Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
De laatste Lotto Cycling van 2009 de WÜRTH CLASSIC met startplaats Turnhout
Deze rit was terug een nieuwe rit op de Lotto kalender: vandaag geen klimwerk vandaag geen klein verzet maar wel een parcours van de grote plateau van het stevige beukwerk
De inschrijving plaats waren de magazijnen van WÜRTH dus geen sporthal met grote parking of iets dergelijks: na de wagen op een rustige plaats te hebben gestald konden we naar de inschrijving plaats fietsen
Na de inscanning konden we aan de 100km lange trip beginnen: hier geen putten of kuilen maar wel bijna perfecte asfalt wegen
Op deze konden we onmiddellijk een goed tempo onderhouden langs Tielen en Lichtaart ging het richting Geel Ten Aard waar de eerste bevoorrading van de dag was en na amper 20 km ver te zijn gereden
Na deze zeer korte stop was de eerste splitsing hier kozen velen voor de korte afstanden wat voor ons de wegen minder druk maakten
Hier sloot een plaatselijke wielrenner bij ons aan die ons een massa interessante weetjes en nuttige informatie verschafte (woonplaats van Tom Boonen en dergelijke) en zo vlogen de kilometers voorbij
Onze tweede stop kregen we in de schitterende sport en recreatiepark de Keiheuvel hier konden nog eens goed voltanken en bijpraten met de ondertussen bekende gezichten van da afgelopen 12 ritten
In de plaatselijke cafetaria konden we tevens genieten van een lekkere kop koffie voor we aan het laatste stuk van deze rit begonnen
Nu was de wind terug van de partij en we zouden het geweten hebben: met een tiental renners werd het laatste stuk aangevat zodat we een beetje uit de wind konden rijden en het hoge tempo konden aanhouden
Het mooiste stuk van de dag was het traject langs het Kempisch Kanaal dit kilometers lange stuk was een echt pareltje voor wielertoeristen
Hier werd en kon er gevlamd worden maar aan alle mooie verhaaltjes komt een einde en ook aan deze : eens over het kanaal werd me de kop opgedrongen en was de pret onmiddellijk gedaan
Kilometers lang was het beuken en nog eens beuken tegen de wind 20 verdomde en lange kilometers en met nog een regenbui er boven op om het plaatje compleet te maken
3u30 later en met 100km op de teller waren we terug aan de wagen om dan samen van de sfeer te genieten die steeds rond de lotto cycling hangt
12 ritten 12 schitterende organisaties 12 maal fietsen zonder stress 12 maal genieten
De allereerste editie van de Würth Classic heeft 1200 deelnemers mogen begroeten. De tocht door de Kempen vormde meteen ook het sluitstuk van een geslaagde Lotto Cycling Tour 2009.
De streek van de Kempen werd zaterdagvoormiddag nog geregeld getrakteerd op een bui, maar daar lieten de wielertoeristen zich niet door afschrikken.
De 1200 deelnemers hadden op deze eerste editie van de Würth Classic, met start en aankomst in Turnhout, de keuze tussen tochten van 45, 75, 100 en 145 km. Voor de jongste fietsers was er zelfs een route van 25 km uitgestippeld.
In tegenstelling tot de meeste andere ritten van de Lotto Cycling Tour was het parcours ditmaal zo goed als vlak. Heel wat wielertoeristen ontdekten deze streek voor het eerst en waren aangenaam verrast door het parcours. Jean-Marie Pfaff was één van hen.
