Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag was het mijn eerste wedstrijd in Duitsland en mijn tweede ultrawedstrijd over vijftig kilometer. Mijn eerste wedstrijd over vijftig kilometer was al zeven jaar geleden en ik had er een slechte tijd gelopen (3:53:13). Ik had de wekker om vijf uur laten aflopen, en vertok om 05:50 richting Beerse, vandaar kon ik meerijden met Wim Driessen. De tijd ging dus goed voorbij, wat herinneringen en sterke verhalen ophalen over de gelopen wedstrijden en ultralopers. We kwamen op tijd aan op de mijnsite in Bottrop, met nog vele oude gebouwen en een prachtige en herkenbare mijnlift. Een mooie organisatie en een fantastisch mooie loopomgeving, zowat alle toppers uit de marathon en ultracup waren aanwezig. Johan Whatty trok er aals een speer van door, kort gevolgt door Ralph Preibisch en Frank Wiegand, daarachter Gert Mertens. Ik versnelde iets samen met mijn chauffeur Wim Driessen en samen met Gert zouden we vele kilometers samen lopen. Het was een mooie golvende omgeving, grotendeels door het bos, de paden lagen er droog bij, maar het verharde was weg. Ooit zouden deze paden in asphalt geweest zijn, nu leek het meer steenslag, na vijftien kilometer liepen we voorbij Johan. We liepen dan gemiddeld tegen 4:06/km, ik hoopte zo het vastlopen van de heup en de kniepijn wat uit te stellen. Na tweeentwintig kilometer gebeurde het onwaarschijnlijke, we liepen Ralp Priebisch voorbij en liepen virtueel voor de 2de plaats. De doorgang na de eerste ronde zagen we dat de eerste een driehonderd meter voor ons liep, we kwamen door in 1:43:15. Ik wou er dus zolang mogelijk bijblijven, bij dit groepje en als mijn heup en knie het gans de wedstrijd uithouden, tot het einde. Maar de eerste signalen waren er na achtentwintig kilometer, een zwaar gevoel aan de binnenzijde van de knie, een kortere paslengte. De rechterheup die alsmaar stroever liep, na dertig kilometer moet wim een gaatje laten en dat is het sein voor Gert om door te trekken. Ik kan niet meer overnemen ben al blij dat ik kan volgen en hoop dat de knie, heup en achillespees niet nog verergeren. Het is natuurlijk hopeloos en elke kilometer is de degradatie van het rechterbeen een halve procent meer, niet vol te houden dus. Aan kilometer vierendertig met de eerste nog honderd meter voor ons is het zover ik moet er onherroepelijk af, gedaan de droom. Na zesendertig kilometer loopt Wim driessen me voorbij, ik loop in vierde stelling en de kilometer gaan naar 4:40 , te langzaam dus. De enige houvast die ik heb is dat ik een persoonlijk record kan lopen, ondertussen begint mijn teen te branden als gevolg van een blein. Het golvend parkoers lijkt onder deze omstandigheden een heuvelachtig parkoers, de paden liggen er naar gevoel superslecht bij. Juist voor het marathonpunt vliegen Johan Whatty en Wouter Decock me voorbij, ik loop in zesde positie maar als eerste 50-plusser. Elke kilometer duurd langer dan een duizend meter, ik zie af bij de beesten en moet knokken om tegen twwaalf per uur te blijven lopen. Nog een kilometer te gaan, zelf nu kan ik niet genieten, daarvoor is de pijn in het rechterbeen te groot, maar het is bijna over. Ik finish als zesde in 3:38:31 mijn persoonlijk record met 0:14:42 verbeterd, en eerste vijftigplusser, ik zal maar tevreden zijn. Hier is er een podiumceremonie per leeftijdscategorie, dus mag ik het hoogste schavotje op, ik drink twee alcoholvrije erdingers. Die waren trouwens gratis voor de deelnemers, de uitslagen van de vijftig eersten hangen uit, ik sta als zevende genoteerd. Zevende een tweede vijftigplusser, het moest mij weer overkomen een spookloper van vijftig die me voorbij gelopen is, kan niet. Protest bij de organisatie doet niet veel uit, tijdens het podium komt de spookloper niet opdagen, maar moet ik op het tweede schavotje. Terug thuis ga ik verder op onderzoek uit, wat was de doorkomst van spookloper 5005 half weg, geen tijd te bespeuren, einde verhaal.
