Review: Ass Savers spatbordje

Hoe simpel en doeltreffend kan een product zijn? Ass Saver bewijst het met een mini-spatbordje. Het product komt uit Zweden en wordt onder andere via een webshop aan de man gebracht. Ook heeft zadel fabrikant San Marco en fietsenzaak Mantel Bikeparts een model in het assortiment. Voor grotere aantallen is custum made ook mogelijk.

Hoe werkt het?
Voor montage buig je het kunststof in het midden iets dubbel waardoor het spatbordje zijn stijfheid in de lengte krijgt. Bij een zadel haak je de haakjes in het ontwerp rond de zadelbrug. Hierdoor blijft het behoorlijk goed op zijn plaats zitten. Het monteren gaat in een handomdraai zonder gereedschap.

Praktijk
Met een lengte van zo`n 14 centimeter, gemeten vanaf eind zadel tot einde van de beschermer, is het niet erg ‘aanwezig’ op je fiets. Prettig is dat het spatbord onder het zadel een stuk doorloopt. Heb je, zoals op de testfiets een zadel met een opening in het midden, dan spat de nattigheid niet op tegen je lichaam. Met de beperkte lengte houdt het spatbord niet al het opspattende vuil tegen. De product naam is goed gekozen: vooral je achterste wordt beschermt.

Conclusie
Ook al regent het niet, met een natte weg heb je al snel een nat achterste. De Ass Saver helpt dan zeker om de billen droog te houden. Langere spatborden geven meer bescherming, maar dit ziet er dan wel weer minder ‘snel’ uit… Dus zoek je een snel ogend spatbordje die je net dan wel minimaal beschermt dan is het product erg doeltreffend!

Ass Savers zijn via de website van de fabrikant te koop voor zo`n 10,50 euro (inclusief verzendkosten)
Het model met San Marco bedrukking gaat voor 6,95 euro over de toonbank.
Fietsenwinkel Mantel Bikeparts heeft ook een model met ‘eigen’ bedrukking in assortiment voor 4,95 euro.

ass-savers.com

Review: Bontrager Race Windshell

We hebben (nog) geen echte winter gehad in onze contreien. Wel fris, nat, regenachtig dan wel modderig en af en toe flinke wind, maar koud? Nee. En dan heb je geen echte mega-warme handschoenen nodig om het extra aangenaam te maken op de fiets. Maar zonder handschoenen is nu ook weer net te fris. Juist, deze Bontrager handschoenen zijn goed van pas gekomen de afgelopen weken.

Softshell

De handschoenen zijn gemaakt van winddicht en waterbestendige ‘ softshell’ materiaal. Het label vermeld nylon, polyester en polyurethaan. Een softshell is een alternatief voor een hard shell (= waterdichte buitenste laag). Een softshell is, afhankelijk van het materiaal, winddicht of windafstotend en waterafstotend, gemaakt van stretchmateriaal en heeft daardoor een zeer hoog draagcomfort. In 85 tot 90% van alle weertypen biedt een softshell al voldoende bescherming (volledig winddichte softshells zijn voorzien van een membraan zoals Gore Windstopper). De handschoenen zijn van binnen geborsteld voor warmte en voor een hoger comfort.

Manchet

En deze Bontrager hebben een verlengd manchet met laag-profiel sluiting, siliconen gripmateriaal op de palm, ‘mini’ gel kussentjes op de palm en een – vrij simpele- reflecterende print op de palm en een absorberend afveegdeel voor je neus op het duimgedeelte.

Pasvorm

Er zijn vijf maten: XS, S, M, L en XL. Via de website kun je kijken wat jouw maat zou moeten zijn; een maat L past goed bij een middelste doorsnede van je handpalm van 20 tot 23 cm Maar dit is vooral een ‘tool’ voor extra hulp als je de handschoenen online zou kopen. Als je een winkel bezoekt is het even aan- en uittrekken van een stel handschoenen wel zo simpel. Wat absoluut een voordeel van deze handschoenen is, is de verlengde manchet. Die ‘krul’ je om je pols en je kunt zelf kiezen of je de mouw van je jack of shirt in het manchet opbergt of er buiten. Dit manchet zorgt er uiteraard voor dat wind geen vrij spel heeft en dat er geen water binnendringt.

Praktijk

Lekker comfortabel, geen overbodig ‘gezweet’ binnenin en altijd goed grip op je stuur. De Race Windshell plooit ook heel gemakkelijk. Wel heel belangrijk is de juiste maat; zeker met het extra lange manchet. Dat verlengde gedeelte van bijna 10 centimeter moet echt goed zitten –anders ‘frot’ het maar vervelend op en werkt het tegen je. Bij slagregen blijven je handen zeker niet 100 % droog; er dringt hoe dan ook vocht binnen. Wassen kan officieel alleen met de hand, al kwamen de handschoenen er ook netjes uit de machine (op 30 graden). Droog? In een kwartiertje

Conclusie

Goede ‘mid season’ handschoenen, goede pasvorm –wel heel goed op de juiste maat letten!-, fijne lange manchetten. En niet te duur. Niet te opvallend ook. Prima prijs/kwaliteit verhouding. Helemaal goed. Meer informatie: www.bontrager.com Prijs: € 32,99

Nys moet ‘eigen’ veldrit in Baal overslaan

De 36-jarige Vlaming voelt zich vanwege bronchitis niet fit genoeg om in zijn woonplaats te rijden. Nys won de naar hem vernoemde GP al elf keer.

