Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een trage duurloop van 15.150 meter gelopen in 1:13:12, hsm 119. De benen voelden al wat soepeler aan dan gisteren dus gekozen voor een wat langere afstand. Het was iets warmer en droger als gisteren en daat maakt het lopen zeker aangenamer. Met de quadriceps ging het iets beter als gisteren, maar de rechterachillespees blijft pijn doen. Een chronische ontsteking en zolang de pijn draagzaam blijft loop ik verder, tijdens het lopen verminderd de pijn. Voor morgen staat er een tempoloop van vijftien kilometer op het programma, na een bezoekje aan de kinésist.
Vandaag een trage duurloop van 12.130 meter gelopen in 0:59:48, hsm 117. De benen waren natuurlijk nog vermoeid van de wedstrijd van gisteren in Nijlen, een halve marathon. Het moet gezegt, de quadriceps voelen al minder pijnlijk aan dan verleden week, als ik ging trainen na het werk. Een groot verschil in de weersomstandigheden is er ook niet volledig vreemd aan, een dikke tien graden frisser is het nu. Ik wou vandaag ook niets forceren, twaalf kilometer rustig lopen en de snelheid verlagen indien ik me te vermoeid zou voelen. Het was dus goed te doen met tijden net onder de 12 km/uur, na de training moest ik nog bij de kinesist langs. Voor de gekende behandelingen van de quadriceps, ultrasone, warmte in de diepte en en relaxerende massage, de vermoeidheid er uit krijgen. Moren staat er een trage duurloop van twaalf kilometer op het programma, de gemiddelde hartslag mag niet boven de 120 hsm.
Deze namiddag gestart in de halve marathon van Nijlen, onder ideale omstandigheden, 12°, 2-3 bft, en het was gestopt met regenen. Er stond veel volk aan de start, het is wl zo dat de vijf kilometer en de tien kilometer gelijk met de halve marathon van start ging. Het was bang afwachten hoe de quadriceps gingen reageren op het snellere werk, de eerste kilometer in 3:45 stelde ma gerust. Na 1400 meter werd ik aangetikt op de hielen door een testeronbom, die onverlaat maakte dan nog van zijn kloten en begon te dreigen. De volgende keer dat ik voor zijn voeten liep, zouhij mijn schoenen uitstampen en ze in de gracht kieperen, ik dacht er het mijne van. Ik plaatste een versnelling om de quadriceps nog wat meer te testen maar de volgende groep was al te ver voor, de 2de km in 3:41. Het was wel iets te snel, na de kwetsuren en de trainingsloze periodes kan ik die snelheid niet al te lang aan houden, dus hield ik in. Rond kilometer vijf zat ik weer in het groepje en zette ik me achterin en volgde gewoo het tempo, dat lag rond de 3:55/km, ideaal dus. Na acht kilometer aan een stuk met tegenwind nam ik de groep op sleeptouw, maar alleen maar omdat het tempo wegzakte. Ik wou zolang ik kon onder die vier minuten de kilometer lopen, tot kilometer dertien kon ik het tempo maken, toen zakte ik weg. De overgebleven atleten van de groep liepen me allemaal voorbij en ik verloor meer en meer terrein, met kilometers aan 4:03. Nog een ronde te gaan, ik kon mijn tempo handhaven en wist dat ik ruim onder de vooropgestelde tijd zou blijven, content dus. De laatste ronde had ik weer wat meer last van de verkramping in de quadriceps, maar de achillespezen voelden nog pijnlijker aan. Ook de rechterheup verkrampte wat, mijn loopstijl doet er natuurlijk geen goed aan, maar ik kon volhouden tot het einde. In de laatste honderden meters liep ik nog emand van de groep voorbij de meet was 50 meter te dicht om de volgede nog voorbij te gaan. Uiterst tevreden met mijn tijd van 1:22:09 op een afstand van 20.870 meter op mijn Polar RCX5, dus tegen 3:56/km gelopen. Mijn functionele loopshirt gaan afhalen en twee trappisten drinken en wat nakaarten over het loopseizoen, een geslaagde dag.