Binnen het half uur vertrek ik richting Bottrop, een twee uur rijden van Herenthout. Ikzelf rij tot Beerse en dan kan ik mee met Wim Driessen en van de goede M-U lopers. Normaal gezien moeten we ongeveer in dezelfde tijd kunnen lopen, ideaal dus als je niet te lang kan wachten. Wat ik vandaag mag verwachten weet ik niet, ik denk dat het een glooiend parkoers is met veel onverharde wegen. Over twee ronden van vijfentwintig kilometer, het weer zal droog blijven en er staat een matige wind, de max temperatuur is 9°. Vanavond kan je reeds de uitslag en de diverse verslagen verwachten op dit blog, tot vanavond.
Vandaag een trage duurloop van 7.750 meter gelopen in 0:38:01, hsm 110. Een rustige trage duurloop stond er op het menu, het mocht zelf nog een stapje trager gaan. Maar veel energie heb ik niet verspilt vandaag, de training afgewerkt met alleen een warmtepleister voor de rechterknie. Het is daan ook de bedoeling om morgen nog een totaal loss aan te komen voor de vijftig kilometer van Bottrop. De wedstrijd start om negen uur, dat wil zeggen dat ik omtreeks 05:00 uuit het warme nest moet. Gelukkig moet ik zelf maar veertig kilometer van de driehonderdzestig rijden, ik kan mee met een collega loper. Morgen staat mijn tweede wedstrijd over vijftig kilometer op het programma, mijn tweede wedstrijd over deze afstand. Ik zal tevreden zijn als ik een nieuw persoonlijk record loop, mijn P.R. staat namelijk niet heel scherp met 3:53:13. Eens thuis komen de uitslag en de verslagen snel online, ik hoop een mooi verhaal te beleven voor mijn eerste Duitse wedstrijd.
Vandaag een duurloop van 10.750 meter met versnellingen gelopen in 0:46:12, hsm 130. Het begin van de training verliep wat twijfelend, ik had geen bescherming voor de knie aangebracht. Alleen een warmtepleister onder de knieschijf geplakt om de knie op temperatuur te houden. Nog had ik twee kilometer nodig om de rest op temperatuur te krijgen, maar eens warmgedraaid ging het goed. Zonder alles te geven draaide ik kilometers iets sneller dan 14 km/uur, best tevreden want de knie hield stand. Ik kan niet beweren dat het volledig pijnloos was, maar het ging beter dan gisteren, veel beter, ik had er vertrouwen in. Een bevestiging die ik nodig had om zonder vrees de vijftig kilometer van Bottrop te lopen, zonder grote ambitie's. Al hoewel een persoonlijk record is toch al iets .om naar uit te zien, en zit er zelf onder deze omstandigheden in. Morgen staat er nog een kort los loopje op het programma, en natuurlijk veel rust.
Vandaag een trage duurloop vaan 10.750 meter gelopen in 0:52:15, hsm 114. Het ging niet super vandaag, de knie deed zelf pijn aan deze snelheid, wat me toch verontrust. Een strakke wind en een extra zweetvestje zorgden er bovendien voor dat de hartslag iets hoger lag. Ik probeer morgen tee lopen zonder patella-band voor de knie, maar met een warmte pleister in de plaats. Zien en voelen hoe de knie daar op reageert, hopelijk valt de pijn dan mee, zondag ga ik die knie kenesio-tapen. Voor zondag ga ik twee producten van herbalife gebruiken, de prolong en de rebuild endurance. Morgen staat er een duurloop van acht kilometer op het programma met in het tweede deel versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 12.500 meter gelopen in 0:50:52, hsm 143. De benen waren net niet sterk genoeg om onder die 04:00/km te gaan, geen kracht, geen souplesse. Een eerste kilometer wind mee aan 04:34/km was al een verwittiging, daarna draaide het aan +- 04:01/km. Ik kon niet genoeg paslengte maken en de pasfrequentie kon ik ook niet aanhouden, het was werken geblazen. Het is niet wat ik verwacht had, ik dacht vandaag aan 03:55 gemiddeld te kunnen lopen, maar het mocht niet zijn. Zo krijgt het vertrouwen opnieuw een deukje, het word hard werken zondag om er een treffelijke tijd uit te sleuren; Gelukkig staat mijn officieel record op de vijftig kilometer alles behalve scherp, 3:53:13 dat moet er zeker aan. Morgen staat er een recuperatieloop van negen kilometer op het programma, rustig verder herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:57:00, hsm 116. Bijna drie minuten sneller gelopen dan gisteren, maar nog juist catalogeerbaar als trage