”Sven is dinsdagmorgen zieker opgestaan dan dat hij maandagavond ging slapen”, zei ploegleider Jan Verstraeten.

”Hij is meteen terug in bed gekropen, om zo de wedstrijd van zondag voor de wereldbeker in Rome niet in gevaar te brengen. De bronchitis die hem overvallen heeft, is erger dan eerst gedacht.”

Alleen Mario De Clercq (2002) en Lars Boom (2006) wisten Nys sinds 2000 te verslaan in diens eigen veldrit.

© ANP

Inschrijven Limburgs Mooiste op 1 januari

De inschrijving voor Limburgs Mooiste gaat op 1 januari open. De toertocht wordt in 2013 gereden op zaterdag 25 mei. Voor de racefiets zijn er tochten tussen de 80 en 240 kilometer, mountainbikers kunnen kiezen voor 40 of 110 kilometer.

Inschrijven voor Limburgs Mooiste kan tot 15 april. Er worden per afstand maximaal 4000 fietsers toegelaten. Start en finish zijn op het Avantis Business terrein in Heerlen. Limburgs Mooiste heeft veel randactiviteiten in petto: er is een tweedaagse wielerbeurs, wedstrijden voor licentiehouders en een horeceplein met live muziek, eten en drinken.

Chris Boardman onthult: de perfecte zithouding

In wielrennen draait veel om aerodynamica. Chris Boardman was op dit punt een pionier. Hij won goud op de Olympische spelen, was werelduurrecordhouder en droeg in de Tour de France meerdere dagen de gele trui. Hij schreef voor ons een artikel over het aanpassen van zijn zithouding op de fiets.

Door: Chris Boardman & Phil Mosley

In mijn tijd als prof spendeerde ik veel tijd aan het zo klein mogelijk maken van de luchtweerstand. Meer dan 80 procent van je energie als wielrenner gaat naar het wegduwen van de wind. En van al die lucht die je wegduwt, hoeft slechts 20 procent door de fiets weggeduwd te worden. Het perfectioneren van je lichaamshouding is dus belangrijk om de luchtweerstand op de fiets terug te dringen.

Testen in de windtunnel is een prachtig hulpmiddel om het effect van een andere zithouding te meten. Ook geeft het mogelijkheden om je positie op de fiets te perfectioneren. Bovendien krijg je veel zelfvertrouwen van al die cijfers die zeggen dat je veranderingen een hoop rendement op kunnen leveren. Helaas is het testen in een windtunnel wel erg duur.

Het goede nieuws is dat je grootste winst kunt halen uit maatregelen die bijna niets kosten. De favoriete hulpmiddelen van mij en mijn coach Peter Keen, waren een grote spiegel, een wattagemeter en enkele standaard opdrachten.

Zo deden we het:

Een gewone hometrainer volstaat om de fiets op te zetten. Plaats de grote spiegel zo voor de fiets dat je jezelf helemaal kunt zien. Een ergonomische stuurpen van bijvoorbeeld Look is een perfect hulpmiddel. Je kunt snel grote aanpassingen maken aan de afstelling van de fiets.

Ik monteerde op mijn testfiets altijd een ossekopstuur met een opzetbaar triatlon stuur van Profile. Dit stuur is niet meer zo makkelijk te krijgen. Ik gebruikte dit omdat je de zitpositie er behoorlijk mee kunt variëren.

Tijdens het afstellen liep mijn coach Peter rond. Hij bekeek mijn positie van alle kanten en gaf aanwijzingen om de afstelling te wijzigen. Het is handig om iemand erbij te hebben die je aanwijzingen geeft. Deze persoon heeft immers een overzicht in 3D.

De Methode

Het menselijk lichaam is in basis een verzameling van niet aerodynamische buizen. Ons doel was om met deze buizen een zo klein mogelijk silhouet te creëren, dat ook nog eens dragelijk voor mijzelf was.

Ik maakte mijn schouders zo rond mogelijk, bracht de ellebogen zoveel mogelijk onder mijn lichaam en probeerde dieper te gaan zitten. Toch is dieper zitten niet altijd beter. Een lage positie geeft stress op de nek, wanneer het hoofd omhoog komt wordt het silhouet groter.

Ook het naar voren brengen van de armen biedt nauwelijks voordeel. Vanaf de zijkant lijkt het aerodynamischer, van voren af bezien is dit niet zo. Bovendien is het niet fijn fietsen met de armen naar voren.

Mijn testen voerde ik uit op ongeveer vijftig procent van mijn omslagpunt. De afstelling opmeten deed ik niet. Daarmee stel je jezelf open voor nieuwe ideeën.