De kogel is door de kerk, ik ga het er toch op wagen en ga deze namiddag de halve marathon van Nijlen lopen. Natuurlijk met de nodige voorzichtigheid, als de quadriceps te hard protesteren, minder ik de snelheid. Binnen twee weken staat er een halfzware natuurmarathon op het programma, dus moet ik nu een vlakke halve aankunnen. De afstand op zich is geen probleem, wel een wedstrijdtempo ontwikkelen, voor vandaag ben ik tevreden met een tijd onder 1:30:00. Zo'n tien minuten boven mijn normale halve marathon wedstrijden, dus de lat leg ik niet te hoog, gezien de kwetsuur aan de quadriceps. Tegen de avond volgt er een verslag van de wedstrijd op deze blog, hopelijk met goed nieuws over de wedstrijd en quadriceps.
Vandaag een recuperatieloop van 12.400 meter gelopen in 1:03:59, hm 109. De hartslag goed laag kunnen houden, nu ja aangepast aan het recuperatie tempo, best tevreden. Het was lang geleden dat ik de hartslag zo laag kon houden, spijtig genoeg waren de quadriceps nog gevoelig. Maar eigenlijk mag ik content zijn dat ik de trainingen kan afwerken, zo had ik vrijdag 140 km verzamelt in zeven dagen. Voor de halve marathon van Nijlen stel ik de beslissing uit tot morgenvroeg, dan hoop ik dat de benen nog iets frisser zijn. Het zou waarschijnlijk beter zijn om de wedstrijd te lopen, zodat ik eindelijk op snelheid kan lopen, in wedstrijd lukt dat beter. De vraag is of de quadriceps stand gaan houden als ik het tempo moet forceren, als ze stand houden is het een stap vooruit in de revalidatie. Voor morgen is het dus een halve marathon in wedstrijdverband of een duurlooptraining van vierentwintig kilometer.
Vandaag een duurloop van 13.200 meter gelopen in 0:58:55, hsm 129. De benen waren zo vermoeid na het werk dat ik er niet echt in geloofde dat een duurloop zou lukken. Toch gingen we het proberen om zo vlot mogelijk te lopen, en de quadriceps waren al wat prikkelbaarder dan gisteren. Zolang het niet erger werd ging ik er voor blijven gaan, het liep nooit echt vlot maar ik kon een mooi tempo aanhouden. Voor de eerste keer sinds het hervatten van de trainingen bleef de hartslag zo goed als in de juiste zone voor de geleverde arbeid. Op het vals plat blijven de quadriceps iets gevoeliger dan op het vlakke, hopelijk kom ik rap van de kwetsuur af. Het is dringennd nodig dat ik weer aan de snelheidstrainingen toe kom, dat is de enige manier om het niveau op te krikken. Ik ben er nog altijd niet uit of ik zondag in de halve marathon van Nijlen ga starten, de benen moeten frisser zijn dan nu. Langs de andere kant, tijdens een wedstrijd kan je altijd iets meer dan op training, maar er is meer kans dat de kwetsuur verergert. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, de hartslag mag niet boven de 120 hsm.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.090 meter gelopen in 1:56:35, hsm 122. Zeven dagen na elkaar getraind na de negen dagen verplichte rust, die waren goed voor 138 kilometer. Eigenlijk is het normaal dat ik me een beetje vermoeid voel, en dat de benen moeilijk herstellen van de geleverde inspanningen. De training ging de eerste 12 kilometer met wind in de rug, maar toch ging het heel moeizaam, lopen na het werk is zwaar. Toch hoop ik dat het week-end verlossing brengt, morgen en ovvermorgen staan er wat kortere trainingen op het programma. Eens aan het keerpunt rond kilometer twaalf kreeg ik de wind pal op de snuit en schrikte toch wel wat, het viel tegen. Maar ja ik moest thuis geraken en dus stak ik een tandje bij om het tempo niet te laten zakken, wat me met wat goede wil best lukte. De benen waren in elk geval blij dat we thuis waren eindelijk rust na acht uur rechtstaan en twee uur lopen was dat dik verdient. Morgen staat er een iets snellere duurloop van dertien kilometer, maar het zullen de benen zijn die beslissen over de snelheid.
