Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Three Legs Cycling heeft in samenwerking met onder andere Mark Cavendish vijf trainingsdvd's op de markt gebracht.
De trainingen op de dvd's omhelzen alle aspecten van het wielrennen: van gewoon op de weg fietsen, over klimmen en sprinten, tot tijdrijden. Alles wat je nodig hebt is een fiets, een rollensysteem en een dvd speler.
Alle trainingsessies zijn eenvoudig uit te voeren op basis van cadans en hartslag. De moeilijkheidsgraad bepaal je zelf aan de hand van het gekozen verzet.
De dvd's werden gemaakt in samenwerking met onder andere profrenners Mark Cavendish en Pete Kennaugh en ex-prof Steve Joughin, allemaal afkomstig van het eiland Man, waar ook producent Three Legs Cycling gevestigd is.
Voor onze vierde rit van de
Telenet mtb tours ging het richting Baasrode dat even voorbij Dendermonde ligt
Op de mistige snelweg
richting startplaats was het toch even opletten want er waren terug een paar
roekeloze chauffeurs op de baan
Eens aangekomen konden we
vlug een parkeerplaats vinden op de grote marktplaats
En er waren vandaag verbazend
veel wbv leden aanwezig het leek zelf soms op een rit van deze bond
Inscannen wat terug vlot
ging(hier geen gedrum of lange file)en dan de baan op of beter gezegd het veld
in
De eerst kilometers waren
draaien en keren en geen honderd meter was recht dit zou terug een technische
rit worden
Eens buiten de bewoonde
wereld kregen we het echte veldwerk te verwerken en waren we vertrokken voor 18
km veldwegels zonder echte obstakels
Maar dit veranderde na de
eerst bevoorrading die in een voetbalkantine gelegen was: lekker warm
Na deze deugddoende stop
begon het echte vtt werk want we gingen de boorden van de Dender en de Schelde
opzoeken en daar liggen de paden er altijd sompig bij
Ook de aangelegde parkoersen
in de plaatselijke bossen ontbraken niet en hier de fiets onder controle was
niet altijd evident want sommige heuveltjes waren hier op het randje af
Het was een tijdje gelden dat
ik nog eens met mijn echtgenote op de baan was en het deed eens deugd om nog
eens samen te biken ook al was het niet altijd even gemakkelijk voor haar
De tweede controle na 35 km
kwam dan ook niet ongelegen want de sompige ondergrond begon krachten te kosten
zodat we de suikers goed konden gebruiken
Nog 15 km lag op ons te
wachten en natuurlijk zat het venijn inde staart van deze rit
Nu was het echt beuken en
stoempen door bossen en paden langs de Schelde maar de zon scheen het was droog
en we kregen een mooie streek aangeboden dus dit maakte alles goed
De kilometers begonnen nu
toch te wegen voor mijn vrouwtje maar het einde was nabij en dan kan men altijd
een beetje meer
Terug hadden we deze tocht
tot een goed einde gebracht en onze clubkleuren verdedigd tot het einde
De apres vtt met soep en escargots
kon niet ontbreken en natuurlijk onze zuur verdiende drinkbus op de koop toe
Waren er hier minpuntjes;
niet echt al konden de douches deze massa niet aan maar voor de rest dik in
orde (al mag het hier niet geregend hebben)
In de winter aan kracht bijwinnen kan de basis leggen voor een succesvol seizoen. Om doeltreffend aan zuivere spiermassa bij te winnen ontwikkelde Performance de Superior Proteïn Complex.
Deze mengeling van vier superieure eiwitten zorgt tijdens de spieropbouw voor een constant spierherstel. Calcium caseïnaat is een langzaam verterend eiwit en geeft het lichaam ongeveer zes uur de tijd om voedingsstoffen op te nemen. Het zorgt er ook voor dat er een constante aminozuurafgifte in de bloedstroom aanwezig is. Ideaal is om dit eiwit net voor het slapengaan te nuttigen zodat de spieren tijdens de rust optimaal kunnen herstellen.
