Ik ben Leus Frankie, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Joggerke.
Ik ben een man en woon in Herenthout (Belgie) en mijn beroep is arbeider.
Ik ben geboren op 17/07/1962 en ben nu dus 63 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: hardlopen/marathon.
getrouwd met Carine Cautaerts (hardloopster)
twee zonen Jorgi en Kenney
(hardlopers)
Laat ons beginnen met de weersverwachtingen, in de voormiddag zou het droog moeten blijven. De wind zou wat luwen, maar voor de ondergrond is het te laat, verzopen en drassig, modder en plassen. Het doel dat ik mezelf stel is vooreerst uitlopen, liefst onder de drie uur, als het kan onder de 2:54:07. Dat is namelijk mijn slechtste marathontijd van 2009, na twaalf marathons, ik sta er zelf versteld van. Een echt slechte dag heb ik nog niet gekend, die grote superdag ook nog niet, met 2:42:10 als beste tijd. Daar zit de verhouding kwaliteit-kwantiteit natuurlijk voor veel tussen, niet naar een piek kunnen trainen. Voor een toptijd op een marathon moet echt alles meezitten, weer, conditie, tegenstand, parkoer, enz... Morgen zit dat er niet in maar met een goede verstandig gelopen wedstrijd ben ik al meer dan tevreden.
Vandaag een trage duurloop van 9.220 meter gelopen in 0:45:24, hsm 112. De route was zo uitgestippeld dat ik zo weinig mogelijk last van de wind had. Het resultaat was een langere training, maar met een lagere intensiteit. Met de wind in de rug en de regen in de nek, had ik het gevoel superbenen te hebben. Dat werd het stuk met tegenwind wel direkt ontkracht, het was een sleurend Kempisch werkpaard. Vol onbegrip werd ik aangestaard door de automobilisten die mijn looppad kruisten. Morgen staat er een natuurmarathon op het programma of een goed 42 kilometer lange veldloop.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:47:41, hsm 124. De benen eens testen (wind mee) met een tiental versnellingen over 200 meter. Het laat weinig ruimte voor recuperatie, aangezien ik dan 200 meter met tegenwind had. Toch kan ik concluderen dat de benen nog redelijk zijn, maar zeker niet super. Van de ontstekingen baart alleen de bil en heup me direkt zorgen, de achillespees op langere termijn. Het is zoal de vraag of men zoveel zware wedstrijden kan lopen zonder een of ander pijntje? Morgen staat er een los loopje van acht kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 10.500 meter gelopen in 0:51:03, hsm 115. Ik heb het opgegeven, een recuperatieloop te doen bij zo'n hevige wind. Zelfs stappen tegen de wind is amper onder het hartslagniveau van een recuperatietraining. Wel rustig proberen blijven lopen wind mee, en bij tegenwind beuken maar. De pijntjes en de diverse ontstekingen zijn licht verberterd sedert gisteren. Het zal dus wel lukken om de marathon in Geldrop uit te lopen, onder de drie uur. We hopen met zijn allen dat de wind tegen dan wat zal luwen, maar het ziet er slecht uit. Morgen staat er een trage duurloop met versnellingen (wind mee) van 10 kilometer.
Vandaag een tempoloop van 15.500 meter gelopen in 1:00:00, hsm 134. Hoewel ik me niet goed voelde, en de goesting om te trainen ver zoek was. Een stevige tempoloop op de gravelpiste afgewerkt, met een negatieve split. Het eerste half uur ongeveer 7.550 meter afgelegd, het tweede half uur 7.950 meter. De rechterheup, bil en achillespees en de linkervoetpees deden lastig en lieten zich gevoelen. Veel stertch en rekwerk voor de boeg, en alles goed soigneren, dat we zondag vol uit kunnen gaan. Morgen staat er een recuploopje of trage duurloop van 10 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 20.000 meter gelopen in 1:34:00, hsm 126. Weer een zware training met die strakke wind, het bot een mens echt af. De laatste zes kilometer waren gelukkig wind in het voordeel en ging het vlotter. Morgen nog een zware training en dan rustig tot zondag dan is er de marathon in geldrop. Het is de voorlaatste wedstrijd in de marthon en ultra cup, daarna is er nog de Spijkenisse marathon. Morgen staat er een tempoloop van 15 kilometer op het programma.
Vandaag een trage duurloop van 16.000 meter gelopen in 1:18:28, hsm 115. Je moet goed zot zijn om daarin te vertrekken, was mijn eerste gedachte en die bleef gans de training. Felle regenbuien felle wind en nog hardere windstoten, moest ik vandaa alleen te zien verwerken. Na 11 kilometer moest ik zelf even stoppen om de gel-hakjes uit mijn schoenen te nemen. De schoenen moesten volledig uit, om de gel-hakjes te verwijderen, en lastig deden. Gelukkig was het daarna met wind in de rug terug naar huis, om een verdiende warme douche te pakken. Het hernemen met lopen viel me nochtans zwaar, de benen waren verstijfd door wind, regen en koude. Morgen staat er een lange duurloop van 20 kilometer op het programma, hopelijk droog en minder wind.
Omstreeks 11:00 namen we een lichte broodmaltijd tot ons, en om 12:00 richting Arendonk. Het was rustig op de baan, alleen een plaatelijke omleiding, maakte het wat moeilijker. Aangekomen aan de sportvelden van de plaatselijke loopclub ARAC, was het zoeken naar parking. Ondertussen waren de jeugdige veldlopertjes al vol op aan het strijden voor hun club. Er stond onaangenaam veel wind, en tijdens het inschrijven waaide de tent van ACHL weg. Voor de veiligheid werd ze opgeborgen, en was het hopen dat het niet zou regenen. Daar de sportzakken van alle achl-atleten nu open en bloot onder de soms dreigende hemel stonden.
