Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
We kwamen ruim op tijd aan in Kasterlee en hadden dus vlak aan de sporthal parkeerruimte en stonden zo strategisch goed opgesteld. Het was wel al een paar uur aan het miezeren, dus ging het een marathon met een veldloop er in worden, te zware kost dus voor mij. Ik ben dan nog maar eens genieten van de hal of fame in de grote tent, waar alle winnaars omhoog hangen, een mooie herinnering. Dan zijn we ons stilletjes aan gaan gereed maken voor deze marathon, ik was er nog niet uit hoe ik ging starten, snel of rustig. Een vraag die snel beantwoord werd eens de wedstrijd op gang, ik was tevreden dat ik het groepje kon volgen waar ik bij zat. Goede lopers genoeg in dat groepje, Ralph Preibisch, Johan Whatty, Gino Lauwen, Phillip Thijs, en nog een paar halve marathonners. De km-tijden gingen onder de 4:00/km, na een kilometer of zes tot en met kilometer negen gingen al boven de 4:00/km. Tijd voor wat actie, want ik voelde dat de heup het vandaag niet zo lang zou houden en dus moest ik tot half marathon blijven gaan. Zo gezegt zo gedaan en ik zette me op kop en liep het tempo dat mijn heup aan kon, ik liep drie groepjes voorbij en bleef tempo maken. Tussen kilometer veertien en zeventien lag een stuk dat je zelf in het veldlopen niet dikwijls tegen komt super lastig voor de heup. Alleen Gino Lauwen en Filp Thijs volgden nog in mijn spoor, toch was ik wat aan het vrezen of ik vandaag wel onder de drie uur kon. Zo een pijn deed mijn heup als we op een stuk verhard liepen en eens de stijfheid van de heup en hamstring de knie bereikt is het over. Halfweg had ik Filip en Gino al moeten laten gaan, en kon mijn lijdensweg pas echt beginnen, me mentaal sterk houden is belangrijk. Want er zouden nog heel wat atleten over me heen gaan, mijn enigste doel is sterk genoeg blijven om onder die drie uur te blijven. De weg is nog gladder geworden want het blijft maar miezeren en er zijn de eerste ronde al meer dan 1600 atleten gepasseert. Op die gladde wegen geraak ik telkens het tempo wat kwijt, want het rechterbeen is niet stevig genoeg om de glijpartijen op te vangen. Als ik weer op de zwaarste strook gekomen ben, die nu nog twee kilometer langer is geworden, dat is in mijn staat eindeloos. De tijden zijn nu opgelopen richting 5:00/km en met nog vijf kilometer kom ik wat tekort om onder die drie uur te finishen. Iets wat ik zeer erg zou vinden met al de moeite en pijn die ik me de voorbije uren getroost heb, dus probeer ik er alles uit te persen. Alles uit te persen wat het rechterbeen nog toelaat, onder een niet stoppende verkrramping lukt het me toch iets te versnellen. Uiteindelijk pers ik er de laatste driehonderd meter nog iets uit wat op een eindsprint moet lijken, het lukt nipt, dus tevreden.
Binnen tien minuten vertrekken we richting Kasterlee, om toch maar een deftige parkeerplaats te vinden. Ik ga er graag terug naar Kasterlee, daar heb ik voor de eerste maal een loopwedstrijd gewonnen. Wat voor een dan nog, het was mijn favoriete marathon, nu dat het parkoers veranderd is niet meer. Maar tot twee jaar geleden moesten we tweemaal de hoge mouw op en was het een parkoer dat tot de verbeelding sprak. Nu is het nog een mooie marathon maar niet uitzonderlijk meer, alleen heb ik tot nu toe alle edities gelopen. Voor vandaag staat de marathon uitlopen juist binnen de drie uur centraal, veel meer kan ik niet verwachten. Of me dat gelukt is lezen jullie de avond wel, k ga in elk geval mijn uiterste best doen, zoals altijd.
Vandaag een losloopje van 7.400 meter gelopen in 0:36:29, hsm 109. Die verdomde knie deed weer lastig in zoverre dat ik nog twijfel aan uit te kunnen lopen morgen. Hopelijk loopt het morgen wat beter en kan die knie morgen een volledige marathon mee. Ik zou graag mijn twaalfde wedstrijd van de marathon en ultra cup finishen, dan kan ik aan rusten denken. Rusten, het is te zeggen rustig aan doen, wel nog lopen en als het even kan de marathon in Geldrop ook nog. Maar dan alleen een tijdje korte wedstrijden en de focus op het herstel van het rechterbeen. Vandaag voelde het dus slecht aan, maar het kan evengoed morgen wel los lopen en dan is het goed geweest. Morgen staat de marathon van Kasterlee dus op het programma, met als grootste doel uit te lopen.
