Ik ben Haes Dirk
Ik ben een man en woon in Zwijnaarde (Belgie) en mijn beroep is technisch bediende bij Warringtonfire gent.
Ik ben geboren op 10/06/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen -mtb -spinning -vakantie.
Fietsen is mijn vrijheid
en uitlaatklep
MYRIAM & DIRK......................... Mail : dirk.haes@pandora.be The BLACK SPINNERS
18-09-2011
SAFETY JOGGER 2011
SAFETY JOGGER 2011
Het was weer een hoogdag voor
de wielertoeristen want deze rit staat bekend om zijn prima organisatie en ook
vandaag zou het niet ander zijn
Vlot een parkeerplaats voor
de auto vinden was deze ochtend ook geen probleem
De grote fabriek hallen waar
de inscanning plaats vond was in twee zones verdeeld ééntje voor de mtb er en eentje
voor de wegrenners
En ondanks de grote opkomst
ging het snel vooruit al een paar keer anders meegemaakt
Deze ochtend begon met herfst
temperaturen en goed warm fietsen was de bootschap
Maar op dit parcours zou dit
geen probleem zijn want na 5 km lag daar de Rotelenberg of het kleine broertje
van de Koppenberg en dit was even slikken en op de adem trappen
Langs de zijkant van de
Vlaamse Ardennen zijn de wegen nooit echt vlak maar ondanks dat blijf het een
mooie streek
In Velzeke hadden we terug
prijs de Reybroekstraat een lange langzaam stijgende klim van een kilometer of
3 en terug konden we beginnen afschakelen
Eens boven konden we genieten
van de lange rechte afdaling die de Berchemesteenweg is om daarna aan tochtje rond
Kluisberg te maken
Nog één helling voor we aan
de bevoorrading toe waren
La Chemin du Moulin nog een
helling om in te kaderen en hier werd het truitje volledig opengezet om lucht
te happen
De bevoorrading: tja hier
kunnen we een boek over schrijven echt te veel om op te noemen of toch dit nog
de suikerwafels met chocolade waren hier tweemaal zo dik en driemaal zo groot
dit hadden we nog niet gezien
Goed bij getankt konden we
het tweede deel aanvatten: met de wind in ons voordeel ging het toch al veel
vlotter
Nu waren vetrokken voor
tochtje rond en door Avelgem maar voor we deze gemeente konden verlaten lagen
daar de Hellestraat, Bergstraat en de Meulenberg en deze liggen naast de
Tiegemberg dus opnieuw werd het middenblad aangesproken om boven te komen
Na deze waren we verlost van het
zware klimmen en konden we beginnen aftellen naar de aankomst
En eens voorbij
Wortegen-Petegem zagen we Oudenaarde liggen en lag de laatste rit van het
zomerseizoen achter de rug
Nog even nagenieten en de
vele fietstanden een bezoekje brengen voor we terug huiswaarts konden rijden
3 T-shirts 1sportzak 1paar
crocks en 2 paar kousen en dit waren de geschenken voor een ochtend fietsen
Voor onze laatste label ging
het vandaag richting Ertvelde en deze start steeds in sporthal de hoge wal
De gratis fietsparking was
terug een plus punt
Een gezellige cafetaria en
een vlotte inscanning maakten de start compleet
Met een mooie groep van de
club konden we aan laatste label beginnen en wie nog een stempeltje dit was laatste kans
De eerste rustige kilometers
konden we goed gebruiken om de benen een beetje warm te laten draaien: en dit
zou nodig zijn
Sleidinge was de eerste
gemeente die we kruisten en daar sloeg voor mij het noodlot toe: een lekke band
nieuwe fiets of niet plat is plat
De leden mochten doorrijden
want dit was de eerste maal niet dat we een lekke band zouden wisselen: we
zouden wel zien waar we uitkwamen
Na de klus kon ik een tijdje