Omslagpunt

Als ik een afstelling had waarvan zowel ik als mijn trainer dacht dat het een goed compromis was, deed ik een trainingsblok van 10 minuten rond mijn omslagpunt. De positie hoefde niet comfortabel te voelen, belangrijk was mijn gevoel of ik me aan de nieuwe houding kon aanpassen.

Als ik het idee had dat ik een positie had waaraan ik mezelf kon aanpassen, begon ik met meten. We waren vaak verrast door de uitkomst. Dat was bijvoorbeeld zo bij mijn positie voor het werelduurrecord dat ik in 2000 verbeterde. Ik kwam op een stuurpen van 17 centimeter, een 63 cm bovenbuis en een 53 centimeter beneden buis. Niemand geloofde dat die afmetingen goed konden zijn.

Voor jou hoeft de uitkomst van een test natuurlijk helemaal niet opzienbarend te zijn. Het kan heel goed zijn dat enkele kleine aanpassingen voldoende zijn. Dat hoeft dan ook niet zoveel geld te kosten.

Pas al ik overtuigd was dat een bepaalde afstelling goed was, dan maakte ik een tekening. Een tekening geeft duidelijkheid over wat je precies wilt. Zeker als je met mensen te maken krijgt die bijvoorbeeld een andere taal spreken. Je kunt dan duidelijk aangeven hoe het eruit moet zien en wat exact de maten zijn. Het is bijvoorbeeld belangrijk om exact aan te geven tussen welke twee punten je een meting doet.

Als een nieuwe fiets klaar was, dan begon de training. Aanpassen aan een nieuwe positie vergt tijd en training. Dit wordt nog te vaak door sporters vergeten. Ik deed bijvoorbeeld een soort krachttraining om makkelijker aan een nieuwe zitpositie te wennen.

De Focus Mares van Jeremy Powers

Jeremy Powers boekte met zijn zevende plaats in Tabor afgelopen weekend, het beste resultaat ooit voor een Amerikaan in een wereldbekerwedstrijd. Hij reed onlangs een cross op een prototype Focus Mares met schijfremmen.

De geometrie van de aluminium fiets is gelijk aan die van zijn tegenhanger met cantilevers. Een paar maanden terug bekeken we van Focus ook al eens een carbon variant van de crosser. De benedenbuis van de fiets vaan Powers heeft een hoek van 70 graden, een laag bracket en een korte achtervork van 425mm. De remmen op de fiets zijn van Avid: BB& Road SL. De wielen zijn opgebouwd van verschillende Easton onderdelen voor de weg en het mountainbiken. De EA90 tube velgen zijn 38mm hoog en hebben 24 spaken. De velgen zijn gespaakt naar een M1 disc hub van de EC90 XC wielset voor de mountainbike.

1,6 Bar

Volgens mecaniciën Thomas Hopper rijdt Powers bij droog weer met 1,7 bar in de voorband en 1,9 bar in de achterband. Bij regen rijdt hij met 1,6 voor en 1,7 achter. Powers kiest bewust voor aluminium. Volgens zijn mecanicien doet hij dat mede vanwege de lange afstanden die hij moet reizen, vooral per vliegtuig. Alumium zou minder snel beschadigen tijdens het transport.

Specificaties:

• Frame: Focus Mares Disc, medium
• Fork: Focus Mares carbon, tapered 1.125inch – 1.25inch
• Stuurpen: Easton EA90, 110mm, -6 graden
• Stuur: Easton EA70, 44cm
• Tape: Fizik
• Voorrem: Avid BB7 Road SL with 160mm rotor
• Achterrem: Avid BB7 Road SL with 140mm rotor
• Shifters: SRAM Red
• Voorderailleur: SRAM Red, stalen kooi
• Achterderailleur: SRAM Red
• Cassette: SRAM PG1070, 11-26t
• Ketting: SRAM PC1090R
• Crankset: SRAM Red, 172.5mm, 46/39t
• Bracket: SRAM Red BB30 keramisch
• Pedalen: CrankBrothers Candy 11
• Wielen: Custom Easton blend
• Velgen: Easton EC90 tube
• Voor hub: Easton M1, 24-spaaks
• Achter hub: Eason M1, 24-spaaks, 135mm
• Spaken: Sapim straight pull 2.0/1.7/2.0
• Voorband: Dugast Typhoon 700×32
• Achterband: Dugast Typhoon 700×32
• Zadel: Fizik Aliante
• Zedelpen: Easton EA70, 27.2mm

Maten:

• Lengte: 177.8cm
• Gewicht: 68.03kg
• Zadelhoogte vanaf bracket, c-t: 730mm

Review: Focus Izalco Pro

Focus is al een paar jaar actief als sponsor van wielerteams: eerst Team Milram, daarna Katusha en dit seizoen Acqua & Sapone. De coureurs rijden met de Izalco Team. Hier staat de burgeruitvoering, de Izalco Pro 2.0 van € 3199,-.

