Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Elke maand gaat Cyclo Sprint dieper in op typische vragen van fietsers en wielrenners. Zowel voeding, training als materiaal komen aan bod. Deze keer bekijken we waar dat gekraak vandaan komt.
foto belga
Fietsen zou een symfonie moeten zijn van een zacht zoemende ketting en natuurgeluiden, maar soms durft een vervelend, onvindbaar gekraak wel eens voor een valse noot te zorgen. Niets kan meer roet in het eten van de fietsende medemens gooien dan een vehikel dat lawaai maakt dat het niet hoort te maken. Het opsporen van dat gekraak of getik kan echter nog zenuwslopender zijn, want er bestaan veel meer oorzaken dan soorten lawaai.
Hedendaagse frames met hun dikke buizen in carbon of aluminium werken als klankkasten die het geluid van onderaan of achteraan de fiets tot bovenaan en vooraan kunnen transporteren. Vaak lijkt het alsof het gekraak uit het bracket komt, maar meestal is de oorsprong van dat kabaal elders te zoeken.
USUAL SUSPECTS
Als invetten of vervangen van het bottom bracket geen oplossing biedt, dan kun je de oorzaak soms zoeken bij de zadelpen, die met (carbon) montagepasta gemonteerd en met de momentsleutel aangedraaid moet worden. Of bij het zadel, dat al eens losgemaakt moet worden van de zadelpen om de contactpunten te reinigen. Ook de bevestiging van het zadeldek aan de zadelrails kan voor gekraak zorgen. Een beetje kruipolie inspuiten kan helpen. Ofwel is het zadel versleten en moet het vervangen worden.
Ook een versleten pedaal of zand tussen de schroefdraad van het pedaal en die van de pedaalarm kan meer lawaai veroorzaken dan je zou vermoeden. Remedie: pedaal demonteren en alles keurig schoonmaken. Ook wat kruipolie op de pedaalplaatjes kan dat typische vervelende gepiep doen verdwijnen.
Slijtage aan de volgende onderdelen, of slechte montage ervan (zonder gebruik van het juiste vet of de correcte montagepasta) moet één voor één nagegaan worden: stuur, stuurpen, body van het achterwiel, cassette, balhoofdstel en crankstel.
Alle boutjes, zelfs die van bidonhouders en kettingbladen, moeten correct aangedraaid zijn, anders kunnen ze vervelende geluiden veroorzaken. Nooit zou je vermoeden dat de klem van je voorderailleur de boosdoener kan zijn, maar als deze te hard of te los is vastgedraaid, of als er vuil zit tussen de klem en het kader, dan kan zelfs dát de speld in de hooiberg zijn. Zelfs een ketting die versleten of vuil is, kan een duit in het zakje doen.
Ook de snelspanners van de wielen kunnen de boosdoeners zijn. Probeer die eens vaster of losser te draaien dan je normaal doet. Helpt dat niet, doe dan wat vet aan de patten - dat zijn de plaatsen in de voor- en achtervork waar het wiel op steunt.
Terwijl je toch op inspectie bent: bekijk ook grondig de staat van het kader. Let op barstjes en scheurtjes in de lak. Een minuscuul scheurtje in het kader kan heel wat gekraak veroorzaken en bovendien bestaat de kans dat dit scheurtje groter wordt...
Mecaniciens Fons Wouters en Jos Van Mellaert sinds jaar en dag aan de zijde van Sven Nys.
Fons en Jos, twee handen op één buik. (foto luc claessen)
"Een portret van de grote en de kleine dus", schatert de kleine, a.k.a. Fons Wouters, wanneer ik de bedoeling van het interview uitleg. Ondertussen geeft hij de grote, Jos Van Mellaert, een schouderklopje. De twee lachen hartelijk. Het moge duidelijk zijn: Fons en Jos zijn twee handen op één buik. Sinds jaar en dag staan ze in de winter elk weekend schouder aan schouder met slechts één doel: Sven Nys zonder materiaalpech naar de finish loodsen.
