Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
Heb je graag een muziekje op tijdens het fietsen, maar vind je die oortjes maar niks? Dan is de Shake Sound Generator voor fietshelmen van Tunebug misschien iets voor jou!
De Shake Sound Generator. (foto tunebug)
De Shake Sound Generator gebruikt de gepatenteerde SurfaceSound Technology om geluidsgolven door eender welk oppervlak waarop het steunt te sturen. Zo vormt het je helm om tot een mini-speaker. Volgens producent Tunebug heel wat veiliger dan de oortjes die het omgevingsgeluid volledig dempen.
Je kan de Shake Sound Generator eenvoudig op je helm monteren. Het geheel weegt 68 gram. De ingebouwde LiPoly batterij gaat 5 uur mee en is via USB te herladen. De verbinding met je mp3-speler gebeurt via Bluetooth of een traditionele hoofdtelefoonkabel.
De Google Streetview-wagens duiken op steeds meer plaatsen op in het straatbeeld. Op zo'n moment kan je bijvoorbeeld maar beter niet vallen met de fiets. Bekijk de fotospecial!
De Google Streetview-wagen fotografeerde deze valpartij vast in Denemarken. (foto google)
In Denemarken legde Google een fietser, die nota bene net zelf een foto wou maken van de Streetview-wagen, op de gevoelige plaat vast. Google Denemarken gebruikte deze foto zelfs om de lancering in het land te hypen.
In het Nederlandse Amersfoort kwam een fietsster ten val toen een brandweerwagen passeerde. Opvallend: de beelden zijn enkel nog te bekijken dankzij printscreens van enkele snuggere surfers omdat Google ze ondertussen offline heeft gehaald.
Google Streetview maakt het mogelijk om 360°-panorama-foto's te bekijken van straten. In België wordt er sinds vorig jaar gefilmd, maar de beelden staan momenteel nog niet online. In Nederland is dit voor heel wat steden en dorpen wel al het geval.
Wie wereldkampioen veldrijden wil worden, moet niet enkel over goeie benen beschikken. Ook de bandenkeuze is cruciaal. Sven Vanthourenhout geeft tips voor de sneeuw- en ijsvlakte van Tabor.
Sven Vanthourenhout, specialist op sneeuw en ijs. (foto belga)
Bondscoach Rudy De Bie had geen plaats voor Sven Vanthourenhout in de Belgische WK-selectie. Nochtans staat de West-Vlaming bekend als een specialist voor omlopen op sneeuw en ijs, zoals die van Tabor. Wij doen wel een beroep op Vanthourenhout en vroegen hem voor welke keuzes de WK-deelnemers zondag op materiaalvlak staan.
"Er zijn drie belangrijke bandenfabrikanten in het crossmilieu: Dugast, Tufo en Challenge. 90 procent van de renners kiest voor Dugast, zeker de toppers", aldus Vanthourenhout, die zelf ook met Dugast rijdt. "Vervolgens komt het erop aan het gepaste bandenprofiel, de gewenste bandbreedte en de ideale bandenspanning te bepalen. Maar hét ideale bandentype, de ideale combinatie voor sneeuw en ijs bestaat niet. Dat hangt af van het gevoel van de renner."
HET PROFIEL
"Dugast heeft drie profielen: pipistrello (Italiaans voor vleermuis, nvdr), grifo(griffioen) en rhino (neushoorn). De pipistrello's hebben quasi geen profiel. Je kan het vergelijken met de slicks in de Formule 1. Het profiel bestaat uit heel kleine diamantvormpjes. Grifo is een allroundprofiel. In 80 procent van de crossen wordt daarop gereden. Rhino is een heel grof, zwaar profiel. Ideaal voor in de modder en voor technische parcoursen waar je veel schuift."
Sven Vanthourenhout: 'De sneeuw en het ijs van Tabor hebben weinig invloed op de profielkeuze.'
"De sneeuw en het ijs van Tabor hebben weinig invloed op de profielkeuze", verrast Vanthourenhout. "Als het schuift, dan schuift het. Op hard bevroren ondergronden heb je sowieso weinig grip. Vele renners voelen zich goed bij een bepaalde tube en hebben de profielkeuze nu al in hun hoofd, ook al hebben ze het parcours nog niet verkend. Die parcoursverkenning zal doorgaans weinig veranderen aan de profielkeuze."
"Zondag zullen we dan ook de drie verschillende profielen zien opduiken. Ik ben er zo goed als zeker van dat Albert voor rhino's kiest. Daar voelt hij zich het best mee. Nys en Stybar kiezen waarschijnlijk voor pipistrello, nog anderen voor grifo."
DE BREEDTE
De bandbreedte dan. "35 millimeter is de maximumbreedte volgens het UCI-reglement", weet Vanthourenhout. "Ook hier zijn er drie courante opties voor de renners: 30 millimeter, 32 millimeter of 34 millimeter. De keuze van de breedte is belangrijker dan dat van het profiel. Zondag wordt het 32 of 34 millimeter. Ik denk dat Nys voor 34 zal kiezen en Albert en Stybar voor 32."
"Bij 34 heb je een - vind ik - comfortabeler gevoel. Keerzijde van de medaille is dat je meer weerstand ondervindt op het asfalt dan bij 32 millimeter. Dat kan uiteraard een nadeel zijn in de sprint. Stybar is snel aan de meet en speculeert dus mogelijk op een sprint en daarom denk ik dat hij voor 32 millimeter zal opteren. Nadeel van de 32 is dat je in het veld de schokken minder goed kan opvangen."
DE SPANNING
Sven Vanthourenhout: 'De allerbelangrijkste keuze die gemaakt moet worden is die van de bandenspanning.'
"De allerbelangrijkste keuze die gemaakt moet worden is die van de bandenspanning. Via de bandenspanning moet je proberen een beetje weerstand te creëren op het ijs. Hoe lager de spanning, hoe minder kans op schuiven. Het hangt ook af van je gewicht. De banden van iemand die meer dan 70 kilogram weegt, zullen harder staan dan die van iemand van 65 kilogram."
