Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
MYRIAM & DIRK......................... Mail : dirk.haes@pandora.be The BLACK SPINNERS
27-09-2009
PROVINCIALE BIJEENKOMST
Provinciale bijeenkomst
Knesselare was de place to be voor dit weekend 2 dagen zouden we hier vertoeven
Zaterdag stond de wegrit van 75 op het programma: een tocht over bijna vlakke wegen langs mans hoge maïsvelden kronkelend door de West-Vlaamse provincie
De niet zo vlotte inschrijving in de grote sporthal met als gevolg meters lange file: dit komt er van als men de mtb en weg fietsers langs de zelfde inscanning laat passeren
Eens op de weg werden er grote pelotons gevormd met valpartijen tot gevolg maar door een paar tempo versnellingen werd het kaf van het koren gescheiden zodat de groepen werden uitgedund
Op deze soms mistige wegen zonder wind werd richting gezet naar Koolskamp waar de controle plaats vond na 42 km
Het eerste deel werd aan een strak ritme afgewerkt zonder echt in het rood te moeten gaan
Maar dit zou in het tweede deel veranderen de eerste kilometers waren terug snel tot een groepje uit Nederland ons pad kruisten
Nu ging het ritme zeer snel de hoogte in en onze groep viel volledig uit elkaar
De laatste 20km werd in een rotvaart afgelegd en het deed deugd dit was terug een super ritje
Na de douche werd er nog duchtig nagepraat over de verreden rit en al afspraken gemaakt voor de volgende dag
Zondag stond de eerste vtt rit van het komende winterseizoen geprogrammeerd
Ook deze rit begon rustig tot de bom ontplofte: terug was het vlammen op het droge vlakke parcours
En terug verbrokkelde de groep met drie zouden we de eerste 30 km samen affietsen en op een kleine valpartij na bereikten we de controle plaats
Hier sloten we terug aan met de groep en zouden we het tweede deel aan rustig ritme afwerken
Met 49 km op de meter waren we terug aan de sporthall en konden we de fietsen een goede douche geven
Na ons zelf van het stof te hebben ontdaan konden we terug genieten van de apres vtt
Met zaterdag 32 en zondag 26 als gemiddelden mochten we echt niet klagen: maar het zijn niet de gemiddelden die tellen maar wel het plezier om terug in groep te kunnen fietsen en lol te maken.
PROFICIAT MYRIAM MET JE GEWONNEN TACX SATORI DANK ZIJ LOTTO CYCLING TOURS
Satori
De standaard voor winnaars De Satori is de warming-up trainer van de profs. Het robuuste Satori frame staat onwrikbaar op de grond en is berekend op de meest brute krachten. De rem bestaat uit een zeer krachtige Neodymium magneet, een extra groot stalen vliegwiel en een stuurversteller. De trainer geeft bij een lage trapfrequentie extreem hoge vermogens. Zo kun je bij een lage snelheid van bijvoorbeeld 27 km/u het vermogen van 400 watt genereren.
Kort voor de start van een koers zijn deze krachten noodzakelijk. De Satori wordt geleverd inclusief voorwielsteun die tevens als draagbeugel fungeert.
Het wegseizoen 2009 zit er bijna op met enkel nog de provinciale bijeenkomst voor de boeg kunnen we nu al spreken van een geslaagd seizoen
Na deze duiken we terug de velden in voor een winter vol veld toer tochten de mannen en vrouwen die in het Duitstalige Sankt-Viht aan het mtb hebben deel genomen weten nu het verschil tussen een vtt rit en een mtb rit
Nog een vastelling in 2009 waren de vrouwen: steeds meer en meer vrouwen vinden de weg naar de wielersport en dit kan alleen maar toe gejuicht worden.
Maar dan moeten de inrichters van weg of veld ritten ook een inspanning doen om deze dames te behouden: in Sankt- Viht had men het goed begrepen op elke stopplaats waren er toiletten voorzien en er werd duchtig gebruikt.
De dag er na op terug een top organisatie was het terug van dat: geen toiletten geen sanitair voorzien en het was beschamend om te zien hoe mannen en vrouwen hun behoeften moesten doen tussen de maïs.
Dus mannen en vrouwen van inrichtende bonden en clubs voor zie een toilet bij elke stop plaats de vrouwen zullen jullie daar dankbaar voor zijn.
