Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Vandaag om 15:00 stond de Sint Guibertus jogging op het programma, 16.090 meter. Het valde direkt op dat er minder volk was komen opdagen als de vorige jaren. Wel spijtig, want het is een snel parkoer en de vorige jaren was er snel volk aan de start. Deze keer was de bezetting een stuk minder en achte ik me, ondanks de niet optimale voorbereiding, niet kansloos voor een podiumplaats, maar ik wou onder het 1:02:00 lopen om progressie te zien. Mijn twee zonen, Jorgi en Kenney zouden mee doen aan de zes kilometer wedstrijd, dus pret verzekerd. De wedstrijd werd ruim tien minuten te laat op gang gefloten, en Jorgi ging er als een pijl van door. Een eerste opdracht was Jorgi bij te halen voor de drie kilometer, de zes km, de elf km en de tien mijl starten samen. Ik ging na vijfhonderd meter al een paar atleten voorbij en had voldoende mikpunten om op te schuiven. Mijn eerste kilometer in 3:34 beloofde al veel goeds, maar daarna kwam de strook tegen de wind aan. Het duurde nu wel iets langer om de laatste dertig meter naar onze Jorgi dicht te lopen, ik had hem aan km twee. Sneller als verwacht dus maar het groepje waarin hij liep was volledig uit elkaar geranseld tegen de wind in. Gelukkig zijn de stroken niet al te lang en draaien we regelmatig, de derde van de zes kilometer sprinte me voorbij. De tweede ronde van vijf kilometer bleef ik geruime tijd dertig meter achter Stefaan Stochmans hangen. Het tempo lag nu rond de 3:45/km en ik probeerde het gaatje te dichten, na negen kilometer was ik op tien meter gekomen. Stefaan verloor iets en stopte om het op te rapen, ik minderde vaart omdat ik dacht dat we verkeerd gelopen waren. Toen ik zeker wist dat we juist waren ging ik door met Stefaan op twintig meter, ik liep weer rond 3:44/km. De tweede ronde van vijf kilometer zat er op, en de politiebegeleiding en de moto die de koploper begeleide wachte me op. Ik liep dus aan de leiding en stefaan volgde al op veertig meter, ik besloot dus maar te gaan voor de overwinning. Het tempo onderhouden en ik kon zelf onder het uur blijven, maar de wind was nog iets feller komen opzetten. Op sommige stroken was het knokken om het tempo er in te houden, op twee kilometer van het einde was ik zeker van de winst. Nu nog alles geven om onder het uur te lopen, de laatste strook met tegenwind was er waarschijnlijk teveel aan. Ik won de wedstrijd in 1:00:03 en was tevreden met de plaats en eindtijd, Stefaan finishte op 43 sec. Jorgi en Kenney waren iets te snel gestart en moesten dat bekopen met een paar plaatsen verlies en een matige tijd. Maar het was een goede les voor beide, als ze maar niet zo koppig zijn als de ouwen en telkens met het hoofd tegen de muur lopen.
Vandaag een trage duurloop van 12.300 meter gelopen in 1:00:32, hsm 110. Het ging vandaag vlotter dan gisteren, aan hetzelfde tempo, lag de hartslag beduidend lager. Eigenlijk is het een schatting, op het gevoel af te gaan, ik zal mijn oude hartslagmeter eens boven moeten halen. De frissere temperaturen en de losgekomen humus uit planten en grond, zullen het frisser gevoel wel aanwakkeren. Het einde van de trainingen verliep onder een zware regenbui, de natuur zal tevreden zijn. Van mij hadden ze nog een vijf minuten mogen wachten, nu was ik kleddernat, gelukkig op het einde van de training. De allergie aan weet ik wat voor pollen, was vandaag wel veel minder, de pollen waren uit de lucht geregend. Morgen staat er normaal de tien mijl van de Sint-Guibertus jogging in Itegem op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.500 meter gelopen in 1:21:14, hsm 114. Het ging moeizaam vandaag ik voelde me loom en had zware benen. Tel daarbij dat het langzaam moest gaan, spijtig genoeg kon ik niet op hartslag lopen. Mijn hartslagmeter vertoond al langer kuren, en heeft een hsm van boven de 200 slagen aan. De training ging voor een groot deel door in de Merodese bossen, wat niet zo vlot loopt als op de baan. Het was vandaag de uitgelezen kans om een rustdag te nemen, maar dan zou ik eenmaal 2 trainingen op een dag moeten afwerken. Morgen staat er een kortere rustige trage duurloop van twaalf kilometer op het programma.
