Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:46:14, hsm 116. Het was een trage duurloop met een zestal versnellingen over 150 meter. Een klein beetje een straftraining, omdat de koolhydraatstapeling uit de hand gelopen is. De eerste versnelling ging niet vanzelf en ik voelde de verkramping in de spieren. Vanaf de tweede versnelling ging het alsmaar beter, alleen de ademhalig ging niet goed. De chronishe lichte vallings perikelen zijn al van de partij, zoals meestal het geval rond deze tijd. Morgen ga ik dus een eerste keer proberen, om wat in te houden, niet te snel starten. In de hoop een niet te groot verval te kennen, de windrichting en aard van het parkoer, zullen natuurlijk ook hun invloed hebben.
Vandaag een recuperatieloop van 9.600 meter gelopen in 0:47:01, hsm 108. Nog wat verder herstellen was de boodschap, dat is bij deze aktief gebeurd. De benen voelden ook al wat frisser aan, net zoals de temperaturen en de wind. Het beloofd vrij zwaar te worden zondag tijdens de marathon van Brussel. Echt vlaams herfstweer veel wind met af en toe een bui en een frisse temperatuur. Morgen staat er een trage duurloop van 9 km met versnellingen op het programma.
Vandaag een recuperatieloop van 10.500 meter gelopen in 0:53:02, hsm 106. Zoals de naam van de training al doet vermoeden, een ware recuperatieloop. Ik heb me kunnen inhouden en geen enkel moment gedacht aan de chrono. Dat is niet iets dat me dikwijls overkomt, maar ik heb het gevoel dat herstel nu nodig is. Morgen staat er eenzelfde training op het programma, 10 kilometer, recuperatieloop.
Vandaag een tempoloop van 15.400 meter gelopen in 1:01:16, hsm 137. De training op het laatste moment veranderd, de piste was bezet door de lokale scholen. Dus gekozen voor een tempoloop (marathontempo) op de baan, gezien de benen niet super voelden. Misschien wat teveel hooi op de vork genomen de laatste vijf dagen, 88 km met veel kwaliteit. Het is zo dat de volgende vier dagen totaal in het teken van actief herstel staan. Ik kon vandaag amper de 15 km/uur halen, de beenspieren waren niet soepel genoeg. De hartslag kon wel een paar slagen hoger, maar de benen dus de beperkende faktor. Morgen een trage duurloop van tien kilometer, en proberen de hsm onder de 110 te houden.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:35:45, hsm 119. Kilometers malen daar gaat het hem om, die basis breed genoeg houden. De week na een marathon kom ik er niet echt toe, deze week loop ik 115 km. Ik hoop dat het genoeg is voor de basis te onderhouden en niet teveel, om genoeg te herstellen. Brussel start ik normaal niet vol uit, maar probeer ik een even-split te lopen (2x1:25:00= 2:50:00). Morgen staat er een extensieve interval op het programma (6 maal 1700 meter snel met 6 maal 800 meter normaal).
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:50:39, hsm 113. De benen aktief laten herstellen, zo voelt het niet aan, zware benen, iets te hoge hartslag. Hoewel ik me probeer in te houden, versnel ik automatisch na drie kilometer. Deze week zal ik verder gebruiken, om zo goed als mogelijk te herstellen. Alleen woensdag een interval en zondag de marathon van Brussel, de rest is rustig trainen. Morgen staat er een trage duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 24.600 meter gelopen in 1:49:55, hsm 123. Crecendo gelopen, bijna elke blok wat sneller gelopen, van 12 naar 14 km/uur. De benen waren nog niet volledig hersteld van de wedstrijd van gisteren. Maar het voornemen was op twee dagen de marathonafstand lopen binnen de drie uur. Die doelstelling ruim gehaald, en dus dik tevreden over mijn overgangsweek. Vanaf volgende zondag weer elke week een marathon, vier zondagen na-een. Ik hoop wat meer met het verstand te lopen en frisser aan te komen. Een marathon uit kiezen om nog eens onder de 2:45:00 te lopen (Eindhoven). Morgen een actieve recuperatie training van 10 kilometer.
Vandaag de Apolloniajogging gelopen in Geel-Stelen, bij een mooi loopweertje. Jorgi en Kenney waren van de partij op de 4750 meter, met 85 deelnemers. Kenney zou 20ste eindigen in 0:20:52, en toonde daarmee een licht stijgende vormcurve. Voor Jorgi was er zelf een toptien plaats weggelegd, hij finishte zevende in 0:18:40. De 12 en de 18 kilometer startte tegelijk, drie mannen schoten meteen weg. Na een kilometer hadden ik en Jef smits al een 50-tal meter achterstand op het koptrio.