Fons Wouters doet dat al twintig jaar, Jos Van Mellaert is er intussen ook al vijftien jaar bij. Fons is de persoonlijke mecanicien van Sven: hij staat ook door de week altijd paraat voor de Kannibaal van Baal. Jos van zijn kant heeft op weekdagen nog zijn gewone werk, en steekt in de weekends een handje toe op de crossen. "Fons doet álles op het vlak van de fietsen: hij monteert Svens fietsen helemaal. Een echte crack in fietstechniek", zegt Jos vol bewondering over zijn collega. "En Jos staat altijd klaar voor Sven: als hij van de luchthaven afgehaald moet worden, als hij na de koers naar een persconferentie moet,... Sven kan altijd op Jos rekenen", zegt Fons.
Een perfect geolied team heet dat dan. "Na zoveel jaren samenwerken kent ieder zijn taak perfect", zegt Jos. "Op die vijftien jaar denk ik niet dat we ooit ruzie gehad hebben. Zelfs geen discussie." "Hoe dat komt? Omdat we goed overeenkomen zeker?", vult Fons lachend aan.
Begin oktober is er in het zuiden van Frankrijk één ontmoeting waar elke mountainbiker naar uitkijkt: de Roc d'Azur. Dit festival aan de Côte d'Azur is de perfecte seizoensafsluiter.
Dit meerdaagse evenement lokt altijd wat topmountainbikers. Moritz Milatz van BMC won de hoofdwedstrijd, voor Christoph Sauser (Specialized). De derde podiumplaats ging naar een Belg. Met deze fantastische prestatie werd Sébastien Carabin van Versluys Evenza meteen ook de beste belofte. In Fréjus zijn niet enkel de toppers op de afspraak, maar ook gewone stervelingen.
David Lampaert (32) uit Kuurne reed de Roc d'Azur voor de eerste keer en hij vond het een aangename kennismaking: "Het was druk, en dat hadden we verwacht, maar we hadden niet verwacht dat het in de stad zelf even druk zou zijn. Heel de buurt ademde echt 'fiets'. Mijn vier kompanen en ik hadden gekozen voor een vakantie van twee weken, en de maandag na de Roc merkten we het verschil: er was daar echt niks meer te beleven. Alleen nog de gebruikelijke gepensioneerden. We hebben bovendien heel veel geluk gehad met het weer, want het was constant 25 à 30 graden. Niet slecht voor oktober."
Voor Geert De Bock (42) uit Wachtebeke was het al de derde keer, en hij kan David enkel bijtreden: "De sfeer blijft nog altijd dezelfde en dat maakt de Roc d'Azur zo speciaal. Er zijn veel Belgen, bergen en zon. De randanimatie is ook niet mis. Je vindt er alles wat met mountainbiken, BMX'en en freestylen te maken heeft. Dat maakt het zo uniek. En dan is er nog de locatie, met de massale start op een oud vliegveld, in blokken van 500 man. Die sfeer die gecreëerd wordt door de speakers, die vind je nergens. Neem één keer deel, en het wordt een verslaving. Volgend jaar keer ik dus ook weer terug. Het is elk jaar opnieuw een van mijn doelen om naartoe te leven. Zowel sportief als mentaal is het de afsluiter van het seizoen. Daarna is de zin in fietsen wat weg."
Shimano zag door door de kwakkelzomer de verkoop in Europa en Amerika stagneren. De Japanners werken daarom aan een groot aantal nieuwe producten om de verkoop nieuwe impulsen te geven.
De verkoop van de Deore XT loopt wereldwijd erg goed. (foto shimano)
Shimano maakte het nieuws bekend in het rapport over de financiële resultaten gedurende de eerste drie kwartalen van 2011. De totale omzet voor fietsonderdelen is wel 4,5% hoger dan in dezelfde periode in 2010, maar de marktgroei voor dit jaar ligt op hetzelfde niveau.