"De bandenspanning zal zondag tussen de 1,6 en 2 kilogram (bar) liggen. Nys kiest waarschijnlijk voor de laagste spanning. Ik durf gokken op 1,6 à 1,7 kilogram. Albert rijdt waarschijnlijk met de hardst opgepompte banden - 1,9 mogelijk - en Stybar ergens tussenin. 1,8 laat ons zeggen."
VERANDEREN?
"Al die keuzes zijn niet onherroepelijk. Als het vlak voor de cross plots begint te dooien, kan er meteen een band met een ander profiel of een andere breedte gemonteerd worden of kan de bandenspanning aangepast worden. Ook tijdens de cross kan er gewisseld worden. De renners roepen dan naar hun mecaniciens wat er moet veranderen. Alle materiaal is voorhanden in de materiaalposten."
"Maar ik denk niet dat het zondag een materiaalslag zal worden. Uiteindelijk zal blijken dat de wereldkampioen niet gewisseld heeft tijdens de cross", voorspelt Vanthourenhout.
Lino Gastaldello, de sterke man achter het Italiaanse koersfietsenmerk Wilier, is vorige week omgekomen nadat hij op een fietstochtje frontaal geraakt werd door een auto.
Gastaldello was ondanks zijn leftijd nog een fanatiek fietser. (foto wilier)
Het ongeluk gebeurde op een kruispunt in San Zenone degli Ezzelini in de buurt van Treviso. De 71-jarige Gastaldello werd 30 meter verder geslingerd en overleed in het ziekenhuis aan zijn verwondingen.
Gastaldello, ondanks zijn leeftijd zelf nog een fanatiek fietser, blies samen met zijn broer Antonio nieuw leven in Wilier na een bankroet in de jaren zeventig.
De Franse ontwerpers Julien Bergignat en Patrice Mouille kregen als opdracht een helm te ontwikkelen die bescherming biedt en makkelijk op te bergen en te recycleren is. Et voilà: le Tatoo!
(foto tatoo)
De Tatoo is gemaakt van poplypropyleen en poplypropyleen schuim in verschillene buigbare secties, die samen een helm kunnen vormen. In de originele vorm is de Tatoo dun en vlak, zodat hij bijvoorbeeld gemakkelijk in een tas gestopt kan worden. Zodra je op je fiets springt, kan je het in een vingerknip tot een helm omvormen.
Afgezien van het feit of dit ontwerp stevig genoeg is om de klap van een valpartij op te vangen, werpt de Tatoo ongetwijfeld een nieuw licht op het design van een helm.
Nicolas Vermeulen heeft de Cycling.be Mountainbike Classic Bredene op zijn naam geschreven. Hij haalde het nipt voor Nico Berckmans, die wel zijn leidersplaats in het MTB Kustcriterium verstevigt.
Nicolas Vermeulen wint voor Nico Berckmans. (foto alain buyck)
Een 400-tal bikers kwam aan de start van de derde manche van het Mountainbike Kustcriterium. Voor een keer geen wind of regen in Bredene, maar het parcours alleen al maakte er weer een loodzware race van.
Leider Nico Berckmans wond er al van bij de start geen doekjes om en trok het peloton meteen op een lint. Samen met Belgisch kampioen Marathon Nicolas Vermeulen sloeg hij een gat van 50 meter.
De voorsprong van het duo groeide gestaag uit tot een beslissende kloof van een dikke minuut. In de slotfase van de 43 km lange race slaagde Vermeulen er eerst niet in zijn medevluchter te verschansen, maar bij de tweede poging was het wel raak. De Oost-Vlaming haalde het na 1u14:23 met acht seconden voorsprong op Berckmans, die zijn leidersplaats in het scratchklassement en bij de masters verstevigt.
In een eerste achtervolgende groepje won Sven Vandouselaere de sprint om de derde plaats, op anderhalve minuut van de winnaar. Kevin Van Hoovels legde beslag op de vierde plaats. Davy Commeyne, de winnaar van de openingsmanche in De Panne, werd vijfde.
DRIE OP DRIE VOOR VERBEKE
Grace Verbeke ondervindt weinig hinder van de combinatie van het Kustcriterium en de voorbereiding op het wegseizoen. Ze behaalde in Bredene al haar derde Kustcriterium-overwinning op rij. Nummer twee Fien Lammertyn kwam maar liefst een kwartier na Verbeke over de meet. Kristien Nelen vervolledigde het podium. Kim Saenen finishte niet.
Bij de junioren was Ruben Scheire de snelste. Matthias Boetens werd tweede en blijft in het klassement een hardnekkige tweestrijd voeren met Valentijn Van De Velde, die in Bredene als vierde junior over de meet kwam.
Naast de derde manche van het Mountanbike Kustcriterium was er in Bredene ook nog een wedstrijd over 18 km. Rado Declerk was de snelste van de bijna 100 deelnemers in 35:09. Kristof Moyaert, Esther De Greef en Robin Dehandschutter behaalden de zege bij respectievelijk de masters, dames en junioren.