Maar nu gaan we eerst nog met volle teugen genieten van onze laatste rit op de weg .
De laatste zware wegrit van ons seizoen 2009 stond deze morgen op het programma
Na de zware en lange dag er voor waren we met kleine oogjes opgestaan om van de benen nog maar te zwijgen
Het enorme bedrijf hallen van de firma Safety jogger waren ingericht als startlokaal en terug waren we niet alleen op deze zondag morgen
Dat het een zware klus zou worden wisten we van de voorgaande jaren maar dat eerste 25 km zo moeilijk zouden hebben hadden we niet gedacht
25 km zo lang zou het duren om de benen terug soepel te krijgen maar daarna ging steeds beter
Hier alle hellingen op dorpjes op te noemen zou ganse middag in beslag nemen maar op papier zouden we 8 hellingen over moeten
De eerste bevoorrading na 30 km in Celles die we bereikten langs een licht oplopende kassei baan waar ze gelukkig een geasfalteerd fietspad hadden naast gelegd
De bevoorrading was na jaarlijkse gewoonte dik in orde en konden we de innerlijke mens versterken
Nu ging de tocht verder richting Molenbaix om dan verder te fietsen naar Frasnes langs rustige en golvende wegen
In Moustier konden we terug aan schuiven aan de bevoorrading tafel om daarna het laatste aan te snijden
Het laatste deel van het parcours zou het zwaarste worden en het zwaarste zijn: 6 heuvels dienden nog te overwonnen worden met onder andere de zijkant van de Kanarieberg,la Croisette ,Boekzitting ,Delfdries en de bekendste van alle de Eikenberg die we nog eens zot zijn opgereden met de ketting op het middenblad wat ons boven duchtig naar lucht deed happen
Moe voldaan en leeg zo bereikten we de aankomstboog maar we konden terug kijken op terug een schitterende zondagmorgen
Na het afhalen van alle presentjes konden we eindelijk aan onze koffie nippen en terug kijken op een schitteren weekend
Dit is het verhaal van een meer dan geslaagde dag: na het in laden van de fietsen vertrok de bus stipt om 7uur en na nog een paar wielertoeristen te hebben opgepikt aan het wieler centrum Eddy Merckx waren we vertrokken voor het 3uur lange tocht richting Sankt Vikt
Na een zalige en rustig rit bereikten we het Duits talige stadje en we waren hier duidelijk niet alleen om aan de Nationale bijeenkomst deel te nemen
In de plaatselijke sporthall konden en lieten we ons Inscannen bij de stand van Wielerbond Oost-Vlaanderen en na deze formaliteit konden we aan de trip beginnen met zijn 1200 hoogte meters
Het eerste paar honderd meter waren in stijgende lijn en eens door het centrum konden van de streek beginnen te genieten
5km ver en daar lag de eerste helling van de dag: een taaie brok niet echt steil maar wel lang en over het asfalt had men fijne kiezeltjes gestrooid en dit bemoeilijkte de klim nog meer
Nu waren we echt goed opgewarmd voor het vervolg van de rit en het zou een lastige klus worden door de slecht lopende wegen maar de streek maakte veel goed
Onder een stralende zon slingerde de tocht zich richting Duitsland waar de tweede en zwaarste klim van de dag zich bevond
Deze klim was enkele echte kuiten bijter en één van de lastigste die er zijn maar eens boven konden we pas echt van de streek genieten
Nu ging het richting Burg-Reuland waar de eerste van de twee bevoorrading lag maar voor we konden aan schuiven moest eerst nog een stevige helling beklommen worden en hier werd op het kleinste blad overgeschakeld
In de oude burcht was de bevoorrading gelegen en het met zon overgoten middenplein was een prima uitgekozen rustplaats
Na deze stop was het terug klimmen geblazen en dit terug voor vele kilometers langs typische Duitse dorpjes die er allen zeer rustig en properbijlagen
Tot aan de tweede controle ging het parcours steeds op en neer: te zwaar als vals plat te zijn en te licht om een echte klim te zijn maar steeds verdomd lastig
De tweede bevoorrading in Rodt mocht er best wezen en hier konden we ons nog een tegoed doen aan al het lekkers
Het derde en tevens laatste deel was terug klimmen en dalen en de benen raakten zo stilaan verzuurd en vermoeid maar met het stadje in zicht werd er nog eens alles uitgeperst voor we aankomst bereikten
Na de deugddoende douche konden we nog napraten in de sfeer volle sportzaal waar we live muziek en dans kregen voorgeschoteld
Na deze schitterende rit en namiddag werd de tijd om de terug weg aan te vatten
Ondanks de vermoeidheid zat de sfeer er onmiddellijk in en dat maakte de busreis minder lang of zaai
Maar ook aan deze schitterende dag met oude vrienden en nieuwe vrienden kwam een eind
Voor wie snel en veel gegevens uit zijn fietscomputer wil halen, komt Mavic binnenkort met een leuk hebbedingetje op de markt: de nieuwe serie Wintech computers met USB interface.