De Izalco ‘als naam’ bestond al maar is twee jaar terug op de schop gegaan. En dat zie je vooral aan de doorvoer van de kabels. De van HM-carbon vervaardigde Izalco heeft derailleurkabels die bij de balhoofdbuis in het frame verdwijnen. ‘Integrated Cable Tunnel’ noemt Focus dit. De achterderailleurkabel gaat niet onder het bracket door, maar bovenlangs en komt in de rechterachtervork weer naar buiten, waar het een buitenkabel in schiet tot aan de achterderailleur. De voorderailleurkabel loopt wel onder het monobox bracket door. Het bracket is van het type BB30. De lagers rusten in het frame.

Het frame heeft verder een conische zitbuis, aflopende bovenbuis, licht doorgezakte achtervorken, 3D carbon patjes en een balhoofdbuis met 1 1/8 inch en 1 1/4 inch lagers. Verder een volledig carbon 3T voorvork.

Vloeiend. Zo ziet het frame er uit. Nergens echte hoeken of scherpe bochten. ‘Liquid Shap Forceflow Design’, zo noemen ze dit bij Focus. Gewicht: respectievelijk 1060 gram en 430 gram voor de voorvork.

De afmontage: SRAM Force en Red, en Mavic Cosmic Elite wielset, Continental banden, Prologo zadel en FSA delen. 7,50 kilo. De SRAM delen hebben de unidirectional carbon Double Tap-hendels en cranks in combinatie met de ‘blanke’ aluminium Dual Pivot design remhoeven.

Uiteraard zien we de technieken als DoubleTap™, ZeroLoss™ Reach adjust en Exact Actuation™ bij de Force-groep. Ter info: er zijn zeven combinaties van cassettes van 11-23 tot 11-28. En er is sinds kort ook een WIFLI achterderailleur, waarmee je ook een ’32′ kunt schakelen. Mooi: de draaiende delen van Force zijn uitwisselbaar met 10-speed Shimano-kettingen en-cassettes.

De Izalco is een echt koersframe: licht, stijf (torsiestijfheid 100 Nm, bracketstijfheid 48 en voorvorkstijfheid 79) en wendbaar en toch comfortabel door de slanke achtervork en de 27,2 millimeter zadelpen. En het ‘shiften’? Je kunt in elke positie gemakkelijk remmen en schakelen. Trouwens, door de mogelijkheid om de rem- en schakelhendel in te stellen past het vrijwel altijd.

Opschakelen gaat met drie tegelijk, afschakelen een voor een. Als je nog nooit met SRAM gereden hebt, is dit even puzzelen en weet je ook niet precies hoe je je Shimano- of Campa-gevoel moet omzetten. Het gaat zeker niet langzamer of sneller of lastiger. Wel is het een kwestie van doseren.

Maar als je eenmaal weet hoeveel kracht je moet zetten om op dan wel af te schakelen, dan schakel je nooit mis. Echt geruisloos is het niet bij deze Focus, ook al door het mega-bracket van de Izalco en de hoge velgen. Je moet wel ‘wennen’ aan het FSA Compact stuur. Dat gaat natuurlijk voor elk type stuur op, maar ‘in’ deze FSA zit je niet diep.

Conclusie: een ‘lekkere’ racer. Mooi, licht frame. Wel is een frame met interne kabels vooral een ‘Di2’ frame. Dat is ‘in the end’ logischer. Mooie voorvork. Prima onderdelen. Al zijn het wel de SRAM delen en het FSA stuur dat de Izalco Pro 2.0 maken tot wat hij is. Ben je niet zo’n fan van met name het FSA stuur: monteer dan een ander type. Geen SRAM? De Pro 4.0 (€ 2199,-) is met Ultegra afgemonteerd. De Izalco is er in maat XXS tot 3XL. www.focus-bikes.com

Review: Focus Mares CX 3.0

Er is meer ‘op de onverharde wereld’ dan Ridley, Giant of Prorace. Uit Duitsland komen er crossers –want daar hebben we het over- van merken als Rose, Stevens, Univega en van Focus. Dit is de Mares CX 3.0.

Alle crossers bij het Duitse Focus dragen de naam Mares. Er zijn crossfietsen van aluminium (AX) en van carbon (CX). Vorig jaar stond er nog een Mares met ‘disc brakes’ in FIETS 11. Dit is de Mares CX, maatje 56 oftewel M ( er is een S, M, L en XL). 8,80 kilo, schoon aan de haak.

Het frame weegt 1420 gram, 500 gram voor de voorvork. Het frame heeft een bovenbuis die heel lichtjes naar achteren af loopt en aan de onderzijde plat is. De onderbuis is oversized en komt uit in een bracket met BB30 crankstel. De staande buis is bij het bracket bijna vierkant geovaliseerd, bij de zadelpen’lug’ rond. Een 27,2 mm zadelpen huist er in de staande buis. De voorvork is een recht full carbon model met twee maten lagers; dat staat ook duidelijk gecommuniceerd op de voorvork.