Vandaag een duurloop van 12.330 meter gelopen in 0:53:42, hsm 132. Ik wou vandaag eens testen om de loopsnelheid wat hoger te krijgen en de reactie van de quadriceps te ondervinden. Natuurlijk waren de benen nog goed vermoeid en daarom besloten om een 12 km in de plaats van een 15 km lange duurloop. De eerst km aan 4:50 was nog duidelijk te traag, na vier km begon ik het tempo te lopen waar ik op hoopte, rond de 14 km/uur. Het algemeen gevoel was een gevoel van vermoeidheid, en de quadriceps werden wel iets meer geprikkelt dan aan een lagere snelheid. Rust en opbouw combineren dat is zeer moeilijk te doen, maar ik hoop een basis te vinden al luisterend naar mijn lichaam. Vandaag heb ik zo kunnen wachten tot de laatste kilometer om te geven wat nog in het vermoeide lichaam zat, resultaat een 4:00/km rond. Morgen staat er een lange tragge duurloop op het programma, als de benen het aankunnen natuurlijk.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.240 meter gelopen in 1:40:33, hsm 127. De benen waren extra vermoeid na een zware werkdag die de quadriceps duidelijk vermoeid had. Met de warme temperaturen er boven op voelde het allemaal nog wat zwaarder aan, arme benen. Het was even afwegen of ik een lus minder zou doen, maar ik heb toch maar doorgezet, lopen is niet voor watjes. Ik was wel goed vermoeid op het einde van de training, de quadriceps tintelde iets harder als de laatste daggen. Gelukkig kan ik deze avond naar de kinesist om enkele behandelingen die de quadriceps weer in een betere vorm krijgen. Snelheid trainen is er nog niet bij en ik vrees dat het nog even gaat duren voor dat ik er weer ga kunnen invliegen. Vandaag de Polar rcx5 binnen gedaan om de batterij te laten vervangen, zo blijft de garantie verzekert.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.470 meter gelopen in 2:30:43, hsm 130. Onder een stralende zon en snel oplopende temperaturen vertrok ik voor mijn lange duurloop van minimaal 30 km. Ik zou naar het Merodese bos lopen en daar vijf rondjes van vijf kilometer lopen, heen en terug naar huis is 5.2 km. Maar na een rondje in het Merodese bos ging ik toch maar via bouwel naar Grobbendonk en zo via het Albertkanaal naar Herentals. In Olen er af en via Noorderwijk terug naar Herenthout, goed voor ruim dertig kilometer loopplezier, rennen maar. De benen waren natuurlijk al wat vermoeid, na die negen dagen verplichte rust is de opbouw hevig te noemen. We begonnen vrijdag met 11.6 km, zaterdag 15.4 km, gisteren 24.1 km en voor vandaag kwamen we uit op 30.47 km. Ondanks dat de snelheid laag bleef, zo rond de 12 km/uur, hing de hartslag alsmaar de hoogte in, de meeting was niet accuraat. Op een bepaalt moment ging de hatslag in het rood bij een snelheid van 4:50/km, wat edelijk onrealistisch is te noemen. De temperaturen bleven maar oplopen en de benen werden alsmaar zwaarder, maar ik kon het tempo onder de 5:00/km houden. Uiteindelijk finishten we in 2:30:43 de hartslag word aangepast van 137 naar 130 gemiddeld, nog hoog genoeg. Morgen staat er na het werk een lang dtrage duurloop van tintig kilometer op het programma en daarna een bezoek aan de kinesist.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.110 meter gelopen in 1:53:18, hsm 137. Het beloofde een zware training te worden met temperaturen van 18° in de schaduw bij het vertrek. Ik had water en druivesuiker mee voor de innerlijke rust maar bovenal voor de dorst te lessen. Een stevige tegenwind de eeste helft van de training, en de conditie die een serieuze knak heeft gekregen. Maar alleen dat ik het al aan durf om een training van vierentwintig kilometer te lopen, is al een goed teken. De quadriceps is zeker nog niet volledig genezen, onder de 12 km/uur en boven de 14 km/uur blijkt het nog gevoelig. Halfweg had ik een tijd van 0:58:52, de bedoeling was een negatief split te lopen, wat zeker moet lukken gezien de rugwind. Met de hartslag zat het wel niet goed die was weer ruim tien slagen te hoog, normaal na negen verplichte rutdagen. De tweede helft zou ik toch ruim de 13 km/uur gelopen hebben, wat niet slecht is na amper drie dagen training. Veel tijd is er niet om weer wat op niveau te komen, het word nog hard werken om onder de 1:30:00 te lopen in halve marathon van Nijlen. Om nog maar te zwijgen over de Child Learn Marathon, een halfzware natuurmarathon zes ronden van zeven kilometer. Als de benen het toelaten wil ik morgen nog een lange rustige training lopen, we zien wel hoever we raken.
