Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag een duurloop van 13.200 meter gelopen in 0:58:55, hsm 129. De benen waren zo vermoeid na het werk dat ik er niet echt in geloofde dat een duurloop zou lukken. Toch gingen we het proberen om zo vlot mogelijk te lopen, en de quadriceps waren al wat prikkelbaarder dan gisteren. Zolang het niet erger werd ging ik er voor blijven gaan, het liep nooit echt vlot maar ik kon een mooi tempo aanhouden. Voor de eerste keer sinds het hervatten van de trainingen bleef de hartslag zo goed als in de juiste zone voor de geleverde arbeid. Op het vals plat blijven de quadriceps iets gevoeliger dan op het vlakke, hopelijk kom ik rap van de kwetsuur af. Het is dringennd nodig dat ik weer aan de snelheidstrainingen toe kom, dat is de enige manier om het niveau op te krikken. Ik ben er nog altijd niet uit of ik zondag in de halve marathon van Nijlen ga starten, de benen moeten frisser zijn dan nu. Langs de andere kant, tijdens een wedstrijd kan je altijd iets meer dan op training, maar er is meer kans dat de kwetsuur verergert. Morgen staat er een recuperatieloop van twaalf kilometer op het programma, de hartslag mag niet boven de 120 hsm.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.090 meter gelopen in 1:56:35, hsm 122. Zeven dagen na elkaar getraind na de negen dagen verplichte rust, die waren goed voor 138 kilometer. Eigenlijk is het normaal dat ik me een beetje vermoeid voel, en dat de benen moeilijk herstellen van de geleverde inspanningen. De training ging de eerste 12 kilometer met wind in de rug, maar toch ging het heel moeizaam, lopen na het werk is zwaar. Toch hoop ik dat het week-end verlossing brengt, morgen en ovvermorgen staan er wat kortere trainingen op het programma. Eens aan het keerpunt rond kilometer twaalf kreeg ik de wind pal op de snuit en schrikte toch wel wat, het viel tegen. Maar ja ik moest thuis geraken en dus stak ik een tandje bij om het tempo niet te laten zakken, wat me met wat goede wil best lukte. De benen waren in elk geval blij dat we thuis waren eindelijk rust na acht uur rechtstaan en twee uur lopen was dat dik verdient. Morgen staat er een iets snellere duurloop van dertien kilometer, maar het zullen de benen zijn die beslissen over de snelheid.
Vandaag een duurloop van 12.330 meter gelopen in 0:53:42, hsm 132. Ik wou vandaag eens testen om de loopsnelheid wat hoger te krijgen en de reactie van de quadriceps te ondervinden. Natuurlijk waren de benen nog goed vermoeid en daarom besloten om een 12 km in de plaats van een 15 km lange duurloop. De eerst km aan 4:50 was nog duidelijk te traag, na vier km begon ik het tempo te lopen waar ik op hoopte, rond de 14 km/uur. Het algemeen gevoel was een gevoel van vermoeidheid, en de quadriceps werden wel iets meer geprikkelt dan aan een lagere snelheid. Rust en opbouw combineren dat is zeer moeilijk te doen, maar ik hoop een basis te vinden al luisterend naar mijn lichaam. Vandaag heb ik zo kunnen wachten tot de laatste kilometer om te geven wat nog in het vermoeide lichaam zat, resultaat een 4:00/km rond. Morgen staat er een lange tragge duurloop op het programma, als de benen het aankunnen natuurlijk.
Vandaag een lange trage duurloop van 20.240 meter gelopen in 1:40:33, hsm 127. De benen waren extra vermoeid na een zware werkdag die de quadriceps duidelijk vermoeid had. Met de warme temperaturen er boven op voelde het allemaal nog wat zwaarder aan, arme benen. Het was even afwegen of ik een lus minder zou doen, maar ik heb toch maar doorgezet, lopen is niet voor watjes. Ik was wel goed vermoeid op het einde van de training, de quadriceps tintelde iets harder als de laatste daggen. Gelukkig kan ik deze avond naar de kinesist om enkele behandelingen die de quadriceps weer in een betere vorm krijgen. Snelheid trainen is er nog niet bij en ik vrees dat het nog even gaat duren voor dat ik er weer ga kunnen invliegen. Vandaag de Polar rcx5 binnen gedaan om de batterij te laten vervangen, zo blijft de garantie verzekert.