Naast dit langzaam en langdurig werkend eiwit bevat de Superior Proteïn Complex ook nog snel werkende eiwitten. De andere aanwezige eiwitproducten, Whey, Hydrolisaat en Isolaat, beginnen al meteen na de inname met hun herstelwerk. Om dat herstel te stimuleren bevorderen ze quasi onmiddellijk de aminozuuropname in het lichaam. Isolaat is by the way de beste eiwitbron voor de opbouw van een vetvrije spiermassa.
Om de Superior Proteïn Complex nog te verrijken werd het product met L-Glutamine peptide en maltodextrine koolhydraten aangevuld. Deze extra ingrediënten ondersteunen respectievelijk de spiergroei, het spierherstel, en de celopbouw en bezorgt het lichaam nieuwe energie.
Door de complementaire eiwitten met elkaar te combineren verkrijgt men een uitgebalanceerd geheel dat de afzonderlijke kwaliteiten van elk van de vier aanwezige ingrediënten overtreft.
Performance Superior Proteïn Complex is te verkrijgen in vanille- en chocolade smaak. De adviesverkoopprijs voor een pot van 750 gram bedraagt 37,5 euro, die voor een pot van 2.000 gram 84,90 euro.
Compressport is bekend geworden door zijn compressieproducten, die gedragen worden door onder andere triatleet Frederik Van Lierde. Nu zijn er ook de ProRacing socks, die zijn ontworpen in 360 graden.
Dat levert een lichte, moderne sok op met veel comfort en oog voor een goede bloeddoorstroming.
Dat er nagedacht is over een basisproduct als sokken blijkt uit de technologie die erin verwerkt is. Zo zijn ze anatomisch correct ontworpen, specifiek aangepast aan de linker- en rechtervoet.
De Shock Absorber in de 3D.Dots ter hoogte van de enkel absorbeert de schokken en aan de achillespees wordt druk en wrijving vermeden. De 3D.Dots (de gekleurde stippen) zorgen voor verluchting en houden geen water op, zodat de voeten gekoeld en droog blijven.
Dezelfde 3D.Dots zijn multidirectioneel gemaakt en verzekeren een maximale grip in de schoen, zodat de voet niet heen en weer schuift. Zilverionen die in de sokken verwerkt zijn, hebben dan weer een antibacteriële functie.
Aan de bal van de voet moet de Acupressure de bloedcirculatie activeren door middel van massagepunten. De tenen zitten eveneens veilig dankzij de Ergofit technologie.
En ook de zadels, wielen, sturen,... van 4ZA mogen er best wezen. Maar neem ons niet kwalijk dat wij Liz Hatch toch het pronkstuk van de nieuwe collectie vinden. Bekijk de fotospecial!
Liz Hatch en een gelukkig stuur. (foto 4ZA - Frank Dejongh)
Forza Components weet hoe het zijn waren moet aanprijzen. De onderdelenfabrikant uit het Limburgse Paal schakelde de Amerikaanse Liz Hatch in voor de fotoshoot van de nieuwe catalogus en dat leverde heel wat fraaie plaatjes op.
Hatch, die het afgelopen seizoen voor het Belgische Lotto-Honda Team reed, was niet aan haar proefstuk toe wat betreft het poseren in schaarse kledij. Eerder was ze al te zien in enkele mannenbladen en ze siert naar jaarlijkse gewoonte ook weer de Cyclepassion-kalender.