Vandaag een duurloop van 10.400 meter met versnellingen gelopen in 0:45:12, hsm 129. De rechterknie was niet in optima forma en was gans de training gevoelig, hopelijk is daat zondag beter. Het kan zijn omdat ik een lange broek aan had en dat een extra druk op de knieschijf veroorzaakt. Een iets beter ging het met de heup, die begon tegen het einde van training wel al wat te zeuren. Geen ideale repetitie voor de marathon van Kasterlee, een volzette marathonen halve met meer dan 1600 deelnemers. Morgen staat er een korte losloop van zes kilometer op het programma, en zoveel als mogelijk rusten natuurlijk.
Vandaag een recuperatieloop van 10.400 meter gelopen in 0:51:04, hsm 110. Het ging rustig aan, maar voor een keer vond ik dat niet erg, het herstel van de benen primeert. Alleen de laatste kilometer eens doorgelopen om het juiste gevoel in de benen te kunnen waarnemen. Een slecht gevoel had ik niet, maar om te zeggen dat het super was is ook overdreven. Ondertussen is de uitslag van de vijftig kilometer van Bottrop aangepast, ik was zesde algemeen en eerste bij de 50+. Niet dat het nu nog super veel uit maakt, maar juist is juist en eerste in mijn categorie is een streefdoel. Ik hoop dat de weerman zich vergist, want ze geven zondag regen, en dat kunnen we missen als de pest in Kasterlee. Voor morgen staat er een duurloop van 10.400 meter op het programma, met in de tweede helft een paar versnellingen.
Vandaag een tempoloop van 13.150 meter gelopen in 0:53:07, hsm 142. De benen zijn dus hersteld van de vijftig kilometer ven Bottrop, het ging vandaag zelf beter dan verleden zondag. Alleen de eerste twee kilometers waren trager dan de 15 km/uur, en dat is een sterk resultaat drie dagen na een 50K. Een warmtepleister tegen de rechterheup geplakt en een lichte kenesiotape voor de rechterknie en de rechterachillespees. Ik moest me niet inhouden want ik heb gisteren goed nieuws gekregen van de heup en kniespecialist. Eerst moest er een nieuwe rx van de heup genomen worden omdat er gevreest werd voor degradatie van het kraakbeen. Waardoor de heupkom te groot geworden zou zijn, maar wat bleek na het bestuderen van de nieuwe rx? Het kraakbeen in de heupkom was niet uitgesleten en het zag er zelf beter uit dan drie jaar geleden, lopen doet de heup goed. Nu zit ik wel met die pijn in de heup, daar is een klein losgekomen botfragmentje van het heupgewricht verantwoordelijk voor. Daarvoor waren er twee oplossingen een kijkoperatie om het botfragment vast te zetten en een spoeling van heupkom en heupgewricht. Een tweede tijdelijke remedie zou een inspuiting met cortisone zijn in het heupgewricht zijn en daat zou 6 tot 24 maand moeten helpen. Na samenspraak met de heup en kniespecialist is er gekozen voor een inspuiting, die ook nog een paar maal herhaaalt mag worden. Drie jaar geleden heb ik al zo een inspuiting gehad en het heeft toen ook 18 maand geholpen, en dat zonder een lange revalidatie. Er is dan ook gekozen om het na mijn marathonseizoen toe te dienen en dan een weekje rustig aan te doen om te herstellen. De knie is volgens de specialist een gevolg van de verkramping in de heup en zou ook moeten verdwijnen in de rustige periode. Voorlopig moet ik wat rek en strekoefeningen doen om die rechterheup soepel te krijgen, want die zit goed vast. Als alles goed uitdraaid zou ik volgend jaar dus een volledig marathonseizoen kunnen lopen, als alles meezit natuurlijk. Morgen staat er een rustige recuperatieloop op het programma, om wat meer frisheid en jus in de benen te krijgen. Daarom heb ik na de training van vandaag een recuperatie drankje benut, ik hoop echt een goede tijd te realiseren in Kasterlee.
Vandaag een trage duurloop van 14.400 meter gelopen in 1:08:52, hsm 121. De benen moeten pijnigen om de 12 km/uur te halen, het is wel ruimschoots gelukt. Het rechterbeen had het moeilijk op het einde, de heup is nog niet hersteld van de 50 kilometer van Bottrop. Buiten de rechterheup ben ik wel tevreden vn de training, waar alleen de hartslag iets te hoog lag. Dit was meteen de laatste training van meer dan een uur tot de marthon van Kasterlee nu zondag. In het eindklasssement vaan de Marathon en Ultracup ziet het er naar uit dat ik op de vierde plaats zal stranden; Natuurlijk moet ik in Kasterlee onder de drie uur lopen, de derde plaats zit er alleen in indien ik nog twee marathons onder de 2:50:00 loop. Wat natuurlijk niet mogelijk is gezien de staat van de rechterheup, rechterknie en rechterachillespees. Ook de zware parkoers van de volgende twee marathons, die grotendeels op onverharde en glooiende wegen gaan. Straks gaan we op bezoek bij de heup en knie specialist en zullen we weten wat er voor het volgende seizoen nog inzit. Morgen staat er een duurloop van dertien kilometer op het programma, ik moet de 13 km/uur halen om een normaal herstel te hebben.