Shimano meldt dat de verkopen van de nieuwe groepen Deore XT en Tiagra, gelanceerd in het tweede kwartaal, wereldwijd nog steeds goed doorlopen. De onderdelenfabrikant is bovendien zeer tevreden met het aantal bestellingen van de nieuwe Ultegra Di-2 racegroep.
De Japanners profiteren in toenemende mate van de fors groeiende markt voor sportfietsen in China. Het bedrijf is wel ongerust over de slechte economische omstandigheden in de VS en de schuldencrisis in Europa. In deze moeilijke marktomstandigheden is Shimano vastberaden de uitdaging aan te gaan en de concurrentiepositie te verbeteren.
"Terwijl we de economische ontwikkelingen in Japan en daarbuiten nauwlettend in de gaten houden, richten we ons sterk op de ontwikkeling van een stroom van nieuwe, uitdagende producten. Bovendien werken we aan een verdere verbetering van de efficiëntie van onze productie en logistieke systemen om onze producten wereldwijd bij onze klanten af te leveren", luidt het in de mededeling.
Nieuw en onbekend want deze
rit was terug ééntje van de telenet reeks dus deze reden we voor de eerste maal
De rit ging vlot naar het
verre Sint Amands een plaats voor de wagen was ook geen probleem en in de grote
sporthall was meer dan plaats genoeg dit begon al goed
Na een koffietje konden we
aan de rit beginnen en na een honderd tal meters doken we al het bos in
En we waren vertrokken voor
de mooiste vtt toch die we al gereden hebben
Hier hadden de inrichters
meer dan hun best gedaan want in het eerste bos hadden ze een echt hindernis
parcours ingericht en het zou niet het laatste zijn
Veel baan hebben we hier ook
niet gezien want het ging van bos naar bos of van veldwegel naar veldwegen en
door het droge weer allemaal zeer goed bereidbaar
En alsof dit nog niet genoeg
was 2dikke bevoorradingen op de 35 km en netjes verdeeld over het parcours
Maar het mooiste van deze rit
waren de 5km voor de tweede controle hier hadden de inrichters voor de
vierdemaal een volledig bos (5km) met linten een parcours afgespannen met alles
er op en er aan (heuvels, kuilen, korte bochten )dit was echt een droom voor
een vtt er
En als of dit nog niet genoeg
was kregen we na de tweede controle er nog ééntje boven op
Voor de tweede foto had de
fotograag zich goed opgesteld pal boven een steil klimmetje en als er eentje
moet passen stond de rest ook te voet dit moeten super fotos zijn
Nog een paar kilometers op de
Scheldedijk en we waren binnen: dit mocht nog even blijven duren
Na de super afspuitplaats
kregen we ook nog een super douche er boven op
Hier komen we zeker terug:
maar dan met betere benen
Het blijft maar zomeren en
vandaag zou het ook niet anders zijn: en droog is snel
Knesselare is zo al een snel
parcours met zijn lange bosdreven wat zou het dan vandaag niet zijn
Bananaman,snelle flik en
stoomtreintje waren natuurlijk ook van de partij en ze hadden er nog 2 rappe mannen bij
genomen:dit zou terug zweten worden
Van een beetje opwarmen was
in de verte verste natuurlijk terug geen sprake want vanaf de eerste meters
begonnen ze al te vlammen
De hartslag en de ademhaling
schoten pijlsnel omhoog en een beetje te hoog (180) met alle gevolgen vandien
Maar eens deze terug een
beetje gezakt was konden we terug alles geven
Van de mooie omgeving hebben
we terug niet veel waargenomen dus daarover kan ik niet veel zeggen: van
opspattende modder echter
Een paar honderd meters voor de bevoorrading kregen we onze eerste
echte modderstrook en het was terug een beetje wennen want er lagen er een paar
al in het decor(niet van onze groep)
Even snel bijtanken en een
bijpraten met deze van de kortere afstand voor we terug het veld indoken
En lap het was terug van dat
gas open en gaan alsof we niet anders gewend waren: dit zal ik morgen moeten
bekopen
Nu lag het parcours er toch
iets zwaarder bij en was het even opletten geblazen want dit is nodig al men
dicht op elkaars wiel rijd
De kilometers gingen vlotjes
voorbij en de eindmeet kwam dan snel dichterbij
En de laatste kilometers
alsof het nog niet snel genoeg ging waren ze nu echt losgeslagen (40km per uur)
dit ging bijna te snel
Maar eind goed al goed en
niemand was achtergelaten dus dit kon niet beter
Even de bike een wasbeurt