Het verlengde weekend zag er
goed uit: geen regen of dergelijke wel wat frisjes om te starten maar wie zaagt
daar nu over
Kruishoutem was de eerste die
we aandeden en we waren daar niet alleen met meer dan 2000 stonden we aan de
start gelukkig niet allemaal tesamen
Met drie trokken we het veld
in voor de grote tocht en het zou terug een snelle rit worden: andere jaren
konden we hier door de modder ploeteren
Het iets andere parcours
zorgde voor sommige enige verwarring met meer kilometers dan normaal: ze moeten
maar het juiste parcours volgen in plaats van in te korten
Na 13 km splitsten hier onze
wegen en liet ik mijn twee mederijders gaan en koos ik wijselijk voor de 40km
lange omloop: want het weekend duurde 3 dagen
En op mijn ééntje kon ik mijn
eigen snelheid onder controle houden en een beetje doseren voor de volgende
dagen
De Lozer en andere heuveltjes
die hier in buurt liggen werden aangedaan en ze lagen er mooi bij in de
herfstkleuren
Hier en daar nog een leuke
passage door een bosje of technis wegeltje en deze rit zat er op
De douche was zo als gewoonlijk
in de tent en steeds dik in orde maar het te kleine zaaltje voor 2000 bikers is
een kleine ramp
Maar niets dan lof voor het
parcours bouwer
Voor dag twee werd Herzele
uitgekozen en hier weten we ook dat het geen vlakke ritje zou worden
Met vier trokken we hier het
veld in en waren we vetrokken voor 40 leuke kilometers
Deze rit was de eerste maal
dat deze ingericht werd want anders was de start steeds in Steenhuize en dat
maakt een groot verschil: geen Bosberg of Muur
Maar in deze mooie streek is
nog plaats genoeg om er een stevige rit van te maken en dat hebben ze gedaan
ook
Dat er hier nog zo veel
kasseiwegen waren was voor ons vier een complete verrassing want ze hadden op
geen metertje gekeken wat zeg ik ze hadden op geen kilometertje gekeken
Met 4 aan elkaar gewaagde
bikers al was er ééntje die goed uitgerust was is het altijd leuk fietsen
Er was er ook ééntje die te
vroeg op zijn adem had getrapt: maar eens goed drinken en een pilletje deden
wonderen want plots was hij niet meer te houden
Jammer dat het uitgewerkt was
na de prima bevoorrading: voor het tweede deel kregen we een dame mee
En voor deze bij te houden
hebben we een tandje moeten bij steken maar we lieten ons niet kennen we zijn
niet voor niets Heirnissers
Een verkwikkende douche en
daarna een uitgebreide apres vtt maakte deze dag compleet
Dag drie
Zelzate de grote parking en
sportzaal waren bekend terrein want we komen hier al jaren
Opnieuw waren we met 4 :locomotief,Bananaman,
pilleke en mezelf voor een vlakke maar mistige rit
Terug stond er een 35 op het
menu en er moest er ééntje vroeg thuis zijn (grapje)en dat hebben we geweten
De eerste kilometers waren
nog normaal toch tot dat we uit de straten van Zelzate waren
Toen waren we vertrokken voor
27 snelle maar schitterende kilometers
Met als mooiste het paar
kilometers bossen die we door kruisten voor we aan het veldwerk konden beginnen
Jammer dat er hier iets te
veel verharde wegen zijn want anders was deze echt een topper van een rit
Een ander minpuntje was de
veel te late bevoorrading 27km hadden we moeten wachten en dit op een rit van
35 km dit kon beter verdeeld worden: maar ze was in orde de bevoorrading
De laatste 8km werd nog eens
het gas open gedraaid en ging de hartslag terug de hoogte in
Ook de moeite begon een
beetje op te komen maar dat is normaal zeker na 3dagen veldwerk
Nog even door het park van
Zelzate en deze zat er ook op: de prima afspuitstand mag zeker een vermelding
krijgen en de douches waren lekker warm al konden er maar 3 onder
Nog even napraten over de
3dagen en we konden met een goed gevoel huiswaarts keren
Vanaf 22 november is het Gentse Kuipke opnieuw het strijdtoneel van de Lotto Z6sdaagse Vlaanderen-Gent. Drie dagen eerder kan je zelf rondjes rijden op de kleinste velodroom ter wereld.
Wie rijdt het snelst op de kleinste velodroom ter wereld? (foto red bull)
De Gentse Handelsbeurs is op zaterdag 19 november het schouwtoneel voor de Red Bull Minidrome. Maximum honderd fixed gear enthousiastelingen krijgen de kans om hun snelheid te meten op de kleinste velodroom ter wereld.
Elke deelnemer kan zich twee rondjes opwarmen en krijgt dan vijf rondjes om zijn snelste tijd neer te zetten. De timing gebeurt aan de hand van een gespecialiseerde chrono. De 32 snelste renners kwalificeren zich voor de finale in de vorm van een individuele achtervolging.
Nadat begin dit jaar in het Oost-Vlaamse Appels een politiereglement werd goedgekeurd dat fietsers verbiedt om met meer dan tien renners samen te rijden, werden deze week de eerste boetes uitgeschreven.