Vandaag een herstelduurloop van 13.500 meter gelopen in 1:10:32, hsm 106. Deze nacht ondanks een pijnstiller en een ontstekingsremmer dikwijls wakker geworden van de pijn in heup en knie. Een zodanig knagende pijn dat ik er lastig van werd en op den duur in inslaper genomen had zodat ik toch vier uurtjes kon slapen. Gelukkig weet ik dat het ergste voorbij is en het nu elke dag wat beter word tot aan de volgende marathon, nu zondag al. Ook lopen doet minder naar dan zitten of liggen, dan beginnen de rechterheup, rechterknie en af en toe de rechterachillespees te zeuren. Ik had een warmtepleister op de knie geplakt en de patellapees band aan gedaan en de rechterheup ingespoten met reflex-spray. Toch duurde het tot kilometer drie eer de meeste stijfheid uit de benen verdwenen was en we een joggers snelheid haalden. Van dan af ging het redelijk en de harstlag klom maar traag de hoogte in, ideaal dus voor een herstelduurloop. Morgen staat er een duurloop van tien kilometer op het programma, waarin ik de 12 km/uur hoop te halen. Daarna ga ik een heup en knie specialist raadplegen om te zien wat de volgende stappen zijn die ze kunnen ondernemen.
Vandaag was het mijn eerste wedstrijd in Duitsland en mijn tweede ultrawedstrijd over vijftig kilometer. Mijn eerste wedstrijd over vijftig kilometer was al zeven jaar geleden en ik had er een slechte tijd gelopen (3:53:13). Ik had de wekker om vijf uur laten aflopen, en vertok om 05:50 richting Beerse, vandaar kon ik meerijden met Wim Driessen. De tijd ging dus goed voorbij, wat herinneringen en sterke verhalen ophalen over de gelopen wedstrijden en ultralopers. We kwamen op tijd aan op de mijnsite in Bottrop, met nog vele oude gebouwen en een prachtige en herkenbare mijnlift. Een mooie organisatie en een fantastisch mooie loopomgeving, zowat alle toppers uit de marathon en ultracup waren aanwezig. Johan Whatty trok er aals een speer van door, kort gevolgt door Ralph Preibisch en Frank Wiegand, daarachter Gert Mertens. Ik versnelde iets samen met mijn chauffeur Wim Driessen en samen met Gert zouden we vele kilometers samen lopen. Het was een mooie golvende omgeving, grotendeels door het bos, de paden lagen er droog bij, maar het verharde was weg. Ooit zouden deze paden in asphalt geweest zijn, nu leek het meer steenslag, na vijftien kilometer liepen we voorbij Johan. We liepen dan gemiddeld tegen 4:06/km, ik hoopte zo het vastlopen van de heup en de kniepijn wat uit te stellen. Na tweeentwintig kilometer gebeurde het onwaarschijnlijke, we liepen Ralp Priebisch voorbij en liepen virtueel voor de 2de plaats. De doorgang na de eerste ronde zagen we dat de eerste een driehonderd meter voor ons liep, we kwamen door in 1:43:15. Ik wou er dus zolang mogelijk bijblijven, bij dit groepje en als mijn heup en knie het gans de wedstrijd uithouden, tot het einde. Maar de eerste signalen waren er na achtentwintig kilometer, een zwaar gevoel aan de binnenzijde van de knie, een kortere paslengte. De rechterheup die alsmaar stroever liep, na dertig kilometer moet wim een gaatje laten en dat is het sein voor Gert om door te trekken. Ik kan niet meer overnemen ben al blij dat ik kan volgen en hoop dat de knie, heup en achillespees niet nog verergeren. Het is natuurlijk hopeloos en elke kilometer is de degradatie van het rechterbeen een halve procent meer, niet vol te houden dus. Aan kilometer vierendertig met de eerste nog honderd meter voor ons is het zover ik moet er onherroepelijk af, gedaan de droom. Na zesendertig kilometer loopt Wim driessen me voorbij, ik loop in vierde stelling en de kilometer gaan naar 4:40 , te langzaam dus. De enige houvast die ik heb is dat ik een persoonlijk record kan lopen, ondertussen begint mijn teen te branden als gevolg van een blein. Het golvend parkoers lijkt onder deze omstandigheden een heuvelachtig parkoers, de paden liggen er naar gevoel superslecht bij. Juist voor het marathonpunt vliegen Johan Whatty en Wouter Decock me voorbij, ik loop in zesde positie maar als eerste 50-plusser. Elke kilometer duurd langer dan een duizend meter, ik zie af bij de beesten en moet knokken om tegen twwaalf per uur te blijven lopen. Nog een kilometer te gaan, zelf nu kan ik niet genieten, daarvoor is de pijn in het rechterbeen te groot, maar het is bijna over. Ik finish als zesde in 3:38:31 mijn persoonlijk record met 0:14:42 verbeterd, en eerste vijftigplusser, ik zal maar tevreden zijn. Hier is er een podiumceremonie per leeftijdscategorie, dus mag ik het hoogste schavotje op, ik drink twee alcoholvrije erdingers. Die waren trouwens gratis voor de deelnemers, de uitslagen van de vijftig eersten hangen uit, ik sta als zevende genoteerd. Zevende een tweede vijftigplusser, het moest mij weer overkomen een spookloper van vijftig die me voorbij gelopen is, kan niet. Protest bij de organisatie doet niet veel uit, tijdens het podium komt de spookloper niet opdagen, maar moet ik op het tweede schavotje. Terug thuis ga ik verder op onderzoek uit, wat was de doorkomst van spookloper 5005 half weg, geen tijd te bespeuren, einde verhaal.