Met de nieuwe Wintech-computers kan je je fietsgegevens rechtstreeks op je PC overzetten. (foto mavic)
Mavic staat misschien vooral bekend om zijn neutrale hulpverlening tijdens de grote wielerrondes, maar het Franse bedrijf produceert natuurlijk ook complete wielsetten, velgen, onderdelen, schoenen, kleding, fietscomputers, enzovoort.
Op de fietsbeurs Eurobike stelde Mavic zijn nieuwe reeks fietscomputers voor. De Wintech computers vallen vooral op de USB interface. "We wilden de reeks zo simpel mogelijk maken, zonder kabels of adapters", verklaarde Mavic-woordvoerder Michel Lethenet. "Daarom hebben alle vier de computers een USB interface die direct in de pc past."
De nieuwe computers hebben eigen Mavic-software, die niet alleen data analyseert, maar ook gebruikt kan worden om de nodige instellingen zoals de wielomtrek via de PC te regelen.
Om geen sensors op je fiets te moeten aanbrengen heeft Mavic een cadanssensor in een enkelband gebouwd. De prijs van de vier modellen varieert van 100 euro voor de basisversie tot 240 euro voor de Wintech USB Ultimate met hartslagmonitor en hoogtemeter.
Destelbergen 8uur tijd om aan de 105 km te beginnen: de zon en de wind stonden aan de start aan onze kant
Deze rit hadden we in het verleden al meerdere malen gefietst dus grote verrassingen moesten we niet verwachten
Langs meestal zeer vlakke en rustige wegen slingerde deze tocht zich doorheen het Vlaamse landschap: de dorpjes Laarne, Serskamp, Wanzele en Wichelen doorkruisend
Op 39km in de gemeente Gijzegem kregen we een bevoorrading met alles er op en er aan (jammer en spijtig geen toilet voorzien) lang konden we niet blijven treuzelen met nog 76 km te gaan
De zon had ons nu ook in de steek gelaten en de wind begon in kracht toe te nemen en dat voorspelde niet veel goeds
Met 59 op het metertje kregen we volgende controle in Opwijk: hier konden we een beetje langer vertoeven bij een lekkere kop koffie
Na een beetje te hebben nagepraat met nieuwe en oude kennissen werd het stilaan tijd om het laatste aan te vatten
En het zou terug een zware dobber worden niet door het parcours maar wel de wind die nu heel gemeen uit de verkeerde hoek kwam
Het stuk langs de Dender in Herdersem was het zwaarste van deze tocht hier geen boom of huis om ons achter weg te steken maar stompend voor elke meter
Via Kalken en Laarne ging het nu richting eindstreep zonder nog noemerwaardige obstakels
Met bijna 110km waren in Destelbergen waar we nog konden napraten over deze prima ingerichte tocht
Nu kijken we al uit naar volgende zaterdag waar we terug in een voor ons onbekende streek kunnen fietsen
Of we onze kledij van wtc heirnis zullen of zouden dragen staat nog niet vast sommige zouden het misschien niet gepast vinden
Nog een paar weken en het wegseizoen zit er op:2009 was een schitterend jaar voor ons een jaar van vrijheid een jaar van genieten zoals voorheen
Dit jaar zijn we voor de lotto cycling tours gegaan 12 uitgelezen ritten door heen gans België: de mooiste voor ons was de tour de Namur met zijn onbekende hellingen en streken kortom schitterend
Één nadeel aan deze reeks is dat we andere mooie ritten in Oost-Vlaanderen niet konden fietsen en zo een beetje de voeling verliest met vrienden en kennissen
Maar dat gaan we dubbel en dik goed maken in het winterseizoen als we met deze vrienden door de modder gaan ploeteren om daarna samen te genieten van een stevige apres vtt