De CX 3.0 is afgemonteerd met Shimano Ultegra 10-speed, aangevuld met Fulcrum WH-CEX 6.5 CX wielset, Continental Cyclocross 35 mm banden, FSA stuur, Avid Shorty 4 remmen, Concept zadel, zadelpen en stuurpen en ‘bling, bling’ zilveren Jagwire kabels.

Kleurt mooi bij het wit-grijs-rood van het frame. En gelukkig: een Shimano CX 70 crankstel met echte -46/36- cross overbrenging. 12-27 achter. Alle kabels lopen bovenlangs èn Focus heeft de ‘top pull’ voorderailleur gemonteerd; mooi, want zo is er geen katrolletje nodig. Het nokje voor de montage van het katrolletje is nog wel aanwezig. De stijfheidmetingen: 109 Nm torsie, 40 bracket en 77 voor de voorvork. Goed en strak, je kunt er zo een echte berg mee af knallen.

De Mares CX stond ook in een test in FIETS 10 van 2010. In wezen is er niks aan veranderd –en dat hoefde ook niet. Wat betekent Mares eigenlijk? Ehhh…volgens wikipedia is mares een merrie. Juist, een paard. En een paard kan galopperen en springen. Ehhh..springen lukt zeker wel met de Focus. Wel over een knappe tak en niet over de balken natuurlijk. Verder is de Mares een crosser zoals een crosser moet zijn.

Geen overbodige luxe, alles past, de remmen doen hun ding, het frame geeft geen krimp. Ruim voldoende ruimte om de modder weg te laten lopen met slecht weer, de CX wielen van Fulcrum zijn een prima keuze. Het FSA stuur is een Compact en dat kan geen kwaad in de cross: je zult toch voornamelijk met je handen op de hendels ‘zitten’. Schakelen? Nieuw prima en vooral met de nieuwe voorderailleur en de originele Shimano kettingbladen werkt het hele spul prima. Op termijn? Om de zoveel tijd kabels opnieuw invetten of eventueel vervangen en je kunt weer door.

Conclusie: niet vernieuwend of spectaculair deze Mares CX. Maar wel helemaal goed. Licht en stijf, betrouwbaar, netjes afgemonteerd, geen negatieve punten. € 2189,- kost de CX 3. Niet mega-goedkoop, wel goed. Heel goed eigenlijk! www.focus-bikes.com

Belgian Cycling Happening

Het was dit weekend naar jaarlijkse gewoonte de nationale bijeenkomst en dit jaar was de afspraak in het Oost-Vlaamse Herzele

En terug waren we met vele en dit is ook een jaarlijkse gewoonte: dus kon onze club ook niet achterblijven

Een mooie groep was present om er een leuke tocht van te maken er waren zelfs wandellaars bij

Eens alle plichtplegingen achter de rug konden we rond 8u30 op pad gaan maar eerst nog even op de foto al was het maar voor het nageslacht: hier wisten we wat we gingen rijden

Eens op pad zagen we naar een paar honderd meters de King en de Queen van het showteam rijden: was dit niet te laag voor hen?

Maar nu terug naar onze rit: de eerste kilometers bleef de groep samen en dit tot aan de splitsing in Aaigem na een kilometer of 6

Om niemand tot last te zijn kozen ik en mijn echtgenote voor de 50km lange tocht en we zouden wel zien wie volgde

De vaste rijders waar we al een paar weken met op pad gaan kozen ook voor deze afstand zodat we met 6 waren

In deze streek komen fietsen is nooit een gemakkelijke klus en vandaag zou ook niet anders zijn: maar dit wisten we

Al viel het eerste deel nog zeer goed mee met zijn 3tal lichte hellingen

Eentje op 14km in St-Antelinks en dan in Steenhuize na 17km om de laatste na 20km in Ophasselt te krijgen

De bevoorrading na 24km kwam er dan ook vlug aan en ditmaal hadden ze voor de Gavers gekozen en het mag gezegd worden een schitterende locatie aan het meer

Even goed bijtanken en we waren terug op pad en nu zou het een stukje lastiger worden

Na 30km in Smeerebbe-Vloezegem kregen we terug een klim te verwerken eens deze voorbij lag al vlug de volgende in Steenhuize en na een tochtje rond deze gemeente lag de laatste op 40km in St-Lievens-Esse

Eens terug op het grond gebied van Herzele was het toch nog even opletten aan de markt van deze gemeente want de vele boodschappers hadden soms geen oog voor de fietsers

Maar na een leuke tocht waren we terug aan de startplaats om nog even goed bijtepraten bij een bordje kaas

Wat we niet wisten: dat de uitreiking van het telenet laureaatschappen pas om 15uur zou plaats vinden en dat was nog een paar uurtjes later

Op de terug weg naar huis hadden we niet veel zin om deze namiddag nog een naar Herzele af te zakken

Na de zaterdagse bootschappen kozen we er toch voor om nog eens naar Herzele af te zakken