Vandaag een lange trage duurloop van 30.470 meter gelopen in 2:30:43, hsm 130. Onder een stralende zon en snel oplopende temperaturen vertrok ik voor mijn lange duurloop van minimaal 30 km. Ik zou naar het Merodese bos lopen en daar vijf rondjes van vijf kilometer lopen, heen en terug naar huis is 5.2 km. Maar na een rondje in het Merodese bos ging ik toch maar via bouwel naar Grobbendonk en zo via het Albertkanaal naar Herentals. In Olen er af en via Noorderwijk terug naar Herenthout, goed voor ruim dertig kilometer loopplezier, rennen maar. De benen waren natuurlijk al wat vermoeid, na die negen dagen verplichte rust is de opbouw hevig te noemen. We begonnen vrijdag met 11.6 km, zaterdag 15.4 km, gisteren 24.1 km en voor vandaag kwamen we uit op 30.47 km. Ondanks dat de snelheid laag bleef, zo rond de 12 km/uur, hing de hartslag alsmaar de hoogte in, de meeting was niet accuraat. Op een bepaalt moment ging de hatslag in het rood bij een snelheid van 4:50/km, wat edelijk onrealistisch is te noemen. De temperaturen bleven maar oplopen en de benen werden alsmaar zwaarder, maar ik kon het tempo onder de 5:00/km houden. Uiteindelijk finishten we in 2:30:43 de hartslag word aangepast van 137 naar 130 gemiddeld, nog hoog genoeg. Morgen staat er na het werk een lang dtrage duurloop van tintig kilometer op het programma en daarna een bezoek aan de kinesist.
Vandaag een lange trage duurloop van 24.110 meter gelopen in 1:53:18, hsm 137. Het beloofde een zware training te worden met temperaturen van 18° in de schaduw bij het vertrek. Ik had water en druivesuiker mee voor de innerlijke rust maar bovenal voor de dorst te lessen. Een stevige tegenwind de eeste helft van de training, en de conditie die een serieuze knak heeft gekregen. Maar alleen dat ik het al aan durf om een training van vierentwintig kilometer te lopen, is al een goed teken. De quadriceps is zeker nog niet volledig genezen, onder de 12 km/uur en boven de 14 km/uur blijkt het nog gevoelig. Halfweg had ik een tijd van 0:58:52, de bedoeling was een negatief split te lopen, wat zeker moet lukken gezien de rugwind. Met de hartslag zat het wel niet goed die was weer ruim tien slagen te hoog, normaal na negen verplichte rutdagen. De tweede helft zou ik toch ruim de 13 km/uur gelopen hebben, wat niet slecht is na amper drie dagen training. Veel tijd is er niet om weer wat op niveau te komen, het word nog hard werken om onder de 1:30:00 te lopen in halve marathon van Nijlen. Om nog maar te zwijgen over de Child Learn Marathon, een halfzware natuurmarathon zes ronden van zeven kilometer. Als de benen het toelaten wil ik morgen nog een lange rustige training lopen, we zien wel hoever we raken.
Vandaag een trage duurloop van 15.440 meter gelopen in 1:15:03, hsm 125. De quadriceps zenden nog signalen dat het rustig aan moet gebeuren, soms iets harder, soms iets zachter. Toch al een hele verbetering met gisteren, het ging sneller, en het ging verder, en soms was het volledig pijnvrij. Maar als het bergop ging of als ik probeerde te versnellen waren de signalen er onmiddelijk. Een strakke wind en warme temperaturen maakten er al een pittige training van, de benen zijn het niet meer gewoon. De kuiten en de quadriceps voelden al vermoeid aan, en de hartslag lag een tientaal slagen te hoog voor het geleverde tempo. Morgen hoop ik een lange trage duurloop te doen maar alles zal afhangen van de signalen die de quadriceps uitzenden.