Nog maar pas bekomen van de vorige rit en daar was de volgende al
Heusden bij Gent was de startplaats voor deze druiligere zondagmorgen: de wagen stallen op de grote parking van de ex danstempel Bocassio was ook al geen probleem
In de sporthall die dienst deed als startlokaal was plaats zat: de vaste kern was terug op de afspraak zoals gewoonlijk
Onmiddellijk vanaf de start werden de groepen gesplist: voor mij was deze ochtend 35 km meer dan genoeg
Na de eerste kilometers in groep te hadden doorgebracht werd de tijd om het gas nog eens open te draaien en aan te pikken bij een voor rijdend groepje
Terug waren we vertrokken voor een 20 tal helse kilometers gelukkig kregen we een prima parcours voorgeschoteld die zich leende voor snelheid
In de gemeente Heusden en Destelbergen werden de meeste kilometers afgelegd langs soms meer dan bekende paden en wegen en dat zo zijn voordelen
22 km ver en we konden ons bedienen in de bevoorrading tent waar meer dan genoeg was voor iedereen hier kon de hartslag terug naar beneden: de hartslagmeter was al een tijdje lawaai aan het maken
Nog 13 te gaan en terug kon ik rekenen op goede gangmakers wat altijd meegenomen is
De streek was nu meer dan bekent want hier rijden we onze eigen organisatie en kennen we bijna elk hoekje of obstakel
Met dit voordeel kon ik het jonge geweld toch een beetje de baas blijven en lekker doorknallen
32 km op het metertje en we waren terug aan de startplaats en dit was maar goed ook :2dagen gas geven 2dagen op het limiet rijden laat zijn sporen na
Vandaag stond onze verste verplaatsing op het menu het voor ons verre Stekene
In de refter van de gemeente school was de samenkomst en terug was de sfeer optimaal
De bijna volledige ploeg was terug present om elk op zijn manier zijn sport te beoefenen
Vanaf de eerste kilometers splitsen al alle groepjes: met drie werd de lange aangesneden
Vandaag geen modder: dus werd het snelheid en we hebben het geweten
Een moordend tempo werd er op na gehouden zodat de hartslag en de ademhaling bijna niet onder de overslagzone ging
Het parcours was een pareltje met een ideale mix van baan en veld en de kilometers vlogen dan ook voorbij
20 kilometers ver en daar was de bevoorrading en ook deze was prima: hier kon de hartslag terug enkele beetje dalen en de suikers terug op pijl gebracht worden
Maar nu kwam de kers op de taart: de Clingse bossen een droom voor de mtb er
Kilometers lang werd het laverend tussen de bomen over de zeer goed berijdbare paden werden soms risicos genomen en dit door de snelheid
Rust werd ons niet gegund
Maar hier kwam ook een eind aan en via nog een paar gemene boswegels zat deze schitterende rit er op
Terug uitgeput maar voldaan kon er na de rit nog duchtig nagepraat worden
De Eneco 24 Hours Cycling @ Zolder is dit jaar alweer aan zijn derde editie toe. Op zaterdag 28 en zondag 29 augustus zijn fietsers opnieuw baas op het circuit van Zolder. De inschrijvingen zijn geopend.
De 24 Hours Cycling gaat eind augustus op zoek naar een opvolger voor het Bollini Cycling Team. (foto eneco 24 hours cycling @ zolder)
De Eneco 24 Hours Cycling @ Zolder bewees vorig jaar een topsport evenement te zijn. Het Bollini Cyling Team legde tijdens de 24 uren niet minder dan 984km af, goed voor een gemiddelde van 40 km/h.
Maar de Eneco 24 Hours Cycling is vooral bedoeld voor teams die erbij willen zijn voor de ambiance, voor de gezelligheid, de echte amateurploegen dus. Daarom worden dit jaar de Elite met contract of beroepsrenners uitgesloten van deelname. Iedere ploeg mag verder maximum voor 50% bestaan uit renners met een vergunning Elite zonder contract en/of Belofte -23j.
Ook in 2010 wordt er gefietst voor een goed doel. De organisatoren hebben ditmaal de handen in elkaar geslagen met het project Fietsen voor Congo van Memisa. Een project dat gesteund wordt door het St. Franciscusziekenhuis van Heusden-Zolder.
350 TEAMS
De Eneco 24 Hours Cycling @ Zolder staat open voor alle wielerliefhebbers, waarbij enkel echte wegwedstrijdfietsen toegelaten zullen worden. De organisatoren verwachten niet minder dan 350 teams, allemaal onder hun eigen naam, met maximum 8 teamleden, die minimum 15 jaar oud moeten zijn.
Zelfs ultrasportievelingen die de wedstrijd alleen willen afwerken zijn welkom en zullen zonder twijfel extra in de schijnwerpers staan. De inschrijvingen worden afgesloten op 16 augustus 2010.
Aantal wielertoeristen blijft spectaculair groeien
De recreatieve wielersport is in Vlaanderen meer dan ooit de meest populaire sportbeoefening. Volgens de Vlaamse Wielrijdersbond (VWB) steeg het aantal reguliere wielertoeristen vorig jaar met bijna de helft.
Ook steeds meer toppolitici kiezen voor het wielertoerisme, zoals hier Kris Peeters, André Denys en Geert Bourgeois. (foto alain buyck)
Het wielertoerisme kent al langer een forse groei, maar de laatste jaren gebeurt dat zelfs exponentieel. Vorig jaar steeg het aantal reguliere wielertoeristen met liefst 48% en ook op de evenementen kwamen tot 30% meer deelnemers opdagen, becijferde de VWB.
Recent steeg het aantal wielertoeristen van de VWB van 28.485 in 2007 via 40.508 in 2008 tot maar liefst 60.132 in 2009. Goed voor een jaarlijkse groei van respectievelijk 35%, 42% en 48%. De oorzaak van dit succes is onder andere bij de gezondheidstrend te vinden.
"Fietsen is de laatste jaren een lifestyle-fenomeen geworden. Iedereen wil gezond en slank blijven en meet zich graag een jong, sportief imago aan. Daarvoor is fietsen een bij uitstek geschikte sport", aldus Werner van Ingelgem, manager van de VWB.
"Ook sociologisch is de basis breed: de volksklasse is gebleven maar tegenwoordig kiezen ook tal van BV's, toppolitici en zakenlui voor het wielertoerisme. Het woord 'Flandrien' is dan ook van scheldwoord tot eretitel geëvolueerd."