En we hadden gelijk om dit nog eens te doen wand rond 16uur waren we de trotse eigenaar van een gloednieuwe racefiets van telenet en een luxe fietsbril van het merk Carrera plus elk nog een fietstrui er boven op

Want de eerste prijs was terug voor Myriam en laatste prijs was voor mezelf

Deze dag kon niet meer stuk

Want dit was de eerste van de laureaatschappen die we dit jaar fietsten

Even op een rijtje zetten: Telenet laureaat, provinciaal laureaat, nationaal laureaat, classic laureaat, Vlaams laureaat, Oost-Vlaams laureaat en liberaal mutualiteit laureaat

Groetjes

Myriam & Dirk

Terug

Ja, het was en is een tijdje geleden dat er nog wat werd geschreven over onze fiets perikelen maar daar was een goede rede voor: straks meer daar over

Eerst nog even terug naar onze gereden ritten en om te beginnen starten we in Adegem waar we neerstreken op een zonnige zondag voor 50 km

Ook hier veel bekende gezichten van de vele Oost-Vlaamse clubs en dat is altijd goed voor een leuke babbel

De rit zelf dan ja deze was vlak want het ging richting West-Vlaanderen en is er van klimmen niet veel sprake maar voor een zondag moest dit niet meer zijn maar het was wel een leuke rit en de gratis augustijn werd door menig gesmaakt

Voor de volgende rit ging het richting Edemolen dat dienst deed als tweede startplaats voor de rit uit Aalter

Ook hier vele bekende gezichten; de rit zelfs was terug een kopie van de vorige jaren dus veel nieuws viel er niet te rapen

Op naar Sint Martens Latem: voor een Vlaamse label rit of wat er voor moest door gaan: om te beginnen borden die ons naar de startplaats moesten begeleiden waren niet te bespeuren en het was zelfs even zoeken voor de mensen uit streek hoe moeten dan de fietsers uit andere provincies dan de startplaats vinden

De rit dan: de uitpijling was pover om het dan nog proper te houden zodat er hier en daar even zoeken was om terug op het juiste te komen

Ook de passage aan café de vaderlander was niet voor iedereen even duidelijk want de stop was maar aan de tweede doortocht voorzien

Het parcours was wel pittig en soms lastig want het hing steeds op en neer in het middelste gedeelte van deze rit gelukkig was het laatste deel vlak en snel

Nog even terug naar café de Vaderlander in Huise voor een Vlaamse label was er zelfs niets voorzien waarom dan een stop of controle voorzien als er toch niets is: men kan niet alles hebben

Op naar de Diksmuide dan voor een classic rit: na een goede nacht in Westende ging het met de fiets naar de startplaats een kleine 20km verder

Veel volk deze ochtend in Diksmuide want er was tevens een wandeltocht voor zien

Voor zo ver ik weet waren we hier met 5 van de club dus niet slecht voor zo een verre bestemming

De rit was hier opnieuw vlak en vooral zonnig dus het was genieten geblazen

Het zou hier te veel en te lang worden om elk gehucht of dorp op te noemen die we kruisten of doorreden maar de bekendste wil ik jullie niet onthouden Koekelare, Middelkerke, Alveringen en Nieuwpoort dus de kust was nooit ver af

En bovenal kregen we nog een paar appels en koekjes er boven op deze rit is zeker voor herhaling vatbaar

Onze laatste rit ging richting MOL voor een weekendje Antwerpse heide en bossen en dit met de Mountainbike

Maar vooral om eens goed te genieten van de laatste zomerse dagen en dit in combinatie met een wellnes in vakantiepark Zilverstrand

Alles hebben we gedaan Bubbelbad, Souna, Turks stoombad en zelfs Infrarood licht: je moet alles eens proberen He

Al dit leuks hebben we gedaan omdat we op het vakantiepark toch stonden met de Mobilhome

En de Mobilhome is de reden waarom er de laatste weken niet veel geschreven is want de aanschaf is toch wel gehele bedoening en omdat we hem op en top wilden was er toch nog wat installatie werk aan: twee camera’s nieuwe stereo en nog wat kleinheden

Het is geen luxe bak en het is geen nieuwe maar het is een leuke goed rijdende Mobil: airco, stroomgroep van 2500watt alle ramen kunnen verduisterd worden en aan elk raam muggen gaas

We hebben hem ook niet aangeschaft om een gans jaar op de oprit te staan en eens per jaar op vakantie te gaan maar wel om er van genieten en dit hebben we ondertussen al 2 maal gedaan en als we dit in combinatie kunnen doen met fietsen dan is dit leuk meegenomen

Groetjes

Myriam & Dirk  

Marc Wauters Classic 2012

Na een meer dan geslaagde vakantie reden we vorige week terug al op Vlaamse bodem en het viel zeer goed mee al hadden we de dag voordien 1286 km in de wagen gezeten: maar we konden het niet laten

Voor dit weekend stond er terug een classic genoteerd en deze zou ons naar het Limburgse Heusden-Zolder brengen

De Marc Wauters classic hadden we een paar jaar terug ook al eens gereden dus wisten we dat het een zware maar mooi rit zou worden