geven dan zelfs even het zweet en de modder van ons spoelen voor we aan de
afterbike konden beginnen
Terug stond er een telenet op
het menu voor deze zonnige zondag morgen
In de Gavers lag de start en
in een piepklein zaaltje was de inschrijving(dit zou niet goed komen)de vroege
vogels hadden het geluk aan hun zijde en het scannen ging voor deze dan ook
vlot
De rest had pech en
aanschuiven was hun lot en de rij werd steeds langer
De start kilometers lagen in
het domein de Gavers en dit was echt een droom, bossen, hindernissen en de zeer
technische passages konden door iedereen goed gesmaakt worden
En of het technisch was de
haardspeld bochten volgen elkaar in sneltempo op want rust werd ons niet gehund
10km op de teller en we
konden eindelijk eens op adem komen maar niet voor lang
Hier rijden ze zelfs op
steile zijbermen van snelweg wat een geluk dat het redelijk droog was anders
was de ravage niet te over zien
De hartslag was al meerdere
malen dik in het rood gegaan voor we de heuvel zone indoken en werd het pas
lastig
Voor mijn echtgenote ging het
soms iets te vlug want dit was nog wat anders dan meerijden met de kolonel (wat
ook leuk kan zijn)
De paden door de selder of
door de aardappelen vreten dan ook een pak energie op
De Red Bull tussen door kwam
als geroepen voor we terug het veld indoken
Heuvel op heuvel af dwars
door de velden en dit zonder aangeduide paden want deze werden door mtb er zelf
gemaakt
De controle was goed en daar
zorgde de rijsttaart voor, even bij praten met andere leden van de club is
altijd meegenomen (Sven Geernaert)
Het tweede deel zou nog een
paar verrassingen in petto hebben en dan nog niet van de minste
Maar ondertussen tikten de
kilometers goed aan tot we aan de laatste 5 begonnen en die waren er voor velen
te veel aan
Opnieuw zochten de inrichters
de snelweg berm op en van fietsen was voor velen geen spraken meer
De verdoken rioolgleuven het
hoge struikgewas en dit onder een hoek van 45 graden deed menig de wenkbrauwen
fronsen want dit was er dik over en veel te gevaarlijk
Na dit stuk kon de laatste
kilometer aangevat worden en deze was voor de verandering nu eens wel vlakke en
goede bereidbaar, zalig
Eentje zat er echt door en
was het goed dat het gedaan was, nu konden we even op adem komen bij een
lekkere koffie in het nog steeds veel te kleine zaaltje
1500 man/vrouw die om zijn
drinkbus en pistolet gaat dit gaat nooit goed met maar één ingang en buiten langs
dezelfde weg en dit leidde tot veel ongenoegen en dit was dan ook het enige
minpunt van deze rit
Lastig en prachtig en zeker
een aanrader op naar de volgende
De club was op deze zonnige
zaterdag ochtend massaal afgezakt naar Oostakker
Na de ochtelijke plichtplegingen(scannen,
fotos )konden we de baan op en dit onder leiding van de snelle LUC
De vaart zat er al vanaf de
eerste meters in en van opwarmen was geen sprake en van een rustige hartslag
was al zeker geen sprake meer
Na een paar kilometers konden
we eens achterom kijken en met 4 waren we nog over
Nu ging het gas pas goed open
en was het zaak om de kopman zijn wiel niet te verliezen want meer zat er nog
niet in
Van de streek of de omgeving
hebben we niet veel gezien want door laaghangende zon en het snelle parcours
konden we niet zitten dromen
Soms werd het ritme een
beetje naar beneden gehaald en konden we toch een beetje drinken en even op
adem te komen
De sfeer zat goed en er kon
ook al eens gelachen worden en dit is altijd prettig meegenomen
De bevoorrading na 25 km kwam
geen minuut te vroeg want één van onze rijders zat door zijn voorraad bananen
heen en de rest konden de suikers ook goed gebruiken
De eerste meters van het tweede
deel lag er nu door het droge weer er een pak beter bij al was het even drummen
in de file maar dit nemen we er graag bij
Voor de rest van de rit was
terug vlammen en opnieuw was het harken om bij te blijven
Maar aan het einde van deze
vlakke snelle rit kon er nog spurtje af tegen de mannen van Steenhuize
Met 4 gestart en met 4
toegekomen meer moet dat niet zijn
Naar goede gewoonte houdt Omega Pharma-Lotto in het tussenseizoen een stockverkoop. Je kan fietsen, fiets- en vrijetijdskledij en accessoires van het team op de kop tikken tegen kortingen tot 70%.