VROUWEN, JONGEREN EN SENIOREN
Werner van Ingelgem: 'Bij vrouwen en senioren primeren de sociale contacten, bij jongeren de flexibiliteit.'
Het traditionele beeld van de wielertoerist als man van middelbare leeftijd behoort inmiddels voorgoed tot het verleden. Steeds meer dames, jongeren en senioren vinden immers de weg naar de fiets.
"Vrouwen en senioren vinden de sociale contacten tijdens en na de fietstocht belangrijk terwijl jonge mannen flexibiliteit wensen en zich goed kunnen vinden in het feit dat men kan fietsen waar, wanneer en met wie men wil", verklaart van Ingelgem.
Wielertoerisme doet het trouwens over heel Europa goed. Ook in Wallonië en de buurlanden kent men groei, maar qua participatie staat Vlaanderen toch absoluut aan de top: er zijn hier per hoofd van de bevolking maar liefst driemaal zoveel reguliere wielertoeristen als in Nederland en zelfs achtmaal zoveel als in Frankrijk, beiden toch ook traditionele wielerlanden.
Van 12 tot 14 maart is Lommel the place to be voor fietsend Vlaanderen. De eerste editie van het Winter Bike Festival omvat twee MTB-tochten, verscheidene wegritten en een interessante Bike Expo.
Zowel bikers als wegrenners komen aan hun trekken in Lommel. (foto fietspromo)
Zowel voor wegfietsers als voor mountainbikers werden er door het Lommelse Bike Action Team aantrekkelijke routes uitgestippeld. En wie zowel zaterdag als zondag van de partij is, krijgt op beide dagen telkens een ander parcours voor de wielen geschoven.
Daarnaast staan er met 'MTB-techniek' en 'Voedingssupplementen' twee opleidingen gepland en kan men proefdraaien op een testparcours MTB of een heuse BMX-piste. Op de Bike Expo kan je fietsen en andere materiaal uit de nieuwe productgamma's 2010 bekijken en testen.
Ook de niet-fietsers komen aan hun trekken op het Winter Bike Festival: het nabijgelegen Center Parcs domein zorgt er met z'n wildwaterzwembaden, kinderanimatie, sauna en wellness voor dat het meteen een evenement voor het hele gezin wordt. Deelnemers krijgen er meteen ook 30% korting op alle boekingen.
Onder de noemer 'Elite for Haïti' gaat Elite speciale drinkbidons op de markt brengen. De opbrengst gaat naar het Haïtiaanse volk dat vorige week getroffen werd door een zware aardbeving.
De drinkbus is bedrukt in de kleuren van de Haïtiaanse vlag en toont twee handen die naar elkaar reiken, een universeel symbool voor hulp. "De productiekosten neemt ons bedrijf volledig op zich", aldus Alessio Sartore, Marketing Director van Elite. "De opbrengst gaat volledig naar dokters van Artsen Zonder Grenzen die in het rampgebied actief zijn."
"Drinkwater is momenteel één van de grootste behoeften in Haïti. Met deze drinkbussen willen we dus niet alleen atleten van water voorzien, maar ook het Haïtiaanse volk. De bidons zouden begin februari in de fietsenwinkels moeten liggen."
Op zondag 6 juni organiseren de vrienden en familie van Frank Vandenbroucke een hommagetocht. De VDB Forever Classic leidt van Steenhuize naar Ploegsteert over ongeveer 100 kilometer.
(foto belga)
Op de tocht worden heel wat profrenners, ex-collega's, amateurs, wielertoeristen, supporters en sympathisanten verwacht. Vanuit het landelijke Steenhuize, waar Frank bij de familie Vandenberghe een nieuwe thuis vond in zijn laatste levensjaar, trekt de tocht door de Vlaamse Ardennen richting Oudenaarde.
Dwars door de Scheldestreek met zijn grote wielergeschiedenis gaat de tocht naar Sint-Eloois-Winkel vanwaar Nico Mattan en Frank honderden keren het traject tot Ploegsteert samen aflegden. Nico Mattan koos ervoor naar aanleiding van deze VDB Forever Classic hun gezamenlijke trainingswegen over 35 km op te nemen in het parcours van deze hommagetocht.
Bij de passage in Wulvergem wordt door zijn ex-collega's samen andere deelnemers die op dat ogenblik willen mee aansluiten in gesloten peleton en onder begeleiding gefietst met een witte roos om bij de aankomst in Ploegsteert een stille hulde te brengen aan Frank op de begraafplaats.
