bij de Grot kwamen, besloten mijn vriendinnetjes het beekje dat voor de Grot langs stroomt, over te steken. Ik bleef aan de andere kant alleen. Ik vroeg hun mij stenen toe te werpen zodat ik het water kon overgaan zonder mijn schoenen uit te trekken, zij antwoordden steeds dat ik moest doen als zij. Dus liep ik een stukje door om te zien of ik kon oversteken zonder mijn schoenen uit te trekken, maar dat lukte niet.
Ik keerde terug tot voor de Grot en begon mijn schoenen uit te trekken; nauwelijks was ik begonnen mijn kousen uit te trekken of ik hoorde een geluid als van een windstoot. Ik draaide mijn hoofd de andere kant op, maar de bomen bewogen niet, dus ging ik verder met mijn kousen. Ik hoorde hetzelfde geluid, ik hief mijn hoofd op naar de Grot: ik zag een in het wit geklede Dame, in een witte jurk met een witte sluier, een blauwe ceintuur en een gele roos op beide voeten.
Met haar vinger maakte ze een teken om dichterbij te komen, maar ik was bang, ik durfde niet. Ik nam de rozenkrans die ik in mijn zak had en probeerde een kruisteken te maken, maar dat kon ik niet. Angst maakte zich van mij meester. Vervolgens nam het visioen de rozenkrans die zij in haar handen hield en maakte het kruisteken: toen verdween mijn angst.
Ik nam opnieuw mijn rozenkrans en kon het kruisteken maken. Vanaf dat moment was ik volmaakt kalm. Na het bidden van de rozenkrans verdween zij.
Het lukte me de beek over te steken om me bij mijn vriendinnen te voegen. Ik vroeg hen of ze iets gezien hadden. Ze zeiden van niet: 'En jij, heb jij iets gezien?' Ik zei toen ook van niet: "Als jullie niets gezien hebben, dan ik ook niet." Ik geloofde dat ik me vergist had. Maar toen we terugkeerden, vroegen ze me heel de weg wat ik gezien had. Omdat ik merkte dat ze er de hele tijd op terugkwamen, besloot ik het hun te vertellen. Vervolgens zeiden ze dat ik daar niet moest terugkeren, en zij ook niet, omdat ze geloofden dat het iets was dat ons kwaad wilde doen.
De tweede keer verscheen zij zonder lets te zeggen; zij sprak slechts de derde keer. Zij vroeg me of ik daar gedurende twee weken wilde terugkomen en aan de priesters te zeggen om daar een kapel te bouwen, bij de bron te gaan drinken en me te wassen, en te bidden voor de zondaars. Ten slotte, na twee weken, heeft ze me gezegd dat zij de Onbevlekte Ontvangenis was en nog iets anders wat ik aan niemand kan onthullen.
12. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 26: Piscator Tuscus [Toscaanse Visser]
Johannes XXI [1276-1277]
Echte naam: Pietro Juliani [bijnaam Petrus Hispanus] [Lissabon, ca 1215, - Viterbo, 20 mei 1277]
Hij werd de persoonlijke geneesheer van Paus Gregorius X [1271-76]. In maart 1273 werd hij aartsbisschop van Braga, maar hij nam deze post niet waar omdat hij op 3 juni 1273 door Paus Gregorius werd benoemd tot kardinaal-bisschop van Frascati.
Na de dood van Paus Innocentius V, op 18 augustus 1276, werd Pedro Hispano tot Paus verkozen, na een conclaaf van kardinalen, op 13 september. Een week later werd hij gekroond. Een van de weinige daden tijdens zijn kort pontificaat was het decreet van het Tweede Concilie van Lyon [1274] ongedaan te maken, waardoor niet alleen de kardinalen werden afgezonderd bij een pausverkiezing, maar ook hun voedsel en drinken geleidelijk werd aan banden gelegd bij een te lang conclaaf.
Zijn korte termijn stond onder een te grote invloed van de machtige kardinaal Giovanni Gaetano Orsini [die hem zou opvolgen als Paus Nicolaas III]. Hij liet een nieuwe vleugel bijbouwen aan zijn paleis in Viterbo. Deze was slecht gebouwd en in zijn slaap stortte een gedeelte van het dak in, waarbij hij zwaar werd gewond en een week later, op 20 mei 1277, zou overlijden. Zijn graftombe is nog steeds te zien in de Dom van Viterbo.
Ook hier is de zinspeling van Malachias duidelijk. Visser verwijst naar zijn voornaam Petrus en hij onderwees geneeskunde aan de Universiteit van Siena, de hoofstad van Toscane.
Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3336 van 26/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik lijd omwille van wat er over u komen gaat. Brazilië zal opnieuw momenten van grote beproevingen beleven. In vele streken zal een grote vernieling zijn en mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Als ik u vraag om te bidden, moet u begrijpen dat ik niet uit de hemel neerdaal voor de grap. Uw land heeft God verlaten en de mensen gaan naar de afgrond van de vernietiging. Keer terug tot God, want Hij wacht op u met open armen. Alles wat ik u in het verleden heb verteld staat te gebeuren. Kniel neer in gebed. Ik wens u te helpen, maar wat ik wens voor u, hangt van u af. Open uw harten en aanvaard de wil van God. Voorwaarts zonder vrees. Wie met God is zal nooit de nederlaag ervaren. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.Vertaling: Chris De Bodt
14. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfort werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Studie aan het jezuïetencollege te Rennes
Op aandringen van zijn oom kwam hij in 1685 naar Rennes om ingeschreven te worden in het jezuïetencollege. Hij zou bij zijn oom, een priester, logeren. Het college telde 1500 leerlingen, het onderwijs was kosteloos. De elite van Bretagne verdrong zich om een hoekje op een bank te veroveren. Aan een klas van 200 leerlingen Latijn en Grieks onderwijzen komt ons nu ongeloofwaardig over ... Louis-Marie was erg verstandig en inventief. Het rumoerige ontspanningsleven van dit schoolmilieu zat hem dwars en liever bracht hij zijn tijd door bij zijn lessen en notities, met als enige ontspanning tekenen, schilderen en beeldhouwwerk. Deze modelstudent stond zeker niet op een goed blaadje bij de klasmenners, maar zijn snedigheid en mooie studieresultaten dwongen respect af.
Eén van zijn klasgenoten, die om zijn al te sjofele kleding het mikpunt van plagerij was, mocht dankbaar Montforts invloed ervaren. Een eerste inzameling in de klas bracht half genoeg op voor een nieuwe jas. Toch trok Montfort naar de kleermaker en zei: "Mijnheer, dit geld heb ik ingezameld om deze jongen, mijn en uw broer, uit de nood te helpen. Mocht het onvoldoende zijn, dan moet u zelf maar bijpassen." En Louis-Marie won het pleit! Als trouwe vereerder van "Onze-Lieve-Vrouw-ter-Mirakelen" kwam hij dagelijks bij haar beeld bidden om haar zijn angsten, zorgen en jeugddromen toe te vertrouwen. Met enige vrienden had hij, onder de leiding van een pater, een broederschap ter ere van Maria opgericht.Het bleef niet bij die hemelse vroomheid. De steegjes van de armenwijk, waar de oudjes wegkwijnden, kende hij door en door. In het hospitaal paste hij jarenlang zieken op. Door zijn initiatief werden meerdere behoeftigen in de instelling opgenomen. Vanaf het begin van laatste jaar humaniora werd hij samen met zijn oom huisleraar. De Grignions hadden zich intussen in de stad gevestigd. Met veel ijver en geduld zal Louis-Marie ervoor zorgen dat alle broers en zussen hun opleidingskansen benutten.
27-09-2010
27 september 2010
27 september 2010
1. Storm op de zon kan in 2013 voor choas zorgen op Aarde
In 2013 zou een enorme zonnevlam op de hele planeet voor chaos kunnen zorgen. Blackouts en verstoorde satellieten zouden een gevolg van het fenomeen kunnen zijn. Daarvoor hebben wetenschappers van NASA op een conferentie gewaarschuwd.
Rond 2013 zullen het magnetische veld van de Zon en het aantal zonnevlekken een piek bereiken. Dat zou voor enorme straling kunnen zorgen. De daaropvolgende storm zou tot een geomagnetische storm op Aarde kunnen leiden. Dan kunnen elektriciteitsnetwerken op onze planeet voor enkele uren uitvallen, maar in het slechtste geval kan het probleem zelfs dagen tot maanden duren.
Op een conferentie waarschuwden experts voor een mogelijke storm op de Zon. Aangezien de ontwikkelde wereld sterk afhankelijk is van elektriciteit zou het leven tot stilstand kunnen komen. De Zon maakt een cyclus van ongeveer elf jaar door waarin de zonneactiviteit lager of hoger ligt. Nu komt er een einde aan een relatief rustige periode. Wetenschappers voorspellen een ongezien niveau van magnetische energie.
De enorme vuurringen zouden op onze planeet een economische schade kunnen veroorzaken die twintig keer hoger ligt dan deze van orkaan Katrina. NASA onderzoekt de bedreiging met tientallen satellieten. Het probleem werd twee jaar geleden al eens onderzocht in een studie die de impact op de bevolking berekende. Elektriciteitsnetwerken, gps, luchtverkeer, radiocommunicatie,... dreigen door de enorme activiteit op de zon uit te vallen.
Op de conferentie waarschuwden wetenschappers ook voor het gebruik van atoombommen. Als een atoombom in de bovenste atmosfeer zou ontploffen, zou die explosie op Aarde een gelijkaardig effect kunnen hebben.
2. Nieuw drama treft Haïti
Een plotselinge storm heeft veel doden en gewonden geëist, voornamelijk bij de mensen die het hardst werden getroffen door de krachtige aardbeving in januari. Duizenden van de tenten waarin ze worden opgevangen zijn vernield.
Duizenden tenten waren kapotgescheurd of weggeblazen door de storm in hoofdstad Port-au-Prince. De Verenigde Naties proberen zo veel mogelijk slachtoffers te evacueren naar scholen en andere onderkomens. De storm trof ook andere steden, waardoor voor een hoger dodental wordt gevreesd.
Bij de aardbeving kwamen circa 250.000 mensen om. Zo'n 1,3 miljoen raakten dakloos.
Michael Lowry van het U.S. National Hurricane Center zei dat de storm, die heel snel opdoemde en kort maar hevig was, metereologen had verrast. "We hebben alleen een lagedrukgebied over de Antillen zien trekken", zei hij.
Het is meteen het vierde drama door extreem weer in amper één dag. Bij overstromingen in de Venezolaanse hoofdstad Caracas zijn zeven mensen om het leven gekomen. Dat hebben de hulpdiensten zaterdag laten weten. Het noodweer is het gevolg van de tropische orkaan Matthew die onder meer gepaard gaat met stortregens. Matthew ging vrijdag aan land in Centraal-Amerika. De storm gaat gepaard met een stevige wind, maar vooral met hevige regen. Het gebied heeft de voobije maanden al met overstromingen moeten afrekenen, na een van de ergste regenseizoenen in zestig jaar. Daarbij vielen zo'n 300 doden. In Midden-Amerika zijn dit jaar al honderden doden gevallen door stormen en overstromingen.
In China trekt momenteel de ergste tyfoon van dit jaar over, en daarbij waren gisteren al zeker zeventig mensen om het leven gekomen. Er zijn ook zo'n 65 vermisten. Vooral de provincie Guangdong, in het zuiden van China, heeft het zwaar te verduren gekregen. Meer dan 3.700 huizen en ongeveer 42.000 hectare akkerland werden verwoest. De economische schade in de provincie wordt op omgerekend 265 miljoen euro geschat. Fanapi is al de elfde tyfoon, en de sterkste, die China dit jaar te verwerken kreeg.
Bijna twee miljoen mensen in het noorden van Nigeria hebben hun huis moeten verlaten door overstromingen die veroorzaakt zijn doordat de damsluizen van twee stuwmeren werden opengezet die door hevige regenval dreigden te overstromen. Daardoor is ondermeer de oogst mislukt in het land.
3. Israëlische kolonisten zijn klaar om werven opnieuw te starten
Israëlische kolonisten maken zich op om zondagavond op de Westelijke Jordaanoever opnieuw te beginnen met het bouwen van nederzettingen. Het moratorium op de bouw van nieuwe Israëlische nederzettingen loopt om middernacht af. De kolonisten zeggen dat ze tientallen bulldozers verzameld hebben, klaar om vanavond opnieuw in gang te schieten. Ze zijn van plan de eerste steen te leggen van een nieuwe wijk in Kiryat Netafim, een kolonie in het noorden van de Westelijke Jordaanoever. De Verenigde Staten doen er intussen alles aan om te elfder ure nog een compromis uit de wacht te slepen en zo de vredesonderhandelingen tussen Israëli's en Palestijnen te redden.
Tien maanden geleden kondigde de Israëlische premier Benjamin Netanyahu een bouwstop af op de Westelijke Jordaanoever 'om goodwill te creëren.' Er mochten dus geen nieuwe Israëlische nederzettingen gebouwd worden op het grondgebied. Als er een Palestijnse staat wordt opgericht op het einde van de vredesonderhandelingen, dan is het de bedoeling dat de Westelijke Jordaanoever daar deel van uitmaakt.
Benjamin Netanyahu
Maar nog geen maand na de start van de vredesonderhandelingen is het optimisme heel klein geworden. De bouwstop loopt vandaag af. "Israël moet kiezen tussen vrede en de kolonies", aldus de Palestijnse president Abbas tijdens de Algemene Vergadering van de VN in New York, "Ik wil er alles aan doen om deze kans op vrede te grijpen." Maar als Israël de bouwstop niet verlengt, dan dreigt Abbas ermee de vredesgesprekken stop te zetten.
De regering van Benjamin Netanyahu staat onder enorme druk om het moratorium te verlengen. Israëlische functionarissen hulden zich vandaag in stilzwijgen.
Indien de vredesonderhandelingen kunnen doorgaan dan liggen er nog een hele hoop hete hangijzers op tafel: onder meer water, de vluchtelingen, het geweld, het statuut van Jeruzalem en de grenzen. Bovendien blijft het de vraag of Hamas, dat de Gazastrook controleert en niet betrokken is bij de gesprekken, zich zal kunnen vinden in een eventueel vredesakkoord.
4. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 43]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Oorlog in Medjugorje
Janice: Wat maakt u allemaal van deze burgerlijke onrust ... de eigengereidheid, de wapens, mensen die vechten, mensen die worden gedood, hun lijken die worden geschonden. Ons werd gisteren verteld dat twaalf katholieken brutaal in een bloedbad werden vermoord en ontveld, dat zelfs hun ogen ... u leeft met dit op uw dorpel. Mirjana: Mensen zijn er zich van bewust. Mensen zijn gewoon om te leven met het idee van de oorlog. Zij hebben enige schrik met deze situatie en zullen vechten. Mensen denken niet meer aan werk, ze zijn bezig met hun leven, hun huis en eigendom te beschermen tegen de huidige bedreiging.
Janice: We hebben gehoord dat mannen uit het dorp hebben vergaderd om te beslissen of ze wapens nodig hebben om hun eigendom en huis te beschermen. Mirjana: Het belangrijkse probleem is dat er een verandering van regering is op de vijftiende van deze maand [mei 1991]. Sommigen die het daarmee niet eens zijn, proberen dat te stoppen. Ze gebruiken het leger om een internationaal incident te scheppen. Zij willen voorkomen dat de nieuwverkozene afgevaardigden hun regeringsposten zouden aannemen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De negende dag
Een heerlijk zonnige dag. Richting Podturn. In de omgeving van Bled werd de weg gevraagd aan een oud vrouwtje. Aan een kapelletje gestopt voor het beloofde weesgegroetje.
De ganse voormiddag afwisselend langs een moutainbike pad en boswegen gefietst. De fietsers, een beetje afgedwaald, vroegen aan een jonge, knappe amazone de juiste richting. Na de show, onder andere van het paard, werd er voorop gegalopeerd en de juiste richting ingeslagen.
Tijdens de middagpauze werd een poging ondernomen om met mankracht een Sloveense auto aan de praat te krijgen. Hopeloos. En Jos werd er zo moe van ... De klachten rommelden in zijn buik. Kwartierke rust.
De hoofdstad Ljublijana werd foutloos doorkruist. Nadien werd er even halt gehouden voor de krachtvoedselstop. Kennis gemaakt met een gebrekkige vrouw, moeilijk te been, met een aanhoudende pijn in de heup. In de babbel reageerde zij emotioneel toen zij eenmaal het doel van onze tocht begrepen had. De aangewezen richting was een pad met grijze steentjes. En toch ... géén lekkeband. Is dat niet wonderbaar? Nadien weer een kapelletje-stop voor het beloofde weesgegroetje.
Onderweg werd er danig genoten van het wonderbaar knappe landschap. Frans kon het niet ongezegd laten: de macht van het gebergte, de diepe dalen, de er "tegenaan geplakte" dorpjes; de sierlijke kerktoren, sneeuw, glooiende vlaktes met wijngaarden, een lappendeken van velden en weiden.
Amaai, geweldig, nu begrijpen wij des te beter dat na zes dagen "scheppen" er hoognodig een rustdag moest volgen.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
6. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 238]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Getuigenissen van de grafwachten
Toen de Farizeeërs de waarheidlievende soldaten verdacht wilden maken, als hadden zij, in hun verstandhouding met de discipelen, tot het ontvoeren van Jezus lijk geholpen, en hen zwaar bedreigden, zo zij dat lijk niet wederom te voorschijn haalden, antwoordden de mannen, dat zij dit evenmin konden, als de wachten bij de kerker van Jozef van Arimathea, deze laatste, die ook verdwenen was, weer voor de dag konden halen.
Zij verweerden zich dapper en waren niet om te kopen, lieten zich door niets de mond snoeren, spraken zelf vrijuit en met luide stem over het gruwelgeding van de voorbije vrijdag, waardoor dit jaar niets van het paschafeest terecht was gekomen. Men nam hen gevangen en sloot hen op. De anderen echter brachten het gerucht in omloop dat Jezus lijk door de leerlingen gestolen werd, en de farizeeërs, Sadduceeërs en Herodianen lieten nadien deze leugen overal verspreiden en in de synagogen van de hele wereld afkondigen, aangedikt met smadelijke vertelsels over Jezus.
Weinig toch baatte die leugen, want na Jezus verrijzenis verschenen nog vele zielen van gestorven heilige Joden hier en daar aan diegenen onder hun nakomelingen, welke nog vatbaar waren voor een genade, een aandoening van de ziel, een schok van het hart, en bewerkten hun bekering. Ook tot vele discipelen die wankelend in hun geloof, moedeloos rondliepen in het land, zag ik dergelijke verschijningen naderen, welke hen troostten en hun geloof bevestigden.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 238]
Preken
Kom met een schoon gezicht
Ik wil niet zeggen dat ge met dure kleren te communie moet gaan, maar ze hoeven toch niet smerig en verscheurd te zijn. Neem de moeite om ze te wassen en te verstellen, als ge geen andere hebt. Sommigen schijnen er zelfs geen reden in te zien om een schoon overhemd aan te trekken, of ze zijn er te lui voor. Wie er geen heeft, doet er geen kwaad mee, maar de anderen ontbreekt het aan eerbied voor Jezus Christus, die zijn intrek wil nemen in uw hart. U haar moet gekamd, uw gelaat en uw handen moeten gewassen zijn. Zorg dat ge altijd kousen draagt wanneer ge naar de heilige tafel gaat, hetzij goede of slechte. Dit alles wil volstrekt niet zeggen dat men het gedrag van sommige jongelui moet toejuichen, die naar de heilige tafel komen alsof ze zich opgedirkt hebben voor het bal. Ik begrijp niet hoe zij een vernederde en verachte God durven ontvangen met zult een vertoon van ijdelheid. Mijn God, mijn God, wat een tegenstelling!
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 81]
Francisco en zijn gevederde vrienden
Francisco was gek op vogels, ging heel teder met ze om en kon niet verdragen dat iemand hun nest roofde. Hij hield altijd een deel van zijn ontbijt apart, maakte er kruimeltjes van en lag ze op de toppen van de rotsen, zodat de vogeltjes ze konden eten. Hij trok zich daarop een beetje terug en riep op hen in de veronderstelling dat ze hem verstonden. Hij wou dat niemand naderbij kwam omdat ze anders schrik zouden hebben. "Arme beestjes! Jullie hebben honger," zei hij, alsof hij met hen aan het spreken was. "Kom, kom en eet!" en met hun scherpe ogen wachtten ze niet eens op de uitnodiging en kwamen rustig rond hem gevlogen. Het was mooi om hen, oorverdovend fluitend en sjirpend terug te zien vliegen naar de drie boomtoppen met hun klauwen vol kruimels en Francisco volgde hen in dit zingen met een ongekende deskundigheid.
Op een dag ontmoeten we een kleine jongen met in zijn hand een kleine vogel die hij had gevangen. Vol medelijden beloofde Francisco hem twee muntstukken, als hij de vogels maar zou laten vliegen. De jongen ging goedschiks akkoord, maar wou uiteraard eerst het geld in de handen. Francisco rende de hele weg naar huis vanaf de Carreira brug, een beetje beneden de Cova da Iria, om de munstukken te halen en om zo de kleine gevangene te kunnen bevrijden. Toen hij het beestje zag wegvliegen, klapte hij in de handen van vreugde en riep het achterna: "Wees voorzichtig! Laat u niet opnieuw pakken."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Film Jacob [2/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 185]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Katholieke communie en "dubbel toebehoren"
Tenslotte moet er meer een conjuncturele reden vermeld worden. De eerste katholieke Broeder die in 1969 toetrad tot de Gemeenschap ging zijn eeuwige verbintenis uitspreken. Voor de prior van Taizé was het ondenkbaar niet aan dezelfde eucharistische tafel te communiceren. De eerste katholieke communie van Broeder Roger vond plaats op 8 september 1972, niet in Taizé, maar in de kapel van het bisdom in Autun. De Gemeenschap werd ingelicht over de viering en het nieuws verspreidde zich discreet onder de familieleden. Broeder Roger zelf heeft het verteld aan verschillende mensen, onder andere aan Mgr. Séguy, bisschop van Autun van 1987 tot 2006 die bevestigde: "Door mijn voorganger Mgr. Le Bourgeois en mijzelf heb ik het gesproken getuigenis gekregen van dit toetreden tot het katholiek geloof vergezeld van de communie in de kapel van het bisdom in Autun."
De prior van Taizé die steeds zijn verbintenissen, initiatieven et stappen bekend maakte via mededelingen, verklaringen of bijdragen, zei niets in het openbaar over die viering en de nieuwe stap die hij persoonlijk zette naar zijn vereniging met de katholieke Kerk. Daar het om een individuele stap ging die zijn intiemste geloof betrof, wilde hij er geen openbare gebeurtenis van maken en een nieuwe tegenspraak bevorderen. De keuze van Broeder Roger werd zo goed geheim gehouden dat tweeëndertig jaar later op de uitvaartliturgie van Johannes Paulus II op 8 april 2005, toen kardinaal Ratzinger voor de cameras van de hele wereld de communie uitreikte aan Broeder Roger en velen, ook aanwezige kardinalen en bisschoppen, verwonderd, zo niet versteld waren. Was de prior van Taizé katholiek geworden? De ondervraagde kardinaal Kasper, voorzitter van de pontificale Raad voor de promotie van de eenheid der christenen, antwoordde: "Broeder Roger is formeel katholiek." Is dit bijvoeglijk naamwoord wel gepast in 1972? Het is een moeilijke kwestie omdat het gedrag van Broeder Roger progressief en toch geheel nieuw is. Was het een bekering tot het katholiek geloof? Het woord bekering wordt door velen verworpen, door de Gemeenschap van Taizé zelf en door vele aanhangers van de oecumene. Integendeel kan gezegd dat Broeder Roger wou aantonen dat hij volledig het katholiek geloof in de Eucharistie deelde en dat hij het protestantse Avondmaal onvoldoende oordeelde. In een vergadering die later doorging in Rome over dit onderwerp legde de bisschop van Autun uit dat dit niet geïmproviseerd was en dat de viering van 8 september door een diepgaande dialoog, die hij met de prior van Taizé had, werd voorafgegaan.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 108]
Gamaliël de Oudere
Ook hier valt wat te leren van Gamaliël
Er is een derde les die wij uit deze geschiedenis kunnen leren. Het is uitgerekend de apostel Paulus die hem onder woorden gebracht heeft. Hij zei: "Wij weten nu, dat God alle dingen doet medewerken ten goede voor hen, die God liefhebben, die volgens zijn voornemen geroepenen zijn." [Rom. 8:28] Wij moeten zien, dat God mensen, die in feite onze tegenstanders zijn, kan gebruiken om Zijn doel te bereiken.
Ook in ons leven kunnen er situaties ontstaan waarin wij ons omringd of overgeleverd voelen aan de vijand. Als wij naar die vijanden kijken, zinkt de moed ons in de schoenen en worden wij bang. Als wij op God zien en ons realiseren, dat Hij het gehele wereldge beuren stevig in handen heeft, kunnen, mogen en durven wij met goede moed en vast vertrouwen op God verder te gaan. Hij is met ons. Wie zal tegen ons zijn? Gods plannen falen niet.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Het pasgehuwde stel maakte een uitgebreide huwelijksreis doorheen Rome, Italië en Europa. Daarna vestigden ze zich in een klein huis nabij de SAFDA Works, waar Pietro werkte als directeur.
Met haar gewoonlijke levensvreugde bereidde Gianna zich voor op het krijgen van een aantal kinderen, die hun huwelijk zouden zegenen. Nog voor hun huwelijk had Gianna naar Pietro geschreven dat ze "alles zouden doen om van hun familie een klein cenakel te maken, war Jezus regeert over al onze liefde, wensen en daden. We zullen Gods medewerkers worden in creatie." Ze vervolgde dat ze de vrouw wilde zijn waar hij op hoopte, en voegde er aan toe: "Ik wil een goede vrouw zijn omdat je het verdient en omdat ik zo veel van je hou."
Na het huwelijk schreef Pietro over zijn geluk met Gianna. "Haar heilige deugden, de zachte goedheid en liefde van Gianna, al haar zorgen geven me de volle vreugde en sereniteit die ik aan Jezus vroeg op mijn trouwdag. Met Gianna ben ik er zeker van dat ik een christelijk gezin zal kunnen vormen, waarop ze de mooiste hemelse genaden zal kunnen aantrekken." Hij voegde er aan toe dat ze de rozenkrans dagelijks zouden blijven bidden en dat ze de Gezegende Moeder zouden vragen om over hen te waken en hen de genade te geven om bemoedigd te worden door kleine engelen.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 125]
Brief aan Don Antonio Morales de Riogordo [Malaga, Spanje]
Lourdes, 3 december 1862
Mijnheer,
Ik heb uw brief in goede orde ontvangen, maar ik heb er niet onmiddellijk op kunnen antwoorden. Arm en onwetend kind als ik ben, is het nodig dat men mij, als ik schrijf, enigszins helpt.
Ik ben gelukkig, Mijnheer, en ik prijs de Heer vanwege uw grote liefde en uw tedere devotie jegens onze goede Moeder, de zeer Heilige Onbevlekte Maagd Maria.
Wilt u, zo verzoek ik u, tot haar bidden om voor mij de genade van haar goddelijke Zoon te verkrijgen, zodat ik trouw contact houd met de bedoelingen die God met mij heeft. Ik ben, Mijnheer, zeer zwak; ik heb grote behoefte aan de hulp van gebeden van goede zielen om de gunst niet te misbruiken die ik uit de Hemel ontvangen heb, hoewel ik deze onwaardig was.
Ik hoop dus, Mijnheer, dat u, uw ouders en uw vrienden, voor mij zou willen bidden, en als erkenning voor die goede daad beloof ik dat ik u nooit vergeet voor God en de Onbevlekte Maagd.
De rozenkrans is mijn voorkeursgebed: ik ben trouwens te onwetend om zelf een gebed te componeren. Van al de voorwerpen die u mij vraagt, kan ik u, tot mijn spijt, alleen een medaille van de gezegende Grot toesturen: dat is alles wat ik op dit moment bezit; misschien zal ik een andere keer fortuinlijker zijn, en in die verwachting vraag ik u, Mijnheer, mijn diepste respect in de Heilige Harten van Jezus en de Onbevlekte Maria te ontvangen,
Uw allerdeemoedigste dienares,
Bernadette Soubirous
14. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 26: Piscator Tuscus [Toscaanse Visser]
Johannes XXI [1276-1277]
Echte naam: Pietro Juliani [bijnaam Petrus Hispanus] [Lissabon, ca 1215, - Viterbo, 20 mei 1277]
Hij was paus van 8 september 1276 tot bij zijn dood in mei 1277. Hij was de enige paus uit Portugal. Hij was aartsbisschop van Braga.
Johannes XXI was een Portugese arts en filosoof en theoloog. Hij bracht zijn tijd vooral door in zijn laboratorium en bibliotheek. Zijn opvolger Nicolaas III oefende tijdens het pontificaat van Johannes een grote invloed uit op het bestuur van de kerk.