De stockverkoop vindt plaats op maandag 31 oktober van 9u tot 17u in de Belgian Cycling Company (Roterijstraat 89, 8790 Waregem). Er zijn mecaniciens aanwezig om u technisch te adviseren. Betaling dient contact te gebeuren.
WTC Dazalgoan is als winnaar uit het VT4-programma De Pedaalridders gekomen. Onder leiding van Johan Museeuw versloegen de West-Vlamingen het Forza Picasso-team van Ludo Dierckxsens.
De Dazalgoans kwamen als winnaar uit de strijd. (foto dazalgoans)
Gedurende acht weken kon je op VT4 volgen hoe twee teams beginnende wielertoeristen werden klaargestoomd voor de grote finale: een heuse Alpenrit met de beklimming van de Télégraphe, Galibier en Alpe d'Huez. Johan Museeuw begeleidde de Dazalgoans uit Roeselare, terwijl Ludo Dierckxsens zich ontfermde over Forza Picasso uit Lochristi.
Bij aanvang van de opnames waren beide teams nog een zootje ongeregeld, maar geleidelijk aan kregen ze de fietsmicrobe en een goede conditie te pakken. De uitdaging in de finale was om met zoveel mogelijk teamleden binnen de 7 uur de 110 kilometer lange koninginnenrit van de Tour 2011 af te haspelen. De Dazalgoans haalden het uiteindelijk met één punt voorsprong en haalden het prijzengeld van 10.000 euro binnen.
"Wenend ging ik de laatste kilometers naar boven", zegt Dazalgoans-voorzitter Andy Vercaigne in Het Nieuwsblad. "Van de pijn, maar ook van de ontlading na al die maanden trainen. Ik ben echt trots op iedereen van de ploeg. De trofee van De Pedaalridders staat op onze erelijst en die nemen ze niet meer af."
"Johan Museeuw leerde ons de kneepjes van het vak. Hoe je moet klimmen, hoe je best sprint, hoe je best op de fiets zit. En naarmate je traint, krijg je steeds meer de smaak te pakken. Voor onze training startte, hadden we al na zestig kilometer pijn in de kuiten. Nu is een trainingstochtje van honderd kilometer geen probleem meer."
De herfst staat nog maar net voor de deur, maar vele wielertoeristen beginnen nu al te plannen voor 2012. Noteer alvast de volgende fietsklassiekers in je agenda!
foto alain buyck
Golazo Cycling biedt volgend jaar opnieuw een brede waaier aan klassieke parcours, prachtige regio's, flinke kuitenbijters en wondermooie Ardense hellingen aan. Nieuw in het aanbod zijn enkele klassieke gran fondo's. Fietsfanaten die houden van de prachtige Franse cyclosportieve organisaties houden vanaf december dus maar beter www.grandtrophee.be in de gaten.