Vandaag een trage duurloop van 15.440 meter gelopen in 1:15:03, hsm 125. De quadriceps zenden nog signalen dat het rustig aan moet gebeuren, soms iets harder, soms iets zachter. Toch al een hele verbetering met gisteren, het ging sneller, en het ging verder, en soms was het volledig pijnvrij. Maar als het bergop ging of als ik probeerde te versnellen waren de signalen er onmiddelijk. Een strakke wind en warme temperaturen maakten er al een pittige training van, de benen zijn het niet meer gewoon. De kuiten en de quadriceps voelden al vermoeid aan, en de hartslag lag een tientaal slagen te hoog voor het geleverde tempo. Morgen hoop ik een lange trage duurloop te doen maar alles zal afhangen van de signalen die de quadriceps uitzenden.
Vandaag een trage duurloop van 11.620 meter gelopen in 1:00:54, hsm 116. Eindelijk zou ik durven zeggen, na negen rustdagen kon ik eindelijk nog eens testen. De ontstekingsremmers en de kinésitherapie doen goed hun werk en de pijn is bijna verdwenen. De eerste vier kilometer liep ik samen met mijn vrouw Carine aan een gemiddelde van 5:50/km. Na vier kilometer ging ik alleen verder op pad en tegen de pijngrens lopen zo rond de 5:00/km. Het gevoel in de quadriceps was al veel beter, alleen diep voelde ik nog een scherp pijntje, maar die verergerde niet. Zoals maandag bij de eerste poging om te hervatten, dan was het over na tien meter, en waren de quadriceps volledig verhard. De conditie is al voor een groot deel weg, het word weer hard werken om op niveau te geraken, gelukkig is er de basisconditie. En zeggen dat ik nog altijd niet het gevoel heb dat ik de topconditie al benaderd heb, komt die er nog wel dit jaar. Ik hoop morgen de training verder te kunnen zetten, maar het is afwachten hoe de quadriceps reageren op deze training.
Vandaag was het al de negende dag zonder lopen en mijn tweede bezoek aan de kinesist. Het genezingsproces gaat zeer traag, en veel activiteiten kan ik niet doen om de vorm te behouden. Toch is er wat verbetering merkbaar maar voor mij mag het wat sneller gaan, zo een kwetsuur is best vreemd. Geen scheur geen breuk, geen gewone overbelasting, maar een brandend gevoel en de pezen die lijken te scheuren. Soms het gevoel dat alles over is en dan vier stappen verder toch een herrinering dat het zo niet is. Ondertussen komt het gewicht er snel bij en zit ik binnen gekluisterd met dit zomers weer, of ik moet in de schduw gaan zitten. De zon heeft een negatieve invloed op de kwetsuur, als de zon op de bovenbenen schijnt beginnen deze te miezeren. Ik hoop dat de doorbraak er rap komt en daarvoor reken ik op de ontstekingsremmers, eenmaal de ontsteking weg, zal de pijn verdwijnen.
Myotendinitis quadriceps femoris links, zo luid de diagnose na een bezoek aan de huisarts. Geen contractuur, verrekking of spiersscheur, maar een overbelasting en ontsteking aan de quadriceps. De remedie een week volledige rust, driemaal per dag een zalfje smeren, twee ontstekingsremmers per dag. Kinesitherapie met, massage, revalidatie, ultrasons, turnen en mobiliseren van de getroffen quadriceps. Na een week moet de ergste leed geleden zijn en mag ik weer trainen, veel ruimte voor opbouw is er niet. Het word van wedstrijd naar wedstrijd hollen en een paar er van gebruiken in de opbouw naar een betere conditie; Maar het belangrijkste is herstellen van de kwetsuur en weer kunnen trainen en dan komt het presteren vanzelf.