Eenmaal over de spoorweg langs het kanaal, besloot ik het gat dicht te lopen. Op kilometer drie (0:10:48), kwamen we bij de kopgroep, nu waren we met vijf atleten. Waar onder Chris Gommers de grote favoriet op de langste afstand, en te sterk voor mij. Toch versnelde ik na vier kilometer een beetje, alleen chris kon aanpikken. Ik bleef op kop trekken tot we een mooi gaatje hadden op de achtervolgers, toen pakte chris over.
Kilometer zes in (0:20:32), de benen beginnen de inspanningen te voelen, de 2de rond in. Na zeven kilometer versneld chris nog een beetje en ik moet hem laten gaan; Kilometer negen (0:33:45) ik heb het tempo laten zakken en probeer de eerste van de 12 km voor te blijven. Het korte maar steile klimmetje haald de snelheid er uit, maar op het verhard verdapper ik. Ik hou stand en loop voor de eerste van de 12 kilometer (0:45:01), Jef Smits is de winnaar op de 12 km.
Zelf heb ik meer dan 300 meter voorsprong op de derde van de 18 km en Chris loopt 300 meter voor mij. Ik loop nu op een aangenaam tempo om zo de vermoeide benen wat te sparen, er staat nog heel wat op het programma. De hartslag wat laten zakken, en goed finishen, en het gemiddelde van 16 km/uur halen zoals voorop gesteld. Het is toch wat genieten, dat ik dat kan presteren zes dagen na een zwaar uitgevallen marathon. De recuperatie is goed, dus de vorm blijft, ik finish tweede in 1:05:17, en ben best tevreden met deze prestatie.
Vandaag een duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:45:48, hsm 121. Het was een duurloop met een paar versnellingen over 200 meter. De eerste drie kilometer nog aan trage duurlooptempo, daarna duurlooptempo. Ongeveer acht versnellingen van 200 meter aan 16 km/uur, met 200 meter duurloop tussen. Morgen een wedstrijd in Geel-Bel over 17.500 meter, een veredelde natuurloop. Het is de bedoeling om snelle dan zestien kilometer per uur te gaan.
Vandaag een trage duurloop van 20.500 meter gelopen in 1:39:43, hsm 111. Het langere werk nog eens, een twintigplusser er volgt er zondag nog eentje. De benen voelden wat vermoeid aan, dat heb ik wel meestal als ik me moet inhouden. Een minder goed gevoel in de benen, is dan het gevolg, maar het is noodzakelijk om te herstellen. Op zo'n dagen vraagt een mens zich af, hoe het mogelijk is een marathon veel sneller te lopen. Alleen de hartslag verraad dat je dan niet diep aan het gaan bent, een onverbiddelijke parameter. Morgen staat er een trage duurloop van 10 kilometer, met enkele versnellingen op het programma.
Vandaag een interval gelopen van in totaal 13.000 meter in 0:49:22, hsm 132. Het was een interval van vijf maal 2000 meter snel en vijfmaal 600 meter normaal. De eerste interval verliep wat moeilijk, daarna ging het alsmaar vlotter. Een eerste 2000 meter aan, 3:51/km, de laatste aan 3:30/km, die voelde ik wel. Ik heb de trainingen veranderd, omdat ik morgen niet moet werken. Dan plan ik een lange trage duurloop van twintig kilometer, en vrijdag een recuploopje. Zaterdag dan een jogging over 17 kilometer in Geel-Bel, met een groot deel onverharde weg.
Vandaag een trage duurloop van 13.200 meter gelopen in 1:01:24, hsm 114. De benen voelden al beter aan vandaag, alleen de eerste drie kilometer, had ik nodig om los te komen en de 13 km/uur vlot te halen, goede recuperatie. Voor mij is het dus beter niet te lang te rusten na een marathon, maar rustig doortrainen. De verzuring geraakt makkelijker weg als de spieren een goede doorbloeding hebben. Komt daarbij nog dat ik last heb van diverse ontstekingen aan de spieren, en dus niet te lang mag stilzitten, ik train vrijwel altijd binnen de pijngrens. Het is natuurlijk niet voor iedereen het beste, maar voor atleten die moeilijk op gang geraken na een marathon is het zeker aan te raden, dit eens uit te proberen. Morgen staat er een langere duurloop van twintig kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.100 meter gelopen in 0:48:59, hsm 113. De benen waren niet echt slecht vandaag, ik kon gemakkelijk de 5min/km aan. Zonder pijn in de benen, alleen de linkervoetpees was weer heel pijnlijk. Om terug te keren op de Leiemarathon, mag ik al bij al tevreden zijn over de prestatie. De warmte was een tegenstander die bij veel deelnemers parten gespeeld heeft. Met de wind in de rug is de warmte nog beter voelbaar, en voldoende drinken is moeilijk. Ik heb verscheidene keren de overschot van de flesjes over mij uitgekapt. Komt daar bij dat het mijn derde marathon in vijftien dagen was, en dat kruipt in de kuiten. Morgen staat er een trage duurloop van tien kilometer op het programma.