De politie is tot actie overgegaan omdat preventie niks uithaalde. (foto alain buyck)
De maatregel kwam er nadat buurtbewoners in Appels al jaren klagen over overlast van grote groepen wielertoeristen die over de dijk en door de dorpskern scheuren. De lokale politie van Dendermonde voerde de voorbije maanden regelmatig controles uit. In eerste instantie bleef het bij waarschuwingen voor renners in overtreding.
Vorige week kondigde de politie aan dat die preventieve fase nu definitief voorbij was en voortaan onherroepelijk boetes zouden uitgeschreven worden. Begin deze week werden effectief de eerste boetes uitgeschreven. Vijftien wielrenners werden geverbaliseerd en moeten een boete van 120 euro betalen.
"We zijn overgegaan tot actie omdat we merken dat preventie totaal niets uithaalt", zegt commissaris Francis Van Hove van de lokale politie in Het Laatste Nieuws. "De situatie is, ook al door het aanhoudend mooie najaarsweer, opnieuw aan het escaleren en dat willen we een halt toeroepen. Het reglement is er nu eenmaal om nageleefd te worden."
De controle op de dijk van Appels resulteerde dinsdag meteen in enkele processen-verbaal. "We hebben vijftien wielrenners die in overtreding waren moeten beboeten", klinkt het. "Zij hebben allemaal een boete van 120 euro gekregen. En het is de bedoeling dat we hiermee blijven doorgaan. De wielrenners wezen maar gewaarschuwd. Ook in het weekend zal de politie controleren."
Voor de zaterdag werd de VTT
Walter Godefroot gekozen: en de vaste kern was present
De rustige VTT er kozen voor
de korte afstand en daar hebben ze reden voor: het moet niet altijd vliegen
zijn om zich te vermaken en hier is iedereen welkom
De lange aftand rijders (verdoemme)
kozen al snel het hazenpad even achterom kijken en we waren nog met vier: al is
iedereen hier ook welkom
Opwarmen (voor wat is dit
goed) niets van onmiddellijk het gas open met terug alle gevolgen vandien:170
van hartslag dit zou terug te afzien worden
Snelle flik had er terug zin
in en ook banana man had zijn voorzorgen genomen (2bananen 2koekjes en een
geleke) om niet in de problemen te komen maar stoomtreintje zat vandaag zeer
goed te fietsen: jawadde
De rit zat leuk in elkaar en
was een afwisseling van veld en weg met in de streek van Gavere enig klimwerk
Hier en daar kregen we toch
een stukje echte modder te verwerken met de nodige valpartijen als gevolg: want
we zijn dit niet meer gewoon
Hij kan snel rijden maar hij
kan ook goed vallen (Luc) misschien moet hij eens proberen om zij wieltjes te
laten plaatsen
Een snelle bevoorrading en
hop terug de baan op want het mooiste moest nog komen: de bossen rond de Pinte
En hier kreeg ik het zwaar te
verduren: slippen in de mulle grond een beetje opgehouden en dan terug moeten
aanpikken zodat de kilometers begonnen te wegen
Maar met nog maar 10 km voor
de boeg kregen we terug een beetje moed en het zwaarste was toch achter de rug:
dus nog even doorbijten
Nog even spelen en de rit zat
er op: en dan begon de miserie
Afspuiten: als je veel geduld
had
Douche: moet je geluk hebben
dat er water uit de sproeier kwam
De sporthall: als je dit een
sporthall kunt noemen
Na deze miserie kregen we
toch elk 2 versnapering maar dit maakte niet veel goed
Nog goed dat de leuke bende er
de grap er kon van inzien en we konden er nog duchtig om lachen ook
Maar nog één groot minpunt
moet me van het hart: parking
Er is er geen en met een
grote opkomst is dit een kleine ramp want de bewoners rond de start zone zijn de
dupe en dat is voor niemand leuk
Zondag stond Maldegem op de
kalender en terug waren we met een goede groep aanwezig: dit zou een leuk ritje
worden
Geen koers vandaag maar
gewoon leuk biken door de polders en het veld wegels
Al was de start voor sommige
iets te snel en was het even zoeken naar de tweede adem
De wind maakte het toch nog
iets zwaarder dan normaal en voor de licht gewichten is dit nooit goed
Maar samen uit samen thuis
het moet voor iedereen leuk blijven want het is een zondags ritje
Een goede bevoorrading
ontbrak ook niet en even gaan plassen in de stallingen of was het een wc moet
kunnen
Zelfs een aquarius ontbrak
niet als extra tussen stop dit kon niet beter
Nog even wat veld werk nog
even spelen en de 25 pardon de 30 km zaten er op :nu nog even een douche nemen en dan nagenieten bij een gratis
Augustijn
Oude kennissen(boer) maakten
deze zondagse rit compleet en we konden terug spreken van een geslaagd weekend
Oude en nieuwe leden vervoeg
ons maar want met hoe meer hoe meer leute en dat is toch het enige wat dat telt
en niet de afstand of de snelheid
Op de dag van een wedstrijd volgt elke renner zo zijn eigen rituelen. Zeker voor een veldrijder is het cruciaal om in de perfecte mood aan de start te komen. Cyclo Sprint volgde Bart Wellens op weg naar die start.