alleen opboksen tegen de wind en deze was vandaag sterk aanwezig
Mijn eega had zich laten
uitzakken uit de groep en na een paar kilometers konden we terug samen de tocht
verder zetten
Hier en daar konden we even
verpozen bij ingehaalde groepjes om dan terug tegen de wind te strijden
Veel geheimen had deze rit
niet dus mis rijden was bijna niet mogelijk omdat deze ook goed was uitgepijld
was
In Nevele weden de dijk op gestuurd
voor een paar stevige kilometers tegenwind
De controle post in Sint
Maria Leerne was terug dik in orde en er was voor elk wat wils
Hier troffen we 2
overgebleven leden aan :en de rest? Samen zouden we er nog een leuk tweede deel
van maken en dit samen met nog een paar vrijbuiters
Nu hadden we eindelijk de
wind mee en dit was een meevaller nog een paar bruggen als moeilijkste
hindernis voor we terug in Ertvelde zouden belanden meer spannend zat er niet
in
En dit vonden we terug een
beetje een tegenvaller want na een paar jaar deze tocht te hebben gefietst ken
je dit parcours van buiten
Dit is geen afbreuk van deze
tocht want dat was dik in orde alles was prima verzorgd tot de boterham na de rit
toe
Maar eens andere oorden op
zoeken zou deze helemaal afmaken
Een Britse datingsite onderzocht welk soort mensen het snelst sex heeft op een eerste afspraakje. Conclusie: bij fietsliefhebbers heb je het minste kans om meteen in bed te duiken...
De Britse datingsite FreeDating.co.uk polste bij 10.000 leden naar hun bedgeheimen. Dat fietsfreaks niet zo tuk zijn op een vrijpartij tijdens de eerste date kan misschien verklaard worden door het feit dat ze 's morgens vroeg uit de veren willen om een ritje te gaan maken...
Ter info: bij mollige en lange, grote vrouwen en atletische en getrouwde (!) mannen is de kans op sex bij het eerste afspraakje dan weer het grootst
De Ronde van Vlaanderen komt volgend jaar aan in Oudenaarde en niet meer in Meerbeke. Ook de Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen zal mee verhuizen.
Ook de wielertoeristen zullen vanaf volgend jaar niet meer finishen in Meerbeke, maar in Oudenaarde. (foto belga)
De organisatoren breken dus met de traditie. Van 1973 tot nu was de aankomst telkens in Meerbeke. De Muur van Geraardsbergen verdwijnt uit de finale. De Oude Kwaremont en de Paterberg worden elk driemaal beklommen. De Paterberg is op 12 kilometer van het einde de laatste helling van de dag.
Het voorbije half jaar waren er drie kandidaten om de aankomst van de Ronde te ontvangen: Meerbeke, Ronse en Oudenaarde. De keuze voor die laatste stad betekent ook dat het parcours er volledig anders gaat uitzien.
Deo voorvorkspray van Brunox is verbeterd. De 100 ml busjes zijn voorzien van een nieuwe, verbeterde spuitkop en in het dopje zit een sleufje waarin het rietje kan worden opgeborgen.
Je leest het goed, deo voor je fiets. En dat wil niet zeggen dat je fiets lekker fris ruikt na gebruik ervan. Brunox Deo spray is bedoeld voor de verende vork en wordt aanbevolen door RockShox en SittingBull. De functionaliteit en levensduur van een verende vork of zadelpen wordt gegarandeerd dooreen grondige en regelmatige behandeling met deze spray. De afdichtingen blijven soepel en houden daarmee het vuil buiten. Het verzorgt en beschermt de demper, afdichtingen, instelschroeven en houdt de instelfuncties eenvoudig gangbaar. Het reinigt en dicht de vorkkroon, binnenpoot en buitenpoot af.
Brunox Deo zit in een spuitbusje van 100 ml en heeft een adviesprijs van 7,20 euro.