duurloop. De benen waren al iets beter dan die van gisteren, zeker het rechterbeen protesteerde minder. Alleen de rechterknie moest wat warm lopen om zo goed als pijnvrij te kunnen lopen. Ik kan alleen maar hopen dat het de rest van de week verder die kant op gaat, want ik zal fris aan de start willen komen. Het zal mijn tweede officiele wedstrijd over vijftig kilometer worden en mijn eerste wedstrijd in Duitsland. Al hoewel de marathon van Echternach word deels over duitse wegen gelopen, maar vertrek en aankomst in Luxemburg. Morgen schrijft het programma een tempoloop over tien kilometer voor, aan een snelheid van 04:00/km.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 0:59:53, hsm 114. Het was mijn dagje niet vandaag, ondanks de betrekkelijke trage training, zag ik af bij de beesten. Een gevolg van de verder degraderende rechterheup, die ander problemen voort brengt aan knie en achillespees. Ik kan alleen maar hopen dat alles nog een maand stand houd en dat ik tegen dan een oplossing van de heupspecialist krijg. Het zal in elk geval een zware dobber worden om met die benen een treffelijke vijftig kilometer te lopen. We zullen dag per dag moeten evalueren wat kan en wat niet kan, ik geloof wel dat ik de marathon en ultracup kan volmaken. Morgen staat er een rustige duurloop van negen kilometer op het programma, een paar rustige dagen naar zondag toe.
Vandaag een lange tempoloop van 21.300 meter gelopen in 1:26:14, hsm 138. Het was nog twijfelen tussen een tempoloop of een duurloop, de benen zouden beslissen wat het zou worden. Na een eerste kilometer van 4:34 waren de twijfels er nog, het ging niet echt soepel, de omstandigheden waren nochtans goed. De derde kilometer de paslengte wat verlengen en de pasfrequentie aanhouden en benieuwd naar de volgende km-tijd 3:43. Wat wel zeer goed was, het zou de snelste van de training blijken, hierna bleef k goed in het ritme met km's van, 3:45, 3:47, 3:45. Maar ik voelde wel al aan de heup dat ik aan het limiet zat, de km-tijden werden ook langzamer, 4:51, 4:59, 4:56, nog altijd redelijk. De knie voelde nu toch wel zwaarder aan en ik moest nog inleveren, het werd knokken in plaats van vloeiend te lopen. Ik kreeg het zwaar met dat pijnlijke rechterbeen, elke stap voelde ik het wat zaarder worden, de wind was nu ook op de neus. Onder de 04:00/km ging ik niet meer geraken, dus was het een kwestie van op de tanden bijten en de km-tijden niet te fel laten oplopen. De training nog redelijk goed afgewerkt en ik moest blij zijn met het resultaat, ondanks dat ik veel tijd verlies in de tweede helft van de training . Morgen staat er een kortere duurloop op het programma, een twaalf kilometer denk ik, het word een rustige aan loop naar de vijftig kilometer.
Vandaag een trage duurloop van 14.500 meter gelopen in 1:10:28, hsm 113. De benen waren niet hersteld van de training van gisteren, maar het mocht toch rustig vandaag. Het maakt wel niet veel uit voor het gevoel in de benen, ik denk dat sneller nog een beter gevoel geeft. Een training die alleen bedoeld is om het km-aantal te verhogen, en ook om de weerstand wat omhoog te krijgen. De training werd afgewerkt onder een voordurende regen, in het begin van de training had ik het zelf koud. Over de laatstte zeven dagen toch 140 kilometer afgelegd, wat goed is voor de tijd van het jaar. Morgen staat er een duurloop of tempoloop van twintig kilometer op het programma, een laatste test voor volgende zondag.
Vandaag een duurloop van 13.150 meter gelopen in 0:56:20, hsm 130. De wind maakte de training iets te zwaar, ik had wind tegen in het tweede gedeelte van de training. Het was al goed geweest had ik 4:28/km gelopen, maar door het eerste stuk met wind in de rug ging het sneller. Eens op snelheid probeer je dat zolang mogelijk vast te houden, iets waar ik de laatste kilometers moest voor knokken. De knie werd zwaar na een kilometer of tien, het was dan ook serieus knokken om vooruit te komen met tegenwind. Al bij al dik tevreden met de eersste vijf dagen na de marathon van Etten-Leur, alleen het rechterbeen valt tegen. Morgen staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma rustig lopen om actief te herstellen.