Zoals gewoonlijk ruim op tijd vertrokken, richting Deinze, het was allemaal vrij behoorlijk bewegwijzerd. De start en inschrijving lagen nabij het sportcentrum de Brielmeersen, met een ruime parking. Op een lijst moest je, je startnummer zoeken, ik had het nummer 6, de vijfde beste tijd van alle deelnemers. Ik kreeg mijn omslag met borstnummer toegestopt, met de commentaar, hier is een topper. Nochtans zo voelde ik mij niet, eerder wat belabberd en ik had er geen al te goed oog in.
Aan de start vele bekende gezichten, en dan de vooruitzichten en de verwachtingen polsen. Ondanks het niet al te beste gevoel, ging ik er toch voor gaan en zien waar het schip strande. Bij de start muisde Nico Serroen er direkt van door, daarachter een uitgerekte kopgroep van tien atleten. Na twee kilometer beslis ik dat het iets sneller mag en zet me op kop, niemand lijkt te willen volgen. Kilometer drie in (0:11:14), dus zeker niet zo snel als verleden week, maar de benen voelen ook minder goed aan.
De ademhaling is ook niet top, en ik moet geregeld de neus leegsnuiten, de valling is nog niet over. Ik loop niet echt uit op een groepje van drie achtervolgers, Carine roep me toe te wachten en in die groep te lopen. Na zes kilometer (0:22:49) zijn de drie komen aansluiten, de volgende kilometer gaat in 3:58, toch iets te traag. Ik beslis dus weer op kop te lopen en trek twee kilometer lang iets harder door, kilometer negen in (0:34:31). Het idee is zo lang mogelijk tegen goed 15 km/uur te lopen om die tweede plaats vast te houden.
Na vijtien kilometer (0:58:18) zie ik maar een achtervolger die het gat probeert dicht te lopen, ik geef niet af. Langs de kant staat Rikske punk de atleten aan te moedigen, de eerste loop ondertussen altijd maar verder uit. Op kilometer eenentwintig kom ik door in (1:22:04), maar ik voel dat het moeilijk gaat worden. Langs de weg staat ook een bekende webblogster te supporteren, dank u daarvoor Natalie, het deed deugd. Ik probeer mijn gedachten wat te verzetten en niet teveel aan de wedstrijd te denken, de ongemakken te vergeten.
Kilometer dertig (1:58:14) nog twaalf kilometer, waarom loop ik ook drie marathons in vijftien dagen, vraag ik me af. Af en toe draaien we weg van de Leie, soms een brug op en af, wat draaien en keren, en dat breekt het ritme. Mentaal sta ik niet waar ik zou moeten staan, een tandje bijsteken lukt me vandaag niet, een leeg gevoel. Na zesendertig kilometer (2:23:09) de tank is nu kompleet leeg en ik vrees zelf het podium niet meer te halen. De benen blijken helemaal verzuurd, ze doen pijn, ik probeer te ontspannen maar het lukt niet echt.
De taaie Lucien Taelman is de eerste die me voorbij knalt, ik denk er zelf niet aan te pikken, zo vermoeid ben ik. Op kilometer eenenveertig zegt de motard die gans mijn lijdensweg heeft mogen aanschouwen, dat de derde plaats binnen is. Die laatste kilometer duurt me weer wat lang, echt versnellen met de finish in zicht lukt me zelf niet. Ik finish op een derde plaats in een tijd van 2:50:42 en plof me neer op een stoel, volledig uitgeteld. Daarna hoor ik nog het zeer knappe resultaat van webblogster Wendy, die echt talent heeft voor deze afstand.
Vandaag is het tijd voor mijn derde marathon in 15 dagen, de Leie-Marathon. De valling is iets beter dan gisteren, maar verre van gedaan, de benen voelen loom aan. Het is de eerste maal dat ik drie weken na een, een marathon ga lopen, hoe verteer ik dat? Volgens mij is het op mentaal vlak, waar de kans op succes en falen het grootst is. De pijn in de benen zal er na 25 kilometer zeker zijn, gewoon omdat het herstel, na een marathon langer dan een week duurt, het is mentaal dat je door de muur heen moet. De weersomstandigheden lijken op dit moment mee te vallen, alleen de windrichting is onzeker. Binnen een uur vertrekken we richting Deinze, en lopen we een mooie wedstrijd.