Van 1245 tot 1250 werd hij bekend als "Pedro Hispano" [omdat hij van Spanje, het Iberische schiereiland kwam] en onderwees hij geneeskunde aan de universiteit van Siena, waar hij de "Summulae Logicales," een handboek over de logica van Aristoteles dat voor meer dan driehonderd jaar aangewend bleef in de Europese universiteiten. Hij genoot faam als docent aan de universiteit en keerde daarop teug naar Lissabon. In de tribunalen van Guimaraes was hij de raadsman en woordvoerder van koning Alfonso III van Portugal [1248-79] bij kerkelijke aangelegenheden en zo werd hij prior van Guimaraes. Hij poogde Bisschop te worden van Lissabon, maar slaagde hier niet in. In de plaats hiervan werd hij hoofd van de school van Lissabon. Als een notable filosoof, was hij verantwoordelijk voor het vierkant van tegenstellingen, ook wel het oppositievierkant genoemd
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3335 van 24/6/2010
Lieve zonen en dochters, kniel neer in gebed. U zult opnieuw gruwelen op de aarde aanschouwen. Uw land zal opnieuw de bittere kerk van het lijden drinken omdat de mensen hun Schepper de rug toekeren. Ik lijd omwille van wat er komen zal. Vlucht niet weg van Jezus. Als u wegvlucht, trekt u het kwade naar u toe. U behoort tot de Heer. Hoor Zijn stem en beantwoord deze met liefde, want Hij roept u op tot bekering! Ik wens u niet te verplichten, maar wat ik zeg is voor uw geestelijk welzijn. Iets ernstig zal er gebeuren in het Heilige Land van het Kruis [Brazilië], dat zich zal herhalen in Guatemala. Wees aandachtig. Vertel aan iedereen dat het nu de tijd is van de grote beproeving. Laat niet wat u morgen hebt te doen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
15. Heilige Louis-Marie Grignon de Montfort
Louis de Monfortt werd geboren te Montfort-sur-Meu en Iffendic op 31 januari 1673 en overleed te Saint-Laurent-sur-Sèvre op 28 april 1716. Hij was een Frans katholiek priester en ordestichter. In 1888 werd hij zalig verklaard door Paus Leo XIII en in 1947 werd hij door Paus Pius XII heilig verklaard. Zijn feestdag valt op 28 april.
Montfort-sur-Meu
Toen de zonnekoning Lodewijk XIV zijn kasteel van Versailles opsmukte om er het hof onder te brengen werd Louis op 31 januari 1673 geboren. Zjn vader Jean-Baptist Grignion was advocaat.Zijn moeder, dochter van een schepen, zou het leven schenken aan acht jongens en tien meisjes. Vier kinderen vlogen van de wieg naar het graf, drie zonen kozen voor het priesterschap, twee dochters trokken naar het klooster. Louis, de oudste, werd uitbesteed. Weldra verhuist het gezin naar het buitenverblijf Bois Marquer, een ridderslotje in Iffendic, enkele kilometers van Montfort-sur-Meu. In de bossen gaat Louis op verkenning. De eenzaamheid trok hem aan en men zag hem al eens bidden in het prieel. Op 12-jarige leeftijd is hij een flink opgeschoten jongen, sterk gebouwd, vertrouwd met het harde boerenleven en van geen kleintje vervaard.
Heilige Louis de Montfort
Montfort-sur-Meu, geboorteplaats H. Louis de Montfort, buitenkant
Montfort-sur-Meu, geboorteplaats H. Louis de Montfort, binnenkant
Zijn vader, die meer zorgen heeft dan geld, is een toegewijde echtgenoot met teveel ambitie en een te heftig temperament. Soms laat hij thuis zijn woede de vrije teugel. Louis fungeert dan als bliksemafleider en hij weet door zijn dienstvaardigheid het onheil voorkomen. Zijn moeder, gebukt onder de kinderlast, komt hij dan opbeuren. Louis lijkt bijzonder geboeid te zijn door het kerkelijk leven. Sermoenen schijnt hij letterlijk te kunnen weergeven en zijn ouders wordt veel lof toegezwaaid voor zijn prille vroomheid en jeugdige studie-ijver. Het vormsel was voor Louis geen parade. Bewust dat hij tot volwassen christen gezalfd wordt, vertrouwt hij zich toe aan Maria en koppelt haar naam aan de zijne. Thans heet hij Louis-Marie Grignion.
16. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 10 oktober [zie rubriek gebeden].
Henk
25-09-2010
25 september 2010
25 september 2010
Maandelijkse boodschap van Onze Lieve Vrouw aan Marija Pavlovic voor de hele wereld:
"Lieve kinderen! Vandaag ben ik met u en zegen Ik u allen met Mijn moederlijke zegen van vrede en dring Ik er bij u op aan om uw geloofsleven nog beter te beleven, omdat u nog steeds zwak bent en niet nederig. Ik verzoek u dringend, kleine kinderen, om minder te spreken en meer te werken aan uw persoonlijke bekering opdat uw getuigenis vruchtdragend zou zijn. En dat uw leven een onophoudelijk gebed mag zijn. Dank om aan Mijn oproep gehoor te hebben gegeven."
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 42]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Oorlog in Medjugorje
Janice: Mirjana, verschillende mensen hier in Medjugorje lijken vandaag bezorgd, speciaal sommige pelgrims. Het dorp is rustig. Er is een dreigende, bijna griezelige stilte rond de kerk. De boetieken, de winkels, de cafés zijn gesloten. Taxibestuurders zijn onbestaande behalve voor enkele vreemdelingen, die nabij de kerk geparkeerd zijn, en zelfs zij doen geen zaken. Het is moeilijk om een man in dit dorp te vinden. Ons werd gezegd dat elke man gewapend is en de wegen naar Medjugorje bewaakt. Ik bemerk dat Marco niet gewapend is en niet de wegen bewaakt. Hij is hier bij u. Mirjana: Zij die Gods wil doen, hoeven zich nergens zorgen over te maken. De mensen hier bidden veel. Zij die bidden ervaren God als hun liefhebbende zorgdragende Vader. Zij kunnen naar Zijn huis gaan, de kerk [synagoge, moskee, of andere plaatsen van aanbidding], en Hem vertellen over hun noden, behoeften, hun harten, hun verlangens, wetende dat Hij alles hoort en alles weet en van ieder van Zijn kinderen met een onpeilbare liefde houdt. De Gezegende Moeder zegt dat Zijn liefde voor elk van ons zo groot is dat we nooit in staat zullen zijn de wijdte ervan of het unieke ervan of de persoonijke dimensie ervan in dit leven te begrijpen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De achtste dag
Brr! Zo koud: "De morgenstond brengt ijs in de mond." Bevroren fietsers probeerde zich warm te trappen. Na 22 km kwam de zon, en ze gaf katoen!
Eens over de Isselbergpass kwamen wij in Kötsbach. Rudi Verhoeven had ons verteld dat hier een zwarte Madonna wordt vereerd. We vonden dat beeld boven het hoofdaltaar.
We reden door het grensgebied tussen Oostenrijk en Slovenië. Dan weer klimmen naar de Wurzenpaß., gevreesd door elke wielertoerist. De Staf niet meegerekend. Hij beet op één uur door deze zware boterham.van dik 20 km.. Hiervoor moest hij afrekenen met de sterkste stijging van gans het traject. De motorhome koos even een andere weg, doorheen de Karrawankeltunnel [7,8 km].
Blij op een camping mekaar terug gevonden in Gozd Martuljek: smullen, bidden, rusten en ... voorzien voor morgen.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 237]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Getuigenissen van de grafwachten
Vier van de teruggekeerde soldaten kwamen hem hetzelfde meedelen als Cassius. Tegenover die mannen liet Pilatus geen woord los en hij zond ze naar Caïphas. Tezelfdertijd zag ik de andere wachten in de buurt van de tempel een grote binnenplaats betreden, waar veel oude Joden vergaderd waren. Ik zag de Joden beraadslagen en zag hoe zij de soldaten apart namen en hen met geld en bedreigingen er toe bewegen wilden te vertellen dat Jezus leerlingen het lijk hadden gestolen terwijl de wacht aan het slapen was.
Toen de soldaten daartegen inbrachten dat hun makkers, die Pilatus waren gaan melden wat er gebeurd was, hen zouden tegenspreken, beloofden de Farizeeërs dat ze dat zaakje wel zouden opknappen.
Intussen verschenen de vier wachten die Pilatus naar Caïphas had gestuurd, en hielden ze de verklaring staande die zij voor de landvoogd hadden afgelegd. Het was reeds bekend geworden dat Jozef van Arimathea op onverklaarbare wijze was ontsnapt uit de kerker, waarvan de deuren gesloten bleven.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 237]
Preken
Ge moet bekeerd zijn
Neen, broeders, laten we nooit vergeten dat we, om waardig te communiceren, bekeerd moeten zijn en het vaste voornemen moeten hebben om in de deugd te volharden. Toen Jezus Christus de apostelen Zijn aanbiddelijk lichaam te eten en Zijn kostbaar Bloed te drinken wou geven, waste Hij eerst zelf de voeten. Daardoor wou Hij hen en ons laten zien hoe rein de mens behoort te zijn om God te ontvangen. Hij wou aantonen dat we ons nooit genoeg van onze zonden, zelfs niet van onze dagelijkse zonden, kunnen zuiveren. Zeker, de dagelijkse zonden maken onze communies niet onwaardig, maar ze zijn er in ieder geval de oorzaak van dat we nauwelijks profijt trekken van het geluk dat ons te beurt valt. Het bewijs ligt voor de hand: ga maar eens na hoe dikwijls we in de loop van ons leven al te communie zijn geweest. En zijn wij er beter op geworden? Welnee, geen steek!
De werkelijke oorzaak daarvan is geen andere dan dat we zo goed als altijd aan onze slechte gewoonten blijven vasthouden. We geven ze niet op, noch vóór, noch nà de heilige communie! We hebben een afschuw van grote zonden die onze ziel ter dood brengen, maar van onze kleine ongeduldigheden, van ons gemopper wanneer we stroppen, verdriet of tegenkanting die we te verduren krijgen, van onze uitvluchten en onze smoesjes zeggen we: dat is de moeite niet waard! Ge wilt toch niet ontkennen dat ge ondanks al uw biechten en communies steeds dezelfden blijft. Reeds jaren zijn uw biechten niets anders dan een herhaling van telkens dezelfde, zij het dagelijkse zonden, die uw communies niettemin bijna alle verdiensten ontnemen. Ge komt geen stap verder, nee, maar wie belet u uw leven te beteren?
Als ge steeds dezelfden blijft, dan komt dat alleen omdat ge niet de minste moeite doet om verandering in uw toestand te brengen. Ge hebt er niets voor over en ge schrikt voor elke strijd. Ge zoudt willen dat ge door iedereen geëerd werd en iedereen een hoge dunk van u had, wat niet zo eenvoudig te bereiken is. Laten we er liever naar streven, broeders, alles, maar dan ook alles uit te roeien wat Jezus Christus kan mishagen en ge zult zien dat iedere communie u een stap dichter bij de hemel brengt. Hoe vaker we te communie gaan, hoe meer we ons onthecht zullen voelen aan de zonde en hoe sterker we ons zullen aangetrokken voelen tot God ... Dat wens ik u toe.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 80]
Francisco ziet de duivel
Hoe verschillend is het voorval dat mij nu voor de geest komt. Op een dag gingen we naar een plaats die Pedreira werd genomen, en terwijl de schapen aan het grazen waren, sprongen wij van rots tot rots en maakten we luide echos door de diepe ravijnen. Francisco trok zich naar gewoonte terug in een holte tussen de rotsen.
Een aanzienlijke tijd was intussen voorbijgegaan, toen we hem hoorden roepen en schreeuwen tot ons en Onze Lieve Vrouw. Verward dat er iets met hem was gebeurd, gingen we op zoek naar hem door zijn naam te roepen. "Waar bent u?" "Hier! Hier!" Maar het duurde nog enige tijd voor we hem vonden. Uiteindelijk kwamen wij op hem uit en zagen we hem, bevend van schrik, op zijn knieën en zodanig ontsteld dat hij niet rechtop kon komen. "Wat scheelt er? Wat is er met u gebeurd?" Met een stem, bevend van schrik, antwoorde hij: "Het was een van deze grote beesten die wij in de hel zagen. Het was hier recht voor mij en het ademde grote vlammen uit!" Jacinta en ik hadden niets gezien en zo zei ik lachend tot hem: "U wenst nooit na te denken over de hel, om niet bevreesd te zijn." En inderdaad, als Jacinta voornamelijk scheen bewogen te zijn door haar herinneringen over het visioen van de hel, zei hij gebruikelijk: "Denk niet zoveel aan de hel! Denk in de plaats aan Onze Heer en Onze Lieve Vrouw! Ik denk niet aan de hel om niet bevreesd te worden."
Hij was alles behalve bevreesd. Hij zou, helemaal alleen, eender waar gaan tijdens de nacht, zonder de minste twijfel. Hij speelde met hagedissen en als hij op slangen uitkwam, wond hij ze rond een stok en goot zelf schapenmelk in de rotsgaten zodat ze konden drinken. Hij ging jagen op vossen en schuilplaatsen van konijnen, genetkatten en andere wilde dieren.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Film Jacob [1/12]
Het leven van Jakob is getekend door de sfeer van zijn jeugd: die van een verscheurd gezin. Hij voelt zich bedreigd en weet zich nergens veilig. Hij probeert conflicten te omzeilen, maar raakt er juist daardoor in betrokken. Hij bedriegt zijn broer Ezau, haalt zich daarmee zijn woede op de hals en ziet geen andere uitweg dan te vluchten naar zijn oom Laban. Op zijn beurt wordt hij bedrogen door zijn oom, die hem de gesluierde Lea tot vrouw geeft, in plaats van Rachel op wie hij verliefd is. Als hij later ook met Rachel trouwt, stapelen de spanningen in zijn gezin zich op, zoals vroeger in zijn ouderlijk huis. En toch: de eenzaamheid waarin die wisselende lotgevallen van zijn leven hem brengt, doet hem beseffen in wie het enige houvast van zijn leven ligt: de God van zijn vader Isaak en zijn moeder Rebekka, de God van zijn grootouders Abraham en Sara.
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 290]
Wat een geheim! Wat een geheim wanneer de deur opengaat naar een plaats waarover geen enkele schrijver zou kunnen schrijven, die geen enkele ziener zou kunnen zien, die geen enkele geest die nog in een lichaam gevangen zit zich zou kunnen voorstellen. De hemel is niet alleen reëel, maar veel reëler dan de aarde, en tijd bestaat er niet, geen begin of einde, en hij maakt van het lijden op aarde een kleine te betalen prijs om binnen te mogen gaan. De deur zal opengaan naar een licht dat schittert, maar tegelijk zacht is, en dan zullen we Haar eindelijk zien. Dan zullen we mekaar eindelijk omhelzen! Dan zullen we de Maagd in JHaar ware glorie zien, stralend zoals geen juwelen, geen goud, geen saffier zouden kunnen stralen, en op dat moment zal Ze ons niet het Kindje in haar armen tonen, maar Christus als God en Koning.
Slot
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 184]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Katholieke communie en "dubbel toebehoren"
De prior pleitte al meerdere jaren opdat de katholieke Kerk niet katholieken zou toelaten tot de communie in de mis, tenminste degenen die "zoeken naar de werkelijkheid van Christus aanwezigheid in de eucharistie."
Zijn nuttigen van de katholieke Eucharistie vanaf 1972 komt dus over als een uitgangspunt van een persoonlijke evolutie die hem bracht tot het volledig delen van het katholiek geloof in de ware aanwezigheid van Jezus.
Een tweede reden is de kerkelijke context. In maart 1972, in Taizé zelf, publiceerde de groep van Dombes een tekst: Vers une même foi eucharistique? [Naar eenzelfde eucharistisch geloof?] Dit Dogmatisch akkoord over de Eucharistie, een vrucht van lange jaren denkwerk, werd in september 1971 ondertekend door veertien protestantse dominees [waaronder Max Thurian] en achttien katholieke priesters. Het akkoord ging over "de ware, levende en agerende aanwezigheid van Christus" in het sacrament van de Eucharistie en besloot: "We denken dat de toegang tot de communie niet meer hoeft geweigerd, om redenen van eucharistisch geloof,"aan christenen van een ander belijdenis die de hierboven aangehaalde overtuiging toetreden."
Ondanks veel kritiek kreeg het document van Dombes veel weerga. De publicatie kwam juist voor deze van een Roomse Instructie over de toegang tot de Eucharistie van niet katholieken. Dit samenvallen was geen toeval. De Instructie verbreedde de mogelijkheden tot toetreden van protestanten tot de katholieke Eucharistie en liet een marge door de lokale bisschop te onderscheiden.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 107]
Gamaliël de Oudere
Ook hier valt wat te leren van Gamaliël
Gamaliël was een man die wist, dat geloven niet betekende, dat je thuis stil ging zitten wachten op de dingen die God zou gaan doen. Ook al staat het er niet zo letterlijk bij in deze geschiedenis, het blijkt wel uit het verloop van andere geschiedenissen dat Gamaliël de zaak drastisch aangepakt heeft. Hij geloofde niet dat Jezus de Messias was. Daarop zal hij Paulus, één van zijn briljantste leerlingen, bij de hogepriester geïntroduceerd hebben, die hem de opdracht gaf om de gelovigen tot in Damascus te vervolgen. Gamaliël ging aan het werk als een drastisch bestrijder van de Messiaanse weg.
Wij zullen ook moeten leren, dat wij nergens in de Bijbel leren, dat als je gelovig bent, je dan stil moet gaan zitten wachten op de dingen die God doet. Neen, als je gelovig bent, moet je juist zelf de hand aan de ploeg slaan. Ik geef u enkele voorbeelden: toen Israël uit Egypte naar het beloofde land gebracht moest worden, stuurde God niet een groot aantal "woestijn-taxi's" [kamelen]. Ook stuurde God geen engelen of hemelse voertuigen. De Israëlieten moesten zelf lopen! Toen de tabernakels gebouwd moest worden, was dit precies volgens het plan van God. God deed het echter niet Zelf, Hij liet het de mensen op aarde doen. Zelfs de voorwerpen voor de tabernakel moesten de mensen zelf maken. Ook de ark des verbonds werd niet door God gemaakt!
Toen de tempel van Salomon en later de tempel na de Babylonische ballingschap gebouwd moesten worden, deed God het opnieuw niet Zelf, maar liet Hij het de mensen doen. En toen Israël voor Zijn zonden gestraft moest worden, zelfs toen deed Hij ook dat niet Zelf, maar liet Hij het Nebucadnezar doen. God maakt steeds gebruik van mensen. Mensen zeggen soms zo gemakkelijk, dat God nog altijd dezelfde is. En het is waar. Maar dat betekent niet, dat je dan kunt gaan zitten dromen, terwijl God al het werk wel zal doen. Wij zijn degenen die het werk moeten doen.
Ik begrijp, dat het voor velen een belangrijke vraag is, of Gamaliël net als Nicodemus en Jozef van Arimathea ooit tot geloof in de Heer Jezus gekomen is. Wij weten het niet. Er zijn legenden die vertellen, dat hij inderdaad tot geloof gekomen is. Maar zijn die legenden betrouwbaar? Ik denk het niet. De geschiedenis lijkt ons ook niet te zeggen, dat hij ooit tot bekering gekomen is.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Nu ze geïnstalleerd was in haar dokterspraktijk, voelde Gianna zich geroepen om zich bij haar oudere broer te voegen, die priester was in het missiegebied in Brazilië. Daar hoopte ze haar diensten te kunnen aanbieden aan de armen, die zo dringend nood hadden aan medische bijstand. Omdat het ene obstakel na het andere zich voordeed, en omdat ze zich realiseerde dat haar gezondheid te zwak was voor het Braziliaanse klimaat, hield ze rekening met de waarschuwing van haar spirituele leider, die haar het advies gaf om te wachten.
Ze was nog steeds actief in de Katholieke Actie en kwam daardoor regelmatig in contact met een ingenieur mechanica, Pietro Molla, en weldra werden ze verliefd op elkaar. Gedurende het Mariale jaar 1954 ging Gianna mee op bedevaart naar Lourdes om de zieken te helpen. Daar bad ze tot de Heilige Moeder om begeleiding. Zo schreef ze toen ze weer thuiskwam: "Ik kwam thuis, en Pietro kwam binnen."
Na een verloving van zeven maanden huwden ze. Pietro was 43, Gianna was 33. Giannas broer, vader Guiseppe, zegende het huwelijk in in september 1955. De genegenheid van de mensen voor Gianna werd duidelijk toen ze luid applaudisseerden toen de bruid door het middenpad van de kerk naar het altaar stapte. Dit was een reactie die haar verraste en blij maakte.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 124]
Brief aan Bernadette Soubirous
Van de weleerwaarde C. Alix, vicaris van Saint-Thomas-d'Aquin te Parijs
21 juni 1863
Lieve zuster in Onze Heer Jezus Christus,
Ik wil u bij mijn vertrek enkele heilige woorden nalaten die u van tijd tot tijd kunt overpeinzen en die u zullen helpen, hoop ik, om u te heiligen.
Bemin de nederigheid. Bemin het geloof dat u tegenover God nietig bent. Dan zal God uw hart tot volheid brengen. Ga lofspraak uit de weg, alleen God is goed, zegt het evangelie.
Bemin de eenvoud, verloochen nooit uw aard, blijf in de staat waarin de Allerheiligste Maagd u heeft gevonden.
Bemin de pijn. Jezus heeft veel geleden, zoals ook zijn Moeder heeft meegeleden met de pijnen die hij voor ons ondergaan heeft! De pijn, samengebald in de passie van Jezus Christus, heeft een helende werking; zij is zachter dan de mildheden van de wereld bij elkaar.
Leef uw leven voor de vorm op aarde zolang God het goeddunkt u hier te laten, maar leef in werkelijkheid, door uw gedachten, uw gevoelens en uw verlangens, in de hemel.
Ik hoop dat uw hart die wond van goddelijke liefde mag bezitten die zich hier beneden nooit sluit.
Doe aldus, mijn goede zuster, en u zult het waarachtige leven leven. Ten slotte, mijn goede zuster in Jezus Christus, vergeet mijn arme ziel niet die God u heeft toevertrouwd, zoals hij mij de uwe heeft toevertrouwd. Ik heb het sterke vertrouwen dat u, door uw gebeden, aan mijn heiliging werkt, en u kunt ervan verzekerd zijn dat ik nooit een dag voorbij zal laten gaan zonder u aan te bieden bij God op het heilige altaar tijdens het offer van de Heilige Mis.
Thans, mijn lieve zuster, zegen ik u: In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen.
Nogmaals, in nederigheid en gehoorzaamheid,
C. Alix, priester.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 24: Bonus Comes [Een goede Graaf]
Adrianus V [1277]
Echte naam: Ottobuono Fieschi dei Conti di Lavagna [Genua, 1220 - Viterbo, 18 augustus 1276]
Duurde het pontificaat van de vorige Paus maar amper zes maanden, dan zou Adrianus V sterven nog voor hij tot priester en bisschop werd gewijd en tot paus gekroond werd.
Hij was een neef van paus Innocentius IV. Hij was pauselijk legaat in Engeland van 1262 tot 1268, waar hij bemiddelde in de strijd van koning Hendrik III. In 1244 werd hij aartsdiaken van Bologna en Parma. Hij was kapittelheer aan de kathedraal van Reims [1243-1250], de kathedraal van Piacenza [1247] en Parijs [1244 tot 1270]. In 1251 werd hij tot kardinaal-diaken van San Adriano benoemd door zijn oom Innocentius IV. Hij was ook aartspriester van de Basilica Papale di Santa Maria Maggiore, de grootste kerk in Rome die gewijd is aan de Heilige Maagd.
Ottobuono behoorde tot de feodale familie van Ligura, de Fieschis, graven van Lavagna, meteen de uitleg voor de profetie van Malachius [Ottobuono en graaf].
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3334 van 19/6/2010
Lieve zonen en dochter, Ik ben uw Moeder en Ik herhaal hetzelfde lied: keert terug, keer terug, keer terug. Uw God houdt van u en wacht op u met de immense liefde van een vader. Zeg neen tegen de zonde, omdat de zonde u wegleidt van God en van Zijn Genade. U behoort tot de Heer. U behoort tot de Heer en u dient enkel Hem te volgen en te dienen. Nu is het de tijd van smarten. Zoek sterkte in het gebed, in de Eucharistie en in het horen van het Woord van God. Ontvang het Evangelie van Mijn Jezus met vreugde. Ik kom uit de hemel en leidt u tot de heiligheid. Luister naar Mij. Ik wil u niet verplichten, maar neem ernstig op wat ik zeg. Uw tijd is kort. Stel niet uit wat u voor morgen hebt te doen. Mijn arme kinderen verdwijnen zoals de blinde de blinden leidt en de geestelijke dood overwint vele harten. Ik ben uw bedroefde Moeder en ik weet wat er u zal overkomen. Een natie zal ogenblikken van lijden beleven. Vreugde zal plaats geven aan het verdriet. Kniel neer in gebed. God roept u. Open uw harten. Als u gelovig en trouw blijft tot het einde, zult u door God worden beloond. De overwinning van de rechtvaardigen zal tot de rechtvaardigen komen. Moed. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
23-09-2010
23 september 2010
23 september 2010
1. Verschijning van Marija Pavolic en Ivan Dragicevic zijn vandaag rechtstreeks te volgen op www.mary.tv
Vandaag, op de feestdag van Pater Pio, bevinden Ivan en Marija zich te Wenen in de St. Stephan Kathedraal. U kunt het programma volgen op www.marytv.tv, alsmede de uitzending in livestream. Vergis u niet in de uurregeling op de site. De tijd is 12.40 uur, maar dat is een andere tijdzone. De uitzending begint om 16.00 uur onze tijd en de verschijning is zoals gewoonlijk om 18.40 uur. Kardinaal Schönborn zal aanwezig zijn en de Heilige Mis voordragen. 2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 41]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Globale ineenstorting van de economie
Janice: Is het Gods wil dat hij hier nu is? Mirjana: De omstandigheden hebben ons naar hier gebracht. We hebben veel vrede.
Janice: Mirjana, er zijn militaire tanks op achttien mijlen van hier. Ons werd verteld dat deze morgen [begin van mei 1991] de wegen van en naar Medjugorje zijn geblokkkeerd door konvooien van landbouwmachines, alle soorten machines en hoge rotsen. Stoort u dat? Mirjana: Neen.
Janice: Waarom niet? Mirjana: We zullen hier in Medjugorje veilig zijn.
Janice: Hoe weet u dat, Mirjana? Mirjana: Ik weet dat.
Janice: Heeft de Gezegende Moeder u gesproken over dit incident? Mirjana: De Gezegende Moeder zegt om altijd te bidden. Zij die bidden, hebben vrede.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De zevende dag
Al na 17 km. kwam de eerste zware karwei: de Gerlospass. Dan volgde er een lange afdaling! Om van te snoepen en uit te rusten. Maar ... op km. 65 begon er een serieuze kuitenbijter. Wij stonden aan de voet van de gevreesde Glos-Glockner. En de hemel begon met klimatologische wijzigingen: niet echt een voordeel.
Na een aantal verbeten kilometers besloot Pol om de wijze raad van zijn "meiske ... ons Mia" op te volgen: "Pol stap in de motorhome voor dat ge dood valt!" En de Staf? De Staf maalde door, soms rustig, soms kracht verbijtend de 12-15-18 procent steiging, in sterke wind, snijdige regen , en toch boven! Dat verdiende toch wel twee tassen chocomelk, of drie?
De afdaling ...? Er werd "wijselijk" besloten om alle vier in de motorhome te blijven . En de vijfde? Die nestelde zich in de G.P.S. Chauffeur Jos probeerde de weg te "zien" [maximaal 6 à 10 meter] en het wonderbakske goed in het oog houden en strikt te volgen. Een ongelooflijke prestatie.
Op de camping hebben wij wat meer geëten om de spanning eraf te krijgen, en dan een extra rozenhoedje opgedragen voor al de beveiligingsactiviteiten van boven en binnen de wagen.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 236]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
Getuigenissen van de grafwachten
Ongeveer een uur na de verrijzenis was Cassius bij Pilatus gekomen. Ik zag de landvoogd nog op zijn legerstede liggen en Cassius daarvoor treden. Diep ontroerd vertelde hij hoe de rots had gebeefd en een engel was neergedaald en de steen opzij had gerukt en hoe de doeken leeg in het grafgewelf hadden gelegen. Jezus was zonder twijfel de Messias, de Zoon van God. Hij was verrezen en niet meer in het graf. En Cassius vertelde nog meer van wat hij had gezien.
Pilatus luisterde vol heimelijke angst, maar liet echter niets blijken aan Cassius. Hij zei tot Cassius: "Gij zijt een dweper, gij hebt zeer dom gedaan om zo dicht bij het graf van de Galliër post te vatten, want nu hebben zijn goden macht over u gekregen en u allerlei dingen voorgetoverd. Ik raad u aan om deze dingen te verzwijgen tegenover de Joodse priesters, anders zou het u slecht kunnen bekomen."
Pilatus deed nog alsof hij geloofde dat Jezus leerlingen het lijk gestolen hadden en de wachten alleen het tegendeel beweerden om zich te verontschuldigen, daar zij het toegelaten hadden of hun taak verwaarloosd hadden of misschien omdat zij betoverd waren. Na zulke geveinsde uitlatingen van de landvoogd ging Cassius heen en liet Pilatus liet weer offers brengen aan zijn goden.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 236]
Preken
Kom vroeger dan anders
Nadat ge de goede God alle genade hebt gevraagd die ge voor uzelf of voor anderen verlangt, moet ge uw gebeden voortzetten. Bid de vaste gebeden voor en na de communie en nodig de Heilige Maagd samen met alle engelen en heiligen uit om de goede God namens u te danken. Tot ruim een half uur na de heilige communie moogt ge niet spuwen. Blijf na de Mis nog even bidden om God te vragen dat Hij u zou helpen bij de uitvoering van uw goede voornemens. Wanneer ge de kerk verlaat, moet ge onderweg niet blijven praten. Denk liever aan het geluk dat ge Jezus Christus hebt mogen ontvangen en ga rechtvaardig naar huis.