Na een vlotte inscanning konden we om een uur of 8 van start gaan en dit samen met een schuchter zonnetje

De eerste kilometers waren nagenoeg vlak (wat ze hier vlak noemen is bij ons vals plat) en via Zelem en Halen ging het richting Geetsbets en van af hier waren we echt vertrokken want we reden nu naar Haspengouw en dit zouden we geweten hebben

Langs dorpjes waar we nog nooit van gehoord hadden Runkelen, Duras en Wilderen om er maar een paar te noemen maar het was vooral fietsen langs kilometers boomgaarden die tegen dit glooiende landschap gepland staan

60 km moest er gefietst worden en ja de wind zat terug tegen maar dat zijn we onder tussen gewoon geworden maar dit in combinatie met het parcours daar hadden we niet op gerekend

Geen meter plat en met hier en daar een klimmetje tussendoor zo reden we nu naar Kerkom, Aalst en Engelmanshoven om in Groot-Gelmen onze bevoorrading te krijgen

En deze was naar Oost-Vlaamse normen pover want het was namelijk een classic en de inschrijving koste ons elk 4€ dus hier hadden we meer verwacht: maar we lieten het niet aan ons hart komen

Goed volgetankt want de drinkbussen waren na 60km volledig leeg konden we terug op pad voor het tweede deel

Nog geen honderd meters ver en we konden opnieuw beginnen klimmen en nog niet een beetje ook: dit deze even pijn

35km dienen nog gefietst te worden en de wind kregen we nu in de rug en van klimmen was nu ook geen sprake van dit zouden 35 snelle kilometers worden

Langs goede wegen en met een goede uitpijling ging het soms iets te snel want we wisten dat de laatste 10 km lang het kanaal waren en we een beetje reserve moesten inbouwen

Rijkel, Alken, Stevoort om dan in Thiewinkel het kanaal op te draaien waar we met de wind in de rug nog eens alles konden geven

Om na 95km terug aan de startplaats in Eversel te eindigen: samen gevat super dagje gehad

Even douche bleek een ander paar mouwen want er was geen water dan maar bij het tennis club ernaast gaan douche en we waren er zelfs zeer welkom en de douche waren er heerlijk

Ook het terras van deze club was oergezellig en dit konden we niet laten liggen ja zelfs de hamburger werd terplaatsen klaargemaakt

Hier komen we nog terug en niet alleen om te fietsen

Groetjes

Myriam & Dirk

Spanje 2012 deel 2

Nu de vakantie naar zijn einde loopt kunnen we nu al spreken van een topjaar :wat een verschil met voorgaande jaar

Met een kleine 500km op het metertje kunnen we ook spreken van een geslaagde fiets vakantie

Al was het de laatste week een beetje aanmodderen want we waren natuurlijk niet naar hier gekomen om elke dag ons kas leeg te rijden :maar de zon en de hitte deden ons meerdere malen kiezen voor zee en strand

Men kan zich ook afvragen waarom we telkens naar de zelfde streek of camping gaan

Wel voor de steden Calella of Pineda De Mar moet u het niet doen en ook niet voor Malgrat De Mar of Santa Susanna want dat zijn rond uit te commercieel plaatsen die vol gebouwd staan met vele misbaksels van gebouwen om nog maar te zwijgen van de drukte en het lawaai

Waar we wel voor terug keren is de streek die ons elk jaar weer verrast met zijn uitgestrektheid en zijn vele onbekende pareltjes

Ook dit jaar hebben we er terug een paar ontdekt: een schitterend natuurpark en een paar nieuwe dorpen zoals het dorp Tordera en natuurlijk hier en daar een nieuwe fietsroute

Maar aan alles komt een eind en zo ook aan deze vakantie en gaan we het hier missen natuurlijk daarom houden we te veel van deze streek maar het ook steeds leuk om terug naar huis te gaan

Terug bij de werkmakkers en terug bij de fietsvrienden terug bij de club waar we thuis horen en waar we ons thuis voelen en niet te vergeten de spinningsmaatjes waar we terug de overtollige vakantie kilo’s kunnen kwijtraken

Maar vooral naar ons nederig stulpje waar we ons thuis voelen en thuishoren: maar we kijken nu al uit naar de volgende vakantie

Groetjes

Myriam & Dirk   

Spanje 2012 deel 1

Na een jaartje was het terug tijd voor vakantie en opnieuw kozen we voor de Costa Brava en voor de zon :dat hopende we toch

De reis naar de zon verliep vlot met uitzondering van Parijs waar we in een dikke file terecht kwamen maar zelfs dat kon de pret niet bederven

Onze eerste overnachting was terug in de campanile in Béziers al viel het avond eten toch een beetje tegen maar het ontbijt maakte veel goed

En nu op naar de zon voor drie weken camping Bell Sol voor rust en kalmte en de stress van de dagelijkse sleur even te vergeten en natuurlijk ook voor het fietsen