Vul alvast je fietsagenda in voor 2012 en dan is het hopen op een zachte winter voor een goede voorbereiding op de klassiekers.
Roze fietsen en lampjes, dat is blijkbaar genoeg om vrouwen fanatiek aan het fietsen te krijgen. Bekijk de nieuwste reclamespot van waterproducent Contrex!
Overijse was de startplaats
voor onze zondagse rit en we terug niet alleen
Dit was terug een massa
lokker en met recht en rede zo zou achteraf blijken
De auto ergens een plaatsje
bezorgen was dan ook niet evident maar de zon was terug van de partij dus niets
kon deze rit vergallen
Ook niet de eerste helling
van de dag want de startplaats lag op een heuvel
Ook de lange rij
aanschuivende mtb ers konden de pret niet bederven
Dus met volle moed begonnen
we aan deze voor ons onbekende rit: maar eerst nog dit even vooraf
Onze fietsen waren minimum
1000 te goedkoop we waren 20jaar te oud en onze fietsen wogen 5kg te veel om u
maar een idee te geven van het watertandende materiaal de ene nog lichter dan
de andere en bijna allen van topmerken
Dat we het jonge geweld
lieten voorbij stormen was op dit parcours zeker geen schande want de benen waren
nog niet veel beter dan de dag ervoor integendeel
Veel plat kennen ze hier ook
niet zodat de adem en de benen direct aan hun limiet zaten maar de tocht door
de bossen maakte alles goed
Zeer goed uitgepijld een
goede bevoorrading en een pracht van een streek meer moet dat niet zijn voor
een zondag
Ook al waren de afdalingen er
soms over we lieten ons niet kennen al was het soms met de billen dicht
geknepen dat we ons naar beneden storten
Enkel de klim na de controle
was er bijna te veel aan (la Houppe maar dan maal 4 in lengte)hier ging de
hartslag dik in het rood maar eens boven konden we echt genieten van de zon en
de streek
35km op de meter en we waren
terug aan de auto: we hadden het overleefd
Is dit voor herhaling vatbaar
zeer zeker ja want hoe zwaar deze rit ook was het is een pareltje
Na een zwaar avondje
doorzakken in het Oeverloze Eiland; ze hebben er niet op een glaasje gekeken
Waren we zaterdag toch
present in Melden voor traditionele Koppenberg VTT
Er waren er bij met kleine
oogjes de ene van te weinig slaap de andere van de cava maar we zouden ons niet
laten kennen
Eens op pad ging het nog
redelijk vlot de eerste kilometers want deze waren vlak
Maar op de eerste helling
wist ik het al dit zou niet mij dagje worden: te weinig slaap, te veel gespind
deze week kortom geen fut in de benen
Op de Koppen berg was het
harken om boven te geraken en dit was dan nog maar een voorsmaakje van wat
komen zou
De mede rijders Martin en
Alex lieten hun zwakkere collega niet achter (waar voor dank mannen )ik heb het
al anders meegemaakt
Dit jaar hebben de inrichters
echt hun best gedaan om deze rit super zwaar te maken (heb dan eens een slechte
dag ) want alles wat enigszins omhoog ging hadden ze er in gestoken
En op elke helling deden de
benen meer en meer pijn maar inkorten deden we niet we gingen voor de volle
afstand
Steeds aangemoedigd klauterden
we heuvel na heuvel op, de ZEELSTRAAT, DE RAMPE, DE PATERSBERG en natuurlijk de
KOPPENBERG plus nog een pak minder bekende heuveltjes
Dit was een ritje voor de
echte mtb mannen/vrouwen: ook al was dit super zwaar dit jaar het blijft een
top organisatie
Als er al een minpuntje zou
zijn dan was het de bevoorrading niet de bevoorrading zelf maar de afstand pas
na 28km lag deze en dit mocht een beetje vroeger zijn
Meer dood dan levend
bereikten we de aankomst, een goede douche en een paar frisse colas later konden
we er nog een goed mee lachen