Als ge tussen de heilige diensten nog tijd over hebt, moet ge daar gebruik van maken om wat goede lectuur ter handen te nemen of een bezoek te brengen aan het Heilige Sacrament en God te danken voor de genade die Hij u s morgens geschonken heeft. Houd u zo min mogelijk bezig met de dingen van deze wereld. Ge moet integendeel zo streng over al uw gedachten, woorden en handelingen waken, dat Gods genade voor altijd bij u blijft.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 79]
Francisco bemint de eenzaamheid en het gebed
Later, toen hij ziek werd, toen ik hem ging bezoeken op mijn weg naar school, vertelde hij mij dikwijls; "Kijk! Ga naar de kerk en schenk mijn liefde aan de Verborgen Jezus. Wat mij het diepste treft is dat ik er zelf niet kan heen gaan om een tijdje bij de verborgen Jezus te blijven." Toen ik op een dag bij zijn huis kwam, nam ik afscheid van een groep schoolkinderen die meegekomen waren met mij, en ging ik gauw een bezoek brengen aan hem en zijn zus. Toen hij al dat geruis hoorde, vroeg hij: "Bent u met al dat volk gekomen?" "Ja." "Ga niet met hen mee, omdat u zou kunnen leren hoe u zonden moet begaan. Als u de school verlaat, blijf dan een tijdje bij de Verborgen Jezus en kom dan daarna alleen naar huis."
Bij een gelegenheid vroeg ik hem: "Francisco, voelt u zich erg ziek?" "Ja, maar ik lijd om Onze Heer te troosten." Toen Jacinta en ik op een dag in zijn kamer gingen, zei hij tot ons: "Praat niet teveel vandaag, want ik heb zon hoofdpijn." Jacinta herinnerde hem: "Vergeet niet om uw opoffering voor de zondaars." "Ja, maar eerst wens ik de Heer en Onze Lieve Vrouw te troosten, en daarna de zondaars en de Heilige Vader."
Op een andere dag was hij heel gelukkig toen ik aankwam. "Voelt u zich beter?" "Nee, zelfs slechter. Het zal nu niet te lang meer duren eer ik naar de Hemel ga. Eenmaal ik daar zal zijn, zal ik Onze Heer en Onze Lieve Vrouw heel veel troosten. Jacinta zal heel veel bidden voor de zondaars, de Heilige Vader en voor u. U zult hier blijven, omdat Onze Lieve Vrouw het zo wil. Luister, u moest alles doen wat Zij van u verlangt." Terwijl Jacinta enkel maar leek bezorgd te zijn over de bekering van de zondaars en de redding van de zielen van de hel, dacht Francisco eerder enkel aan het troosten van Onze Lieve Vrouw, die hem zo bedroefd leek.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [17/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 289]
"Ik roep ieder van jullie op om bewust voor God te kiezen en satan te verwerpen," zei ze in Medjugorje. "Ik ben jullie moeder, en daarom wil ik jullie allen naar volledige heiligheid leiden. Ik wil dat ieder van jullie gelukkig is hier op aarde en met mij in de hemel is. Dat, lieve kinderen, is de bedoeling van mijn komst hier en het is wat ik verlang. Als jullie jezelf aan mij zouden overgeven, zullen jullie niet eens de overgang van dit leven naar het volgende leven voelen. Jullie zullen op aarde het leven van de hemel beginnen leiden."
Het was haar laatste en grootste geheim want, met een leven van gebed verliest de dood niet alleen zn pijn, maar stopt hij te bestaan. Er is geen duisternis. Er is geen paniek. We verlaten deze aarde met ons volle bewustzijn, we zijn ons bewust van de scheiding van geest en lichaam, en op dat moment ondervinden we het gunstige effect van al die Weesgegroetjes. Al die aanroepingen tot Maria om voor ons te bidden in ons laatste uur, wachten ons op aan de glorierijke deur van de dood.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 183]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Katholieke communie en "dubbel toebehoren"
In het protestantisme zijn de theologische strekkingen zeer breed: Luther beweert dat Christus aanwezig is in het brood en de wijn tijdens het Avondmaal [in, cum en sub: 'in, met en onder'], Calvijn legt de nadruk op de spirituele aanwezigheid van Christus waarmee de gelovige zich kan verenigen, terwijl voor Zwingli Christus aanwezig is in de harten maar niet in de gedaanten. In de protestantse tempels is er geen eucharistische voorraad en geen cultus van de Eucharistie.
In Taizé was de bevraging rond Christus aanwezigheid in de Eucharistie permanent en de werkzaamheden van Max Thurian ... vanaf zijn eerste boek ... bewijzen dat. In de kerk van de Verzoening werd het niet aan de gelovigen uitgedeelde eucharistisch brood op een klein altaar bewaard om in de volgende viering te worden uitgedeeld. In mei 1969 vertrouwde Broeder Roger aan zijn dagboek toe: "Nu bevind ik me dikwijls in de kleine Romaanse kerk bij de eucharistische voorraad. Die plaats is bewoond. Het geloof van de katholieke Kerk getuigt er sinds de eerste eeuwen van."
"Hoe komt het dat ik niet bij de voorraad eucharistisch brood dat we bewaren op het kleine altaar na onze eucharistie in Taizé ga zitten? Is het omdat het geloof van onze oorspronkelijke Kerken niet door de eeuwen bevestigd is?"
Op 29 april 1970, ter gelegenheid van een bezoek van pater Voillaume, stichter van de Kleine Broeders van Jezus, noteerde Broeder Roger in zijn dagboek een verrassende gebeurtenis: "We zijn beide in de Romaanse kerk gegaan in aanwezigheid van de eucharistische voorraad. Mag ik het schrijven? Ik wil geen wonderen die me overstijgen en zie, een inwendig en uitwendig licht vervulde de ruimte. Ik bleef er niet, stond op, zo bang ben ik God op de proef te stellen."
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 106]
Gamaliël de Oudere
Ook hier valt wat te leren van Gamaliël
Hij was een man die geloofde in God en volledig vertrouwde op God. Hij vertrouw de, dat God borg stond voor Zijn eigen werk. Hij vertrouwde erop, dat God Zelf duidelijk zou maken, of deze zaak van Hem of juist niet van Hem was. Gamaliël was een man die God wist te betrekken bij de grote problemen en vragen van het leven. waar de mens het niet meer weet, zo vertrouwde Gamaliël, daar weet God het nog wel. Zo vertrouwde hij op God Zelf.
Het is zeer belangrijk, dat wij zo ook met al onze problemen leren om bij God te komen. Dat betekent niet, dat God dan direct al je problemen voor je oplost. Het betekent wel, dat God je dan rust en vrede geeft in je hart.
Wat een zegen is het, dat wij als gelovigen, hier een duidelijk antwoord hebben, waar Gamaliël twijfelde. Wij weten, dat het werk van de Heer Jezus van God was. Het was de hemelse Vader die Zijn eigen Zoon naar de aarde gezonden had, om een verloren wereld te redden.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna was een toegewijde dokter die haar patiënten thuis bezocht in de dorpen of in het ziekenhuis in Magenta. In de namiddag was ze in de spreekkamer. Ze stond erom bekend dat ze haar kantoor niet verliet tot ze de laatste patiënt had geholpen. Soms kwam ze pas om negen uur s avonds thuis. Haar assistente, een verpleegster, herinnert zich dat Gianna meteen de zieken bezocht wanneer ze haar s nachts nodig hadden, en dat ze op een bepaalde nacht tot drie maal toe gewekt werd om naar iemands ziekbed te gaan. Deze activiteiten gingen steeds maar door, tot ze naar het ziekenhuis ging voor de geboorte van haar laatste kind.
Gianna was een hevig tegenstander van abortus. Toen ze een jong, ongehuwd meisje behandelde dat haar baby geaborteerd had, was Gianna met afschuw vervuld. Ze pleitte bij dit meisje om deze zonde te biechten bij een priester. Ze drong er bij de parochiepriester op aan om haar een lezing te geven over deze verfoeilijke misdaad. Gianna stond vooral dicht bij aanstaande moeders, kalmeerde hun angsten en gaf hen vreugdevol raad tot de tijd van de geboorte. De waarde die ze aan het leven hechtte, deed haar het volgende schrijven: "De dokter hoort zich niet te bemoeien. Het recht van het kind om te leven is gelijk aan het recht van de moeder om te leven. Het is een zonde om te doden in de moederschoot." Deze verklaring was later aanwezig in het leven van Gianna.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 123]
Aan mijn petekind Bernadette Nicolau
Nevers, 11 januari 1879
Mijn lieve kleine petekind,
Je brief bezorgde mij een intense vreugde. Alles wat jullie aangaat, heeft mijn belangstelling, want ik draag jullie alien steeds tedere gevoelens toe. Ik dank je voor de goede gebeden die je voor mij gedaan hebt. Ik op mijn beurt bid dat je verstandig, gehoorzaam en vroom mag blijven. Ik vind het jammer dat je de school gaat verlaten terwijl je nog zo Jong bent. Dit is het moment waarop je het meest zou moeten profiteren, nu je lets ouder bent en verstandiger.
Nou ja, niemand is tot het onmogelijke gehouden. Als je nodig bent als hulp van mijn peettante, moet je daar lets voor opofferen. Zeg haar, je moeder, dat ik aan haar denk wanneer ik pijn lijd en dat ik mijn lijden vaak aan God opdraag omwille van haar, van jou en van je broers. Ik dank mijn peettante voor haar bedoeling mij lets via mijn broer op te sturen. Ik ben haar daarvoor net zo dankbaar als wanneer ik het zou bezitten. Wanneer je de gelegenheid hebt mijn lieve Moeder en de Zusters te ontmoeten, wil je dan zo vriendelijk zijn hun mijn goede wensen voor het nieuwe jaar over te brengen. Verzeker hun dat ik de mooiste herinne-ringen aan hen bewaar.
Het ga ja goed, mijn lieve kind, ontvang een liefhebbende kus van je liefhebbende peettante.
Zuster Marie-Bernard Soubirous
[...] Je zult vast lachen om mijn onbezonnenheid, ik ben te moe om nog eens opnieuw te beginnen, adieu.
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 24: Concionator Gallus [Een Franse prediker]
Innocentius V [1276]
Echte naam: Pierre de Tarantaise [Tarantaise-Moutiers, Savoie 1276, - Rome, 22 juni 1976]
Innocentius V, een dominicaan, was paus van 21 januari tot 22 juni 1276.
Hij werd circa 1225 geboren in Savoye als Pierre de Tarantaise. Rond 1240 trad hij in Lyon toe tot de orde van de dominicanen. Hij studeerde theologie in Parijs en doceerde er nadien. Hij schreef onder andere een commentaar op de Sententiae van Petrus Lombardus. Zijn bijnaam was "Doctor Famosissimus"
Hij werd in 1272 tot aartsbisschop van Lyon gewijd en in 1273 tot kardinaal van Ostia verheven. In 1274 was hij een prominent deelnemer aan het Tweede concilie van Lyon, dat plaatsvond in de kathedraal van Lyon. In dat jaar sprak hij ook bij de begrafenis van de grote franciscaan Bonaventura. Hij werd paus als opvolger van Gregorius X, van wie hij de vertrouwde raadman was. Gedurende zijn korte pontificaat kon deze eerste Dominicaanse paus weinig bereiken. Hij zette zich in voor de hereniging met de Oosterse Kerken. Leo XIII verklaarde hem in 1898 zalig. Zijn feestdag is 22 juni.
De profetie van Malachias duidt op het feit dat Paus Innocentius lid was van de orde der predikers, opgericht te Toulouse door de Heilige Dominicus Guzman, en die hiervoor de goedkeuring verkreeg van Paus Honorius III in 1216.
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3333 van 16/6/2010
Lieve zonen en dochter, Ik ben uw Moeder en ik komt uit de hemel om u Mijn Liefde aan te bieden. Wees volgzaam en boots de Heer in alles na. Ik heb ieder van u nodig. Zet geen stap terug. De mensheid leeft in een tijd die slechter is dan ten tijde van de zondvloed en Mijn arme kinderen zijn zo blind dat de blinden volgen. Ik lijd om wat er u te wachten staat. Bid veel vóór het Kruisbeeld. Blijf niet langer verstrikt in de zonde en keer tot Hem terug., die uw enige en ware Redder is. U gaat een toekomt tegemoet met grote beproevingen. Ik wens u te zeggen dat u het gekozen volk van God bent en dat Hij veel van u verwacht. Wanneer alles zal verloren lijken, zal er een grote overwinning van God komen voor u. De mensheid zal vrede vinden wanneer de duivel is verslagen. In de grote triomf van Mijn Onbevlekte Hart, zal de vijand nooit meer handelen tegen het uitverkoren volk van God. U zult een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zien. Vreugde zal voor altijd heersen in alle harten en God zal de enige Heer zijn van Zijn volk. Laat het gebed niet vallen, want enkel door het gebed kunt u de plannen van God begrijpen. Niets en niemand is verloren. De tijd van de bevrijding komt dichterbij. Luister naar Mij en Ik zal u leiden naar Hem die uw Weg, uw Waarheid en uw leven is. Vrees niet. Ik zal Mij aan uw zijde bevinden. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
22-09-2010
22 september 2010
22 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 40]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Globale ineenstorting van de economie
Janice: Andere zieners, naar men zegt, in verschillende delen van de wereld, hebben gesuggereerd dat een deel van de voorspelde kastijdingen niet alleen gaan over natuurrampen maar ook betrekking hebben op een globale economische instorting. Mirjana: Daar weet ik niets van.
Janice: Sommige internationale economisten beginnen die mogelijkheid nu te overwegen, Mirjana. U bent economist van opleiding, nietwaar? Ging uw studie-opleiding aan de universiteit over economie? Mirjana: Ja.
Janice: Heeft u een mening over de globale economie? Mirjana: Neen.
Janice: Is de ineenstorting van de globale economie één van de geheimen? Mirjana: Ik wens nu geen commentaar te geven over de geheimen.
Janice: Stoort het uw echtgenoot, Marco, om hier zonder werk te zijn? Mirjana: Neen. Marco bidt dikwijls. Hij tracht gehoorzaam te zijn aan Gods wil. Hij heeft veel werk door dagelijks zorg te dragen voor onze eigendom en zich te bekommeren voor degenen die naar hier komen als onze gasten.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De zesde dag
De voorziening beliep 162,5 km. Via Lermos werd de Fernpass beklommen, in t gebied van Naserth. Dan een beetje dalen en op een heel klassieke manier boterhammetje binnengewerkt. Hierna terug klimmen tot 1.126 meter boven de zeespiegel. Na Holzleiten was er een fikse afdaling. De snelheid piekte tot 81 km per uur. Frans bewonderde deze prestatie, maar innerlijk daverde hij van schrik.
In Götzen werd er halt gehouden. De parochiekerk werd door de inwoners gebouwd en versierd. Een werk van drie jaar. Het resultaat ontlokt ieders verbazing. Het kon toch niet anders dan dat er hier een kaarsje aangestoken werd. Dank U Lieve Vrouwke voor Uw bescherming. En het liedeke van Jos klonk:
Moeder Koningin van de Vrede, Reist U Moeder met ons mede. Spreid dan Uwe mantel open, Zodat wij geen weg ontlopen.
Een agent in uniform, wist met wijze raad wat te vertellen: Pas op! De weg daalt wel 16 %. De open baan naar Innsbruck is een echte windtunnel. Fietsers worden soms een volle meter opzij geduwd! Wees voorzichtig!! En ja ... stuur vast, pedalen op scherp, en ... zonder ongelukken! Ook hier heeft die vijfde persoon weer hemelse hulp geboden. Wonderbaar!
Het grensgebied tussen Duitsland en Oostenrijk toonde een prachtige waterval. In zweet gereden fietsers genieten van dat zicht dubbel zoveel. De dagrit had als kenmerk "vlakke wind op kop." De avond was dus erg welkom. Camping Zell am Ziller, met goed sanitair, verzekerde ons van welverdiende rust! Maar dat was alleen fysisch.
Psychisch was het andere thee! Bij een verplaatsmaneuver tikte de motorhome tegen een geparkeerde Nederlandse vierwieler. De nodige papieren werden ingevuld en door de Noorderbuur in een overdreven klacht bijgewerkt.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 221]
Hoofdstuk 6. De Kruisiging
Toen de minnende Heer van alle leven door Zijn marteldood de schuld van de zondaars voldeed, als mens Zijn ziel beval in de handen van Zijn God en Vader en Zijn lichaam prijsgaf aan de dood, overtrok de bleke, koude lijkkleur het heilige, gruwelijk geschonden hulsel; het lichaam van de Heer sidderde in de greep van Zijn smarten en werd wit, terwijl de stromen bloed, die uit Zijn wonden waren gelopen, nu donkerder en duidelijker dan voorheen zich vertoonden.
Zijn aangezicht werd langer, Zijn wangen zonken helemaal in, Zijn neus werd smal en spits, Zijn kin kwam omlaag, Zijn ogen openden zich, halfgebroken en vol bloed. Hij hief Zijn met doornen gekroonde hoofd voor de laatste maal gedurende enkele, weinige ogenblikken in de hoogte, en liet het dan op Zijn borst zakken, onder de last van Zijn pijnen. Zijn lippen, blauw en gespannen, weken vaneen, zodat men de bloederige tong zag in Zijn mond. Zijn handen, die gekromd waren om de nagelkoppen, gingen open en zakten naar voren, Zijn armen strekten zich in uiterste verstijving, Zijn rug sloot nauw aan tegen de kruisstam en heel de zwaarte van Zijn heilig lichaam zonk naar de voeten. Daarbij knikten Zijn knieën tezamen en keerden zich in één richting, zijwaarts, terwijl Zijn voeten een beetje om de nagel draaiden, die ze doorboorden.
De handen van Jezus Moeder verstarden, een waas trok voor haar ogen, zij werd bleek als de dood, haar oren hoorden niets meer, haar voeten wankelden, zij zonk neer op de grond en bedekte haar aangezicht, geheel ten prooi aan de smart. Ook Magdalena, Johannes en de anderen lieten zich neervallen op de grond.
Een tijdje nadien weer door de vrienden overeind geholpen, richtte de liefderijkste, de meest bedrukte moeder haar blik omhoog en zag het lichaam van haar zoon, het zonder vlek ontvangene van de Heilige Geest. Zij zag het vlees van haar vlees, het gebeente van haar gebeente, het hart van haar hart, het heilige hulsel, dat in haar schoot door goddelijke overschaduwing werd gevormd: nu ontsierd en verminkt, van Zijn allerheiligste ziel beroofd, prijsgegeven aan de wetten van de natuur, die Hijzelf geschapen had en die de zondige mens had misbruikt en geschonden; door de handen van hen tot wier herstel en levendmaking Hij was vlees geworden, mishandeld, verscheurd en gedood. Ach, uitgestotenen, als bevond men het melaats, gehoond en veracht hing het lichaam waarin alle Schoonheid, alle Waarheid en alle Liefde hadden gewoond, daar nu aan het kruis, tussen de kruisen van moordenaars! ... Wie zal ooit de smart kunnen vatten van Jezus Moeder, de koningin van de martelaren?
Het licht van de zon was nog dof en schemerig; terwijl de aarde beefde, was de lucht zwoel en drukkend, maar dan volgde een gevoelige kilte. ... Van het lijk van Onze Heer ging, het gruwelijke ten spijt, een buitengewoon eerbiedwekkende en meteen ontroerende indruk uit. Links en rechts hingen de moordenaars: vreselijke verwrongen, als dronkaards. Zij zwegen nu allebei. Dismas bad in stilte.
Het was kort na drie uur, toen Jezus stierf. Pas hadden zij hun eerste schrik, bij het beven van de aarde, overwonnen, of de meeste Farizeeërs werden weer stout. Zij naderden de kloof, die op Calvarië was ontstaan, wierpen er stenen in, bonden touwen aaneen en lieten ze neer. Aangezien zij echter de bodem niet konden raken, legden zij iets van hun driestheid af, en toen het volk begon te weeklagen en zich voor de borst te slaan, voelden zij zichzelf klein worden en reden heen. Verschillenden waren innerlijk geheel omgekeerd. Ook de menigte trok nu spoedig hier vandaan, liep verspreid door het dal naar de stad toe, vol angst en vrees.
Velen hadden zich bekeerd. Een deel van de vijftig Romeinse soldaten die aanwezig waren op Golgotha, was de wacht aan de poort gaan versterken, tot de vijfhonderd manschappen, om wie men verzocht had, zouden afkomen. Men had de poort gesloten, enige soldaten gingen andere posten bezetten, om een toeloop van het volk en verwarring te verhinderen. Cassius [Longinus] bleef met vijf of zes soldaten bij de kruisen. Zij lagen om de aarden wal heen. Jezus verwanten stonden naast het kruis of zaten er tegenover, jammerend en treurend. Van de heilige vrouwen waren er verschillende naar de stad teruggekeerd ... Het werd eenzaam, stil en triest ... In de verte, beneden in het dal of op één van de afgelegen hoogten, verscheen nu en dan een discipel, keek bang en tegelijk nieuwsgierig in de richting van het kruis, en zo gauw er mensen naderden, sloop hij weg.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 221]
Preken
Kom vroeger dan anders
Nadat ge uw oefeningen hebt gebeden, moet ge uw communie aan God opdragen voor uzelf of voor anderen. tenslotte staat ge op om u naar de heilige tafel te begeven. Aan uw ingetogen houding moet men kunnen zien dat ge iets groots gaat doen. Ge knielt neer en ge tracht nogmaals het geloof in u wakker te roepen dat u de diepte van uw geluk zal doen voelen. Uw geest en uw hart zullen geheel en al aan God overgegeven zijn. Kijk voor u, sla uw ogen neer, vouw uw handen en bid een akte van geloof. Als ge op uw beurt moet wachten, wek dan een grote liefde voor Jezus Christus in u op en bid nederig dat hij zich moge verwaardigen om Zijn intrek te nemen in uw armzalig hart.
Zodra ge het grote geluk hebt gehad om Hem te ontvangen, moet ge eerbiedig opstaan, naar uw plaats terugkeren, neerknielen en niet meteen een kerkboek of uw Rozenkrans nemen. Ge moet u enkele ogenblikken onderhouden met Jezus Christus, die gedurende een kwartier met ziel en lichaam in uw hart vertoeft, evenals Hij tijdens Zijn sterfelijk leven op aarde verbleef. Wat een oneindig geluk! Wie zal het ooit kunnen begrijpen? Er is helaas bijna niemand, broeders, die het begrijpt...
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 78]
Francisco bemint de eenzaamheid en het gebed
Francisco was een jongen van weinig woorden. Als hij bad of verstervingen deed, verkoos hij om alleen te zijn en zich te verbergen, zelf voor mij en Jacinta. Heel dikwijls verrasten wij hem achter een muur of achter een bos struiken met zwarte besssen, waarheen hij vindingrijk wist te ontsnappen om te knielen en te bidden, of om aan de Heer te denken, die zo verdrietig was omwille van zovele zonden, zoals hij zei.
Als ik hem vroeg: "Francisco, waarom vraagt u Jacinta en mij niet om samen met u te bidden?" antwoordde hij: "Ik bid liever alleen, zodat ik kan nadenken over de Heer, die zo bedroefd is, en Hem kan troosten!" Op een dag vroeg ik hem: "Francisco, waar houdt u het meeste van? Het troosten van Onze Heer over de bekering van de zondaars, zodat er geen zondaars meer naar de hel gaan?" "Ik zou liever onze Heer troosten. Hebt u niet opgemerkt hoe bedroefd Onze Lieve Vrouw was de laatste maand, toen Zij zei dat de mensen God niet meer mogen beledigen, omdat Hij reeds genoeg is beledigd? Ik verkies eerst de Heer te troosten en daarna de zondaars te bekeren, zodat zij Hem niet meer zouden beledigen."
Soms, op onze weg naar school, van zodra we Fatima hadden bereikt, zei hij tot mij: "Luister, gaat u naar school en ik zal hier blijven, in de kerk, dicht bij de verborgen Jezus. Het is mij niet meer waard om nu nog te leren lezen, daar ik spoedig naar de Hemel zal gaan. Als u terug naar huis gaat, kom dan langs hier om mij te halen." Het Heilig Sacrament stond destijds nabij de ingang van de kerk, aan de linkerkant, omdat er herstellingswerken bezig waren. Francisco ging er heen, tussen de doopvont en het altaar, en daar vond ik hem bij mijn terugkeer.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Solomon [17/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
7. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 288]
Naarmate de verschijningen vermeerderen, nemen ook de rampen in aantal toe. Maar ook de hoop, de geweldige ongelooflijke hoop, de belangrijkste boodschap van gelukzaligheid die van Maria komt, omdat het feit dat ze aanwezig is ... meer nog dan een waarschuwing, meer nog dan een berisping - het bewijs is van eeuwigheid.
Laat ons dit niet vergeten. Het komt erop neer dat God bestaat. Hij is er. Hij kijkt toe. Hij luistert. Hij houdt van ons alleen evenveel en Hij stuurt ons Maria. Zij is het bewijs van de hemel en met haar vrezen we de dood niet. Met haar, is er geen dood. Dat is haar laatste en grootste geheim: als we leven zoals het hoort, in zuiverheid, nederigheid, en geloof, als we echt dicht bij Christus staan, zal de dood een angstloze overgang zijn. We zullen het nauwelijks voelen.
De dood is de gelukkigste gebeurtenis in het leven voor hen die er zich hebben op voorbereid.
En doorheen alle eeuwen heeft Maria nooit een belangrijkere boodschap gebracht.
Wanneer wij klaar zijn om beoordeeld te worden zal zij naast Christus staan.
Wat een geheim!
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
8. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 182]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Katholieke communie en "dubbel toebehoren"
Enkele maanden na die afkondiging zette de prior van Taizé een volgende stap op zijn spirituele weg, misschien wel de belangrijkste en die lang voor velen onbekend bleef: hij vroeg om de katholieke Eucharistie te mogen nuttigen en bijgevolg communiceerde hij niet meer op het protestantse Avondmaal. Op 20 mei 1972 schreef Broeder Roger in zijn dagboek: "Waarom nog niet de katholieke eucharistie ontvangen? Ik denk dat alles daarvoor klaar is." In zijn latere geschriften [tenminste deze die tot heden gepubliceerd werden] kwam Broeder Roger daar nooit op terug.
Broeder François, nu een van de oudsten van Taizé, meent dat het onthaal van jongeren door Broeder Roger en zijn streven naar eenheid met Rome bij hem van eenzelfde wil getuigen om eerste muren te overstijgen: "In een zekere zin zijn die twee muren er maar een, opgetrokken door het onbegrip of de berusting in de feiten, of de onmogelijkheid om een overstijgen te bedenken."
Hoe dit belangrijk gebeuren uitleggen? Drie redenen schijnen zich op te dringen.
De eerste, de meest fundamentele, heeft te maken met de persoonlijke ontwikkeling van Broeder Rogers geloof. Indien hij na 1972 wilde communiceren aan de katholieke Eucharistie was dat in eerste instantie omdat hij geen voldoening vond in het protestantse Avondmaal. We kunnen ons herinneren dat hij zich in zijn kinderjaren aangetrokken voelde door het tabernakel van de katholieke kerken, door de echte aanwezigheid van Christus die zich verlengt na de consecratie van de hosties onder de mis.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Jezus' tijdgenoten [aflevering 106]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël in het Sanhedrin
In zijn verdedigende toespraak verwijst Gamaliël naar twee mensen, die zich ook de messias hadden genoemd: een zekere Judas en een zekere Theudas. Deze Judas leefde in de tijd van Cyrinius, toen de telling plaats had in de tijd van keizer Augustus. Hij heette eigenlijk Judas de Galileër, maar men noemde hem ook Judas van Gamala, dat op de Golan ligt. Theudas leefde enige tijd eerder. Er is wel een andere Theudas bekend, die later leefde, maar de Theudas over wie Gamaliël sprak, kennen wij verder niet.
Gamaliël roept het Sanhedrin op om het oordeel nu aan God Zelf over te laten. Hij argumenteert, dat als de beweging van deze mannen dus ook van Jezus Zelf niet van God is, dat hij dan vanzelf zal doodbloeden, maar dat, als hij wel van God is, zij er niet tegenin mogen gaan, omdat ze zich dan als tegenstanders van God openbaren. Gamaliël was een wijze rabbi, die in deze situatie van mening was, dat een beetje geduld geen kwaad kon. Dit betekent niet, dat wij nooit beslissingen moeten nemen en de besluiten altijd maar aan God moeten overlaten. Neen, in deze situatie, waarin het niet duidelijk was of de Messiaanse beweging van God was of juist tegen God, in deze situatie moest het Sanhedrin geen overhaaste beslissing nemen en het oordeel aan God Zelf overlaten.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Toen keerden de kinderen Beretta terug naar Magenta, nadat ze naar Bergamo waren verhuisd, waar ze veiliger dachten te zijn gedurende de Tweede Wereldoorlog. Gianna besliste om een medische carrière te starten en behaalde haar diploma in medicijnen en chirurgie in 1949 aan de universiteit van Pavia. Ze vervoegde al snel haar broer Ferdinando, die al een dokterspraktijk had in Mesero, niet ver van het huis waar de familie woonde. De mensen van de stad kwamen met velen naar deze dokterspraktijk, omdat ze er vertrouwen in hadden en de goede reputatie van de familie kenden.
Gianna zag haar werk als een dienst, zowel naar het lichaam als naar de geest van de patiënten. Ze hielp hen gratis als ze wist dat ze te arm waren om zich medische hulp te kunnen veroorloven. Ze gaf hen gratis medicatie, voorraden en geld. Ze schreef: "De zieken zijn een beeld van Jezus Christus. De missie van de dokters en verpleegsters is om met deze oneindige barmhartigheid mee te werken door te helpen, te vergeven en zichzelf op te offeren. Gezegend zijn wij dokters wanneer we ons herinneren dat er achter de lichamen onsterfelijke zielen schuilen, van wie het evangelie vraagt dat we hen liefhebben als onszelf."