Bart Wellens met vader Lucien voor de wedstrijd. (foto luc claessen)
Bart Wellens was vroeger een hyperbijgelovige, maar zijn ervaring nam met de jaren de bovenhand. Rituelen zijn aan hem niet meer besteed. Toch verloopt een wedstrijddag min of meer volgens een vast stramien. We volgden de Kempenaar van start tot finish op de Kermiscross in Ardooie.
Voor Bart Wellens begint een wedstrijd eigenlijk de dag ervoor. "Die dag verloopt heel rustig", steekt hij van wal. "Na het avondeten fiets ik een klein halfuurtje op de rollen. Dat doe ik bijna elke dag, maar zeker de dag voor de koers. Terwijl ik dan losrijd, herbekijk ik de koers die me de dag erna te wachten staat. Ik heb alle grote crossen op dvd staan. Als ik die dan opnieuw bekijk, krijg ik weer het gevoel hoe de ronde eruitziet, en hoe mijn concurrenten het daar aanpakten."
Op koersdagen gaat ten huize Wellens om acht uur de wekker af. Het eerste wat hij dan doet, is op zijn fiets springen en wat op de losse rollen rijden. Rustig, met een hartslag van maximum 120 en op een klein verzet. "Dat is traditie geworden. Mijn trainer is nochtans geen voorstander, omdat het volgens hem geen meerwaarde geeft aan mijn wedstrijd. Maar het zit er nu eenmaal ingebakken: zolang ik al koers, doe ik het."
Een renner verbrandt heel wat energie op een wedstrijddag. Zeker in de koude wintermaanden moet de tank goed gevuld zijn. Een stevig ontbijt staat dus te wachten, en een vast patroon heeft Wellens daarin niet. Hij probeert zoveel mogelijk af te wisselen om van zijn eerste maaltijd van de dag geen sleur te maken. "Soms eet ik muesli, soms eieren, soms brood of pistolets. Ik varieer ook in mijn beleg: zelfs speculaaspasta of choco belanden op de boterham."
Choco? Dat vraagt om een woordje uitleg. "Niels Albert eet elke ochtend choco", lacht Wellens de tanden bloot. "Er zit wel wat vet in, maar dat is op zich geen ramp. Op wedstrijddagen moet je er immers voor zorgen dat je genoeg calorieën naar binnen krijgt. Mijn filosofie is dat je moet eten waar je je goed bij voelt, en niet omdat je het móét eten. Want dat hou je toch niet vol. Nu, ik overdrijf niet als ik choco smeer: maximum één of twee boterhammen."
Tessa Van Nieuwpoort mag dan maar negentien jaar oud zijn, toch sloop ze al de top tien binnen in de cross van Kalmthout en werd ze negentiende in Ruddervoorde. Bekijk de foto's van deze jonge modderduivel!
foto photopress.be
Terwijl haar landgenoot Lars Boom kiest voor de weg, blijft Tessa Van Nieuwpoort bij haar grote liefde: het veldrijden. Als je haar ziet, zou je nochtans niet onmiddellijk vermoeden dat er een modderduivel voor je staat.