We kijken al uit naar de busrit om daarna deel te nemen aan de nationale bijeenkomst in het verre Sankt Vikt
Om de dag erna nog eens alles te geven in Oudenaarde voor de Safety jogger classic samen met mijn echtgenote voor de laatste zware rit van 2009
De laatste Lotto Cycling van 2009 de WÜRTH CLASSIC met startplaats Turnhout
Deze rit was terug een nieuwe rit op de Lotto kalender: vandaag geen klimwerk vandaag geen klein verzet maar wel een parcours van de grote plateau van het stevige beukwerk
De inschrijving plaats waren de magazijnen van WÜRTH dus geen sporthal met grote parking of iets dergelijks: na de wagen op een rustige plaats te hebben gestald konden we naar de inschrijving plaats fietsen
Na de inscanning konden we aan de 100km lange trip beginnen: hier geen putten of kuilen maar wel bijna perfecte asfalt wegen
Op deze konden we onmiddellijk een goed tempo onderhouden langs Tielen en Lichtaart ging het richting Geel Ten Aard waar de eerste bevoorrading van de dag was en na amper 20 km ver te zijn gereden
Na deze zeer korte stop was de eerste splitsing hier kozen velen voor de korte afstanden wat voor ons de wegen minder druk maakten
Hier sloot een plaatselijke wielrenner bij ons aan die ons een massa interessante weetjes en nuttige informatie verschafte (woonplaats van Tom Boonen en dergelijke) en zo vlogen de kilometers voorbij
Onze tweede stop kregen we in de schitterende sport en recreatiepark de Keiheuvel hier konden nog eens goed voltanken en bijpraten met de ondertussen bekende gezichten van da afgelopen 12 ritten
In de plaatselijke cafetaria konden we tevens genieten van een lekkere kop koffie voor we aan het laatste stuk van deze rit begonnen
Nu was de wind terug van de partij en we zouden het geweten hebben: met een tiental renners werd het laatste stuk aangevat zodat we een beetje uit de wind konden rijden en het hoge tempo konden aanhouden
Het mooiste stuk van de dag was het traject langs het Kempisch Kanaal dit kilometers lange stuk was een echt pareltje voor wielertoeristen
Hier werd en kon er gevlamd worden maar aan alle mooie verhaaltjes komt een einde en ook aan deze : eens over het kanaal werd me de kop opgedrongen en was de pret onmiddellijk gedaan
Kilometers lang was het beuken en nog eens beuken tegen de wind 20 verdomde en lange kilometers en met nog een regenbui er boven op om het plaatje compleet te maken
3u30 later en met 100km op de teller waren we terug aan de wagen om dan samen van de sfeer te genieten die steeds rond de lotto cycling hangt
12 ritten 12 schitterende organisaties 12 maal fietsen zonder stress 12 maal genieten
De allereerste editie van de Würth Classic heeft 1200 deelnemers mogen begroeten. De tocht door de Kempen vormde meteen ook het sluitstuk van een geslaagde Lotto Cycling Tour 2009.
De streek van de Kempen werd zaterdagvoormiddag nog geregeld getrakteerd op een bui, maar daar lieten de wielertoeristen zich niet door afschrikken.
De 1200 deelnemers hadden op deze eerste editie van de Würth Classic, met start en aankomst in Turnhout, de keuze tussen tochten van 45, 75, 100 en 145 km. Voor de jongste fietsers was er zelfs een route van 25 km uitgestippeld.
In tegenstelling tot de meeste andere ritten van de Lotto Cycling Tour was het parcours ditmaal zo goed als vlak. Heel wat wielertoeristen ontdekten deze streek voor het eerst en waren aangenaam verrast door het parcours. Jean-Marie Pfaff was één van hen.