Omdat ze vooral interesse had in het helpen van moeders en kinderen ging ze opnieuw naar school, terwijl ze ondertussen verder bleef werken in de dokterspraktijk. Ze behaalde een diploma pediatrie aan de universiteit van Milaan in 1952.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
11. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 122]
Aan zuster Victorine Poux
Nevers, 27 juni 1876
Lieve zuster Victorine,
Ik ben blij de goede gelegenheid te kunnen aangrijpen die de zussen van mijn lieve Zuster Melanie aanbieden. Deze goede dames willen mijn boodschap graag aan u en de lieve Zusters overbrengen. Wat zal ik u vertellen over mijn [...] dat ik voortdurend in mijn witte kapel verblijf. Toch kan ik, nu al drie weken, de heilige mis op Zondag bijwonen, op gevaar af na afloop weer in bed te belanden. Ik ben het gebruik van mijn benen volledig kwijt. Ik onderga de vernedering gedragen te worden, maar mijn zusters doen het met zo veel liefde dat het offer, echt waar, minder zwaar is. Ik ben altijd bang dat ze zich pijn doen, maar als ik dat zeg, beginnen ze te lachen en maken ze zich zelfs vrolijk over mij. Ze zeggen dat ze er wel vier van mij kunnen dragen.
Ik vraag u zo goed te zijn om mijn diepe respect te betuigen aan de Zeer Eerwaarde Heer Pomian, en hem te zeggen dat ik me heel speciaal aanbied in zijn gebeden, evenals in die van jullie deze dagen. Ik heb het hard nodig! Dat ik eindelijk eens mag veranderen.
Ik zou pater Pomian zeer erkentelijk zijn als hij onze tweede spirituaal, die zeer bescheiden en ook ziek is, onder zijn hoede wil nemen. Ik ben zo overtuigd van zijn barmhartigheid dat ik niet bang ben hem dit te vragen. Duizend en nog eens duizend lieve groeten van mij aan al onze lieve zusters, ook aan de goede Moeder Philomene en haar begeleiders. Ik vraag een Weesgegroet Maria voor mij aan de lieve weesjes. Ik bid voor hen. Ik verzoek je het pakket dat deze dames u geven, aan Marie te overhandigen. Ik dank u voor al het goede dat u voor mij en de mijnen gedaan hebt.
Uw dienstwillige en toegenegen Zuster Marie-Bernard Soubirous
Met het oog op de te organiseren kruistocht zette Gregorius X zich in voor een einde van de strijd tussen de Ghibellijnen en de Welfen. Tussen 1254 en 1273 beschikt het Heilige Roomse Rijk weliswaar formeel over een keizer, maar deze oefenden nauwelijks bestuur uit wegens gebrek aan autoriteit. Paus Gregorius X dreigde nu zelf een keizer te benoemen, als de keurvorsten niet in staat zouden blijken om een daadkrachtige keizer te kiezen. Vervolgens werd op 1 oktober 1273 Rudolf van Habsburg in Frankfurt benoemd en eind oktober in Aken gekroond. Rudolf I en Gregorius X ontmoetten elkaar daarop in 1275 in Lausanne en zij besloten dat Rudolf de keizerskroon op 2 februari 1276 zou worden opgezet. Omdat Gregorius X op 10 januari 1276 stierf, kwam daarvan niets meer terecht. Gregorius X werd in de dom San Donato van Arezzo, waar hij overleden was, begraven.
In 1272 verkondigde Gregorius X een aantal maatregelen jegens de joden, waaronder de verklaring dat joden het petitierecht hadden. Gregorius X bevestigde dat het dopen van joden tegen hun wil niet geoorloofd was, en geweld nog minder. In conflicten zouden getuigenissen van christenen tegen joden niet geldig zijn, indien niet tenminste een jood die getuigenissen zou beamen. Sinds het begin van de kruistochten was het geweld en de verdrijving van joden een toenemend verschijnsel in Europa geworden.
Paus Gregorius X wordt vereerd als zalige. Zijn feestdag valt op 9 januari.
Opnieuw verwijst Malachius naar het wapen, ditmaal naar het huis van Visconti, waarbij een man wordt afgebeeld in de bek van een slang.
Chris De Bodt
13. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3332 van 15/6/2010
Lieve zonen en dochter, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om u op te roepen tot bekering en u te mede te delen dat u belangrijk bent bij de verwezenlijking van Gods plannen. Ik vraag u om vertrouwen te hebben in de genade van God. Hij kent ieder van u bij naam en wil u redden. Verdwaal niet van het pad dat Ik voor u heb uitgetekend. Wees mannen en vrouwen van gebed. De mensheid is ziek en dient te worden genezen. Keer terug tot God. Vlucht de zonde en laat de heilige barmhartigheid u veranderen. Nu is het een tijd van grote geestelijke beproevingen. Kniel neer. Zoek sterkte bij de Heer en vertel aan iedereen dat u werkelijk aan God toebehoort. Iets droevig zal gebeuren in Rome. De Kerk van Mijn Jezus zal wenen en jammeren. Wat er ook gebeurt, blijf op het pad van de waarheid. Laat de vlam van de waarheid niet uitgaan binnen u. Heb moed. Ik zal tot Mijn Jezus spreken voor u. Voorwaarts zonder vrees. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
21-09-2010
21 september 2010
21 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 39]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's laatste opdracht
Janice: Waarom niet? Mirjana: Onze gebeden zijn een deel van de dingen van het geloof.
Janice: Mirjana, één Onze Vader lijkt niet veel. Mirjana: Het betekent veel als je het met liefde bidt.
Janice: Genieten u en Marco ervan om in Medjugorje te zijn? Mirjana: We verhuisden naar hier omdat niemand van ons een job kon vinden in Serajevo.
Janice: Velen dachten dat uw verhuis naar hier te maken had met de dreiging van de geheimen die u kent, aangezien u en Eerwaarde Pétar hier in Medjugorje verbleven. Sommigen dachten dat de geheimen zich vlug zouden ontvouwen. Kunt u daar commentaar op geven? Mirjana: De geheimen zullen plaats hebben gedurende mijn leven. Ik kan niets meer zeggen. Vraag aub de mensen zich niet te focussen op de toekomst. Ons leven is van dag tot dag. Morgen is geen dreiging voor degene die op God vertrouwen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De vijfde dag
Na het morgengebed en het morgenmaal werd er gestart! 140 km. naar Heiterwang, over Fischen [middagstop].
In de omgeving van Nesselwang zijn de fietsers een uur uitgeregend. "Strontnat," vertelden ze. Ze hadden ook in Middelberg een hoogte van 1.045 meter overschreden.
Het dorp Pfronten werd in-uit-door-en rond gereden om de weg naar Füssen te zoeken ...En we kozen een verkeerde weg.
Frans waste de kleding, hing ze te drogen op het fietsrek, en in de Motorhome.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
2. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 235]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zie in deze visioenen, in Jeruzalem en elders, Onze Heer dikwijls heel duidelijk in het gezelschap van andere mensen, zonder er op te letten of die mensen Hem ook zagen. Soms zie ik dezen en genen plotseling schrikken en verwonderd staan, terwijl de anderen onverschillig blijven en ik weet meteen dat de mensen Hem, toenmaals enkel af en toe gezien hebben.
Evenzo zag ik beide priesterlijke engelen van bij de graflegging altijd in het gewelf zitten. Ik zag tevens dat de heilige vrouwen die engelen nu eens niet, dan slechts één van beide, en dan weer de twee te zien kregen. De engelen die tot de vrouwen spraken waren de priesterlijke verschijnende grafengelen. Er sprak telkens maar één van die engelen, en er werd ook maar één gezien wanneer de deur niet helemaal geopend was. De engel die schitterend als de bliksem van de hemel afdaalde, de steen wegrukte en er bovenop ging zitten, verscheen in de gedaante van een krijgsman. Cassius en de wachten zagen hem in het begin op de steen zitten.
De engelen welke later het woord voeren waren de engelen binnen het grafgewelf. Waarom dit alles zo geschiedde herinner ik mij niet meer. Toen ik het zag vond ik het niets verwonderlijks. In het visioen is immers alles precies zoals het moet zijn en geen enkel ding komt vreemd of zonderling voor.
3. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 235]
Preken
Kom vroeger dan anders
Wilt ge weten, broeders, hoe ge u moet gedragen, wanneer ge het geluk wilt smaken om de goede God in uw hart te ontvangen? Doe zoals die goede Christen, die iedere week te communie ging. Hij gebruikte drie dagen voor de dankzegging en drie dagen om zich voor te bereiden. Wel, wie belet u om hetzelfde te doen en er al uw dagelijkse bezigheden bij te betrekken? In de dagen van voorbereiding moet ge u onderhouden met Jezus Christus, die heerst over uw hart en die een bezoek wil brengen aan uw ziel om haar met weldaden en geluk te overladen. Ge moet de Heilige Maagd, ja, alle engelen en zaligen in de hemel aanroepen, opdat zij namens u tot de goede God zouden willen bidden dat ge Hem zo waardig mogelijk zou mogen ontvangen.
Kom op de bewuste dag vroeger dan anders naar de Heilige Mis en tracht de gebeden en de handelingen van de pastoor nog aandachtiger te volgen. Uw geest en uw hart moeten voortdurend aan de voet van het tabernakel zijn en zij moeten onophoudelijk smachten naar het gelukkige ogenblik van Jezus komst. Dan zullen uw gedachten niet meer naar deze wereld uitgaan, maar enkel en alleen naar de hemel. Ja, ge moet u zo intens in het verlangen naar God verdiepen, dat ge voor de wereld als het ware sterft. Ge moet uw getijden, uw Rozenkrans en uw oefeningen zo vurig mogelijk bidden om in u het geloof en de hoop te doen herleven, maar vooral met een grote liefde tot Jezus Christus, die over enkele ogenblikken van uw hart Zijn tabernakel zal maken of, als ge wilt, een kleine hemel. Mijn God, wat een geluk en wat een eer voor armzalige stervelingen zoals wij! Een grote eerbied moeten we Hem betuigen, broeders, wij zijn immers zo ellendig... Maar van de andere kant mogen we hopen dat Hij medelijden met ons zal hebben.
Vertaling: Chris De Bodt
4. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 78]
Francisco, de kleine moraalridder
Ik zwichtte toen en ging met de jongens mee om de plaats te zien. Er was een mooie, grote kamer, bijna zo groot als een zaal, die heel goed geschikt was voor vertier, er er was een groot terrein voor het avondeten! Alles was in orde gebracht en ik ging klaarblijkelijk in een feestelijk gemoed naar huis, maar in mezelf ging mijn geweten hevig te keer. Van zodra ik Jacinta en Francisco zag, vertelde ik hen wat er was gebeurd. "Gaat u terug naar die feestjes en die spelletjes?" vroeg Francisco mij streng. "Bent u vergeten dat we hebben beloofd om nooit zoiets meer te doen?" "Ik wou helemaal niet gaan. Maar ze hielden niet op van het mij te smeken en nu weet ik niet meer wat ik moet doen!"
Er kwam inderdaad geen einde aan de smeekbeden, noch aan het aantal meisjes die kwam aandringen om met hen te spelen. Sommigen kwamen zelf van afgelegen dorpen, Rosa kwam uit Moita en Ana Caetano en Ana Brogueira kwamen uit Fatima, de twee dochters van Manuel Caracol uit Beleiros, de twee dochters van Manuel de Ramiera en de twee van Joaquim Chapeleta kwamen allen uit Amoreira en de twee Silva meisjes uit Currais. Er waren ook nog Laura Gato, Josefa Valinho en vele anderen waar ik de naam van ben vergeten en die uit Boleiros en Lomba de Pederneira, Eira da Pedra, Casa Velha en Aljustrel kwamen. Hoe kon ik plots allemaal die meisjes laten vallen, die niet wisten hoe ze zichzelf moesten amuzeren zonder mijn gezelschap, en hen doen inzien dat ik met deze samenkomsten voor eens en altijd moet stoppen? God fluisterde Francisco het antwoord in: "Weet u wat u kunt doen? Iedereen weet dat Onze Lieve Vrouw aan u is verschenen. U kunt hen dus zeggen dat u Haar beloofd hebt om nooit meer te dansen en dat u om deze reden niet gaat!" Vanaf toen gingen ze zich op zulke dagen verstoppen in de grot op de Cabeco. "Daar kan ons toch niemand vinden!"
Ik aanvaardde dit voorstel, en eens ik mijn besluit had gemaakt, dacht niemand anders er meer aan om dergelijke bijeenkomsten te organiseren.
Gods zegen was met ons.
Mijn vrienden en vriendinnen die mij tot dan opzochten om bij hen te zijn in hun vermaak, volgden nu mijn voorbeeld en kwamen elke zondagnamiddag bij mij thuis om mij te vragen om met hen de Rozenkrans te gaan bidden op de Cova da Iria.
Vertaling: Chris De Bodt
6. Solomon [16/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
6. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 287]
Ons tijdperk loop op zn einde. Op een dag zal de wereld niet meer de wereld zijn die we kennen. Ik heb het niet over een onvruchtbare wereld, of één zonder mensen, maar over het einde van het modernisme en de technologische obsessie. Heel wat uitvindingen van de mensheid zullen vernietigd worden en er zal meer een boerenhouding en levenswijze zijn zoals in voorbije tijdperken. Na de afbraak van de kunstmatige realiteit zou het me niet verbazen als er grote spirituele manifestaties zijn en de gevaren van een nieuwe wereldorde.
Ik ben me er van bewust dat er onjuiste verontrusting over de Antichrist kan geweest zijn, en terwijl ik zou willen waarschuwen om die verontrusting niet te herhalen, laat me meteen ook aandringen tot waakzaamheid, want Christus heeft altijd gezegd dat we waakzaam moeten zijn. Op een dag zal de Heer verschijnen in een reeks van bovennatuurlijke gebeurtenissen zoals Marias verschijningen, maar veel krachtiger, en het kwade neerslaan. Wanneer dat gebeurt, zal het voor velen spectaculair zijn maar in het begin zullen velen het ook niet herkennen, of niet geloven. Maar de pretentie van de wereld zal neergeslagen zijn. Op een dag, niemand weet wanneer, zal Hij komen in een geweldig licht. Zijn moeder hield Hem als een Kind in haar armen van Saragossa tot Medjugorje, en Hij zal komen zoals zij gekomen is, badend in het licht als de Heer Die de arrogantie van de mens neerslaat.
Er zijn reeds interessante dingen. We hebben al waarschuwingen gezien. De grootste orkaan in de geschiedenis slaat toe in Florida en wordt van de Oostkust tot Hawaï gevolgd door "stormen van de eeuw." Overstromingen bedekken grote delen van Noord Dakota en Californië en de boerderijen langs de Rivier van de Onbevlekte Ontvangenis. Bevingen schudden de H. Maria Koningin der Engelen van de Portiuncola of "Los Angeles" dooreen en treffen ook Assisië. Overstromingen in Firenze. Droogte in Engeland. In 1980, het jaar voorafgaand aan Medjugorje, riep Amerika drieëntwintig federale rampen uit. Dat aantal steeg tot eenendertig in 1989 en vijfenzeventig tijdens 1996, met tenminste zeven van Amerikas tien grootste rampen aller tijden die gebeurden sinds 1989.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
7. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 181]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Een kerkelijk avontuur
Ondanks de interne evoluties van de Gemeenschap en de verschillende crisissen bleef het opzet van Jongerenconcilie het meest zichtbare. De voorbereidingen vermenigvuldigden zich.
Met Pasen 1972 waren er 16 000 jongeren [een nooit bereikt aantal] aanwezig op de heuvel, afkomstig uit tachtig landen. Een waarnemer van het gebeuren merkte op dat ze zelfstandiger waren dan in de jaren 1960: "Taizé trekt jongeren aan, onafhankelijk van elke begeleiding of elke kerkelijke structuur. Er wordt niet naar Taizé gegaan als lid van een groep die min of meer in verband staat met een parochie of een beweging verwant met de Kerken. De aalmoezenier priester of dominee wordt thuis gelaten. Taizé heeft dergelijke steun niet meer nodig." Op de vraag: "Wie komt er naar Taizé?" gaf een journalist volgend antwoord: "Jongeren van zeventien tot vijfentwintig jaar. De gemiddelde leeftijd schijnt trouwens te dalen. Voor Frankrijk zijn het tot bijna 65% studenten, maar het aantal werklieden stijgt bijvoorbeeld onder de Spanjaarden of de Italianen. Taizé heeft haar marginalen of liever haar afwijkelingen: drugsverkopers [slechte naar het schijnt], vrouwenjagers, autodieven, enz... onvermijdelijke missers waar ieder mee moet leven, gezien de steeds grotere toeloop." Het was wel een marginaal gebeuren, maar het bestond. Een discrete bewakingsploeg met jonge vrijwilligers werd samengesteld om s nachts tussen de tenten de ronde te doen.
Op paasavond, na de mis door een jonge Togolese priester opgedragen in het bijzijn van kardinaal Koening, aartsbisschop van Wenen, Eugen Carson Blake en de metropoliet Timiadis, vertegenwoordiger van de patriarch van Konstantinopel, kondigde Broeder Roger eindelijk de datum van het grote gebeuren aan: "Binnen twee jaar, in de zomer van 1974, zal het Jongerenconcilie beginnen." Oneindig applaus was het antwoord.
Vertaling: Broeder Joseph
8. Jezus' tijdgenoten [aflevering 105]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël in het Sanhedrin
Handelingen 5 neemt ons mee naar een heel bijzondere situatie. Het Sanhedrin, dat kortgeleden Jezus gevangengenomen en veroordeeld had, heeft nu de discipelen Petrus en Johannes gevangengenomen en wil niets liever dan ook deze mensen ter dood veroordelen. Als het Sanhedrin echter in vergadering bijeen is, blijkt dat Petrus en Johannes uit hun "gevangenis" ontsnapt zijn. Waarschijnlijk gaat het hier over een gevangeniscel in het huis van de hogepriester. Er is een engel gekomen, die hen bevrijd heeft. En terwijl zij nu in vergadering bijeen zijn, staan Petrus en Johannes alweer in de tempel en verkondigen daar, alsof er niets gebeurd is, de boodschap van de Heer Jezus!
Het moet schokkend voor de leden van het Sanhedrin geweest zijn, dat er enige tijd geleden geen engel van God kwam om de grote Meester van deze discipelen te bevrijden, maar dat er nu wel een engel kwam om deze eenvoudige discipelen te bevrijden! "Hoe is dit mogelijk?" zullen zij gedacht moeten hebben.
Petrus en Johannes worden opnieuw gearresteerd en staan even later in het midden van de mannen in wier midden kortgeleden de Heer Jezus nog stond. En vreemd genoeg, nu gaat Gamaliël spreken. Hij gaat verdedigend spreken voor de beide mannen. Dit roept vragen op: Waarom sprak Gamaliël niet verdedigend voor de Heer Jezus? Waarom spreekt hij nu ineens verdedigend voor deze beide mannen? Wat is er gebeurd, waardoor Gamaliël in zijn gedachten veranderd is? Wij weten het niet.
Vertaling: Broeder Joseph
9. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Maar Gianna had serieuzere interesses. Sinds haar twaalfde waren zij en haar familieleden betrokken bij de Katholieke Actie. Gianna was een enthousiast lid, die niet alleen geïnteresseerd was in het ontwikkelen van haar eigen spiritueel leven, maar ook aan de deelname aan een variëteit van activiteiten die kinderen zouden helpen om God en de naaste graag te zien, en om het Mystieke Lichaam van Christus te helpen. Ze werd leidster en wijdde al haar vrije tijd aan apostolisch werk. Ze plande bezinningen en plande uitjes in de natuur voor jonge meisjes. Ze gaf cursussen met spirituele oefeningen en werkte onvermoeibaar voor het welzijn van de zielen. Zo inspireerde ze velen om haar voorbeeld te volgen. Gianna bleef gedurende meer dan 20 jaar actief in de Katholieke Actie.
Als jonge vrouw bezocht ze armen en zieken thuis en, als les in liefdadigheid, bracht ze vaak de meisjes van de Katholieke Actie mee. Ze bracht voedsel en medicijnen naar de verwaarloosden, gehandicapten en bedlegerigen, en hielp poetsen in huishoudens waar alles op orde gebracht moest worden. Eén bepaald verhaal wordt over haar verteld, toen ze een vriendin ontmoette op weg naar huis. Ze had net een oude vrouw geholpen. "Hou me niet te lang op," klaagde ze, "Ik heb net een oude vrouw in bad gewassen en ik zit onder de vlooien." Zelfs deze weerzinwekkende situatie in het huis van de oude vrouw weerhield haar er niet van om werken van liefdadigheid te doen.
Binnen een tijdspanne van vier en een halve maand verloor ze haar beide ouders. Haar moeder stief in mei 1942.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
10. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 110]
Aan Pater Charles Bouin
Lourdes, 9 juli 1864
Zeer Eerwaarde Heer,
U zult niet kunnen geloven hoeveel plezier uw vereerde brief mij bezorgde. Vol ongeduld heb ik erop gewacht. Het maakt me gelukkig te beseffen dat u mij niet vergeet in uw gebeden en vooral bij het heilig Misoffer. Wat mij betreft, ik vergeet u ook niet. Ik denk vaak aan u en vooral als ik gelegenheid heb om de Grot te bezoeken. In gebed zullen we ons hele leven verenigd blijven, als u mij dat toestaat, Zeer Eerwaarde Heer, want ik voelde mij met u verbonden vanaf het eerste moment dat ik de eer had u te zien. Ik weet niet waarom, het is de goede God die ervoor zorgt en alles wat hij doet, is goed. Hoe dan ook, ik heb in u het volste vertrouwen dat men in iemand an hebben.
U vraagt mij of ik de volledige strekking van uw gedachte wel begrepen heb toen u me zei dat ik voor u van groot belang kon zijn, arme [!] ik, ellendig schepsel dat ik ben. Het tegendeel is waar, Zeer Eerwaarde Heer: veel meer bent u degene die van groot belang zijt voor mijn zielenheil. Ik hoop intussen dat de goede Moeder barmhartig voor ons zal zijn. Zij weet dat wij zonder haar hulp niets kunnen, zodat zij erbarmen met haar kinderen dient te hebben.
De gebeden die u voor mij zo welwillend hebt uitgesproken, hebben mij goed gedaan; ja, zeker, en ik hoop dat ze vervolgd worden, want op dit moment heb ik ze nodig. Ik had u eerder willen schrijven, maar de vele bezoeken hebben mij verhinderd aan die grote wens te voldoen, maar denk niet, Zeer Eerwaarde Heer, dat het uit onverschilligheid was, nee. Ik ben deze week vier maal bij de Grot geweest; ik heb u bij de goede Moeder niet vergeten; ik hoop dat u verkrijgt wat u verlangt, zij kan het u niet weigeren. Mijn familie sluit zich bij mij aan in het overbrengen van duizend lieve groeten, en vooral mijn zus vraagt u haar niet te vergeten in uw gebeden. Ik beveel u mijn broer aan, de oudste van de jongens, die nogal lui is op school. Hij is niet altijd zo gehoorzaam tegenover mijn ouders als ik wel zou willen. Ik eindig deze krabbels door mij nogmaals aan te bevelen, Zeer Eerwaarde Heer, in uw dringende gebeden. U kunt gerust zijn betreffende het onderwerp van uw brief, niemand heeft hem opengemaakt behalve ik: mijn ouders hebben mij laten halen, dat was tegelijk een mooie gelegenheid elkaar weer te zien. Voor wat betreft de Verschijning, Zeer Eerwaarde Heer, ik zal u er de volgende keer over berichten. Ondanks mijn beste intenties, krijg ik het op dit moment niet voor elkaar. Het is onmogelijk, want het is bij mij een kwestie van vallen en opstaan. Ik heb reeds verschillende pogingen gedaan, en dat ontmoedigt me bij het voltooien ervan. Nauwelijks heb ik de pen opgepakt of ik moet hem weer wegleggen.
Ik bid u, Zeer Eerwaarde Heer, de gevoelens van respect te aanvaarden van uw deemoedige en geheel toegewijde dienares,
Bernadette Soubirous
P.S. Zeer Eerwaarde Heer, mevrouw Forel is zo goed geweest mij uw portret te tonen om te zien of ik het herkende. Ik heb u er perfect in herkend, maar u maakt me afgunstig, want het had weinig gescheeld of ik had het gehouden.
Gregorius X was aartsdiaken van Luik voordat hij tot paus gekozen werd. Zijn pontificaat liep van van 1271 tot 1276.
Na de dood van paus Clemens IV was de zetel van Petrus bijna drie jaar lang vacant geweest als gevolg van strijd tussen Franse en Italiaanse kardinalen. Uiteindelijk besloten de inwoners van Viterbo, waar het conclaaf bijeen was, de kardinalen op te sluiten en op water en brood te zetten, totdat zij een paus gekozen zouden hebben. Als compromiskandidaat werd de Luikse aartsdiaken van Italiaanse afkomst Tebaldo Visconti op 1 september 1271 gekozen in het Petrusambt. Hij was op dat moment druk bezig met zijn deelname aan de Negende kruistocht en verbleef in Akko, waar hem het bericht van zijn nieuwe taak bereikte. Omdat de keus was gevallen op een diaken, werd hij na zijn aankomst in Rome op 13 maart eerst tot priester gewijd [19 maart]. Op 27 maart 1271 werd hij paus Gregorius X.
Gregorius X riep al in maart 1272 een algemeen concilie bijeen, dat op 1 mei 1274 plaatshad in Lyon en de geschiedenis inging als het Tweede concilie van Lyon. De belangrijkste doelstelling van het concilie was de organisatie van een nieuwe kruistocht, maar ondanks toezeggingen van verschillende vorsten [waaronder de koningen van Sicilië, Frankrijk en Engeland] bleven het enthousiasme en de financiële armslag te beperkt. Op het Tweede concilie van Lyon kwam het daarnaast op initiatief van keizer Michael VIII van Byzantium tot een einde van het Grote Schisma van 1054. Dit akkoord werd reeds in 1282 herroepen door Michaëls zoon Andronikos II Palaiologos. Tot slot werd de procedure voor een pauskeuze vastgelegd, die tot paus Paulus VI [1963-1978] ongewijzigd bleef.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3331 van 12/6/2010
Lieve zonen en dochters, keer terug tot Jezus. Hij is de absolute waarheid van de Vader en zonder Hem kunt u uw Redding niet tegemoet gaan. Hij is uw Verlosser en wacht op u met open armen. Vertrouw op Zijn barmhartige liefde en geef uw wezenlijke aan Hem. Ontvlucht al het kwade en wees mannen en vrouwen van geloof. De mensheid heeft uw oprechte en moedige getuigenis nodig. Geef het beste van uzelf in de opdracht die de Heer aan u heeft toevertrouwd. Wees voorzichtig. Laat uzelf niet misleiden. De duivel zal in een grote woede handelen tegen Gods plannen. Hij zal verwarring zaaien en tot onenigheid aanzetten in de Kerk van Mijn Jezus. Wees waarachtig bekeerd tot Mijn Jezus in de onderrichtingen van de Kerk. Oprechte en ware bekering is er enkel te vinden in het onderricht van Mijn Zoon Jezus. De vijand van God zal grote aantallen blijven aantrekken. Hij zal de waarheid gebruiken om u te misleiden en velen die vurig zijn in het geloof zullen onverschillig worden. Laat de duivel u niet misleiden. Dagen van lijden staan Mijn arme kinderen te wachten. Terreur zal zich verspreiden en Mijn arme kinderen zullen wenen en jammeren. Kniel neer in gebed. Wandel steeds in de waarheid, omdat u tot de Heer behoort en enkel Hem zou mogen dienen en volgen. Voorwaarts op de weg die Ik voor u heb uitgetekend. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
20-09-2010
20 september 2010
20 september 2010
1. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 38]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
Mirjana's laatse opdracht
Janice: Mirjana, er zijn hier zes zieners in Medjugorje. Wat is uw specifieke opdracht? Mirjana: Momenteel bid ik voor de bekering van de ongelovigen.
Janice: Mirjana, ooit vertelde u mij dat we iedereen moeten beschouwen als een kind in Gods armen. Dat we ons moeten overgeven zodat we ons in Gods armen even behaaglijk voelen als Zijn eigen kind. Dat vereist een grote daad van overgave van onze eigen eigenzinnigheid. Bent u erin geslaagd dit te doen? Mirjana: Ik tracht dit elke dag te doen met de hulp van de Gezegende Moeder.
Janice: Mirjana, zult u later een andere opdracht krijgen? Mirjana: Ja.
Janice: Welke is dat? Mirjana: Ik heb nu niet de vrijheid om dat te zeggen.
Janice: Mirjana, hoe bidt u nu voor de bekering van de zondaars? Mirjana: Met een grote liefde voor degenen die niets weten over de katholieke kerk.
Janice: Helpen onze gebeden? Mirjana: Ja, heel veel. De Gezegende Moeder heeft mij verteld dat we de waarde van onze gebeden in dit leven nooit volledig zullen begrijpen.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
2. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De vierde dag
Wij starten weer onder de beschermende mantel van Maria. Dat was hard nodig want de eerste 7 km. sterke daling waren ijskoud.