"Net als de meeste crossers, fiets ik ook op de weg, maar de focus ligt op het crossen. Ik ben nochtans pas later begonnen met veldrijden. Toen ik begon te fietsen op mijn achtste, en op mijn dertiende mijn eerste wedstrijden reed in categorie vijf, was dat op de weg."
"Pas na die eerste wegwedstrijden ben ik gaan veldrijden. Ik was op zomervakantie en had geen zin om te fietsen. Dat vonden mijn ouders zo?n zonde, want zij genoten ervan dat ik graag fietste. We kwamen te weten dat de Nederlandse wielerbond KNWU een veldritkamp organiseerde, we hebben hier in de buurt een crossfiets gekocht en ik ben gaan veldrijden."
"Daar bleek dat ik het beter deed dan meisjes met meer ervaring en zo is de liefde ontstaan. Bij de nieuwelingen ben ik er dan meer voor gaan trainen en zo werd ik tweemaal Nederlands kampioene bij de juniores, in 2008 en 2009. Eigenlijk is dit mijn tweede echte seizoen bij de elite dames, maar officieel ben ik al derdejaars. Ik ben nochtans maar negentien, maar doordat ik jarig ben op 30 december, kwam ik al heel snel bij de elite terecht."
"Ik was al heel tevreden met mijn 24ste plaats in Pilsen, want de wedstrijd ging zeer goed. Vorig jaar eindigde ik in de Wereldbekers meestal rond een 30ste plaats. Mijn doel was nu dus een top 25-notering, en dat doel heb ik gehaald. In Ruddervoorde was ik gevallen en had ik een scheurtje in mijn pink opgelopen. Daar had ik flink last van. De pink was ingetapet maar tijdens de cross heb ik de tape eraf gehaald omdat hij me hinderde bij het schakelen." Om maar te tonen dat mooi zijn niet automatisch synoniem is van kleinzerig.
Elke maand gaat Cyclo Sprint dieper in op typische vragen van fietsers en wielrenners. Zowel voeding, training als materiaal komen aan bod. Deze keer bekijken we waar dat gekraak vandaan komt.
foto belga
Fietsen zou een symfonie moeten zijn van een zacht zoemende ketting en natuurgeluiden, maar soms durft een vervelend, onvindbaar gekraak wel eens voor een valse noot te zorgen. Niets kan meer roet in het eten van de fietsende medemens gooien dan een vehikel dat lawaai maakt dat het niet hoort te maken. Het opsporen van dat gekraak of getik kan echter nog zenuwslopender zijn, want er bestaan veel meer oorzaken dan soorten lawaai.
Hedendaagse frames met hun dikke buizen in carbon of aluminium werken als klankkasten die het geluid van onderaan of achteraan de fiets tot bovenaan en vooraan kunnen transporteren. Vaak lijkt het alsof het gekraak uit het bracket komt, maar meestal is de oorsprong van dat kabaal elders te zoeken.
USUAL SUSPECTS
Als invetten of vervangen van het bottom bracket geen oplossing biedt, dan kun je de oorzaak soms zoeken bij de zadelpen, die met (carbon) montagepasta gemonteerd en met de momentsleutel aangedraaid moet worden. Of bij het zadel, dat al eens losgemaakt moet worden van de zadelpen om de contactpunten te reinigen. Ook de bevestiging van het zadeldek aan de zadelrails kan voor gekraak zorgen. Een beetje kruipolie inspuiten kan helpen. Ofwel is het zadel versleten en moet het vervangen worden.
Ook een versleten pedaal of zand tussen de schroefdraad van het pedaal en die van de pedaalarm kan meer lawaai veroorzaken dan je zou vermoeden. Remedie: pedaal demonteren en alles keurig schoonmaken. Ook wat kruipolie op de pedaalplaatjes kan dat typische vervelende gepiep doen verdwijnen.
Slijtage aan de volgende onderdelen, of slechte montage ervan (zonder gebruik van het juiste vet of de correcte montagepasta) moet één voor één nagegaan worden: stuur, stuurpen, body van het achterwiel, cassette, balhoofdstel en crankstel.