Vandaag een lange trage duurloop van 25.150 meter gelopen in 2:01:00, hsm 118. Het beloofde een lange zware training te worden, gezien het barre herfstweer dat ze voorspelden veel regen en wind. Deze morgend voelde ik me alles behalve super, verkoudheid en last van stijve benen, en een mank rechterbeen. Ik ging dan ook op gevoel trainen, lekker rustig lopen zonder druk van de chrono of de hartslag. Over de afstand ging ik beslissen tijdens de training, het was nu ook de bedoeling niet me murw te lopen. Zoals gewoon duurde het even voor ik in het ritme was, de stijfheid uit de spieren lopen, en zo de paslengte wat vergroten. Het ging op gevoel redelijk goed, hoewel de quadriceps vermoeid aanvoelden, de rust die de benen na een marathon nodig hebben. Daar nijpt het schoentje al vast, zelf een dag zonder lopen maar een dertigtal kilometer met de fiets op een klein verzet, zou beter zijn. Ook dat kan ik niet meer, ik zou wel op de hometrainer kunnen fietsen, maar dat is niet echt mijn ding. Wat op de tanden bijten en het herstel komt er uiteindelijk toch, alleen riskeer je een vorm van overtraining, zonder de rust. Vandaag had ik gedurende gans de training een lichte last aan de rechterahillespees, en aan de rechterknie vanaf kilometer twintig. Eigenlijk wou ik de tweede helft nog iets sneller lopen om onder de twee uur te geraken, maar dan zat de wind schuin tegen. Het belette niet om een negatief split te lopen, wat altijd goeg is en ondertusen heb ik die langere training ook achter de kiezen. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, waar ik hoop onder het uur te finishen.
Vandaag een duurloop van 16.400 meter gelopen in 1:09:36, hsm 131. De benen waren al voldoende hersteld voor een duurloop van 14 km/uur, de recuperatie is dus oké. Het gaat de goede kant op om binnen tien dagen de vijftig kilometer van Bottrop te betwisten. Een lekker weertje vandaag met een zonnetje en niet teveel wind, was het toch aangenaam lopen. Alleen dat rechterbeen wil niet mee doen aan de goed nieuws show, maar dat proberen we te onderdrukken. We denken positief en gaan er alles aan doen om de laatste twee wedstrijden van de marathon en ultracup tot een goed einde te brengen. Normaal is het na de Bottropper lauf en de marathon van Kasterlee gedaan en laten we het lichaam herstellen. Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma, zeer rustig lopen om actief te herstellen.
Vandaag een trage duurloop van 15.340 meter gelopen in 1:13:20, hsm 118. Het ging al stukken beter dan gisteren en ik kon gemiddeld ruim 12.5 km/uur lopen. De recuperatie is dus toch nog in orde, de laatste zes kilometr zelf aan 13 km/uur gemiddeld. Ik voelde dat er al wat meer kracht in de benen zat, en kon vanaf kilometer drie ruim 4:45/km aanhouden. De rechterknie en rechterachillespees waren wel nog wat gevoelig maar minder erg dan tijdens de training van gisteren. Een geruststelling dat ik het nog twee zware wedstrijden ga kunnen rekken, tot ik genoeg wedstrijden voor de M-U cup heb. De mogelijkheid is groot dat ik nog een top-vijf plaats uit de brand kan slepen, wat na zo'n pechjaar nog sterk zal zijn. Morgen staat er een duurloop van vijftien kilometer op het programma, hopelijk met een gemiddelde van onder de 4:30/km.
Vandaag een herstelduurloop van 12.500 meter gelopen in 1:09:43, hsm 103. Nog maar een bewijs dat de recuperatie minder vlot is als men gewoon suikers naar binnen werkt. Met de recuperatieshake van herbalife gaat het echt vlotter en je krijgt geen vet binnen. Het rechterbeen was nog goed pijnlijk, de knie nog het meest, ik ben vannacht verscheidene keer wakker geworden van de pijn. Ik hoef niet te vertellen dat de kilometers traag vooruit gingen, de eerste duurde zelf 06:30, het ging alles behalve vlot. Maar ik ben al tevreden dat ik 12.5 kilometer kan lopen de dag nadat ik het zo zwaar gehad heb op een marathon. Voor morgen staat er een soort gelijke training op het programmaa, twaalf kilometer aan een iets sneller tempo.