De middagstop werd gehouden in Ofterdingen. Onderweg een speciale ervaring: duizenden slakken staken het fietspad op. Als goede natuurliefhebbers werd er oneindig geslalomd, soms met een mislukking. Was het daardoor dat de private zuidenwind van een fietser, de ander meermaals aan het lachen bracht? We herinneren die dag als "slakkentocht." Als compensatie waren er ook lekker pruimen, zomaar overhangend op de weg.
In Ofterdingen kregen wij een bezoekje van een inwoner die ons vroeg waar wij precies in België woonden. Hij kende het. Als soldaat SS-er was hij gekazerneerd in Lille.
Frans ontdekte een bloemenveld: uit te kiezen! Te koop! Er was een "offerblok" en enkele patattenschillers. Zo n mesje leek hem beter dan een bloem! We doopten het "bloemenmesje."
Toen de 173 km. erdoor gemaald waren stonden we op het dorpsplein in Haidgau. Daar stonden ook "rijpe hazelaars": een feest voor Staf. Ons toilet maakten wij aan een fontein: "bibberkoud." En onze rioolpijp werd geledigd in het schoolgebouw, waar de fanfare herhaling hield.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
3. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 234]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
In de nabijheid van de tuin kwam Jezus, gekleed in een breed wit gewaad dat over Zijn handen neerhing, de vrouwen tegen en zei Wees gegroet! toen sidderden zij en zonken zij neer aan Zijn voeten, als wilden zij die omhelzen, maar ik herinner mij niet goed meer of ze dat ook werkelijk deden.
Ik zag echter dat de Heer enkele woorden met hen sprak, met Zijn hand in een bepaalde richting wees en verdween. De heilige vrouwen liepen door de Bethlehempoort naar de Sionberg om de discipelen in het cenakel op de hoogte te brengen dat zij de Heer gezien hadden en hen mee te delen wat Hij gezegd had. In het begin weigerden de discipelen aan hun woorden geloof te hechten. Zij geloofden zelf Magdalena niet, en zolang Petrus en Johannes niet terug waren hielden zij alles voor een inbeelding van de vrouwen.
Johannes en Petrus [die heel diepzinning geworden was van verwondering] ontmoetten onderweg Jacobus de mindere en Thaddeus, die hen hadden willen volgen naar het graf. Ook deze twee waren zeer ontsteld want de Heer was hen verschenen in de buurt van het cenakel. Ik zag dat Jezus de apostelen Johannes en Petrus voorbij was gegaan, en het scheen me dat Petrus Jezus had gezien, want hij was plots zeer geschrokken. Ik weet niet of Johannes de Heer gezien had.
4. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 234]
Preken
Ik kom namens God
Een priester vertelde aan één van zijn vrienden dat de goede God hem tot verschillende maanden vagevuur had veroordeeld, omdat hij de tenuitvoerlegging van een testament, op grond waarvan hij enkele werken moest doen, op de lange baan had geschoven. Hoe velen onder ons, broeders, hebben zich niet hetzelfde te verwijten? Misschien zijn er hier in de kerk zelfs mensen die acht of tien jaar geleden van hun ouders of hun vrienden de opdracht gekregen hebben om heilige missen te laten lezen of aalmoezen te geven, en die nog steeds niet aan hun verplichtingen hebben voldaan! Hoe velen zijn er niet die, uit vrees dat ze waarschijnlijk een paar goede werken moeten doen, niet eens de moeite willen nemen om het testament dat hun ouders of hun vrienden te hunnen gunste hebben nagelaten, in te kijken. Die arme zielen worden door de vlammen verteerd, omdat men hun laatste wil niet wenst te vervullen! Arme vaders en moeders, die uzelf hebt opgeofferd om uw kinderen en uw erfgenamen gelukkig te maken. Ge hebt misschien uw zielenheil veronachtzaamd ter wille van uw fortuin. Ge hebt vertrouwd op de goede werken die ge in uw testament hebt vastgelegd... Arme ouders, ge hebt uzelf vergeten, wat zijt ge blind geweest...
Misschien zult ge me tegenwerpen: "Maar onze ouders hebben toch goed geleefd, het waren brave mensen." Er is zo weinig nodig, broeders, om naar het vagevuur gestuurd te worden! Luister maar wat Albertus Magnus op dat punt zegt, en hij was toch een heilige die op dat punt uitblonk in alle deugden. Op zekere dag openbaarde hij aan een vriend dat God hem naar het Vagevuur had verwezen wegens het feit dat hij zich in zijn leven eens had laten voorstaan op zijn geleerdheid. Is het niet verwonderlijk dat zelfs gecanoniseerde heiligen door de vlammen gezuiverd moeten worden? Lange tijd na zijn dood verscheen Sint Severinus, de aartsbisschop van Keulen, aan een van zijn vrienden en zei hem dat hij in het vagevuur was geweest, omdat hij een paar gebeden die hij s morgens had moeten verrichten, tot s avonds had uitgesteld. O, hoeveel jaren vagevuur moeten ons dan te wachten staan, wij, die er niet voor terugschrikken ons gebed achterwege te laten met een smoesje dat we dringende zaken af te werken hebben. Als we oprecht zouden verlangen naar het bezit van de goede God, zouden we de kleine fouten evengoed vermijden als de grote, want de scheiding van God is het verschrikkelijkste lijden waaraan een mensenziel ten offer kan vallen.
Vertaling: Chris De Bodt
5. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 77]
Francisco, de kleine moraalridder
Een vrouw uit de buurt had het levendige zingen nog maar pas gehoord of ze kwam naar ons toe om ons te vragen alles opnieuw eens te zingen. Maar Francisco kwam tot mij en zei: "Laat ons dat lied niet meer zingen. Onze Heer wil heel zeker niet dat we nu zon dingen zingen." Daarom gleden we weg tussen de andere kinderen en liepen naar onze favoriete bron. Om eerlijk te zijn, nu dat ik juist onder gehoorzaamheid de tekst heb neergeschreven, dat ik mijn aangezicht met schaamte bedek. Maar Zijne Excellentie, op verzoek van Eerwaarde Dr. Galamba, leek het mij in orde om de tekst van deze geliefde volksliedjes neer te schrijven. Hier zijn ze dan! Ik weet niet waarom men ze wil, maar voor mij is het genoeg om te weten dat ik aldus Gods wil vervul.
Ondertussen naderde de carnavalperiode in 1918. De jongens en de meisjes ontmoetten elkaar éénmaal dat jaar om de gebruikelijke maaltijden voor de festiviteiten voor te bereiden en uiteraard ook voor de pret tijdens die dagen. Iedereen bracht iets mee van thuis: olijfolie, flour, vlees, en zo verder en dan kookten de meisjes alles voor een weelderig banket. Deze drie dagen van feesten en dansen gingen door tot diep in de nacht, vooral de laatste dag van het carnaval. De kinderen onder de veertien, vierden apart in een ander huis. Meerdere van de meisjes kwamen mij vragen om hen te helpen om hun festa te organiseren. Aanvankelijk weigerde ik, maar uiteindelijk gaf ik toe als een lafaard, vooral na het aanhoren van de smeekbeden van Jose Carreiras zonen en dochterss, want het was hij die dit huis in Casa Velha voor ons ter beschikking stelde. Hij en zijn vrouw vroegen onafgebroken om er heen te gaan.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [15/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 286]
Eén verloren leven is al een tragedie, maar de aantallen die sneuvelden in recente oorlogen zijn slechts een heel klein stukje van de wereldbevolking, en niets in vergelijking met de eeuwen van oorlogsvoering tijdens de vorming van Europa. Het is één van de vreedzaamste tijden in de geschiedenis, maar er zijn nog altijd grote gevaren en de klok blijft tikken. We gaan niet eeuwig kansen krijgen. Als er geen gepaste reactie komt op de genade van God, zal er bijna zeker opnieuw een reeks van rampen komen zoals de plagen, bevingen, brandhaarden, stormen en eindeloze oorlogen zoals men die in de Middeleeuwen en het Romeinse Keizerrijk kende. We zullen opnieuw een ramp krijgen zoals de builenpest of een vernietiging van de Tempel op grotere schaal, of ernstige klimaatsveranderingen. Er is geen twijfel mogelijk:de eerste eeuw van het derde millennium zal de interessantste zijn!
Ik geloof dat de mensheid te kampen zal krijgen met een nieuw en nauwelijks waarneembaar kwaad zoals we het nog nooit hebben meegemaakt. De mens heeft op dit moment nog geen kennis van dat kwaad. Het is bijna onmerkbaar gekomen, en weinig mensen zullen de ernst ervan merken, want het zal voordelige en gerieflijke aspecten lijken te bevatten. Dit kwaad wordt toegelaten als test, omwille van de gebeden waartoe Maria ons aanzet om de kastijdingen af te weren. De omvang, duur en ernst van de kastijdingen zullen bepaald worden door de manier waarop de mensheid op dit nieuwe kwaad reageert. Deze kastijdingen zullen verschillen volgens regios, en net zoals het grote kwaad, zal het niet altijd herkend worden voor wat het is. Tijdens deze periode zal er ook een waarschuwing zijn die geen vuur uit de lucht inhoudt, maar wel angst uit de lucht, en een vreemd, luid gedonder. Dit zal dan, afhankelijk van de reactie van de mensheid, gevolgd worden door een andere kastijding, of het onvermijdelijke begin van de verandering van het tijdperk.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 168]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
De aankondiging
Het steeds aanwezige feest in Taizé lag ook aan de basis van het succes van de bijeenkomsten met het vrije woord, het luisteren, de stilte en het gebed. Een artikel opgesteld in samenwerking met de broeders van Taizé werd geduid en beschreef een avond bij de krater: "De jongeren hadden een krater opgericht met los zand, stenen en planken die op een rond theater leek. Vanavond was er ook een geluidsinstallatie en de verlichting hing af van de fantasie van de vlammen. De avond door volgen de jongeren elkaar op om leuke verhaaltjes te brengen of teksten voor te lezen, om in hun eigen taal te zingen: Frans, Spaans, Vietnamees. De gitaar speelt een centrale rol. Er komen negrospirituals, popmuziek, nostalgische folkloreliederen en andere gezangen die de hoop op een omwenteling uitdrukken. Het leven, de liefde, de vriendschap, de fraterniteit en de vrijheid worden bezongen. Oorlog, armoede en racisme wordt openlijk verworpen. De bevrijding van de verdrukten wordt verkondigd alsook dat de verrezen Jezus Christus de mensheid bevrijdt. Er zijn geen toeschouwers, alleen deelnemers die samen een gekend refrein herhalen en met handgeklap het ritme slaan. Het is feest."
Verwachting, feest, marcheren en delen zijn de zorgen en de hoop van de meeste jongeren na mei 1968. De gemeenschappelijke tred van de bijeenkomsten in Taizé stemde ook overeen met de diverse experimenten van de jaren 70, meer op het platteland dan in de steden trouwens. Maar de verschillen waren toch niet te min. Broeder Roger herhaalde graag dat er geen theologie van Taizé en zelfs geen spiritualiteit van Taizé bestond. Hij lichtte toe dat hij en de Broeders van de Gemeenschap vooral trachtten te luisteren naar hen [de jongeren] zonder geestelijke leiders te zijn. Diegene die zich als meester opstelde liep het gevaar een dodende spirituele pretentie op te voeren, [...] hen van antwoord dienen met je moet leidt naar zijwegen. Naar hen luisteren om de weg vrij te maken voor Christus.
Deze uitspraken bewijzen indien nodig dat het niet directief optreden in Taizé maar schijn was, het luisteren een maieutiek is: aandacht hebben voor wat de jongeren zeggen, ze laten uitspreken is de nodige voorwaarde om hen in te lichten en te leiden zonder opleggen.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 104]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël in het Sanhedrin
Het boek Handelingen vertelt ons over de beginperiode van de gemeente van Jezus Christus. Het vertelt ons van een snel groeiende beweging binnen het Jodendom van mensen die geloofden dat Jezus de door God beloofde Messias was. Het waren over het algemeen eenvoudige en enthousiaste mensen die tot de volgelingen van de Heer Jezus behoorden, hoewel er ook een behoorlijk aantal priesters en Farizeeën tot deze aanhangers behoorden, evenals zelfs enkele leden van het Sanhedrin.
Het moet voor de leden van het Sanhedrin een onverteerbare zaak geweest zijn, dat terwijl zij zo duidelijk meenden, dat Jezus een Godslasteraar was, er mensen onder hen waren, die meenden, dat Jezus zowel de Zoon van God als de van God gezonden Messias was. Vanuit de Bijbel bezien waren er teksten die in het voordeel van de Heer Jezus spraken. Er waren echter ook genoeg teksten die gebruikt konden worden om te bewijzen, dat de Heer Jezus niet de Messias was. Wij zullen dat eerlijk moeten erkennen.
De leden van het Sanhedrin waren echt geen mensen, die geen enkele Schriftkennis hadden en op grond van alleen maar een beetje antipathie de Heer Jezus veroordeelden. Neen, de Heer Jezus beantwoordde niet volkomen aan het beeld dat de profeten van de Messias geschetst hadden. En de profeten hadden er niet bij gezegd, dat Hij twee keer zou komen, één keer om te lijden en te sterven en één keer om te regeren en vrede te brengen. Nu keken de Joden naar Jezus en zagen heel duidelijk, dat Hij geen vrede gebracht had en dus niet beantwoordde aan het beeld dat de profeten van de Messias geschilderd hadden.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna was geen briljante studente en had moeite met haar studies, zeker in de hoogste jaren van het middelbaar onderwijs. Toch maakte ze de zware studies af die nodig waren om dokter te worden.
Een van haar leerkrachten tijdens haar vroege schooljaren herinnert zich dat Gianna een zacht karakter had. "Ze glimlachte altijd. Ik hoorde nooit een woord van verveling, vermoeidheid of rebellie. De taken die ze thuis, op school of in de maatschappij vervulde, waren voor haar een heilige opdracht. Ze was een model van respect en discipline, ijverig en toegewijd aan haar studies."
Toen Gianna 15 was, leed ze voor het eerst onder groot verdriet toen haar oudste zus, Amalia, stierf op 26-jarige leeftijd. Kort na haar dood verhuisde de familie naar Genua, waar de kinderen gemakkelijker hun studies konden afmaken. Gedurende die lente ging Gianna op retraite en nadien nam ze haar taken en studies serieuzer op. Ze maakte verschillende voornemens, waaronder: "Ik neem me voor om alles te doen voor Jezus: elk van mijn werken, elke moeilijkheid, alles voor Jezus. Ik zou liever sterven dan een doodzonde te begaan. Ik zal aan mijn leerkrachten gehoorzamen en ik zal studeren, zelfs al wil ik het niet, uit liefde voor Jezus."
Gianna had een veelzijdige persoonlijkheid. Omdat de prachtige bergen haar thuis omringen, hield ze van buitenactiviteiten, zoals bergbeklimmen en skiën. Ze was ook artistiek, en ze schilderde veel Madonnas en landschappen, werken die door haar familie nog steeds gekoesterd worden. Ze hield van piano spelen, ging naar het theater, opera en concerten. Zoals vele jonge vrouwen hield Gianna van mooie kleren, maar ze lette erop om bescheiden gekleed te zijn, omdat ze geloofde dat eenvoud paste bij een christelijke vrouw.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 121]
Aan zuster Mathilde [Leontine Pomian]
Nevers, 7 September 1876
Mijn goede Zuster Mathilde,
Ik dank u voor het goede nieuws. U kunt ervan verzekerd zijn dat ik uw geliefde en gewaardeerde oom altijd met vreugde weerzie, aan wie ik immers zo veel dank verschuldigd ben omdat hi] altijd zo veel belangstelling voor mij heeft gehad, nog altijd trouwens. U mag rustig wet en dat ik erg lang op zulk heuglijk nieuws heb zitten wachten. Ik betreur alleen dat ik niet wat meer kracht heb om met hem te kunnen gaan wandelen. Ik ben altijd op de ziekenzaal: ik heb niet veel pijn, maar ik bezit een zwakheid die onvergelijkbaar is, mijn maag weigert voedsel. Vandaar dat het deze keer zo lang duurt voordat ik herstel, maar ja, wat doe je eraan? Geduld betrachten en herhaaldelijk tegen jezelf zeggen: kom op!
Uit Lourdes zijn er [hier] geen lieve Zusters op retraite. Ik zou u erkentelijk zijn als u een gebedje zou willen bidden voor mijn arme zus, die onlangs haar dochtertje verloren heeft. Het schijnt dat ze zeer bedroefd is, hoewel ook berustend.
Ik vraag u om mijn respect te betuigen aan uw geliefde en gewaardeerde Moeder. Ik heb tot mijn verdriet vernomen dat ze ziek is. Ik vraag Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd om haar genezing in mijn gebeden, hoe zwak ook. Ik verzoek haar mij een stukje van haar lijden te geven.
De gezondheid van onze vereerde Moeder-Overste is stabiel, hoewel ze zeer vermoeid is door het zware werk van de retraite. Bid altijd dat de goede God haar steunt.
Bezoekjes van mijn lieve Zuster Helene aan de ziekenzaal zijn zeldzaam en bijgevolg heb ik uw boodschap nog niet kunnen overbrengen.
Het ga u goed, lieve vriendin, ik moet stoppen, want mijn hand trilt als die van een oud vrouwtje. Ik verzoek u mijn respect aan de lieve Zusters te betuigen en mij in hun dringende gebeden aan te bevelen. Bid voor mij, ik doe het voor u.
Het gaat u goed, zegt nogmaals uw Zuster en vriendin, die u ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Echte naam: Gui Faucoi le Gros [Piacenza, 1210 - Arezzo, 10 januari 1276]
Gui Faucai werd tot paus verkozen op 5 februari 1265, na een conclaaf van vier maanden te Perugia. Het conclaaf duurde zolang omdat de kardinalen het oneens waren om al dan niet te hulp te vragen van Karel van Anjou, de jongste broer van Koning Lodewijk IX van Frankrijk om de oorlog tegen het Huis van Hohenstaufen voort te zetten. Hij was een tijdlang ook de persoonlijke secretaris van Lodewijk IX. Paus Clemens IV was weduwnaar van Margueritte Ruffi, dochter van Jacques en Cécile du Sault. Zij kregen meerdere kinderen, waar er twee van overleefden: Mabilie [later kloosterzuster] en Cécile.
In 1256 werd hij bisschop van Le Puy en drie jaar later werd het Aartsbisschop van Narbonne. In 1261 werd Gui Fulcodi door de paus benoemd tot kardinaal van Sabina waar hij tot 1264 zijn ambt uitoefende. De periode daarna is hij door de paus als afgevaardigde naar Engeland gestuurd om daar orde op zaken te stellen.
Hij staat vooral gekend om zijn conflict met het huis Hohenstaufen, waarbij Manfred het leven liet bij de slag van Benevento op 22 februari 1266 en waarbij Koenraad [de laatste Hohenstaufen] bij de volgende slag van Tagliacozzo op 23 augustus 1268 wert gevangen genomen en onthoofd op het marktplein in Napels op 29 oktober 1268.
De Heilige Malachius verwijst in zijn voorspelling naar het wapen van Clemens IV, met daarin een adelaar die een draak overwint.
Chris De Bodt
15. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3330 van 11/6/2010
Lieve Zonen en dochters, u behoort tot de Heer. Laat de vlam van het geloof niet doven in u. Vertrouw op de Heer. Hij staat aan uw zijde en Zijn dankbare blik is op u gericht. Wees voorzichtig om niet misleid te worden. Er komen moeilijke tijden aan. Er zal overal een grote geestelijke verwarring heersen. De duivel zal buitengewone tekenen doen en vele mensen misleiden. De valse profeten zullen zich meer en meer vermenigvuldigen en de mensen zullen verward raken. Uw Brazilië zal het slachtoffer zijn van grote geestelijke verwarringen. De duivels wensen te vernietigen wat u het meest dierbaar is. Wees aandachtig. Ik ben hier nu reeds zo lang met u, maar enkel nu staat de Heer Mij toe om deze dingen te onthullen. De plaag die door de duivel in uw Brazilië is gebracht zal worden uitgeroeid en de valse profeten zullen vallen. Wees eerlijk in uw handelen. Heb de waarheid lief en verdedig ze. Keer terug tot Hem die uw "alles" is u allen bij naam kent. Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de hemel om te verdedigen wat tot de Heer behoort. De duivel zijn masker zal afvallen. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
16. 365 dagen met mijn engelbewaarder
"365 dagen met mijn engelbewaarder" is bijgewerkt tot en met 30 september [zie rubriek gebeden].
Henk
17. Vredesduif verwelkomt de Paus tijdens zijn reis naar Groot Brittannië
17-09-2010
17 september 2010
17 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [4/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
En toen kwam Jezus tot haar.
"De aarde zal worden wakker geschud," werd haar door de Heer verteld, "met schokken die een nieuwe wereld zullen voortbrengen, die zal gedragen worden door de kracht van het geloof. De aarde zal worden hernieuwd en sinds het Woord Vlees werd zijn er nooit zon golf van genaden verleend. Deze hernieuwing van de wereld zal beproefd worden door lijden en plaatsvinden door de biddende kracht van de Maagd. Weet dat de aarde zich in een staat bevind zoals de natuur vóór de storm."
Elizabeth, die stierf in 1985, zegt dat haar werd verteld dat "dit kan worden vergeleken met een vulkaan die plots ontwaakt, en iedereen verblindt en doodt met een afschuwelijke rook die de hoogte inschiet en haar as laat neervallen en met haar bevingen alles eromheen zal vernietigen. De dodelijke as, vol van sulfer zal de menselijke zielen, geschapen naar het beeld van God, treffen."
"Maar de Liefdesvlam staat op het punt om te worden aangestoken," vertelde Maria aan Elizabeth, "en satan verblinden en de mensheid bevrijden van de rokende lava van haat."
"De uitverkoren zielen zullen de prins van de duisternis moeten bestrijden," benadrukte Maria. "Het zal een schrikwekkende storm zijn, neen, niet een storm, maar een allesvernietigende orkaan! satan wenst zelfs het geloof en het vertrouwen van de verkozenen te vernietigen, maar Ik zal Mij steeds naast u bevinden in de storm die nu broeit. Ik ben uw Moeder. Ik kan u helpen en Ik sta er op u te helpen! U zult overal het licht van Mijn Liefdesvlam waarnemen, die zal opspringen als een lichtflits die Hemel en aarde zal verlichten en waarmee ik zelfs de zwarte en willoze zielen zal doen ontvlammen! Maar wat een smart is het voor Mij om zoveel van Mijn kinderen te moeten aanschouwen die zichzelf in de hel gooien!"
"Er zullen vervolgingen zijn en de vervolgers," waarschuwde Maria, "zullen de lafaards zijn die vrezen voor hun welzijn, zij die alles beter weten dan de anderen. Zij zullen aanvallen zoals Herodes ooit aanviel."
Maria rondde af: "Mijn kinderen, de arm van Mijn Goddelijke Zoon is klaar om toe te slaan. Ik kan deze nog nauwelijks tegenhouden. Help me! Als u de Liefdesvlam aanroept, kunnen we samen de wereld redden."
Elizabeth zei dat de stem van de Heilige Maagd "vol was van verhevenheid, kracht en vastberadenheid," toen Zij sprak over de komende gebeurtenissen. "Ik kan met woorden niet de onbeschrijfelijke verbazing en verwondering omschrijven waarmee ik dit alles aanhoorde. En dan, na een aantal minuten stilte, sprak zij op een volledig andere toon, Haar gebruikelijke en moederlijke toon van zachte tederheid: vrees niet, heb vertrouwen in Mijn kracht als Moeder."
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 37]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Mirjana, bent u er zeker van dat u niets zult vergeten? Kent u de dag, de minuut en het uur? Mirjana: Ik weet de dag en de datum.
Janice: Maakt dat u bang, Mirjana, speciaal als de dagen voor de vervulling van elk geheim dichterbij komen? [Mirjana haalt de schouders op en kijkt weg] Kunt u ons meedelen of de geheimen goed of slecht nieuws brengen? Mirjana: Wel, het eerste geheim zal de macht van satan breken en daarom is hij momenteel zo aggressief.
Janice: Mirjana, wat betreft het eerste geheim hebben sommige mensen gezegd dat u zei dat een volledig deel van de planeet zou verlaten/doods zijn ... zou volledig verwoest zijn. Geen enkel leven zou nog groeien op die plaats. Is dat waar? Mirjana: Ik kan me niet herinneren dat ik daarover met iemand sprak. Vraag de mensen alstublieft om niet over de geheimen te spreken. Vraag aub aan hen die op de hoogte zijn van de verschijning van de Gezegende Moeder om zich te focussen op Gods wil. Onze Gezegende Moeder zegt dat we meer zouden moeten bidden en God als onze Vader moeten liefhebben. We zouden de boodschappen, die God aan de wereld zendt door de Gezegende Moeder van Jezus, i.v.m. het gebed, het vasten, de bekering en de verzoening moeten aanvaarden. Als we dat doen, zullen we nergens schrik van moeten hebben wat ook de toekomst moge inhouden.
Janice: Mirjana, de mensen spreken over drie dagen van duisternis, over vloedgolven, aardbevingen, catastrofes. Weet u iets over deze soort van gebeurtenissen in de toekomst? Mirjana: Ik zeg niets over dit soort zaken. Nooit heb ik over deze dingen gesproken. God is vrede. God is liefde. De boodschappen van de Gezegende Moeder hier zijn boodschappen van vrede zodat al haar kinderen op aarde Gods liefde zouden ervaren.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De derde dag
Na de eucharistieviering en het ontbijt werd de kaart opengelegd. 184 kilometer naar Calw, onderbroken door een middagmaal te Gommersheim.
Feilloos zou het niet verlopen. Bij een wegsplitsing waren geen verkeersborden. En de natte vinger was niet de beste gids. Beroep op de plaatselijke bevolking gaf soms pro en contra tegelijk. Er kwamen dus overbodige kilometers te verslinden ... maar met de glimlach.
De bedoelde camping in Calw lag echter 7 km. verder en stevig bergop. Stijging tussen 10 en 15 % naar het gehucht Altburg.
Gelukkig waren er goede douches, een krachtige maaltijd en een verkwikkend gebed.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 233]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik heb met hen en ook met Magdalena het graf bekeken, en telkens zag ik de twee engelen zitten, aan het hoofd- en het voeteinde van het graf, zoals ik hen altijd zag, eveneens zolang Jezus lichaam in het graf rustte. Het scheen mij echter dat Petrus hen niet gezien had. Johannes hoorde ik later tot de discipelen van Emmaus zeggen dat hij, kijkend van de treden, een engel had ontwaard. Misschien liep hij daarom, verschrikt als hij was, Petrus eerst het graf binnengaan. Dat hij hiervan niets vermelde in het evangelie was uit nederigheid, omdat hij niet meer wilde gezien hebben dan Petrus.
Pas thans zag ik de wachten uit hun bedwelming komen. Zij namen hun lansen en de vuurpotten die voor hen op de stangen gebrand en de buurt verlicht hadden en verlieten de tuin, geheel ontsteld en bang. Zij gingen in de richting van de stad.
Magdalena had de heilige vrouwen gevonden en hun verteld dat zij Petrus gewaarschuwd had en nadien de Heer in de tuin gezien had, en de engelen bij het graf. De vrouwen antwoordden dat ook zij de engelen te zien hadden gekregen. Hierop snelde Magdalena naar de stad, en de vrouwen gingen nog eens tot aan de tuin, wellicht om de apostelen daar te ontmoeten. Ik zag de wachten enkele woorden met hen spreken.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 233]
Preken
Ik kom namens God
Ja, broeders, wat zal ons lot zijn? Met al onze boeteplegingen en onze goede werken hebben we misschien niet eens voldoening geschonken voor één enkele zonde, die ons door het heilig sacrament van de biecht vergeven werd. Ach, hoeveel jaren, hoeveel eeuwen van kwelling zullen er nodig zijn om ons te straffen? Hoe duur zullen we de vele fouten moeten betalen die we nu nauwelijks meetellen: de kleine leugens waarmee we ons vermaken, onze zogenaamde onschuldige kwaadsprekerij, de verachting van de genade die de goede God ons ieder ogenblik geeft, het verzet tegen de lasten die Hij ons oplegt? Neen, broeders, nooit zouden we de moed kunnen opbrengen om ook maar de kleinste zonde te bedrijven, als we konden begrijpen hoe diep zij de goede God beledigt en hoe streng zij, zelfs reeds in deze wereld, gestraft verdient te worden.
God is rechtvaardig, broeders, in alles wat Hij doet. Hij beloont ons ook voor de nietigste goede daad en Hij doet dit zelfs vorstelijker dan we ooit zouden durven te hopen. Geen enkele goede gedachte, geen enkel goed verlangen, dit wil zeggen een verlangen naar een goed werk dat we misschien in werkelijkheid niet eens kunnen doen, zal Hij onbeloond laten. Maar wanneer het er van de andere kant om gaat om ons te straffen, doet Hij het met strengheid: zelfs voor de lichtste fout zullen we naar het Vagevuur verwezen worden. Dat is geen fabeltje, want we lezen in de levens van de heiligen dat verschillenden van hen pas tot de eeuwige vreugde worden toegelaten na door de vlammen van het vagevuur gezuiverd te zijn. Sint Petrus Damianus vertelt dat zijn zuster jarenlang in het Vagevuur moest verblijven, omdat zij met enig genoegen naar een slecht lied had geluisterd. En eens hadden twee kloosterlingen elkaar beloofd dat wie het eerst van hen zou sterven, de ander zou komen zeggen in wat voor toestand hij verkeerde.
De goede God stond diegene die het eerst gestorven was, toe om aan zijn vriend te verschijnen. Hij zei hem dat hij vijftien dagen in het Vagevuur was geweest, omdat hij teveel waarde had gehecht aan zijn eigen wil. En toen de overledene hem gelukwenst met zon lichte straf, antwoordde hij: "Toch zou ik liever 10.000 jaar lang aan één stuk door gevild zijn, want dat lijden zou je niet eens hebben kunnen vergelijken met hetgeen ik in de vlammen van het vagevuur heb doorstaan."