Met een uurtje vertraging waren we in Roeselare voor de helletocht van 230 zeer lange kilometers
Om onze verloren tijd een beetje in te halen en om toch maar op een deftig uur terug binnen te zijn sloten we ons aan bij een voorbij fietsend peloton: en dat hadden we misschien beter niet gedaan de hoge en soms te hoge tempo deed ons geen goed en zeker voor de hartslag die direct de hoogte inschoot
Gelukkig kregen we al na 36 km de eerste bevoorrading en konden we een beetje rusten en uitpuffen
Na deze stop doken we de heuvelzone in en waren we vetrokken voor 50 km heuvel en heuveltjes want sommigen waren soms niet meer dan een stevige bult
De lastigste was de Kemmelberg met zijn 21% en de lichtste de Mont Cats met zijn 10% en alle andere vielen daar zo wat tussen
De 10 hellingen waren niet van de zwaarste maar samen met de opkomende wind werden ze plots veel zwaarder dan we gedacht hadden
Gelukkig reden we de heuvels op ons tempo naar boven zonder iemand te volgen en zonder de hartslag in het rood te jagen
Eens hier voor bij kregen we onze tweede bevoorrading op 98 km en terug konden we de innerlijke mens versterken en de suiker terug op pijl brengen want het zou nodig zijn
Een 10 tal kilometers konden we langs vlakke wegen het tempo terug de hoogte injagen voor we aan de gevreesde kasseien zouden beginnen
Kilometerstand 128 en we konden er aan beginnen Rue Jean Mouling 1100 meter als opwarming kon deze al onmiddellijk tellen gelukkig viel de wind nu mee want nog 11zones dienden nog afgewerkt te worden
Samen met ervaren Roubaix rijders die voor mijn echtgenote zorgden al was het hun eigen vrouw en zo werd deze klus een beetje minder lastiger
14 km kasseien dienden overwonnen te worden met soms maar stroken van 200m maar ook stroken van 2100 m en steeds maar bonken en stuiteren over de kasseien
Met ongeveer 175 km op de teller lag de hel achter ons en veel langer mocht het ook niet geduurd hebben voor mijn vrouwtje met haar nog ingepakte arm
En nu op naar de wielerpiste van Roubaix die op 183 km lag en we een rondje of twee op de piste konden en mochten rijden en deze keer niet op de vlakke blauwe band maar wel hoog in de bocht wat al op zich een belevenis is
Na de piste mochten voor de derde maal aan bevoorrading tafel aan schuiven
Nog een kleine 50km hadden we voor de boeg en allen dachten we dat de hel achter ons lag
Maar niets was minder waar 50km tegen wind 50km slechte wegen maar wel mooi verdeeld in 2 want laatste controle lag op ongeveer 25 km van de aankomst
Met nu nog 25km te gaan begon alles een beetje stroever te gaan en alles begon een beetje pijn te doen: de poep de benen de armen en niet te vergeten de rug
Eindelijk waren we terug eindelijk lag de hel achter ons eindelijk waren we terug aan de aankomst
Moe, leeg maar toch zo trots dat we deze rit hadden uitgereden
Na de niet zo warme douche en de koffie uit en plastik bekertje konden we eindelijk naar ons nederig stulpje terug keren
8u30 in het zadel zitten is lang veel te lang en met 27 gemiddeld mochten ook niet klagen maar 230km is ver en verdomd lastig als de wind niet mee wil.
7uur voor bijna 150 zware kilometers in de Ardennen en 16 hellingen
velen zullen denken die hebben nogal gefietst en geklommen
Maar de waarheid is dat ons mindere klimmen gecompenseerd werd door de soms zeer lange en snelle afdalingen en zo kwamen we aan een mooi gemiddelde
Zaterdag wordt andere koek 230km langs West-Vlaamse heuvels en over Franse kasseien
Dit wordt de kroon op ons wegseizoen voor deze rit gaan we nog eens alles uit het kasthalen
Na deze tocht zitten de lotto cycling tours er bijna op de laatste op 5 september in Turnhout is terug een nieuwe rit die voor de eerste maal gefietst word; afwachten wat dit word
Veel rusten en drinken (water) is deze week het bootschap om toch maar de 230 km te kunnen uitrijden en zal ik proberen om een paar fotos te maken voor het nageslacht
7u15 hadden we nodig om de 147 kilometers te overbruggen 10 drink bidons 8 meli stroopwafels 4pakjes honingkoek 4 muesli repen en 2 rijsttaartjes hebben we samen verorberd
Met een bang hartje stonden we aan de startboog niet goed wetende of de conditie goed was en of de benen deze zware klus zouden aankunnen
Maar al vlug bleek dat we een schitterende dag tegemoet zouden gaan: de eerste van 16 te beklimmen heuvels verteerde we vlot zodat de stress onmiddellijk verdween en fietsen zonder stress of beslommeringen gaat een stuk vlotter
De eerste helling was met zijn 4000 meters en een gemiddelde van 4,5% dan ook niet de zwaarste van de dag deze was weggelegd voor de Cote de Hezalles met zijn 23% maar amper 1000m lang
4 bevoorradingen kregen we vandaag en deze konden we goed gebruiken op deze met zon overgoten dag want de drinkbussen werden steeds in een mum van tijd leeg gedronken
De streek waar we vandaag doorfietsten en de vakantiedorpjes die we kruisten lagen dan ook te schitteren in de zon en dit met bijna geen wind meer konden we niet wensen
Maar er moest ook gewerkt worden 16 heuvels hadden ze voor ons uitgezocht de ene al zwaarder dan de andere de meeste hadden we al eens opgefietst dus grote verrassingen waren niet maar voor 2 niet klimmers blijft het lastig en zwaar
Cote de la Redoute met zijn knik van 21% de Wannerval met zijn bochten van 16% om er maar een paar te noemen
Maar toen we dachten dat de rit er op zat kregen we de voor ons onbekende heuvel de COTE DE LA ROCHE AUX FAUCONS voor geschoteld een beest een monster een bijna niet te overbruggen bult na 140 km
Hier zagen we de fietsers doodgaan, stilvallen en te voet gaan deze was er voor vele te veel aan en ook voor ons mocht hij niet veel langer zijn maar met onze laatste krachten hebben we deze klus toch maar geklaard
4500 meter lang 18%Max en dit als laatste hij was verdomd lastig
Maar de voldoening die we hadden na de rit is met geen woorden te beschrijven de blijdschap en de eer daar doen we het voor: niet voor de snelste of de beste te zijn maar wel voor de uitdaging dat we het toch maar weer gedaan hebben
Samen genieten samen elkaar steunen en samen deze zware klus tot een goed einde brengen meer kan men als fietskoppel niet verlangen
Met bijna 2.400 deelnemers kende de Lotto Géants des Ardennes een recordopkomst. Met zijn 147 km en 16 hellingen was het niet alleen een erg mooie maar ook zware tocht.