Alle boutjes, zelfs die van bidonhouders en kettingbladen, moeten correct aangedraaid zijn, anders kunnen ze vervelende geluiden veroorzaken. Nooit zou je vermoeden dat de klem van je voorderailleur de boosdoener kan zijn, maar als deze te hard of te los is vastgedraaid, of als er vuil zit tussen de klem en het kader, dan kan zelfs dát de speld in de hooiberg zijn. Zelfs een ketting die versleten of vuil is, kan een duit in het zakje doen.
Ook de snelspanners van de wielen kunnen de boosdoeners zijn. Probeer die eens vaster of losser te draaien dan je normaal doet. Helpt dat niet, doe dan wat vet aan de patten - dat zijn de plaatsen in de voor- en achtervork waar het wiel op steunt.
Terwijl je toch op inspectie bent: bekijk ook grondig de staat van het kader. Let op barstjes en scheurtjes in de lak. Een minuscuul scheurtje in het kader kan heel wat gekraak veroorzaken en bovendien bestaat de kans dat dit scheurtje groter wordt...
Mecaniciens Fons Wouters en Jos Van Mellaert sinds jaar en dag aan de zijde van Sven Nys.
Fons en Jos, twee handen op één buik. (foto luc claessen)
"Een portret van de grote en de kleine dus", schatert de kleine, a.k.a. Fons Wouters, wanneer ik de bedoeling van het interview uitleg. Ondertussen geeft hij de grote, Jos Van Mellaert, een schouderklopje. De twee lachen hartelijk. Het moge duidelijk zijn: Fons en Jos zijn twee handen op één buik. Sinds jaar en dag staan ze in de winter elk weekend schouder aan schouder met slechts één doel: Sven Nys zonder materiaalpech naar de finish loodsen.
Fons Wouters doet dat al twintig jaar, Jos Van Mellaert is er intussen ook al vijftien jaar bij. Fons is de persoonlijke mecanicien van Sven: hij staat ook door de week altijd paraat voor de Kannibaal van Baal. Jos van zijn kant heeft op weekdagen nog zijn gewone werk, en steekt in de weekends een handje toe op de crossen. "Fons doet álles op het vlak van de fietsen: hij monteert Svens fietsen helemaal. Een echte crack in fietstechniek", zegt Jos vol bewondering over zijn collega. "En Jos staat altijd klaar voor Sven: als hij van de luchthaven afgehaald moet worden, als hij na de koers naar een persconferentie moet,... Sven kan altijd op Jos rekenen", zegt Fons.
Een perfect geolied team heet dat dan. "Na zoveel jaren samenwerken kent ieder zijn taak perfect", zegt Jos. "Op die vijftien jaar denk ik niet dat we ooit ruzie gehad hebben. Zelfs geen discussie." "Hoe dat komt? Omdat we goed overeenkomen zeker?", vult Fons lachend aan.
Begin oktober is er in het zuiden van Frankrijk één ontmoeting waar elke mountainbiker naar uitkijkt: de Roc d'Azur. Dit festival aan de Côte d'Azur is de perfecte seizoensafsluiter.
Dit meerdaagse evenement lokt altijd wat topmountainbikers. Moritz Milatz van BMC won de hoofdwedstrijd, voor Christoph Sauser (Specialized). De derde podiumplaats ging naar een Belg. Met deze fantastische prestatie werd Sébastien Carabin van Versluys Evenza meteen ook de beste belofte. In Fréjus zijn niet enkel de toppers op de afspraak, maar ook gewone stervelingen.
David Lampaert (32) uit Kuurne reed de Roc d'Azur voor de eerste keer en hij vond het een aangename kennismaking: "Het was druk, en dat hadden we verwacht, maar we hadden niet verwacht dat het in de stad zelf even druk zou zijn. Heel de buurt ademde echt 'fiets'. Mijn vier kompanen en ik hadden gekozen voor een vakantie van twee weken, en de maandag na de Roc merkten we het verschil: er was daar echt niks meer te beleven. Alleen nog de gebruikelijke gepensioneerden. We hebben bovendien heel veel geluk gehad met het weer, want het was constant 25 à 30 graden. Niet slecht voor oktober."