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 76]
Anekdoten en mooie liederen
Op een zondagnamiddag ging ik voorbij haar huis met Francisco en Jacinta, toen tante Teresa riep: "Kom binnen, mijn kleine schurken, kom! U bent hier sinds lang niet meer geweest!" Eenmaal binnen, was zij overdadig in haar gewoonlijke aandacht voor ons. De andere kinderen leken te raden dat we daar waren en kwamen ook toegesneld. Mijn lieve meter, gelukkig van ons opnieuw eens allen samen te zien in haar huis na zon lange tijd, overstelpte ons met lekkernijen en wou ons zien zingen en dansen. "Kom op," zeiden we, "wat zal het zijn, dit of dat?" Mijn meter maakte zelf haar keuze, met een meerstemmig lied voor meisjes en jongens.
Vers 1
U bent de zon van de aarde, Weiger uw stralen niet, Dit zijn de stralen van de lente, Ah, verander hen niet van uitzicht! Proficiat aan de planten, Welriekend als de vochtige dauw, Lachend ziet u het strelen Van een nieuwe ochtend tegemoet. Dit jaar is rijk aan bloemen, Aan fruit en ander goeds! En mag het jaar dat komt Rijk zijn aan hoop voor u! De hoop is het mooiste geschenk, Onze warmste wensen voor u! Plaats ze op uw kruin, De mooiste kroon van allen! Zoals het verleden mooi was, Zal ook de toekomst zijn! Groeten aan het jaar dat gaat, Maar ook aan het jaar dat komt. In dit zoete banket van het leven, Bekoorlijke Atlantische bloem, De tuinman en tuinvrouw Worden in mooie liederen geloofd! Uw hart verlangt naar de bloemen Die bloeien op uw inheemse bodem! Voor uw huis en de zuiverste liefde, Verstrengeld rond uw hart!
Vers 2
Denkt u dat het juist is, goede Heer, Als de zeilen veranderen van aanblik, En de Berlanga en de Carveiro Hun lichtstralen uitblussen? Maar de zee zweept in toorn Een eeuwig draaiende mast! Elke nacht is een huilend tumult Dat leidt naar het waterige graf. Nevelige zandbanken van Papoa, Estelas en Farilhoes! Wiens tragedie steeds opnieuw weerklinkt In het geraas van de schuimende golven! Elke ruwe klip in deze wateren Is een wrede voorbode van de dood! Elke golf zingt een akelige dodenzang Elk kruis herinnert aan een wrak! Hoe kunt u dan zo wreed zijn En uw lichten doven die leven zijn? Uitgang uit de duistere wateren Leiden de boten veilig aan wal.
Vers 3
Ik laat niet langer enige tranen Wanneer ik spreek over ons afscheid, Mijn twijfel duurde maar een wijl, Mijn verlies duurt het hele leven Ga en vertel de hemel om haar golvende stortvloed van genade aan te houden. Laat de bloemen verwelken en verdorren Zij getuigen niet langer van uw zorg. Ga, ik ben te wanhopig Mijn toevlucht volledig in rouw. Helemaal boven in de spits Luiden de klokken de dood. Het maakt me bedroefd en eenzaam Op het grijze en akelige kerkhof, Uitgehouwen in het zwart van uw grafsteen Laat ik mijn eeuwig klaaglied. Het was de tuinman die handelde. Ik vertrouw op de Voorzienigheid Die liefdevol zal behandelen! Hopelijk wachtend op iedereen Die het huiselijk nest verlaat.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [14/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid"[Aflevering 285]
Volgens Zuster Lucia begon de Zege van het Onbevlekt Hart met de opmerkelijke [de miraculeuze] ineenstorting van het Communisme. Op de dag dat Lech Walesa uit Polen de nieuwe vrijheid vierde, stond er een foto van hem in de International Herald Tribune, met een beeld van de Maagd van Fatima achter zich. De verschijning te Fatima was duidelijk heel erg bezorgd om Rusland, Oost Europa en het Communisme. En voor het moment is het Communisme in Europa gevallen. Het is een geschenk. Het is het resultaat van de toewijding. Volgens Zuster Lucia wendde de toewijding een nucleaire ramp af.
"De toewijding in 1984 verhinderde een atoomoorlog die in 1985 zou plaatsgevonden hebben," zei Lucia tijdens een vergadering op 11 oktober 1993, samen met Kardinaal Ricardo Vidal van de Filippijnen en de journalist Carlos Evaristo. Het was een opzienbarende vergadering, niet enkel door de gedachte aan zoiets, maar ook omdat de Sovjets op dat moment hun gevaarlijkste leiders hadden en Maria in Medjugorje om gebeden voor de vrede smeekte, een vrede die in feite over het grootste deel van de wereld kwam, maar ironisch genoeg niet in Bosnië. "De periode van vrede verwijst niet naar een burgerlijke vrede, maar eerder naar een vrede die we nu beleven met het einde van de verspreiding van de zonden van het Communistische Rusland," verklaarde Lucia. Daarmee gaf ze aan dat onze tijd een tijd voor genade is, een kans, een stilte voor de mogelijke storm. Op militair vlak zijn de meeste van de jaren van het tweede millennium inderdaad de vreedzaamste geweest van de laatste tweeduizend jaar, ondanks plaatselijke opflakkeringen zoals in Bosnië en Rwanda [wat ook voorspeld werd door verschijningen in Kibeho].
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 180]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het vertrek van de Franciscanen
Dit vertrek, na acht jaar Franciscaanse aanwezigheid, kwam over als een pijnlijke breuk voor allen. De Broeders van Taizé begrepen dit vertrek niet en voelden het in eerste instantie aan als een desertie, schreef pater Coolen. Tot voor kort werden de Franciscanen nooit meer vermeld in de teksten van of over Taizé. Enkele maanden later, in maart 1973, vroeg Broeder Roger aan de Dominicanessen en Franciscanessen om hun apostolaat bij het onthaal in Taizé op te schorten. Alleen de Belgische zusters van Saint-André bleven over.
Maar een jaar na hun vertrek bezocht Broeder Roger de Franciscanen in hun nieuwe vestiging in Grambois [Provence]. Hij deelde de maaltijd en een gebedstonde met hen. Deze vriendschappelijke toenadering heelde de wonden niet helemaal. De verzoening kwam slechts later.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 103]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
De geleerde Gamaliël heeft mogen meewerken in de godsdienstige opleiding van Paulus om hem geschikt en gereed te maken om later "de apostel der heidenen" te worden.
De eerste les die wij van Gamaliël kunnen leren, heeft te maken met de apostel Paulus. Wij zien bij hem, dat God de lessen die je vóór je bekering geleerd hebt, soms gebruikt, opdat je er na je bekering je voordeel mee kunt doen. Zo was het ook bij de lessen die Paulus bij Gamaliël geleerd had. Hoewel Gamaliël geen discipel van de Heer Jezus was, heeft God de lessen die Gamaliël aan Paulus gegeven heeft toch gebruikt, opdat Paulus goed gevormd als apostel in de dienst van de Heer Jezus zou kunnen staan.
Soms zijn mensen erg bang van alles wat ze van niet-christenen geleerd hebben en menen zij, dat zij dat allemaal als "afval" moeten verwerpen. Dat is beslist niet het geval. Ook een aantal zaken die wij van niet-christenen geleerd hebben, kunnen bijzonder bruikbaar voor ons zijn in de dienst van God.
Zo is het misschien goed dat wij ons eens afvragen of een bepaalde opleiding die wij genoten hebben ons misschien op een bijzondere manier van dienst kan zijn in ons geloofsleven.
De tweede les die wij kunnen leren, is deze, dat het voor Paulus toch wel heel erg belangrijk geweest is, dat hij na de lessen van Gamaliël en na zijn bekering aan de voeten van de Heer Jezus gezeten heeft! Daar werd zijn leven gevormd tot wat het echt in de dienst van God kon en moest zijn. Zo moeten ook wij niet tevreden zijn met dat wat wij alleen in de wereld geleerd hebben. Wij zullen ons ook geestelijk moeten laten vormen. Wij moeten les nemen bij de Heer Jezus.
Het is jammer, dat veel christenen in onze tijd niet meer in de leer willen bij de Heer Jezus. Ze zeggen dat natuurlijk niet. Ze zeggen, dat ze het wel willen. Ze bedoelen dan echter, dat ze ervan uitgaan, dat de Here Jezus als vanzelf hen het nodige in hun hart zal geven, terwijl ze zich er niet voor hoeven in te spannen. Wij zullen bereid moeten zijn om veel te leren, zodat als wij eenmaal in de hemel voor Gods troon zullen staan, wij niet hoeven te vragen: "Wie bent U eigenlijk...?"
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
De jongste dochter zei eens : "Nooit verstoorde een hard, ongecontroleerd woord de sereniteit van het gezin. Er was nooit een berisping van de moeder zonder de steun van de vader of omgekeerd. Er was altijd overeenstemming en onwankelbaar hielden ze van hun kinderen en wilden ze hen een deugdelijke en degelijke opvoeding geven. De atmosfeer in huis was vervuld van sereniteit en vrede. Er waren natuurlijk momenten dat er correcties en straffen nodig waren, maar wie misdaan had, zag er de noodzaak van in en accepteerde het als wel verdiend."
Naast het opvoeden van de kinderen tot goede en loyale christenen, zorgden de ouders ervoor dat elk kind een beroep kon aanleren, zodat ze de maatschappij konden dienen en werken in een professionele wereld op een christelijke manier. Het succes van hun inspanningen werd duidelijk door de resultaten van de kinderen. De oudste dochter, Amelia, stierf een heilige dood toen ze midden de 20 was. Zita studeerde farmacologie, Francesco werd burgerlijk ingenieur, Guiseppe studeerde voor ingenieur er werd diocesaan priester, Ferdinando werd een gerespecteerd dokter. Zo ook Enrico, die medicijnen studeerde en daarna een Capucijner priester werd. Hij wijdde zich toe aan de armen in Brazilië. Virginia, de jongste, werd dokter en canossische zuster. Ze werkte als missionaris in India. De anderen stierven in hun kinderjaren. Gianna werd dokter. Ze huwde en werd moeder, en dan ook martelaar toen een zwangerschap resulteerde in het leven van haar ongeboren kind ten koste van haar eigen leven.
Haar jongste zus, Virginia, die veel informatie gaf over haar heilige zus, herinnert zich dat Gianna een normaal kind was, die soms eens samen met haar gestraft werd, maar die weigerde om iemand een poets te bakken of om iemand kwaad te berokkenen. Omwille van de goede voorbereiding die haar ouders haar gaven, mocht ze haar eerste communie doen toen ze vijf en een half jaar oud was. Van toen af woonde Gianna dagelijks de Heilige Mis bij, zelfs als ze zich niet goed voelde.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 120]
Aan Zuster Elisabeth Secail
Nevers, 25 april 1877
Mijn goede Zuster Elisabeth,
Ik dank u dat u zo vriendelijk was om mij te berichten over het weeshuis van Lourdes, dat ik zo liefheb. Ik ben erg blij dat ik nu de namen van uw lieve kinderen heb. Zeg hun dat ik alle dagen voor hen bid dat zij vroom mogen zijn en dat zij de goede God en de Heilige Maagd met heel hun hart beminnen en dat zij gehoorzaam zijn aan hun lerares.
Ik zou u zeer dankbaar zijn, lieve vriendin, als u voor mij een plaats in uw gebeden zou willen reserveren en in die van de lieve, kleine weeskinderen, die ik zo liefheb, ook al ken ik hen niet, en vooral wanneer jullie naar mijn geliefde Grot gaan.
Ik vraag u mijn respect aan mijn geliefde Moeder Philomène te betuigen, ik dank haar voor haar gedachtenis. Zeg haar dat ik het werk dat de goede God haar heeft toevertrouwd, in mijn gebeden, hoe zwak ook, niet vergeet: zij is mij zo dierbaar.
Ik bid uw gezellinnen om mijn beste gedachtenis te willen aanvaarden.
Het ga u goed, mijn beste Zuster Elisabeth, ik laat u in de Geheiligde Harten van Jezus en Maria,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
13. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 21: Hierusalem Campaniae [Jeruzalem van Champagne]
Urbanus IV [1261-1264]
Echte naam: Jacques Pantaleon [Troyes, ± 1195 - Perugia, 2 oktober 1264]
Hij was de zoon van een Franse schoenmaker. Hij was eerst kanunnik te Laon, vervolgens aartsdiaken te Luik, bisschop van Verdun [1253] en patriarch van Jeruzalem [1255]. Op 29 augustus 1261 werd hij, door het college van kardinalen dat nog slechts uit acht leden bestond, tot paus gekozen en resideerde hij in Ovieto.
Hij versterkte het Franse evenwicht in de Curie en bevorderde dat Sicilië aan het Huis Anjou kwam [1264]. Aan Thomas van Aquino verzocht hij om een dogmatische verhandeling over de geschillen tussen Oost en West "Contra errores Graecorum" [1263]. Hij stelde ook het feest van Sacramentsdag in [1264]. Het officie hiervan was gemaakt door de Heilige Thomas van Aquino, die sinds 1261 aan het pauselijke hof werkzaam was als magister sacri palatti [theologisch adviseur].
Geboren in de Champagnestreek en verheven tot patriarch van Jeruzalem kreeg hij van Malachias een heel juiste omschrijving.
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3329 van 8/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik bevind mij heel dicht bij u, ook al kunt u mij niet zien. Open uw harten, want dit is de enige wijze waarop u Mijn aanwezigheid kunt voelen in uw leven. Ik hou van u zoals u bent en Ik vraag u om de wil te doen van Mijn Zoon Jezus. Keer terug tot hem door het sacrament van de biecht en dat van de Eucharistie. Sta niet toe dat de duivel u wegleidt van de waarheid. De duivel zal valse tekenen blijven geven. Wees voorzichtig voor de valstrikken van de duivel. God zal u grote tekenen geven en deze zullen er niet enkel zijn om uw aandacht te krijgen, maar om uw levens te veranderen. Open uw harten en luister naar Zijn Stem. U bent geroepen om in alles te zijn zoals Mijn Zoon Jezus Christus. Kniel neer in gebed, ik heb u nodig. Doe geen afstand van wat u morgen moet doen. Voorwaarts zonder vrees. Dat dag zal komen dat er een groot feit staat te gebeuren in een godsdienstig huis van Karmelietessen. Een beeld zal wenen in de aanwezigheid van een bisschop en drie priesters. Het zal eerst en enig gebeuren in Brazilië. Dit fenomeen zal zich drie keer herhalen en zal voor vele dwalende zielen een motief zijn om zich te bekeren. Wees aandachtig. De tekenen van God kunnen niet worden ontkend. Ik kom uit de Hemel om u de waarheid te brengen. Vlucht weg van alle leugens en misleidingen en keer terug tot de Heer die u liefheeft en u vergeeft. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Blijf in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
16-09-2010
16 september 2010
16 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [3/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Maria vertelde haar dat "als een persoon een Heilige Mis opdraagt die geen deel uitmaakt van de formele verplichting, deze tot zon niveau straalt dat, gedurende deze tijd, satan verbind is van overvloed van genaden die overgaan naar deze ziel voor wie u deze Heilige Mis opdraagt, want," vertelde Maria verder, "satan schuimt van woede en begint zelfs nog heviger te vechten met zijn gebruikelijke kwellingen, daar hij voelt dat de dreiging uit zijn blindheid voortkomt!"
Deze en andere boodschappen, alsook de goedkeuringen en een korte achtergrond haar leven en de verschijningen, bevinden zich in een kleine uitgave dat wordt verdeeld door de "Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria."
Alles staat netjes op een eigen website. In alle stilte heeft deze opdracht geleid tot de "Beweging van de Liefdesvlam," verspreid over meerdere Latijns Amerikaanse landen, de Verenigde Staten, Canada, Europa, Afrika en Azië als een organisatie zonder winstoogmerk die zoekt naar de "redding van zielen" [in de woorden van Vr. Gabriel Róna, S.J., die zijn werklust heeft opgedragen in het vertalen van de documenten van Elizabeth].
En Elizabeth heeft nog andere boodschappen gekregen!
Aan Elizabeth werd ook onthuld dat, als de aanbidding van het Meest Heilige Sacrament gebeurt in een sfeer van boetedoening, de duivel al zijn krachten verliest tijdens de volledige tijdsduur van die aanbidding. Wat een belofte! Die boodschap werd haar doorgegeven op 7 november 1962 [en verklaart misschien waarom parochies, waar de aanbidding van het Heilig Sacrament hoog staat aangeschreven, dikwijls ontsnappen aan schandalen]. De Heilige Moeder verzocht ook gebedswaken voor de zielen in het Vagevuur en zei dat elke keer dat er drie Weesgegroetjes ter ere van Haar worden gebeden, waarbij Haar Liefdesvlam wordt aanroepen, er een ziel bevrijd wordt uit het vagevuur, en nog veel meer zielen tijdens de maand november.
"Als priesters op maandagen vasten, worden er tijdens de Consecratie ontelbare zielen bevrijd," vertelde de Heilige Moeder aan Elizabeth.
"Verlegen en passieve geestelijken moeten afstand doen van hun terughoudendheid," kreeg Elizabeth van Jezus te horen: "Zij mogen niet zonder doel blijven, noch de mensen weghouden van de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Mijn Moeder." Jezus maakte hierbij de vergelijking met de drie wijzen, die destijds een bovenmenselijke opoffering deden op Hem eer te kunnen bewijzen. Zij namen het initiatief!
Op 1 januari 1981 waarschuwde Jezus dat de Kerk zich in "groot gevaar" bevond. Maria voegde hier nog hetzelfde jaar aan toe dat er gebedsgroepen nodig waren in elke parochie: 1981, het jaar dat de verschijningen in een ander communistisch land, Joegoslavië, begonnen. Deze laatste verschijningen hadden tot gevolg dat er duizenden gebedsgroepen werden opgestart in de hele wereld.
Op een keer vroeg Elizabeth wat de Liefdesvlam was. Jezus antwoordde haar: "Mijn Moeders Liefdesvlam is voor u wat de Noahs ark voor Noah was!" De Maagd Maria voegde hieraan toe dat "de Liefdesvlam van Haar Meest Onbevlekte Hart, Jezus Christus zelf is. Er zijn velen die keer op keer herhalen: Bedroefde Moeder! Maar zij vergeten dat Ik nu ook lijd, en niet alleen op de Weg van het Kruis van Mijn Goddelijke Zoon."
Dit liet Elizabeth achter in smart. Zij voelde het bijna onbedwingbare verlangen om zo vlug mogelijk satan te verblinden, maar hoe?
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 36]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Waar bewaart u dit perkament? Mirjana: In de slaapkamer van mijn thuis te Serajevo!
Janice: U bewaart dit perkament in Serajevo? Wat gebeurt er als u het hier nodig hebt? Mirjana: Ik bewaar het in Serajevo.
Janice: Als ik naar het perkament zou kijken, wat zou ik zien? Mirjana: Iedereen die het gezien heeft, ziet iets verschillend.
Janice: Maar alleen u kunt lezen wat er geschreven staat? Mirjana: Ja.
Janice: Zijn de tien geheimen op dit perkament geschreven? Mirjana: Ja.
Janice: Dat betekent dat u die geheimen niet hoeft te onthouden. U kunt het perkament halen en ze lezen? Mirjana: Ik herinner mij alles. Ik heb het perkament niet nodig om mij alles te herinneren.
Janice: Is het waar dat u de dag en de datum van alles weet? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De tweede dag
Het ontbijt moest sterk zijn want er wachtte serieuze kuitenbijters. Van Cochem tot Blankenrath naar Imsweiler. Het werd 178 kilometer. Onderweg een oude druivenpers te bewonderen [wat wil je: t is hier de Moezelstreek].
Onze avondrustplaats was naast het gemeentelijk volkshuis. De banken die er stonden werden ons restaurant en de volgende ochtend was dit het geval voor het kerkmeubilair.
We dankten ons Heer eucharistisch. Van de twee plaatselijke kerktorens, was er maar één die dienst deed als klokkentoren, de andere was een kerkruïne.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 232]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Heel Magdalenas wedervaren bij het graf van de Heer duurde maar enkele minuten. Het kon ongeveer half drie geweest zijn toen de Heer haar verscheen. Nauwelijks had zij de tuin verlaten of Johannes kwam binnengerend en Petrus een eind achter hem. Johannes bleef staan aan de treden voor de ingang van de grafstede, hij bukte zich en keek door het traliehek naar de halfgeopende deur. Hij zag de omhulsels liggen. Petrus naderde, ging in het gewelf en vond de grafdoeken van twee kanten samengerold naar het midden van het graf toe, met al de kruiden erin gewikkeld en de lange zwachtel er omheen gewonden, zoals de vrouwen dergelijke doeken opgerold bewaren.
Het doek, dat voor het hoofd had gediend, vond hij rechts tegen de wand. Eveneens was alles mooi in orde. Na Petrus trad ook Johannes in het gewelf: hij zag het graf en geloofde in de Verrijzenis. Wat de Heer gezegd had en wat in de Schrift stond was hen duidelijk geworden. Tot heden hadden zij dat maar oppervlakkig aangenomen. Petrus droeg de doeken mee onder zijn mantel en door het poortje in de stadsmuur trokken zij haastig weg. Johannes liep weer voor Petrus uit.
5. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 232]
Preken
Ik kom namens God
"Ach moeder, wat is u toch overkomen: zijt ge na zoveel boete en zoveel bittere tranen nog bang voor de dood?"
"Neen kinderen," antwoordde zij, "ik ben niet bang voor de dood, integendeel, ik verlang er naar om voor altijd met mijn God verenigd te worden."
"Schrikt gij dan terug wegens uw zonden, na zoveel verstervingen?"
"Ja kinderen," zei Theresia, "ik ben bang voor mijn zonden, maar er is iets waar ik nog banger voor ben."
"Is dat misschien het oordeel?"
"Ik sidder, omdat ik rekenschap zal moeten geven aan de goede God, die op dat ogenblik geen barmhartigheid zal kennen, maar er is nog iets anders, waaraan de gedachte alleen al me doet sterven van angst."
De arme zusters vervielen in diepe droefheid. "Zou het dan toch de hel zijn?"
"Neen," sprak Theresia, "de hel is God zij dank niet voor mij. O zusters, het is de heiligheid van God. Mijn God, heb medelijden met mij! Mijn leven moet tegenover het leven van Jezus Christus zelf gesteld worden! Wee mij, als het ook maar de geringste vlek vertoont! Wee mij, als er ook maar een schaduw van zonde op mij rust!"
"Ach," riepen de andere zusters uit, "wat zal ons lot dan zijn?"
Vertaling: Chris De Bodt
6. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 75]
Anekdoten en mooie liederen
Tussen ons huis en dat van Francisco leefde mijn peter Anastacio, die gehuwd was met een oudere dame, die door God niet gezegend was met kinderen. Het waren boeren en ze zaten er warmpjes in, dus hoefden ze niet te werken. Mijn vader was opzichter van hun boederij en was baas over de dagknechten. Uit dankbaarheid toonden zij een bijzondere genegenheid tegenover mij, vooral zijn echtgenote, mijn tante Teresa. Als ik overdag niet werd binnengeroepen, ging ik er s nachts gaan slapen, omdat ze niet zonder haar kleine lieveling kon.
Bij feestelijke aangelegenheden, maakte zij mij op met een gouden halsketting en zware oorringen die tot beneden mijn schouders hingen, en ook een mooie, kleine hoed met grote verders uit diverse kleuren en vastgemaakt met een reeks gouden kralen. Bij deze "festas" was er niemand mooier uitgerust dan ik. Mijn zussen en mijn meters verheugden zich hier ten zeerste om. De oudere kinderen kwamen allen rondom mij staan om de glans van mijn opsmuk te bewonderen. Om de waarheid te zeggen genoot ik sterk van de "festas" en in feite was de pronkzucht mijn slechtste tooisel.
Iedereen was lief en respectvol tegen mij, buiten een arm weesmeisje die mijn meter onder haar hoede genomen had. Ze leek schrik te hebben dat ik een gedeelte van de erfenis, waar zij op hoopte, zou opeisen en ze had het inderdaad bij het rechte eind, was het niet dat de Heer voor mij een meer dierbare bestemming had voorbehouden. Van zodra het nieuws van de verschijningen zich verspreidde, had mijn peter hier geen belangstelling voor en mijn meter was er helemaal tegen. Zij maakte geen geheim van haar afkeuring van dergelijke "uitvindingen," zoals zij deze noemde. Daarom begon ik zoveel als mogelijk weg te blijven uit hun huis. Mijn wegblijven werd al spoedig opgevolgd door de groep kinderen die daar steeds rond mij waren en die mijn meter graag hoorde zingen en zag dansen. Zij kregen gedroogde vijgen, noten, amandelen, kastanjes, fruit en zo verder.
Vertaling: Chris De Bodt
7. Solomon [13/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroemde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
8. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 284]
Toen hij herstellende was, was hij ook getuige van een zonnemirakel.
Dergelijke verschijnselen werden al gauw gezien bij verschijningen in tenminste veertig landen. De tussenkomsten waren vaak onzichtbaar en zonder verschijnselen, maar toch wereldschokkend. Op 13 mei 1984, toen één van de grootste menigten in de geschiedenis van Fatima bijeenkwam om de verjaardag te vieren, vernietigde een grote ontploffing in Severomorsk in de U.S.S.R., een derde van de voorraad luchtafweerraketten van de Noordelijke Vloot, waarbij hun vermogen om toe te slaan in grote mate verminderd werd, op een moment dat er grote spanning was.
De Heilige Moeder had zichzelf al lang bekommerd om Rusland en op 25 maart 1984, knielde haar paus, Johannes Paulus II, voor haar neer, en wijde de wereld en Rusland toe aan het Onbevlekt Hart van Maria, die te Fatima gezegd had dat als haar verzoeken werden ingewilligd, Rusland bekeerd zou worden en er een "periode van vrede" aan de wereld zou gegeven worden. Volgens Zuster Lucia leven we momenteel in die "periode van vrede."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
9. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 179]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Het vertrek van de franciscanen
De uiterlijk schijnbare sereniteit van de prior van Taizé, zijn vertrouwde verkondigingen, lieten de druk niet achterwege, zelfs buiten het weten van de pers en de menigte. Na het vertrek van pater Louis Coolen in juli 1971 had de prior van Taizé getracht de overige Broeders franciscanen te vermijden door de nauwe band die hij met hen had: pater Damien Grégoire, overste van de kleine franciscaanse fraterniteit was meerdere jaren zijn biechtvader geweest en pater Thaddée Matura was een van zijn vertrouwelingen geworden, zoveel te kostbaarder dat hij een buitenstaander was voor de Gemeenschap en hij hem dingen toevertrouwde die hij aan de Broeders niet kon vertellen.
Maar de evolutie van de Gemeenschap van Taizé zelf stelde de aanwezigheid van de franciscanen in vraag. Later bij het opmaken van de balans van dit uitzonderlijk experiment schreven sommigen heel discreet: "Wanneer de sterkste wegen op de kleinste, wanneer de minderheid opgezogen wordt door de meerderheid en de toegestane houdingen overslaan in dwangnormen voor iedereen, [...] wordt elk gedwongen zijn eigen identiteit te respecteren."
Moeilijke discussies plaatsten pater Damien en de prior van Taizé tegenover elkaar. Uiteindelijk vetrokken de drie laatste Broeders franciscanen uit Taizé in de lente van 1972 met toestemming van hun oversten en na de bisschop van Autun, Mgr. Le Bourgeois op de hoogte te hebben gebracht. Maar de Gemeenschap noch de prior werden gewaarschuwd.
Vertaling: Broeder Joseph
10. Jezus' tijdgenoten [aflevering 103]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
Wij zien dat Paulus dat ook van Gamaliël geleerd heeft. Er zijn geleerden, die menen, dat Paulus niet zoveel van het Jodendom noch van de Grieken van Gamaliël geleerd heeft. Er is vaker geprobeerd om van Paulus een soort dwaalleraar te maken. Dat deden de Joden in Jeruzalem volgens Handelingen 21:21 ook. Ook zij vertelden onzin en leugens over Paulus. Dat hebben mensen vaker over hem gedaan!
Paulus heeft dus veel van Gamaliël geleerd, waardoor hij later door de hogepriester belast kon worden om de eerste Christenen te vervolgen. Zoiets is binnen het Jodendom niet alleen een kwestie van wapens. Het is een kwestie van overredingskracht: Paulus moest naar de verschillende synagogen gaan en daar met woorden de leiders van de synagogen overtuigen dat de volgelingen van Jezus van Nazareth, op grond van de Joodse leer, Godslasteraars waren.
Gamaliël heeft Paulus geleerd om goed na te denken om de zaak van het Woord van God helder en duidelijk onderbouwd onder woorden te kunnen brengen. Zo werd Paulus gevormd om later zijn brieven te kunnen schrijven, die in de Bijbel opgenomen zouden worden, waardoor hij ons de bijzondere waarheden van de Heer Jezus kon duidelijk maken. Gamaliël heeft Paulus geleerd om de Torah en de rest van de Bijbel [in die tijd was dat alleen wat wij het "Oude Testament" noemen!] van harte lief te hebben en de grondpatronen duidelijk te kunnen uitleggen en verklaren aan anderen. Gamaliël heeft Paulus ook de mondelinge wet verklaard, zodat Paulus goed op de hoogte was van zaken die niet direct in de Bijbel stonden, maar die wel zeer belangrijk waren om te weten. Paulus bleek er zelfs later als christen gebruik van te kunnen maken. Om één voorbeeld te noemen. Paulus heeft uit de mondelinge wet, uit de overlevering, geleerd, dat er tijdens de woestijnreis een steen met de Israëlieten meerolde, die hen van water voorzag. Paulus kon dit later toepassen in 1 Cor. 10:4, waar hij duidelijk maakte, dat deze steen een beeld was van de Heer Jezus.