Brunox is de merknaam voor een range fiets onderhoudsproducten. Naast de Deo bevat het assortiment de Turbo-Spray, de Top-Kett en de Carbon Care.
We hebben er weer een jaar op moeten wachten, maar op Eurobike werd de nieuwe editie van de Cyclepassion kalender voorgesteld! Bekijk de foto's en stem op je favoriete maand!
De Duitse bikester Hanna Klein vertegenwoordigt de maand februari. (foto cyclepassion)
De Poolse bikester Maja Wloszczowska (Team CCC Polkowice) siert dit jaar de cover én komt nog eens terug in maart en september. De Franse wegrenster Marion Rousse (Team Vienne Futuroscope) opent het jaar met januari en is ook in augustus te zien. In februari en mei maken we kennis met de Duitse bikester Hanna Klein (Team Rothaus Poison-Bikes) en april en november zijn voor de Franse bikester Pauline Ferrand Prevot (Team Lapierre).
Het Belgische Team Lotto Ladies levert opnieuw twee vertegenwoordigster voor deze editie van de Cyclepassion-kalender. De Zweedse Veronica Andréasson is in juni van de partij, terwijl de Amerikaanse Liz Hatch oktober vertegenwoordigt. Beide dames staan samen op de foto in juli, wapperend met een Vlaamse Leeuw. De Australische bikester Katherine O'Shea sluit de kalender af in december.
Wat is jouw favoriete maand van het jaar? Geef je mening onderaan dit artikel!
In het weekend van 1 en 2 oktober verbroederen Vlaamse en Italiaanse fietsers in Italië. Ze zullen er de Route 108 rijden om Wouter Weylandt te herdenken.
Onze landgenoten worden op zaterdag 1 oktober officieel ontvangen in Cavola di Toano. Die dag staan er ook nog toeristische bezienswaardigheden, natuurwandelingen, animatie en een avondfeest met typische streekgerechten op het programma.
Op zondag 2 oktober wordt er om 9u gestart voor de Route 108 Memorial. Als alles goed gaat, wordt dit evenement jaarlijks herhaald en wordt deze fietstocht van 108 km in de Appenijnen een permanent bewegwijzerde route.
Britten gebruiken hun fiets steeds minder, zo blijkt uit een onderzoek. 'Steeds meer mensen beschouwen fietsen als iets abnormaals en raars' luidt de conclusie.
Professor Pooley: 'In Groot-Brittannië wordt enkel autorijden als normaal bestempeld'
De Universiteiten van Lancaster, Leeds en Oxford ondervroegen bijna 1.500 personen mondeling of schriftelijk over hun fietsgedrag voor de 'Understanding Walking and Cycling study'.
Nog heel wat respondenten stonden positief of neutraal tegenover het gebruik van de fiets. Toch zijn er ook steeds meer tegenargumenten te horen. Naast veiligheidsoverwegingen en het niet passen binnen een druk leven werd ook als reden aagehaald dat je door te fietsen 'bezweet op het werk aankomt' en dat 'je haar in de war geraakt door het dragen van een helm'. Sommige respondenten beweerden zich zelfs een tweederangsburger te voelen in vergelijking met mensen die gebruik maken van gemotoriseerd vervoer. Zij beschouwden fietsen als iets 'abnormaals en raars'.
Professor Colin Pooley van de Universiteit van Lancaster verklaart: 'De meeste mensen zijn geneigd om het gedrag over te nemen dat geldt als norm voor de meeste mensen. In Groot-Brittannië is met de auto rijden de standaard voor de meeste mensen - 60% van alle trips wordt gemaakt met de wagen - en wordt autorijden dus als 'normaal' beschouwd."