Binnen het half uur vertrek ik richting Bottrop, een twee uur rijden van Herenthout. Ikzelf rij tot Beerse en dan kan ik mee met Wim Driessen en van de goede M-U lopers. Normaal gezien moeten we ongeveer in dezelfde tijd kunnen lopen, ideaal dus als je niet te lang kan wachten. Wat ik vandaag mag verwachten weet ik niet, ik denk dat het een glooiend parkoers is met veel onverharde wegen. Over twee ronden van vijfentwintig kilometer, het weer zal droog blijven en er staat een matige wind, de max temperatuur is 9°. Vanavond kan je reeds de uitslag en de diverse verslagen verwachten op dit blog, tot vanavond.
Vandaag een trage duurloop van 7.750 meter gelopen in 0:38:01, hsm 110. Een rustige trage duurloop stond er op het menu, het mocht zelf nog een stapje trager gaan. Maar veel energie heb ik niet verspilt vandaag, de training afgewerkt met alleen een warmtepleister voor de rechterknie. Het is daan ook de bedoeling om morgen nog een totaal loss aan te komen voor de vijftig kilometer van Bottrop. De wedstrijd start om negen uur, dat wil zeggen dat ik omtreeks 05:00 uuit het warme nest moet. Gelukkig moet ik zelf maar veertig kilometer van de driehonderdzestig rijden, ik kan mee met een collega loper. Morgen staat mijn tweede wedstrijd over vijftig kilometer op het programma, mijn tweede wedstrijd over deze afstand. Ik zal tevreden zijn als ik een nieuw persoonlijk record loop, mijn P.R. staat namelijk niet heel scherp met 3:53:13. Eens thuis komen de uitslag en de verslagen snel online, ik hoop een mooi verhaal te beleven voor mijn eerste Duitse wedstrijd.
Vandaag een duurloop van 10.750 meter met versnellingen gelopen in 0:46:12, hsm 130. Het begin van de training verliep wat twijfelend, ik had geen bescherming voor de knie aangebracht. Alleen een warmtepleister onder de knieschijf geplakt om de knie op temperatuur te houden. Nog had ik twee kilometer nodig om de rest op temperatuur te krijgen, maar eens warmgedraaid ging het goed. Zonder alles te geven draaide ik kilometers iets sneller dan 14 km/uur, best tevreden want de knie hield stand. Ik kan niet beweren dat het volledig pijnloos was, maar het ging beter dan gisteren, veel beter, ik had er vertrouwen in. Een bevestiging die ik nodig had om zonder vrees de vijftig kilometer van Bottrop te lopen, zonder grote ambitie's. Al hoewel een persoonlijk record is toch al iets .om naar uit te zien, en zit er zelf onder deze omstandigheden in. Morgen staat er nog een kort los loopje op het programma, en natuurlijk veel rust.
Vandaag een trage duurloop vaan 10.750 meter gelopen in 0:52:15, hsm 114. Het ging niet super vandaag, de knie deed zelf pijn aan deze snelheid, wat me toch verontrust. Een strakke wind en een extra zweetvestje zorgden er bovendien voor dat de hartslag iets hoger lag. Ik probeer morgen tee lopen zonder patella-band voor de knie, maar met een warmte pleister in de plaats. Zien en voelen hoe de knie daar op reageert, hopelijk valt de pijn dan mee, zondag ga ik die knie kenesio-tapen. Voor zondag ga ik twee producten van herbalife gebruiken, de prolong en de rebuild endurance. Morgen staat er een duurloop van acht kilometer op het programma met in het tweede deel versnellingen.