Voor wie de 147 km nog wat te hoog gegrepen was, kon ook een rit van 90 km maken met daarin 9 kuitenbijters. Heel wat hellingen uit Luik-Bastenaken-Luik passeerden de revue: de Côte du Rosier, de Côte de la Vecquée, de Côte de la Redoute en last but not least de Côte de la Roche aux Faucons.
De zon zorgde voor een heerlijk fietsweertje. Door de warme temperaturen moest er niet alleen onderweg veel gedronken worden. Ook na afloop werd het vochtgehalte rijkelijk aangevuld en werd er lustig nagekaart over de rit...
Wat doet een wielertoerist op een zondagmorgen als er geen interessante ritten in de buurt zijn
Je kunt in bed blijven liggen je kunt bij vrouw en kinderen blijven of zelfs naar de kerk gaan je kan een paar vrienden optrommelen voor een ritje te maken je kunt zelfs met u lief gaan rollebollen
Voor ons als koppel is het zo veel gemakkelijker dus werd er besloten om een tochtje Scheldedijk met de bedoeling om een beetje los te fietsen
De eerste kilometers waren zoals we afgesproken hadden rustig en genietend van de natuur
Tot we aan pikten met een voorbij rijdend peloton en we terug vetrokken waren voor 25km pure snelheid en dit samen met een paar profrenners met als bekendste Wouter wyland
Tot vlak voor Oudenaarde waar onze wegen zich scheiden en we konden genieten van een terrasje aan de ophaalbrug
De terug rit met de wind in de rug deden we aan een veel rustiger ritme
Het is niets voor niets zondag en met 55km op het metertje waren terug waar we gestart waren met 32km als gemiddeld was het toch iets van het goede te veel voor een zondagmorgen
De 13km lange tocht naar de startplaats zouden we vandaag met de fiets overbruggen in plaats van met de wagen
De fabriekshallen van Isorex waren terug ingericht als startlokaal als jaarlijkse gewoonte
Na de vele begroetingen van vele bekenden konden we aan de 105km rit beginnen
De kleine grondmarkeringen zouden vandaag voor veel fietsers voor problemen zorgen dus opletten was het bootschap
Samen met wielertoeristen van Wachtebeke zouden we de eerste 35km af leggen
Het parcours was vlak maar zeer lastig door het vele draaien en keren zelden zo een bochtig parcours meegemaakt
Waar bracht de rit ons heen: langs stille (misschien 10 autos tegen gekomen )wegen reden we richting Waregem om de eerste controle te krijgen in Markegem
Het tempo lag deze morgen terug hoog ondanks de wind maar dit zou zo niet blijven
Het tweede deel was terug draaien en draaien en draaien en kleine gemeenten volgden elkaar in snel tempo op het zijn er echt te veel om op te noemen 17stuks om juist te zijn voor we de volgende controle bevoorrading toe waren in Vurste na 82km
Een terasje kon op deze met zon overgoten ook niet ontbreken dus werd er halt gehouden in eet en praatcafe de Gouden Os en konden we eindelijk genieten van een lekkere koffie voor we aan het laatste deel zouden beginnen
De laatste 15km kregen we eindelijk de wind eens mee en dit mocht ook wel eens
Wat op papier een gemakkelijke rit zou worden bleek achter af toch nog een taaie te zijn en dit door het vele draaien en een hardnekkige wind
201 teams zullen eind augustus van start gaan op de Eneco 24 Hours Cycling @ Zolder. Het event pakt overigens uit met een wereldprimeur: 150 mensen gaan live spinnen op 50 meter hoogte.
De 201 teams, dat zijn er dubbel zo veel als vorig jaar, zijn goed voor 1050 renners onderverdeeld in 7 categorieën. 31 die hards zullen in hun eentje zoveel mogelijk kilometers proberen af te leggen in 24 uur tijd.
De organisatie van de Eneco 24 Hours Cycling @ Zolder zetten naast de 24u-wedstrijd ook een aantal nevenactiviteiten op touw. Eentje daarvan is een wereldprimeur: Spinning in the sky!
150 spinners zullen op zaterdag en zondag met een kraan 50 meter de lucht in gehesen worden. De organisatie wil hiermee het Guinness Book of Records halen.
SCHITTERENDE LOKATIE
DE HELLETOCHT 
SCHITERENDE DAG
,