Pooley voegt daaraan toe dat de politici hun fietsbeleid niet moeten afstemmen op de ervaringen van fanatieke fietsers. Ze kunnen daarentegen beter ten rade gaan bij niet-fietsers om te bekijken wat hen meer gebruik kan doen maken van de fiets. Hij veronderstelt ook dat hoe meer mensen gezien worden op de fiets, hoe meer fietsen als normaal bestempeld zal worden
Voor onze zondagse rit stond
de Innergetic pijl op het menu en voor de rit naar het West-Vlaamse Tielt werden
de weer berichten nog eens goed bekeken: en het zag er niet goed uit
De startplaats was de fabriek
terreinen van deze matrassen fabrikant en om 7u30 was het er nog akelig stil:
hier zal geen grote massa op afkomen dachten we
Rond 8uur stroomden de
wielertoeristen toe en nog niet een klein beetje ook waar deze vandaan kwamen
weten we nog altijd niet
Eens alle formaliteiten
achter de rug konden we de baan op
Met een peloton van een man
of honderd waren we vertrokken voor een tochtje van 50km
Dat ze hier snel kunnen
fietsen wisten we uit voorgaande ritten in dit landsgedeelte en het was deze
ochtend niet anders
De eerste 15 km was het
aanklampen of lossen maar gelukkig was het hier redelijk vlak
Dentergem en Zulte waren de
eerst gemeente die we kruisten maar daar hebben we niet veel van gezien want feiten
met 100 man vergt enig concentratie en dit was nodig ook
Want met elk opstakel die we
tegen kwamen stokte het ritme en bij elke bocht stonden het laatste stil en
moest er steeds opnieuw gevochten worden om terug te kunnen aansluiten
Maar ergste was de beklimming
van de lozer want met zo een groep op deze smalle straat naar boven gaan is een
kleine ramp
Ook op de kasseien in
Kruishouten(een kilometer of 2)konden we onze stuur kunsten zeer goed gebruiken
Maar door deze kasseien werd
de groep één lang gerekte sliert en dit kwam nog goed uit ook want anders zou
de bevoorrading een overromepeling geweest zijn: nu kwamen ze na elkaar binnen
Na deze lekkere stop (alles
was ruim en goed voorzien) ging het nu terug naar zulte
De wind begon nu op te komen en
ook zijn tol te eisen zodat de groep stilaan verbrokkelde tot meerdere kleinere
groepjes
Eens terug in Dentergem
konden we beginnen aftellen maar hier begon het draaien keren opnieuw wat de
groepjes nog meer uitdunden
Nog een laatste hindernis lag
op ons te wachten: de Poelberg
Deze kleine maar nijdige knik
vergde het uiterste van onze benen want de meesten hadden niet afgeschakeld en
was het harken om boven te komen
En dan in volle vaart naar
beneden en dan binnen fietsen
Mensen dit één van de leukste
ritten van het afgelopen jaar en deze kunnen we iedereen aanraden .
Met een pak meer renners dan
vorige week konden we aan deze tocht
Beginnen: dit zal de
voorzitter terug een stukje fierder maken
Uit voorgaande jaren wisten
we dat deze tocht zo goed als vlak is en daarom wisten we ook dat het ritme
voor sommigen niet van de poes zou zijn
We hadden in stilte gehoopt
dat de inrichters het parcours een beetje zouden hebben aan gepast maar dit
geluk hadden we niet: na een paar jaar ken je het parcours bijna van buiten
Een paar sterke mannen zouden
de eerste kilometers voor hun rekening nemen om zich daarna een beetje schuil
te houden in de groep(grapje)
Laarna en Wetteren waren de
eerste die er aan waren om dan richting Serskamp te kiezen
Hier kregen we ook het eerste
stuk vals plat te verwerken maar dit bleek voor iedereen best mee te vallen
Wanzele en dan Gijzegem waar
we na 38 km onze stop kregen met de nodige bevoorrading: de bekers met drank
gingen vlot van de hand
Want ook het weer hadden we
vandaag mee en dit mag ook wel eens en het lichte briesje namen we er graag bij
De terug weg was nog vlakker
dan het eerste deel maar we hielden het tempo beschaafd zodat iedereen min of
meer mee kon: we hebben het al anders meegemaakt
Enkel op de dijk langs de
Schelde richting Berlare ging het een stuk sneller
Het vele draaien en keren
begon met nog 10km te gaan zo stilaan zijn tol te eisen maar met nog één brug
als hindernis bereikte iedereen gezond en wel de eindstreep
Volgende week start de Eurobike waar veel nieuwe producten gepresenteerd worden. Een uitnodiging van Mavic waar 30 augustus iets nieuws gepresenteerd gaat worden maakte niet veel duidelijk. Toevallig bij het bekijken van de website van de verdeler werd het helder
BBB heeft het RingFix quick release systeem ontwikkeld. Hiermee kan je snel en eenvoudig het BBB RoadCatcher II achterspatbord op je zadelpen monteren.