Op de Areopagus bleek dat Paulus goed wist wat de Griekse filosofen leerden. Nu kon hij deze Grieken vanuit hun eigen belevingswereld aanspreken en hen wijzen op het feit, dat er maar één God is en dat deze God Zich geopenbaard heeft aan het volk Israël en via hen en via de Bijbel aan de gehele wereld.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Recente heiligenlevens
Heilige Gianna Berretta Molla [1922-1962]
Zij gaf haar leven voor haar ongeboren kind
Gianna Beretta Molla was een Italiaanse dokter, die leefde van 1922 tot 1962. Ze gaf haar leven voor haar ongeboren kind.
Om Gianna Beretta Molla beter te begrijpen, moet men ook iets afweten van haar familie, van wie ze een voorbeeld van deugdzaamheid kreeg en een door en door christelijke manier van leven.
Ze werd geboren in Magenta [Italië] als tweede jongste van dertien kinderen. Haar ouders waren Maria en Alberto Beretta. Zij waren buitengewone ouders, beiden lid van de Franciscaanse Derde Orde. Ze leerden hun kinderen eenvoudig, zuinig en menslievend te leven. Een van de zonen, die later priester werd, zei dat ze "een intens vroom leven leidden, met de nodige evangelische verstervingen. Ook naar de buitenwereld toe was het duidelijk dat ze alles afzwoeren wat overbodig was."
Beide ouders gingen dagelijks naar de Heilig Mis met hun kinderen in de nabijgelegen parochiekerk. s Avonds werd de rozenkrans gebeden. Daarna werd er nog blij en geanimeerd nagepraat.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Angelina Van De Moortele
12. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 119]
Aan Rachel Dufo
Nevers, 13 September 1876
Lieve Rachel,
Een woord slechts om je te zeggen dat ik heel graag en met dank het handeltje aanvaard dat je voorstelt in je lieve brief die me zo veel plezier heeft gedaan. Ik dank je voor het tientje van de rozenkrans dat je alle dagen voor mij bidt, vraag Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd vooral om de genade van een zachte dood.
Ik vraag je mijn respect te betuigen aan mevrouw Capdevielle. Zeg haar dat ik een groot deel van haar verdriet op mij neem en dat ik voor haar bid.
Het ga je goed, ik laat het hierbij, ik kan de pen niet meer vasthouden, ik weet niet meer wat te zeggen.
Het ga je goed, zeg ik nog een keer. Je geheel toegewijde vriendin, die je ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Paus Alexander IV werd onder de naam Rinaldo Conti rond 1199 na Christus geboren in het Italiaanse plaatsje Anagni. Hij was afkomstig uit hetzelfde geslacht als de eerdere pausen Innocentius III en Gregorius. Laatstgenoemde, zijn oom, benoemde hem in 1231 tot kardinaal-bisschop van de havenstad Ostia [Antica].
Nadat paus Innocentius IV in 1254 overleed werd Alexander IV in Napels tot nieuwe paus gekozen. Dit op 12 december 1254. Paus Alexander IV is niet de geschiedenis ingegaan als een erg succesvolle paus. Veel van zijn plannen mislukten. De kerk erkende de zoon van keizer Frederik II van het Heilige Roomse Rijk, Manfred van Sicilië, niet als wettig kind. Frederik II was namelijk pas in 1250 op zijn sterfbed met de moeder van Manfred, Bianca Lancia, getrouwd. Paus Alexander IV excommuniceerde daarom Manfred van Sicilië, maar deze wist zich toch te handhaven als koning van Sicilië.
Alexander IV steunde de kloosterorden, zoals de orde van Sint Franciscus en een van zijn eerste daden was Sint Clara Heilig te verklaren. Verder benoemde hij Albertus de Grote in 1260 tot bisschop van Regensburg. De paus overleed op 5 mei 1261 in Viterbo. Hij werd opgevolgd door Urbanus IV.
Malachias Signum Ostiense verwijst ongetwijfeld naar 1231, toen hij benoemd werd tot kardinaal-bisschop van de havenstad Ostia [Antica].
Chris De Bodt
14. Onze Lieve Vrouw van Anguera: vervolg van de boodschappen
Boodschap 3328 van 5/6/2010
Lieve zonen en dochters, Ik ben uw Moeder en Ik kom uit de Hemel om u deze meest treurige boodschappen aan te kondigen voor de mensheid. God heeft elk land gekozen en heeft mij gezonden voor een oprechte bekering. Verlies uw hart niet. God heeft u nodig. Wat u ook doet, doe het voor de glorie Gods, want enkel Hij kan u belonen voor alles wat u doet voor mijn plannen. Er zal geen eeuwige veroordeling zijn voor hen die Mijn oproepen aanvaarden. Kondig aan iedereen aan dat God gehaast is en dat het nu de Tijd van Genade is. Nooit voorheen heb ik, in welke ook van Mijn verschijningen in de wereld, onthuld wat ik hier heb onthuld. God heeft toegestaan dat ik enkel vanuit dit land mag spreken over de toekomstige gebeurtenissen. God heeft dit land van het Heilige Kruis gekozen om u aan te kondigen wat er de wereld staat te wachten. Ik heb nog steeds edele dingen om u te onthullen. Wees aandachtig. Iets schrikwekkends zal gebeuren op het Iberische schiereiland en de dood zal over mijn arme kinderen komen. Bid, bid, bid, Ik lijd voor wat u te wachten staat. Ik wil u niet verplichten, maar luister naar Mij met liefde. Ik wil Hem tot u brengen, die uw ware Redder is. Voorwaarts. Dit is de boodschap die Ik u vandaag doorgeef in de naam van de meest Heilige Drievuldigheid. Dank u dat u Mij hebt toegelaten om u hier opnieuw bij elkaar te roepen. Ik zegen u in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen. Wees in vrede.
Vertaling: Chris De Bodt
15-09-2010
15 september 2010
15 september 2010
1. Medjugorje: Statistieken augustus 2010
Augustus breekt alle records
Aantal Heilige Communies: 326.500 Aantal concelebrerende priesters: 7.742 [249/dag]
Sedert de statistieken over het aantal uitgedeelde Heilige Communies worden bijgehouden, steekt de afgelopen maand augustus boven alle andere statistieken uit met 326.500 Heilige Communies en hiermee houdt het niet op. Ook de maand september is gestart met grote aantallen bedevaarders van over de hele wereld: Italië, Tsjechië, Slowakije, Polen, Griekenland, Ierland, Libanon, Duitsland, Oostenrijk, Spanje en België.
Elk van de bedevaarders heeft zijn eigen ervaringen rond Medjugorje en hier brengen we de ervaring van een 54-jarige priester, Francisco Ferrara, uit Panama, die reeds sedert 24 jaar naar Medjugorje komt en de oprichter is van Radio Maria in Panama. In 1994 startte hij met de bouw van een kerk, naar het voorbeeld van de Sint-Jacobuskerk te Medjugorje.
Hij zegt: "In Panama hebben we gebedsgroepen die de geest van Medjugorje beleven en gedurende de laatste zeven jaar is er onafgebroken 24 uur op 24 uur en zeven dagen op zeven de aanbidding van het Heilig Sacrament. Sedert 1997 zijn er ook speciale gemeenschappen die trachten te leven naar de boodschappen van Onze Lieve Vrouw, de Koningin van de Vrede. Ik zie dat Medjugorje in mijn land enorme vruchten voortbrengt.
Wij hebben twee parochies die genoemd zijn naar Maria, de Koningin van de Vrede en die Haar vieren op de officiële verjaardag van de verschijningen in Medjugorje, 25 juni. Medjugorje is mijn leven geworden. De vrede, de vreugde en de liefde die ik hier heb gevonden, kan ik nergens anders vinden, ook al ben ik reeds naar vele andere bedevaartsplaatsen geweest. Als ik in Medjugorje ben, beleef ik de gelukkigste dagen van mijn leven," aldus Vr. Francisco.
Bron: Medjugorje, officële site
Vertaling: Chris De Bodt
2. Elzabeth Kindelmann [2/4]
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Zijn de onthullingen echt? Waarom krijgen ze de verdiende aandacht niet? En uiteraard: wat hielden de boodschappen in? Laat ons hier even dieper op ingaan en de weg volgen van het normale onderzoek omtrent "Hemelse boodschappen."
De verschijningen begonnen drie dagen voor het Feest van Onze Lieve Vrouw van de Berg Karmel, op 13 juli 1960, toen Elizabeth, zoals ze in haar dagboek omschreef, een "buitengewoon mooie geestelijke verheldering" ontving, die gedurende drie dagen aanhield.
Elizabeth Kindelmann
Zij was reeds in haar vijftiger jaren toen, spoedig na de "verheldering" [die haar achterliet in een onuitdrukkelijk gevoel] Jezus en Maria tot haar begonnen te spreken. Dit vindt men in haar dagboek, dat de goedkeuring van de Kardinaal èn de plaatselijke bisschop meekreeg. Dit zijn ongebruikelijk sterke goedkeuringen van de Kerk die gekend staat om haar voorzichtigheid in het aanvaarden van bovennatuurlijke feiten.
"Verzaak aan uzelf, want Wij hebben een grote opdracht voor u," was de bijzondere oproep die Elizabeth hoorde. "U zult enkel in staat zijn om deze opdracht te volbrengen als u volledig aan uzelf verzaakt. U bent vrij om te kiezen. U zult het enkel volbrengen als u uw eigen wil is."
"Neem deze vlam ... Het is de Liefdesvlam van Mijn liefde," zei de Heilige Moeder. "Doe er uw eigen hart mee ontbranden en geef het door aan de anderen!"
"Deze volle vlam van genade, afkomstig uit Mijn Onbevlekte Hart, dat ik aan u schenk, moet gaan van hart tot hart," voegde Maria hieraan toe. "Het zal een groot Mirakellicht zijn dat satan zal verblinden. Dit is het vuur van liefde en éénheid. Ik bekwam deze genade voor u van de Eeuwige Vader, als heilzame werking van de Vijf Gezegende Wonden van Mijn Goddelijke Zoon."
Het was ook de bewering van de Hongaarse mystica dat de Heer haar vertelde dat "wie elke maandag vast op brood en water onder verwijzing naar de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria, een ziel van een priester uit het vagevuur bevrijdt. Eveneens zal deze, die zich aan dit voorschrift houdt, de genade ontvangen om binnen de acht dagen, volgend op zijn of haar dood, bevrijd te worden uit het Vagevuur door Mijn Moeder."
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Dit zijn opmerkelijke woorden, maar even opmerkelijk was ook Elizabeths leven. Zij werd in 1913 geboren. Haar vader was protestant en haar moeder katholiek en zij kregen twaalf kinderen, buiten haar, allemaal tweelingen. Maar Elizabeth was de enige die de volwassen leeftijd bereikte.
Haar leven van een ongelofelijk struikelen door een labyrint van ziekte en armoede, waarbij ze dikwijls als meid aan de slag moest om zich één maaltijd per dag te kunnen veroorloven.
Het was tijdens haar middenjaren dat ze een zienster en mystica werd, en er gingen ook stigmata mee gepaard. Vele van haar boodschappen betreffen de verering van de Liefdesvlam, maar er zijn ook boodschappen die gaan over het bestrijden van de duivel.
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
3. Aantal priesterroepingen in ons land stijgt
In ons land zijn er dit jaar minstens 28 nieuwe seminaristen, onder wie negen Vlamingen en acht buitenlandse seminaristen. Daardoor stijgt het aantal priesterkandidaten tot 76. Dat meldt het opinieweekblad 'Tertio' in zijn editie van vandaag. Er zijn vijftien nieuwe kandidaten in het aartsbisdom Mechelen-Brussel, onder wie twee nieuwe Nederlandstalige seminaristen. De priesteropleidingen en -roepingen behoren tot de prioriteiten van aartsbisschop André-Joseph Léonard.
In het bisdom Brugge, traditioneel een van de sterkhouders van de katholieke Kerk in ons land, meldde zich slechts één kandidaat. Een seminarist uit Gent, één uit Hasselt, twee uit Antwerpen en twee uit het aartsbisdom beginnen hun priesteropleiding aan het interdiocesane Johannes XXIII-seminarie. Twee Antwerpse kandidaten vatten studies aan in het Nederlandse Bovendonk. De Vlaamse Kerk telt in totaal negen nieuwe seminaristen, tegenover telkens vijf in de voorbije twee jaar.
4. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 35]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Mirjana, verschillende evangelisten spreken heden ten dage veel over het einde van de wereld. Zal de wereld de geheimen die u kent overleven? Mirjana: Gods wereld blijft onveranderd. Alles zal eindigen en voorbij gaan behalve Gods wil. Zij die bidden, begrijpen dat.
Janice: Mirjana, beschouwt u uzelf als helderder dan de andere zieners opdat u deze verbazingwekkende feiten vlugger kunt opnemen en verwerken? Mirjana: Neen.
Janice: Hoe herinnert u zich de geheimen? Mirjana: Ik heb ze op geschreven.
Janice: In uw eigen handschrift? Mirjana: Neen.
Janice: In het handschrift van de Gezegende Moeder? Mirjana: Ik ontving van de Gezegende Moeder een perkament waarin de tien geheimen opgeschreven staan.
Janice: Is het waar dat alleen u het geschrift van het perkament kunt zien? Mirjana: Ja.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
5. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De grote dag breekt aan
Op 17 augustus werd aan de woning van Priester Frans het startsein gegeven. Samen biddend, Gods zegen ontvangend. Palmtak, wijwater en kruisjes op het voorhoofd en dan de eerste kilometers van de tweeduizend.
Na vier uur pedaleren arriveerden ze in Bassenge. Heilige Mis en eerste middagmaal in open lucht. De vrouwen waren tot hier gevolgd. Na een hartelijke kus keerden zij huiswaarts en wij, wind-op-kop, naar het huis van Onze Lieve Vrouw.
Het perfect uitgetekend parcours kreeg in Hasselt en in Blankenheim zijn twee eerste deuken. Op het grondgebied van Diepenbeek werden er boterhammen gebunkerd, en richting Monschau spoelde een fikse regenbui het zweet weg. Na 227 kilometer stopten we op een camping in Arhdorf.
De fietsen werden stevig vast gebonden [men weet nooit wat er morgen komt]. Het gezamenlijk gebed bracht innerlijke rust; en de slaapkracht voedde alle spieren voor de volgende dag.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
6. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 231]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus.
Er werd me verklaard waarom Jezus zei Hem niet aan te raken. Ik weet niet helemaal juist hoe de verklaring luidde: ik meen dat Jezus dit gezegd heeft omdat Magdalena zo onstuimig was en zo volkomen het gevoel had dat Hij leefde zoals vroeger. Wat betreft de woorden: "Ik ben nog niet opgestegen naar mijn Vader," vernam ik deze betekenis: Ik heb Mij, na mijn verrijzenis nog niet aan mijn hemelse Vader vertoond en Hem voor Zijn overwinning op de dood en voor de verlossing nog niet bedankt.
Het was alsof Jezus daarmee wilde zeggen dat de eerstelingen de vreugde van de Heer God toekomen, alsof Hij Magdalena tot besef wilde brengen dat zij op de eerste plaats God moest bedanken omdat Hij het mysterie van de verlossing volbracht had en over de dood gezegevierd had, want nu had ze verlangt om Zijn voeten te kussen zoals vroeger, aan niets anders gedacht dan aan haar geliefde Meester, en in de vurigheid van haar liefde was zij het hele wonder vergeten.
Ik zag hoe Magdalena, nadat Jezus verdwenen was, al haar krachten bijeenraapte en, alsof zij gedroomd had, opnieuw tot bij het grafgewelf liep. Daar bemerkte ze de twee engelen die op het graf zaten en vernam ze wat de vrouwen in verband met de Verrijzenis hadden gehoord, zag ze de doeken liggen en overtuigd van het wonder, helemaal zeker van wat zij gezien had, snelde ze de tuin uit om haar gezellinnen te zoeken. Deze liepen daar nog te dralen op de weg naar Golgotha, deels in afwachting dat Magdalena zou terugkeren, deels in de hoop de Heer ergens voor ogen te krijgen.
7. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 231]
Preken
Ik kom namens God
Ja, broeders, in de vlammen van het vagevuur gaat men we anders denken over al die lichte vergrijpen. Mag men nog van lichte vergrijpen spreken, wanneer wij zulke ondragelijke straffen over ons afroepen? "O God," bidt koning David, "wee de mens, wee zelfs de rechtvaardigste van de mensen, als men hem aan een onverbiddelijk oordeel onderwerpt!" Er zijn vlekken op de zon, er was boosheid in de engelen, hoe zal het dan met de zondige mens gesteld zijn, broeders? En wat ons betreft, die zoveel zonden bedreven en nog bijna niets gedaan hebben om Gods rechtvaardigheid voldoening te schenken, hoeveel lange jaren zullen wij in het vagevuur moeten boeten ...
"Mijn God," zei de heilige Theresia, "welke ziel zal zuiver genoeg zijn om binnen te gaan in de hemel, zonder de vlammen van het vagevuur?" Tijdens haar laatste ziekte riep zij plotseling uit: "O, rechtvaardigheid en almacht van mijn God, wat zijt gij verschrikkelijk!" In haar doodstrijd openbaarde God zich aan haar in Zijn heiligheid zoals de engelen en de heiligen in de hemel Hem aanschouwen. Zij schrok zo hevig van dat visioen dat zij over al haar ledematen begon te beven. Opwinding maakte zich van de omstaande zusters meester en zij vroegen Theresia schreiend:
Vertaling: Chris De Bodt
8. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 74]
Indrukken van de Laatste Verschijning
In mijn boek over Jacinta heb ik reeds verwezen naar wat er gebeurde op een stuk land dat gekend staat als Varzea. Ik denk niet dat het nodig is om dit hier te herhalen. Op een dag, op mijn terugweg naar huis, moesten we voorbijgaan langs het huis van mijn meter. Ze had juist een honingdrank gemaakt en riep ons binnen om een glas te drinken. We gingen binnen en Francisco was de eerste aan wie ze en vol glas gaf. Hij nam het aan en zonder het uit te drinken gaf hij het door aan Jacinta, zodat zij en ik eerst konden drinken. Ondertussen draaide hij zijn voeten en verdween.
"Waar is Francisco?" vroeg mijn meter. "Ik weet het niet, zojuist was hij hier nog." Hij keerde niet terug en zo bedankten Jacinta en ik mijn meter voor het glas en gingen vervolgens op zoek naar Francisco. Zonder enige twijfel wisten wij dat hij op de rand van de bron zou zitten, die ik zo dikwijls vernoemd heb. "Francisco, u hebt uw honingdrank niet gedronken! Mijn meter heeft u zo dikwijls geroepen en u kwam niet meer te voorschijn!" "Toen ik het glas nam, herinnerde ik mij plots dat ik het kon opofferen als troost voor Onze Lieve Heer, en zo verkoos ik om mij uit de voeten te maken, terwijl jullie dronken."
Vertaling: Chris De Bodt
9. Solomon [12/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
10. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 283]
Abortus! Klonen! Euthanasie!
Steeds opnieuw heeft Maria tragedies voorkomen, steeds opnieuw heeft ze haar Zoon overtuigd om Zijn oordeel uit te stellen, maar de goddelijke beker loopt bijna over. Er zijn twee wereldoorlogen voorbij gegaan, en de mensheid wordt weer geconfronteerd met andere crisissen. Net als de Middeleeuwse Kastijding, zijn de oorlogen slechts een begeleiding of inleiding. Er kunnen nog decennia of zelfs eeuwen van uitzonderlijk lijden komen. Er kunnen plagen, schisma, en verschrikkingen komen vanuit de grenzen van de ruimte of de diepten van de oceaan. De beproeving is nog niet voorbij. Er zijn momenten van rust, maar het kan op ieder ogenblik beginnen. Niemand weet wat er zal gebeuren nadat de heroïsche Johannes Paulus II weg is, maar het is een goeie gok dat er angst zal zijn. Het is zeker dat de mensen ofwel zullen verbeteren en opkomen voor hun Christelijkheid, ofwel de gevolgen van hun daden zullen dragen.
"God geeft Me deze tijd als geschenk aan jullie, opdat Ik jullie moge onderwijzen en naar het pad van de redding leiden," zei de Maagd op 25 augustus 1997. "Lieve kinderen, nu begrijpen jullie deze genade niet, maar de tijd zal spoedig komen dat jullie zullen wenen om deze boodschappen."
Hoe ver was de mens afgedwaald! Hoe pretentieus was hij geworden! Zelfs zij, die zichzelf theologen noemden, stelden het bovennatuurlijke in vraag, en dat was ware blindheid, want het bovennatuurlijke handelde op de hoogste niveaus. Dit werd duidelijk toen de kogel, die de buik van Paus Johannes Paulus II op 13 mei 1981 doorboorde, op miraculeuze wijze zijn aorta en vitale organen miste. Hij wist het. Hij wees zijn redding toe aan O.L.V. van Fatima. En hij liet de kogel in haar kroon plaatsen.
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
11. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 178]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
De kritiek kwam ook van katholieke zijde. Op 6 januari 1972, in een bijdrage tot Témoignage chrétien over de cisterciënzerabdij van Boquen, vergeleek Jean-Claude Barreau [een ex-priester die Taizé goed kende door er vele groepen jongeren naartoe gebracht te hebben] het kritisch, lyrisch en politiek christianisme van Boquen met het conservatisme van Taizé. Sinds 1965 had Boquen in Bretagne, onder leiding van zijn nieuwe overste dom Bernard Besret een ware revolutie gekend die de orde tegensprak. De communie van Boquen genoemd, ontving heel uiteenlopende en contesterende groepen. Jean-Claude Barreau onderstreepte de verschillen met Taizé als zeer klassiek ondanks de schijn met overdreven respect van de kerkelijke overheid, daar waar het experiment van Boquen hoop op een nieuw gezicht van de Kerk bracht. Sommige lezers reageerden krachtig zodat Jean-Claude Barreau op 17 februari een ander artikel publiceerde, helemaal aan Taizé gewijd, onder de provocerende titel: "een gemeenschap die overhaald wordt?" Hij verweet Broeder Roger Paulus VI ondersteund te hebben bij het verdedigen van het priestercelibaat: "Als Broeder Roger het Roomse apparaat vleit verliest hij voeling met de hervormde traditie en werkt niet aan oecumene." Hij meende ook dat Taizé "alle vrijheid van woord verloor tegenover de Romeinse Curie waarvan ze de meest betwiste initiatieven goedkeurt." Aangaande het Jongerenconcilie dat hij als een "uitzonderlijk experiment" begroette, had Jean-Claude Barreau een voorgevoel: "Het is het een of het ander: ofwel blijven die bijeenkomsten strovuur en vallen uiteen, ofwel krijgen ze een structuur en monden ze uit op de ware problemen van onze tijd. Dan komen ze onvermijdelijk in opspraak met de overheid. Wat zal de Gemeenschap van Taizé dan ondernemen zonder vrijheid tegenover de Roomse overheid?"
Broeder Roger was niet onder de indruk. Op 28 februari én op uitnodiging van pater abt van de beroemde abdij van Montserrat gaf Broeder Roger in Spanje een conferentie over de verschillende facetten van het gemeenschapsleven in Taizé, "een contemplatief leven tegelijk naar Christus en naar het heden van de mens gericht." Hij herhaalde ook zijn verklaringen over het celibaat in de Kerk en de noodzaak van een universele herder "opdat het pluralisme geen versplintering zou zijn."
Vertaling: Broeder Joseph
12. Jezus' tijdgenoten [aflevering 102]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
De leraren van Israël gaven als regel in een eigen gebouw les. Alleen bij bijzondere gelegenheden [zoals tijdens de grote feesten], deden zij dit in de tempel, omdat er dan meer studenten les kwamen volgen.
Tijdens de lessen zat de leraar op een verhoogde zetel, terwijl de leerlingen dus in feite bij of aan zijn voeten zaten. Vandaar dat Paulus ook kon zeggen, dat hij aan de voeten van Gamaliël gezeten had. Dat betekende, dat hij les gehad had van Gamaliël. Het betekende, dat hij gestudeerd had bij "professor" Gamaliël, zoals wij zouden zeggen. Tijdens deze lessen was het de gewoonte, dat de studenten veel vragen stelden. Hoe meer vragen je stelde, des te meer je leerde. Zo zagen wij ook de Heer Jezus op twaalfjarige leeftijd vragen stellen aan de geleerden in de tempel.
Gamaliël vond het belangrijk, in tegenstelling tot de school van Sjammaj, dat zijn leerlingen niet alleen les kregen vanuit de Bijbel, maar dat zij ook een soort algemene vorming kregen en zich verdiepten in de Griekse literatuur. De andere Joodse leraars vonden het gevaarlijk om deze literatuur te lezen. Gamaliël was geen volgeling van deze literatuur, maar hij vond wel, dat je moest weten wat de Griekse filosofen leerden, zodat, als je in een gesprek met hen of met hun aanhangers verwikkeld zou raken, je met deze mensen zou kunnen praten en hun gedachten zou kunnen weerleggen.
Gamaliël was ook beslist geen vijand van de heidenen. Hij leerde, dat in de oogsttijd de heidenen dezelfde rechten als de Joden hadden om de resten van de oogst binnen te halen, Hij leerde, dat je ook tegen heidenen "sjaloom" moest zeggen, zelfs als zij naar een heidens feest gingen.
Vertaling: Broeder Joseph
13. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
In 1952 werden Matt Talbots overblijfselen opgegraven, als deel van de procedure voor heiligverklaring. Eén van de aanwezigen op deze plechtigheid was voormalig misdienaar Sean T. OCeallaigh, president van Ierland. In februari 1972 werden de overblijfselen van Matt Talbot overgebracht naar de kerk van O.L.V. van Lourdes op Gloucester Street, de parochiekerk waar Matt vele jaren naartoe ging. Het graf heeft een glazen paneel, waardoor men de kist ziet. Er staat een gedenkplaat op met de tekst: "Dienaar van God, Matthew Talbot, 1856-1925"
Op Granby Lane hangt eveneens een gedenkplaat, met de woorden: "Het teken tegenover deze plaat geeft de plaats aan waar de Dienaar van God, Matt Talbot, op de Zondag van de Drievuldigheid, 7 juni 1925, neerviel en overleed. Zijn reden tot zalig- en heiligverklaring werden ingeleid in Rome, op 3 mei 1947. Opgericht door het Dublin Matt Talbot Comité, 5 november 1972."
Een eenvoudig kruis, in de stoep op Granby Lane gebeiteld, geeft de plaats aan waar Matt Talbot overleed.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
14. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 118]
Aan Rachel Dufo
Nevers, 18 juli 1876
Lieve, beste Rachel,
Ik hield er geen rekening mee dat mij, door zo'n droeve omstandigheid, de eer te beurt zou vallen met u te corresponderen. Onnodig u te vertellen hoezeer ik deelneem aan uw gerechtvaardigde verdriet. God stelt wie hij liefheeft, op de proef. U hebt dus recht op een zeer speciale plek in Zijn Hart. Alleen daar, mijn dierbare vriendin, zult u ware en krachtige troost vinden. Hijzelf nodigt ons uit met deze zachtmoedige woorden: 'O, gij allen die lijdt en in verdriet leeft, kom tot mij; ik zal u steunen en troosten.' Zoek hem, lieve vriendin, zo vaak als u kunt, deze goddelijke Trooster. Alleen Hij is in staat een ziel die in wanhoop verkeert, te begrijpen.
Wees ervan verzekerd, lieve vriendin, dat ik u in mijn gebeden, hoe zwak ook, tot Onze-Lieve-Heer en de Heilige Maagd, niet vergeet, evenmin als de ziel van uw lieve man, voor wie ik de heilige communie geofferd heb. Midden in de beproeving hebt u echter de grootste troost ontvangen, waarvoor ik de Heer met u dank: uw dierbare echtgenoot was vroom. Hij heeft u in de vrede en de liefde van Onze-Lieve-Heer achtergelaten. De man die u beweent, is dus niet dood, lieve vriendin, hij is slechts ingeslapen. Ooit zult u elkaar terugzien, in de hemel, naar ik hoop, waar geen scheiding meer bestaat.
Ik kan u verzekeren dat ik bijzonder getroffen en getroost werd, toen ik enkele regels uit een van zijn brieven las, waar hij zijn krachtige geloof zo mooi verwoordt. Ik ben dan ook niet verbaasd over de rust, de overgave en [ik zou bijna zeggen] de heilige ongeraaktheid waarin zijn grote ziel zich in zijn laatste uur bevond, om te leven of om te sterven. Alleen de genade van Onze-Lieve-Heer kan zulke wonderen verrichten. Inderdaad, lieve vriendin, laten we hopen, sterk hopen, dat degene die u beweent, zich in de aanwezigheid van de machtige God, waarmee hij zijn ziel zo vaak en graag voedde, verheugt of weldra zal verheugen. Wat houdt Onze-Lieve-Heer veel van u, als hij u zo raakt!