JONG OF OUD HET WAS GEVAARLIJK PIJN OF GEEN PIJN WE ZULLEN DOORGAAN EEN KLEIN BEETJE MODDER EEN LEKKER SAPPIG PAPJE ZOU HET DAN TOCH WAAR ZIJN OPLETTEN EN NIET VALLEN
Al vroeg stonden we in kluisbergen om toch maar een mooi plaatsje te vinden voor de wagen: en deze morgen hadden we echt geluk amper 100meters van de startplaats
De grote sporthal raakte maar stilletjes bezet en daar zal de regen van het afgelopen wel voor iets tussen zitten
De die hards waren wel op post en de tactiek voor deze dag werd uitgestippeld of wat er voor moet doorgaan
8u30 en weg waren we voor bijna 50 km: van het A- team(grapje) bleef er niet veel over (1 man) en deze mocht de kleuren van de club verdedigen
Samen met iemand van het super A-team zouden we deze klus klaren en het zou geen pretje worden
Voor de eerste modder konden we kiezen tussen hard of soft: en wat kozen we hard en dat hadden we beter niet gedaan
Al in de verte konden we de eerste afstappers waarnemen dus beloofde niet veel goeds: modder, slijk alles was veranderd in een dikke brij blubber en het parcours ging dan nog in stijgende lijn wat het nog meer lastiger maken
En dit was nog maar het begin: steeds ging het maar in stijgende lijn richting kluisbos toren
Van stijl ging het naar steiler van klimmen ging het naar kruipen en krimpen
Waren we dan eindelijk boven dan begon de afdaling en de eerste was meteen een gevaarlijke onderneming: remmen vergeet het daar was de ondergrond te glibberig voor dan maar ogen dicht en er voor gaan
Tot aan de eerste bevoorrading bleven de a- teams nog redelijk in elkaars buurt: de bevoorrading was ok maar ook niets meer
Deel 2 was meteen van een gans ander kaliber het ging van zwaar naar zwaarder en van stijl naar steiler en van afzien naar nog meer afzien
Van modder was nu geen spraken meer want het parcours was herschapen in één dikke blubber en deze blubber zuigt alle krachten uit de benen
Kilometers lang blubber en hellingen steeds maar weer en weer: na 10 tal hellingen mochten we dan nog de oude Kwaremont over waar we onze tweede bevoorrading kregen en deze was niet veel soeps
Nog 8 kilometers te gaan en terug konden we de modder in duiken en deze maal letterlijk op een smal beton pad ontbrak een tegel en we hadden prijs
Bijna was de marteling achter de rug nog 2 hellingen lagen op ons te wachten: maar opgeven nooit en met de laatste krachten kropen we naar boven
Voor velen was dit er te veel aan en zat er maar één ding op te voet: en dit gaf me net dat laatste stukje kracht die ik nodig had om boven te geraken deze oude strijder zou niet plooien
Eindelijk was het achter de rug deze rit maakte klein mannen groot en grote mannen klein
De slijtage slag van mens en machine was achter de rug: douche en nog even nagenieten maar meer moest men mij ook niet meer vragen: zo moe was ik
In de kleine maar gezellige feestzaal van café de nachtegaal was het verzamelen geblazen voor misschien de laatste uitgave van deze vtt
Terug was de vaste kern op post om er sportieve dag van te maken en steeds meer leden van de club vinden de weg naar het vtt gebeuren
De eerste kilometers werden in volledige groep afgewerkt tot aan de splitsing: met drie zouden we lange tocht aanvatten
Snel en vlak was het parcours dat ons richting Lembeekse zou leiden zonder echte hindernissen of obstakels
Hier en daar lag het er nog spiegelglad bij ondanks de dooi van de afgelopen dagen
Mooi in het midden lag de bevoorrading aan de poort van de bossen: de drie dames van dienst hielden er de sfeer goed in en dit werd door menig gesmaakt
En nu het bos in: wat anders één van de mooiste trajecten is was nu omgetoverd tot een ijspiste
Kilometers lang was het voor mij bibberen om toch maar niet te vallen: en toch was er een slippertje en lagen we in het decor zoals menig ander
Eens uit de bossen konden we terug fietsen en dat hebben we dan ook maar gedaan
Vlammen en vuil worden want de modder vloog ons langs de oren en soms lag tempo te hoog
Zelden waren we zo vuil en smerig na een rit maar we hadden ons terug rot vermaakt
48 km lang zwoegen en ploeteren door het Vlaamse landschap meer moet dat niet zijn voor een zaterdagmorgen
Jammer van de wasplaats: een emmertje warm water en dit in 2010 zonde
Maar het zijn de leuke dingen die we moeten onthouden en niet de slechte: dus toch een geslaagde rit
In afwachting van de introductie van de CS500 in maart 2010, brengt producent Polar alvast een prélaunch uit.
Voordeel aan het nieuwe hebbeding is de grote display, de drink reminder en een dubbel sluitende stuurhouder. De CS500 is een heel dun toestel en ook aan de aerodynamica is gedacht. Ook handig is de simpele bediening, waardoor de gebruiker niet te fel wordt afgeleid tijdens het fietsen.
Hartslagmeters komen steeds meer voor in de sportwereld. Maar, ook buiten de sportwereld lijkt het erop dat deze toestellen de markt veroveren. De fabrikanten slagen er immers steeds beter in om van de hartslagmeter een modieus horloge te maken dat niet enkel tijdens het sporten gedragen hoeft te worden. In dit dossier staan we even stil bij de werking en het nut training op basis van hartslag.
De hartslag is een zeer bruikbaar gegeven om de intensiteit van de inspanning in te schatten voor sporten waarbij grote spiergroepen op een ritmische wijze en gedurende langere tijd aan het werk zijn. Voorbeelden hiervan zijn lopen, voetballen, tennissen, fietsen, aerobics enz.
In deze sporttakken stijgt de hartslag evenredig met de intensiteit van de inspanning. De reden daarvoor is zeer eenvoudig. Met toenemende intensiteit gebruikt het lichaam meer energie en automatisch ook meer zuurstof.
De hartspier is in feite niets anders dan de pomp die de zuurstof (opgelost in het bloed) in het lichaam rondstuurt. Hoe sneller het hart slaat, hoe meer zuurstof de spieren aangeboden krijgen. De hartslag bepaalt dus mee de zuurstofopname. Uit onderzoek blijkt zelfs dat de relatie tussen de hartfrequentie (het aantal keer dat het hart per minuut samentrekt) en de zuurstofopname tot op een bepaalde intensiteit rechtlijnig is (formule van Fick). Dit gegeven is zeer belangrijk omdat men daarmee sporters goede richtlijnen kan bieden over hoe zij moeten trainen.
VO2 = HF x SV x Delta(a-v)O2
Bijschrift : De Formule van Fick geeft aan dat de zuurstofopname berekend wordt door de hartslag (HF), het slagvolume (aantal ml bloed dat per slag uit het hart stroomt, SV) en het verschil in zuurstofconcentratie tussen arterieel en veneus bloed met elkaar te vermenigvuldigen.
Daaruit volgt dat als de zuurstofopname stijgt, ook de hartfrequentie moet stijgen.Vermits het slagvolume en het verschil in zuurstofconcentratie bij submaximale inspanning weinig veranderen, stijgen de hartslag en de zuurstofopname evenredig bij zwaarder wordende inspanning.