foto bbb
De RingFix is geschikt voor zadelpendiameters van 25,0 mm tot en met 34,9 mm. Het volstaat om de strap in te klikken en aan de ring te draaien om je spatbord vast te trekken aan de zadelpen.
Zowel de RingFix als de RoadCatcher II zijn gemaakt van composiet materiaal. Het spatbord heeft een lang en aerodynamisch design, passend bij het uiterlijk van een koersfiets. De adviesverkoopprijs van de BFD-04 bedraagt 12,95 euro.
De RingFix quick release wordt ook gebruikt voor het BBB MTB Protector (BFD-13R) achterspatbord en is los verkrijgbaar om je huidige BBB RoadCatcher of MTB Protector te updaten. De adviesverkkopprijs van de BFD-13R bedraagt 14,95 euro.
Eddy Merckx Cycles nodigde Cyclo Sprint uit in de nieuwe fabriek en showroom in Zellik om de modellen voor 2012 voor te stellen. De topmodellen blijven ongewijzigd, maar er zijn ook nieuwigheden.
Eddy Merckx EMX-7 met eigen wielset. (foto eddy merckx cycles)
De topmodellen EMX-7 en EMX-5 blijven praktisch ongewijzigd in het gamma. Wel krijgen ze een geïntegreerd BB86-bracket om de stijfheid te verhogen. En stijfheid is het kernwoord bij de designer van de Merckx frames, Dave Luyckx. Terwijl veel, vaak Amerikaanse, fabrikanten, mikken op "vertical compliance" (comfort door het frame verticaal flexibel te maken), vindt Luyckx dat fietsers het comfort moeten zoeken in de wielen, banden en het zadel. Het frame moet zo efficiënt mogelijk zijn. De kleuren van de teamfiets zijn uiteraard nog niet gekend. Ook bij Merckx wachten ze vol ongeduld tot de carrousel in het profpeloton stilvalt, zodat ze weten welke sponsors op de teamfiets moeten komen.
Net onder de twee topframes komt de EMX-3. Die krijgt wat upgrades om hem nog meer te onderscheiden van het instapframe in het carbongamma, de EMX-1. Zo krijgt de EMX-3 interne bekabeling. Beide frames hebben een meer relaxte geometrie dan de twee topframes en bieden dus meer comfort voor de gewone wielertoerist. De EFX-3 en EFX-1 hebben dezelfde specificaties maar dan wel in een specifieke damesgeometrie.
Eddy Merckx AMX-3. (foto eddy merckx cycles)
EIGEN WIELEN
Voor de carbonframes werden ook carbon wielen ontworpen. Bij de EMX-7 is dat een eigen wielset met DT Swiss 240S naven, bij de EMX-3 zijn dat eigen naven. Beiden zijn uitgerust met kwaliteitsvolle Sapim spaken en de velgen komen uit dezelfde fabriek als die waar de frames worden geproduceerd.