Vandaag een trage duurloop van 11.620 meter gelopen in 1:00:54, hsm 116. Eindelijk zou ik durven zeggen, na negen rustdagen kon ik eindelijk nog eens testen. De ontstekingsremmers en de kinésitherapie doen goed hun werk en de pijn is bijna verdwenen. De eerste vier kilometer liep ik samen met mijn vrouw Carine aan een gemiddelde van 5:50/km. Na vier kilometer ging ik alleen verder op pad en tegen de pijngrens lopen zo rond de 5:00/km. Het gevoel in de quadriceps was al veel beter, alleen diep voelde ik nog een scherp pijntje, maar die verergerde niet. Zoals maandag bij de eerste poging om te hervatten, dan was het over na tien meter, en waren de quadriceps volledig verhard. De conditie is al voor een groot deel weg, het word weer hard werken om op niveau te geraken, gelukkig is er de basisconditie. En zeggen dat ik nog altijd niet het gevoel heb dat ik de topconditie al benaderd heb, komt die er nog wel dit jaar. Ik hoop morgen de training verder te kunnen zetten, maar het is afwachten hoe de quadriceps reageren op deze training.
Vandaag was het al de negende dag zonder lopen en mijn tweede bezoek aan de kinesist. Het genezingsproces gaat zeer traag, en veel activiteiten kan ik niet doen om de vorm te behouden. Toch is er wat verbetering merkbaar maar voor mij mag het wat sneller gaan, zo een kwetsuur is best vreemd. Geen scheur geen breuk, geen gewone overbelasting, maar een brandend gevoel en de pezen die lijken te scheuren. Soms het gevoel dat alles over is en dan vier stappen verder toch een herrinering dat het zo niet is. Ondertussen komt het gewicht er snel bij en zit ik binnen gekluisterd met dit zomers weer, of ik moet in de schduw gaan zitten. De zon heeft een negatieve invloed op de kwetsuur, als de zon op de bovenbenen schijnt beginnen deze te miezeren. Ik hoop dat de doorbraak er rap komt en daarvoor reken ik op de ontstekingsremmers, eenmaal de ontsteking weg, zal de pijn verdwijnen.
Myotendinitis quadriceps femoris links, zo luid de diagnose na een bezoek aan de huisarts. Geen contractuur, verrekking of spiersscheur, maar een overbelasting en ontsteking aan de quadriceps. De remedie een week volledige rust, driemaal per dag een zalfje smeren, twee ontstekingsremmers per dag. Kinesitherapie met, massage, revalidatie, ultrasons, turnen en mobiliseren van de getroffen quadriceps. Na een week moet de ergste leed geleden zijn en mag ik weer trainen, veel ruimte voor opbouw is er niet. Het word van wedstrijd naar wedstrijd hollen en een paar er van gebruiken in de opbouw naar een betere conditie; Maar het belangrijkste is herstellen van de kwetsuur en weer kunnen trainen en dan komt het presteren vanzelf.
Vandaag een eerste test gedaan om te zien of de kwetsuur aan de quadriceps voldoende genezen is om te joggen. Ik was met de fiets naar de plaatselijke atletiekclub gefietst, zo kon ik op de piste lopen en stoppen bij een pijnscheut. Het fietsen zou ook een indicatie kunnen geven bij het genezingsproces, iets moet ik toch voelen bij het fietsen. Maar fietsen gaf geen probleem, alles voelde oke aan, bij het opstaan was de voosheid miniem van daar de test. De test zelf geeft tien meter geduurt en de pijn was er al in het mihdden van het bovenbeen begon het met een pijnscheut. Een paar stappen verder nog trage geprobeerd, maar gans het bovenbeen begon te tintelen, dus ontgoocheld naar huis gereden. Het is dus duidelijk te vroeg om te starten met het lopen, misschien ga ik morgen wel een uurtje fietsen. Vandaag zullen we maar volledige rust in acht nemen, deze namiddag gaan werken zal al belastend genoeg zijn. De loop stop mag toch niet te lang meer duren of ik moet de halve marathon in Nijlen ook al schrappen.
Vandaag was het al de vijfde dag op rij dat ik verplichte rust in acht moest nemen, het blijft maar duren. Er is wel een lichte verbetering waar te nemen, zodat ik soms al de neiging heb om het uit te gaan testen. Maar enkele minuten later, nog voor ik maar een poging onderneem is het daar weer, het pijnlijk gevoel. Een voos soms prikkelend gevoel, dan weer een diepere pijnscheut, dan weer onderhuids miezeren en dan weer niets meer. Zo is het nog niet zeker of het een cotractuur of een sheurtje in de quadriceps is, of gewoon een zware verzuring die niet weggeraakt. Dat laatste kan de pezen en spieren zo doen zwellen dat ze het vlie rond de pezen en spieren zodanig irriteren. Ik hoop dt het morgen nog wat beter gaat, zodanig dat ik de training stilletjes aan kan hervatten, vijf dagen rust is ruim voldoende.