In plaats van de hartslag te meten, kan men even goed de zwaarte van de inspanning uitdrukken in een absoluut getal zoals bv. de snelheid (rondetijden op de piste) of de getrapte weerstand op de fietsergometer (Watt). Absolute intensiteiten kunnen in de praktijk echter sterk variëren. Denken we maar aan situaties waar men met de wind mee of tegen de wind in traint. Wind in de rug leidt dan tot een veel hogere snelheid (vooral bij het wielrennen). Maar, ook de ondergrond, de heuvelachtigheid van het parcours, de positie op de fiets, het gebruikte materiaal, enz beïnvloeden uiteindelijk de werkelijke intensiteit waaraan men traint.
Wanneer men bijgevolg de intensiteit waaraan traint uitdrukt in een "vaste", niet veranderlijke parameter (bv de snelheid) dan traint men vaak verkeerd. Een lichte training kan dan afhankelijk van de omstandigheden de ene dag een recuperatietraining worden, en de andere dag een zware training.
Op basis daarvan besluiten trainingsdeskundigen dat het beter is om een persoonlijke intensiteitmeter te hebben die zich automatisch aanpast aan de omstandigheden waarin men traint. De hartfrequentie kan op zulke momenten een goede indicator zijn voor de werkelijke belasting. Als men bergop loopt aan een bepaalde hartslag, is men daarom niet minder intensief bezig dan als men op vlakke weg goed doorloopt, maar de snelheid zal wel een heel stuk lager liggen. Loopt men tegen de wind in, dan zal de snelheid dalen, maar de werkelijke intensiteit (zuurstofverbruik) blijft gelijk of neemt zelfs toe. Hoe hoger de hartfrequentie tijdens inspanning oploopt, hoe hoger de werkelijke belasting in realiteit is.
De hartfrequentie bekomen tijdens een kortdurende inspanning is echter niet of veel minder bruikbaar als intensiteitmeter. Onder korte inspanning verstaan we : krachttraining, snelheidstraining of weerstandstraining (zeer belastende, maar korte training).
Het probleem bij dit type inspanningen is dat er geen eenduidig verband bestaat tussen de verrichte arbeid en het zuurstofverbruik. Het lichaam doet voor dit type inspanningen beroep op brandstoffen die overwegend zonder gebruik van zuurstof energie kunnen leveren (indien voldoende rust tussen elke inspanning gerespecteerd wordt). Daardoor vervalt in dit geval de lineaire relatie tussen zuurstofopname en hartslag.
De absolute intensiteit daarentegen is wel de meest objectieve manier om de prestaties van sporters onderling te vergelijken. Maar, op training moet men de individuele grenzen respecteren en wat goed is voor één persoon, is slecht voor de andere. Anders gezegd, een rustige bosloop aan het begin van het seizoen kan voor de niet getrainde sporter een zeer zware training worden daar waar dit voor de goed getrainde een recuperatieduurloop is. De effecten van zulke training zijn dan ook compleet verschillend voor beide sporters en kunnen op lange termijn leiden tot over- en ondertraining.
In ploegsporten komt het er voor een trainer dus op aan om voor iedere speler zijn optimale trainingsintensiteiten te kennen.
Weers- en terreinomstandigheden bepalen hoe zwaar een training wordt. Een rustige bosloop aan een tempo van 10 km/u op een slijkerige ondergrond kan voor de ongetrainde ontaarden in een regelrechte weerstandstraining. Weerstandstraining gaat gepaard met sterk verzuurde spieren en heeft een nefast effect op de uithouding. Nochtans wordt een bosloop verondersteld de uithouding te verbeteren. Indien men in dit geval de hartslag als maat voor de intensiteit van de inspanning gebruikt, dan kunnen getrainde en ongetrainde aan de hand van hun hartslag bepalen hoe snel zij moeten lopen om bv. in uithouding te blijven.
Naast de absolute intensiteit en hartslag kan men ook 'op gevoel' trainen. Vóór de intrede van de hartslagmeter werd er trouwens weinig anders gedaan. Er kunnen hierbij evenwel problemen optreden. Alhoewel de ervaren sporter denkt zijn lichaam goed te kennen, wordt de intensiteit van de training vaak verkeerd ingeschat. Trainingen die puur in uithouding moeten gebeuren, worden maar al te vaak trainingen waarbij verzuring van de spieren en een hoge hartfrequentie optreedt zonder dat men dat werkelijk onmiddellijk voelt. Omgekeerd traint men soms niet intensief genoeg om het beoogde trainingseffect te bekomen. In beide gevallen kan het gebruik van de hartslagmeter tijdens training de nodige informatie verschaffen.
In het geval van de niet ervaren sporter is de hartslagmeter het instrument bij uitstek om niet elke training te laten uitgroeien tot een wedstrijd. Beginnende sporters trainen met name meestal veel te intensief waardoor het risico op blessures sterk toeneemt en het plezier tijdens de activiteit afneemt.
De hartslag kan manueel of via een hartslagmeter gemeten worden. Bij de manuele methode legt men wijs- en middenvinger in de halsstreek totdat men de halsslagader (a. carotis) voelt. Bij elke hartslag voelt men de drukgolf doorheen de slagader. Wanneer men gedurende 10 seconden het aantal pulsaties (slagen) telt en vervolgens deze waarde vermenigvuldigt met 6, bekomt men de hartfrequentie (sl/min).Voor het meten van de hartslag in rust volstaat de manuele methode ruimschoots. Tijdens inspanning is deze methode echter niet meer bruikbaar. Het meten van een hartslag die boven de 160 slagen per minuut uitstijgt is sterk onderhevig aan foute tellingen, afgezien van het feit dat men tijdens het lopen of fietsen moeilijk de hartslag kan tellen.