VAN 4 NAAR 2
De verhuis naar de nieuwe fabriek betekende ook een vermindering in het aantal aluminium modellen. De AMX-4 en AMX-5, de scandium topframes, zijn nu enkel nog op specifieke vraag van de klant en enkel in custom geometrie te verkrijgen. De AMX-1 en -2 verdwijnen uit het gamma. In de plaats komt de AMX-3, een licht aluminium frame (1300 gram voor een gelakt frame in een medium maat) met een full carbon vork met twee maten lagers. Het nieuwe frame krijgt het design van de carbon EMX-5, maar de geometrie van de EMX-3. De AFX-1 is een budgetframe voor de dames.
Eddy Merckx UMX-S. (foto eddy merckx cycles)
MERCKX GOES URBAN
Nieuw voor 2012 zijn de twee urban fietsen. De UMX-S is een singlespeed of fixie (naargelang van hoe je het achterwiel gebruikt), terwijl de UMX-R een Rohloff 14-speed achternaaf heeft en een kader in lichter Columbus SL staal. Beide hippe tweewielers zijn enkel verkrijgbaar in het prachtige oranje dat doet denken aan de fiets van Eddy tijdens het uurrecord van Mexico City in '72. Samen met Nutcase werd er een helm ontwikkeld en die krijg je gratis bij je fiets.
VOORUITKIJKEN
Cyclo Sprint mocht ook een snelle kijk nemen naar wat 2013 zal brengen - en dat is heel wat! Niet enkel zullen de aluminiummodellen waarschijnlijk opnieuw worden uitgebreid, maar er komt ook een volledig nieuwe tijdritfiets. Die zal zeker herkenbaar zijn. Ook de nieuwe wegfiets is op zijn minst innovatief te noemen. Ook hier zijn de kernwoorden 'stijfheid en efficiëntie'. Bij Merckx blijven ze duidelijk niet stilstaan.
Recreatieve renners van over de hele wereld strijden van 9 t.e.m. 11 september in Stavelot om hun eigen regenboogtrui. Maandag werd de finale van de UCI World Cycling Tour voorgesteld op een persconferentie.
Een 500-tal wielertoeristen kwalificeerde zich al voor de UWCT-finale. (foto golazo)
Nu zondag 28 augustus krijgen wielertoeristen op de Gruyère Cycling Tour in Zwitserland een laatste kans om zich te kwalificeren voor de finale van de UCI World Cycling Tour. Deze reeks evenementen werd dit jaar voor het eerst in het leven geroepen om ook amateurrenners te kunnen laten strijden om de regenboogtrui in hun leeftijdscategorie.
Ze konden zich eerder dit jaar ook al kwalificeren op de manche in Perth, de Gran Fondo New York, de Gran Fondo Eddy Merckx in het Portugese Evora en bij ons in Hoei, de Marathon Franja BTC in het Sloveense Ljubljana en de Echelon Gran Fondo in Colorado. Dit zowel tijdens een weg- als tijdrit.
Met nog twee manches te gaan, hadden bijna 500 sportievelingen uit 26 verschillende landen hun finaleticket al beet. Onder hen voorlopig 93 Belgen, 88 Amerikanen, 54 Australiërs en 53 Nederlanders, maar ook bijvoorbeeld enkele Canadezen, Singaporezen, Brazilianen en een Oegandees.
FINALE
In het weekend van 9 tot en met 11 september wordt er in en rond Stavelot om de regenboogtruien gestreden. Op vrijdag 9 september wordt er tegen de klok gereden op een parcours van 19,8 km met 228 hoogtemeters.
De wegrit op zondag 11 september loopt grotendeels over het legendarische parcours van Luik-Bastenaken-Luik en telt 107,3 km en 1.922 hm. De renners moeten in een eerste grote aanloopronde L'Ancienne Barrière, Brume-Sud en Côte de Spineux (Wanne) overwinnen. Daarna volgt een kleinere plaatselijke ronde met klassiekers als de Côte de la Haute Levée, Rosier en Côte d'Aisomont, met uiteindelijk de Stockeu als scherprechter op 2,8 km van de finish in het pittoreske centrum van Stavelot.