Ik bid u, lieve vriendin, laat u niet overheersen door verdriet, wees altijd dienstbaar en berustend, zoals ook nu, tegenover de wil van God: zij is altijd zacht, zelfs midden in het offer. Welnu, Jezus is zo nadrukkelijk meester over ons hart dat alleen Hij in ons handelt. Diep in uw hart zal Hij u ongetwijfeld vaker deze zachtmoedige woorden doen horen: 'Houd moed, op aarde verbreek ik de dierbaarste banden, maar in de hemel verenig ik ze. Ik breng lijden, maar als tegenwicht geef ik mij geheel, ik lever me aan je over en ik neem je mee, ik beschouw je als rnijn bezit, ik heers over jou. Moed, mijn dochter, het kruis is het erfdeel van mijn bevoorrechte vrienden. Hier beneden het lijden, in de hemel het ware geluk.'
Ik heb uw eerste brief niet ontvangen, en ook de foto niet die u noemt. Wilt u de hartelijke groeten doen aan mevrouw uw zus, en veel liefs aan haar lieve dochter.
Wilt u mij, dat vraag ik u, lieve vriendin, een kleine plaats in uw gebeden geven; ik zou u zeer erkentelijk zijn indien u, wanneer u naar de Grot gaat, voor mij een gebed tot de Heilige Maagd, onze goede Moeder, zou willen richten. Ik zal proberen het u te vergoeden.
Het ga u goed, lieve vriendin, ik hoop dat u het niet verlangt van mij, maar ik heb mij er niet toe kunnen zetten u te tutoyeren.
Uw vriendin, die u in Onze-Lieve-Heer altijd liefheeft, en u ontmoet in de Heilige Harten van Jezus en Maria,
Zuster Marie-Bernard Soubirous
15. Malachias: De 111 profetieën over de Pausen
Profetie 19: Comes Laurentius [Graaf Laurentius]
Innocentius IV [1243-1254]
Echte naam: Sinibaldo dei Fieschi [Genua, ± 1195 - Napels, 7 december 1254]
Hij werd geboren te Genua als "Sinibaldo dei Fieschi", graaf van Lavagna. Hij werd professor in het canoniek recht te Bologna waar hij behalve kerkelijk recht ook Romeins recht had gestudeerd. Hij werd in 1226 rechter bij de curie. Voor zijn verkiezing tot paus was hij vice-kanselier van de Heilige Roomse Kerk [1226-1227] en kardinaal-priester van San Lorenzo in Lucina [18 september 1227].
Toen Celestinus IV gestorven was, probeerde de geëxcommuniceerde keizer Frederik II, die de kerkelijke staten rond Rome in zijn macht had, de kardinalen te intimideren, zodat ze een Paus naar zijn keuze zouden kiezen. De kardinalen vluchtten naar Anagni en stemden voor Sinibaldi, die na een interregnum van één jaar, zeven maanden en vijftien dagen op 28 juni 1243 de pauselijke troon besteeg als Innocentius IV.
Men heeft daar dus, gedurende maar liefst twee jaar, gepalaverd om Innocentius IV tot paus te verkiezen. Een communautaire kwestie speelde de kardinalen parten: ze raakten het maar niet eens of ze voor een Franse dan wel een Italiaanse paus zouden opteren.
Pas nadat een woedende menigte de voedselvoorraden van de kardinalen plunderde en het dak van de vergaderzaal neerhaalden, kwam men tot een overeenstemming.
Opnieuw bleek Matteo Orsini, ondertussen zelf stemgerechtigd kardinaal, kop van jut. Hij werd op aansturen van de Fransgezinden door de burgers van Viterbo samen met zijn broer ontvoerd, waarna de paus de stad onder interdict plaatste.
Sinibaldo dei Feischo, graaf van Lavagna was Kardinaal van Sint Laurentius en de profetie slaat op zijn adellijke afstamming en hij was kardinaal-priester van San Lorenzo in Lucina.
Chris De Bodt
14-09-2010
14 september 2010
Opname verschijning aan Mirjana van 2 september is te bekijken in het tekstvak van die dag
14 september 2010
1. Elzabeth Kindelmann [1/4]
Op de een of andere wijze zijn er in de overvloed aan "onthullingen, locuties en verschijningen," tijdens de laatste twee decennia, een aantal goedgekeurde boodschappen die ontsnapt zijn aan de nodige aandacht die ze verdienen.
En er waren boeiende boodschappen en dikwijls waren er ook priesters bij betrokken en ook gingen ze gepaard met lijden en uitzonderlijke waarnemingen. Bij deze zienster gebeurden ze jaren eerder, van 1961 tot 1981, maar zij overleed in 1985, bij de aanvang van de jongste overvloed aan verschijningen. Elizabeth was zelf een moeder van zes kinderen.
Opmerkelijker en misschien nog ongelofelijker is dat de verschijningen de steun kregen van kardinaal Péter Erdö, de aartsbisschop van Hongarije en eveneens de Voorzitter van de Bisschoppelijke Conferentie van Europa. Elizabeth kreeg bovendien nog de bijkomende steun van een tweede Kardinaal, Aartsbisschop Bernardino Echeverría Ruiz van Guayaquil en de bisschoppen van Acapulco, Celaya, Tuxila, Hermosillo, Mexico City en Durango.
Ook Kardinaal Francis James Stafford, de Voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Leken, van 1996 tot 2003, stond volledig achter het initiatief van Kardinaal Ruiz, na diens verzoek voor de oprichting van een organisatie voor de Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria en moedigde hem aan "om elke maatregel te nemen opdat de organisatie overvloedige vruchten onder haar leden zou mogen voortbrengen." Tevens nodigde Stafford hem uit "om door te gaan met zijn edelmoedige taak van geestelijk leider" van de organisatie.
Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria
Meer bepaald hebben we het hier over Elizabeth Kindelmann, een "slachtofferziel" uit Boedapest die gedurende jaren boodschappen ontving van de "Liefdesvlam van het Onbevlekte Hart van Maria," met sommige dramatische waarschuwingen over de toekomst.
Bron: Spirit Daily
Vertaling: Chris De Bodt
2. Medjugorje: Interview van Janice T. Connell met Mirjana [deel 34]
Elke keer als ik een ongelovige zie, weet ik wat hem te wachten staat
De geheimen
Janice: Het is nu tien jaar geleden dat deze monumentale verschijning begon. Als we terug blikken, schijnt het alsof de Gezegende Moeder u alle tien geheimen over de toekomst van de wereld zeer snel gaf. Mirjana: Ik had genoeg tijd. Het mag snel lijken voor u maar ik bracht meer tijd door met de Gezegende Moeder dan de andere zieners die hier in Medjugorje waren. Ze waren constant omringd door mensen. Ze stelden de Gezegende Moeder vragen over priesters en over al degenen die naar hier kwamen. Mijn tijd met de Gezegende Moeder was privaat en erg geconcentreerd.
Janice: Kunt u nog eens herhalen wat u mag vertellen over de tien geheimen? Mirjana: De eerste twee geheimen zullen waarschuwingen zijn voor de wereld ... gebeurtenissen die zullen plaatsvinden vóór er een zichtbaar teken wordt gegeven aan de mensheid. Zij zullen gebeuren gedurende mijn leven. Tien dagen vóór het eerste en het tweede geheim zal ik pater Petar Ljubicic inlichten. Hij zal bidden en vasten gedurende zeven dagen en zal dan de aankondigingen doen aan de wereld.
Bron: Janice T. Connell
Vertaling: Henk
3. Met de fiets naar Medjugorje [Vosselaar-Medjugorje 2007]
De grote dag breekt aan
Op 17 augustus werd aan de woning van Priester Frans het startsein gegeven. Samen biddend, Gods zegen ontvangend. Palmtak, wijwater en kruisjes op het voorhoofd en dan de eerste kilometers van de tweeduizend.
Na vier uur pedaleren arriveerden ze in Bassenge. H.Mis en eerste middagmaal in open lucht. De vrouwen waren tot hier gevolgd. Na een hartelijke kus keerden zij huiswaarts en wij, wind-op-kop, naar het huis van Onze Lieve Vrouw.
Het perfect uitgetekend parcours kreeg in Hasselt en in Blankenheim zijn twee eerste deuken. Op grondgebied Diepenbeek werden er boterhammen gebunkerd, en richting Monschau spoelde een fikse regenbui het zweet weg. Na 227 kilometer stopten we op een camping in Arhdorf.
De fietsen werden stevig vast gebonden [men weet nooit wat er morgen komt]. Het gezamenlijk gebed bracht innerlijke rust, en de slaapkracht voedde alle spieren voor de volgende dag.
Verslag: Pastoor Frans, Vosselaar
4. U wordt dikwijls afgeleid tijdens het bidden van de Rozenkrans?
Vier tips om dit te vermijden [Slot]
Meer hulpmiddelen om verstrooingen te vermijden
Besteed veel aandacht om de twee valstrikken te vermijden waarin de meeste mensen trappen gedurende het bidden van de Rozenkrans.
De eerste is het gevaar om geen enkele genade te vragen alsof het is dat je aan goede mensen vraagt naar hun intentie waarvoor ze de Rozenkrans bidden en ze niet weten wat antwoorden. Dus, wanneer je een Rozenkrans bidt, zorg ervoor dat je steeds vraagt om een speciale genade of deugd of kracht om een zonde te overwinnen.
De tweede valstrik die gewoonlijk wordt gemaakt bij de Rozenkrans is om geen intentie te hebben dan er zo vlug als mogelijk van af te willen zijn. Dit gebeurt zo omdat velen de Rozenkrans als een last beschouwen die zwaar op hen weegt als ze het Rozenkransgebed niet bidden, speciaal als we beloofd hebben hem regelmatig te bidden of wanneer ons gezegd werd om Hem meer of minder tegen onze wil te bidden als een boete.
Bron: Heilige Louis de Montfort
Vertaling: Henk
5. A.C. Emmerich: Het bittere lijden van de Heer Jezus Christus. [Aflevering 230]
Hoofdstuk 7. Jezus' verrijzenis
De Heilige Vrouwen bij het graf. Verschijningen van Jezus
Ik zag haar heen en weer lopen voor de grafstede, zoals een verward en zoekend mens. Haar lange haren hingen links en rechts over haar schouders naar voren. Eerst hield zij haar haren met twee handen naar rechts en vervolgens sloeg zij rechts en links de golvende haren naar achter en keek ze rond.
Toen zag ze op ongeveer 10 schreden van de rots, in het oosten, waar de tuin oploopt naar de stadmuur, tussen het struikgewas en achter een palmboom een lange witte gedaante in het schemerlicht. Terwijl ze in de richting van de gedaante liep hoorde ze andermaal de woorden: Vrouw, waarom weent ge? en dan Wie zoekt ge? Zij hield echter de gedaante voor de hovenier, en ik zag hem ook met een schop in de hand en een platte hoed [als een stuk boomschors dat men voorbindt tegen de zon] precies zoals ik de hovenier had gezien in de parabel die Jezus vertelde aan de vrouwen te Bethanië, toen Hij dicht bij Zijn lijden stond.
Het was geen lichtende verschijning, maar die van een mens in een lang wit kleed die bewoog in de schemering. Op de vraag: Wie zoekt ge? antwoorden ze zonder dralen: Heer, indien gij Hem hebt weggedragen, zeg mij dan waarheen, want ik wil Hem gaan halen! Ze speurde op de grond of Jezus niet in de buurt was. Toen zei Jezus met Zijn gewone stem: Maria! Ze herkende de stem en vergat de kruisiging en dood van Jezus, ze zei: Rabboni! Ze viel op haar knieën en strekte haar handen naar Zijn voeten uit. Jezus verhief haar hand om haar tegen te houden en sprak: Raak mij niet aan, want in ben nog niet tot Mijn Vader opgestegen, doch ga naar mijn broeders en zeg hun: Ik stijg omhoog tot mijn Vader, Mijn en uw God. Toen verdween de Heer.
6. Biografie Heilige Jean-Marie Vianney [Aflevering 230]
Preken
Ik kom namens God
Maar hoe zou ik het hartverscheurend lijden van die arme zielen kunnen schilderen, als de Kerkvaders ons zeggen dat zij bij de pijnen die zij in het vagevuur verduren, het lijden van Jezus Christus zelf schijnen te evenaren? En toch is het zeker dat alle mensen zouden sterven, wanneer zij tezamen slechts één van de geringste martelingen die Jezus Christus heeft ondergaan, op zich moesten nemen. Het vagevuur verschilt alleen hierin van het hellevuur, dat het niet eeuwig is. O, eigenlijk moest de goede God in Zijn barmhartigheid toestaan dat een van die arme zielen hier op mijn plaats verscheen, geheel omringd door de vlammen die haar verteren, en dat zij uzelf kon vertellen welke smarten zij te dragen heeft. Haar angstkreten en haar weeklachten zouden door de hele kerk weerklinken en misschien zouden ze dan eindelijk ook doordringen in uw hart.
"O, hoe ontstellend groot is ons lijden!" zou zij u toeroepen: "O, broeders, verlos ons van deze marteling. Ge kunt het! Ach, als ge maar één ogenblik voelde wat het zeggen wil van God gescheiden te zijn ... Wrede scheiding! Branden in een vuur, ontstoken door Gods rechtvaardigheid ... Pijnen lijden die voor een sterveling onbegrijpelijk zijn ... Verteerd worden door berouw over zonden die wij gemakkelijk hadden kunnen vermijden."
"O mijn kinderen," roepen die vaders en moeders u toe, "laat ons toch niet in de steek, wij hebben immers zoveel van u gehouden. Kunt gij dan rustig slapen, terwijl wij uitgestrekt liggen in een zee van vuur? Hebt gij de moed om u over te geven aan genot en plezier, terwijl wij hier dag en nacht lijden en schreien? Gij beschikt over onze goederen, gij woont in onze huizen, gij plukt de vruchten van ons werk en gij laat ons alleen op deze plaats van kwellingen waar wij jaar in, jaar uit, de afschuwelijkste pijnen doorstaan ... Geen aalmoes geeft ge, geen mis laat ge lezen om ons te helpen. Gij kunt ons troosten, ge kunt de poort van onze gevangenis openen en gij steekt er geen hand voor uit. O, wat is het lijden wreed."
Vertaling: Chris De Bodt
7. Fatima's in Lucia's eigen woorden: Hoofdstuk 2. Lucia's kinderjaren [aflevering 73]
Indrukken van de Laatste Verschijning
Na 13 september, toen ik Francisco vertelde dat Onze Heer in oktober eveneens aanwezig zou zijn, was hij overstelpt van vreugde: "O, hoe goed is Hij! Ik heb hem maar tweemaal gezien en ik hou zoveel van hem!" Van tijd tot tijd vroeg hij: "Zijn er nog vele dagen, vooraleer het de dertiende is? Ik verlang naar die dag, zodat ik opnieuw Onze Heer kan zien." Dan dacht hij een ogenblik na: "Maar luister! Zou Hij nog steeds zo bedroefd zijn? Ik hou er niet van om Hem zo bedroefd te zien! Ik bied Hem al mijn verstervingen aan waar ik maar kan aan denken en voor die opofferingen mijd ik zelf al die mensen niet."
Na 13 oktober zei hij tegen mij: "Ik hield ervan om Onze Heer te zien, maar ik hield er nog meer van om Hem in dat Licht te zien, waar we met Hem waren en waar ik voor altijd naar Hem kon zien." Op een dag vroeg ik hem: "Waarom hield u uw hoofd naar omlaag toen u werd ondervraagd, en waarom gaf u geen antwoord?" "Maar ik wou u antwoorden, en ook Jacinta, maar ik hoorde niets en ik kan enkel zeggen wat ik zag. Stel u voor dat ik iets zou gezegd hebben dat u niet wou?" Om de haverklap ging hij weg zonder ons te waarschuwen. Als we hem misten, gingen we hem gaan zoeken en riepen we hem bij naam. Hij antwoordde van achter een kleine muur, een struik of heesters en daar zat hij dan te bidden op zijn knieën: "Waarom hebt u ons niet gevraagd om samen met u te bidden." "Omdat ik liever alleen bid."
Vertaling: Chris De Bodt
8. Solomon [11/18]
Solomon was de zoon die voortkwam uit de liefde tussen David en Batseba en werd op aandringen van David zelf, zijn troonopvolger. Hij moet ongeveer geregeerd hebben van 975 tot 925 voor Christus. Een hele lange regeerperiode, die er een was van liefde, vrede en respect. Hij bouwde de eerste Joodse Tempel, een bescheiden bouwwerk van 30 x 10 x 5 meter. Solomon stond bekend om zijn wijsheid, wat onder meer blijkt uit zijn vermogen om recht te spreken, zoals bijvoorbeeld het beroepde Solomonsoordeel. Tijdens zijn regering was het de gouden eeuw van het oude Israël. Hij wordt hopeloos verliefd op Makeba, de koningin van Sheba [vermoedelijk een deel van het huidige Ethiopië en Jemen]. Hij valt voor haar schoonheid en charme en tegen zijn wensen en verlangens, moet ze terug naar haar vaderland. Het verlaten van de koning in zo'n toestand van diepe depressie, leidt er onvermijdelijk toe dat zijn koninkrijk op de rand van het instorten staat.
Deze Amerikaans TV-film dateert uit 1997 staat onder regie van Roger Young en duurt 180 minuten. Acteurs zijn Ben Cross [Solomon], Anouk Aimée [Batseba], Vivica A. Fox [Koningin Makeba van Sheba], Max von Sydow [David] en Umberto Orsini [Nathan].
9. Het Laatste Geheim. Hoofdstuk 39: "Koningin van de Eeuwigheid" [Aflevering 282]
Toen ik Vicka vroeg of haar geheimen iets te maken hebben met het einde van de wereld, zei ze dat haar geheimen "daar niets mee te maken hebben."
Zal Vicka, een ziener die op een dag misschien zal erkend worden zoals Zuster Lucia, lang genoeg leven om haar geheimen te zien onthuld worden? Ze zei "dat ze het niet weet."
Kunnen de laatste drie geheimen afgezwakt worden? "Ja," zei ze. "Het hangt van ons af. In plaats van het onheil af te wachten moeten we vasten en bidden."
Maakte de oorlog in Bosnië, de vreselijke oorlog daar in de buurt van Medjugorje, diegene die leek voorspeld te zijn door de komst van de Heilige Moeder, deel uit van haar geheimen? "Neen. Ze hebben betrekking op andere zaken. Het is een tijd van afrekening. Het is een tijd om te handelen. Er zal onbehaaglijkheid zijn. Er is al veel onbehaaglijkheid wanneer men de televisie op eender welk kanaal afstemt, of wanneer men de kilte ziet die verspreid wordt vanuit plaatsen zoals Los Angeles en New York naar de rest van Amerika."
Bron: Michael Brown
Vertaling: Mario Lossie
10. Taizé: Frère Roger Schutz, biografie [Aflevering 177]
Hoofdstuk 9. Het jongerenconcilie
Nood aan een "universele herder"
Zijn stelling van december 1971 bracht tegenspraak met zich mee, vooral omdat ze kort na zijn tussenkomsten over het pauselijk ministerie kwam. Nog in Rome, op 11 december, berichtte hij Paulus VI met zijn dankbaarheid voor de twee teksten van de synode over de gerechtigheid en het celibaat, die hij enthousiast bestempelde als dwaasheid van het Evangelie voor de mensen en een aankondiging van het komende Rijk. De tegenspraak kwam meteen.
Vanaf 16 december gaven Le Monde, Le Figaro en La Croix een verklaring weer van dominee Bruston, voorzitter van de Commissie voor de relaties tussen katholicisme en FPF, die zich bezorgde over dit nieuwe standpunt: "De boodschap van de prior van Taizé aan Paulus VI verrast vanwege een protestant. Broeder Roger schijnt te zijn vergeten dat de kritiek rond het celibaat van de priester niet gaat over de eigen waarden van het celibaat, maar over het verplichte verband die de Roomse Kerk oplegt tussen celibaat en pastoraat en die Paulus VI heeft gehandhaafd. [...] De oriëntaties van de prior van Taizé schijnen af te wijken van wat werkelijk en soms pijnlijk beleefd wordt door tal van priesters en gelovigen die begaan zijn met de oecumene. We hopen dat deze spijtige indruk vlug zal wegdrijven."
Dan verduidelijkte dominee Sweeting, vicevoorzitter van de FPF, stevig dat de woorden van de prior helemaal niet de overtuiging van de protestantse Kerken uitmaken en hij deelde zijn droefheid mede: "Taizé had een oecumenische roeping en loopt het gevaar die te verliezen als de prior typisch Roomse standpunten inneemt." Broeder Roger begreep dat er werd geprobeerd hem van de Gemeenschap af te scheiden en publiceerde een niet ondertekende en scherpe rechtzetting die beweerde: "Sinds lange tijd is de Gemeenschap van Taizé niet enkel van protestantse aard. Ze telt Broeders afkomstig uit meer dan twintig Europese en Amerikaanse protestantse Kerken en ook uit de anglicaanse Kerk. Meer nog, in samenspraak met kardinaal Marty telt ze ook katholieke Broeders. Dus, als gemeenschap, behoort Taizé tot geen enkele confessionele strekking." Logisch dan ook dat Taizé de Raad van de FPF verliet. Maar ze hield wel nog de voeling met de FPF door steeds deel te nemen aan de werkzaamheden van sommige commissies.
Vertaling: Broeder Joseph
11. Jezus' tijdgenoten [aflevering 101]
Gamaliël de Oudere
Gamaliël, de leraar
In de Talmoed wordt Gamaliël meerdere keren genoemd. Drie brieven van hem die hij aan de schriftgeleerde Jochanan gedicteerd heeft, worden hierin genoemd. Deze brieven heeft hij gedicteerd, terwijl hij op de trappen van de tempel zat. Deze brieven zijn gericht aan "onze broeders in Opper Galilea en Beneden Galilea, in het zuiden en in de landen van Babylon en Medië evenals alle andere Israëlieten."
Zoals zijn grootvader Hillel een aantal takkanot [dat zijn rabbijnse regels met betrekking tot de geschreven Torah] uitgevaardigd had, zo had Gamaliël dit ook gedaan. Veel van deze takkanot beginnen steeds met de volgende openingszin: ten behoeve van de menselijkheid [Git. 4:2,3], in het bijzonder voor de vrouwen. Gamaliël had zelfs vrouwen toestemming gegeven om te hertrouwen, als er niet twee getuigen waren, die bevestig den dat hun echtgenoot overleden was, maar als er slechts één zo'n getuige was. De wet vereiste twee getuigen, maar Gamaliël vond, dat het leed en verdriet en de eenzaamheid van zo'n vrouw zo groot waren, dat als er slechts één getuige was die kon verklaren, dat de echtgenoot overleden was, hij de vrouw toestemming gaf om te hertrouwen. [Yev. 16:7]
Gamaliël was een belangrijk man. Hij had nauwe contacten met de koninklijke familie, in het bijzonder met die van Agrippa I [Pes. 88b]. Zijn vrije houding is de christenen goed uitgekomen, zoals Handelingen 5 laat zien. Gamaliël was zo'n groot geleerde, dat men hem de "schoonheid van de Torah" noemde en toen hij overleed, zeiden de geleerden: Toen Gamaliël de oudste overleed, verdwenen de eerbied voor en de heerlijkheid van de Torah, de reinheid en de heiligheid [Sot. 9:15].
Gamaliël behoorde bij de Farizeeën. Hij overleed 18 jaar voor de verwoesting van Jeruzalem. Dat was ongeveer in de tijd dat Paulus schipbreuk leed bij Malta. Hij werd met grote eer begraven.
Vertaling: Broeder Joseph
12. Recente heiligenlevens
Eerbiedwaardige Matthew Talbot [1956-1925]
Toen Matts lichaam voorbereid werd voor de begrafenis, ontdekte men de kettingen die hij droeg als boetedoening, en werden ze verwijderd. Eén van de kettingen droeg hij onder een knie, vlak onder de knieschijf, op zon manier dat het heel pijnlijk moet geweest zijn toen hij neerknielde. De aanwezigen zeiden dat de kettingen niet in het vlees zaten, maar dat ze blijkbaar heel lange tijd gedragen waren geweest, vermits er groeven in de huid waren. De kettingen werden naast het lichaam in de doodskist gelegd.
Matt overleed op een zondag, maar hij werd pas de volgende donderdag begraven op het kerkhof van Glasnevin. De eenvoudige kist werd begeleid door veel van de arme mensen die van Matts vrijgevigheid hadden genoten.
Matt Talbots reputatie van heiligheid werd vlug wijdverspreid, en er deden geruchten de ronde dat hij uiteindelijk de eer van het altaar zou toegekend krijgen. In 1931, zes jaar na zijn dood, begon het eerste onderzoek naar zijn leven en deugden. Zes jaar later werd een pauselijk decreet getekend, die zijn Reden inleidde. In 1948 vond er een ander onderzoek plaats. Tijdens deze twee onderzoeken gaven achtenzestig mensen die Matt Talbot hadden gekend, verklaringen over zijn vroegere alcoholverslaving, zijn moedige hervorming, en zijn deugdzaam en boetvaardig leven gedurende eenenveertig jaar.
Bron: Joan Carroll Cruz
Vertaling: Mario Lossie
13. Onze Lieve Vrouw van Lourdes: Brieven van Bernadette [Aflevering 117]
Aan Paus Pius IX
Nevers, 17 december 1876 J.M.J.
Zeer Heilige Vader,
Ik had nooit de pen durven opnemen om Uwe Heiligheid te schrijven, ik, arme kleine zuster, als onze eerwaarde bisschop, Monseigneur de Ladoue, mij niet had aangemoedigd, ondanks de grote wens die ik koesterde om mij op de knieen voor uw voeten te werpen, zeer Heilige Vader, en u te bidden om mij uw apostolische zegen te geven, die, daarvan ben ik overtuigd, mijn zo zwakke ziel nieuwe kracht zal schenken.
Aanvankelijk was ik bang indiscreet te zijn. Nadien is het in me opgekomen dat Onze-Lieve-Heer net zo lief wordt lastiggevallen door de kleinen als de groten, net zo lief door armen als rijken, en dat hij zich aan ieder van ons geeft zonder onderscheid. Die gedachte heeft me moed gegeven, zodat ik niet meer bang ben. Ik kom tot u, zeer Heilige Vader, als een arm klein kind tot de zachtmoedigste onder de Vaderen, vol overgave en vertrouwen. Wat kan ik doen, zeer Heilige Vader, om u mijn dochterlijke liefde te betuigen? Ik kan alleen maar voortzetten wat ik tot nu toe gedaan heb, dat wil zeggen: lijden en bidden. Gedurende enkele jaren al heb ik mij, hoewel onwaardig, als dienares van Uwe Heiligheid opgesteld. Mijn wapens zijn het gebed en het offer, die ik zal dragen tot mijn laatste zucht. Dan pas zal het wapen van het offer vallen, maar dat van het gebed zal me vergezellen naar de hemel; daar zal het veel krachtiger zijn dan hier op deze aarde van ballingschap.
Ik bid elke dag tot het Geheiligde Hart van Jezus en het Onbevlekte Hart van Maria om u nog lang onder ons te houden, omdat u hen zo goed doet kennen en liefhebben. Ik heb het zoete vertrouwen dat de Geheiligde Harten zich verwaardigen deze mijn hart zo dierbare wens te verhoren. Het schijnt me toe, wanneer ik overeenkomstig de intenties van Uwe Heiligheid bid, dat de Heilige Maagd vanuit de hemel vaak haar moederlijke blik op u doet neerkomen, zeer Heilige Vader, omdat u haar Onbevlekt hebt geproclameerd. Ik geloof graag dat u bij de heilige Moeder bijzonder geliefd bent, omdat zij, vier jaar nadien, zelf op aarde is komen zeggen: "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis."
Ik wist niet wat dit betekende, ik had dat woord nog nooit gehoord. Sedertdien, wanneer ik erover nadacht, zei ik vaak tegen mezelf dat de Heilige Maagd goed is. Men zou zeggen dat zij gekomen is om de uitspraak van onze Heilige Vader te bevestigen. Ik hoop dat deze goede Moeder mededogen met haar kinderen zal hebben, en dat zij zich verwaardigen zal nogmaals haar voet op het hoofd van de kwaadaardige slang te zetten, om aldus een einde te maken aan de beproevingen van de Heilige Kerk en de pijn van haar Verheven en Welbeminde Pontifex.
Ik kus in alle nederigheid uw voeten, met het diepste respect, Zeer Heilige Vader, Uwe Heiligheid,
Uw nederige en dienstwillige dochter,
Zuster Marie-Bernard Soubirous Religieuze van de Barmhartigheid en het Christelijk Onderwijs te Nevers
Celestinus IV was een zoon van de zus van Paus Urbanus III en regeerde slechts 15 dagen. Op 18 Juli 1223 wordt hij kanselier van Milaan en op 18 September 1227 benoemt Paus Gregorius IX hem tot kardinaal van Sint Marcus. In 1238 word hij kardinaal-bisschop van Sabina. Hij volgt Paus Gregorius IX op, op 25 oktober 1241. Zijn dood volgde na een regering van slechts 15 dagen, het op één na kortste pontificaat. Het duurde tot 1243 voor er een nieuwe opvolger, paus Innocentius IV, werd aangeduid.
De eerste pausverkiezing achter gesloten deuren vond plaats in 1241. De Romeinse senator Matteo Orsini sloot toen tien kardinalen op. Een van hen overleed ter plekke door de gewelddadige aanpak van de senator, de andere negen kardinalen werden ziek. Zij kozen al snel Goffredo Castiglione als paus Celestinus IV. Maar Orsini werd niet beloond voor zijn oplossingsgerichtheid: de paus sloeg de senator in de ban. Het woord conclaaf [cum clave, met sleutel] ontstond pas enkele decennia later in de pausenstad Viterbo.
De profetie van Malachias vormt een zinspeling op het wapen van de paus, waarop een leeuw voorkomt en Sabina, waar hij gedurende drie jaar kardinaal-bisschop was.