De hartslagmeters zijn op hun beurt op te delen in verschillende categorieën. Men kent de hartslagmeters met een borstband en de hartslagmeters waarbij de bloeddoorstroming aan de vinger of aan de oorlel gemeten wordt. Uit de praktijk blijkt dat hartslagmeters met een borstband de beste resultaten geven en het handigst in gebruik zijn om de hartslag tijdens inspanning te meten.
De borstband capteert de elektrische activiteit van het hart en zendt een signaal door naar het polshorloge. De polshorloge berekent de gemiddelde hartfrequentie over een bepaalde tijd (5 tot 60 sec). Omdat de borstband (zender) rechtstreeks de prikkeling van het hart meet, net zoals een elektrocardiogram (ECG), zegt men dat dit soort hartslagmeters EKG-accuraat is. De nieuwste horloges hebben zelfs de mogelijkheid om beat-to-beat de hartfrequentie weer te geven en zijn daarmee de meeste nauwkeurige hartslagmeters.
Wanneer men stopt met de inspanning daalt de hartfrequentie in functie van o.a. het gevolgde type van recuperatie (actief werken aan een bepaalde intensiteit of passief rusten), de mate van getraindheid, enz. Afhankelijk van het type training, moet men een langere of kortere recuperatieperiode voorzien. Algemeen mag men stellen dat hoe intensiever de training is, hoe langer de cooling-down of recuperatie onmiddellijk na de training moet duren.
De duur van de recuperatie bij training kan men immers niet rechtstreeks afleiden uit het bereiken van een bepaalde hartfrequentie, maar wordt eerder op spiergevoel bepaald. Het is niet omdat de hartfrequentie daalt, dat men mag denken dat het lichaam zich volledig herstelt. Een lage hartfrequentie tijdens actieve recuperatie wijst wel op een goed, maar daarom nog geen volledig herstel. Tijdens inspanning komen verschillende stoffen vrij in het lichaam die tijdens de recuperatiefase verwerkt moeten worden (bv. melkzuur). Het vooropstellen van één bepaalde vaste hartfrequentiewaarde (bv. HF<120) heeft vanuit een fysiologisch standpunt geen enkele zin. Men kan enkel het patroon van de hartfrequentiedaling voor eenzelfde type training bij dezelfde persoon vergelijken en in functie daarvan uitspraken doen. Stel bv. dat de hartslag na 3 weken trainen, sneller een bepaalde waarde bereik, dan mag men aannemen dat dit gebeurt als gevolg van een betere trainingstoestand. Een voorwaarde om tot deze uitspraak te komen is wel het respecteren van steeds dezelfde cooling-down.
Jammer genoeg biedt de hartfrequentiemeting niet enkel voordelen maar zijn er ook een aantal nadelen aan deze meting verbonden. Deze nadelen kunnen in bepaalde omstandigheden zelfs zo groot worden dat het beter is om toch op een rechtstreekse intensiteitindicator (tijd, snelheid) of gevoel te trainen dan op hartfrequentie.
Nochtans zijn deze nadelen veelal te omzeilen door regelmatig de hartfrequentie als maatstaf op training te gebruiken. Daardoor leert men de reacties van zijn lichaam beter kennen en kan men ingrijpen wanneer dit nodig blijkt.
Het grootste nadeel aan het gebruik van de hartfrequentie is de mogelijke variabiliteit ervan. Onder invloed van de hieronder opgesomde factoren kan de hartfrequentie de ene dag veel lager (10 slagen is geen uitzondering) of hoger liggen dan op andere "normale" dagen. Het ligt aan de sporter zelf om deze variabiliteit te onderkennen en adequaat te interpreteren.
De hartfrequentie kent schommelingen die beïnvloed worden door bioritme, temperatuur (omgeving en lichaam), vochtigheid, trainingstoestand (normaal - overtraind), hoogte (hypoxie), voedingstoestand (vochtverlies - glycogeendepletie), ziekte (koorts), medicatie, type sport, stress, enz.
Bioritme De hartfrequentie ligt 's ochtends lager dan 's avonds. Daarnaast hebben vele sporters het iets moeilijker om in de voormiddag hogere hartfrequentie te halen dan later op de dag. Door steeds op hetzelfde tijdstip van de dag te trainen kan dit omzeild worden.
Temperatuur In een hoge omgevingstemperatuur ligt de hartfrequentie gevoelig hoger dan in een koude omgevingstemperatuur. De huid moet immers beter doorbloed worden om warmte af te staan waardoor de spieren minder bloed krijgen. Als de zuurstofbehoefte van de spieren (de intensiteit van de inspanning) gelijk blijft, moet het hart sneller slaan om daaraan te voldoen.
Tijdens een lange (intensieve) training stijgt de hartfrequentie met de duur. Dit heet het cardiovasculaire driftfenomeen en wordt veroorzaakt door een stijging in lichaamstemperatuur. Het is er de oorzaak van dat de snelheid na verloop van tijd lichtjes moet dalen om een vooropgestelde bovengrens van de hartslag niet te overschrijden.
Vochtigheid Bij een hoge vochtigheidsgraad van de lucht geeft het lichaam moeilijker warmte af aan de omgevingslucht en wordt het hart-bloedvatensysteem zwaarder belast, met als gevolg hogere hartfrequentiewaarden.
Trainingstoestand Beginnende sporters halen bij een geringe inspanning reeds een hoge hartfrequentie. Dit komt hoofdzakelijk door een gering zuurstofopnemend vermogen. De ongetrainde hartspier pompt per contractie (= slagvolume) minder bloed uit dan een getrainde hartspier.
Beide factoren samen zorgen voor een hoge rusthartfrequentie en een verhoogde hartfrequentie tijdens submaximale inspanningen. Naarmate de getraindheid toeneemt, zal de rusthartfrequentie en de hartfrequentie tijdens (submaximale) inspanning naar een minimum dalen. Een eerste teken van een betere trainingstoestand is de daling van de hartslag tijdens training. Anderzijds kan oververmoeidheid en/of overtraining aanleiding zijn voor een verhoogde rustpols.