De organisatie van de UWCT-finale is een samenwerking tussen de UCI, Golazo sports, de provincie Luik en ASO.
Opnieuw ging
het naar het West-Vlaamse binnenland voor een classic rit ditmaal was het
kleine Klerken de startplaats en het zorgcentrum het inschrijvings lokaal
De inrichters
hadden de startlocatie zeer leuk ingericht zoals bij grote evenementen en we
voelden ons onmiddellijk thuis :ook het inscannen ging vlot enkel de prijs was
even schrikken 5.5 en dit voor een classic maar we kregen wel een
drankbonnetje voor na de rit
115km
was de langste afstand vandaag en met zo een zon boven ons hoofd konden we dit
niet laten voorbij gaan
De eerste
kilometers zouden we rustig aanvatten want we wisten wat komen zou :amper 10km
ver en de mouwstukken konden al uit
20km ver
en nog geen meter plat hadden we gekregen dit zou geen uitstapje worden de
hartslag was al een paar maal flink de hoogte ingegaan en het zou er niet beter
op worden
De eerste
zware stukken begonnen in Passendale en Wervik en nu begon het zweet op het
voorhoofd te parelen en het versnellingen apparaat had al flink zijn best
moeten doen want wie hier niet of te laat schakelt op deze verraderlijke klimmetjes
staat stil voor de top
Het bord
met Heuvelland op na 35km deed ons even schrikken dit zouden nog 15 zware
kilometers worden voor we de eerste stop zouden bereiken
Mesen
daar moesten we heen en we zagen de kerktoren al verte staanwant Mesen ligt op een heuvel midden in dit
god vergeten landgedeelte
Maar de
kerktoren kwam maar niet dichter bij steeds lag er nog een bocht voorbij een
bocht en het parcours ging opnieuw de hoogte in met als toemaatje de klim naar
het dorpscentrum hier was het even doorbijten om de top te halen
Eindelijk
rust er stonden al 50km op het metertje hier konden terug een beetje op adem en
krachten te komen maar vooral de drinkbussen terug op vullen
Het tweede
deel zou het zwaarste worden 50km terug door het heuvelland maar nu richting Kemmel
en Ieper en op dit deel lag ook de steilste klim van de dag voor we daar aan
toe waren eerst de Rosenberg overen
ondertussenmaar rondjes draaien rond
Mesen :dit dorpje hebben we vandaag langs alle kanten kunnen bewonderen
De Kauwakkerstraat
daar lag de zwaarste en ook totaal onverwachts dit was even schrikken en snel
schakelen om toch boven te geraken :oef
Ook Ieper
konden we vandaag langs verschillende zijden bekijken voor we in Langemark onze
tweede stop en bevoorrading kregen en opnieuw was dit in een schooltje
De sportdrank
ging bij deze temperaturen met bekers naar binnen en ook de koekjes en bananen
gingen vlot binnen
Na de
bidons nog eens goed gevuld te hebben konden we aan de laatste 20 km beginnen
en het waren de gemakkelijkste
Hier en
daar nog een stukje vals plat voor we aan de klim naar Klerken konden beginnen
deze amper een heuvel waard te noemen was er vandaag bijna te veel aan want
deze rit had krachten gekost
Eindelijk
binnen :120km met meer heuveltjes dan oorlogsgraven en er liggen er hier wat
en5bidons drank, liters zweet meer
mocht het echt niet zijn
Lang geleden
dat we dit nog gereden hadden maar de voldoening na de rit was dan ook
uitstekend.
Vandaag konden
we niet veel slechts vertellen over deze rit: prima uitgepijld ,goede bevoorrading
en voor de dames waren toiletten voorzien