Voor Geert De Bock (42) uit Wachtebeke was het al de derde keer, en hij kan David enkel bijtreden: "De sfeer blijft nog altijd dezelfde en dat maakt de Roc d'Azur zo speciaal. Er zijn veel Belgen, bergen en zon. De randanimatie is ook niet mis. Je vindt er alles wat met mountainbiken, BMX'en en freestylen te maken heeft. Dat maakt het zo uniek. En dan is er nog de locatie, met de massale start op een oud vliegveld, in blokken van 500 man. Die sfeer die gecreëerd wordt door de speakers, die vind je nergens. Neem één keer deel, en het wordt een verslaving. Volgend jaar keer ik dus ook weer terug. Het is elk jaar opnieuw een van mijn doelen om naartoe te leven. Zowel sportief als mentaal is het de afsluiter van het seizoen. Daarna is de zin in fietsen wat weg."
Shimano zag door door de kwakkelzomer de verkoop in Europa en Amerika stagneren. De Japanners werken daarom aan een groot aantal nieuwe producten om de verkoop nieuwe impulsen te geven.
De verkoop van de Deore XT loopt wereldwijd erg goed. (foto shimano)
Shimano maakte het nieuws bekend in het rapport over de financiële resultaten gedurende de eerste drie kwartalen van 2011. De totale omzet voor fietsonderdelen is wel 4,5% hoger dan in dezelfde periode in 2010, maar de marktgroei voor dit jaar ligt op hetzelfde niveau.
Shimano meldt dat de verkopen van de nieuwe groepen Deore XT en Tiagra, gelanceerd in het tweede kwartaal, wereldwijd nog steeds goed doorlopen. De onderdelenfabrikant is bovendien zeer tevreden met het aantal bestellingen van de nieuwe Ultegra Di-2 racegroep.
De Japanners profiteren in toenemende mate van de fors groeiende markt voor sportfietsen in China. Het bedrijf is wel ongerust over de slechte economische omstandigheden in de VS en de schuldencrisis in Europa. In deze moeilijke marktomstandigheden is Shimano vastberaden de uitdaging aan te gaan en de concurrentiepositie te verbeteren.
"Terwijl we de economische ontwikkelingen in Japan en daarbuiten nauwlettend in de gaten houden, richten we ons sterk op de ontwikkeling van een stroom van nieuwe, uitdagende producten. Bovendien werken we aan een verdere verbetering van de efficiëntie van onze productie en logistieke systemen om onze producten wereldwijd bij onze klanten af te leveren", luidt het in de mededeling.
Nieuw en onbekend want deze
rit was terug ééntje van de telenet reeks dus deze reden we voor de eerste maal
De rit ging vlot naar het
verre Sint Amands een plaats voor de wagen was ook geen probleem en in de grote
sporthall was meer dan plaats genoeg dit begon al goed
Na een koffietje konden we
aan de rit beginnen en na een honderd tal meters doken we al het bos in
En we waren vertrokken voor
de mooiste vtt toch die we al gereden hebben
Hier hadden de inrichters
meer dan hun best gedaan want in het eerste bos hadden ze een echt hindernis
parcours ingericht en het zou niet het laatste zijn
Veel baan hebben we hier ook
niet gezien want het ging van bos naar bos of van veldwegel naar veldwegen en
door het droge weer allemaal zeer goed bereidbaar
En alsof dit nog niet genoeg
was 2dikke bevoorradingen op de 35 km en netjes verdeeld over het parcours
Maar het mooiste van deze rit
waren de 5km voor de tweede controle hier hadden de inrichters voor de
vierdemaal een volledig bos (5km) met linten een parcours afgespannen met alles
er op en er aan (heuvels, kuilen, korte bochten )dit was echt een droom voor
een vtt er
En als of dit nog niet genoeg
was kregen we na de tweede controle er nog ééntje boven op
Voor de tweede foto had de
fotograag zich goed opgesteld pal boven een steil klimmetje en als er eentje
moet passen stond de rest ook te voet dit moeten super fotos zijn
Nog een paar kilometers op de
Scheldedijk en we waren binnen: dit mocht nog even blijven duren
Na de super afspuitplaats
kregen we ook nog een super douche er boven op
Hier komen we zeker terug:
maar dan met betere benen