Hoogte Op hoogte (vanaf 1500 m.) daalt de beschikbare hoeveelheid zuurstof die opgenomen kan worden. Het hart dient het bloed sneller in het lichaam te laten circuleren om de spieren voldoende zuurstof aan te bieden. De arbeid verricht op zeeniveau of op hoogte blijft immers even zwaar. Gevolg daarvan is een verhoogde hartfrequentie tijdens de inspanning.
Atleten die een verminderd zuurstoftransportvermogen hebben door afwijkingen in hun bloedbeeld (bv. anemie) verkeren in eenzelfde situatie.
Voedingstoestand Bij uitgeputte (gedepleteerde) glycogeenvoorraad stijgt de hartfrequentie significant t.o.v. een normale toestand. Ook bij dehydratie (> 2% lichaamsgewicht) stijgt de hartfrequentie. Voldoende drinken tijdens een training is uitermate belangrijk. Een stijgende hartfrequentie tijdens langdurige rustige training kan dus wijzen op tekort aan vocht. Drinken is dan de boodschap.
Ziekte Onder invloed van ziekte zal de hartfrequentie meestal stijgen. Naast een lichamelijk onwel voelen zal de rusthartfrequentie met 5 tot 10 slagen gestegen zijn. Is de ochtendpols gedurende 2 of meer dagen verhoogd, dan traint u zelfs beter helemaal niet of last u slechts recuperatietrainingen in. In dat geval is het zelfs raadzaam om uw arts te raadplegen.
Per graad Celsius stijging boven de normale lichaamstemperatuur, stijgt de rusthartfrequentie met ongeveer 8 slagen per minuut.
Medicatie Tal van medicaties oefenen een invloed uit op de hartfrequentie. Indien u medicatie neemt op voorschrift, informeert u best bij uw arts of u hier rekening moet mee houden. Vooral voor hartpatiënten kan dit uitermate belangrijk zijn (bèta-blokkers onderdrukken de hartslag zeer sterk).
Stress Onder invloed van spanning (wedstrijd) of stress stijgt de hartfrequentie aanzienlijk. Iedereen die reeds een inspanningstest afgelegd heeft, weet dat men nagenoeg nooit zijn werkelijke rusthartfrequentie kan bereiken bij de aanvang van zo'n test. Bij submaximale inspanningen kan dit effect voor een deel de hartfrequentie doen stijgen. Dit is echter zeer persoonsgebonden !
Voor de aanschaf van een hartslagmeter kan u terecht bij fietsspeciaalzaken, gespecialiseerde loopschoenenwinkels, grote ketens van sportwinkels of in uitzonderlijke gevallen zelfs de horlogemaker. Ook via Internet kan men toestellen aankopen of tenminste meer informatie opzoeken. Er bestaan verschillende merken (Polar, Cardiosport, Sensor Dynamics, Vetta enz.) die sterk verschillende prijzen hanteren. Aan u om uit te maken welke functies u allemaal nodig heeft, maar reken op een minimum investering van ± 50 euro.
Een Vlaamse Facebookgroep tegen het zogenaamde 'wielerterrorisme' telt al meer dan 10.000 leden. Onrustwekkend is dat heel wat leden oproepen tot haat tegenover eender welke wielertoerist.
(foto facebook)
'Wielertoeristje, Kunde nu ne keer godverdomme langs de kant rijden???', zo heet de groep die ondertussen al meer dan 10.000 aanhangers telt op Facebook.
De omschrijving van de groep liegt er niet om: "Iedereen kent ze wel... de wielerTERRORISTEN, Want dat zijn ze! Midden van de baan rijden ook al is er een fietspad, jonge kinderen schaamteloos van de baan rijden en al roepend en scheldend de rustige fiets-tochtjes van andere verpesten."
Bij de start van het wieler(toeristen)seizoen in de lente van vorig jaar was er al veel te doen rond het zogenaamde wielerterrorisme. Ongeoorloofde praktijken op de (koers)fiets worden terecht afgekeurd, ook in het fietswereldje zelf. Bemustmakingscampagnes zoals 'Ik Fiets Proper' van magazine Grinta! zijn daar het levende bewijs van.
Helaas zijn er nog steeds enkelingen die het imago van de Vlaamse wielertoerist besmeuren door zich niet aan de regels van het verkeer en/of het fatsoen te houden. Op de bewuste Facebook-groep komt het echter over alsof álle wielertoeristen ook meteen -terroristen zijn en dat is onrustwekkend. Er worden zelfs allerhande tips uitgewisseld om wielertoeristen van de baan te rijden of het leven zuur te maken, wat uiteraard niet de bedoeling kan zijn.µ
'YOU STUPID CYCLIST'
Een gelijkaardige Engelse Facebook-groep 'There's a perfectly good path right next to the road you stupid cyclist!' telt ondertussen meer dan 32.000 fans. Ook in deze groep krioelt het van opruiende taal jegens fietsers in het algemeen. De bijhorende groepsfoto van een fietser die geraakt wordt door een openzwaaiend portier, spreekt boekdelen.
Debra Rolfe, campagnecoördinator van de Britse fietsersvereniging CTC, reageerde onthutst over de Facebook-groepen. "Het is triest dat meer dan 32.000 mensen achter het idee staan om fietsers van de weg te maaien. Zo'n groep kan dan wel als een grap opgevat worden, maar het draagt toch een duidelijke boodschap uit dat fietsers het niet verdienen om met respect behandeld te worden. Dat is verkeerd en potentieel erg gevaarlijk."
"Deze groep is helaas representatief voor de onacceptabele en schokkende houding tegenover de veiligheid van fietsers", besluit Rolfe.
zie ook artikel : De hartslagmeter