Met een uurtje vertraging waren we in Roeselare voor de helletocht van 230 zeer lange kilometers
Om onze verloren tijd een beetje in te halen en om toch maar op een deftig uur terug binnen te zijn sloten we ons aan bij een voorbij fietsend peloton: en dat hadden we misschien beter niet gedaan de hoge en soms te hoge tempo deed ons geen goed en zeker voor de hartslag die direct de hoogte inschoot
Gelukkig kregen we al na 36 km de eerste bevoorrading en konden we een beetje rusten en uitpuffen
Na deze stop doken we de heuvelzone in en waren we vetrokken voor 50 km heuvel en heuveltjes want sommigen waren soms niet meer dan een stevige bult
De lastigste was de Kemmelberg met zijn 21% en de lichtste de Mont Cats met zijn 10% en alle andere vielen daar zo wat tussen
De 10 hellingen waren niet van de zwaarste maar samen met de opkomende wind werden ze plots veel zwaarder dan we gedacht hadden
Gelukkig reden we de heuvels op ons tempo naar boven zonder iemand te volgen en zonder de hartslag in het rood te jagen
Eens hier voor bij kregen we onze tweede bevoorrading op 98 km en terug konden we de innerlijke mens versterken en de suiker terug op pijl brengen want het zou nodig zijn
Een 10 tal kilometers konden we langs vlakke wegen het tempo terug de hoogte injagen voor we aan de gevreesde kasseien zouden beginnen
Kilometerstand 128 en we konden er aan beginnen Rue Jean Mouling 1100 meter als opwarming kon deze al onmiddellijk tellen gelukkig viel de wind nu mee want nog 11zones dienden nog afgewerkt te worden
Samen met ervaren Roubaix rijders die voor mijn echtgenote zorgden al was het hun eigen vrouw en zo werd deze klus een beetje minder lastiger
14 km kasseien dienden overwonnen te worden met soms maar stroken van 200m maar ook stroken van 2100 m en steeds maar bonken en stuiteren over de kasseien
Met ongeveer 175 km op de teller lag de hel achter ons en veel langer mocht het ook niet geduurd hebben voor mijn vrouwtje met haar nog ingepakte arm
En nu op naar de wielerpiste van Roubaix die op 183 km lag en we een rondje of twee op de piste konden en mochten rijden en deze keer niet op de vlakke blauwe band maar wel hoog in de bocht wat al op zich een belevenis is
Na de piste mochten voor de derde maal aan bevoorrading tafel aan schuiven
Nog een kleine 50km hadden we voor de boeg en allen dachten we dat de hel achter ons lag
Maar niets was minder waar 50km tegen wind 50km slechte wegen maar wel mooi verdeeld in 2 want laatste controle lag op ongeveer 25 km van de aankomst
Met nu nog 25km te gaan begon alles een beetje stroever te gaan en alles begon een beetje pijn te doen: de poep de benen de armen en niet te vergeten de rug
Eindelijk waren we terug eindelijk lag de hel achter ons eindelijk waren we terug aan de aankomst
Moe, leeg maar toch zo trots dat we deze rit hadden uitgereden
Na de niet zo warme douche en de koffie uit en plastik bekertje konden we eindelijk naar ons nederig stulpje terug keren
8u30 in het zadel zitten is lang veel te lang en met 27 gemiddeld mochten ook niet klagen maar 230km is ver en verdomd lastig als de wind niet mee wil.
7uur voor bijna 150 zware kilometers in de Ardennen en 16 hellingen
velen zullen denken die hebben nogal gefietst en geklommen
Maar de waarheid is dat ons mindere klimmen gecompenseerd werd door de soms zeer lange en snelle afdalingen en zo kwamen we aan een mooi gemiddelde
Zaterdag wordt andere koek 230km langs West-Vlaamse heuvels en over Franse kasseien
Dit wordt de kroon op ons wegseizoen voor deze rit gaan we nog eens alles uit het kasthalen
Na deze tocht zitten de lotto cycling tours er bijna op de laatste op 5 september in Turnhout is terug een nieuwe rit die voor de eerste maal gefietst word; afwachten wat dit word
Veel rusten en drinken (water) is deze week het bootschap om toch maar de 230 km te kunnen uitrijden en zal ik proberen om een paar fotos te maken voor het nageslacht
SCHITTERENDE LOKATIE
DE HELLETOCHT 
SCHITERENDE DAG
,