Kenney was de eerste die in actie moest treden, hij was supernerveus, zo bang was hij als laatste te finishen. Ik spreekte hem wat moed in en vertelde dat hij zeker in de middenmoot zou eindigen. Het startschot weerklonk en de miniemen trokken zich op gang, als laatste uit de startblokken, Kenney. Na een zeer sterke eerste 500 meter miste Kenney op een haar de aansluiting met de top-zes. Tegen de wind in was het onbegonnen werk om het gat nog dicht te lopen, en de zes waren weg. Kenney die het kopwerk deed in de achtervolgende groep, verloor nog een plaats en finishte achtste. Ruim in de eerste helft, en mocht het podium op met ACHL als winnaars van de interclub.
Jorgi was de volgende aan de start, zijn doel was om veel beter te presteren als verleden jaar. Toen waren er drie atleten achter hem gefinisht, nu ging hij voor een toptien plaats, een hele grote stap dus. Met 28 atleten kadetten aan de start, en eerder een straatloper voor het langere werk, ging het zwaar worden. De start is ook bij Jorgi een van de onderdelen waar hij aan moet werken, ook hij was als laatste weg. Maar alles behalve in paniek schoof hij langzaam op in het veld, na een bijna perfecte inhaalrace, Finishte Jorgi knap tiende, een plaatsje nog verloren in de sprint en mits een goede start kan hij nog drie plaatsen winnen.
Toen het de beurt aan de masters was begon de wind nog wat strakker te blazen en de lucht werd dreigender. Ik had me voorgenomen een goede start te maken, en had me naast de favorieten in het midden gezet. De start was uitstekend voor mijn doen, ongeveer in 20ste positie, voor de eerste bocht zat ik vast in het pak. Ik stond volledig stil en de volgende rechte lijn zat ik alweer in 50ste positie, ik kon aan een inhaalrace beginnen. Al snel voelde ik dat ik geen topdag kende, de verzuring kwam snel, en na elke bocht had ik het moeilijk. Toch zou ik na een kleine ronde ongeveer 35ste doorkomen, ik nam de tweede ronde Cis Heylen op sleeptouw.
Spijtig genoeg zou ik er deze ronde weinig steun van krijgen, en ik had het zwaar zeker tegen de wind in. We gingen nog een tiental atleten voorbij, toen dwong ik Cis, zo halverwege de derde ronde over te nemen. Het beste was er trouwens af, en ik had moeite in cis zijn spoor te blijven, toch kwam niemand terug uit de achtergrond. In het begin van de laatste ronde gingen we nog over Bart Heylen, en toen moest ook ik Cis laten gaan. Zo finishte ik na een laatste moeilijke ronde als 14de master, de afstand bedroeg 7.240 meter gelopen in een tijd van 0:26:43. Al bij al nog een goed resultaat, de laatste zeven dagen had ik 160 kilometer op de teller staan, van, het goede teveel!! De grootste schrik moest dan nog komen tijdens de prijsuitreiking ging de grote tent bijna gaan vliegen. Enkel door verenigde mankracht hebben we een klein drama kunnen vermijden, het noodweer was losgebarsten.
De afstanden bij Kenney en Jorgi zijn langer als officieel meegedeeld. Bij de masters was de afstand officieel 6.680 meter, volgens de garmin 7.240 meter.
Vandaag gaan we eens gaan crossen in Arendonk, we zijn, Jorgi, Kenney en ikzelf. Mijn vrouw Carine heeft nog altijd teveel last van de bil en de onderste wervels. Kenney is een miniem van 1997 en loopt 1.530 meter, Jorgi een kadet van 1995 loopt 2.730. Het parkoers zal er goed drassig bijliggen, maar die mannen kunnen een volledige wedstrijd vol uit gaan. Ikzelf ben een master van 1962 loop de 6.680 meter, en dat is een afstand waar ik normaal ook 100 % kan gaan. Het zal een serieuze afwisseling zijn na een 6 uur, een 100 km en 12 marathons en 6 halve marathons, enz.... Volgende week staat trouwens de dertiende marathon van het jaar op het programma in Geldrop. Dus ik zal vandaag de nodige voorzichtigheid moeten inlassen als ik voel dat het te riskant is.
Vandaag een trage duurloop van 12.600 meter gelopen in 1:01:57, hsm 115. Het is de enigste training voor vandaag, morgen staat de eerste cross op het programma. Een volume-training zonder mezelf zeer te doen wat kilometers verzamelen. Goed voor de tiende training deze week, iets wat me wel goed af gaat trouwens. Volgende week moet ik weer aan het werk en is het de week van de marathon. Dus dan staat er een gewone marathon-trainings-week op het menu.
Deze namiddag een tempotraining van 8.000 meter gelopen in 0:31:42, hsm 139. Het was een beetje onverwacht dat ik dit nog uit de benen ging kunnen schudden. Zeker na de training van deze morgen die mentaal zwaarder was dan deze training. Het was wel met de verkeerde schoenen afgewerkt, mijn Asics stratos de minst qualitatieve schoen. De beide voetpezen deden pijn en de rechter heup bil en achillespees ook. Morgen een rustige duurloop, liefst met een recuperatief karakter gelopen.