Vandaag een tempoloop van 15.200 meter gelopen in 1:00:26, hsm 145. Het was de bedoeling om juist onder het uur te geraken, maar de benen waren niet fris genoeg. Normaal kan ik de laatste drie kilometer nog een pak seconden goed maken op training. Dit ging vandaag niet, de benen blokkeerden en ik kon niet meer versnellen om de beoogde tijd te halen. Maar ik ben ook niet van de jongsten meer en dus moet ik wel tevreden zijn met deze training aan 15 km/uur. Ik heb iets te lang stil gelegen en om deze oude diesel weer op toerental te krijgen, daar is nog wat werk aan. Zaterdag heb ik een herkansing tijdens de Sint-Guibertus tien mijl, daar hoop ik onder 1:02:00 te blijven. Normaal loop ik een tien mijl wedstrijd rond het uur, meestal er juist onder, maar de opbouw is verstoord geweest. Uiteindelijk stond er een interval op het programma, maar om de benen niet te hard te bruskeren gekozen voor een tempoloop. Morgen staat er een trage rustige duurloop van vijftien kilometer op het programma, twee dagen herstellen!
Vandaag een trage duurloop van 15.200 meter gelopen in 1:11:31, hsm 118. De benen voelden toch wat vermoeid aan, normaal de zeven dagen na de kwetssur ruim 140 km. Nu gaan de volgende tien dagen, wel heel wat minder kilometers afgemaald worden. Eerst moesten de benen nog eens goed vermoeid worden, in de hoop er de volgende weken de vruchten van te plukken. Vandaag had ik wat last van de rechterbil en hamstring, de voetpezen daar en tegen hielden goed stand. Ik was goed ingepakt aan de training begonnen, met steunkousen aan beide benen en een steuntube voor het bovenbeen. De tweede helft van de training verliep wat beter dan het eerste deel, alles was dan voldoende opgewarmd. Weer tien kilometer in het Merodese bos gelopen, morgen gaat de training door op de gravelpiste in Herenthout. Voor morgen staat er normaal een intervaltraining van 10 maal een km snel en 10 maal 500 meter normaal er tussen.
Vandaag een trage duurloop van 20.200 meter gelopen in 1:36:01, hsm 115. De benen voelden vanzelfsprekend niet al te fris aan na de lange duurloop van gisteren. Om toch een kleine dubbeldekker te doen toch maar de training van 20 km vandaag gelopen. Toch ging het gezien de omstandigheden redelijk vlot, en had ik weinig last van de overbelastingskwetsuren. Een groot deel van de training ook afgewerkt in het Merodese bos, en dus minder belastend. Ik zal zeer binnenkort mijn nieuw programma online zetten, met als langste wedstrijd de marathon. De volgende ultraloop zal ten vroegste in 2012 plaats hebben, het zal een 50 km of zes uur worden. Morgen staat er een rustige trage duurloop van rond de 15 kilometer op het programma.