Vandaag is het de vierde dag op een rij dat ik verplichte rust in acht moet nemen en opnieuw trainen is nog niet voor direct. De kwetsuur aan de qudriceps is hardnekkiger als gedacht, de scherpe pijn is weg, maar een voos, tintelend gevoel is er nu nog. Het lijkt wel of er een mierennest onder de huid zit, en dus durf ik nog geen druk te zetten op de quadriceps, te vroeg voor risico. Een kwetsuur waar weinig van terug te vinden is op het internet, maar als het tegen maandag niet spectaulair verbeterd, ga ik naar de dokter. Zo kan ik misschien de juiste behandeling achterhalen voor deze kwetsuur, en weet ik meer over de herstelperiode die nodig is. Voorlopig heb ik overdag een drukverband aan en masseer ik driemaal de getroffen spier, en s'avonds gaat er een vochig verband rond. Het is een methode die ik al dikwijls met succes gebruikt heb bij een kuitcontractuur, een vochtige doek met daarover een plastiek folie. De bedoeling is een warme vochtige omgeving te creeren voor een betere doorbloeding van spier en pezen, en een sneller herstel. Ik ga de wedstrijd van aankomende zondag schrappen, ik had er nochtans zo naar uit gezien om nog eens een kortere wedstrijd te lopen. Misschien lukt het binnen veertien dagen de halve marathon van Nijlen te betwisten, voorlopig is het nog koffiedik kijken.
Vandaag nog altijd rust in acht nemen, voelde deze morgend al iets beter aan dan gisteren. Maar door een uur of vijf te werken in de tuin, beginnen de quadriceps weer pijn te doen. Als ik wat kracht op het been zet voel ik een stekende pijn, aangezien die snel weg ebt denk ik aan een verrekking. Ook omdat het meer door overbelasting komt en niet tijdens een versnelling is gebeurt, er is ook geen bloeduitstorting te zien. Nog een paar dagen rust, dus ziet het er niet naar uit dat ik zondag een tien mijl in Oostmalle ga kunnen lopen, best spijtig. Binnen twee weken staat de halve marathon van Nijlen op het programma, hopelijk ben ik tegen dan volledig hersteld. Als er iemand tips heeft om de kwetsuur sneller te laten genezen zijn deze altijd van harte welkom.
Vandaag een verplichte rustdag, stappen doet vandaag evenveel pijn als joggen gisteren. Ik hoop dat het geen te zware kwetsuur word, in de vorm van een spierscheur in de adductoren. Bij een misstap had ik toch het gevoel dat men iets scherp in mijn bovenbeen stak, echt pijnlijk. Als je de reactie van Patrick Vandebeek leest heeft hij zowat hetzelfde gevoel in de bovenbenen. Hoewel ik niet echt geloof dat het van borduur op en af te gaan is, maar een paar samenvallende factoren. Bij mij is het in elk geval te herleiden tot oververmoeidheid ik had het gevoel al rond de 25 kilometer. De pijn was dan wel doffer, zeker niet zo scherp als nu, ik heb met die vermoeide adductoren nog 48 kilometer gelopen. Ik hoop nog altijd zondag te kunnen starten in de tien mijl in Oostmalle, maar alleen als ik goed hersteld ben. Een dag of drie rusten zal zeker geen kwaad kunnen, het seizoen zal nog zwaar genoeg zijn.
Vandaag een herstelduurloop van 11.400 meter gelopen in 1:08:40, hsm 104. Zo'n pijnlijke bovenbenen heb ik in gans mijn loopcarriere nog nooit meegemaakt, wat is dat zeg! Branden, mijn quadriceps staan in brand, elke stap is een marteling, komt het door de reflex-spray. In de plaats van de spieren op te warmen, de onsteking op de quadriceps geactiveerd, totaal onverwacht. De benen waren vandaag tijdens het werk wel pijnlijk, zeker als ik de trap af moest of door de knieen buigen. Maar dat het zo erg zou zijn, had ik totaal niet verwacht, hopelijk beterd het nu snel en kan ik weer normaal trainen. voor morgen staat er een duurloop van veertien kilometer op het programma, maar duurloopsnelheid haal ik belange nog niet. Als ik de veertien kilometer op het gemak en zonder teveel pijn in de bovenbenen kan afwerken, zal ik tevreden zijn.