Bijna elke dag stond er een ritje genoteerd met hier en daar een pittig klimmetje erbij

Na een dikke week ver te zijn staan er ondertussen al een 260km op de teller

Opnieuw komen we steeds andere en heuveltjes tegen en soms totaal onverwachte paden

Zoals in Sant Cebrià de Lavallata  waar we anders gewoon door fietsen maar nu richting Eglisia(kerk) kozen om voor het kerkje rechts af te slaan en dan plots voor een steile klim te staan want de eerste meters zijn volgens mijn fiets gps 25% steil en dit voor een paar honderd meters hier was het fietsen met het aller kleinste verzetje

Eens dat achter de rug viel het nog dik tegen met het vervolg van deze klim stukken van 16% en 12% volgden elkaar op hoe hier deze heuveltjes heten kan niemand me vertellen enkel dat deze altijd Carretera en dan de naam van de weg zoals deze De Castellar D’Iindies noemde om dan over te gaan in Maresme en naar de D’Hortsavinya  te samen was dit goed voor een 20 tal km zwoegen en zweten want de zon brandde genadeloos ook al was het voor Spaanse begrippen zeer vroeg (gestart om 9uur)

Hier klimt men van zee niveau 0 meters naar 6 à 700 meters in een paar kilometers en in deze rit kregen we dus 3x zo een heuveltje te verwerken

Maar omdat het toch vakantie is en de boog niet altijd gespannen moet staan waren er ook een paar ritjes waar we meer op het terras gezeten hebben dan op de fiets maar dit moet zeker ook eens kunnen

Ook nog eentje om te onthouden de klim in Blanes naar het kasteel :we hadden deze al eens gedaan (een paar jaartjes terug) en omdat we toch in de buurt waren zouden we nog eens van het uitzicht op de top gaan genieten

Viel dat even tegen :we wisten dat de klim zwaar en steil was maar we waren vergeten hoe lastig deze was want om de top te bereiken

Om even te schetsen hoe lang en steil deze is: wel men neemt de Koppenberg, de Muur ,de Pattersberg en dan nog eens de Berendries er bij en dan zal je hier ongeveer boven zijn maar het uitzicht maakt alles goed

Tot zover een beetje Spanje     

Spanje 2012 deel 1

Na een jaartje was het terug tijd voor vakantie en opnieuw kozen we voor de Costa Brava en voor de zon :dat hopende we toch

De reis naar de zon verliep vlot met uitzondering van Parijs waar we in een dikke file terecht kwamen maar zelfs dat kon de pret niet bederven

Onze eerste overnachting was terug in de campanile in Béziers al viel het avond eten toch een beetje tegen maar het ontbijt maakte veel goed

En nu op naar de zon voor drie weken camping Bell Sol voor rust en kalmte en de stress van de dagelijkse sleur even te vergeten en natuurlijk ook voor het fietsen

Bijna elke dag stond er een ritje genoteerd met hier en daar een pittig klimmetje erbij

Na een dikke week ver te zijn staan er ondertussen al een 260km op de teller

Opnieuw komen we steeds andere en heuveltjes tegen en soms totaal onverwachte paden

Zoals in Sant Cebrià de Lavallata  waar we anders gewoon door fietsen maar nu richting Eglisia(kerk) kozen om voor het kerkje rechts af te slaan en dan plots voor een steile klim te staan want de eerste meters zijn volgens mijn fiets gps 25% steil en dit voor een paar honderd meters hier was het fietsen met het aller kleinste verzetje

Eens dat achter de rug viel het nog dik tegen met het vervolg van deze klim stukken van 16% en 12% volgden elkaar op hoe hier deze heuveltjes heten kan niemand me vertellen enkel dat deze altijd Carretera en dan de naam van de weg zoals deze De Castellar D’Iindies noemde om dan over te gaan in Maresme en naar de D’Hortsavinya  te samen was dit goed voor een 20 tal km zwoegen en zweten want de zon brandde genadeloos ook al was het voor Spaanse begrippen zeer vroeg (gestart om 9uur)

Hier klimt men van zee niveau 0 meters naar 6 à 700 meters in een paar kilometers en in deze rit kregen we dus 3x zo een heuveltje te verwerken

Maar omdat het toch vakantie is en de boog niet altijd gespannen moet staan waren er ook een paar ritjes waar we meer op het terras gezeten hebben dan op de fiets maar dit moet zeker ook eens kunnen

Ook nog eentje om te onthouden de klim in Blanes naar het kasteel :we hadden deze al eens gedaan (een paar jaartjes terug) en omdat we toch in de buurt waren zouden we nog eens van het uitzicht op de top gaan genieten

Viel dat even tegen :we wisten dat de klim zwaar en steil was maar we waren vergeten hoe lastig deze was want om de top te bereiken

Om even te schetsen hoe lang en steil deze is: wel men neemt de Koppenberg, de Muur ,de Pattersberg en dan nog eens de Berendries er bij en dan zal je hier ongeveer boven zijn maar het uitzicht maakt alles goed

Tot zover een beetje Spanje