Vandaag een lange duurloop van 33.200 meter gelopen in 2:15:15, hsm 141. Zoals je al kan afleiden uit de eindtijd, ging het redelijk vlot vandaag, een onverwachte wending. De eerste kilometer is dan meestal een goede indicatie, meteen een 4:21/km, wat goed is op training. Meestal start ik een duurloop training ruim boven de 4:30/km, nu had ik dus een goede kadans bij het begin. Een van de grote voordelen vandaag, voor de eerste helft van de training, was een lichte wind in het voordeel. Je had er niet zoveel voordeel aan, dat je te snel zou lopen, maar het was een goede ruggesteun. Ik had een halve liter cola mee, en druivesuiker om toch wat voeding te hebben tijdens deze lange duurloop. Halfweg keerde ik na 16.600 meter in 1:08:17, de wind was een wat aangewakkerd, dus het zou eenzware tweede helft worden. Uiteraard was het verschil goed te voelen, met de wind nu links op de kop, het was werken geblazen naast het Kempisch kanaal. Toch voelden de benen sterk genoeg aan om het tempo te blijven verzorgen, en niet te diep in het krachtenarsenaal te moeten putten. Het plan was de laatste 4.200 meter aan marathon tempo af te werken of om het juiste tempo aan te geven tegen 15 km/uur. Ik had de indruk dat de wind iets minder hard was op de Herentalse baan, dan naast het Kempisch kanaal. Toch was het hard zwoegen om het tempo op +- 4:00/km te houden, maar het is me wel gelukt, en ik had nog een paar km's kunnen lopen. De hinder aan de linkerhiel was er rond km 25, de bovenbenen voelden niet 100% aan, en de rechter hamstring was gevoelig. Maar al bij al dik tevreden, de conditie is bijna terug op peil, aan de pijnpunten moet ik blijven werken, koelen en stretchen. Als alles zo blijft evolueren, kan er volgende week zaterdag al een tien mijl wedstrijd af, de St Guibertus jogging in Itegem. Voor morgen staat er een training van 15 of 20 kilometer op het programma, het is of wel morgen of overmorgen de 20 km training!
Vandaag een trage duurloop van 14.000 meter gelopen in 1:06:44, hsm 116. De benen voelden nog redelijk aan, ondanks de zwaar uitgevallen training van gisteren. Een goede training met toch wat recuperatie in, en in ideale temperatuur en omstandigheden gelopen. Met de voetpezen ging het goed, ik voelde natuurlijk nog wat vermoeidheid in de benen. Al bij al, is het hervatten van de trainingen niet wat ik er van verwacht had. Ook niet onlogisch gezien het grote kilometervolume, na een overbelastings kwetsuur. Morgen staat er een dertig-plusser op het programma, de snelheid en de preciese afstand hangt van het gevoel af.
Vandaag een trage lange duurloop van 25 kilometer gelopen in 1:58:02, hsm 117. Zotter maken ze, ze niet meer, ondanks de vermoeidheid een training van twee uur. Ik was wel tevreden dat het achter de rug is en heb zo mijn kilometer op punt gezet. Hard werken is het devies maar ik moet toch zien dat ik de balans in evenwicht houd. De komende week ligt me beter, als ik de late doe, dan kan ik uitgerust aan de trainingen beginnen. Volgende week zondag plan ik een wedstrijd, als de voetpezen stand houden of liefst wat herstellen. Nu waren de laatste vijf kilometer toch weer wat pijnlijk voornamelijk de linker voetpees. Morgen staat er een training van twaalf kilometer op het programma, een hersteltraining.
Vandaag een trage duurloop van 18.000 meter gelopen in 1:28:42, hsm 114. Het was met zware benen van bij de aanvang, en tot het einde van de training bleef het slechte gevoel. De voetpezen waren gevoelig, maar het was te doen, de hamstrings voelden stijf aan. Toch vond ik het nodig een extra lus van drie kilometer aan de training toe te voegen. Ik speelde even met de gedachte zondag de tien mijl in Malle te gaan lopen, maar het zal bij trainen blijven. De benen zijn nog niet wedstrijdklaar, en dan is het risico op forceren tijdens een wedstrijd groter. Morgen staat er een trage duurloop van veertien kilometer op het programma.
Vandaag een duurloop gelopen van 15.000 meter in 1:02:00, hsm 140. Het was meteen een zware training, ook beginnen werken om 05:30 tot 15:00. Na deze eerste werkdag, de eerste zware training en het ging moeizaam. De kuit lijkt wel goed hersteld, de linkervoetpees was al gevoelig tijdens deze werkdag. Het was redelijk warm en er stond een wat wind, de bovenbenen waren nog niet los. Nu is duidelijk dat deze rust en herstelperiode nog niet alle vermoeidheid heeft kunnen wegwerken. Staks een wat ijs voor onder de voetpezen en wat lichte stretchoefeningen om de stijfheid voor te blijven. Het is hopen dat de ketsuren nu uitblijven, zodat ik weer kan opbouwen naar de wedstrijden. Morgen staat er een trage duurloop van tenminste vijftien kilometer op het programma.
Morgen ga ik het trainingsschema hervatten, de kuit lijkt in orde en de nek is niet meer stijf. Alleen de linkervoetpees is nog wat gevoelig, daar is nog heel wat werk aan. Koelen, volta-patch, stretchen en intapen zullen de behandelingen zijn om dat onder controle te houden. De conditie zal niet te hard geleden hebben onder de verplichte rust, de basis is er. Aan de snelheid moest nog gewerkt worden, en ultra's staan er niet meer op het programma.. Voor afstanden tot de marathon moet de uithouding en weerstand die ik momenteel heb volstaan. Ik zal de violgende weken wat op mijn voeding moeten letten, lees minder snoepen om het wedstrijdgewicht te halen. Het programma dat ik nog voor het verlof ga afwerken ligt nog niet vast, alleen kortere wedstrijden? Of toch nog werken naar de Child Learn Marathon, als het enigzins kan, kies ik voor het laatste. Maar dus eerst het conditieverlies inschatten, tegen vrijdag moet ik al een stuk wijzer zijn.
Een update over de kuitkwetsuur en de overbelaste voetpezen, en andere mankementen. Als een gewone werkmens valt het moeilijk om de dagtaak te verenigen met een goede conditie-opbouw. Het gegeven om na een dagtaak nog een trefelijke training af te werken weegt nog het zwaarst door. De trainingen na een vroege werkdag beginnen steevast met een twee kilometer lange lijdensweg voor de voetpezen. Ik moet zegeen dat ik al vele maatregelingen getroffen heb om die pijnlijke voetpezen te ontlasten. Stretchen, koelen, steunzolen, afwisselend lopen op onverhard en asfalt, rust de dag voor en na een zware wedstrijd. Nu rest er buiten laserbehandeling of operatief ingrijpen nog Kinesio-taping, dat word de volgende stap in de revalidatie. Met de kuit gaat het ondertussen de goede kant uit, er blijft alleen stijfheid en een vermoeide indruk als ik een half uur rechtsta. Het volledige herstel van de kuit zal binnen een drietal dagen een feit zijn, de contractuur-verekking zal geen sporen nalaten. De nekspieren hebben ondertussen genoeg spierontspanner gekregen en worden ook niet meer belast door de lange duurlopen. Zo is het ook met de rechterheup, de klachten verminderen, door het minder actief zijn al met een factor vier, geen last dus. De pubis en de scheenbenen voelen ook minder gevoelig aan, dat komt ook door de rustperiode en de lage belasting van de laatste dagen. Een probleem is dat de kilo's er bij komen en dat het lichaam schreeuwt om fysieke belasting, de eerste afkick verschijnselen.
Het bewandelen van die dunne lijn, op naar een topconditie of gekwetst geraken. Het evenwicht verloren, de balans is overgeslagen naar een loopkwetsuur, een overbelasting. Zoals meestal bij een kwetsuur tijdens de conditieopbouw, is het een gevolg van overbelasting. De voetpees die geevolueerd is naar een chronishe overbelasting, in beide voeten. Nu is het de linkervoetpees, die uiteindelijk het minste zorgen baarde die de problemen veroorzaakt. Tijdens de training van zaterdag heb ik mijn landing wat meer plat en op de voorvoet genomen. De aanhechting van de kuit en achillespees heeft er slecht op gereageert en is op zijn beurt overbelast geworden. Een verekking of in het ergste geval een kleine spierscheur, die het stappen al tot een pijnlijke bedoening maakt. Ik mag minimaal tien dagen niet lopen, onstekingsremmer en pijnstillers slikken, de voetpees koelen en rekken. Het is zo dat ik de ultra's en marathons schrap tot na het verlof, ik begin normaal binnen tien dagen weer te trainen. Voorzichtig opbouwen naar een paar najaarsmarathons, De mooie eindstand in de marathon en ultracup mag ik vergeten. Maar er zijn ergere dingen in het leven, dat heb ik mogen zien tijdens rechtstreekse uitzending van de derde rit van de Giro. Waarbij een beloftevol Belgische wielrenner het leven gelaten heeft, RIP Wouter Weyland en sterkte aan iedereen in je entourage.
![zwembad 027 [800x600].JPG](https://blogimages.bloggen.be/joggerke/attach/85813.JPG){kind=link}